Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het was waar, invloed had hij niet. Als er iets zou gebeuren, zou hij daar waarschijnlijk weinig aan kunnen veranderen. Hij zou er naartoe gaan, maar de kans dat het al gebeurd was, was erg groot. Ryan leek daar anders over te denken, sinds de man hen dichtbij plaatste en wilde dat ze ten alle tijden bereikbaar waren.
'Maar de kans dat mij iets overkomt is ongeveer duizend keer zo klein.' zei hij. Hij snapte dat Ivy vond dat hij gewoon wat vertrouwen moest hebben, dat hij ook niet helemaal veilig was. Maar als hij daar niet veilig was, was hij hier ook niet veilig. Een brand zou uit kunnen breken, ze konden gebombardeerd worden, ze zouden zelfs aangevallen kunnen worden, maar de kans was gewoon erg klein. De kans dat iemand Ivy, Jason of Suzan door zou hebben, was een stuk groter. Bovendien zouden ze documenten gaan wissen die belangrijk waren, dat zou niet zonder slag of stoot gaan. En dat alles terwijl hij rustig in een gebouw zat, wachtend op iets wat waarschijnlijk toch nooit zou komen.
'Ik ben niet op haar begraafplaats geweest sinds de begrafenis.' mompelde hij. Hij was overspoeld geweest met emoties, hij was zo druk geweest met zichzelf, dat hij haar niet bezocht had. Hij wist dat ze het hem niet kwalijk zou nemen, maar er was altijd een klein deel in hem dat zich er schuldig over voelde. Ze had gewild dat hij gewoon verder zou gaan zonder haar, zoals hij nu deed. De bende had ze nooit goedgekeurd, maar hij zat nu weer op het juiste pad en hij wist dat het haar daarom ging.
'Sorry.' mompelde hij, waarna hij zijn armen weer om haar heen liet glijden en haar dichter naar zich toe trok. Hij wist niet eens waar hij zich precies voor verontschuldigde, er waren momenteel een hoop dingen waarvoor hij zich kon verontschuldigen. Hij hield van haar en zij van hem, maar ze had niet de handigste man uitgekozen om van te houden. Jason was een stuk makkelijker geweest, Derek waarschijnlijk ook. Dat betekende niet dat hij minder blij met haar was, hij was gelukkig en meer dan dankbaar voor haar aanwezigheid.

Account verwijderd

schreef:
Ivy trok haar benen op de sofa en drukte een kus op zijn wang. "Ik weet het; ik weet het..." zei ze zachtjes. Ivy zuchtte even en ging mzt haar vingers door zijn haar. "Beloof he dat je probeert je niet teveel zorgen te maken over mij?" Zei ze lief. Ze nam zijn hand vast en verstrengelde hun vingers. Haar blik gleed naar hun vingers terwijl ze ermee speelde. Ze vond zulke gesprekken niet fijn, maar ze had het geluk dat ze allebei wel konden praten met elkaar en dat ze het kondzn vertellen wat er mis is. Met Joel was dit anders geweest, dit soort gesprekken liepen meestal uit op een warboel van geschreeuw. Ivy knikte even zachtjes. Ze snapte het. Ivy keoop in zijn armen en drukte een kus op zijn lippen om hem te troosten. Ze kroop weer half op zijn schoot en sloeg een arm om zijn middel heen. Verward keek ze hem even aan en ging met haar duim over de welving van zijn bovenlip. "Ollie, je hebt geen reden om sorry te zeggen" Ivy keek hem serieus aan. 'Je bent een geweldig persoon, slim, sterk, lief, vriendelijk, heel soms grappig, en nog heel veel meer; maar geen van de kwaliteiten die je hebt zijn slecht, ik zie dus duidelijk geen reden voor jou om sorry te zeggen" Ze drukte nog een kus op zijn lippen en keek hem met een glimlachje aan.

Account verwijderd

schreef:
Als hij het had kunnen beloven, had hij dat gedaan. Maar hij wist dat hij dat niet zou kunnen zonder zijn belofte te breken en hij wilde haar niets beloven waarvan hij wist dat hij zich er niet aan kon houden. Hij zou het proberen, maar hij kon niet met zekerheid zeggen dat hij zich geen zorgen zou maken. Zorgen waren niet erg, ze hielden je gefocust, maar ze waren voor hem momenteel wel een beetje hinderlijk. Ze hadden nog een dag, hij had nog helemaal geen reden om zich zorgen te maken.
'Misschien ga ik nog een keer, maar niet vandaag.' het zou zijn zorgen niet ten goede komen als hij vandaag zou gaan, het zou hem herinneren aan de invloed die hij niet had en wat er allemaal kon gebeuren, het was simpelweg geen goed plan om haar graf voor de missie te bezoeken. Misschien daarna, hij wist het nog niet.
'Ik snap niet waarom je denkt dat je mensen niet waard bent, je bent goed voor iedereen.' merkte hij met een lichte frons op zijn gezicht op. Ze leek er alles aan te doen om hem weer wat vrolijker te maken, ze vermeed zelfs zijn vorige vriendin niet als onderwerp. Hij kon zich voorstellen dat dat geen fijn onderwerp voor haar moest zijn, hoewel hij nu van haar hield en er geen enkele reden was om bang te zijn voor zijn vorige vriendin. Het was niet alsof ze terug kon komen en hem op kon eisen als verloofde, ze was niet meer in zijn leven.
'Ik zal proberen me minder zorgen te maken, maar ik kan niets beloven.' vertelde hij uiteindelijk, waarna hij haar aankeek en voorzichtig glimlachte. Hij zou het proberen, dat was al een begin. Hij duwde zijn lippen zacht tegen de hare en streelde haar haar, waarna hij haar opnieuw en opnieuw kuste.
'Ik denk niet dat ik daar ooit genoeg van krijg.' hij keek even naar haar, waarschijnlijk zou hij er ook nooit genoeg van krijgen. Hij zou haar de hele dag kunnen zoenen en aan het einde van de dag zou hij het jammer vinden dat ze moesten gaan slapen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even en dacht na. Ze snapte zijn beslissing wel, het zou haar ook nerveus maken. Het was vreemd dat hij nooit was geweest naar haar graf, maar ze besloot dat het ook wel te begrijpen viel. Ze vroeg zich af of hij nog contact had met de familie van zijn ex. Waarschijnlijk niet, aangezien hij er nooit over sprak. Ze zou niet meegaan met hem, ze vond dat het iets was waar zij niet toe behoorde. En hij zou hoogstwaarschijnlijk alleen willen gaan. Ivy voelde haar wangen rood kleuren en schudde haar hoofd even verlegen. Ze haalde ongemakkelijk een hand door haar haren. "Oliver, please niet beginnen over mijn gebrek aan zelfvertrouwen" begon ze met een raar gezicht. Nu was niet echt het moment, het liet haar altijd zo beschaamd en ongemakkelijk voelen. Ze knikte tevreden en glimlachte toen hij zei dat hij het zou proberen. "Goed zo" zei ze iets vrolijker. Ze bloosde nog meer toen hij haar een heleboel zachte kussen gaf hen en maakte een klein geluidje van genot. "Wel, dat geldt voor mij ook" antwoordde ze blozend. Ivy wikkelde zich in zijn armen en keek naar de deur. "Wat vreemd dat ze nog niet binnen zijn gekomen" merkte ze verbaasd op. Ze had ondertussen al verwacht dat er iemand kwam binnengluren. "Suze? Jase? Derek?" vroeg ze verward, terwijl ze toch op Olivers schoot bleef zitten, ze was niet van plan er van te gaan uit vrije wil. Onmiddellijk ging de deur open en Jason grijnste breed. "Please zeg dat jullie het niet hebben gedaan op de zetel, anders wordt dit enorm ongemakkelijk voor ons allemaal" Hij plofte naast hen en duwde zijn voet bijna in haar gezicht. "Getver, Jase, wat is er mis met jou?" Ze duwde zijn voet weg en schoof op om wat plaats te maken voor Suzan en Derek. Ze zaten allemaal op elkaar gepropt in de zetel en Ivy maakte een geluidje. "Jullie zijn echt ongelooflijk, ik weet niet of ik het wel kan overleven met jullie op missie" gromde ze. Derek maakte een lachje en keek hen aan. "Oh geloof me, je zal het wel moeten overleven, aangezien we allemaal in dezelfde kamer gaan slapen, super gezellig toch?" Zei Suzan met een brede glimlach.

Account verwijderd

schreef:
Het bleef lief dat Ivy begon te blozen zodra hij haar een compliment gaf of hij zijn liefde voor haar toonde, hij kon een glimlach nooit bedwingen als ze rood werd en een beetje ongemakkelijk naar hem keek. In het begin had Ivy zo zeker van haarzelf geleken, zo vrolijk en vooral vrij. Nu was dat anders, ze leek onzekerder en gebonden aan bepaalde gebeurtenissen in haar leven. Misschien kwam het doordat hij haar beter had leren kennen, misschien was ze gewoon veranderd. Het was niet erg, het was een deel van haar waarvan hij ook hield.
'Misschien zijn ze iets anders gaan doen.' het zou goed kunnen, Jason leek nooit lang geconcentreerd te zijn op één ding. Datzelfde gold ook wel een beetje voor Suzan, maar Suzan leek het langer vol te houden dan Jason. Sinds Suzan met Jules was, leek ze al helemaal veranderd. Ze was niet één keer meer hun kamer binnen gewandeld en ze leek minder bezig te zijn met wat ze wel en niet deden in hun relatie. Hij kon niet zeggen dat hij dat jammer vond, ze hadden al genoeg aan alleen Jason.
'Jullie waren maar tien minuten buiten.' merkte hij lachend op. Hij wist dat sommige mensen heel snel waren, maar toch niet zo snel. Oké, misschien als hij dezelfde gave had gehad als Ivy, was het hen gelukt, maar zijn gave had helemaal niets met snelheid te maken. Jason trok even een gezicht naar hem en hij lachte opnieuw. De rest plofte al snel bij hen en hij fronste even, zo zaten ze wel erg dicht op elkaar.
'Dat overleef ik nooit.' merkte hij met een grijns op. Hij hoopte maar dat Suzan en Jason niet zo actief waren als ze sliepen, anders zou er weinig van slapen komen. Nu hoefde hij gelukkig niet zo actief te zijn, dus kon hij het wel doen met wat minder slaap, maar dan nog had hij liever dat iedereen gewoon rustig was in de avond.
'Vergeet niet dat we alles horen hè, misschien moeten jullie maar allebei aan een verschillende kant van de kamer gaan slapen.' hij rolde even met zijn ogen, ze konden heus wel een week van elkaar af blijven.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even en schudde zijn hoofd. "Waarschijnlijk stonden ze heel braafjes te wachten totdat ze iets van geluid hoorden" verbeterde ze hem. Ivy leunde wat tegen hem aan en piepte toen Jason op haar been ging zitten. Ze gaf hem een schop tegen zijn kont. "Oh kom op, zeg nou niet dat jullie twee het niet zouden kunnen doen in tien minuten, een quicky is altijd mogelijk" Ivy grimaste even bij dat woord en nam haar Ipod uit een lade van de koffietafel. "Weet je wat, ik denk dat ik maar wat muziek luister, ik ben het beu om je bullshit te horen" gromde ze tegen Jason met een grijns. Ze scrollde even door de nummers en nam een foto van Suzan die een stuk chocolade was aan het eten. "Give me" ze stak haar hand uit en nam een stukje aan van haar vriendin. Ze trok een wenkbrauw op naar Oliver. "Ook een stukje?" Ze hield plagerig de reep voor hem. Ivy lachte toen hij zei dat hij het nooit zou overleven. "Please, als je in slaap valt overdag, beloof ik dat ik wat op je gezicht teken" dreigde Jason. Ivy stak waarschuwend een vinger naar hem uit. "Blijf van mijn vriend af Jase" protesteerde ze. Ivy lachte en schudde haar hoofd. "Nope, waarschijnlijk slaap ik heel erg ver weg van jullie allemaal, misschien in de badkamer ofzo, ik denk niet dat ik het aankan om bij jullie te slapen" klaagde ze terwijl ze haar oortjes van haar Ipod instak en haar muziek wat luider zetten. Ze zakte wat onderuit tegen Oliver en sloot haar ogen even om wat te rusten. Ze wierp Jason een kwade blik toe toen ze zijn voet in haar heup voelde. Ze zou hem nog vermoorden, als hij dat nog één keer deed.

Account verwijderd

schreef:
Waarom iedereen nu per se hier moest zitten, wist hij niet zo goed. Hij vond het niet erg, hij mocht elk van hen graag en hij had er verder geen last van, maar hij begreep gewoon niet waarom iedereen plotseling zo dichtbij wilde zitten. Het zat niet erg handig, dat werd alweer duidelijk toen Jason op Ivy's been ging zitten en ze hem schopte, hij lachte even en keek toen naar Jason. Jason trok zich nooit ergens iets van aan, alsof hij helemaal geen schaamte kende. Wat dat betreft was hij waarschijnlijk een beetje in zijn kindertijd blijven hangen.
'Tuurlijk, dat doen we hier, wetende dat jullie aan de andere kant van de deur staan en de deur niet op slot zit.' merkte hij op. Als ze dat gewild hadden, hadden ze net zo goed naar een van hun kamers kunnen gaan, waar ze wel alle tijd van de wereld hadden en waar de rest niet achter de deur stond te wachten tot ze weer naar binnen mocht. Jason leefde af en toe in een fantasiewereld die hij niet helemaal begreep.
'Jij bent overdag niet eens in mijn buurt.' zei hij, waarna hij even fronste. Jason, Suzan en Ivy waren waarschijnlijk de hele dag binnen om informatie te verzamelen, hij zou Jason waarschijnlijk alleen zien als hij kwam slapen. Helaas gold datzelfde voor Ivy, maar daar viel niets aan te doen. Hij keek even naar de chocola en schudde zijn hoofd toen, hij had geen honger.
'Je slaapt elke nacht bij mij.' verdedigde hij zichzelf met een glimlach, hij sliep graag bij haar. Hij wist ook wel dat ze heus niet alleen in de badkamer zou gaan slapen, ze kon het wel aan om bij hen te blijven slapen. Dat ze allemaal in dezelfde kamer sliepen was jammer, maar het was wel te doen. Hij zou waarschijnlijk wel al snel weer naar Ivy's bed en privacy verlangen, maar daar kwam hij vast wel overheen.
'Agressief.' mopperde Jason toen Ivy hem een kwade blik toewierp, hij lachte opnieuw. Ivy was verre van agressief, maar Jason was niet zo gezellig bezig. Hij keek even naar Ivy en duwde een kus tegen haar wang, waarna hij weer naar de rest keek.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even om Oliver en rolde met haar ogen om Jason. Ze boog zich naar hem toe en kneep in Jasons wang. "Oh kindje toch, stop met dromen" plaagde ze hem. Ze grijnste even. Ze vond het soms wel vervelend, maar gelukkig was één van de twee nu rustiger geworden aangezien ze een vaste relatie had, Suzan. Suzan en Jules waren serieuzer geworden, en Ivy vond het niet erg. Het was leuk om haar vriendin eens met een goede man te zien, den waarmee ze langer bleef samen zijn. Ivy fronste even. Juist. "Wel, ik kan altijd vragen aan Derek om je te checken" protesteerde Jason waarna hij de rustigste man van de bende een schouderklopje gaf. "God help me, ik zit WEL heel de dag met deze klojo opgescheept" kreunde ze. Ze lachte zachtjes toen Jason de chocolade voor Oliver uit haar handen greep. "Stiekem hoop ik dat je zo vet wordt dat je de deur niet meer uitkan" Ivy's hoop was tevergeefs, ze had nog nooit iemand die iets zwaarder was gezien hier. Ivy lachte om Oliver en gaf hem een por. "Samen slapen in de badkamer dan?" Grapte ze. Ze kon het wek aan voor een korte tijd. Meestal sliepen Suzan en Ivy altijd samen in een aparte kamer voor grote missies, en de mannen in nog een andere. Ze trok een wenkbrauw op naar Jason. "Hmmm, geloof me, denk je dat dit agressief is?" Daagde ze hem uit. Ze glimlachte naar Oliver en Suzan grijnste. "Weet je, ik vind jullie dus echt een cute koppel, hoe the fuck kunnen jullie zo cute zijn? Dat lukt Jules en mij dus nooit" lachte Suze. Ivy grinnikte even en drukte een kus terug op Olivers wang. "Dat komt allemaal door deze persoon hier, hij maakt alles cuter" grapte ze even speels.

Account verwijderd

schreef:
De woorden tussen Jason en Ivy vrolijkte hem wel op, de twee mochten elkaar graag, maar ze hadden regelmatig discussies. Hij ging die discussies nooit aan, hij had er nooit zin in. Bovendien was hij gewoon een stuk serieuzer dan dat Jason was en begreep hij lang niet alles van wat Jason allemaal riep. Wat dat betreft had Jason nog een hoop te gaan, de man was nog lang niet zo ver als de rest. Zelfs Suzan leek nu toe aan een vaste relatie, ze leek niet meer zo te geven om mannen voor een avond of nacht.
'Alsof Derek ooit iets op mijn gezicht zou tekenen, hij is geen kleuter meer.' merkte hij lachend op. Jason trok even een gezicht naar hem, in principe had hij Jason net een kleuter genoemd. Nu was dat tekenen misschien ook wel een beetje kinderachtig, maar hij was niet zo serieus en dat wist Jason ook wel. Hij luisterde vervolgens naar Ivy en lachte, de badkamer was zo vreselijk niet. Maar waarschijnlijk zou het geen meerwaarde hebben, ze zouden daar net zo veel slapen als in de kamer. Hij gaapte even keek toen naar Suzan, die iets over hen zei.
'Dat valt nou ook wel weer mee.' hij keek even naar Ivy en een lichte grijns speelde rond zijn lippen, zoveel deed hij nou ook weer niet. Hij was gewoon graag bij haar, hij raakte haar graag aan en liet graag zien aan anderen dat ze samen waren. Hij had altijd gevonden dat een relatie niet goed was als je dat verborgen hield voor de rest van de wereld, dan zat er ergens iets niet goed.
'Ik ga Jules wel missen hoor, maar zeg dat niet tegen hem.' Suzan glimlachte even en stond toen op, waarna ze even naar hen keek en lachte, ze zaten er waarschijnlijk niet allemaal even gemakkelijk bij.
'Over Jules gesproken, ik denk dat ik nog bij hem zou moeten zijn voor ik vertrek.' Suzan zwaaide even vrolijk en huppelde toen bijna de ruimte uit, waarna hij even lachte. Dat probleem zouden zij in elk geval nooit hebben, Ivy was altijd bij hem en hij zou geen afscheid hoeven nemen als hij op missie ging.

Account verwijderd

schreef:
Ivy grijnste even om Jasons gezicht en beet op haar onderlip. Ze vond het wel grappig hoe Jason steeds reageerde, dat was eens wat anders dan haar gewoonlijke blozen en awkward zijn. "Wie weet? Misschien heeft Derek wel een tweede persoonlijkheid" plaagde ze Derek even. Hij trok een wenkbrauw naar haar op en ze lachte. Ivy legde haar Ipod weer aan de kant en gaf hem een por. "Wel, nee, het valt niet mee, je bent veel te lief voor me" grijnste ze. Ivy stak haar haar ineen dotje en wreef over haar armen. Ivy keek hem aan en drukte een kus op zijn lippen. "Hmmhmmm" mompelde ze even verveeld. Ze zou dolgraag ergens naartoe gaan. Morgenavond zouden ze nog gaan eten met hun groep. Opeens kwam ze op een idee. "He, Ollie, willen je ouders niet dat we kwamen eten?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ze keek hem vragend aan en nam haar gsm op toen ze hem hoorde rinkelen. "Yep?" Was het eerste woord dat ze zei. "He sis, ehmmm, ga je overmorgen echt op missie?" Fuck, ze was het hem helemaal vergeten te vertellen. Ivy kreunde even zachtjes. "Fuck, sorry Alistair, ik moet er nog aan wennen dat je het niet meer weet omdat je niet meer op het instituut zit" bekende ze. Ze hoorde Alistair even iets zeggen tegen een vrouw. "Nee, nee, geen probleem, ik wou gewoon vragen of Oliver en jij samen met Erin en ik morgenochtend breakfast zouden willen hebben?" Ivy trok een vragend gezicht en keek naar Oliver. "He, ehmm, Alistair vraagt of we morgenochtend samen ontbijt willen nemen" zei ze met een klein glimlachje. Ze gaf hem een stootje en wachtte op zijn antwoord. "Als je niet wilt, geen probleem hoor" Ivy glimlachte en zwaaide nog even kort naar Suzan die naar Jules ging.

Account verwijderd

schreef:
Even rolde hij lachend met zijn ogen, het viel heus wel mee. Het kon vast nog veel erger, zo lief was hij nu ook weer niet. Hij probeerde goed voor haar te zijn, dat was alles. Hij wilde niet zo eindigen als Joel, hij wilde niet gehaat worden omdat hij niet wist hoe hij met mensen om moest gaan. Al helemaal omdat hij heel goed wist hoe hij met mensen om moest gaan, maar dat nam niet weg dat hij zijn best niet zou doen.
'Misschien, maar ik wil niet bij mijn ouders eten.' merkte hij op. Hij had het heel lang gedaan met het eten van zijn moeder, maar nu genoot hij van het eten van hier. Bovendien waren zijn ouders laatst nog langs gekomen, ze hoefden elkaar niet elke dag te zien. Eens in de week was wel genoeg, anders hadden ze elkaar niets meer te vertellen. De missie zou maar een week duren, hij zou wel bellen voor hij ging.
'Sure, als hij maar niet om zeven uur 's ochtends wil gaan ontbijten.' hij glimlachte even en keek naar haar. Tien uur was een prima tijd, dat was niet te vroeg. Hij had geen zin om heel vroeg op te staan als ze geen training hadden, zo kwam zijn ochtendhumeur toch weer opspelen.
'Hé, ik denk dat ik nog even naar Elise ga, ze zegt dat ze niet bezorgd is, maar ik weet zeker dat ze dat wel is.' vertelde Derek, kijkend op zijn telefoon. Hij kon zich er wel iets bij voorstellen. Derek kwam overeind en nam vlug afscheid, waarna ook hij de ruimte verliet. Nu waren alleen hij, Ivy en Jason nog over. Hij kon nu al vertellen dat daar niet veel goeds uit zou komen. Hij zakte iets onderuit en bekeek de tv, waarna een zucht over zijn lippen gleed. Hoe graag hij Jason ook mocht, nu had hij even geen zin in de opmerkingen. Hij kwam overeind op het moment dat hij zag dat Jason een opmerking wilde gaan maken.
'Ivy en ik moeten gaan.' zei hij, voor Jason iets kon zeggen. Hij trok haar zacht mee de ruimte uit en keek even naar haar toen ze buiten waren. Waarna hij even om zich heen keek. Hij wilde iets gaan doen, hij had geen zin om daar te blijven zitten.
'Ik vind dat we nog eens moeten gaan zwemmen.' ze had hem helemaal niet nodig gehad om te leren zwemmen, maar ze hadden het wel vaak samen gedaan en ondertussen was het alweer een hele tijd geleden.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachtte even om Oliver. "Was Lora echt zo erg in koken?" Vroeg Ivy hem met een opgetrokken wenkbrauw. 'Ze lijkt me zo iemand die van die lekkere verse appeltaarten en cakes maakt in haar vrije tijd" Dromerig keek ze even voor haar uit. Ze was dol op warme appeltaart met een bolletje vanille erbij, het was gewoon overheerlijk. Ivy besefte toen pas dat ze nog steeds aan het bellen was en nam vlug haar gsm weer. 'Oh ja, ja, sure, morgenochtend is goed" zei Ivy met een glimlach tegen Alistair. "Kwart na tien in Annie's breakfasthouse? Sure, dan zien we jullie daar, okey, tot morgen" Ivy drukte op de beindig gesprek knop. Al vlug ging Derek er ook vandoor, voor Elise. Hmmm, ze was blij dat ze niet in haar schoenen stond. Mocht ze Elise zijn, zou ze doodongerust zijn om Oliver. Ze was dan liever nog samen met hem op missie, dat gaf haar een iets beter gevoel. Ivy sloeg een hand voor haar mond toen Oliver haar meesleurde voordat Jason ook maar een woord kon uitbrengen. Subtiel... Ze zwaaide even naar Jason als afscheid en schoot buiten in de lach. "Dankjewel voor de redding, hij heeft vandaag al meer opmerkingen gegeven dan normaal" grijnste ze. Ivy sloef haar armen om zijn nek en plantte een kus op zijn lippen. Ze kreunde even lichtjes toen hij zei dat ze zouden gaan zwemmen. Het feit dat ze het kon, zorgde er niet voor dat ze het fijn vond. Ze pruillipte lichtjes en knikte toen. "Okey, maar niet in het zwembad hier in het instituut, kunnen we niet naar het Layston zwembad gaan?" Vroeg Ivy met een glimlachje. "Het is er altijd heel rustig en het is er ook nog mooi" Het Layston zwembad was een groot tropisch zwembad met een glazen koepel erover en veel natuur eromheen. Om in een meer te zwemmen was het nog veel te koud. Ze haalde haar schouders op en ze liepen naar haar kamer. Ivy zocht even in de kleerkast naar haar marineblauwe bikini met zwarte randen. Ze had na een heleboel zwemlessen met Oliver dan toch nog haar voorraad kleding aangevuld met bikini's en zwempakken. Ivy nam nog twee handdoeken en stopten ze in een rugzak. "Nog iets nodig?" Ze trok een wenkbrauw op en nam ook nog zijn zwembroek en een rekker voor haar haar.

Account verwijderd

schreef:
Zijn moeder was inderdaad zo vreselijk in koken. De vrouw vond het leuk, maar goed was ze er niet in. Ze kon de hele simpele dingen wel, maar ze kreeg het ook nog regelmatig voor elkaar om een pannenkoek aan te laten branden of aardappels veel te lang te laten koken.
'Ik zeg ook niet dat ze geen appeltaarten en cakes bakt in haar vrije tijd.' zijn moeder deed het graag, alleen was het vaak niet te eten. Ze gooide er te veel suiker in, liet het aanbranden of vergat ingrediënten toe te voegen waardoor het sowieso een mislukking was. Het was bijna knap dat ze er zo slecht in was. Het was niet altijd zo vreselijk, maar het kwam regelmatig voor dat het mislukte.
'Jason wrijft het er graag in dat hij er de hele week bij zal zijn.' mopperde hij. Het zou een typische actie voor Jason zijn, hij zou het nooit doen. Het maakte hem simpelweg niet uit wat andere deden als hij er niet bij was, dat was hun eigen keuze. De rest leek Derek ook graag te plagen met de tijd die hij bij Elise was, maar hem maakte het hem weinig uit wat Derek deed in die tijd, het waren zijn zaken gewoon niet. Zo lang alles goed ging tussen de twee, hoorde niemand zich ermee te bemoeien.
'Zwemmen kan best leuk zijn, ik beloof dat je je wel vermaakt als je je eerste glijbaan gehad hebt.' hij glimlachte even naar haar en liep toen achter haar aan naar haar kamer. Hij had niets nodig, op een zwembroek na dan. Hij schudde zijn hoofd en aaide Baylor even, voor hij de deur weer voor haar opende en ze vertrokken. Zwemmen was best leuk als je samen was, hij wist zeker dat ze het wel naar haar zin zou hebben. En als ze het toch vervelend zou vinden, konden ze altijd weer weggaan. Hij zou haar echt niet daar houden tegen haar zin in, maar hij geloofde dat ze het niet zo vreselijk vond als ze eenmaal daar was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte om zijn woorden. "Ik help haar wel subtiel als we eens bij je ouders gaan eten" beloofde ze hem. "Maar dan moet ik wel je lievelingseten weten, so tell me about it" Ivy hield haar hoofd lachend schuin. "En ik weet heus wel dat je bijna alles lust, maar stel je voor dat je nu één iets moest kiezen, wat vind je dan het lekkerste?" Ze keek hem aan en rolde kort met haar ogen waarna er een lach uit haar mond ontsnapte. "Soms gaat hij erover, maar hij beurt de boel wel altijd op" zei ze met een knik. "En ik ga nog steeds voor missie 'zoek een vriendin voor Jason'" voegde ze eraan toe. Ivy luisterde naar wat hij vertelde over glijbanen en glimlachte. Het klonk allemaal fantastisch, maar toch had ze zo nog die lichte twijfels. Ze keek naar Baylor die wedr aan het slapen was. Die ochtend was de pup wakker geworden en gebleven door hun..ehmm..drukte en nu was hij doodmoe. Stiekem voelde ze zich wel schuldig. Ivy wierp hem een glimlach toe toen hij de deur voor haar openhield en liep met hem mee naar buiten. Ze genoot van de uitstapjes met hem, maar ze vond het ook geweldig als ze thuis lagen in bed. Kort gezegd, overal waar hij was, was goed voor haar.

Account verwijderd

schreef:
'Ik heb niet echt lievelingseten.' zei hij, toen ze eenmaal in de taxi zaten. Het was waar, hij at vrijwel alles. Meestal had hij zo'n honger dat hij niet eens proefde wat hij at, hij schoof het dan maar gewoon naar binnen zonder daar echt zijn tijd voor te nemen. En als hij wel gewoon zijn tijd nam om te eten, had hij nergens moeite mee. Ze konden hier best goed koken, al helemaal als hij het vergeleek met wat hij vroeger allemaal kreeg.
'Maar ik heb al lang geen lasagne meer gegeten, dus waarschijnlijk ga ik dan maar daar voor.' besloot hij. Er was niet iets wat hij lekkerder vond dan andere gerechten, maar hij hield wel van Italiaans eten, dus ging hij daar maar voor. Pizza kreeg hij al best regelmatig, dus dat hoefde hij niet nog vaker te eten.
Zijn blik gleed even naar buiten, hij wist niet hoe ver het zwembad was, hij was er nog niet eerder geweest. Ivy had gezegd dat het een mooi zwembad was, dus hij was benieuwd. Hoe ze wist dat het een mooi zwembad was, wist hij niet zo goed, ze had niet eens kunnen zwemmen.
Toen de taxi stopte, keek hij even naar het gebouw. Hij zag al wat glijbanen, dus in elk geval hoefde hij Ivy niet te verplichten meteen te gaan zwemmen. Van glijbanen af glijden en zwemmen was wel iets anders, ze konden ook gewoon de hele middag van de glijbanen glijden en in bubbelbaden zitten, als ze dat liever had. Het maakte hem weinig uit, hij vond het allemaal prima als zij het prima vond.
'Ik zie je wel bij de ingang.' zei hij, toen ze voor de kleedkamers stonden. Kleedkamers waren vaak gescheiden in zwembaden, hij kon zich er iets bij voorstellen. Hij pakte de zwembroek uit de tas en liep toen richting de kleedkamers, waarna hij zijn kleding voor de zwembroek wisselde en zijn kleren in een kluisje gooide. Hij keek even om zich heen, maar zag Ivy nog nergens staan.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld