Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Account verwijderd

schreef:
Het doet pijn om haar zo te zien. Zij is degene die hier aan onderdoor gaat, maar ziet dit blijkbaar niet in. Zij zorgt niet voor haarzelf en het enige waar zij nog op doelt is WICKED verslaan. En ik heb maar één angst voor haar. Straks wanneer WICKED is verslagen zal alles er uit komen wat er gebeurd is de afgelopen maanden. En dat betekend dat het haar zal kwellen en echt zal breken. Nu houd zij zichzelf nog groot, omdat zij nog een missie heeft. Maar wat gebeurd er daarna? Zij neemt de tijd niet om te verwerken wat er allemaal is gebeurd, zij stopt het weg en dat is precies de reden dat de klap des te harder aan zal komen. Maar als ik dat niet tot haar door kan laten brengen, wie dan wel? In ieder geval moet ik laten zien dat ik mij wel aan mijn woord houd en dus zal ik haar niet meer spreken. Dat zal nog moeilijk worden, vooral omdat zij de enige is die weet hoe het is om je herinneringen weer terug te hebben. Maar ik houd mijn woord. Ik draai mij uiteindelijk op mijn zij en sluit mijn ogen. Ik probeer nergens meer aan te denken, slechts aan een enorme leegte in mijn hoofd. Ik probeer te doen alsof de waas is teruggekeerd en ik mij niets meer zou kunnen herinneren, maar het werkt niet. Ik zou mij nu niet meer kunnen voorstellen hoe het is om je niks te kunnen herinneren. Het is zo moeilijk om je dingen voor te stellen als ze er niet meer zijn. Zoals mijn ouders. Ik weet precies wat er gezegd is, wat er gebeurd is, maar een duidelijk beeld van hen scheppen kan ik niet. Het doet pijn om de gezichten niet meer voor je te kunnen halen. Het doet pijn om iedereen kwijt te zijn die je lief hebt. De enige mensen die ik nog heb zijn de vrienden van de Glade die het hebben overleeft. En ik ben bang dat niet iedereen het zal overleven.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia zag Jake weglopen, ze zal hem nooit het leiderschap geven. Hij is wel aardig, maar haar tante wilde dat zij dit ging doen. Dan zou ze nog eerder haar vader vertrouwen. Ze opende de brief en begon hem te lezen. Geen wonder dat Jake hem niet kon lezen, het staat in hun geheim taal. "Lieve Malia als je dit leest ben een hoogstwaarschijnlijk overleden. Weet dat ik van je houd en dat ik deze hele reis bij je zal zijn" las ze zachtjes voor zichzelf op. Er liep een traan langs haar wang die ze wegveegde. Er stond iets in over een hoofdkwartier. Daar hebben ze veel ontsnapte tieners van WCKD naar toe gestuurd. Het is een soort groot huis wat voor iedereen weer een beetje een normaal leven geeft. Een eigen slaapkamer etc. Het is beveiligd tegen de cranks en de signalen bijvoorbeeld Wifi en dat soort dingen, die daarvan komen kunnen niet getraceerd worden door WCKD. Ze wil dat we daar naartoe gaan. En dat is precies wat ze gaan doen. Ze vraagt zichzelf af wat ze zal doen met het leiderschap. Misschien gaat ze die wel delen met haar vader. Dat hij de comandos geeft, maar dat Malia in principe de leider blijft en alle contacten onderhoud.

Account verwijderd

schreef:
Een koele hand op mijn gezicht laat mij wakker schrikken. Het is Minho. Hij grijnst breed en geeft een stoot met zijn vuist tegen mijn schouder. "Wat is er met jou?" vraag ik slaperig. "Gewoon een weddenschap gewonnen van de andere jongens." zegt hij schouderophalend. Ik heb geen idee waar het over gaat, maar de energie om er naar te vragen heb ik niet.
"Man, gaat het wel goed?" zegt hij en voelt even aan mijn pols.
"Ik leef nog." antwoord ik.
"Je ziet lijkbleek."
"Ik leef nog."
"Krijg je wel genoeg voeding binnen? Volgens mij zijn ze je eigenlijk aan het vermoorden in plaats van beter maken."
Ik schud mijn hoofd en lach even, maar zijn gezicht staat serieus en verandert ook niet wanneer hij mij ziet lachen. Hij meent het serieus. "Het is vast niks, gewoon een beetje energie tekort." mompel ik en kijk even naar de uitgang van de tent. Het doek wappert wat heen en weer waardoor ik zo nu en dan een beetje kan zien wat daar buiten gebeurd. De meeste soldaten, zoals ik ze noem, zijn aan het kaarten, drinken en grappen maken. Ik krijg steeds meer het gevoel dat we midden in de tweede wereldoorlog terecht zijn gekomen waarbij we er het beste van proberen te maken, maar elk moment een bombardement kunnen verwachten. Het is een vreselijk gevoel.
"Het komt wel goed Minho, laat me slapen."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia heeft het er met haar vader en Jake erover. Jake en haar vader zullen deels haar taak over nemen. Nu heeft ze toch weer Newt gelijk gegeven. Deels dan, want ze is nog wel deels leider, maar ze heeft niet alle taken meer. Ze liep de tent in van de ziekenboeg. Ze wilde zich denkt ze gaan focussen op de medische kant, dit kan ze eenmaal aangezien ze een opleiding heeft gehad.

Account verwijderd

schreef:
Vaak zegt men dat dromen niets betekenen, maar toch weet ik dat niet altijd zeker. Mijn droom is verontrustend en ik heb totaal geen controle over wat ik aan het doen ben. We reizen, ik heb geen idee waarheen want dat wil Malia ons niet zeggen. Elke paar kilometer geef zij aan welke kant wij op moeten, zodat niemand die hier tussen zit en een verrader is de exacte plek direct door kan geven. In mijn droom zie ik wazige figuren die inderdaad spionnen zijn van WICKED en dus proberen om de coördinaten door te geven. Malia heeft niets door en ik kan haar niets vertellen omdat, zelfs in de droom, ik had gezegd dat ik niets meer zou zeggen zolang zij de leider was. De reis is vermoeiend want niemand kijkt naar mij om en bied mij hulp aan terwijl mijn been veel pijn doet doordat mijn been opnieuw een klap heeft gehad. Ik raak steeds verder achter en het interesseert niemand wat. Uiteindelijk komt WICKED en heb ik een voordeel dat ik achter loop, daardoor kan ik mij gemakkelijk verstoppen. Wanneer ik kijk naar de groep, ligt iedereen dood op de grond. Inclusief mijn vrienden. Alleen maar doordat ik mijn mond heb gehouden dat er verrader bij ons zijn.
Badend in het zweet word ik wakker. Geschrokken zwaai ik met mijn armen om mij heen en haal ik snel adem. Wanneer ik merk dat het allemaal niet echt was slik ik een paar keer moeizaam en kijk naar de piepende apparaten. Ik schud mijn hoofd en laat mijzelf weer in mijn kussen vallen, die nat is van mijn zweet. Toch doe ik er niets aan en sluit mijn ogen om even te kunnen beseffen wat dit zojuist was. Een hele nare droom.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia keek naar Newt die wakker schrok "Are you okay?" vroeg ze. "Oh and you can talk to me again, my father is responsible for the safety. I'm the one who will keep contact with others and the one who says were we are going." zei ze vervolgens. Ze weet al precies waar ze naartoe gaan. Naar dat grote 'huis', het is net zoiets als het WCKD gebouw, heel goed beschermt dus. Alleen ziet dat er vrolijker uit vanbinnen. Het zal net een huis zijn, met een woonkamer, en ieder zijn eigen kamer met eigen spullen. Bij WCKD leek het net een strafkamp en waren ze ook bezig met allerlei rare expirimenten. Niet dat de andere daar van wisten, alleen de werknemers. Daar zullen ze misschien nog een beetje normaal kunnen leven. Er is zelf een tuin na gemaakt, met zwembad. Al heeft Malia wel liever echt natuur. Ze ziet wel hoe mooi het na gemaakt is. "In about 3 days we're leaving here. There is a base for the right arm. Everybody will have there personal room with the things they like. We can even take care of you better there. " zei ze glimlachend. Ze moest zo echt gaan slapen want dat had ze nog steeds niet gedaan.

Account verwijderd

schreef:
"Just a bad dream." fluister ik uiteindelijk. Toch voelde het zo realistisch aan en had ik echt het gevoel dat dit de toekomst zou kunnen voorspellen. Ik weet niet zo goed of ik er nu wat over moet zeggen, of beter mijn mond kan houden. Weifelachtig kijk ik haar aan en bijt even op mijn lip. Daarna sla ik mijn ogen neer en besluit er maar niet over te beginnen.
"So you've become the smart one now?" zeg ik en kijk even de andere kant op. Het is goed dat ze de beslissing heeft genomen om het grootste deel aan iemand anders over te laten. Het is bijzonder dat er steeds weer familieleden van haar opduiken. Zelf zou ik niet weten of ik hen nog wel zou vertrouwen. Jarenlang hebben ze je dan verlaten, niets van zich laten horen en je als niemand beschouwt. Plots besluiten ze terug te komen in je leven. Ik zou er niet mee kunnen omgaan. Misschien is het toch anders in deze tijden, in tijden van oorlog en onzekerheid. Uiteindelijk kijk ik haar weer aan. Toch blijf ik zwijgen, niet wetend wat ik hier op moet zeggen. Ik weet dat ik nooit echt beter zal worden, dat het niet echt meer goed zal komen met mij. Ik heb niemand meer in mijn leven. Waarom zou ik da nog willen leven? Waarom zou ik mijn best nog doen om er tegen te vechten? Wanneer WICKED verslagen zou zijn, zou er niets meer over zijn waar ik voor zou willen vechten. Nee, dat zou het einde betekenen. Waarom zou ik dan nog door willen gaan?
De tranen springen in mijn ogen en uiteindelijk stroomt er een verdwaalde traan over mijn wang. De energie om hem weg te vegen heb ik niet. Direct verbreek ik het oogcontact en sluit mijn ogen. Ik denk na over alles wat er is gebeurd. Alle gruwelijkheden waar wij doorheen zijn gegaan. Ik besef het nu meer dan ooit. We zijn gemarteld daarbinnen. Op de Glade. En toch voelt dat nog als de enige plek wat ik thuis zou kunnen beschouwen. Alleen met de jongens zonder te weten wat er gaande is. Doen wat we altijd doen. Hoop hebben dat het wel goed zal komen. Als ik er aan terug denk is dat het enige wat ik nog zou willen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Heey heey, Newt what's wrong?" Vroeg ze op een bezorgde manier terwijl ze naar zijn bed liep en bij het hoofdeind bij hem neer hurkte. Ze veegde zijn traan weg. "I told you, you could always tell me everything. It's almost impossible to do this alone, and I know because I've been on my own sinds I can like remember." Zei ze kalmerend. "All of this is already hard enough. Talk to me I can help you" zei ze vervolgens. "You feel like you've got no energy left anymore don't you. Like it has no value to life anymore. And you've been asking yourself what it still means to live if all of this is over and WCKD is gone. Yeah trust me I know, I've been thinking about all of this over and over."

Account verwijderd

schreef:
"Ik wil niet dat jullie je nog meer medicijnen aan mij gaan verspillen." zeg ik en ga rechtop zitten. Opnieuw kijk ik haar aan en blijf haar nu ook strak aankijken. "Malia," begin ik ernstig,"het heeft nog weinig nut. Ik weet dat ik ziek ben en dat dit alles alleen maar erger zal gaan worden. Uiteindelijk kunnen de medicijnen dit niet meer tegenhouden. Het is een verspilling van alle energie en spullen. Ik ben een last op iedereens schouder." Het is beter als zij direct een kogel door mijn hoofd heen jagen. Het zou zoveel beter zijn voor iedereen hier. Zij moeten teveel moeite doen om mij in leven te kunnen houden en daar heb ik geen zin meer in. Het geeft teveel druk voor mij en dat doet mij nog meer zeer. "I'm sorry."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"We verspillen ze niet aan jou, als iemand anders ze zou krijgen zou het precies het zelfde verhaal zijn. Niemand die eenmaal geïnfecteerd is is te redden, dat geef ik toe. Maar jij bent het waard om ze aan te geven. Als ik jou niet zou hebben zou ik nooit zo ver gekomen zijn. Je bent niet een last op iedereens schouder, echt niet. Er zijn dingen die veel erger zijn. Echt waar. Ik zou echt niet weten wat ik zou doen als jij er niet meer zou zijn. Waarschijnlijk zou het dan ook niet lang duren voordat ik de aarde verlaat." Zei ze. "Wauw nu ik er over na denk ben ik echt heel egoïstisch bezig, al de hele tijd. Jij voelt je helemaal niet prettig en ik hou je in leven omdat ik dat wil en nodig heb. Het spijt mij" zei ze toen. Ze keek beschaamd weg maar bleef wel gehurkt zitten bij zijn hoofeind. Ze is echt zo egoïstisch. Ze houd hem alleenmaar in leven vooe zichzelf. Omdat zij dat wilt.

Account verwijderd

schreef:
Zij heeft mij per direct sprakeloos weten te maken. Ik frons even mijn wenkbrauwen en kijken ook de andere kant op. Om eerlijk te zijn verbaasd het mij dat er toch nog iemand is op deze aarde die wel om mij geeft. Ik weet niet goed hoe ik daar mee om moet gaan, waar ik dat een plekje moet geven. Ik bijt even op mijn lip en besluit hier niet verder op in te gaan. De gehele situatie is al moeilijk genoeg, dan besluit zij dit moment te kiezen om mij te vertellen wat ik voor haar beteken? Ik weet niet goed wat die gevoelens überhaupt betekenen. Misschien voelt zij zich schuldig waardoor zij zich nu zo voelt omdat ik haar een lange tijd op mijn rug heb meegenomen. Misschien ben ik de enige waar zij zich aan vast kan klampen in deze moeilijke tijd. En als dat allemaal echt zo is dan zal ik wanneer WICKED verslagen is niets meer voor haar betekenen. Dan valt de last van haar schouders en beseft zij pas dat zij niks voor mij voelt. Voor iedereens zijn best, kan ik hier niet op in gaan. Ik wil niet nog meer pijn gaan lijden dan ik al doe. Want heel stiekem, heel diep in mijn hart, weet ik dat ik wel oprechte gevoelens heb voor haar. Ik heb altijd al een zwak voor haar gehad, dat is de enige reden dat ik haar heb geholpen ondanks ik haar niet vetrouwde. Toch bleef ik haar mee slepen overal naartoe. Ik vertrouwde haar niet en dat was juist nog meer een reden om haar dichtbij te houden, om op haar te kunnen letten. En steeds meer begon ik mij te beseffen dat ik dat op een gegeven moment slechts als een smoes gebruikte. Ik gaf om haar. Ik geef om haar.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Just rest okay, everything is going to be alright" zei ze en stond toen op. Ze moest dit nog aan haar vader vertellen. De locatie lag op 2 uur rij afstand. Met hem moest ze het dus overleggen wanneer ze zullen vertrekken. Malia keek nog even naar Newt "Are you in need of something?" Vroeg ze nog even. Het was eigenlijk ergens wel lichtelijk awkward dat hij zo net niks geantwoord had.

Account verwijderd

schreef:
Haar stem steekt schril af tegen de ijzige stilte die hier nu tussen ons tweeën hangt. Ik doe mijn mond open om iets te zeggen, maar eigenlijk weet ik helemaal niet wat ik zou moeten zeggen en sluit hem weer. Een gure ijzige wind wappert door de doeken naar binnen. De wind cirkelt even door en laat dan zijn kracht weer vallen. Zo nu en dan wappert hij opnieuw naar binnen. Hij voert de haren van Malia af en toe mee die lijken te zweven op de lichte wind hierbinnen. Zij staat al bijna buiten en eigenlijk wacht ik op het moment dat zij vertrekt. En toch voelt dat ook niet aan als het geen wat ik wil. Ik weet zelf niet meer wat ik wil. Hier in het nu en in deze situatie ben ik geheel vergeten wat ik hier nog doe. Al mijn familie en vrienden van voorheen zijn er niet meer, zij zullen nooit meer terug kunnen keren in mijn leven. Hier lig ik slechts dood te gaan terwijl de mensen om mij heen slechts mijn overlevingsmaatjes zijn geworden. We hebben ons een weg weten te vechten daarbinnen en hebben elkaar nooit aangevlogen, slechts omwille van onszelf. We wilden zelf overleven en daar had je een ander voor nodig. Alby en Minho zijn de enige echte vriendschappen die ik daarbinnen heb opgebouwd en wie ik zonder dat ik het zelf wilde binnen heb gelaten. Zij zijn de enige die de muur die ik heb opgetrokken wisten neer te halen. En nu ben ik hen ook aan het verliezen door alles wat er staat te gebeuren. Ik weet bijna zeker dat zij mij verachten voor alle acties die ik heb gedaan, maar slechts om de eer aan zichzelf te houden dat niet tonen aan de zwakkeling. Aan mij. "Slechts een kogel door mijn hoofd." zeg ik sarcastisch en rol met mijn ogen. Maar het trieste aan deze woorden is dat ik het nog meen ook. Ik weet niet of Malia dat door zal hebben, door de sarcastische ondertoon. Maar als ik echt zal worden zoals die mensen daarbuiten, die elkaars armen van de lijven rukken om de nacht door te komen, dan zie ik geen andere optie dan dat de werkelijkheid te laten worden.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia slikte, het leek er echt op dat hij niet meer wilde leven. Als hij echt niet meer wilt leven, moet ze hem niet tegen gaan houden en dingen laten doen die hij niet wilt. "We'll talk about this later, if that really is what you want, shouldn't I hold you from that. I can fix something, so it will be nice and peaceful and not a bullet shot. But first we have to talk that good trough" zei Malia. Ze meende het echt, als hij dacht dat dat het beste is gaat ze hem niet meer tegen houden. Dat is ook niet goed als hij echt niet meer wilt. Eerst moest ze wel met hem praten en kijken of hij er echt achterstaat. Dat zouden ze wel doen als ze in het hoofdkwartier zijn. Dan konden ze het er rustig over hebben. Malia verliet vervolgens de tent en ging met haar vader in vergadering

Account verwijderd

schreef:
Wanneer zij de tent heeft verlaten zucht ik luidruchtig en om een schreeuw te onderdrukken bijt ik even heel hard op mijn hand. Ik weet niet meer wat ik moet doen en waar ik aan toe ben. Wat al zouden we WICKED hebben verslagen? Dan is er geen gewoon leven meer mogelijk voor ons. De wereld is zo goed als vernietigd en dan blijven deze cranks rondlopen en de ziekte zich verspreiden. De mensheid is verloren, dat is precies zoals ik het zie. Waar zouden we moeten leven als we het zouden winnen? Is het echt mogelijk een normaal bestaan op te bouwen met dit alles wat we mee hebben gemaakt? Ik weet het niet. Ik weet niet of ik daar nog wel in staat ben. Met die gedachten val ik in slaap. Een nare droom waarin al mijn familieleden en vrienden mij bezoeken gaat voorbij.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld