Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Hey Newt, je weet toch dat ik hier ben om je te helpen met alles. Als je ergens mee zit of als er iets is dan mag je het zeggen. Ik weet als geen ander hoe moeilijk het is. En dan heb ik ook nog eens de leiding op me. Ik kan dit toch niet doen? Ik ben 16 ik kan geen hele groep leiden. Ik wil deze mensen niet in gevaar brengen. " zei ze toen.

Account verwijderd

schreef:
Ik knik moeizaam, maar kijk geen van beide aan. Minho legt zijn hand op mijn schouder en voegt daar aan toe dat hij mij niet opnieuw onderuit wil zien gaan. Hij is vanaf het begin mijn beste vriend al geweest en riep mij al snel als runner uit. Hij was degene die mij had gevonden, kermend van de pijn op de grond in de Maze. Ik had het hem nooit aan mogen doen. Hij had daar nooit moeten komen. Dan had ik wel een andere oplossing gevonden en zouden mijn sporen uit gewist worden door de grievers. Maar nee, hij moest per toeval en door een beetje klunzigheid en on-aanwezigheid in mijn sector komen, waar hij mij vond. Hij had het al voorzien. Hij had de veranderingen stuk voor stuk gezien en probeerde mij aan het praten te krijgen, maar het was hem niet gelukt. Hij liet het varen en kneep zijn ogen er voor dicht. Toen hij mij daar aan had getroffen dacht hij dat het zijn fout was, dat hij het had toegestaan. Strenger toezicht kon ik niet krijgen en runner was ik ook niet meer. Dus begon ik op het land te werken waar ik uiteindelijk keeper van werd. Om wat meer verantwoordelijkheid te krijgen en meer afwisseling werd ik seccond-in-command. Volgens mij was dat meer omdat zij dachten dat ik dan het gevoel had dat ik belangrijk was en meer verantwoordelijkheid kreeg. Pas toen ik de leider van de jongens werd in de Glade en dat ik hen in de gevaarlijke positie moest wringen om de Maze in te gaan met mij, dat was een keuze.
"Wanneer zij sterven in een strijd waar zij zichzelf voor hebben opgegeven, is dat niet jouw fout. Dan is het niet dat jij een verkeerde keuze hebt gemaakt, maar een opoffering waar we gebruik van moeten maken. Dan is dat omdat zij zelf wilden strijden tot het eind, alles er voor over zouden hebben en zij erin geloven. Zij geloven in jou." Zeg ik zacht.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Maar ik geloof niet in mezelf, ik kan dit niet. Niet nu mijn tante net dood is, en mijn emoties een puinhoop zijn." Zei ik toen. "Anyways we moeten echt deze stomme 'brandmerken' laten weg werpen. Mijn vader zei dat ze een tatoeage machine hebben om de mensen hier ook een kenmerk te geven. Maar ik kan regelen dat ze iets anders voor ons doen, iets om het WCKD teken weg te laten werken. We zouden met z' n 3e een matchende tatoeage laten krijg op de plek van de oude" lachde ze.

Account verwijderd

schreef:
"Dan helpen wij je." zeg ik terwijl ik Minho aankijk. Hij knikt en glimlacht een beetje zwak. Maar wanneer zij over de tatoeages begint vertrekken beide gezichten. Ik weet niet zo goed wat ik daar van moet denken. Een tatoeage, ja dat wil ik zeker weten. En met Minho zou ik dat ook nog wel gaaf vinden. Maar Malia kennen wij nog niet lang. En sinds de tijd dat we haar kennen zijn er alleen maar problemen opgetreden en staat ons leven volledig op zijn kop. Daarom glimlach ik het maar een beetje weg, zonder er echt op te reageren. Ik adem weer even diep in en laat de geur van bloemen en planten mijn neus in stromen. Het is heerlijk om buiten te zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Just kidding but we should get rid of this one, becaus we're no longer with WCKD, at least I'm not anymore, I don't know about you guys" zei Malia. Het leek wel alsof Newt nu weer alleen de slechte dingen in haar zag, op een een of andere manier. Misschien hadden ze hem gewoon niet zijn geheugen terug moeten geven, dan zou hij het niet lastig hebben met de herrieneringen en daarnaast zou hij dan niet weer zo slecht over haar denken.

Account verwijderd

schreef:
"Yes, we should get rid of it." zeg ik en glimlach naar haar. Mijn hoofd begint weer meer pijn te doen. "I need some sleep." opper ik uiteindelijk en probeer voorzichtig aan op te staan. Het lijkt wel of ik dronken ben, zo slecht kan ik alles zelf. Ik grijp gauw haar schouders vast wanneer ik bijna om val. "Sorry." mompel ik een beetje beschaamd. Ik voel mij net een kind die bij alles hulp nodig hebt en het laatste wat zij kan gebruiken is iemand die hulp nodig heeft. Zij moet zich richten op de groep, niet op mij.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Don't be sorry" glimlachde ze terwijl ze hem naar binnen hielp. "Give a scream if you're in need of anything. Just get some rest, I hope you'll recover soon" zei ze en liep toen naar buiten om nog wat dingetjes te regelen. Ze baalde er wel van dat hij niets meer herinnerde van wat er gebeurde voor hij zijn geheugen terug kreeg. Atans dat lijkt wel zo.

Account verwijderd

schreef:
Eenmaal terug in bed blijf ik maar nadenken over alles wat er is gebeurd. Het is moeilijk om deze hele wirwar te rangschikken. Een aantal keer komen de zusters nog binnen om wat draden aan te sluiten en alles te controleren. Hoewel ik van alles binnen krijg door deze draden, moet ik alsnog ook pillen slikken. Ik ben een medicijnen doos en het voelt totaal niet prettig aan.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik voelde me er eigenlijk best slecht bij, wat als hij dacht dat ik hem dwong om zijn geheugen terug te krijgen? Dat zou ze nooit willen dat hij het daarom deed. Ze was zo moe en dit was allemaal zo zwaar en ze krijgt bijna geen slaap. Daarnaast mocht ze er niet zwak uitzien tegenover de andere die ze moet leidde. Eigenlijk wilde ze dit niet, maar ze deed het voor haar tante. Het waren haar laatste woorden dus dan moet ze die vervullen.

Account verwijderd

schreef:
Een echte jeugd hebben wij nooit gehad. Van de vrije tijd die ik heb gehad kan ik mij überhaupt niet veel herinneren. Dat zijn herinneringen die nou eenmaal vervagen. Maar ik weet nog heel erg goed de dag dat alles mis was gegaan. De dag ervoor voelde ik mij al een beetje vreemd en bekeek ik de wereld al vanuit een andere hoek. Mensen leken mij alleen maar egoïstisch en zouden alles doen voor macht en geld. Die nacht heb ik amper geslapen en zat ik de hele nacht voor mijn raam naar buiten te staren. Naar de maan, die feller scheen dan ooit. Het was bizar. Het hoorde geen volle maan te zijn en toch kon je hem in zijn geheel zien. Normaal weerkaatst de zon haar licht om de maan die het dan verzwakt weer op de aarde kaatst. Maar die nacht was dat anders. De maan weerkaatste extreem veel licht terug, daar was ik al van geschrokken. Toen ik de volgende dag naar mijn moeder ging en haar dit vertelde zei ze dat er niets aan de hand was en strafte mij dat ik de hele nacht wakker was gebleven. Zij bracht mij, zoals gewoonlijk, met de auto naar mijn school. Ik kon mij totaal niet concentreren en zat ook nog eens bij het raam. Toen gebeurde het. De wereld sloeg op hol doordat de zonnesteken waren begonnen. Niet bij ons, het was een heel eind bij ons vandaan. Maar dat betekend niet dat wij niet net zo hard werden getroffen. Al gauw werd het nieuws verspreid dat er een dodelijk ziekte was verspreid. Vreselijke beelden waren te zien op televisie van de schroei. Mijn moeder had mij onmiddellijk van school opgehaald en samen met mijn vader en zus zaten wij op een kluitje als aan de televisie genageld. Wij wilde niks missen van wat er gebeurde. Maar uiteindelijk konden de televisie en de radio ons niet meer op de hoogte houden. De ziekte verspreide zich snel, maar veel wist ik daar niet vanaf. Mijn vader was vaak aan het bellen en kijk zo nu en dan naar mij. Alleen naar mij. Zijn blik was altijd hetzelfde. Vol afschuw. Wat ik nooit had beseft was dat de keren dat ik uit huis was gesneakt ik besmet was geraakt. Nee hoe had ik dat kunnen weten? Niemand had mij gewaarschuwd. Ik weet niet eens meer hoe het was gebeurd. Maar het was gebeurd. Uiteindelijk hoorde ik hem onderhandelen aan de telefoon. Ik wist dat het om mij ging. Hij begon steeds meer afstand van mij te nemen en hield mij bij iedereen vandaan. Hij wilde zelfs niet dat ik bij mijn eigen moeder in de buurt kwam. Ik begreep niet waarom. Omdat ik nog zo klein was waren de symptonen nog niet te zien. Mijn afweersysteem was sterker dan dat van een volwassenen tegen deze ziekte. Uiteindelijk werd ik uitgeleverd aan WICKED en spoten zij van alles in mijn lichaam. Pas nu besef ik dat dat slechts een middel was om het te remmen, net zoiets wat ik nu krijg. Maar het helpt niets. Het blijft groeien en zal op een gegeven moment de overhand krijgen. Deze herinnering is precies iets wat ik nooit meer zou hebben willen weten. Mijn bloed eigen vader heeft mij uitgeleverd. Niet eens om mij te beschermen. Hij wist dat WICKED mij niet kon genezen. Hij stuurde mij weg, naar de dood.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia was echt uitgeput. De laatste paar dagen heeft ze hooguit in totaal 6 uurtjes slaap gehad. Ze besloot even bij Newt te gaan kijken. Ze liep de tent in naar zijn bed. "Hey how are you? I'm just checking in on you" zei ze liefjes. Ze was echt duizelig van de moeheid en gaapte even. Ook zakte ze een keer in elkaar maar ze durft gewoon niet te slapen. Straks komt er en aanval van WCKD of de cranks terwijl ze slaapt. Of gebeurt er iets met Newt. Ze durft dus eigenlijk niet te slapen want er ligt te veel verantwoordelijkheid op haar schouders vind ze. Ze legt de lat veel te hoog voor zich zelf en vind dat alles wat er nu mis gaat in dit kamp haar schuld is.

Account verwijderd

schreef:
"I'm good." zeg ik glimlachend. Good. Wicked is good. Gauw schud ik het idee van mij af en bekijk Malia van top tot teen. "Je bent moe." fluister ik en schuif een stukje op tegen het tentzeil aan en klopt dan een beetje grappend op de lege ruimte naast mij. "Je moet slapen." zeg ik daarna. Drie dubbele wallen staan onder haar ogen en alles ziet er blauw uit van vermoeidheid. Malia is altijd al iemand geweest die verantwoordelijkheid wil nemen en daardoor zichzelf vergeet. Er zijn genoeg mensen in het kamp die meer ervaring met leiderschap, vooral van dit team, hebben dat Malia. Zij zullen het opvangen voor haar en haar echt wel waarschuwen wanneer er iets is. Toch is zij zo koppig om dit niet te accepteren en draagt alles mee op haar schouders als een rugtas vol met dode ratten waarvan ze denkt dat ze ooit nuttig zouden zijn. Maar in tegendeel. Het zal nooit van toepassing kunnen zijn. Zij moet die last van haar schouders halen en aan haar zelf denken. Het is haar tijd niet om deze groep te kunnen leiden. Het is een grote fout van haar tante geweest, een opwelling. Zij wilde iets aan Malia overlaten aangezien zij wist dat zij het niet meer zou kunnen. Maar in plaats van een mooi sierraad of iets anders besloot zij een hele groep aan Malia te geven, niet bewust zijn van wat voor problemen en zorgen dit voor Malia zou betekenen. Nee, ze beoelde het goed dat weet ik zeker, maar doordacht had zij dit niet. Zij had dit over moeten dragen aan haar seccond in command, daar zijn zij immers voor. "Malia, ik bedoel het niet gemeen maar ik weet dat jij dit niet aan kunt. Jij kan geen groep leiden. Dat is niet iets wat jij kan en waar jij je druk om over zou moeten maken. Er zijn genoeg mensen met ervaring hier, de seccond in command zou alles voor je op kunnen vangen. Dit is niet jouw verantwoording. Jij kent deze mensen niet. Niet zoals zij elkaar kennen. Dit is niet jouw taak, hoe graag je het ook zou willen. Dit zal je dood worden."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"I can't go to sleep, and if I try I'm scared and it doesn't works." Zei ze terwijl ze op het bed naast dat van hem gaat zitten. "I know that I can't take this but I have to. I'm doing this for my aunt, she wanted me to do this. That were her last words so i've got to make that true" zei Malia terwijl er een traan langs haar wang liep."But you shouldn't be thinking or worrying about this. You should rest, I really hope you recover soon" zei ze om het onderwerp te veranderen en er omheen te draaien. Ze wilde niet dat hij hier over na ging denken, en hij weet nog niet eens de helft. Zo is Malia altijd al geweest. Zelfstandig, alleen en niemand liet ze binnen. Vandaar dat niemand weet wat er echt gaande is.

Account verwijderd

schreef:
"Stop doing this to yourself." zeg ik en leg mijn hand op de hare. Ik dwing haar mij aan te kijken en schud langzaam mijn hoofd. "Can't you see this? You don't even know what you are doing. You are confused and you don't even know who you are. Your aunt doesn't want this.." ik weet dat dit heel erg bot is en waarschijnlijk waardeert zij het niet, maar het moet eens tot haar doordringen. "Als jouw tante wist dat dit zoveel zorgen met zich mee zou brengen en alles op jou werd geprojecteerd had ze dit nooit gewild. Dan had ze dit nooit gedaan. Ik begrijp dat je haar een dienst wil bewijzen, maar hiermee ben je een zwakke plek waardoor WICKED juist toe kan slaan." Ja het is hard. Ik noem haar nu de zwakke schakel in het systeem. Zij zal het niet redden hoe graag zij het ook zou willen. Ik schud mijn hoofd. "As long as your taking this leadership, I won't talk to you again."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"This is my duty Newt, my aunt and I have been talking about this since before WCKD, before I went into the glade. But we both didn't expected it to be this soon that she would pass away" zei Malia. Hij snapte haar gewoon niet, hij deed net alsof hij er alles van af weet maar dat is niet zo. "Are you kidding me? You want me to give up a family thing? Well I'll see how long that last 'not talking to me again" zei ze en trok haar hand toen weg. Vervolgens liep ze weg. Hij weet niet waar hij het over heeft. Ze is niet zwak. Als ze zwak was had ze hier vandaag de dag echt niet meer geweest. Dan was ze al gekweld door alle emoties en herinneringen. Ze gaat buiten tegen de tent aan zitten. Jake kwam op haar af met een brief. Hij ging naast haar zitten. "Ik heb deze brief al een lange tijd gehad. Hij is van je tante, deze heeft ze geschreven toen je bij WCKD weer gevangen zat na het verraad. Ze zei dat jullie het hier over gehad hadden en dat ze alvast deze brief zou schrijven in het geval dat. Ik heb geen idee wat er in staat en ik weet niet of jij het kan lezen. Het lijkt wel alsof ze het eigenlijk voor de lol deed om iedereen te foppen. Want echte letters zijn het niet. Ik moest dit aan je geven als ze er ooit niet meer zou zijn en jij bij ons hier was" zei hij tegen haar. Malia pakte de brief aan. Ergens wilde ze hem meteen openscheuren en lezen. Maar dat deed ze niet, ze zou het zo wel doen als hij weg waa.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld