Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
De manier waarop ze hem altijd plaagde met zijn slaap, amuseerde hem. Het was wel waar, hij sliep altijd vrij snel en er moest echt iets aan de hand zijn om hem wakker te houden. Hij was vrij actief, tot hij besloten had dat hij ging slapen, dan hield dat wel op. Als hij eenmaal besloten had dat hij ging slapen, had hij vaak nog geen vijf minuten over.
Hoewel hij haar al tientallen keren eerder gezoend had, was hij nog altijd blij dat ze hem niet afwees. Ze hadden een relatie en hij wist wel dat ze het niet zou doen, maar soms bedacht hij zich dat hij er blij mee was dat hij dit kon doen. Er waren een hoop mannen die precies hetzelfde zouden willen als hij, maar hij was de enige die ze niet af zou wijzen.
'Een tatoeage?' hij dacht er even over na, ze hadden het er nooit echt eerder over gehad. Hij had er twee, twee waar hij overigens niet zo'n fan van was, maar hij had niets tegen tatoeages.
'Ik vind tatoeages niet lelijk. Weet je al wat je wilt hebben?' vroeg hij. Het zou sowieso haar beslissing zijn, hij had daar weinig over te vertellen. Het was haar lichaam, niet het zijne. Zo lang ze geen extreme dingen zou doen, was het helemaal haar beslissing. Bovendien had hij zelf ook tatoeages, dus kon hij er al helemaal niets over zeggen.
'En waar?' hij wist dat ze er al een achter haar oor had zitten, maar hij vroeg zich af of ze nogmaals voor zo'n verborgen plek zou gaan. Hij vond haar tatoeage wel mooi, hoewel hij niet wist waar het voor stond. Hij streek haar haren even opzij en bekeek de tatoeage even, waarna hij glimlachte. Er waren zo veel plaatsen waar ze een tatoeage kon zetten, hij was benieuwd wat haar aansprak.
Ondertussen werd het al aardig warm in de sauna, maar dat vond hij niet zo erg. Hij zakte iets onderuit en gaapte toen, warmte maakte hem vaak slaperig. Hij liet zijn vingers even door Ivy's vochtige haar glijden, waarna hij haar even bekeek.
'Ik heb geluk.' mompelde hij, meer tegen zichzelf dan tegen haar. Hij vond dat hij geluk had, in alle opzichten. Niet alleen om haar uiterlijk of innerlijk, maar ook de situatie zelf. Hij had gedacht dat hij nooit meer met iemand anders samen zou zijn, maar het was wel gebeurt. Hij had gedacht dat hij nooit meer echt van iemand kon houden, maar dat deed hij wel.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even en beet op haar onderlip. Ze haalde haar hand door haar haren. "Een tatoeage" bevestigde ze met een knik. Ze leunde lichtjes tegen hem. "Ik vind tatoeages mooi, zeker als jij ze hebt" zei ze eerlijk. Ze was blij dat hij het niet lelijk vond, ze had namelijk best wel een zwak voor de interessante inkttekeningen. Het gaf haar een leuke tinteling telkens wanneer ze een verhaal hoorde dat achter een tatoeage lag. Bizar.. Ivy dacht even na. "Wel, de pluim staat voor mijn familie, het is het enige wat ik me nog herinner aan mijn oude huis waarin Alistair en ik zijn opgegroeid, en dat was dat er een klein schilderijtje ging in de gang met een vogeltje erop" Ivy haalde glimlachend haar schouders op. Ze was dol op het schilderijtje geweest, ook al kon ze zich nu niet meer zo goed herinneren hoe het eruit zag. Toen Alistair en zij naar het instituut verhuisden, was het huis en al zijn bezittingen verkocht. Jammer, maar er was helaas niets meer aan te doen. Ivy dacht even verder na. "Ik denk dat ik iets wil dat met het team te maken heeft" zei ze met een frons. "Iets speciaals" Ze wist nog niet wat ze precies wou, maar ze wou het. Ze glimlachte breed. "Wist je dat Jason me ooit nog heeft uitgedaagd om zijn gezicht op mijn schouder te laten tatoeëren?" Ze grijnste even. "Ik denk dat we allebei geluk hebben als ik zeg dat ik dat natuurlijk heb geweigerd" Een huivering trok door haar lichaam toen hij haar haren wat wegschoof en naar haar tatoeage keek. "Vind je hem mooi?" Vroeg Ivy nieuwsgierig. Ze zou het niet erg vinden als hij het niets vond, iedereen had zijn eigen smaak, en het was nu niet alsof de tatoeage zo zichtbaar was. Ivy voelde haar wangen voor de zoveelste keer weer rood kleuren toen hij zei dat hij geluk had. "Okey, je moet echt stoppen met zo'n dingen te zeggen, want telkens dat je zoiets zegt, lijkt het alsof mijn hart even overslaat, en dat meen ik serieus" zei ze met een nerveus lachje. Ze keek hem even aan. "En volgens mij heb ik toch wel meer geluk"

Account verwijderd

schreef:
'Ik ben blij dat je mijn tatoeages mooier vind dan ik.' merkte hij op. Zijn eerste tatoeage was sowieso dom geweest, hij had er niet goed over nagedacht en had maar iets laten zetten, hij moest daar wel de rest van zijn leven mee rondlopen. Van de ander had hij geen spijt, het herinnerde hem aan zijn vorige vriendin en hij wilde niet vergeten. Toen had hij alleen gedacht dat dat ooit mogelijk was geweest, dat was het toch niet.
Hij luisterde naar haar verhaal, waarna hij knikte. Hij begreep het, hij vond het een mooie tatoeage. Het verhaal erachter was ook mooi, wat de tatoeage alleen maar mooier maakte. Hij vond altijd dat tatoeages een verhaal hoorde te hebben, hoewel de zijne dat niet had. Misschien juist daardoor, misschien was hij wel zo gaan denken na zijn eerste tatoeage.
'Ik denk dat ik het niet aangekund had om constant naar Jason's gezicht te kijken, ik zie hem al meer dan genoeg.' hij lachte even, Jason was al een veel te groot deel van hun relatie. Hij zag Jason al een hoop, hij hoefde de man niet ook nog op haar lichaam te zien.
'Ja.' hij vond de tatoeage mooi, het verhaal daarachter ook. Hij vond het mooi dat het zo onopvallend en elegant was, het paste wel bij haar. Hij zou niet weten wat ze met haar nieuwe tatoeage moest doen, er was niets wat echt typisch voor hun team was.
'Schattig.' hij sloeg zijn armen om haar middel en trok haar naar zich toe, waarna een glimlach rond zijn lippen speelde. Hij vond het leuk om te weten dat het iets met haar deed, hoewel hij het meestal onbewust zei. Hij was geen flapuit, maar dit soort dingen kwam eruit voor hij het ook echt door had. Hij duwde enkel kusjes op haar schouder en bekeek haar tatoeage toen opnieuw, waarna hij er met zijn vinger even overheen ging.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even. Ze vond de engel prachtig, Poseidon misschien iets minder. Maar het was niets iets waar ze zich aan ergerde, hij zag er nog steed even goed uit. "Als je er echt spijt van hebt kun je hem nog altijd laten weglaseren of er een tatoeage over laten zetten he?" Zei ze hem bedenkelijk. Ze vond het niet perse nodig, maar het zou wel mooi zijn als hij voor een gekruld, zwart reliëf zou gaan of voor een paar rozen. "Maar het maakt niet veel uit" Ze drukte een kus op zijn lippen. "Je bent nog steeds mijn perfecte man" Ze zou nooit willen wisselen. Ivy lachte even. "Je hebt waarschijnlijk gelijk" gaf ze toe. Jason moest inderdaad wel eens zijn afstand houden, voordat ze hem zou vermoorden. Ivy grijnste lichtjes en keek naar de glimlach die rond zijn lippen speelde. Ze kon het niet laten om hem een kus te geven. "Normaal gezien zou ik je tegenspreken op dat 'schattig' gedoe, maar ik heb besloten dat jij vanaf nu als enige mag zeggen dat ik schattig ben" lachte ze. Ze liet haar hoofd in haar nek vallen toen hij een paar kusjes op haar schouder drukte en over de veer ging onder haar oor. "Hmmm" mompelde ze even waarna ze haar armen om hem heen sloeg en een kus op zijn hals drukte. "We zullen ooit naar huis moeten" zuchtte ze zachtjes. Ze keek hem aan.

Account verwijderd

schreef:
Hij had er al eens eerder aan gedacht om de tatoeage weg te halen, maar hij had de stap nooit gezet. Uiteindelijk zou het een hoop geld kosten en pijnloos zou het ook niet zijn, bovendien vond hij de tatoeage niet vreselijk. Het was niet de mooiste tatoeage, maar vreselijk was hij ook niet. Hij was prima gezet, maar hij vond het jammer dat het verder geen waarde voor hem had.
Het was leuk dat ze zo over hem dacht, al helemaal omdat hij zichzelf niet zag als de perfecte man. Niemand was echt perfect, maar hij deed wel zijn best om goed voor haar te zijn. Het leek te werken, ze leek echt blij met hem te zijn en hij voelde zich er beter door.
'Daar ben ik het wel mee eens.' zei hij. Hij vond haar wel vaker schattig, dat was niets negatiefs. Hij vond sommige acties gewoon lief en dan moest hij het woord inslikken, maar nu niet meer. Ze was heus niet altijd schattig, maar soms had ze wel wat leuke acties. Dat ze zo open was over zijn liefde voor hem, vond hij best schattig. Hij hoopte dat ze het allemaal meende, dat ze inderdaad bij hem zou willen blijven en dat ze lang samen zouden blijven. Hij wilde graag bij haar blijven, hij had het naar zijn zin met haar.
'Ik wil nog niet.' mompelde hij. Hier was alles zo onschuldig, hier hoefde hij zich nergens druk over te maken. Hier kon hij haar bewonderen en plezier hebben, zonder dat iemand anders daar opmerkingen over maakte of zonder dat iemand hen weer een verplichting gaf.
'Ik weet wel dat we morgen ontbijt hebben met je broer en diner hebben met het team, maar kunnen we tussendoor niet een paar films kijken in bed?' stelde hij voor. Hij vond het fijn om gewoon een dag door te brengen met haar in bed, om zich nergens druk over hoeven te maken. Waarschijnlijk zou hij in slaap vallen, maar dat maakte niet uit, hij zou wel een goede dag hebben.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even, hij leek blij dat hij haar eindelijk weer schattig mocht noemen. Ze snapte niet waarom mensen haar soms schattig vonden. Het was heus niets alsof ze zo vaak rare dingen deed. Toch? Ivy legde haar benen over zijn schoot en leunde wat achterover tegen de muur. Ze wuifde even met haar hand door de stoom en blaasde wat weg. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Ivy lachte om zijn zielige gemompel en drukte een kus op zijn lippen. "Come on, ik zou hier ook wel eeuwig willen blijven zitten, maar ik heb honger" lachte ze plagerig. "Jij niet ofzo?" Ze trok een wenkbrauw op en drukte haar vingers tegen zijn schouder. Ze haapte even en besloot toen maar om met haar hoofd op zijn schoot te liggen. Ivy glimlachte even en knikte. "Sure, dat kunnen we doen, even rustig aan voordat we op missie vertrekken" stemde ze toe. Ze vond het wel een goed plan. Stilletjesaan begon de stoom weer weg te trekken en dat was het teken dat ze maar eens moesten gaan. Ivy stond met tegenzin op en gaf hem nog een knuffel. "Ze hebben hier ook nog goede aparte douchehokjes, dus ik denk dat ik dat hier eens ga doen, ik heb jouw douchegel en shampoo ook mee" Ze stak haar hand uit om hem recht te trekken en glimlachte. Na het douchen kleedde ze zich om en droogde haar haren goed af. Geduldig ging ze op het bankje zitten voor de ingang om op hem te wachten. Ze was blij dat hij haar had overgehaald om mee te gaan. Se had een topdag gehad.

Account verwijderd

schreef:
Ze had wel gelijk, hij begon ook honger te krijgen. Dat betekende niet dat hij wilde gaan, hij zat hier wel prima en bovendien voelde hij zich hier erg rustig. Hij had geen last van gedachten over de missie of over wat er allemaal kon gebeuren, hij dacht gewoon aan de dingen waarvan Ivy wilde dat hij erover dacht. Ze kwam niet met verkeerde onderwerpen, hij dacht graag na over een tatoeage of een moment dat hij graag overnieuw zou willen doen. Er zouden nog een hoop momenten komen die hij overnieuw zou willen doen, daar was hij vrij zeker van.
'Als je Jason maar niet binnen laat.' waarschuwde hij met een lichte grijns op zijn gezicht, Jason zou zich zo bij hen op bed werpen en honderdduizend opmerkingen maken, hij keek liever een film zonder alle opmerkingen. Zo nu en dan kon hij het wel waarderen, maar hij wist dat morgen niet zijn favoriete dag zou zijn. Hij moest nog wennen aan de missies, aan de kans dat er iets zou gebeuren. De afgelopen maanden waren ze veilig geweest, hij leek opnieuw te moeten wennen aan het gevaar.
'Aparte douchehokjes.' herhaalde hij, waarna hij een gezicht trok en overeind kwam. Hij begreep wel waarom het gescheiden was, het was wel het slimst. Hij keek Ivy kort na en liep toen naar de kluisjes om zijn spullen op te halen. Hij trok zijn kleren uit het hokje en ging vervolgens richting de douche. Het was geen lange douche, maar hij bleef wel iets langer dan normaal staan om het chloor van zijn lichaam te spoelen. Daarna kleedde hij zich al snel weer aan en liep richting de ingang, waar hij Ivy al zag zitten. Hij glimlachte even en stak toen zijn hand naar haar uit.
'Is het vandaag niet pastadag?' vroeg hij, waarna hij even nadacht. Als het goed was wel, hij hield wel van pizza.
Op de weg terug, bestudeerde hij Ivy. Ze leek een goede dag gehad te hebben, hij had haar niet één keer verdrietig zijn kijken, maar hij durfde het niet helemaal zeker te zeggen.
'Hoe vond je het vandaag?' ten slotte had ze wel een verleden met water, maar vandaag had helemaal in het teken van plezier gestaan.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even toen ze hem aan zag lopen en liet haar rechttrekken door hem. "Hmmm I think so, maar ik heb bijna nooit een idee wat het is om te eten eerlijk gezegd" zei ze eerlijk. Ivy trok een schaapachtig gezicht en gaf hem een por. "Even over dat douchen, ik denk niet dat ik je ooit nog in de douche laat staan als ik daar ben, om één of andere reden duurt het douchen dan ineens veel langer" Ze glimlachte onschuldig naar hem. Ivy voelde zijn blik haar bestuderen en draaide zich vragend om naar hem. Hij leek nogal onzeker toen hij vroeg hoe haar dag was, waardoor Ivy lichtjes moest glimlachen. "Op een schaal van 1 tot 10 geef ik deze dag een 10+" Ze had een fantastische dag gehad, even geen zorgen. Nou ja, behalve dan toen Ryan had verteld dat Jason, Suzan en zij alleen moesten gaan naar binnen en Oliver zich doodongerust maakte om haar. Ze vond het nog steeds lief, maar het was een vreemd gevoel. Zover ze zich kon herinneeren, had niemand zich ooit ongerust gemaakt als ze op missies ging, ze vonden het allemaal maar normaal. Dat lag anders bij Oliver. Ze stapte uit de taxi toen ze aankwamen en wachtte op Oliver. Even bleef ze staan en drukte een kus op zijn lippen. Ze krulde even haar bovenlichaam op tegen zijn lichaam en glimlachte. "Ik had een geweldige dag Ollie, dankjewel" Ze drukte nog een paar korte kussen op zijn lippen, waarna ze naar binnen liepen, naar haar kamer. Ze kon nog niet eens de deur opendoen of Baylor viel hen al speels aan. "He, rustig" lachte Ivy terwijl ze met moeite de hond ophief. "Jezus, je weegt zwaar" lachte Ivy even. Baylor keek haar aan met zijn tong hangend uit zijn bek. Het leek alsof zijn hondenbek in een leuke grijns was vervormd, het zag er schattig uit. "Flinke jongen" Ze drukte een kus tussen zijn oren.

Account verwijderd

schreef:
Toen ze hem vertelde dat ze een leuke dag had gehad, glimlachte hij even. Dat was het belangrijkste doel geweest, hij wilde gewoon dat zij een goede dag had. Over zijn eigen dag gaf hij weinig, maar hij wilde dat zij zich goed voelde voor ze zouden gaan. Morgen zouden ze zich rustig houden, dus zo lang Ivy zich goed voelde, maakte hij zich minder zorgen. Hij wist hoe ernstig het af kon lopen als ze er met haar hoofd niet bij was, het deed hem ook goed als ze zich goed voelde.
'Ik ben blij dat je een leuke dag gehad hebt.' vertelde hij, waarna hij haar kus beantwoordde. Hij keek haar heel even na en liep toen gauw achter haar aan, waarna ze haar kamer al snel bereikte. Hij lachte even om Baylor, die direct al zijn aandacht op Ivy richtte. De hond en Ivy leken echte maatjes, daar was hij blij mee. Hij wist hoe graag ze een hond wilde, het was niet handig geweest als de hond en zij niet samen gekund hadden.
'Waar waren jullie?' vroeg Suzan, terwijl ze vrolijk de kamer in kwam gelopen. Ze glimlachte breed en aaide Baylor even, waarna ze hen weer aankeek.
'Zwemmen.' vertelde hij. Hij pakte de tas met spullen en gooide de natte kleren en handdoeken in de wasmand. Hij pakte de flessen shampoo en plaatste die weer terug op de rekjes in de badkamer. Hij was wel een beetje een sloddervos, maar als hij eraan dacht, ruimde hij wel degelijk op. Het was niet alsof hij het expres deed, hij vergat het gewoon door alles waar hij mee bezig was.
'Mochten wij niet mee?' vroeg Suzan met een pruillip, waardoor hij begon te lachen. Hij had er niet eens echt aan gedacht om de rest mee te vragen, ze waren allemaal al weg geweest toen hij met het idee kwam en hij snapte dat ze liever met hun vriend of vriendin waren.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte en zette de hond neer. Ze drukte nog een kus op zijn wang en plofte neer op het bed. Baylor sprong er natuurlijk bij en klom op haar buik. Ivy wiebelde even en kreunde zachtjes. "Niet doen" mompelde ze lachend terwijl ze de hond van haar af duwde. Baylor hield even zijn kopje schuin en blafte naar de deur. "He Suze" Ivy zwaaide even en glimlachte. Baylor rende enthousiast rondjes om haar voeten en Ivy trok een kussen onder haar hoofd. Ze klopte even op het bed als teken dat ze erbij mocht komen zitten. "Alles goed?" Suzan lachte even. "He he, jij bent in een goed humeur, hebben jullie het gedaan in de douches ofzo?" Suzan rolde even met haar ogen met een grijns op haar gezicht. Ivy leek opeens enorm bezig met Baylor en ze probeerde de rode blos op haar wangen te verbergen. Het leek niet op te vallen voor haar. "Nee hoor, daar waren het gescheiden douches" mompelde ze even. In tegenstelling tot vanmorgen natuurlijk. Haar blik gleed even naar Olivers blik en ze glimlachte subtiel. Ze sloeg even een hand voor haar mond om niet te lachen en kuchte even. "Jullie mochten heus wel mee, maar we dachten dat jullie nog liever bij jullie eigen lief wouden zijn" Ivy haalde een hand door haar haar. Okey, misschien vond ze het niet zo heel, heel, heel erg dat ze niet mee waren geweest. Ivy beet kort op haar onderlip. "Wat is het vanavond om te eten?" Suzan glimlachte. "Pastaaa" Ze stak haar tong uit en Ivy duwde haar half van het bed. "He Ollie, wat zou je doen mocht je Ivy plotseling perongeluk zwanger maken?" Vroeg Suzan plotseling geamuseerd. Ivy werd weer rood, zoals gewoonlijk. Dat is een plotselinge vraag.

Account verwijderd

schreef:
Heel even keek hij op toen Suzan begon over de douches, hij moest zijn best doen om een lach in te houden toen hij Ivy rood zag worden. Technisch gezien hadden ze nooit iets gedaan in de douche, dus hij zou niet liegen als hij zou zeggen dat ze dat nooit gedaan hadden. Maar Ivy zei al snel wat en hij besloot daar niet op door te gaan, hoewel hij een grijns niet kon onderdrukken toen ze bijna in de lach schoot. Suzan leek het niet te merken, ze was te druk met het zwemmen. Ze konden nog altijd een keer met z'n allen gaan zwemmen, hoewel hij dacht dat ze in dat geval niet echt met het team bezig zouden zijn. Hij kon nu al voorspellen dat Elise en Derek en Jules en Suzan veel meer oog voor elkaar zouden hebben dan voor de rest.
'Maar Jules had toch ook mee gekund.' verdedigde Suzan haarzelf, waarna hij even zijn schouders ophaalde. Het had inderdaad gekund, maar het was niet gebeurt. Hij vond het wel leuk om een middag alleen met Ivy door te brengen, ze brachten al een hoop tijd door met het team. Hij vond tijd met het team ook leuk, maar tijd met alleen Ivy was soms ook nodig.
'Wil je dat nu weten omdat je wilt weten hoe Jules zal reageren als je hem verteld dat je zwanger bent?' hij keek even naar Suzan, die hem ietwat geschokt aankeek voor ze in de lach schoot. Het was waarschijnlijk niet het antwoord dat ze verwacht had, maar ze herstelde haarzelf al snel weer.
'Nee, ik ben niet zwanger. Ik vroeg me gewoon af wat je er tegen zou doen.' vertelde Suzan, waarna ze hem onschuldig aankeek. Hij rolde even met zijn ogen en dacht toen na, hij had er nog niet echt eerder over nagedacht.
'Ik denk niet dat ik er iets tegen zou doen. Ik wilde altijd al kinderen, hoewel het wel een beetje vroeger zou zijn dan ik gedacht had.' vertelde hij bedenkelijk. Hij zou haar ook niet stoppen als ze het niet zou willen, uiteindelijk was zij degene die zwanger was en niet hij.

Account verwijderd

schreef:
Ivy zag de grijns op Olivers gezicht en trok hem naast haar op bed, waarna ze haar hoofd op zijn schoot legde en een kus op zijn hand drukte. Suzan gniffelde even en vormde een hartje met haar handen. Voordat ze het goed en wel besefte nam Suzan Ivy's phone van haar kast en trok ze een reeks foto's. "He!" Ze trok een raar gezicht en pruillipte. Ze hield wel van foto's trekken, van op foto's staan net iets minder. Ze bedekte haar gezicht even en nam haar gsm uit haar handen. "Af Suzan" gromde ze. Ze lachte om haar gesprek met Oliver. Nee, ze had het leuk gehad met hun twee, het was eens wat anders. Ze vond het belangrijk day Oliver en zij eens wat alleen samen gingen gaan doen, dus zonder het team erbij. Ivy sloeg haar hand voor haar mond. "Oh god, Suzan en kinderen? Komt nooit in orde" plaagde ze haar vriendin lachend. Ze kreeg een stoot in haar zij waardoor ze even van Olivers schoot viel. "He, ik lig goed, laat me liggen" Ze trok en gezicht. Ivy fronste even toen Suzan vroeg wat hij er tegen zou doen. Ertegen zou doen? Hah, ze zou geen abortus plegen, dat zeker nooit. Ivy haar blik gleed naar Oliver en ze glimlachte. "Ik ga niet liegen, ik wil wel graag kinderen later, maar ik weet niet of ik wel een goede moeder ben" Ze fronste even. Ze was gewoon bang dat ze een ongeluk zou krijgen en dat ze haar kinderen achter zou laten, alleen. Ivy beet op haar onderlip.

Account verwijderd

schreef:
Ondertussen was hij wel gewend dat mensen foto's van hem maakte, vooral Ivy leek maar al te graag foto's te maken. Het maakte hem weinig uit, hij keek er niet eens meer van op. Foto's had hij nooit erg gevonden, hoewel er ook nooit echt veel foto's van hem gemaakt waren. Als kind wel, maar daar kon hij zich al niets meer van herinneren. In zijn puberteit had hij er een hekel aan gehad en tegenwoordig kon het hem gewoon niet zo veel meer schelen.
'Suzan niet, Jules misschien wel.' merkte hij op. Jules leek een stuk serieuzer dan Suzan was, de man zou waarschijnlijk een prima vader zijn. Suzan zou vast ook wel een leuke moeder zijn, daar twijfelde hij niet aan. Hij vond het opvallend dat geen van hen zo ver gekomen was, ze hadden ondertussen de leeftijd wel bereikt waarop mensen kinderen kregen omdat ze een gezin wilden. Hij vroeg zich heel even af of hij een gezin had gehad als er niets gebeurt was, maar hij wist dat hij dat niet kon zeggen. Misschien wel, misschien niet. Het deed er ook helemaal niet toe, zijn leven was anders nu en hij kon niet zeggen dat het slechter was, dat was het niet.
'Je zou een goede moeder zijn.' hij twijfelde er niet aan dat Ivy een goede moeder zou zijn, hij kende haar langer dan vandaag. Ivy was ontzettend liefdevol, hij wist zeker dat ze die liefde ook aan een kind zou kunnen geven. Hij streelde door haar haren en glimlachte toen even.
'Oh, ik kan niet wachten tot hier een kleine Oliver of Ivy rond rent.' vertelde Suzan enthousiast. Hij lachte even, het lag voorlopig niet in de planning. Suzan leek het echter al helemaal voor zich te zien, misschien moest ze maar gewoon aan een kleine Suzan beginnen. Ook vroeg hij zich af of hier ooit een kind van hen rond zou rennen, als ze ooit kinderen kregen, wilde hij een eigen leven opgebouwd hebben. Het was leuk hier, maar hij wist dat hij vroeg of laat zou verlangen naar een eigen huis met een normale baan en een stabiel leven.
'Ik zie jullie wel als ouders, misschien moeten jullie maar gewoon direct beginnen, je weet dat ze zeggen dat je er soms jaren mee bezig bent voor het lukt.' Suzan begon enthousiast met haar handen te bewegen, alsof ze zonet het slimste plan ooit bedacht had.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even en hield haar hoofd schuin. "Wie weet" mompelde ze even. Jules zou inderdaad wel een goede vader zijn volgens haar. Jules was in tegenstelling tot Suzan best wel rustig. Maar ze wist dat haar vriendin nog lang niet klaar was voor kinderen. Ze wou eerst nog veel feesten, veel fuiven, Suzan wou niet meteen settelen. Ivy glimlachte toen hij zei dat ze een goede moeder zou zijn. Ze hoopte het. Maar dat zou ze wel moeten ontdekken later. Ivy glimlachte toen hij door haar haren streek en drukte haar lippen zachtjes tegen zijn hand die dichtbij haar lag. Ze wist zeker dat hij ook een goede vader zou zijn. Zijn zorgzaamheid, ongerustheid, beschermdheid. Ze keek hem aan met een brede glimlach. Ze lachte om Suzan. "Ha, als ze mijn haar hebben zijn ze verdoemd" grapte ze. "De vloek van Ivy's kwetsbare haar" grapte Suzan. Ivy stak haar tong uit. Ze lachte even en hield haar hand op naar haar. "Too soon, ik denk dat we nog even wachten om kinderen te krijgen, we zien wel wat de toekomst brengt" Standvastig knikte ze. Ze beet glimlachend op haar onderlip. Ze moest toegeven, ze verlangde ernaar om ergens te settelen, een gewoon leven te leiden. Haar vingers gingen door Baylors vacht. Haar ogen gleden naar Oliver. Ze zou graag ooit nog trouwen, het liefst met hem. Ivy lachte toen haar maag knorde en stond lui op. "Hmmmm honger" zuchtte ze alleen maar. Ivy drukte nog een kus op Olivers lippen. "Mocht je een meisje krijgen, hoe zou je haar dan noemen?" Ivy dacht even na een bedenkelijke frons. Ze liepen naar buiten. "Ik vind Lilly en Julliete wel mooi" gaf ze toe. Suzan fronste even en knikte even. "En voor jongensnamen?" Ivy nam Baylor op en verstrengelde haar vingers met die van Oliver. "Hmmmm, Lucas, Luke, Aiden en Oliver Junior" Het laatste voegde ze eraan toe met een grijns. Als ze ooit een kind wou wou ze echter wel een iets originelere naam. Ze had nooit iets gehad met dat senior-junior ding. "En jij Ollie?" Suzan trok een wenkbrauw op en zelfs Ivy keek hem nieuwsgierig aan. Ze was benieuwd wat hij zou kiezen. Het groepje liet zich zakken aan de tafel waar Elise en Derek al zaten. "He guys, leuke tijd gehad? Ivy glimlachte breed en stak haar duim om. "Super tijd gehad" zei ze vrolijk.

Account verwijderd

schreef:
De meeste mannen zouden zich waarschijnlijk ongemakkelijk voelen over kindergesprek, hij niet. Al van jongs af aan had hij zelf ook kinderen gewild, het was niet alsof hij er nooit over nadacht. Hij vond het niet erg om over kinderen te praten, het gesprek betekende ook niet dat ze nu ineens direct kinderen zouden willen, maar ooit wel. Hij in elk geval wel, maar daar konden ze het later nog altijd over hebben, als de tijd daarvoor goed was. Hun leven was momenteel te instabiel voor kinderen, de eeuwige trainingen en missies zorgden ervoor dat ze niet genoeg tijd in het kind zouden kunnen steken en bovendien was dit ook niet de beste plaats om op te groeien. Als ze een kind kregen, wilde hij dat hij of zij de kans kreeg te zijn zoals ieder kind, zonder zich zorgen te hoeven maken over alle dingen die met het instituut kwamen.
'We gaan echt nu nog niet aan kinderen beginnen, Suzan. Maar als je zo graag kinderen wilt zien, kun je het altijd nog aan Jules vragen.' vulde hij Ivy aan. Ze waren nog jong, ze hadden nog een hoop jaren te gaan. Ze hadden ook nog niet zo'n lange relatie, misschien moesten ze eerst maar eens zien hoe alles zou lopen. Hij ging er niet vanuit dat ze uit elkaar zouden gaan, maar het was nu nog wat vroeg om aan kinderen te beginnen.
Hij luisterde naar haar namen terwijl ze liepen, hij vond de namen ook mooi. Hij fronste even toen ze naar zijn namen vroegen, daar had hij dan weer nooit over nagedacht. Hij was gewoon nooit zo ver gekomen, hij was te jong om kinderen te krijgen met zijn vorige vriendin en tijdens zijn tijd in de bende had hij er al helemaal niet over gedacht.
'Ik weet het niet. Ik ga daar pas over nadenken tegen de tijd dat ik daar ook een reden voor heb.' bekende hij. Derek keek hem even met een frons aan, niet begrijpend waar ze het over hadden. Hij keek even naar Ivy en glimlachte toen, hij was blij dat ze zo vrolijk was. Het was een gok geweest om naar het zwembad te gaan, het had verkeerd af kunnen lopen.
'Eten!' riep Suzan enthousiast, toen Ryan en Jason met diverse borden aan kwamen lopen en ze op tafel plaatste. Hij hield wel van pasta, dus hij pakte gewoon een van de borden die over bleven. Hij nam nooit echt veel tijd voor eten, hij had vrijwel altijd honger en dan wilde hij gewoon zo snel mogelijk van de honger af zijn.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld