Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia en haar vader hadden besloten om morgen te gaan rijden, hoe sneller ze daar zijn, de beter. Daar zijn ze veilig voor de cranks en hoeven ze niet in tenten te leven. Het is net een grote flat waarin iedereen een eigen kamer heeft die hij na ontvangst wat personlijker mag maken. Dat lijkt haar fijn, haar tante schreef ook dat het eruit zag als een groot huis en niet als een labratorium. Misschien konden ze daar voor zo ver het kan weer een leven opbouwen.

Account verwijderd

schreef:
Ze had gelijk wat betreft de eigen ruimtes. Hoewel ik direct in het ziekenhuis gedeelte werd geplaatst heb ik een kijkje mogen nemen bij de andere jongens die allen een eigen kamer in bezit hadden. Ze zijn nog vrij groot, net kleine appartementen, alleen dan zonder een keuken. Er is een gezamenlijke eetplaats voor iedereen van een bepaalde vleugel, aangezien het gebouw heel groot is en toen der tijd het gebouwd werd het anders onpraktisch werd om alle vleugels op één plek te laten eten. Maar zoveel mensen zijn er nu niet en daarom is er slechts één vleugel in beslag genomen. Zelf lig ik ongezellig in een ziekenkamer opnieuw aan allerlei bedradingen. Het is wel een stuk hygiënischer hier en prettiger. Toch vond ik het ook fijn om af en toe even in de natuur te trekken.
Ze hadden gezegd dat je je kamer zelf in mocht richten en je persoonlijke spullen er kwijt kon, maar ik denk dat zij waren vergeten dat de mensen uit de Glade geen persoonlijke spullen hebben. De andere mannen en vrouwen wel van the right arm. Als ik terug denk aan hoe mijn kamer er uit zag in het hoofdkwartier van WICKED zou je het hier wel mee kunnen vergelijken. Statische spullen, maar geen eigendommen. Niet dat the right arm hier nu iets aan kan doen, ik neem het hen niet kwalijk, maar de herinneringen blijven op poppen wanneer ik er aan terug denk.
Af en toe komt er een zuster langs die mij wat eten geeft of een aantal dingen controleert. Er zijn nieuwe mensen bijgekomen die hier al zaten echt wachtte tot de rest van de groep terug zouden komen. Het geeft mij wel meer hoop dat er meer mensen zijn. Hoe meer mensen hoe meer mensen er tegen WICKED strijden die dan eerder tot val zou worden gebracht. Maar er zijn ook mensen bij waarvan ik het nooit had verwacht.
"Hallo Newt." Slaperig hef ik mijn hoofd en kijk naar de persoon die aan de andere kant van de kamer staat. Mijn zicht is wazig dus ik wrijf de slaap uit mijn ogen en ga rechtop zitten. "Dat is even terug." Voor ik kan zien wie het is besef ik het al door de stem. "Gally?"

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia was al de hele tijd druk bezig met van alles te regelen. Haar vader mocht dan nu wel deels leider zijn, maar Malia is de communicator in het leiderschap. Ze heeft dus met vele mensen hier gepraat. Nooit gedacht dat haar tante zo'n grote organisatie op gezet had. Het was hier echt huge. Malia besloot naar Newt te gaan. Er was goed nieuws voor hem. Ook focuste ze zich hier nu op de medische kant, dat vond ze leuker. Ze liep naar het "ziekenhuisje" in het gebouw. Tot haar verbazing zacht ze Newt met een jongen praten. Toen ze dichterbij kwam zag ze wie het was, Gally. Was ze aan het hallucineren? "Gally?" zei ze ongelovig. Op het moment dacht ze nog niet eens aan het feit dat Gally echt een hekel heeft aan haar, en zij aan hem. Ze kon niet geloven dat hij hier voor haar stond. Hij was dood, dat had ze zelf gezien. "Anyways Newt, I have some good news. The treatment is going well, there is no need for you to stay here. You can go to your own room, we can give you the medicine now and then there." glimlachde ze. Ze was wel blij dat het goed bij hem aansloeg. Hij zal dan wel nooit beter worden maar het zal nu nog wel heel lang duren voor hij echt een crank zal worden. Misschien wordt hij dat wel nooit, als ze hem de medicijnen blijven geven. Er ging 3x een bel af wat betekende dat het etenstijd was. Iedereen moest naar de eetzaal komen. Ze liep naar Newt to en koppelde hem af van alle slangetjes. "Come on, let's go have dinner. You've lain enough in a hospital bed." lachde ze. Met z'n 3e liepen ze naar de eetzaal. Minho kwam al gelijk op Gally afgestormd. Zijn ze de dingen soms vergeten die hij gedaan heeft?
Alle jongens kletsen bij met hem, maar het enige wat Malia zich afvroeg is hoe het kan dat hij hier is. Hij was dood. Haar vader kwam naar haar toe en zei dat hij iets met haar moest bespreken dus stond Malia op en ging ze met haar vader mee.Uit het niets pakte hij haar vast en sloeg een hand voor haar mond. "Pour pour Malia. You really did fall for my act didn't you?" lachde hij en hield een pistool gericht op haar hoofd. "You really thought I left your mom for the right arm. Even your stupid aunt believed me. I was just a spy from WCKD and now they know where the headquarter is from The Right Arm. They are on their way right now." lachde hij gemeen. Malia kon dit allemaal niet verwerken. Dit was haar eigen vader hij kon dit toch niet doen. "It's sad that I've to kill you, me as your own dad, but you shouldn't have turned against WCKD, that's not in your nature. You're a failieure, and nothing more. A monster." zei haar vader. "WCKD is good remember" zei hij en drukte op een alarm zodat iedereen naar de gang zou komen.

Account verwijderd

schreef:
Hij stapt wat meer uit zijn donkere hoek vandaan waardoor het licht van de lamp schuin op zijn gezicht valt. Hij kijkt ernstig. Zijn ogen schieten schichtig om zich heen, waarschijnlijk om te kijken of er niemand in de buurt is en of hij mij gemakkelijk kan vermoorden. Dat zou ik oprecht begrijpen na wat ik hem heb aangedaan. Ik heb gem neergeschoten, ik zag hem doodgaan. Hoe is het mogelijk dat hij hier nog is? Hij bijt even op zijn lip en loop dan woest naar mijn bed toe. "Geef me één goede reden waarom ik je niet ter plekke dood zou laten gaan, crank?" spuugt hij uit. Ik haal even diep adem en frons mijn wenkbrauwen. "Die heb ik niet." Hij lijkt even verbluft van mijn oprechtheid en dat ik er eigenlijk niet tegen in ga, maar hij blijft stil zitten op de rand van het ziekenhuisbed. Hij knikt en kijkt opnieuw om zich heen. "Het is geen doen meer hè? Na alles wat er is gebeurd. Het is klaar hè?" Ik knik en kijk de andere kant uit. Hij weet precies hoe het is om iedereen te verliezen, om alles kwijt te zijn wat je had. "En jij schoot mij neer." bromt hij en dwingt mij recht in zijn ogen te kijken. "Ik raakte in paniek, jij bent degene die als eerst aanviel en jij..." Hij heft zijn hand om mij het zwijgen op te leggen en het werkt. Ik houd mijn mond, ik ben hier niet bepaald in het voordeel dus ik kan maar beter de schijn op houden en doen wat hij zegt. "Het is al goed. We staan nu aan dezelfde kant." Ik weet dat dat waar is. We staan aan dezelfde kant en willen beide net zo graag dat WICKED valt, maar wanneer je kijkt naar de vertakkingen binnen 'aan dezelfde kant staan', staan wij nog steeds pal tegen over elkaar. Hij zal mij wel verafschuwen, ons allemaal. We hebben hem in de steek gelaten om dood te bloeden. Alleen is dat nooit gebeurd. "Wie heeft je gered?" vraag ik een beetje afstandelijk. "The right arm. Vlak na de inval kwamen zij en hebben de andere gered die nog te redden vielen. Dat waren er niet veel." De andere. Wij hebben niet alleen Gally achtergelaten om te sterven, maar ook de andere. Het is hun eigen keuze geweest en toch voelt het alsof al het bloed dat is gevloeid nu aan mijn handen kleeft. "Onderweg zijn er ook een aantal gestorven." opper ik. Voor Gally antwoord kan geven staat Malia plots in de kamer. Ik trek even mijn wenkbrauwen naar Gally op, maar die schut lichtelijk zijn hoofd en staat direct op. "Hallo Malia, dat is even geleden." spuugt hij er uit. Hij is nooit erg vriendelijk geweest, naar niemand toe.

Ik ben blij dat ik niet meer in het ziekenhuis hoef te liggen en ook mijn eigen ruimte toegewezen krijg. Het voelt toch fijner en prettiger om wat meer privacy te hebben, hoewel ik natuurlijk als nog zo nu en dan gecontroleerd zal moeten worden. Ik ga vlak bij het raam zitten en knabbel op wat worteltjes die ik gepakt heb. Mijn ogen glijden over de natuurplek waar wij ons in begeven. Zo nu en dan zie je nog een deel van een weg of auto's, maar veel is al teruggenomen door de natuur. Die is hard bezig om de mensenwereld te vernietigen en te doen alsof deze nooit heeft bestaan. Misschien was dat ook wel het beste geweest. Malia staat op om iets met haar vader te bespreken, maar het voelt niet goed dat zij alleen gaat. Iets in mij heeft mij altijd gewaarschuwd voor die man. Vanaf het moment dat we gingen reizen heb ik hem elke minuut gewantrouwd, maar ik heb mij er nooit aan over gegeven. Gally verteld over zijn eigen reis en over hoe het bij the right arm is. Maar ik kan mijn aandacht er niet bij houden en blijf uit het raam staren. Toch zit het mij niet lekker. Sowieso vind ik de verdeling hier een beetje apart. Sommige mannen hebben wapens, andere helemaal niets. Het enige waar ik mij nu mee zou kunnen verdedigen is dit botte mes. Ik moet aan een wapen komen en snel ook.
Het duurt nu wel heel lang voor Malia terug is. Ik sta op en excuseer mij even en doe alsof ik richting de toiletten loop. Een aantal jongens houden mij goed in de gaten, maar net wanneer zij even niet op mij letten schiet ik de gang in waar ik hen in zag verdwijnen. Het is leeg, ze zullen vast niet gewoon in de gang zijn gaan praten, maar waar dan wel? Elke deur die ik voorbij loop is gesloten en ik weet niet of dat komt omdat er niemand is of omdat iemand hem van binnen op slot heeft gedaan. Het frustreert mij. "Hé!" Met een ruk draai ik mij om. Een van die jongens die mij in de gaten hield loopt stug op mij af. "De toiletten zijn hier niet te vinden." zegt hij bot en geeft een ruk aan mijn arm. Ik trek mijzelf los en zet mij schrap op een klap. Dreigend loopt hij op mij af. Linker kant? Nee rechterkant. Hij heft zijn arm en haalt uit, op dat moment duik ik naar beneden en schiet op zijn middel af. Ik werp hem half op de grond en ruk direct het pistool uit de holster aan zijn rechterkant. Hij lijkt even verbaasd en niet goed te weten wat hij moet doen, maar dan haalt hij uit zijn riem aan de achterkant nog een pistool. Die had ík niet aan zien komen. "Waar zijn ze?" vraag ik bot en richt het geweer op hem. De jongen begint breed te lachen en laat zijn tong over zijn lippen glijden. "Jij schiet toch niet." zegt hij. "Waar zijn ze?" schreeuw ik nu hard door de gang heen. Hij sluit zijn ogen en schud zijn hoofd. Op dat zelfde moment haal ik de trekker over. Bloed spat in de ronde en zijn schreeuw doet mijn oren pijn doen. Hij duikt naar zijn scheenbeen en wordt lijkbleek van de pijn. "Ik vraag het nog één keer. Waar zijn ze?"

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia hoorden een geweerschot. "WCKD probably arrived. Maybe they killed that boy you have a crush on. Newt wasn't it?" zei haar vader gemeen. Hoe konden haar ouders zulke vreselijke personen zijn. Zou zij ook zo erg zijn? Malia probeerde zich los te rukken. Haar vader schoot haar in haar been om haar stil te maken. "Houd je stil, anders is de volgende door je hoofd. Je gaat mee naar WCKD waar we je eens flink onder handen zullen nemen, om je waren aard weer naar boven te brengen" Zei hij vervolgens. Malia wilde het uitschreeuwen van de pijn en kon niet meer op dat been staan. Haar witte skinny jeans werd langzaam rood. "Now we just have to wait for the show, when everybody will come look what's happening." zei hij en trok haar mee een stukje naar achteren.

Account verwijderd

schreef:
Voor de jongen zijn eigen pistool weer kan pakken raap ik hem op en loop vervolgens naar de deur toe die hij genoemd had. Mijn hart klopt in mijn keel. Even krijg ik een flashback van het moment dat ik een onschuldige man dood heb geschoten. Hij kwam weliswaar op mij af gerend, wanneer hij mij te pakken had gekregen zou ik terug naar WICKED zijn gestuurd, maar hij volgde slechts orders op. Hij had waarschijnlijk een familie, een gezin. Mijn handen worden klam waardoor het pistool bijna uit mijn vingers glist, maar ik weet hem op tijd op te vangen en probeer mijzelf weer in de hand te houden. Het is nu niet de tijd om schuldgevoelens op te wekken. Ik hef het geweer en strek mijn armen voor mij uit. Dan geef ik een paar trappen tegen de deur en struikel half naar binnen. Direct zet haar vader zich in beweging en neemt Malia onder schot. Mijn ogen worden groot wanneer de wond open en bloot te zien is. "Laat haar gaan," zeg ik dreigend en richt het pistool op zijn hoofd. Hij begint te grijnzen en uiteindelijk buldert hij van het lachen. "Daar ben je dan, de held van dit verhaald," zegt hij en doet alsof hij de tranen uit zijn ogen vandaan wrijft. "Wat ben jij toch een lachertje, altijd al geweest. De enige die wij ooit van de rest van de groep gescheiden hebben gehouden, weet je dat? En dan jouw vader nog. Daar heb ik het altijd goed mee kunnen vinden. Hij verafschuwde jou en de enige reden dat hij jou zogenaamd kwam bezoeken was om weer met mij een aantal dingen te kunnen bespreken. Je mag van geluk spreken dat je nog in leven bent." Bam. Een harde klap in mijn maag waardoor ik even dubbelvouw en wankelend achteruit stap. Zijn woorden zijn een bom in mijn maag en voor enkele seconden kan ik daar niet op reageren. "Dat is niet waar!" schreeuw ik met tranen in mijn ogen en hef het pistool weer. "Je liegt!" houd ik mijzelf voor. Op dat zelfde moment komt Minho binnen gestormd. "Ik hoorde schoten en ... O." Zijn ogen schieten van mij naar Malia naar haar vader en terug naar mij. "O," herhaalt hij. Ik druk het andere pistool van de jongen in zijn handen en zeg dat hij de gang moet bewaken, maar op zijn gezicht staat een verwarde uitdrukking. "Hij is een verrader Minho, hij hoort bij WICKED." Hij knikt, maar blijft oogcontact houden met haar vader. "Bewaak de gang," zeg ik nogmaals. Uiteindelijk wordt hij uit zijn trance onttrokken en richt zich op de gang.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia pakte de arm van haar vader vast en probeerde zijn hand voor haar mond vandaan te halen. "Newt don't listen to him" Riep ze toen het lukte. "Gosh this is such a clever lovestory, but I will put a twist into it. This one isn't going to end good. Sad she has to die. You're lucky I'm saving you, or maybe you are not so happy without her" lachde Malia zijn vader. Ze kon hem nu echt wel een trap geven. "Newt go, go get Jake, tell him that WCKD is coming and that they know our location. He knows what to do" zei ze nog. "Get everyone ready" zei ze voordat haar vader zijn hand weer voor haar mond deed. Ze hadden een speciale functie, ze konden het gebouw doorzichtig maken voor als de vijand zou komen. Dan konden ze het gebouw niet zien. Malia verging van de pijn, maar daar was nu geen tijd voor om dat te verzorgen. Malia dacht na. Ze trapte haar vader tegen zijn benen, zo hard als ze kon en viel daardoor zelf ook neer, aangezien ze niet op haar slechte been kon staan. Ze tijgerde zo snel ze kon weg naar de gang waar Mihno nog stond en haar overeind hielp. Hij ondersteunde haar en Malia hinkelde naar de eetzaal. Inmiddels ging het alarm af dat iedereen naar de schuilkelder moest die voor aanvallen was bedoeld. Een teller ging af, aangezien over 3 minuten die deuren zouden sluiten. Een enkel zou hier overblijven om te vechten, dat wist van te voren iedereen al want dat oefenen ze af en toe. Dat had ze te horen gekregen. Malia kreeg haar boog en koker toe geworden die ze om haar schouder deed. Zo kon ze zichzelf verdedigen. Waarschijnlijk zouden WCKD het gebouw niet zien, maar ze doen voor de zekerheid iedereen de kelder in. Daar zijn ook bedden.

Account verwijderd

schreef:
Er gebeuren een heleboel dingen in een korte tijd, maar door de medicijnen werken mijn hersens en mijn lichaam niet meer zo snel. Enkele seconden kijk ik haar niet begrijpend aan, maar het is niet meer mogelijk voor haar om te praten. Dan dringt het pas tot mij door. Jake. Nu. Lineadirect ren ik door de gang langs de jongen die nog steeds op de grond ligt met een plas bloed om hem heen. Zijn ogen staren naar het plafond terwijl zijn borstkas lichtelijk op en neer beweegt. Hij mag dan wel een verrader zijn, maar ik vind het vreselijk om hem zo te zien liggen. Ik kan er niets aan doen, maar ik kniel bij hem neer en trek mijn shirt uit die ik direct tegen de wond aan hou om de druk te veranderen. Hij probeert zijn hoofd te hebben, maar ik zeg dat hij stil moet blijven liggen. Op dat zelfde moment komt Jake de hal op gestormd en kijkt mij woedend aan wanneer hij ziet wat er aan de hand is en hij het pistool naast mij ziet. "Wat is dit?" roept hij woest en komt op mij af stormen. "Malia!" roep ik naar hem. Hij stopt even en bekijkt mijn gezichtsuitdrukking. "Wat is er met haar?" vraagt hij. "WICKED komt er aan, ik moest je waarschuwen," zeg ik en kijk hem hoopvol aan. Verward draait hij zich om en schiet weer terug naar de eetzaal. Enkele seconden later gaat er een vreselijk hard alarm af die in mijn oren loeit. "Dames en Heren, dit is geen oefening. Begeef u zo snel maar vredig mogelijk naar het trappenhuis links of rechts van het gebouw naar niveau min twee. Daar zal u een nieuw verblijf toegewezen krijgen. Dames en Heren..." De zin herhaalt zich keer op keer op keer op keer. Schuilkelders. Er stormen mensen voorbij, allemaal in paniek terwijl er toch gevraagd wordt of zij dit op een vredige manier kunnen doen. Wat verwacht je anders? Zodra ik een dokter zie roep ik hem bij mij en verlaat de jongen, mijn shirt laat ik bij hem achter. Ik zou nu naar de schuilkelder moeten gaan, net als de rest, maar niemand kan van mij verwachten dat ik dat ook daadwerkelijk ga doen. Als zij hier wel binnen komen wil ik vechten ook. Al gauw heb ik door waar de mannen heen gaan die zich voorbereiden op een gevecht dus volg ik hen naar een paar verdiepingen hoger.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia's been deed enorm veel pijn maar ze moest nu echt echt door gaan. "Newt, what are you doing?" riep ze toen hij in het eerste geval met de mensen mee wilde lopen. "You can stay with us, we're staying here to fight. I mean it's your choice" zei ze vriendelijk terwijl Mihno haar nog steeds ondersteunde. Diep in haar hoofd drongen de woorden van haar vader tot haar door, alleen ze mocht nu echt niet gaan huilen of stom gaan doen. Straks als ze alleen was kon ze dat wel doen. Een misslukkeling, haar ouders vonden haar een monster. Malia wist nu wel zeker dat ze niet veel goeds kon doen. Haar hart ging te keer, WCKD kon ze hier niet vinden. Dat mocht gewoon niet. Deze mensen moesten hier veilig zijn. Het drong nog steeds niet tot haar door dat haar eigen vader haar net geschoten had en dat hij een verrader was. Toen haar tante overleden was, was hij daar voor haar als enig familielid dat zogenaamd aan de goede kant stond. Hij kwam hun kant op en hij richtte zijn pistool op hen, zonder na te denken schoot ze een pijl op hem af. Door zijn hart heen, nog net voordat hij de trekker kon overhalen. Zijn levenloze lichaam viel op de grond. Malia's mond viel open en ze liet haar pijl en boog vallen ze hinkte op hem af op een been en liet zich naast hem vallen. "Nee, nee dit kan niet waar zijn mompelde ze "Wake up! wake up!" riep ze terwijl de tranen langs haar wangen stroomde. Hij was een verrader maar ze heeft haar eigen vader gedood. Al heeft ze daar wel het leven van de anderen mee gered aangezien hij wilde gaan schieten. Waarschijnlijk had hij anders eerst haar en daarna de andere geschoten.

Account verwijderd

schreef:
"Jij kan ook niet blijven, je bent gewond en moet geholpen worden," mompel ik. Op dat zelfde moment komt haar vader aangelopen. Ik heb cranks gezien die als monsters zich vooruit wierpen, maar zoals deze vent nu loopt en zich vooruit stuwt heb ik nog nooit gezien. Hij is verblind door alles wat er met hem is gebeurd en ik zie het pas nu. De filmpjes en alles wat wij hebben gezien heeft ons gehersenspoeld. WICKED is good. Maar onze herinneringen werden gewist waardoor er niet veel meer van over is gebleven. Deze mensen, al deze mensen die daadwerkelijk in WICKED geloven en alles doen en zeggen om WICKED maar niet te verraden, is omdat zij gehersenspoeld zijn. Hij ziet de realiteit niet meer. Hij weet dat Malia zijn dochter is, heel diep in zijn hart, maar zoals hij hier nu loopt en beweegt kent hij slechts de term, niet de betekenis daar van. Door alle beelden en woorden die tegen hem zijn gezegd door middel van propaganda, is hij alles kwijt geraakt. WICKED is zijn leven. Dat is alles wat hij heeft. Net zoals honderden anderen. Zij kunnen niets meer van elkaar onderscheiden, slechts WICKED en niet WICKED. "Malia, don't!" roep ik wanneer ik zie dat zij haar pees strak trekt, maar het is al te laat. De vliegt zuift door de lucht heen. Door de plotselinge stilte om ons heen hoor ik hoe de ijzeren pijl het vlees van de man diep doorboort, zo diep dat het zijn hart raakt en hij verstikt van het bloed dat zich verspreid in zijn longen. Zijn lichaam valt met een bons neer op de grond. Voor even lijkt alles om ons heen te draaien. De tijd staat stil, maar de wereld doet zijn best om alles terug te draaien, maar het is niet meer mogelijk. Het bloed blijft vloeien waardoor er uiteindelijke een warme plas bloed om hem heen ligt. Malia stormt op hem af en ik weet dat er niets is wat ik zou kunnen doen. Dit is iets wat zij zelf heeft gedaan, wat haar eigen verantwoordelijkheid is geweest en wat zij niet goed doordacht heeft. Zij heeft haar vader vermoord. Het is niet zoals die keer dat zij die bom af liet gaan, of een andere soldaat heeft vermoord. Nee, dit gaat veel verder en dieper. "Minho, we need to go," zeg ik en trek hem mee aan zijn arm terwijl de wereld vaag en dubbel om mij heen duizelt. We moeten omhoog naar de andere mannen toe. Wij moeten vechten. Ik laat Malia achter, geheel alleen met haar vader. Wat moet ik anders?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia zag de andere weggaan, die vinden haar nu vast ook een monster. Opeens hoorde ze een stem "pour pour Malia. Did you really think I wasn't prepared for that. Did you really think I didn't know you or someone else wouldn't try it? I'm glad you did, because now everyone is gone. No Newt that can save you now" zei hij lachend terwijl hij recht op ging zitten. "At least I know you still care about me" zei hij gemeen en duwde Malia in de plas met bloed. Wel nep bloed, waardoor haar lichtblonde haren langzaam nat en rood werden. "Het was een vest, waar nepbloed uit zou vloeien als het geraakt was" zei hij en pakte zijn pistool. Malia haar hart ging tekeer. Die eikel, hoe kan hij zo iets doen? "HELP!" riep Malia zo hard ze kon. "They are already gone, they think you are a monster too just like us" grijnsde hij en zette zijn hand in haar nek waardoor ze geen adem meer kreeg

Account verwijderd

schreef:
We rennen zo snel als wij kunnen het trappenhuis binnen, maar hij is verlaten dus we hebben geen idee op welke verdieping we moeten zijn. We blijven even klunzig elkaar aan kijken, niet wetend wat we moeten doen. We kunnen wel gokken, maar we kunnen die tijd niet gaan verspillen. De schuilkelders zijn allang gesloten. We hebben geen andere keuze dan weer terug te gaan naar Malia, we moeten weten waar we heen moeten. Anders lopen we alleen maar meer gevaar. Langzaam sloffen we terug, in de hoop dat er toch nog iemand naar boven moet en wij direct achter hem aan kunnen, maar er komt niemand. "Hoorde je dat ook?" vraagt Minho met grote ogen. We blijven even stil staan, maar we horen niets meer. Ik frons mijn wenkbrauwen, het was daadwerkelijk wel iets. "Malia," fluister ik. Direct spurt ik de gang door, door de verschillende deuren heen en duw zo nodig de mensen die mij in de weg lopen weg. "Malia!" roep ik nu zo hard ik kan zodat zij weet dat ik er aan kom. Ze moet nog even vol zien te houden. Nog even.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"To bad I have to kill you, otherwise I could have taken you to WCKD and try to make something from you. I must admitt that you're a smart and strong woman but just on the wrong side. You could have been a great addiciton for WCKD" hoorde Malia haar vaag ergens zeggen aangezien ze langzaam wegzakte. Hoe kon hij dit doen? Laten denken dat hij dood was zodat iedereen haar verliet, en dan nu dit? Het was slim, maar zo gemeen. Zeker voor een vader om dat bij haar dochter te doen. Ze hoorde ook vaag haar naam nog ergens. Haar ogen gingen steeds langer dicht bij het knipperen. "You're boyfriend isn't here to safe you now." zei haar vader lachend. "Goodbye darling" zei hij omdat hij ook wist dat ze niet veel langer meer zoder adem kon.

Account verwijderd

schreef:
"Let her go," zeg ik terwijl ik de loop van het pistool tegen zijn achterhoofd zet. Ik begrijp niet wat hier aan de hand is, maar toen ik hem over Malia heen zag buigen wist ik dat het geen reddingsactie was. Het bloed gutst nog uit haar been, de geur van metaal en bloed doorboort mijn neusgaten, maar ik besteed er geen aandacht aan. Hij ontspant zijn spieren heel even, maar dat spant hij ze weer aan. "Het is al gedaan jongen, geef het op," zegt hij en knijpt nog net iets harder waardoor er een piepend geluid uit haar keek gekweld wordt. "Ik ben bereid je kop er af te schieten als je haar nu niet los laat!" schreeuw ik in zijn oor. Ik druk de loop nog wat harder tegen zijn achterhoofd aan, maar hij laat niet los. "I've warned you," fluister ik. Ik wend mijn gezicht af, kijk naar achteren waar Minho staat en laat mijn ogen dichtvallen. Een harde knal en een kreun geeft aan dat het is gedaan. Ik voel hoe het warme bloed tegen mijn lichaam aan spat. Een laatste bons geeft aan dat de man op de grond is gekomen. Het is over. Ik heb opnieuw doelbewust een man vermoord. Niet zomaar een man. De vader van Malia. Malia. Haar lichaam licht versuft naast het lijk van haar vader. Hoe graag ik haar nu ook zou willen helpen, ik kan het niet. Ze zal mij haten voor wat ik heb gedaan. Hij is dan wel een slechte man en zij zou hem hier ook niet meer gewild hebben, maar ze zou hem nooit dood gewild hebben, ook al probeerde zij het zelf. Aarzelend stap ik bij hen vandaan. "I'm sorry," fluister ik. Dan draai ik mij om en ren naar het trappenhuis toe. Ik blijf maar rennen en rennen en rennen. Zo ver tot ik niet meer hoger kan. Binnen no time sta ik op het dak en daar laat ik mij op de grond zakken. Ik verdien het niet. Ik ben een moordenaar. Ik ben een doelbewuste moordenaar. Ik laat het pistool uit mijn handen vallen, die nu op de kiezels van het dak valt. Ik kan het niet meer.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia was inmiddels buitenbewustzijnde. Er dreunde ietd door haar hoofd, een knal, maar ze wist niet wat er gebeurt was. Was Newt dood? Was hij toch gekomen en is hij nu geschoten door haar vader? Ze voelde een warme adem in haar gezicht. "Malia?" Hoorde ze een stem zeggen. Ze probeerde haar ogen te openen en zag toen een vaag beeld. De schim kon ze wel plaatsen met de stem. Het was Mihno. "Is he dead? Is my father dead?" Zei ze met een krakende stem en met moeite. "Yes, Newt killed him" zei Mihno. "Good" zei Malia slaperig. "Pleass get Newt for me, I wanna thank him personally. Help for me will come later." Zei ze en sloot toen weer even haar ogen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld