Je hebt nog niet gereageerd op het forum.

Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
+ voeg shout toe
Cool.dus.niet
Ik geef random sets weg, want vp bday!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.
> Sluiten
Helper
Forum
Startalk
Blog statistieken
Vrienden beheer



Topics   Berichten
16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
TMRO☼ If we should die tonight, we should all
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Nefeli.
Snapte echt niet wat Cleo nou precies wilde. We hadden elkaar net ongeveer aangevallen en ik had de rode strepen nog steeds op mijn wangen staan, omdat ze me had gekrabd! Ik wist niet of ik haar ook echt pijn had gedaan, maar ergens maakte het me niet heel erg veel uit. Ze had me pijn gedaan en ze had gewoon belachelijke dingen gezegd, terwijl ik haar alleen maar had willen behoeden voor de misselijkheid die ze had kunnen oplopen! Had er niks mee bedoeld! Cleo was misschien wel wat voller dan dat ik was, maar ik had nooit gezegd dat ze daardoor minder was dan ik? Blijkbaar dacht ze dat zelf, anders had ze niet zo naar me uitgehaald! Had echter geen zin om daar nu nog echter over te praten. Ik keek om me heen toen ze begon over het feit dat we hier opgesloten zaten en ik haalde mijn schouders op. ‘Het is shucking stom, maar kunnen er nu ook niks meer aan doen?’ We zaten hier al! Dat betekende dat we hier zouden moeten blijven zitten totdat iemand ons er weer uit zou halen. Ik fronste toen ze over Blaise begon. Natuurlijk wilde ik bij Blaise zijn! Hij was de enige wie ik echt vertrouwde en ik wilde al helemaal niet bij Cleo in de buurt zijn, maar ik had ondertussen wel geaccepteerd dat we hier niet zomaar uit zouden komen. Cleo had dat duidelijk nog niet, maar waarschijnlijk wilde zij gewoon naar Newt en maakte het haar echt niet uit of ik bij Blaise zou zijn of niet. Cleo ging al verder en ik keek omhoog naar de luikjes die er zaten, of wat het dan ook precies waren. Blijkbaar dacht Cleo dat we via de schachten in andere kamers zouden kunnen komen. Iets wat misschien wel waar was, maar ik snapte echt niet waarom ze het wilde proberen. Ze wilde waarschijnlijk gewoon naar Newt. Ze leek het idee echter helemaal uit te hebben gedacht. Ze had zelfs al bedacht hoe we er bij hadden moeten komen. Ik keek twijfelend naar Cleo, wie al bij het bed stond om hem te verschuiven. Ik zuchtte en dacht aan Blaise. Natuurlijk wilde ik wel bij hem zijn. Het liefst kroop ik dicht tegen hem aan en besprak ik de dag met hem, maar dat kon nu niet. Ze hadden ons echter niet voor niets uit elkaar gehaald? Al had ik op dit moment wel behoefte aan Blaise. Ik wilde gewoon met hem praten? Het was niet zo dat ik aan hem moest plakken, zoals Cleo en Newt, maar ik wilde wel gewoon even bij Blaise zijn! Daarom liep ik uiteindelijk maar naar het bed en klemde ik mijn handen stevig rond het frame. ‘Ik kan niet geloven dat ik dit doe,’ mompelde ik, waarna ik tegen het bed begon te duwen. Cleo hielp al snel mee en daardoor kwam het bed toch wel een beetje in beweging. Uiteindelijk stond het onder het luik. Ik klom op het bed en maakte hem met wat moeite open. Ik keek de donkere schacht in en kroop vervolgens iets naar achteren. ‘Jouw idee, jij mag als eerste.’ Voelde er niet heel erg veel voor om als eerste dat ding in te kruipen! Had daar helemaal geen zin in! Wist niet eens welke kant ik op moest en al helemaal niet waar de jongens zaten. Cleo wist dat ook niet? Dus ergens was dit echt gekkenwerk! Snapte ook nog steeds niet dat ik haar hiermee ging helpen, maar ze had wel een punt. Het was vreemd om hier opgesloten te zitten en ik snapte ook niet waarom ze dat hadden gedaan. In eerste instantie dacht ik nog steeds dat het voor onze veiligheid was en dat ze ergens ook niet wilden dat Cleo en Newt meteen op elkaar doken, maar dat zou straks ook echt niet gebeuren. Ik wist niet of Blaise bij Newt op de kamer lag, maar ik had geen zin om de hele avond naar hun gekreun te luisteren!
18
Posts: 15202
Datum: 24-05-2016 19:55
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Cleo.
Wist gewoon dat ik over Blaise had moeten beginnen. Was echt wel iets tussen die twee. Wist niet precies wat. Hoefde niet perse een relatie te zijn. Newt en ik hadden het heel erg fijn gevonden om dicht bij elkaar te zijn, toen we gewoon vrienden waren geweest. Knuffels waren echt iets wat nodig was geweest in de Glade. Misschien lag het daar ook wel voor Nefeli en Blaise. Al moest ik zeggen dat het dan ook wel tot meer uit kon groeien. Maakte ook niets uit, moesten zelf weten wat ze wel en wat niet deden. Wist nu in ieder geval dat ze mee zou gaan en op welke manier! Was toch heel erg makkelijk! Was ook wel gegaan als ze niet mee had gewild, had ze helemaal niets mee te maken? Was wel makkelijker om samen te gaan. Moest misschien een paar keer terug kruipen en als dat nodig was, was het makkelijk om te weten waar we waren. Ging misschien niet heel erg goed met Nefeli er bij, waren beiden best eigenwijs. Was ook niet goed gegaan in het doolhof! Zouden nu echter wel samen de schachten in gaan. Hadden alles zelfs al best op de goede plaats staan en Nefeli had het rooster open weten te kruipen. Drukte mezelf op, zodat ik in de schacht kon kijken. Was niet heel erg breed, maar wist haast wel zeker dat ik er doorheen zou kunnen komen. "Oké. Ga voor." Was beter! Kon ik in ieder geval zeggen welke kant we op zouden gaan. Kroop daarom ook de schacht in en begon in een richting te kruipen. Voelde heel erg raar. Hoorde dat we kropen, dus was ergens wel bang dat ze hier achter zouden komen en ons hier uit haalden. Mocht niet gebeuren! Wilde gewoon naar Newt. Daar zou ik me ook niet meer weg laten slepen? Kon gewoon niet. Keek achterom, om te zien of Nefeli wel met me mee ging. Was inderdaad al snel ook in de schacht en begon verder te kruipen. Af en toe stopte ik eventjes om te luisteren of om te kijken of we af moesten slaan of niet. Was niet vaak dat je verschillende kanten op kon, maar zo nu en dan. Op een gegeven moment hoorde ik stemmen! Waren de goede kant op gegaan! "Kom. Hoor wat." Spoorde Nefeli aan. Keek naar mijn handen, was net onder de douche geweest en was helemaal schoon geweest. Nu niet echt meer, maar maakte me niets uit. Was liever vies dan een lange tijd zonder Newt! Vertrouwde het gewoon helemaal niet! Zag verderop iets van licht, was hier heel erg donker geweest. Op een paar kamers na, waar ik helemaal geen mensen had gezien. Was ook vreemd? Waren hier gekomen door mensen! Moesten hier toch wel ergens zijn! Ging verder en zag daar ook weer een rooster! Keek naar beneden en zag een paar van de jongens. "Jongens!" Bracht ik uit. "Newt?" Newt luisterde meestal wel beter? Als hij mijn stem hoorde reageerde hij daar gewoon op. Had precies hetzelfde! Als ik Newt hoorde, keek meteen om? Zeker als hij mijn naam riep! "Cleo?!" Hoorde ik Frypan vragen, wie het dichtst bij het rooster had gelegen. "Ja. Nefeli is hier ook. Help ons dit ding open te krijgen." Vanaf hier was dat haast niet te doen? Wist niet precies hoe ik dat zou moeten doen! Schroeven waren aan de buitenkant. Had Nefeli net los weten te krijgen, maar wist niet hoe. Ontstond wat chaos beneden, moesten het bed ook nog een beetje verzetten volgens mij. Waren wel op de goede plaats, waren meerdere mensen! Was volgens mij ook een veel grotere kamer dan Nefeli en ik hadden gehad. Hadden ons er dus ook wel gewoon in kunnen stoppen. Konden hier toch gewoon slapen? Voor mij was het niet meer dan logisch om bij de jongens te slapen. Had misschien nooit echt bij hen geslapen, maar was niets ergs aan.

Blaise.
Ik kon haast niet geloven wat er allemaal was gebeurd. We waren Chuck verloren, daarna hadden ze ons weggetrokken en hadden we een paar uur in een busje gezeten. Het gebouw waar we uit waren gekomen had ik willen zien als een veilige plaats. Er was echter iets wat me meteen dwars had gezeten. Ik kon alleen niet vertellen wat het precies was. Misschien waren het de witte muren. Ik zag ze echt overal. In het gebouw waar we uit waren gekomen toen we uit het doolhof waren gehaald had ik dato ok gehad. Dit was echter zoveel erger. Witte muren waren vaak ook de omgeving in mijn dromen. Als ik al eens droomde, was ik omringt door al het wit. Of veel verschillende kleuren lichten. Ik kon er niet echt een vinger op leggen en ik hoopte niet dat ik er vannacht weer een zou krijgen. De dromen waren heel erg verwarrend! Iets wat deze dag ook was geweest. We waren gered, maar niemand wist of we veilig waren. We probeerden het allemaal wel te geloven. We hadden genoten van de pizza’s, in ieder geval voor hoe lang het had geduurd. De meiden hadden ruzie gemaakt en daarna waren we eigenlijk meteen naar onze kamers gestuurd. De meiden duidelijk naar een andere dan wij. Iets wat ik niet fijn vond. Ik wist ook wel dat Cleo nooit zo ver zou gaan dat Nefeli echt iets ernstigs overkwam, maar het was niet verstandig om die twee alleen achter te laten terwijl ze een paar seconden daarvoor nog in een gevecht waren geweest. Er was gekrabd, er was zelfs aan haren getrokken! Dus ergens maakte ik me wel een beetje zorgen om Nefeli. Ik wilde gewoon weten waar ze was en hoe het met haar ging. Ook omdat we beiden net een vriend kwijt waren geraakt. Chuck was nog maar een paar uur geleden voor onze neus dood gegaan. Toch voelde het ergens alsof het al maanden geleden was. Toch was de pijn bij mij nog heel erg vers? Chuck was ons broertje geweest, hij had domme grappen gemaakt, waar ik toch wel heel erg om had moeten lachen! Die zou ik nooit meer horen. Er was niemand voor wie ik een beetje kon zorgen. Natuurlijk kon ik ook voor Nefeli zorgen, maar dat was op een andere manier. Chuck had gewoon echt iemand nodig gehad omdat hij jong was geweest. Nefeli kon best zeggen wat ze zelf vond. Al was er op dit moment niets liever wat ik op dit moment wilde doen, dan mijn armen om haar heen slaan en haar gewoon echt heel erg dicht tegen me aan hebben. Ik voelde me echt rot, alleen. Ondanks dat ik misschien op een kamer lag met heel wat andere jongens. We hadden meerdere douches gehad, dus daar had ik net even onder gestaan en ondertussen had ik ook schonen kleding aan. Na een paar weken in de Glade was dit wel echt iets wat ik nodig had gehad. Meerdere jongens wel, zij hadden er allemaal langer gezeten dan ikzelf! Eten, douchen en een goed bed was wel echt iets goeds. Dus misschien was dit wel echt een goede plaats! Ik keek op toen ik Cleo hoorde. Eerst dacht ik dat ze gewoon ergens in een kamer zat te schreeuwen om Newt, iets waar die twee iets te goed in waren? Ik snapte niet eens waar het voor nodig was. Maar het was wel duidelijk dat ze hier ergens was toen Frypan haar naam noemde en het al snel duidelijk werd dat Nefeli er ook was. Er waren jongens die de bedden verschoven en toen pas snapte ik wat de meiden waren. Ze waren niet buiten de deur, maar ze waren boven ons! Ik stond op en keek naar het rooster dat al open was en de meiden die vervolgens naar beneden kwamen. Cleo eerst en Nefeli als tweede. Ik stak mijn hand uit naar Nefeli, zodat ik haar van het bed kon helpen.  
22
Posts: 4531
Datum: 25-05-2016 19:33
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Nefeli.
Dit was echt gekkenwerk! Was hier samen met Cleo door een paar schachten aan het kruipen, in de hoop dat we de jongens zouden vinden. Wist ergens wel dat het helemaal niet zou gaan lukken. Had nog niet heel erg veel gezien van dit gebouw, maar het was wel duidelijk dat het een heel groot gebouw was. Misschien had Cleo wel gelijk en zaten de anderen ook in dit soort kamers, maar wie zei dat de kamer van de jongens bij ons in de buurt was? Dat zou allemaal wel heel erg toevallig zijn en dan zouden we ze ook nog moeten vinden! Daarom probeerde ik te onthouden hoe we aan het kruipen waren. Dan konden we in ieder geval nog terug naar onze eigen kamer. Ik wilde niet dat we de rest van de nacht hier zouden kruipen, omdat Cleo niet na had gedacht over haar domme idee! Toch kon ik nu ook niet iets anders doen dan haar volgen. Zij zat voorop en dat betekende dat ik haar maar moest vertrouwen! Iets wat ik niet deed. Ik wist echter wel dat ze graag naar Newt wilde en dat het ook haar enige doel was op dit moment! Ik zuchtte toen Cleo zei dat ze wat hoorde. Ik had hier en daar ook wel wat stemmen gehoord, maar dat betekende niet dat het meteen de stemmen van de jongens waren! Ik kneep mijn ogen dicht tegen het schelle gegil van Cleo, aangezien mijn hoofdpijn nog steeds niet helemaal weg was. Het was al een stuk minder geworden, maar het gegil van Cleo herinnerde me er aan dat ik er nog steeds niet van af was. Toch riep iemand Cleo haar naam en dat betekende volgens mij dat dit plan zowaar had gewerkt! Het duurde niet lang voordat ik wat meer licht zag en vervolgens kroop Cleo al verder, wat betekende dat we ergens waren beland. Toen ik eenmaal verder kroop, zag ik dat we inderdaad bij de jongens waren beland. Minho, Frypan, Newt en Blaise zaten met z’n vieren in deze kamer en ergens was ik wel heel blij om ze te zien, maar ik was vooral blij om Blaise te zien! Ik kroop voorzichtig op het bed dat er stond, al was het al vies geworden door Cleo. Ik zag nu pas hoe zwart mijn handen waren geworden van al het gekruip. Blaise had zijn hand naar me uitgestoken en ik nam hem dankbaar aan, waarna ik van het bed afklom. Ik sloeg mijn armen meteen om Blaise heen en begroef mijn gezicht in zijn hals. Hij rook anders. Een stuk schoner. In de Glade had hij voornamelijk geroken naar hout en vuur, met de geur van de bomen er tussendoor. Nu rook hij naar zeep. Cleo had wel gelijk gehad. Ik had ook bij Blaise willen zijn. Ik had het echter niet heel erg door gehad. Pas nu ik in zijn armen stond, besefte ik me echt hoe graag ik bij hem had willen zijn na een dag als vandaag. ‘Zijn jullie echt door de schachten gekropen?’ vroeg Minho, waarop ik knikte. Dat hadden we echt gedaan. Ik vond het nog steeds shucking onzin, maar het had wel gewerkt. We waren nu hier en ik was blij dat het was gelukt. Wilde niets liever dan even in de armen van Blaise staan en dicht tegen hem aan kruipen. We hadden veel meegemaakt vandaag en het liefst wilde ik het er met hem over hebben, maar ik wist ook niet wat hij wilde. Misschien wilde hij wel in bed liggen en zijn ogen voor even dicht doen. Ik was na de douche wel een beetje opgeknapt, maar ik voelde me ook nog steeds moe. ‘Denk je dat ik bij jou kan slapen?’ vroeg ik zachtjes aan Blaise. Ik was nu hier en ik voelde er niet heel erg veel om weer terug te gaan naar mijn eigen kamer? Al wist ik niet of het mogelijk was, want de bedden waren niet heel erg groot. Ik kon het ook wel begrijpen als Blaise het niet wilde. 

Newt.
Vond het maar niks om hier zonder Cleo te zitten. Snapte ook helemaal niet waarom ze de meiden apart hadden moeten nemen. Was eigenlijk wel het domste wat ze hadden kunnen doen! Ze hadden net nog met elkaar gevochten! Ze waren letterlijk op elkaar gedoken om helemaal niks! Nefeli had alleen maar gezegd dat Cleo niet zo snel had moeten eten, maar volgens mij was het nooit op Cleo gericht geweest, maar zij had dus gedacht van wel! Daardoor was Cleo er weer op in gegaan en dat had dus voor dat hele gevecht gezorgd! Hoopte niet dat Cleo echt zo slecht dacht over haar eigen lichaam! Er zat wel een verschil tussen Cleo en Nefeli, dat zagen we allemaal, maar ik had voor Cleo gekozen en de rest zou dat waarschijnlijk ook doen? Blaise misschien niet, maar niemand wist echt wat er precies tussen hem en Nefeli was. Daarnaast vond ik Cleo toch echt een stuk leuker? Ze was lief en ze dacht aan anderen! Daarnaast zag ze er ook nog eens heel erg mooi uit! Ik miste haar wel en ik wilde haar het liefst dicht tegen me aan houden. We hadden altijd samen geslapen en ik wilde dat nu eigenlijk ook doen, maar ze hadden ons uit elkaar gehaald. Misschien wel met opzet! Ik was een beetje in gedachten verzonken geweest toen ik Cleo mijn naam had horen roepen. Ik had in eerste instantie ook gedacht dat het een hersenspinsel was geweest, iets wat ik graag had willen horen. Pas toen ik Frypan haar naam had horen roepen, had ik me beseft dat ze hier echt ergens was! ‘Cleo!’ Ik kwam overeind van het bed en zag dat ze al halverwege uit het rooster hing, waarna Nefeli er ook nog eens uit kwam. Hoe ze het voor elkaar hadden gekregen om samen hier naar toe te kruipen, zonder dat ze elkaar iets aan hadden gedaan, wist ik niet. Het was al fijn om te weten dat ze nu hier was en dat er niks raars met haar aan de hand was! Het had namelijk best gekund dat ze iets van plan waren geweest met de meiden? Iets wat wij niet hadden mogen weten! Gelukkig was dat niet het geval! Zodra Cleo met beide voeten op de grond stond, sloeg ik mijn armen stevig om haar heen. Het was vreemd om haar nu zo in mijn armen te hebben. Ze zag er toch anders uit, schoner. Al zaten haar handen en knieën onder het stof en allerlei andere dingen. Iets wat me helemaal niet uitmaakte. Ze was hier! Dat was toch een stuk belangrijker! ‘Ik ben zo blij dat je hier bent,’ fluisterde ik zachtjes. Ik legde mijn handen rond haar gezicht en streek over haar wangen. Ze was er toch een stuk beter van af gekomen dan Nefeli, aangezien die een paar nagels in haar gezicht had gekregen. ‘Gaat alles goed met je? Hebben ze nog iets gezegd?’ Was er toch wel nieuwsgierig naar! Bleef gewoon vreemd dat ze ons hadden willen scheiden! Dat terwijl het veel beter met me ging als ik bij Cleo was! Dat wist iedereen hier! Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar Nefeli en Blaise, die ook dicht tegen elkaar aan stonden. Bleef toch vreemd tussen die twee. Volgens mij hadden ze geen relatie, wat ook helemaal niet hoefde, maar kreeg toch het idee dat er wel iets tussen hen was? Wist alleen niet precies was. Volgens mij hadden een paar jongens ook wel geprobeerd om iets los te krijgen bij Blaise, al was het maar of hij en Nefeli ooit iets hadden gedaan. Hadden ze bij mij ook wel eens gevraagd, over Cleo. Vond echter dat dat iets was tussen mij en Cleo en dat de rest er helemaal niks mee te maken had? Misschien dachten Nefeli en Blaise er ook wel zo over. Was ook helemaal niet mijn zaak. Ging me er nu om dat ik Cleo weer veilig in mijn armen had. Kon misschien wel hier blijven slapen! Dat zou al helemaal geweldig zijn!
18
Posts: 15202
Datum: 26-05-2016 12:15 | Aantal keer gewijzigd: 1
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Cleo.
Hadden het gewoon gevonden! Vond het echt heel wat dat we hier gewoon waren. Mijn plan had gewoon gewerkt. Was ook niet zo heel erg raar, had echt mijn best gedaan om te luisteren waar ik naar toe had gemoeten. Uiteindelijk had iedere kamer roosters en hadden we wel goed moeten zitten! Was nu ook echt zo! Jongens waren hier gewoon, wat echt heel erg fijn vond! Hoefde niet alleen te slapen of de hele avond met Nefeli door te brengen. Had ik ook echt niet op zitten wachten? Vond der gewoon vervelend, had nu gelukkig wel gewoon meegewerkt! Wilde ook bij Blaise zijn, was wel duidelijk dat er echt iets tussen die twee was. Geen idee wat, maar hadden duidelijk een hele goede band. Misschien een beetje een vreemde, maar liet die twee maar mooi hun gang gaan. Boeide me echt helemaal niets, was zelf nu bij Newt! Konden samen slapen vanavond! Wist dat alles goed met hem ging! Had me wel zorgen gemaakt dat er iets aan de hand was geweest. Dat ze ergens mee naar toe waren genomen. Had ook best gekund namelijk? Schudde mijn hoofd, hadden helemaal niets gezegd. "Niets. Hebben ons in de kamer gebracht en de deur op slot gedaan." Had het echt heel erg raar gevonden? Hoorden ze toch niet te doen. Was veel logischer geweest als er een slot van de binnenkant had gezeten. "Zitten jullie hier ook opgesloten? Is raar toch?" Volgens mij wel, anders waren ze hier echt niet geweest. Hadden wel naar iets gezocht! Naar ons, of naar de anderen. Niet iedereen was hier namelijk. Waren maar vier mensen! Net zoals bij ons was geweest! Of nou vier bedden. Met z’n tweeën. Snapte niet echt waarom er geen jongens bij ons op de kamer hadden gekund. Had ook wel gedacht dat de rest van de jongens hier waren geweest! Allemaal! Geen idee waar zij dan waren, maar zouden hier ook wel ergens zijn. Vond dit goed, was bij Newt. Wilde ook weten waar de rest dan was en of ze veilig waren, maar dit was het belangrijkste? Klonk stom, maar leek me niet dat ik niet zonder Newt kon slapen. Was nu toch al wel een jaar dat we samen sliepen, misschien iets minder kort. Was veel fijner om dicht tegen hem aan te kruipen. Maakte me niets uit dat we maar een kleine plaats hadden, zouden er wel voor zorgen dat we er zouden passen! "Is er iets gebeurd?" Wilde toch ook wel weten dat ze hem niet pijn hadden gedaan of wat dan ook. De mannen waren behoorlijk hardhandig geweest met ons naar de kamers brengen! Volgens mij bij de jongens nog wel iets meer dan bij ons. Ik keek naar mijn handen die echt helemaal zwart waren. "Denk dat ik ze maar even moet wassen." Had het nooit erg gevonden om onder het modder te zitten. Had altijd wel vuil op mijn handen gehad of de rest van mijn lichaam, maar nu konden we het schoonmaken wanneer we maar wilden! Wat ik wel echt heel erg fijn vond. Wilde ergens ook wel even alleen zijn met Newt. Nam hem daarom ook mee naar de badkamer, kamer was hetzelfde als Nefeli en ik hadden gehad en zat op precies dezelfde plaats. Liep naar binnen waar het toch heel anders rook dan het bij ons had gedaan. Liep naar de wasbak, waar ik Newt los liet. Begon mijn handen te wassen en keek naar de spiegel. Was echt raar om mezelf te zien! Had niet verwacht dat ik er zo uit zag. Had net ook wel even naar mezelf kunnen kijken. Was gewoon echt heel erg anders! "Zie er zo anders uit dan ik had gedacht." Zei ik zachtjes. Had dingen geweten. Krullen. Newt had gezegd dat ik bruine ogen had. Was er vanuit gegaan dat ze op die van hem hadden geleken, maar waren best wel anders? Was gewoon best wel vreemd.

Blaise.
Het voelde echt als een hele grote opluchting dat de meiden hier waren. Nefeli vooral. Ik had me wel echt afgevraagd waar ze haar mee naar toe hadden genomen. Er had van alles aan de hand kunnen zijn. Zij en Cleo hadden toch een behoorlijke ruzie gehad en misschien hadden ze daar wel iets aan willen doen. Hen willen straffen, net zoals dat in de Glade was gegaan. Daar was de Slammer de oplossing geweest, maar je had op andere plaatsen misschien wel een erger straf. Gelukkig was er niets gebeurd met Nefeli. Het leek er in ieder geval op dat alles goed ging. Op de schrammen op haar gezicht na dan. Die waren door Cleo gekomen. Iets wat ik ook niet echt vond kunnen! Ik sloeg mijn armen om Nefeli heen, omdat ik haar gewoon even dicht tegen me aan wilde hebben. Het was zo fijn dat ze hier was. Ik mocht de jongens wel. Ik was best wel blij dat ik bij Minho op de kamer had gezeten. Minho en ik waren toch ook wel een beetje vrienden geworden. Toch hadden Nefeli en ik een hele andere band. Ik vertrouwde haar met alles en ze was ook echt de enige. Volgens mij had ze dat ook wel bij mij. We hadden het zo vaak over dingen gehad en misschien moesten we vandaag ook wel even van ons afpraten. Het was goed om over dingen te praten die we hadden gezien. Het te delen, want als je met z’n tweeën was, was het veel duidelijker als er iets was gebeurd. Toch kon het dan ook zo zijn dat je andere inzichten kreeg. Al was praten nu misschien niet hetgeen wat we nodig hadden. We hadden elkaar gewoon nodig. Er was zoveel gebeurd! We hadden Chuck verloren! Iets wat echt vreselijk was en het deed ons allebei ook echt wel pijn. "Natuurlijk." Zei ik zachtjes. Ik vond het echt niet erg om haar bij me in het bed te hebben. Er was niet echt een andere plaats. Daarbij wilde ik haar vannacht dicht tegen me aan hebben, daar zou ik zelf toch een stuk beter van slapen. Dat wist ik haast wel zeker. Ik liet haar los, zodat ik haar hand kon pakken en mee kon nemen naar het bed waar ik net ook had gelegen. We zouden het wel passend maken. Nefeli was helemaal niet zo groot en zo breed was ik nou ook weer niet? Tussen de Builders had ik me wel een beetje buitende boot gevoeld. Ze waren allemaal behoorlijk veel gespierder geweest dan ik zelf? Niet dat ik nou hele slappe armpjes had. Het paste echt wel. Ik opende de dekens, zodat ik zelf onder de dekens kon kruipen en hield ze nog open voor Nefeli. Ze hoefde echt nog niet te slapen. We konden best een tijdje liggen. Het was toch nog veel te rumoerig om te slapen. Ik had geen idee waar Newt en Cleo zo snel naar toe waren gegaan en misschien wilde ik het ook helemaal niet te weten, maar Minho en Frypan waren alweer in gesprek verwikkeld. Volgens mij of ze door de schachten zouden gaan om de rest te zoeken of niet.  Dat was niet echt iets waar ik zelf echt zin in had? Volgens mij hadden de meiden echt heel erg veel geluk gehad dat ze hier uit waren gekomen want volgens mij kon je echt overal uitkomen. "Hoe gaat het?" vroeg ik zachtjes toen Nefeli eenmaal bij me in bed lag. Ik vroeg me wel echt af hoe het met haar ging. Ik snapte dat het niet goed ging, vooral met Chuck en alles. Maar ik was toch vooral benieuwd naar de rest. Haar hoofd? De vorige keer had haar hoofd heel erg veel pijn gedaan nadat ze Grievers had uitgeschakeld, daarna was blind geworden! Ik wilde wel een beetje weten wat me te wachten stond?  Als ze blind zou raken kon ik haar wel weer helpen, maar ik hoopte natuurlijk dat het niet gebeurde! 
22
Posts: 4531
Datum: 26-05-2016 19:39
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Nefeli.
Ergens was ik wel blij dat ik naar Cleo had geluisterd. Was misschien een heel stom idee geweest en ik had gedacht dat het nooit zou lukken, maar we waren nu wel hier! We hadden de jongens gevonden en we hadden ook nog eens geluk dat Newt en Blaise bij elkaar op de kamer zaten. Ik wist niet wat ik had gedaan als Newt in deze kamer had gezeten en Blaise niet. Waarschijnlijk had ik me weer omgedraaid en was ik terug gegaan naar mijn kamer. Ik had niet alleen rond willen kruipen in die dingen! Gelukkig was dat nergens voor nodig en was ik nu bij Blaise. Iets wat ik zelf wel heel fijn vond op dit moment. Blaise was gewoon mijn maatje! Als er iets aan de hand was, dan kon ik naar hem toe om er over te praten en op dit moment was dat wel nodig. Ik wilde gewoon praten over alles wat er was gebeurd en dat kon het beste met Blaise? Volgens mij dachten anderen dat Blaise en ik wat hadden, maar dat was niet zo? We hadden het er ook nooit echt over gehad, maar dat was ook nergens voor nodig? Ik gaf heel erg veel om Blaise en ik vond het fijn om bij hem in de buurt te zijn, maar dat was het ook? Het was niet zoals bij Cleo en Newt. Die konden echt geen moment zonder elkaar! Die waren nu ook maar al te blij dat ze weer bij elkaar waren. Geen idee waar ze op dit moment naar toe waren gevlucht, maar ik wilde het ook helemaal niet weten! Blaise vond het prima dat ik hier zou blijven slapen en hij was zelfs al in bed gekropen, waardoor ik ook niet heel veel anders kon dan naast hem kruipen. Ik sloeg mijn arm rond zijn middel en zuchtte. Het voelde heel veilig hier, maar dat kwam meer door Blaise en de warme dekens dan door het gebouw waar we in zaten. Cleo had gezegd dat het vreemd was dat we waren opgesloten en daar was ik het nu eigenlijk wel mee eens. Het was inderdaad heel erg vreemd en ik snapte ook niet waarom ze ons niet iets meer hadden verteld! Als ze hadden gezegd dat het voor onze eigen veiligheid was, dan zou het prima zijn geweest! Nu wisten we echter niet wat er precies aan de hand was, of waar we waren. Ik keek op naar Blaise en ik haalde mijn schouders op. ‘Het gaat wel?’ zei ik zachtjes. Het was niet zo dat het heel erg slecht met me ging. Ik had nog wel een beetje hoofdpijn, maar het was al behoorlijk weggezakt. Ik zat er meer mee dat we hier waren zonder Chuck! Dat hij dit allemaal niet mee had kunnen maken. Dat terwijl hij dit vast allemaal geweldig had gevonden! ‘Chuck was vast dol geweest op de pizza’s,’ fluisterde ik, waarna ik de dekens nog wat verder over me heen trok. Ik wist vrijwel zeker dat hij het heerlijk had gevonden en dat hij van alles wat had willen proeven. Het was zo jammer dat we hem nu moesten missen en dat alleen maar door Gally! Of misschien wel door ons. Gally had zijn wapen op mij gericht en Chuck was voor mij gesprongen. Dat betekende dat hij zijn leven voor mij had opgeofferd! Ik wilde wel dat dat ergens voor zou zijn geweest. Dat hij niet zijn leven had gegeven voor mij, terwijl ik hier alleen maar zou zitten en zou wachten op wat er zou gebeuren. Al konden we op dit moment ook niet heel veel anders doen! Ik zuchtte en keek naar Blaise. ‘Hoe gaat het met jou?’ Hij had vast ook wel wat te zeggen over vandaag en wat er allemaal was gebeurd. Het was ook echt bizar hoeveel er wel niet was gebeurd in deze korte tijd. Eigenlijk was het teveel om het allemaal te verwerken, maar op dit moment konden we niet heel erg veel anders.

Newt.
Wist niet zo goed wat ze er van zouden vinden dat Cleo hier was. Wist ook niet of ze er achter zouden komen. Hadden de kamer al wel geïnspecteerd op camera’s. Na alles wat er was gebeurd, was dat toch niet zo vreemd? Blijkbaar waren we al die jaren in de gaten gehouden door een paar mensen. Ze zeiden nu wel dat we veilig waren en dat er niks meer zou gebeuren, maar hoe konden we dat nou zeker weten? Niemand vertelde ons iets! We hadden geen idee van wat er allemaal aan de hand was en in plaats van dat ze het aan ons uitlegden, sloten ze ons op in een kamer! Cleo had gelijk. Was inderdaad vreemd en niemand snapte ook echt waarom het zo was. Konden er nu echter niks meer aan doen. Was al lang blij dat Cleo hier was en dat ze veilig was! Ze hadden niks raars met haar gedaan, gelukkig maar! Met mij ook niet en het was lief dat ze het vroeg, maar zou ook niet weten wat ze met ons zouden moeten doen. Waren hier toch juist om ons veilig te houden? Zou raar zijn als ze dan opeens dingen zouden doen! ‘Is niks gebeurd. Zijn allemaal veilig.’ Al voelde het niet zo. Er was gewoon iets vreemds aan dit alles! Het was prima dat ze ons opsloten, maar ze konden ons wel bloody vertellen waarom ze dat precies deden! Dat hadden ze echter niet gedaan en ik vroeg me ook af of dat nog zou gebeuren. Misschien morgen. Wie weet hadden ze het idee gehad dat we vandaag niks meer aan hadden gekund. Er was ook wel heel erg veel gebeurd. Ik keek naar de handen van Cleo en knikte. Het was misschien wel slim als ze die even zou wassen, al had ik me nooit gestoord aan het vuil op haar handen. Ze had de helft van de tijd bij de dieren gezeten! Dan was het haast een wonder geweest als ze daar schoon vandaan was gekomen! Ik liep met Cleo mee naar de badkamer en liet haar maar even haar handen wassen, terwijl ik naar het spiegelbeeld keek. Had me wel even gedoucht, maar had niet heel erg veel aandacht besteed om naar mezelf te kijken. Was toch anders dan ik had verwacht. Cleo had gezegd dat ik blond haar had gehad, maar haar haren waren ook blond en ik had gegokt dat het een beetje dezelfde kleur was geweest, maar dat was het niet! Ik liep naar Cleo toe toen ze klaar was en sloeg mijn armen om haar heen. Ik wreef zachtjes over haar armen en keek naar ons spiegelbeeld. ‘Is heel vreemd om ons zo samen te zien.’ Had van Cleo wel geweten hoe ze er uit had gezien. Kende elk deel van haar lichaam en keek maar al te graag naar haar gezicht. Ze was heel mooi! Was toch anders om haar zo te zien. Zonder het beetje modder op haar gezicht en de warrige krullen die nooit echt in model leken te zitten. Ze had ze volgens mij gewassen, want ze waren nog een beetje nat aan de onderkant. Ik zuchtte en gaf Cleo een kus in haar haren. ‘Had niet verwacht dat we er zo uit zouden zien samen.’ Was gewoon vreemd. Ik had haar gezien, zij had mij gezien. Hadden echter nooit geweten hoe we samen uit hadden gezien. De anderen hadden het misschien wel gezien, maar dit was toch anders.  Nu stonden we hier echt samen, konden we elkaar bekijken. Was iets speciaals en vond dat we er even van mochten genieten. Wist niet wat de rest van plan was. Volgens mij lagen Nefeli en Blaise al bij elkaar in bed. Wist nog steeds niet wat dat was. Was eigenlijk ook niet heel belangrijk. Was belangrijker dat Cleo en ik hier samen waren! Dat we weer bij elkaar waren en dat we vannacht ook dicht tegen elkaar aan konden liggen. Wilde namelijk ook echt niet dat ze weg zou gaan! Moest gewoon hier blijven!
18
Posts: 15202
Datum: 27-05-2016 12:07
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Cleo.
Kon best dat we morgenvroeg problemen zouden krijgen als ze door hadden dat we hier hadden geslapen. Maakte me helemaal niets zoveel uit. Vond niet dat ze voor mij en Nefeli konden beslissen dat we met z’n tweeën op de kamer wilden. Hadden nooit samen geslapen en wilde dat ook niet. Wilde niet met der alleen slapen! Kwamen er nu maar mooi niet achter, zag dan morgenvroeg wel weer wat ze er daar nou van vonden. Misschien hadden ze dan ook wel door dat dit gewoon kon en zouden ze ons onze gang laten gaan. Waren vrij, moesten in ieder geval vrij zijn. Betekende dat we zelf mochten kiezen wat we mochten doen en wat niet. Glade hadden we uiteindelijk nog meer gemogen, wat vreemd was toch? Vond dit allemaal vreemd. Wilde er nu echter niet over praten. Was bij Newt, wat voor nu het enige was wat ik wilde. Hoefde ook niet meer, had niet gehoeven in de Glade en was hier ook niet zo. Natuurlijk was het fijn als we de rest van de mensen hadden. Konden er samen doorheen komen. Vond het fijn om de diertjes te hebben, waren mijn kindjes geweest. Uiteindelijk ging het er toch wel om dat ik Newt had. Nu waren eventjes alleen, had ook geen idee wanneer we dat weer zouden zijn. Konden in ieder geval niet met z’n tweeën slapen of moesten weer terug door de schachten. Iets waar ik niet heel erg zin in had. Konden best bij de rest slapen. Was echt niet zo dat we dingen zouden doen? Misschien elkaar af en toe een kus geven, maar deed echt niet meer dan dat als er mensen bij hadden. Moest er nu ook helemaal niet aan denken? Dus hoefde echt niet terug naar een kamer waar we alleen waren. Als ik maar bij hem kon zijn, was ook wel beter dat we bij de rest waren. Met z’n allen waren we toch wat sterker en wisten echt niet wat ons te wachten stond. Kon echt van alles zijn? Of niets, misschien moesten we hier wel een paar weken blijven zitten. Zou ik echt gek worden. Wist nu echter wel hoe we er uit zouden moeten komen. Schachten kwamen vast ook ergens anders op uit? Dacht er nu niet meer aan, ons spiegelbeeld was hetgeen wat mijn aandacht trok. Knikte, was het wel met Newt eens, was vreemd ons samen te zijn. Zagen er toch heel wat anders uit als ik had verwacht. Wist dat Newt heel wat langer was dan ik, had ook precies geweten hoe hij er uit zag. Ieder klein detail. Van mezelf had ik niet heel erg veel geweten, ik zag er wel echt anders uit dan ik had gedacht. Wat maakte dat we er samen ook heel erg anders uitzagen? "Ik ook niet." Was niet erg dat ik het niet had verwacht. Vond het wel heel erg fijn om er even naar te kunnen kijken? Andere mensen hadden het kunnen zien, maar ging toch vooral om ons. Dus voor ons was het ook wel belangrijk om te zien hoe we eruit zagen? Ik liet mijn hoofd tegen de borstkas van Newt rusten zodat ik goed naar ons spiegelbeeld kon kijken. Vond dat we er echt heel erg leuk uit zagen samen. Anders dan ik had verwacht, misschien wel beter. Wist niet echt wat ik van mezelf had gedacht. Had Nefeli natuurlijk gezien en had ook wel geweten dat ik breder dan haar was geweest, ook kleiner. Zag er ook echt wel heel erg anders uit! Misschien ergens wel gelukkig? Als had zij er wel commentaar op gehad, iets wat niet fijn was? Had ook wel geweten dat ik niet zo dun als der was. Was niet heel erg vervelend om mezelf in de spiegel te zien, maar moest daar wel eventjes aan denken? Al vond ik het vooral heel erg leuk om mij en Newt zo te kunnen zien! 

Blaise.
Nu hoefde ik me ook niet druk te maken over hoe het met Nefeli ging. Ze redde zichzelf wel, dat wist ik maar al te goed. Ze kwam echt wel voor haarzelf op als het nodig was en ze was heel erg sterk. Toch was het fijner om te weten wat er was en haar toch een klein beetje in de gaten te kunnen houden. Het ging gewoon niet heel erg goed omdat we vandaag nog afscheid hadden moeten nemen van Chuck. Er waren zoveel dingen gebeurd en ik moest zelf toegeven dat ik echt helemaal gesloopt was. Mijn lichaam kon echt niet meer. Ik was net al bijna in slaap gevallen en als ik hier nog eventjes zou liggen, zou dat zo ook echt wel gebeuren. Nu zou ik toch wat rustiger slapen omdat ik wist waar Nefeli was. Ik zou nog wel even proberen wakker te blijven, ik wist haast wel zeker dat ze het een beetje nodig had? Gewoon even rustig samen hier liggen en praten als het nodig was. Praten was heel belangrijk voor ons geworden en ik was wel benieuwd of ze iets opgemerkt had en of ze daar over wilde praten. Misschien was dat niet echt iets om ons nu druk over te maken. Ondanks dat ik deze plaats ook niet helemaal vertrouwde. Het was al wel beter dan de Glade. We hadden hier normale omstandigheden. Een bed, douches, gewoon goed eten en drinken. Daar mochten we al best wel blij mee zijn. Het was toch wel heel anders dan in een gewoon bed te liggen in plaats van op een matrasje of iets wat daar op moest lijken, dat op de grond lag. Het was een vooruitgang en misschien zou het vanaf hier alleen nog maar beter gaan. Ik hoopte het wel. Ik zat er niet op te wachten om hier in een kamer opgesloten te zitten. Ik knikte, Chuck was waarschijnlijk echt gek geweest op de pizza’s. "Hij had van alles wat moeten proeven." Ik wist haast wel zeker dat hij van alle verschillende soorten pizza een hap had moeten hebben of gewoon een heel stuk. Achteraf was hij waarschijnlijk behoorlijk misselijk geweest. Zoals wel meer mensen. Frypan had zich echt niet lekker gevoeld omdat hij best wel veel naar binnen had gewerkt. Daar had Nefeli toch een beetje voor willen waarschuwen. Cleo had het heel erg anders opgevat, waardoor we allemaal niet heel erg veel hadden kunnen eten. Ik had net twee van de pizza punten naar binnen weten te krijgen. Al moest ik zeggen dat dat meer dan genoeg was. Op het moment voelde het namelijk echt alsof mijn buik helemaal vol zat. Ik haalde mijn schouders voorzichtig op. "Gaat wel. Ik ben vooral heel moe door alles wat er is gebeurd." Er waren echt heel erg veel indrukken geweest, er was ook echt heel erg veel gebeurd. "Ik kan niet geloven dat dit allemaal in één dag is gebeurd." Het was echt heel erg veel! Te veel! Ik wilde er ergens niet eens meer over nadenken, want het waren hele nare dingen. Ik had niet iedereen in de Glade zo goed gekend, maar we waren wel heel erg veel mensen verloren. We waren Chuck verloren. Ik trok de dekens nog iets beter over ons heen, zodat we in het donker lagen. Iets wat ik gewoon fijner vond? Het licht zorgde er toch alleen maar voor meer hoofdpijn, iets wat ik ook wel een beetje had. Bij mij was het echter niet zo erg als bij Nefeli. Ik liet mijn voorhoofd tegen dat van Nefeli aan rusten en zuchtte zachtjes. Ik was echt blij dat ik haar nu hier was, maar we moesten zoveel verwerken. Gelukkig hadden we elkaar en zouden we dat in mijn ogen ook gewoon altijd hebben. Ondanks dat het heel erg onzeker was wat er precies ging gebeuren. We zouden wel op elkaar letten en dat was ook heel erg belangrijk!  
22
Posts: 4531
Datum: 28-05-2016 12:50
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Nefeli.
Het was onwerkelijk om me te bedenken dat we vanochtend nog in de Glade waren geweest. Ik had er misschien niet zo lang gezeten als Minho of Frypan, maar uiteindelijk was het wel een soort thuis geworden? Een plek waar ik wakker was geworden, had gewerkt en waar ik weer in slaap was gevallen. Ik had er vrienden gemaakt en het deed me pijn dat twee vrienden dit niet samen met ons hadden kunnen zien. Alby had de uitgang niet eens gered. Chuck wel, wat het misschien nog wel erger maakte dat hij hier nu niet was. Hij was zo dichtbij geweest en de enige reden dat hij er nu niet meer was, was Gally. Op dit moment kon ik echt geen medelijden hebben met die jongen. Hij was misschien gestoken, maar dat was geen excuus? Alby was ook gestoken geweest en hij had ook geen van ons iets aan gedaan? Gally had gewoon een verknipte geest en het was duidelijk geweest dat hij mij en Blaise echt weg had willen hebben. Zo erg zelfs dat hij in staat was geweest om een wapen op ons te richten, zelfs af te vuren. Chuck was de reden dat ik hier nog lag, maar op dit moment had ik liever gehad dat hij hier had gelegen. ‘Er is echt heel erg veel gebeurd,’ verzuchtte ik. Het leek alsof het al dagen geleden was gebeurd, misschien wel weken. Toch was het allemaal vandaag gebeurd en ik wist echt niet wat ik er allemaal van moest vinden. Misschien was het wel het beste om gewoon te gaan slapen en het morgen aan te kijken. Ik wist ook niet wat er morgen zou gebeuren. Misschien dat ze wel boos zouden worden dat we hier naar toe waren gegaan, misschien zouden ze er wel niks om geven. Ik wist niet eens waar we waren, laat staan hoe ze op dit soort dingen zouden reageren. Al was het toch vreemd dat juist nu we veilig waren, we hier vast zaten. Ik was ergens ook te moe om er nog echt goed over na te denken. We zouden het morgen allemaal wel zien. Iets wat niet echt iets was voor mij om te denken. Ik vond het veel fijner om te weten wat er ging gebeuren, waar we aan toe waren. Iets wat ik nu onmogelijk zou kunnen weten en ik was ook veel te moe om er nog achter te komen. Blaise had de dekens over ons heen getrokken, waardoor het leek alsof we hier samen lagen. Dat terwijl er nog vier anderen in deze ruimte waren. Toch voelde het voor heel even alsof we hier alleen waren. Na alles wat er was gebeurd, kon ik dat wel gebruiken. Ik zuchtte en keek op naar Blaise. Ik liet mijn vingers zachtjes door zijn haren glijden en vervolgens langs zijn gezicht. Blaise was er altijd al voor me geweest. Misschien was het enkel en alleen gekomen doordat ik hem rond had moeten leiden. Iets wat ik zelf niet erg had gevonden, hij volgens mij ook niet. Hij had me meerdere malen bedankt voor de duidelijkheid en de openheid die ik volgens hem had uitgestraald. Ik had ook geprobeerd om alles zo rustig mogelijk aan hem uit te leggen. Ik was zelf echt heel erg bang geweest toen ik in de Glade was beland. Zo bang dat ik mezelf op had gesloten. Iets wat niet eens had geholpen, aangezien ze me zo uit de Slammer hadden kunnen halen. Ik had gewoon niet geweten wat er aan de hand was geweest en dat had ik echt eng gevonden. Dat gevoel had ik Blaise toen niet willen geven? Ik had gewild dat hij zich welkom had gevoeld, en gewild. Want niet iedereen was positief geweest over een nieuwe Greenie. ‘Ik denk dat we moeten proberen om te gaan slapen,’ fluisterde ik zacht. Ik boog me naar voren en plaatste voor heel even mijn lippen op die van Blaise. Vervolgens kroop ik dichter tegen hem aan, zonder aandacht te besteden aan de kus die er net was geweest.

Newt.
Was alsof we maar één deel van ons hadden gezien. Dat terwijl er zoveel meer was. Had geweten hoe Cleo er uit had gezien en had ook vaak genoeg naar haar gekeken. Terwijl ze sliep, maar ook terwijl ze praatte. Ik hield van de manier waarop ze dat deed en hoe haar lippen vanzelf omkrulden in een glimlach als ze het had over de diertjes, over iets leuks wat ze samen met één van de anderen had gedaan. Ik had het geweldig gevonden om door haar krullen te woelen en ik kon me er uren mee vermaken. Toch was het zo anders om Cleo op deze manier te zien. In mijn armen, dicht tegen me aan. Het was alsof ik een hele andere Cleo zag, alleen maar omdat ik er zelf ook bij stond. Alsof dat het plaatste compleet maakte. Ik had net niet eens de moeite genomen om in de spiegel te kijken, maar nu kon ik mijn blik nauwelijks los maken. Er was iets aan de manier waarop we hier samen stonden. Iets waardoor het haast onmogelijk was om mijn blik los te maken van de spiegel en het stelletje dat naar ons terug staarde. Het was zo vreemd om te zien hoe de donkere huid van Cleo naar voren kwam naast mijn bleke huid, en hoe onze ogen beide bruin waren, maar toch beide een compleet andere kleur hadden. Er waren wel meer jongens geweest met bruine ogen, maar daar had ik nooit naar gekeken zoals ik naar die van Cleo keek. Ergens had ik gedacht dat mijn ogen dezelfde kleur zouden hebben, maar het was totaal anders. Die van Cleo waren een stuk donkerder, maar het paste bij haar. Het zou niet kloppen als ze mijn kleur ogen zou hebben gehad. Dan had het er heel anders uit gezien en was ze niet meer mijn Schaapje geweest? Want dat was ze toch wel! Zo had ik haar al vanaf het begin genoemd. Iets wat vooral door haar krullen was gekomen, maar ik had het nooit gemeen bedoeld? Vooral omdat ze de schapen zelf ook helemaal geweldig had gevonden! Ze was echt dol geweest op alle dieren en volgens mij vond ze het heel erg dat ze hen nooit meer zou zien. Ze had nu zelfs geen herinnering meer aan de Glade. Het kleine bloempje dat ze mee had genomen voor haarzelf, lag nu bij Alby. Al hadden we elkaar nog. We hadden samen heel wat meegemaakt in de Glade. Ik wist niet eens of ik die dingen mee had kunnen maken als Cleo er niet was geweest. Cleo was echt de reden geweest dat het goed was gegaan met me? Al was het tegelijkertijd ook de reden geweest dat ik iets heel stoms had gedaan. Al was dat meer een opstapeling van alles bij elkaar geweest. Cleo wist dat nog steeds niet en dat wilde ik eigenlijk zo laten. De enige die het had geweten, was er nu niet meer. Het geheim tussen mij en Alby was waarschijnlijk met hem in de Glade gebleven. Iets wat ergens alleen maar beter was. Ik gaf Cleo een kus op haar wang en glimlachte. We zagen er best gelukkig uit samen, ondanks alles wat er was gebeurd. Misschien was het ook wel te laat om nog na te denken over alles. Als Nefeli en Blaise maar niet de hele avond door zouden praten over wat er was gebeurd. Volgens mij konden die twee echt uren met elkaar praten en niet gek worden van elkaar. Was fijn voor hen, absoluut, maar lagen nu met meer mensen op de kamer. Vond dat ze daar wel een beetje rekening mee moesten houden. ‘Denk dat we straks maar moeten proberen te slapen,’ zei ik zachtjes. ‘Ben wel heel blij dat je nu hier bent.’ Had niet geweten of ik had kunnen slapen zonder haar! Had haar gewoon graag naast me. Wist ik tenminste dat het allemaal oké was, dat er niks mis kon gaan. Nu Cleo hier was, was ze tenminste veilig.
18
Posts: 15202
Datum: 29-05-2016 11:44
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
De volgende ochtend (:
---
Cleo.
Dit bed was zoveel beter dan wat we in de Glade hadden gehad. Had nooit kunnen klagen over het bed wat ze voor ons hadden gemaakt. Had tenminste op een bed kunnen slapen. In het begin in mijn eentje, later samen met Newt. Was ook niet heel erg groot geweest? Had het daarom ook niet heel erg gevonden dat we niet heel erg veel plaats hadden gehad. Konden dicht tegen elkaar aankruipen. Had ik vannacht ook wel gedaan en lag nog steeds dicht tegen Newt aan. Was behoorlijk vaak wakker geweest vannacht. Hadden hele rare geluiden geklonken, was echter niet heel erg dichtbij geweest. Ver weg. Alsof mensen tegen deuren hadden staan bonken of de hele tijd met de bedden hadden geschoven. Rest was volgens mij ook wel wakker geweest. Maar was echt maar eventjes, was al snel weer in slaap gevallen. Had echt goed geslapen, maar was nu echt weer wachten. Wilde echter mijn ogen nog niet open doen. Was ook nog best wel donker in de kamer, had gisteren eigenlijk ook geen ramen gezien. Had het in de Glade altijd wel fijn gevonden om wakker te worden met wat licht. Was er in de ochtend altijd geweest. In de eerste kamer had ik een raam gehad. In de tweede kamer niet, maar licht was wel door de planken gekomen. Opende mijn ogen, toen ik geluid van boven ons hoorde komen, draaide me wat bij, zodat ik kon kijken wat er was. Was eigenlijk best wel logisch, Minho kwam van het bed af. Ik knikte naar hem, omdat ik de rest niet wakker wilde maken. Wist niet wie er allemaal nog sliep, maar Newt volgens mij sowieso? Voelde het wel een beetje. Minho liep langs ons heen en toen hij zich iets bijdraaide, viel me iets heel raars op. "Wacht even." Zei ik tegen Minho, waarna ik uit het bed kroop en naar hem toe liep. Had iets bij zijn hals? Moesten Nefeli misschien wel wakker maken, kon best iets van een Griever beet zijn? Toen ik dichtbij kwam, zag ik dat het niets van een Griever was, maar waren letters. "Wat de shuck ben je aan het doen Cleo?" Vroeg Minho toen in dichterbij kwam. "Hebt woorden op je hals staan?" Was iets verder naar beneden. "Gaat alles goed met je?" Knikte en trok zijn shirt iets verder naar beneden, zodat ik de woorden goed kon lezen. Voelde hoe Minho mijn hand weg wilde slaan, maar moest me gewoon even laten! Dit was echt heel erg raar! "Propety of WICKED." Mompelde ik de eerste woorden. Het was raar dat ze daar stonden! WICKED! "Wat?" Vroeg hij verbaasd, alsof ik net de grootste klunk ooit had uitgebracht, had ik ergens ook, maar stond echt op zijn huid. Had de rest ook al gelezen. Group A. Subject A7. The Leader. Wat betekende dat nou weer? Kon het echter niet vertellen, want Minho liep al richting de badkamer! Was echt heel erg heel erg raar. Liep terug naar het bed en tilde de dekens wat op, zodat ik er onder kon kruipen. Had koude benen, had een shirt wat in de kast van de jongens had gelegen aangetrokken. Had niet in een broek willen slapen en iets ruimers was altijd fijn? Toen ik de dekens opende zag ik dat Newt precies op dezelfde plaats letters had staan. Newt was ondertussen wel wakker geworden zo te zien. Net als de rest in de kamer. Hoorde overal gemompel vandaan komen. "Newt…" Mompelde ik, terwijl naar de woorden keek. De eerste paar woorden waren hetzelfde. Propety of WICKED. Iets wat echt eng klonk! Ook Group A. maar bij Newt stond Subject A5. "The Glue." Mompelde ik, terwijl ik de laatste woorden las. Hadden echt woorden op hun lichaam staan. Haalde wat haar weg en deed het shirtje wat ik aan had iets op zij, zodat ik iets kon zien. Zwarte letters! Al kon ik niet lezen wat het was! "Wat staat er?" vroeg ik aan Newt, wilde het wel weten! 


Blaise.
Een bed was echt heerlijk! Ik had de afgelopen maand op de grondmoeten liggen, misschien met een klein matrasje, maar het was niet heel erg fijn geweest. Dit was zoveel beter. Ondanks alles wat er was gebeurd, waren we nu toch wel op een plaats waar er in ieder geval één ding goed was. Waar ik rustig had kunnen slapen. Het was ook wel fijn om Nefeli gewoon dicht bij me te hebben liggen. Iets wat we beiden wel nodig hadden gehad. Gisteren was er even een kleine kus geweest, maar volgens mij was dat niet echt iets waar we beiden moeilijk over dachten. Onze lippen hadden elkaar geraakt en het had wel even fijn gevoeld, maar ik was te moe geweest om er iets aan te doen. Nefeli volgens mij ook. Daardoor had ik wel echt goed geslapen, tot nu toe. Er klonken een paar stemmen door de kamer, waardoor ik wakker werd. Ik trok de dekens iets van mij en Nefeli af, want we lagen volgens mij nog precies hetzelfde als we in slaap waren gevonden. Ik keek op naar het midden van de kamer waar Minho en Cleo samen stonden. Volgens mij hadden ze echt een heel erg raar gesprek, dat iedereen ongeveer wel wakker had gemaakt. Het was niet zo dat ze aan het schreeuwen waren, maar ze hoefden nou ook weer niet zo hard te praten? Dat was helemaal nergens voor nodig. Ik kreeg iets meer over WICKED, maar voordat hun gesprek verder kon gaan, was Minho al naar de badkamer gelopen. Cleo liep weer terug naar Newt en ik wilde net mijn hoofd weer neerleggen op het kussen, toen er geschreeuw klonk vanuit de badkamer. Niet echt geschreeuw, maar Minho was het duidelijk ergens niet mee eens, want er kwamen heel wat vloekwoorden uit. In ieder geval Glade vloekwoorden. Ik snapte er niet heel erg veel van, ik had echt geen idee wat er precies aan de hand was. "Wat de shuck is er aan de hand? Was aan het slapen!" Hoorde ik Frypan zeggen, die duidelijk ook wakker was geworden door de chaos. Kwam iets overeind en keek in de richting van Cleo en Newt. Cleo was zich half aan het uitkleden of wat ze ook aan het doen was, hoefde er in ieder geval niet naar te kijken. Ik hoefde het niet te zien? Ik wilde echter wel weten wat er aan de hand was. "Cleo, wat is er aan de hand?" Zij had net bij Minho gestaan, zij wist wat er aan de hand was, volgens mij? Hoopte ik in ieder geval! "Zijn woorden!" Bracht ze uit, nee dat maakte het duidelijk. Heel erg duidelijk! Het waren woorden. Alles wat een woord. "Wat?" bracht ik verbaasd uit, omdat ik er echt helemaal niets van snapte. "In de hals. Minho, Newt en ik hebben er woorden staan." Ik keek eigenlijk meteen naar de hals van Nefeli, die een beetje te zien was, doordat ik de dekens van ons af had getrokken. Er stonden inderdaad woorden! Iets wat toch echt heel erg vreemd was, hoe kwamen daar ineens woorden. "Ze heeft gelijk." Zei ik tegen Nefeli. Het was echt zo! Ik keek ook nog meteen even bij mezelf, om te zien of ik ze ook had. Er waren inderdaad zwarte letters opgedrukt. Alsof het een tatoeage was. Zo had Nefeli de dingen op mijn armen ook genoemd. Dit was precies hetzelfde. Dit waren echte geen planeten, dit waren woorden! Het was een beetje lastig te lezen, zeker omdat ik niet alles zag. Ik ging er met mijn vingers overheen, om te voelen of er iets aan de huid was veranderd. Dikker was geworden, waardoor ik de woorden misschien kon voelen. Iets wat niet zo was, net zoals de tatoeages op mijn arm. "Tatoeages?" vroeg ik zachtjes aan Nefeli. Hoe hadden ze die kunnen zetten? Volgens haar deden die dingen pijn om te laten zitten. Dit had ik niet eens gevoeld, maar hoe kwam het er dan?
22
Posts: 4531
Datum: 03-06-2016 12:26 | Aantal keer gewijzigd: 1
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Nefeli.
Een nacht slaap was wel iets wat ik echt nodig had gehad, gepaard met de sterke armen van Blaise om me heen. Het had veilig gevoeld bij hem. Misschien hadden de dekens er ook niet mee te maken gehad, want daardoor had ik het gevoel gehad dat we ergens in ons eigen wereldje hadden gezeten. Een plekje waar niemand ons had kunnen vertellen wat we hadden moeten doen, of waar we aan hadden moeten denken. Het enige wat ik had hoeven doen, was dicht tegen Blaise aan kruipen en dat was op dat moment genoeg geweest. Ik had me nog nooit zo veilig gevoeld en voor mijn gevoel had ik heerlijk geslapen. Tenminste, totdat ik allemaal gegil had gehoord en het was me vrijwel meteen duidelijk geweest van wie dat stomme gegil was gekomen! Cleo moest ook altijd een drama van alles maken! Al snapte ik niet eens wat er nu aan de hand was. Ik had alleen maar haar schelle stem gehoord. Het liefst had ik de dekens weer over me heen getrokken, maar Blaise had ze al van ons af geslagen, waardoor ik niet heel erg veel keuze meer had. Ik kwam iets overeind en keek naar Cleo, die al half over Newt heen hing. Ik snapte niet zo goed waar ze het over had, maar blijkbaar hadden zij, Newt en Minho tekst in hun hals staan? Heel even dacht ik dat ze een grapje maakte, maar Blaise zei al snel dat ze gelijk had. Hij gaf mensen niet zomaar gelijk en Cleo al helemaal niet! Ik fronste en trok mijn shirt een stukje naar beneden, waardoor ik nog net een paar letters tussen de sproeten op mijn huid kon ontdekken. Ik had echter geen idee wat er precies stond. Ik keek opzij naar Blaise en trok mijn wenkbrauwen bedenkelijk op. Waren het tatoeages? Was dat mogelijk? Volgens mij waren we er allemaal zeker van dat we nog nooit tekst op onze lichaam hadden gehad. Anders hadden we dat wel bij elkaar gezien? Blaise had wel eens zonder shirt rond gelopen en bij hem had ik het nooit gezien. Daarnaast was Cleo ook verbaasd over wat er bij Newt stond en als die twee zoveel van elkaar hielden, zouden ze dit soort dingen toch ook moeten weten. ‘Misschien, maar tatoeages verschijnen niet opeens zomaar?’ mompelde ik. Dat kon gewoon niet! Die werden gezet, met inkt en naalden! De inkt werd letterlijk onder de huid gespoten! Dat hoorde je wel te merken? Ik merkte er echter helemaal niks van! Ook niet in mijn hals? Ik had nergens last van. Ik kroop iets naar Blaise toe, zodat ik kon kijken wat er precies stond. Ik hoefde zijn shirt maar een klein stukje naar beneden te trekken om de zwarte letters te zien. ‘Property of WICKED. Group A. Subject A2. The Son,’ las ik voor. WICKED? WICKED was de organisatie geweest die ons op had gesloten in het doolhof. Daar hadden de mensen gezeten die ons allemaal hadden geobserveerd en ons hadden behandeld alsof we een stelletje muizen waren geweest. Het klonk logisch dat ze ons hadden gelabeld, maar waarom hadden we dit nog nooit eerder gezien? Waarom was het nu pas te zien? Dat klopte toch niet? Er was echt iets raars aan dit alles! Ik likte aan mijn vingers en probeerde de zwarte letters in Blaise zijn hals weg te vegen. Misschien dat het een soort stempel was geweest. Dat was het echter niet. De zwarte letters bleven er staan. ‘Dit is echt klunk!’ riep Frypan vanuit de badkamer, waarvan ik eigenlijk niet eens door had gehad dat hij daar was geweest. Ik ging met mijn vingers langs mijn eigen hals en keek vervolgens naar Blaise. ‘Wat staat er bij mij?’ Dat wilde ik nu ook weten! Ik had het vaag een beetje opgevangen, wat er bij de rest stond. Minho was de leider geweest, Newt blijkbaar lijm? Wist nog niet wat Cleo was, maar hoefde het ook niet echt te weten. Maakte me niet heel erg veel uit. Wilde eerst weten wat ik op mijn eigen lichaam had staan!

Newt.
Was wakker geworden door het gepraat van Cleo en vervolgens het groep van Minho. Had niet echt goed geweten wat ik had moeten denken toen ik Cleo naast Minho had zien staan, met zijn shirt nog half in haar handen. Was mee echter al snel duidelijk geworden dat er iets aan de hand was geweest. Was nog steeds heel erg vaag geweest, maar blijkbaar hadden we allemaal tekst in onze hals staan? In ieder geval ik, Cleo en Minho. Blaise had al snel gezegd dat het blijkbaar echt waar was. Ging allemaal een beetje snel en was nog maar net wakker. Daarom was het ook moeilijk om Cleo echt te volgen, wie al weer bij mij was komen zitten om te kijken wat er in mijn hals stond. Glue? Ik was lijm? Ik snapte niet echt wat ze daar mee bedoelden. Vond het sowieso al bloody vreemd! Stond blijkbaar dat we eigendom waren van WICKED. Met het verhaal van gisteren in mijn hoofd, klonk het wel logisch. Hadden een hele tijd voor WICKED in het doolhof gezeten, maar waarom zagen we dit nu pas? Waarom niet eerder! Keek naar Nefeli en Blaise. Die leken te denken dat het een soort tatoeages waren. Net zoals Blaise op zijn arm had. Kon toch niet dat we die zomaar in onze hals hadden gekregen? Nefeli zei ook al dat het niet zomaar kon! Dus wist echt niet wat ik er van moest denken. Ik keek naar Cleo, wie heel graag leek te willen weten wat er stond. Daarom boog ik me ook iets naar haar toe. ‘Groep A. Subject A9…’ Ik stopte toen ik het woord van Cleo in haar hals zag staan. Dit wilde ze vast niet weten. Toch kon ik het niet maken om haar nu niet te vertellen wat er stond. Voelde echter heel fout om dat te doen! Want was absoluut niet waar wat er stond! Echt niet! Zo dacht ik niet over Cleo en de rest ook niet? Dat wist ik sowieso wel! ‘Nou?’ drong Minho aan. Volgens mij was ook heel erg nieuwsgiering naar wat er stond. ‘Useless,’ zei ik zachtjes, waarna ik mijn armen om Cleo heen sloeg. Ik aaide zachtjes over haar arme n gaf haar vervolgens een kus op haar wang. Ik hoopte echt dat ze wist dat ik niet zo over haar dacht? Niemand deed dat! Al hoewel… Nefeli had haar gister volgens mij zo genoemd? Was toch ook wel een beetje vreemd, maar kon niet zo zijn dat Nefeli dit had gedaan. Hoorde niet bij WICKED! Daarnaast had ze volgens mij ook wat in haar hals staan, want ik zag Blaise ook kijken. ‘Subject A1. The Weapon,’ hoorde ik Blaise nog net zeggen. Volgens mij was dat het eerste woord wat nog enigszins logisch was! Misschien die van Minho ook, maar alsnog! Het was echt een beetje vreemd! Ik wist ook niet zo goed wat we moesten doen! ‘Frypan, kom uit de badkamer!’ riep Minho. Misschien nam hij het woord wat in zijn hals stond wel iets te serieus. Wist het ook niet precies, maar ergens was ik blij dat hij nu de leiding nam. ‘Dit is shucking vreemd,’ zei Minho toen Frypan ook weer terug was. Ik knikte. Was inderdaad heel erg vreemd. Volgens mij waren we het daar allemaal wel mee eens! Konden niet zomaar woorden in onze hals staan! ‘Moet vannacht gebeurd zijn. Heeft iemand iets gehoord? Of gezien?’ vroeg Minho. Ik schudde meteen mijn hoofd. Had helemaal niks gezien! Had voor mijn gevoel juist heel erg goed geslapen! Kon toch ook niet dat dit was gebeurd zonder dat we iets door hadden gehad? Dit moest je haast wel merken! ‘Moeten er naar vragen als iemand ons hier uit komt halen,’ zei ik. Misschien wisten de mensen die hier waren wel wat het was? Misschien konden zij het uit leggen! Moest haast wel! Want wij wisten het niet? Konden dit ook helemaal niet weten! Zij echter wel! Dus misschien dat zij zouden kunnen vertellen wat dit was. Misschien was het wel tevoorschijn gekomen door het douchen? Volgens mij hadden we allemaal wel een douche genomen!
18
Posts: 15202
Datum: 03-06-2016 22:05 | Aantal keer gewijzigd: 2
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Cleo.
Hadden uit het niets woorden op ons lichaam staan! Was hier net weer een beetje normaal geworden. Gisteren was het heel erg raar dat we op waren gesloten in een kamer. Dit was nog zoveel erger! Woorden! Die zeiden dat we eigendom waren van WICKED! Waren de mensen die ons in het doolhof hadden gezet! Waren we juist van gered! De mensen die ons hier naar toe hadden gebracht, hadden ons gered van WICKED toch?! Was in ieder geval wat ik had gedacht. Iedereen volgens mij! Maar stond er echt. Had er bij Minho gestaan en bij Newt stond precies hetzelfde. WICKED had ons als eigendom gezien toen we in het doolhof hadden gezeten. Nu waren we dat toch juist niet meer! Had er toen op moeten zitten, misschien, maar nu niet. Was echt heel erg raar en vond het ergens best wel eng! Wilde helemaal niet dat mensen dat ze iets over ons te zeggen hadden? Hadden ze ook helemaal niet! Moest in ieder geval! We hadden vrij moeten zijn, moment dat we uit het doolhof waren gekomen. Hadden daar gevangen gezeten en wilde niet dat hier weer precies hetzelfde gebeurde. Keek naar Newt, die zijn ogen gericht had op mijn hals, waar dus ook echt wel iets zat. Kon het zelf dan ook wel zien, maar had het niet kunnen lezen? Hij stopte even met praten, voordat hij het woord vertelde wat op mijn lichaam stond. Useless. Woord spookte een paar keer door mijn hoofd heen. Was echt vreselijk om te horen. Was nutteloos! Vinden mij nutteloos! Hadden me niets anders willen geven. Zelfs geen woorden die best wel raar worden. Van Minho snapte ik het nog wel, had zich best al een leider gedragen. Maar snapte niet hoe Newt lijm kon zijn? Was toch ook raar om te zijn. Al was nutteloos wel echt vreselijk! Was misschien wel nutteloos. Als zij dat vonden, was het vast zo. Voelde in ieder geval vreselijk om dat woord te horen. Kroop tegen Newt aan, omdat hij zijn armen ook om me heen had geslagen. Keek naar Nefeli, die blijkbaar het wapen was. Toen ik in de richting van Nefeli keek, leek het alsof alles ineens op zijn plaats viel! "Jij hebt dit gewoon gedaan!" Riep ik in haar richting! Kon haast niet anders. Kon de woorden van gisteren nog maar al te goed herinneren. Had me ook nutteloos genoemd! Was echt geen toeval dat ik dat nu ineens op mijn lichaam had staan! Zij had dit gedaan! Zij was het wapen van WICKED, dus zij had dit gedaan! Had het ook bij haarzelf gedaan, zodat het misschien niet opviel! Maar had het door! Zij was er gisteren iets te duidelijk in geweest wat ze van me had gevonden en nu stond dat ineens op mijn lichaam?! Geen toeval daar! "Kan niet anders! Jij noemde me gisteren zo en nu staat het ineens op mijn lichaam!" Minho was haar vriend, dus natuurlijk had ze hem iets goeds gegeven! Geen idee waar ze Blaise zoiets raars als zoon had gegeven, misschien om ook niet op te vallen. Had hem natuurlijk niet iets geweldigs kunnen geven en Newt had ze maar gewoon iets gegeven. Had geen idee wat Frypan had, had er nog niets over gezegd? Maar Nefeli had dit gedaan, kon haast niet anders! Ze had een hekel aan mij, dus natuurlijk maakte ze er zoiets van! Alleen maar zodat ik me slecht over mezelf voelde! Iets wat haar ook echt wel gelukt was! Vond der echt een vreselijk wijf dat ze het op deze manier duidelijk wilde manier, woorden gingen niet weg? Dus had dit misschien de rest van mijn leven op mijn lichaam staan! Was echt een lage streek, en waarom? Alleen maar omdat ik iets van haar gedrag had gezegd. Maar misschien had Gally ook wel gelijk en hadden Nefeli en Blaise gewoon meer te maken met het hele WICKED gedoe! Ze had het nu wel letterlijk op haar lichaam staan, Blaise misschien ook wel! 


Blaise.
Dit was echt heel erg vreemd wakker worden? Ik snapte echt niet waar dit ineens vandaan was gekomen. Niemand! Het leek echt op de tatoeages die ik ook op mijn lichaam had staan. Die waren eigenlijk nog best wel mooi. Ik kon er in ieder geval een hele tijd naar kijken en telkens weer nieuwe dingen ontdekken. Ze waren mooi en ze hadden wel hele verhalen achter zich. Iets wat ik niet had geweten, maar gelukkig had Nefeli me kunnen vertellen wat het vandaan was gekomen! Voor mij was dat toch al best wel een geruststelling geweest, omdat ik had geweten wat er op mijn lichaam had gestaan. Nu hadden we weer iets op ons lichaam staan en dit werd alleen maar raarder? The Son stond er bij mij op. Wat betekende dat nou weer? Ik snapte ook nog wel dat het zoon betekende, maar wat had dat met mij te maken. Minho was toch wel een beetje onze leider geworden, ondanks dat Newt die plaats eigenlijk had als Alby er niet was geweest. Volgens mij had niemand het erg gevonden dat Minho toch een beetje naar voren was gestapt. Wat op zijn lichaam stond was ergens nog best wel logisch en als ik het op de manier op moest vatten, was ik misschien wel een zoon van iemand die dit allemaal organiseerde. Ik wist het niet! Ik vond het niet een heel erg fijn idee? Waar het ook precies voor stond, dat van Nefeli was ook best wel heel erg vreemd. Een wapen? Wat had dat te betekenen? Ik snapte dat ze een wapen was, omdat ze Grievers uit kon schakelen. Maar het leek niet alsof het zo werd bedoeld. Als dit vanuit WICKED was, hoe zij ons zagen, dan was het misschien wel andersom! Cleo leek precies te weten waar het allemaal vandaan kwam. Ze gaf Nefeli zelfs de schuld! Iets wat ik echt vreselijk vond om te horen. Nefeli vond dit net zo raar als ik het vond, als iedereen het vond! Ze had ook ineens wat op haar lichaam staan. Normaal bemoeide ik me niet echt met wat er allemaal tussen Nefeli en Cleo was, want ik snapte het negen van de tien keer ook niet. Die twee hadden elkaar volgens mij nooit gemogen. Nefeli had verteld dat Cleo eigenlijk meteen jaloers geweest. Het had eigenlijk meteen voor wrijving gezorgd. Ik snapte dat Cleo het niet leuk vond om te horen dat mensen haar nutteloos vonden, maar daar kon Nefeli niets aan doen. "Het maakt me niets uit wat er tussen jou en Nefeli is. Ik snap dat jullie elkaar niet mogen, maar om haar van zoiets te beschuldigen, is echt belachelijk." Zei ik op een zo’n kalm mogelijke toon. Niemand had er iets aan als die twee weer in een hele nieuwe ruzie verwikkeld zaten. Gisteren was het al niet fijn geweest dat die twee elkaar aan hadden gevlogen en dat Newt en ik ze uit elkaar hadden moeten halen. Nu had ik daar echt helemaal geen zin in? Daarbij was het gewoon niet oké dat Cleo er maar meteen vanuit ging dat Nefeli het had gedaan, alleen maar omdat die twee elkaar niet mochten. "Natuurlijk zeg jij dat, je hebt haar waarschijnlijk geholpen!" Verweerde Cleo zich, waardoor ik even met mijn ogen rolde. Ik had hier echt geen zin in. Die onzin had ze waarschijnlijk opgepikt van Gally. Het was maar goed dat hij hier niet was, want dan zou er helemaal chaos zijn geweest. Cleo kon niet heel erg veel. Er kwam veel schel geluid uit haar mond, maar ze deed verder niet heel erg veel? Ze had Nefeli gisteren misschien aangevallen, maar ze zat nu ergens aan de andere kant van de kamer op het bed. "Natuurlijk hebben we het samen gedaan." Mompelde ik zachtjes, zodat Nefeli het alleen kon horen. Het was toch belachelijk dat ze er maar meteen vanuit ging dat wij het hadden gedaan?! We hadden hier helemaal niets mee te maken!  
22
Posts: 4531
Datum: 04-06-2016 12:36
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Nefeli.
Dit was echt vreemd! Cloe had het misschien al vreemd gevonden dat we opgesloten hadden gezeten, maar daar was dit echt nog niks bij geweest! We hadden opeens allemaal tatoeages? Die waren er niet zomaar gekomen! Iets of iemand had daar voor moeten zorgen. Ik wist zelf heel erg zeker dat ik gisteravond niks op mijn lichaam had gezien. Ik had mezelf een hele tijd in de spiegel bekeken, wat betekende dat ik het haast wel had moeten zien! Iets wat niet was gebeurd. De anderen hadden het gister anders ook wel moeten zien? Dat was echter niet zo! Daarnaast was het ook vreemd? Ze hadden ons gelabeld en sommige dingen snapte ik nog wel. Minho had zich wel echt als een leider gedragen sinds Alby er niet meer was geweest en dat ik een wapen was, klonk ook nog wel logisch. Ik was letterlijk het wapen tegen de Grievers geweest! Ik snapte alleen niet waarom Blaise een zoon was? Natuurlijk was hij een zoon van iemand, maar ik snapte niet waar die naam op sloeg? Die van Newt was ook al zo vreemd! Al was ik wel stilgevallen toen ik die van Cleo had gehoord. Ik had haar gister misschien nutteloos genoemd, maar het was wel heel erg dat datzelfde woord op haar lichaam stond! Ik kreeg dan ook meteen naar mijn hoofd geslingerd dat ik het had gedaan, maar hoe had ik dat moeten doen!? Ik snapte dat ze het dacht, omdat ik haar gisteren ook zo had genoemd, maar ik had dit echt niet gedaan? Ik had de hele avond geslapen! Blaise reageerde echter al voordat ik iets kon zeggen. Hij dacht gelukkig niet dat ik het had gedaan! Het maakte me niet eens uit wat Cleo dacht, als ik maar wist wat Blaise dacht! ‘Ik kan er ook niks aan doen dat ik niet e de enige ben die je nutteloos vind.’ Ik haalde mijn schouders op en keek opzij naar Blaise. Cleo dacht blijkbaar ook dat hij me had geholpen! Het sloeg toch nergens op dat we dit zouden hebben gedaan? Waarom hadden we dat willen doen? En hoe hadden we dat moeten doen?! Dat ging gewoon niet! Ik nam de hand van Blaise vast en kneep er zachtjes in. ‘Daarbij is het onlogisch. Waarom zouden we onszelf dit aan doen?’ Of ze moest weer denken dat we dat juist expres hadden gedaan, zodat het niet op zou vallen? Dat ging echt te ver! We hadden er helemaal niks mee te maken! Ik had de hele nacht geslapen! Ik had onder een deken gelegen. Daar kwam je niet zomaar onder weg? En anders had ik ook echt wel geweten dat ik dit had gedaan! Als ik dat zou hebben gedaan, zou het haast zo zijn alsof ik voor WICKED werkte en dat was niet zo! Ik snapte ook niet waarom iedereen steeds dacht dat ik er iets mee te maken had, of Blaise! ‘Blaise heeft gelijk. Wat er ook tussen jullie is, daar gaat het nu niet om,’ zei Minho. Ik haalde mijn schouders op en keek naar Cleo. Zei vond blijkbaar dat het daar wel om ging. Iets wat ik wel had kunnen voorspellen, want dat was altijd al zo! Cleo moest gewoon altijd de aandacht trekken en zelfs nu moest ze er weer een drama van maken! Het was misschien ook wel raar, maar dan nog! Niet alles ging om haar! Het was rot voor haar dat ze iets op haar lichaam had wat niet zo positief was, maar dat was niet mijn schuld! Ik had niks gedaan! Dat anderen haar ook nutteloos vonden, dat was dan maar zo. Ze was ook behoorlijk nutteloos geweest! De helft van de Runners hadden de kaarten ook kunnen maken en ze had die dieren echt niet zo hoeven vertroetelen? Dus het was een hele goede benaming voor haar! Dat was echter niet wat ze wilde horen, maar Cleo moest maar leren dat niet alles ging zoals zij het wilde. Dit was goed voor haar!

Newt.
Vond het wel echt vervelend voor Cleo! Hoorde niet zo over haarzelf te denken! Was ook helemaal niet nutteloos! Zij was degene die ons uiteindelijk uit het doolhof had gekregen! Nefeli had haar gister misschien nutteloos genoemd en had niet begrepen waar ze op had gedoeld. Cleo was alles behalve nutteloos! Zij was degene die had bedacht dat er iets met woorden was geweest, zij had die gevonden! Ze had de woorden zelfs ingevoerd en daardoor waren we nu hier! Al wist ik nu niet meer of ik hier nog wel wilde zijn. Was toch allemaal heel erg vreemd? Snapte niet hoe we aan die dingen in onze hals kwamen en al helemaal niet wat het betekende! Eerste gedeelte was nog geen totale klunk. Kwamen allemaal uit dezelfde groep, want dus de groep was uit de Glade. Blijkbaar hadden we nummers gekregen, wat ook nog wel te snappen was. Snapte alleen niks van die bloody namen! Nefeli was een wapen, dat was nog normaal. Of normaal… Het was logisch! Ik was lijm? Snapte echt niet waarom ik dat was! Misschien zat er wel meer achter, maar wist niet of ik het wel wilde weten! Was gewoon allemaal heel erg vreemd! Ik zuchtte toen Nefeli en Cleo weer tegen elkaar begonnen. Snapte dat Cleo het vervelend vond dat dit was gebeurd en Nefeli had haar inderdaad nutteloos genoemd, maar kon me niet voorstellen dat Nefeli dit had gedaan? Hoe had ze dat moeten doen? Volgens mij had ze de hele avond met Blaise onder de dekens gelegen! Daarnaast hadden ze zelf ook tatoeages? Of wat het dan ook waren! Daardoor was het toch onlogisch? Kon gewoon niet dat zij het hadden gedaan. Gelukkig wezen Blaise en Minho haar er al op dat dit niet de tijd was om elkaar weer uit te schelden. Moesten hier goed over nadenken! ‘Denk dat we straks eerst opzoek moeten naar de anderen. Kijken of zij dit ook hebben,’ zei Minho, waarop ik knikte. Dat leek me ook het meest logische. Als zij het ook hadden, zouden we kunnen kijken wat er bij hen stond en misschien dat we er dan wat wijzer uit werden. Plotseling hoorde ik een hoop lawaai van de andere kant komen en heel even dacht ik dat er iets gebeurde met het gebouw. Ik trok Cleo dichter tegen me aan en Minho had Frypan al naast Nefeli en Blaise op het bed geduwd, toen het stopte. We keken elkaar allemaal en niemand leek te weten wat we nu moesten doen. Uiteindelijk was Minho degene die als eerste overeind kwam en naar de deur liep. Ik had nog niet eens bedacht om te testen of hij al weer open was. Ergens gokte ik dat hij nog steeds dicht was. Daarom verbaasde het me ook toen Minho de deur probeerde te open en die ook echt open ging! Er was echter niet heel erg veel te zien! Ik zag in ieder geval niet waar de kamer naar toe leidde, maar volgens mij was het niet de gang waar we gister doorheen waren gelopen! Minho liep al een stukje naar binnen, waardoor ik meteen overeind kwam. ‘Minho, wacht! Kan niet alleen naar binnen gaan.’ Als we gingen, dan gingen we met z’n allen! Ik nam de hand van Cleo vast en trok haar met me mee. Ging sowieso niet zonder haar! Als de rest hier wilde blijven, wat ik betwijfelde, dan mochten ze dat best doen. Gokte echter dat ze gewoon met ons mee zouden gaan! Konden niemand meer achter laten? Waren nu nog niet eens compleet! Wist niet eens waar de rest was! Hield Cleo goed tegen me aan, terwijl ik achter Minho aan liep. Was echt donker! Had helemaal niks gezien! Snapte er echt niks van! ‘Is er ergens licht?’ vroeg ik me hardop af. Moest toch wel ergens iets van licht zijn? Kon toch niet dat we zomaar in een donkere kamer waren beland. Was echt vreemd! Heel erg vreemd! Snapte er helemaal niks van!
18
Posts: 15202
Datum: 04-06-2016 18:50
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Cleo.
Niemand had het gewoon door! Die twee hadden er gewoon iets mee te maken! Hadden ze misschien altijd al gedaan. Gally was er wel heel erg ver in gegaan, maar snapte echt wel waar hij vandaan kwam. Nu hij er niet meer was, kwam het hen natuurlijk alleen maar heel erg goed uit! Konden doen wat ze maar wilden, zeker als ze het op zo’n manier deden dat het leek alsof ze zelf ook slachtoffer waren geworden! Had het misschien ook niet geloofd dat ze zoiets hadden gedaan, maar was wel heel erg toevallig dat ik een woord op mijn lichaam had staan wat Nefeli gisteren nog had gebruikt om mij te beschrijven? Was gewoon allemaal te toevallig! En Blaise had ook een woord op zijn lichaam staan wat best wel veel kon zeggen. Misschien was hij wel gewoon echt een zoon van iemand uit WICKED. Hielp hij daarom gewoon mee! Wist zelf misschien maar al te goed waar dat woord op stond. En misschien was Nefeli wel op een andere manier een wapen. Wapen om ons uit te schakelen en niet alleen de Grievers, zoals volgens mij iedereen aannam! Minho kwam het woord dat op zijn lichaam stond, meteen eigen wel na. Gisteren hadden ook wel veel mensen naar hem geluisterd. Al was het toch wel echt zo dat Newt eigenlijk de leider was? Zei niet dat iedereen meteen naar hem moest luisteren, maar in de Glade was het wel op die manier geweest. Alby en daarna Newt. Minho was de leider over de Runners geweest en daardoor had hij gisteren ook heel wat te zeggen gehad. Nu was hij ineens de leider en wilde ook echt wel naar hem luisteren. Had ik geen problemen mee. Het was alleen dat de woorden met iedereen wel iets deed. Ook met mij? Als mensen echt op die manier oer mij dachten, voelde ik me daar echt heel erg rot over? Iedereen had iets gekregen wat nog een beetje paste, ik snapte dat van Newt dan niet echt. Hij zelf volgens mij ook niet echt? Klonk echt allerlei rare geluiden vanuit de ruimte waar we gisteren hadden gegeten. Leek mij in ieder geval dat het dat was! Onze kamer was niet zo heel erg ver weggeweest van die ruimte, dus dit vast ok niet! Zouden er blijkbaar gaan kijken! Was toch raar dat de deur nu ineens wel open kon! Had helemaal niets gehoord wat aan had gegeven dat het slot open was geklikt. Kon toch ook niet van het lawaai verderop komen? Alles was hier raar! Echt heel erg raar. Liepen echter al snel door de deur, in de kamer waar we gisteren waren geweest. Ik durfde te wedden dat het nog een beetje naar de pizza’s rook. Toch rook het ook naar iets anders. Rook een beetje zoals het bij de Slicers had geroken. Rot en vies. Was nooit mijn favoriete plek geweest om te komen, maar had er wel schoon moeten maken. "Kijk uit jongens, horen hier tafels te staan." Frypan had geroepen dat hij op zoek ging naar licht. Hadden hier stroom, iets wat we in onze kamers ook wel hadden ondervonden. Dus moest ergens licht zijn? Hield de hand van Newt zo goed mogelijk vast en liep voorzichtig verder, terwijl ik met mijn hand tastte over niet ergens een tafel stond. Want gisteren had deze ruimte helemaal volgestaan met tafels! Nu leek ik helemaal niets meer te kunnen voelen. Was er zo druk mee bezig, dat ik er van schrok dat ik ergens heel erg had met mijn hoofd tegen aan knalde. "Auw!" Was mijn eerste reactie. Als ik er al tegenaan kwam, moest de rest dat ook hebben? Was immers de kleinste! Had echt geen idee wat het was geweest, maar was behoorlijk hard. Durfde eigenlijk ook niet mijn hand uit te staken of wat dan ook! Straks was het iets heel gevaarlijks? 

Blaise.
Ik vond het een wonder dat Cleo het zomaar liet rusten. Zo was ze volgens mij helemaal niet. Eigenlijk had ze altijd wel wat te zeuren gehad als het ging over Nefeli en ik wist haast wel zeker dat ik niet heel erg veel beter was voor haar. Ze was immers behoorlijk close geweest met Gally, dus ze had vast genoeg van hem opgenomen. Ergens vond ik het wel grappig dat ze vooral veel woorden was, maar niet heel erg veel deed. Al had ze Nefeli gisteren wel gewoon aangevallen en dat was ook niet oké geweest! Cleo was wel echt begonnen en Nefeli was diegene die nog steeds schrammen op haar gezicht had zitten? Dan hoefde Cleo ons ook niet nog te beschuldigen van iets wat we helemaal niet hadden gedaan. Dat was gewoon echt heel erg laag om te doen. Wij waren net zo in de war als zij dat was? Niemand vond het leuk om ineens wat op zijn lichaam te vinden wat er niet hoorde. Iets wat ook nog best raar was om te lezen. In mijn geval was dat gewoon echt heel erg vreemd? Zoon. Ik moest er telkens over nadenken. Ik snapte het niet. Misschien had het iets te maken met de dromen die ik telkens had? Al kwamen daar niet heel erg vaak gezichten van mensen in voor. Toch konden dat wel mijn ouders zijn? Ik wist het niet! Maar ik zou er niet eens over willen nadenken dat ik de zoon was van één van deze mensen? Misschien betekende het wel heel iets anders! We hadden besloten er volgens mij niet heel erg veel aandacht meer aan te besteden, omdat er ineens vreselijk veel lawaai was geweest. Minho had ontdekt dat de deur ineens weer open kon. Iets wat echt heel erg vreemd was. Gisteravond hadden we allemaal wel even aan de deur getrokken om te kijken of die niet iets mee gaf. We hadden echt opgesloten gezeten, iets wat ik zelf niet een heel erg fijn idee had gevonden. Dat was namelijk precies hetgeen wat er was gebeurd in de Glade. Ik vond dat idee gewoon niet fijn. Opgesloten zitten. Het was echt een vreselijke gedachten. Ik kwam overeind van het bed en pakte de hand van Nefeli vast. Ergens voelde het een beetje alsof ze net zoals Newt en Cleo wilden lopen, maar ik vond het gewoon wel even fijn dat Nefeli dicht bij me was. We wisten niet wat er ging gebeuren en we hadden elkaar nu nog. De rest misschien ook, maar ik had echt het gevoel dat Nefeli de enige was die me echt begreep en ik wilde niet dat er ineens iets met haar zou gaan gebeuren. Niet met alles wat er met Chuck was gebeurd nog in mijn hoofd. Ik liep met de rest mee, de donkere ruimte in. Waar meteen iedereen al begon te praten over het een en het ander. Licht, tafels, dat soort dingen. Het was misschien wel verstandig om licht te hebben. We waren deze ruimte niet gewend. Kon van alles zijn, er konden wel mensen met wapens aan de andere kant op ons staan te wachten! Ik hoorde Cleo klagen over iets wat pijn deed. Ik had niet iets van een schot of wat dan ook gehoord. Als hier echt mensen stonden aan de andere kant van de ruimte, moesten we er echt voor zorgen dat we hier nu weg kwamen. "Wat is er?" vroeg ik toch maar, om te weten wat er aan de hand was. "Ik liep ergens tegenaan." Ik vond het echt een grote chaos en ik wist ook niet echt wat ik moest doen. Achter ons klonken ook ineens de stemmen van Winston en de rest die naar de andere kamer mee waren genomen, totdat Frypan riep dat hij wat gevonden had. En ineens was de hele ruimte verlicht. Iets wat ik ergens liever niet had gewild, want het uitzicht wat ik kreeg, was echt misselijkmakend. De mensen die ons hier gisteren hadden geholpen, ze hingen allemaal aan het plafond, bloed druipend van hun lichaam.  
22
Posts: 4531
Datum: 05-06-2016 12:18
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Nefeli.
Als je het aan mij vroeg, dan was het shucking dom om zomaar een donkere kamer in te lopen. Wisten wij veel wat daar allemaal kon gebeuren, wat daar was! Al moest ik toegeven dat ik deze plek nu voor geen meter meer vertrouwde! Was opeens een soort alarm af gegaan? Of wat het dan ook was geweest? Niemand had het begrepen, maar opeens was de deur open en nu wilde Minho gaan kijken! Ik vond het maar niks dat het daar zo donker was? Het deed me denken aan toen ik blind was geweest! Toen was er ook geen licht geweest, helemaal niets! Ik had moeten vertrouwen op de stem van Blaise en dat was alles geweest wat ik had gehad! Ik had echter niet heel erg veel keuze, want iedereen volgde Minho. Zelfs Blaise! Daarom liep ik ook maar mee, als ik hield ik Blaise wel vast aan zijn arm. Wilde niet dat er iets met hem zou gebeuren! Was Chuck ook opeens kwijt geraakt en wilde niet dat dat ook bij hem zou gebeuren! Ik gaf om Blaise, heel erg veel zelfs! Wilde hem niet kwijt na alles wat er was gebeurd. Hij was de enige die me echt begreep! Ik probeerde te luisteren naar waar de rest het over had. Tafels, licht. Het zou inderdaad fijn zijn als we licht zouden hebben, al rook het hier echt heel erg vreemd! Het stonk heel erg en het leek alsof er iets aan het rotten was, maar ik wist niet precies was! Cleo had zich blijkbaar pijn gedaan, maar haar geklaag werd overstemd door andere stemmen. Ik hoorde Winston en de anderen! Iets wat vreemd was, want die hadden niet bij ons op de kamer gezeten! Al hadden ze vast ook al dat lawaai gehoord! Frypan riep dat hij het licht had gevonden, maar ik had liever dat hij het niet aan had gedaan! Voor me, aan het plafond, hing iedereen die ons gister had geholpen. Echt iedereen! Het erge was nog dat het bloed nog aan het stromen was, dus dat het niet heel erg lang geleden was gebeurd. Ik kneep in de hand van Blaise en draaide mijn gezicht weg van het vreselijke plaatje voor me, want ik wilde het echt niet zien. Ik had misschien genoeg medische kennis en normaal kon ik wel tegen dit soort dingen, maar nu vond ik het echt smerig! ‘Is iedereen er?’ hoorde ik Minho vragen. Ik wist niet eens wie iedereen was op dit moment. Ik had het idee dat we met een stuk of twintig hier aan waren gekomen, maar het konden er ook meer of minder zijn. ‘Moeten hier weg. Is een deur aan de andere kant van de kamer,’ zei Minho. ‘Kunnen we niet beter terug gaan naar onze kamers?’ stelde ik voor. Daar was het veilig! Nou ja, veilig? Het was in ieder geval beter dan hier! Hier hingen lichamen aan het plafond! ‘Blijf geen minuut langer daar,’ zei Frypan, wie het duidelijk eens was met Minho. De rest ook. Dat betekende dat ik niet heel erg veel keuze had en dat ik de rest moest volgen, maar vond het geen goed idee! Wisten niet waar die deur naar toe ging? Misschien wel naar net zo’n kamer! Wist niet wat er hier aan de hand was en waarom ze die mensen hadden vermoord, maar kon niet veel goeds zijn! Misschien was dit wel het werk van WICKED? Kon best! Dat er toch nog mensen waren van die organisatie en dat ze ons terug wilden. We waren immers ontsnapt! We waren aan gekomen bij de deur en Minho wilde hem open doen, maar op dat moment ging er een alarm af. Het licht ging weer uit en iedereen begon door elkaar te roepen. Volgens mij hoorde ik Cleo zelfs gillen! Ik wist niet wat ik moest doen! Het enige wat ik wist, was dat ik Blaise naast me had, maar ik moest hem loslaten om mijn handen tegen mijn oren aan te drukken. Het alarm was heel luid en heel vervelend!

Newt.
Was één grote chaos! Het ene moment waren we alleen geweest, maar nu was de rest er ook opeens bij! Iets wat ergens goed was, want dat betekende dat we bijna weer compleet waren. De kamer waar we echter in waren beland, was vreselijk! Er hingen lichamen aan het plafond! Dode lichamen! Waren zelfs de lichamen van de mensen die ons hadden geholpen. Kon niet goed zijn dat ze nu hier hingen! Daarom was ik het ook eens met Minho, die zei dat we gewoon door moesten. Konden niet meer terug naar de kamer. Wilde daar niet zitten terwijl ik wist dat er hier dode mensen aan het plafond hingen! Dus konden hier maar beter weg! Gelukkig was iedereen het daar mee eens, behalve Nefeli dan. Die had echter niet heel erg veel te kiezen als wij allemaal verder wilden gaan! Keek opzij naar Cleo en nam haar hand weer vast. Volgens mij was ze net zelfs tegen één van de lichamen aan gelopen! Iets wat heel smerig was, maar op dit moment hadden we niet echt tijd om daar bij stil te staan! Minho was ondertussen al aan gekomen bij de deur, maar op het moment dat hij de deur wilde openen, ging het licht uit en klonk er een alarm door de kamer. Iets waardoor de chaos alleen nog maar groter leek te worden en iedereen door elkaar begon te schreeuwen. ‘Minho, maak de deur open!’ riep ik naar voren, terwijl ik mijn handen tegen mijn oren drukte. Wist niet eens wat voor alarm het was, maar kon niet heel erg veel goeds zijn! Misschien was het wel een alarm om aan te geven dat we hier weg probeerden te gaan! Al kon dat haast niet? Hadden gister te horen gekregen dat we hier veilig waren! Dan kon dit niet gebeuren! ‘Shucking deur is op slot!’ hoorde ik Minho nog net terug roepen, maar het was moeilijk te verstaan door het alarm! Het voelde alsof het uren duurde, maar uiteindelijk verdween het alarm weer. Het licht ging weer aan en ik keek vol verbazing naar de kamer waar we in stonden. Waar net nog lichamen hadden gehangen, hing nu niks meer. Het bloed op de grond was ook weg en zelfs de geur van het rottende vlees hing niet meer in de lucht. Kon toch niet?! Konden het niet opeens weg hebben gehaald. Laat staan dat ze die geur weg hadden gehaald! Was echt onmogelijk! Was niet de enige die er verbaasd over was, want hoorde meer reacties. ‘Blijf hier nu al helemaal niet,’ mompelde Minho, wie opnieuw de deur open probeerde te maken. De deur ging open, wat Minho niet echt had verwacht en daardoor met iets teveel snelheid in de volgende kamer belandde. Had eigenlijk weer een donkere kamer verwacht, maar zag alleen maar een tafel met eten. Heel erg veel eten! Hadden nog niet ontbeten, maar kon nu echt niet aan eten denken! Niet nadat dit allemaal was gebeurd! Een paar jongens renden al naar het eten toe, maar het eten was niet het enige wat in de ruimte was. Aan de overkant van de kamer was een glazen wand, waar iemand achter zat. Een oudere man, met zijn ogen gericht op een boek. Ik liep er meteen naar toe en volgens mij volgde Minho me al. ‘Wat gebeurd er allemaal? Waarom zijn we hier?’ vroeg ik aan de man, maar hij keek niet eens op van zijn boek! Alsof hij me niet hoorde! Dat terwijl ik zeker wist dat hij me wel kon horen! ‘Ga je ons nog wat vertellen!?’ vroeg Minho, wie met zijn vuisten op het raam sloeg. Ook daar deed de man niks op uit. Hij bleef maar het boek lezen en sloeg zo nu en dan een bladzijde om. Was bloody belachelijk! Was dit een soort test?! Had gedacht dat we klaar waren met testen! Nu werden we van kamer tot kamer geleid en zagen we opeens iemand die ons wilde bekijken? Als hij dat al zou doen, want hij zat met zijn veel te lange neus in een bloody boek!
18
Posts: 15202
Datum: 05-06-2016 14:58
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Cleo.
Was er gewoon echt van geschrokken toen ik had gezien waar ik tegenaan was gelopen. De geur had hier al wel gehangen, maar had er niet heel erg veel bij gedacht. Waren echt dode mensen. Hingen aan het plafond! Dat was vies! Heel erg vies en eng! Waren de mensen die ons gisteren hadden geholpen! Was toch heel erg dat ze er niet meer waren. Was WICKED waarschijnlijk geweest. Dit had Nefeli ook niet in der eentje kunnen doen of samen met Blaise. Woorden misschien nog wel, maar dit niet. Al was ze misschien nog steeds een deel van WICKED. Wist het niet echt. Vond het in ieder geval vreselijk dat die mensen daar hadden gehangen en was zo misselijk geweest. Nu waren we ineens in een volgende kamer. Niemand had daar willen blijven. Ik ook niet? Betekende gewoon niet veel goeds. Die kamer niet, maar onze slaapkamers ook niet! Deze hele plaats volgens mij niet! Hadden hier vannacht uit moeten proberen te komen. Was nu wel makkelijk te zeggen, maar konden we niets meer aan doen. Had gewoon niet geklopt, maar snapte nu misschien wel een beetje waarom ze ons op hadden gesloten. Was hier echt gevaarlijk. Als de mensen die ons hadden geholpen daar aan het plafond hingen, dood! Klopte het hier helemaal niet. Snapte alleen niet echt waarom we naar de volgende kamer zouden gaan. Iedereen had gehoord dat het geluid niet eens zo lang geleden hadden geklonken. De mensen die onze helpers hadden vermoord, waren hier nog! Kon niet anders! Was heel erg gevaarlijk! Gingen echter naar de deur, waardoor een vreselijk alarm klonk! Had je het al! Klopte gewoon niet! Niets klopte hier en het enige wat ik kon doen, was de hand van Newt zo goed mogelijk vasthouden. Was ook echt niet van plan om daar iets anders aan te doen! Zelfs niet toen wel in een nieuwe kamer waren gekomen en daar een man zat. Zat achter een bureau en was druk bezig met lezen. Leek niet eens vreemd op te kijken omdat we binnen kwamen. Zelfs niet toen Minho op het glas begon te bonken deed hij daar niet eens iets op uit! "Jullie moeten wachten tot het tijd is." Tijd waarvoor? Hoelang was dat? Ik vond dit echt heel erg vreemd! Waarom zei hier gewoon niet iets meer over. Want dat waren de enige woorden die over zijn lippen waren gekomen! Zo rustig, alsof hij zich verveelde. Aan de andere kant, ging hij meteen weer verder in zijn boek. "Denk niet dat het verstandig is, om hier te dichtbij te zijn." Fluisterde ik naar Newt. Wist nooit wat er gebeurde als die beveiliging weg. Misschien viel de man dan wel aan? Wisten niet wie hij was. Vertrouwde echt helemaal niemand meer? Minho leek er niet zo over te denken en bleef maar bonken en roepen dat de man wat moest zeggen. Iets moest doen. "Zoals ik net al zei, jullie moeten wachten. Over vierendertig minuten mag ik het begin van fase twee van de Trials uitvoeren. Tot die tijd, zorg er voordat dat jullie gebruik maken van het eten daar staat, om aan te sterken." Zijn blik was een hele tijd op Minho gericht, maar ik durfde te wedden dat hij even voorbij hem keek. Daarom keek ik ook even om, naar Blaise en Nefeli die er pal achter stond. Mocht waarschijnlijk geen aannames doen, had het ook niet heel erg goed gezien. "Kom." Zei ik zachtjes tegen Newt. Wilde hem gewoon verder weg hebben. Snapte dat we hier moesten blijven. Was ook wel een beetje geschrokken van de woorden. Trials. Zo hadden ze hetgeen in het doolhof ook genoemd. Het kon gewoon niet dat ze hierin verder gingen! Was klaar met proefkonijn spelen! Wilde het echt niet meer zijn! Maar was niet echt een keuze die we hadden. Konden geen kant op! Had daarbij wel honger, dus nam Newt mee naar de tafel waar al het eten op stond. 

Blaise.
Ik snapte niet waarom iedereen op het gevaar af wilde lopen. Want dat was precies wat er op het moment gebeurde. We gingen naar een andere kamer, waar de mensen konden zijn die er voor hadden gezorgd dat alle mensen die ons hadden geholpen dood waren. Die mensen waren meedogenloos, als mensen op die manier om het leven brachten en hun lichamen gewoon lieten hangen. Toch leek iedereen hetzelfde te willen of de helft dacht niet eens na over wat er precies gebeurde. Deze plaats was gevaarlijk en we moesten nu een plaats zien te vinden waar we veilig waren. Misschien wel hoe we hier weg konden. We konden altijd in de schachten waar de meiden zich gisteren door hadden verplaatst. Als we ons daar in verstopten en wachtte totdat iedereen weg was, dan was het goed toch? Er gebeurden echter hele andere dingen en voordat ik het wist stonden we in een kamer waar ook een man zat. Ik bleef op mijn plaats staan om naar hem te kijken. Wit. Dat was eigenlijk het enige wat echt aan hem opviel, al het wit wat hij aan had. Zijn neus was misschien opvallend, maar voor mij viel dat in het niet bij al het witte. De dromen die ik had gehad over alles wat wit was, zaten gewoon in mijn hoofd. Het waren echt geen nachtmerries, dat dacht ik tenminste. Ik schrok er niet van wakker. Maar ze waren wel het enige wat ik me nog kon bedenken als ik wakker werd. Wit. Heel veel wit. Nu zat er ineens een man voor ons, die ook helemaal in het wit gekleed was. Het was waarschijnlijk toeval. De man begon ineens te praten. Over de Trials. Iets wat ze het doolhof ook hadden genoemd. Ik keek om, klaar om Nefeli gewoon weg te trekken hier, want we moesten hier weg. We konden hier niet blijven als ze ons weer ergens in een doolhof wilden gooien! Ik wist dat we niet heel erg veel te klagen hadden, omdat we er niet eens zo heel erg lang in hadden gezeten, maar ik ging niet terug! En ik liet me ook niet ergens anders in duwen. Ik liep naar de deur, maar die zat ondertussen dicht. De rest probeerden misschien bij de man te komen, maar ik wilde hier gewoon weg! We konden hier toch niet blijven als ze zoiets van ons wilden hebben! Het was echter wel iets wat we moesten doen, want ik kreeg de deur niet open. De komende vierendertig minuten waren eigenlijk nog best rustig. Mensen begonnen te eten, gingen tegen de muur aan zitten en wachten op de man, totdat die zou gaan praten. De rest deelde ik niet echt. Mijn hele lichaam voelde gewoon dat dit niet goed was en ik snapte niet waarom niet meer mensen in paniek waren. Ik had gedacht dat we vrij waren! Iedereen! Nu waren we dat ineens niet meer. Eerst de letters op ons lichaam en vervolgens dicht! Dit betekende niet veel goeds! Echt niet! Ik was zelf echter ook tegen de muur aan gaan zitten en had Nefeli maar tussen mijn benen getrokken. Ik had Cleo en Newt best wel vaak zo zien zitten en ik moest zeggen dat ik het wel fijn vond zitten. Ik kon mijn hoofd rustig op de schouder van Nefeli leggen, terwijl we zachtjes hadden gepraat over alles wat hier niet aan had geklopt! Want er klopte echt helemaal niets aan! Er klonk ineens weer meer geroezemoes en Minho begon weer te schreeuwen waarom de muur nodig was. Iets wat ik niet helemaal snapte, volgens mij was de muur niet eens belangrijk. Ik had het belangrijker gevonden om hier terug te komen. "Er zijn ongeveer zestig mensen naar jullie Glade gestuurd. Van al die mensen zijn er maar een fractie die het hebben overleefd en hier vandaag zijn. De dingen die zijn gebeurd, waren er om jullie reacties te zien en deze te analyseren. Het was niet zozeer niet alleen een experiment maar we hebben het ook gedaan om een blauwdruk te maken. De Killzone te stimuleren en het krijgen van gelijke patronen. Om ze samen te nemen en uiteindelijk de grootste doorbraak in de geschiedenis van wetenschap en medicijnen." Ik snapte echt helemaal niets wat die man allemaal aan het bazelen was? Het klonk allemaal heel vreemd? 
22
Posts: 4531
Datum: 07-06-2016 12:05
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Nefeli.
Snapte er echt helemaal niks van. Gebeurde zoveel en ik begon deze plek steeds minder te vertrouwen. Er was hier iets heel erg vreemds aan de hand? De dode lichamen die we opeens tegen waren gekomen, maar toen opeens weg waren geweest? Nu zaten we in een kamer met eten, waar sommigen zich te goed aan deden. Anderen hadden naar de man geschreeuwd die achter het raam had gezeten, maar hij had er niets op uit gedaan en was enkel verder gegaan met lezen. Hij had op een gegeven moment een waarschuwing gegeven over wanneer hij zou gaan praten. In die tijd had ik tussen de benen van Blaise gezeten en hadden we zachtjes gepraat over dit alles. Hij vertrouwde het ook niet en het was fijn dat hij nog steeds het idee had dat hij alles aan me kon vertellen, wat het ook precies was. Door die woorden op onze lichamen zouden we toch anders over elkaar kunnen denken. Al wist ik ook wel dat het geen nut had om te vragen wat het woord van Blaise precies betekende. Hij wist het zelf waarschijnlijk ook niet? Hij kon zich zijn ouders niet herinneren, dus hij wist ook niet van wie hij een zoon was? Daarnaast was het ook wel fijn om gewoon zo tegen elkaar aan te zitten. Ik wist eerlijk gezegd niet meer of de kus die er gister was geweest, nog wel echt was geweest. Misschien had ik het gedroomd, misschien was het wel gebeurd. Blaise was niet over begonnen en ik voelde er ook niet voor om er een heel drama van te maken. Ik voelde me fijn bij Blaise en dat was eigenlijk veel belangrijker op dit moment? Hij was één van de weinigen bij wie ik me echt veilig voelde. Ik keek op toen ik merkte dat de groep weer onrustiger werd. De man die de hele tijd had zitten lezen, begon nu te praten. Ik vond het al vreemd dat hij het had over onze Glade. Misschien respecteerde hij het als ons huis, maar het klonk net alsof er ook een andere Glade was geweest. Eentje die niet van ons was geweest! Al waren de rest van zijn woorden wel bekend? Ze hadden ons in het doolhof gezet omdat ze onze hersenen hadden willen analyseren, omdat ze hadden willen zien hoe we op bepaalde dingen hadden willen reageren. Blijkbaar had het iets te maken met het medicijn tegen de Flare, waar we gister ook al iets over gehoord hadden. Ik keek even opzij naar Blaise. Wilde weten wat hij hier van dacht. Hij leek echter zijn best te doen om ieder woord van de man in zich op te nemen. ‘De verschillende situaties waarin jullie zijn beland, worden Variabelen genoemd. Elke Variabele is goed doordacht. Ik zal later meer uitleggen. Ondanks dat ik jullie nu niet alles uit kan leggen, moeten jullie dit weten: de trials waarin jullie je nu bevinden, zijn ontzettend belangrijk. Blijf op een goede manier reageren op de Variabelen en jullie zullen als beloning weten dat jullie mee hebben gewerkt aan het redden van de mens, en jullie zelf.’ Ik keek weer naar Blaise. ‘Volgens mij zijn we nog steeds bij WICKED,’ fluisterde ik zachtjes. Wat die man nu vertelde, kwam heel erg overeen met wat de vrouw ons net had verteld! Hij had het gehad over testen, een trial! Een trial was een test! Daarnaast had hij het gehad over de situaties waar we in hadden gezeten. Ik wist niet wat hij er precies mee bedoelde, maar hij leek te willen zeggen dat elke situatie was veroorzaakt door WICKED. Echt alles. Dus misschien ook wel het doolhof dat was veranderd toen Cleo en ik er in hadden gezeten, of de Grievers. Misschien zelfs mijn ogen… Voor mijn gevoel was geen enkele situatie nog veilig. Alsof ze alles hadden willen beïnvloeden. Misschien hadden ze dat wel gedaan. Misschien hadden ze zelfs wel bepaald dat Cleo en ik elkaar niet mochten, of juist dat Blaise en ik elkaar wel mochten. Ik hoopte dat dat laatste niet zo was, want ik gaf echt om Blaise.

Newt.
We hadden even moeten wachten, maar uiteindelijk was die bloody vent eindelijk begonnen met praten. Al was ik niet heel erg blij met alles wat hij had verteld. Leek verdacht veel op wat we gisteren hadden gehoord. Dat terwijl we gister nog hadden gedacht dat WICKED de vijand was geweest en dat deze mensen ons hadden willen helpen. Misschien had WICKED ook wel de mensen vermoord en hadden ze hen expres zo opgehangen, om ons te laten weten dat we niet meer veilig waren? Snapte dan alleen niet waarom die bloody lichamen opeens weg waren geweest! Was echt heel vreemd geweest! De man vertelde over trials, wat betekende dat we meer testen zouden moeten doen? Tenminste, leek me dat het dat betekende! Daarnaast had hij het over Variabelen, wat blijkbaar verschillende situaties waren geweest die we mee hadden gemaakt. Door die situaties hadden ze onze reacties kunnen waarnemen. Al vond ik dat wel vreemd? Konden toch helemaal niet controleren wat wij deden? Konden ook niet controleren wat ik voelde! Vond het raar en ergens geloofde ik het niet. ‘Die man is echt shucking gek,’ hoorde ik Minho zeggen, waarop ik knikte. Daar leek het inderdaad wel een beetje op. Alsof hij echt gestoord was! ‘Ik werk voor een organisatie genaamd WICKED. Dit staat voor World In Catastrophe Killzone Experiment Department. We hebben enkel en alleen maar één doel: de wereld behoeden voor een grote catastrofe. Dat jullie hier in deze ruimte zijn, is een groot deel hiervan. We hebben een groot aantal mensen tot onze beschikking, oneindig veel geld en technologie waar de slimste mensen zelfs niet eens aan zouden kunnen denken. Terwijl jullie verder gaan met de Trials, zullen jullie steeds meer van deze technologie zien en waar het vandaan komt. Als ik jullie één ding kan vertellen: vertrouw nooit, maar dan ook nooit, wat je ziet. Of wat je denkt. Een bewijs hiervan is de kamer met de dode lichamen.’ Wacht, wat? Waren die bloody lichamen niet echt?! Cleo was zelfs nog ergens tegen aan gelopen! Hoe hadden ze dat dan kunnen doen? Ze had het toch gevoeld? Hoe kon je je zoiets nou verbeelden?! ‘Soms is wat je ziet niet echt, en wat je juist niet ziet, echt. We kunnen jullie hersenen tot in de kleinste details beïnvloeden. We kunnen jullie dingen laten denken, laten voelen als het nodig is. Dit klinkt misschien verwarrend, of zelfs eng, maar het is allemaal voor een groter doel.’ Ik slikte en schudde kort mijn hoofd. Vond het echt onlogisch klonken. Snapte niet hoe dit kon, hoe ze onze hersenen konden manipuleren! Ons zelf dingen zouden kunnen laten voelen! Ik hield mijn armen stevig om Cleo heen. Geloofde niet dat mijn gevoelens voor haar niet echt waren. Kon gewoon niet! ‘Het doolhof was slechts het eerste deel van de Trials. Geen enkele Variabele waarin jullie je bevonden, was slecht voor het experiment. Hierdoor konden we patronen ontdekken in de Killzone. Jullie ontsnapping was deel van de Trials. De grievers en het wapen daar tegen. De dood van dat joch Chuck. Alles was er een deel van. Alles.’ Alles?! Hij had nu maar een paar kleine dingen opgenoemd, maar er was nog zoveel meer gebeurd. Mijn relatie met Cleo, maar ook het moment waarop ik me zo slecht had gevoeld dat ik er niet meer had willen zijn. Was dat ook allemaal door hen gebeurd? Wist echt niet meer wat ik moest denken op dit moment! Ik keek even naar de anderen. Blaise en Nefeli zaten dicht tegen elkaar aan. De man had net zo ongeveer gezet dat de ogen van Nefeli ook een Variabele was geweest, en de dood van Chuck! Voelde me zelf al verschrikkelijk door dit nieuws, laat staan wat zij zouden denken op dit moment. De man kwam overeind van zijn stoel en boog zich naar ons toe. ‘Alles had met elkaar te maken, met de trials. Voornamelijk met fase 1. Jammer genoeg hebben we nog lang niet genoeg van wat we precies nodig hebben. Daarom moesten we iets nieuws bedenken. Het is tijd om het een stuk moeilijker te maken. Het is tijd voor fase 2.’
18
Posts: 15202
Datum: 08-06-2016 20:42
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.
Automatisch vernieuwen: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
© 2012-2020 VIRTUAL POPSTAR | KVK72590653 BTW NL002369759B20 | CONTACT | VOORWAARDEN & PRIVACY | KOOP CREDITS