Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRO☼ If we should die tonight, we should all

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Ik snapte WICKED echt niet, ze vonden dat we zoveel dingen echter elkaar moesten doen? We hadden niet eens de tijd om over het ene ding na te denken, of ze hadden al weer wat anders naar ons toegegooid. Dat terwijl we hier al een paar weken zaten? Dan hadden ze één van die dingen wel eerder kunnen vertellen toch. Hadden er dan in ieder geval over na kunnen denken. Nu wilde ik er echt niet aan denken om deze mensen met mijn hoofd te laten knoeien. Hadden me net verteld dat Newt ziek was, terwijl we allemaal ziek moesten zijn? Hoe groot was de kans dan dat dit niet was zoals ze het zeiden. In mijn ogen veel te groot! Waren leugenaars en wilde er niet over nadenken om hier nog veel langer te blijven. Ondanks dat het ergens wel beter was. Hier hadden ze medicijn, zouden ze dat ooit krijgen in ieder geval. Maar wat ik van Blaise had begrepen was het zo dat wij dan niet meer zouden leven? Dat was in ieder geval wat ik er van had begrepen? Misschien wist Blaise er wel echt meer over. Wilde echter wel dat Newt beter zou worden! Wilde er niet over nadenken dat hij ziek bleef en uiteindelijk zou worden als de mensen buiten? Blaise had mee gemogen, wat ook wel handig was, hij kon gewoon vertellen wat er aan de hand was! Wat hij had gezien in ieder geval! Al was dit weer allerlei dingen achter en bij elkaar. Ik was nog steeds aan het denken aan Newt! Maar we moesten wel wat meer weten over het alles! Nu zaten we rustig op een kamer, voor zover het rustig was. We konden er rustig over praten. Ik kroop bij Newt op het bed en sloeg mijn armen om hem heen. Hadden elkaar toch wel een beetje nodig nu. Ik vond het echt heel erg dat hij ziek was! Wist ook niet wat ik er aan moest doen? We konden er nu heel erg weinig aan doen! Ik luisterde naar Blaise, die duidelijk toch heel wat anders had meegemaakt dan wij. Hij had alleen gezeten, voor heel wat weken? Dat leek me ook echt heel erg vervelend? "Jullie hebben vroeger dus toch meegeholpen met WICKED!" Ik had het wel geweten! Dat was in ieder geval wat ik had gedacht, door Gally! Hij had het gewoon echt door gehad. Ik zag dat het Blaise best wel raakte? Want volgens mij wilde hij dat echt niet. Hij wist er ook niet zo heel erg veel meer van? "Sorry." Mompelde ik. Ik wist ook niet wat wij hier vroeger hadden gedaan? Misschien ook wel zoiets! Al hadden ze ons dan ook wel op een andere manier behandeld. "Weet je zeker dat Nefeli nu niet meewerkt met de rest?" Ergens zag ik haar daar voor aan! Dat kon best. Blaise begon te schudden, volgens mij vond hij het niet heel erg leuk. Die twee waren echt heel erg hecht? Ik zou Newt ook beschermen als iemand hem aanviel? Dus misschien was er wel echt iets tussen die twee. Het maakte ook niet zo heel erg veel uit. Nefeli kon ons misschien nog wel helpen? Als ze WICKED Niet vertrouwde, wilde ze hier vast ook wel weg en zij wist dingen van vroeger! Al moesten we ook wel eventjes wachten totdat Frypan terug was. Die zou ik wat meer vertrouwen in de dingen die hij te vertellen had. In tegen stelling tot Nefeli. "Dat weet ik zeker." Zei Blaise behoorlijk geïrriteerd. "Oké. Ik geloof je. Jullie." Dat was misschien ook wel belangrijk om eventjes te zeggen. Het liefst zei ik het niet, maar als dat hetgeen wat nodig was om Blaise zijn vertrouwen een beetje te krijgen. "We moeten haar vinden." Leek zich echt zorgen te maken. Zou ik ook hebben als ik niet wist waar Newt was! Al vond ik het niet echt nodig om naar Nefeli op zoek te gaan?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Newt.
Bleef echt een behoorlijk vreemd verhaal. Niks was nog zeker. Het enige wat ik wel heel zeker wist, was dat ik dood zou gaan. Dus de groep zou uiteindelijk verder moeten zonder mij. Cleo zou verder moeten zonder mij. Vond het zelf wel belangrijk dat de groep verder compleet zou zijn, dus ook met Nefeli. Misschien werkte ze inderdaad wel voor WICKED en wilde ze niet eens meer mee, maar er klopte niets aan dit verhaal. De manier waarop Blaise het over haar had, leek alsof ze tegen haar zin vast werd gehouden. Hij wist niet eens waar ze was. Als Blaise voor WICKED werkte, dan hoorde hij dat te weten? Of hij was een hele goede acteur, maar kon haast niet zo zijn dat hij speelde dat hij Nefeli mistte! Kon het me echt niet voorstellen dat hij kon doen alsof hij die pijn voelde, maar bleef vreemd. Was wel iets met WICKED en met Nefeli en Blaise, anders hadden ze hen nooit apart genomen. Keek opzij naar Cleo, die Blaise volgens mij best geraakt had. Leek hem uiteindelijk wel te geloven, al wist ik niet zeker of ze dat ook echt voor de volle honderd procent deed. Ik nam haar hand vast en trok haar voorzichtig naast me. Wist ook niet zo goed wat ik nu moest doen. Minho was de leider, dus hij moest bepalen wat er zou gaan gebeuren. ‘Hoe heb je haar de vorige keer gevonden?’ vroeg Minho aan Blaise. ‘Ik heb rondgelopen en uiteindelijk zag ik haar zitten, maar ik denk dat ze haar nu niet in een kamer houden waar een raam in de muur zit,’ mompelde hij. Hij klonk behoorlijk machteloos. Hij had waarschijnlijk ook wel geprobeerd om Nefeli te zoeken. Zou ik ook doen, als Cleo niet bij me in de buurt was. Cleo had precies hetzelfde gedaan toen zij en Nefeli in een andere kamer hadden gezeten! Ze was zelfs door de schachten geklommen en was opzoek gegaan naar ons. Iets wat haar wel was gelukt, want ze had ons gevonden! ‘Misschien dat we door de schachten kunnen klimmen? Net als wat Cleo en de Nefeli de vorige keer hebben gedaan,’ opperde ik. Blaise wilde Nefeli duidelijk vinden. Wist niet of we haar nog konden vertrouwen, maar het was het proberen waard? We hadden altijd wel heel erg veel aan haar gehad. Ze had ons heel vaak geholpen. Dat konden we toch ook niet zomaar vergeten! ‘Wat als we haar dan vinden? Misschien wil ze wel helemaal niet mee. Misschien heeft Cleo gelijk en werkt ze voor WICKED. Kan haast niet anders, als ze hier nu niet is,’ zei Minho. Ik haalde enkel mijn schouders op. Wist het ook niet? Was inderdaad vreemd dat ze nu niet hier was. Blaise was er wel, dus leek me logisch dat hij niet meer voor WICKED werkte. Van Nefeli konden we het niet zeker weten, daar had Minho wel gelijk in. ‘Hoe kan je dat zeggen? Jullie zijn vrienden!’ riep Blaise verbaasd, al was verbaasd nog maar een kleine ondertoon van zijn woorden, want het was me heel duidelijk dat hij de woorden van Minho niet leuk vond. ‘Ja, voordat ik wist dat ze voor WICKED werkte!’ riep Minho terug. ‘Shuck it, je weet helemaal niet wat ze met haar doen!’ schreeuwde Blaise en hij dook op Minho af. Ik kwam zo snel mogelijk overeind, maar niet snel genoeg. Blaise haalde al uit met zijn vuist en raakte Minho in zijn gezicht. ‘Jongens, slim it!’ riep ik en ik trok Blaise naar achteren voordat Minho hem kon raken. Ik ging tussen beide staan en keek van Blaise naar Minho. ‘Weten niet wat waar is. Misschien werkt ze voor WICKED, misschien ook niet. Komen er maar op één manier achter.’ Haar zoeken was het enige wat we konden doen! Dan zouden we vanzelf zien of ze met ons mee zou willen gaan of dat ze hier wilde blijven. Konden gewoon niet meer doen dan haar zoeken. Uiteindelijk lag de keuze toch echt bij Nefeli, ondanks dat Blaise misschien niet wilde geloven dat er een keuze was.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Gelukkig was ik niet de enige die Nefeli niet vertrouwde. Zelfs Minho vertrouwde haar niet, terwijl die twee toch behoorlijk goed bevriend waren geweest. De mensen die waren gestoken hadden op de een of andere manier geweten wat er was gebeurd. Hier misschien wel! Gally had dus vast wel gelijk! Al zou Blaise dan ook hier moeten werken! Dit alles was echt heel erg vreemd? Ergens wilde ik me er ook helemaal niet mee bemoeien, er was iets gebeurd wat ik nog erger vond en nu ergens ook veel belangrijker moest zijn! Ik hield de hand van Newt zo goed mogelijk vast, wilde het helemaal niet loslaten. Wist niet wat er de komende tijd zou gaan gebeuren, maar misschien zou hij wel dood gaan. Dan moest ik me niet bemoeien met wat Nefeli deed! Maakte me dan ook echt helemaal niets uit. Ze moest mooi voor WICKED werken als ze dat wilde doen. Vertrouwde der toch niet. Had ik nooit gedaan en zou ik ook nooit gaan doen. Blaise leek echt wel boos te zijn dat iedereen zo over Nefeli aan het praten was. Vond het ook niet fijn om hem te kwetsen, omdat hij nu helemaal in zijn eentje was en ik kon me maar al te goed voorstellen hoe vervelend dat moest zijn. Als mensen Newt zouden aanvallen terwijl ik er niet bij was, zou ik het ook niet leuk vinden?! Blaise reageerde wel echt heel erg heftig! Viel Minho zelfs aan! Daarom had ik hem niet meegenomen! De afgelopen dagen waren heel erg rustig geweest. We hadden niet veel kunnen doen, maar we hadden goed gegeten en we hadden niet heel erg veel kunnen doen om iemand anders chagrijnig te maken. Nu was er ineens heel wat veranderd. Minho leek echt te balen van wat er met Newt aan de hand was, wat ik wel snapte! Vond het ook vreselijk, maar leek hij een beetje op Blaise af te willen reageren. Blaise had een hele tijd geen mensen gezien en maakte zich duidelijk zorgen. Om dan met elkaar te vechten was ook niet echt heel erg logisch. Al hadden Nefeli en ik wel eens om minder gevochten. Voor mij hoefde ze hier echt niet terug te komen, maar misschien kon ze helpen. Als ze niet bij WICKED hoorde, wist ze wel heel erg veel van hoe het precies was geweest. Zij had haar geheugen immers terug! Wist niet echt wat ik moest doen, vond het geen fijn idee dat Newt ineens in het midden stond van twee mensen die behoorlijk boos waren. Kon echt van alles gebeuren. Wilde niet dat ze hem ineens zouden slaan! Blaise had Minho geraakt! Wat al heel erg was! Was echt geen goed idee dat Blaise hier mee naar toe was gekomen! "Jongens, ruzie maken helpt niet." Mompelde ik. Niemand vertrouwde Nefeli en dat kon Blaise ons niet kwalijk nemen. Minho kon op sommige momenten echter wel behoorlijk scherp uit de hoek komen, iets te scherp! Wat gewoon heel erg vervelend over kon komen. "Newt heeft gelijk. Moeten kijken of we haar kunnen vinden. Lijkt me alleen geen goed idee om dat nu te doen." Ondanks dat het nu misschien wat minder druk was met mensen die alles bewaakten, omdat iedereen bezig was met het terug krijgen van de geheugens. "Kunnen haar altijd vragen wat ze weet. Aan de andere kant, hebben we dan de kans dat ze er voor zorgen dat we worden gepakt." Als we wel echt bij WICKED hoorde. "Jullie snappen het echt niet! Ze hoort niet bij WICKED! Echt niet!" Had Blaise nog nooit boos gezien, maar hij liep nu toch behoorlijk rood aan, wat ergens best wel angstig was om te zien? Vond het niet fijn om te zien! Helemaal niet nu hij zo bij Newt stond. Pakte trok daarom ook aan het shirt van Newt. Was echt een fout geweest om Blaise mee te nemen! Had dit ook echt niet verwacht, had gedacht dat hij ons wel wat dingen uit kon leggen, maar natuurlijk ging het alleen maar over Nefeli!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een paar uur later
~
Newt.
Kon niet slapen. Echt niet. Was veel te veel gebeurd vandaag en ik kreeg het niet voor elkaar om mijn ogen dicht te doen en in slaap te vallen. Uiteindelijk hadden Blaise en Minho beide sorry gezegd. Blaise voor de klap en Minho omdat hij blijkbaar dingen had gezegd die Blaise uit hadden gelokt. Snapte dat Blaise het niet leuk vond dat we nu allemaal dachten dat Nefeli bij WICKED hoorde, maar zo vreemd was dat niet. Ze was de enige wie we nog niet hadden gezien en het was vreemd dat ze haar geheugen al terug had gehad voordat wij ook maar die keuze hadden gekregen! Hadden Frypan ook nog niet gezien. Had wel geprobeerd om aan iemand te vragen waar hij was, maar ze hadden alleen maar gezegd dat hij nog aan het herstellen was van de operatie. Iets waar we niet heel erg veel aan hadden gehad. Konden nu ook helemaal niks meer doen. Alleen maar afwachten tot morgen. Hadden uiteindelijk besloten om Nefeli wel te zoeken. Blaise gaf echt om haar en ze bleef een deel van onze groep. Ze had veel goede dingen voor ons allemaal gedaan. Misschien dat ze nu bij WICKED wilde blijven, maar dat zou dan haar keuze zijn. Misschien hadden we het ook wel helemaal fout en werd ze juist ergens gevangen gehouden door WICKED! We wisten niet wat er hier aan de hand was, wat die mensen precies van plan waren. Hadden geen idee! Daarom moesten we in ieder geval proberen om Nefeli te zoeken, voordat we hier weg zouden gaan. Want was wel duidelijk dat we hier niet zouden blijven. Ik liet mijn ogen door de kamer glijden. Minho was als enige rustig aan het slapen. Blaise had volgens mij nog geen minuut stilgelegen, maar hij leek wel te slapen. Het bed van Frypan was leeg, want Cleo lag naast me. Ik zuchtte en draaide me op mijn zij, zodat ik naar haar kon kijken. Ze had haar ogen dicht, maar wist haast wel zeker dat ze nog niet sliep. ‘Cleo?’ vroeg ik zachtjes en ik tikte haar arm aan. ‘Slaap je al?’ Wist eigenlijk ook niet wat ik zou zeggen als ze nog niet zou slapen. Wilde denk ik gewoon even met haar praten over dit alles. Vooral over wat we vandaag te horen hadden gekregen, want dat was niet zomaar iets. Had te horen gekregen dat ik dood zou gaan! Echt dood. Was blijkbaar heel erg ziek, maar merkte er nog helemaal niks van? Voelde me niet slecht, had niet de neiging om ergens te kotsen of wat dan ook! Voor mijn gevoel was ik nog gezond, maar misschien had WICKED het wel uit kunnen stellen. Misschien dat nu ik het wist, het een stuk sneller zou komen. Wist ook niet wat er zou gebeuren. Het was alleen zeker dat ik een keer dood zou gaan. Als ik dood zou gaan, dan zou de groep verder moeten gaan zonder mij. Dan zou Cleo verder moeten gaan. Het was nu eenmaal zo dat ik dood zou gaan. Het stond vast, kon niet meer veranderd worden. Dus misschien dat als Cleo en ik het er nu al over zouden hebben, het makkelijker voor haar zou worden om het te accepteren. Ze zou door moeten met haar leven. Wilde niet dat ze voor de rest van mijn leven hier in zou blijven hangen. Was nergens voor nodig. Uiteindelijk zou ze haar leven weer moeten opbouwen en dat ging niet als ze constant aan me zou denken. Niet dat ik nu meteen bedoelde dat ze me moest verlaten, maar wilde haar wel laten wennen aan het idee dat ik er straks niet meer zou zijn. Misschien dat ze het nog zou proberen te ontkennen, maar we wisten allebei dat het zou gaan gebeuren. We zouden er niets tegen kunnen doen. Ik was nou eenmaal ziek, zij niet. De wereld was al jaren oneerlijk tegen ons geweest en dat was hij blijkbaar nog steeds. Zou waarschijnlijk ook nooit gaan veranderen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Alles wat er vandaag was gebeurd, was gewoon echt heel erg veel? Te veel om nu in slaap te kunnen vallen in ieder geval! Vond het echt vreselijk en kon het gewoon niet geloven! Wilde ik eigenlijk ook niet, Newt mocht niet ziek zijn! Zeker niet als ik wel gewoon gezond was! Het ergste was nog wel, dat er op het moment geen medicijn was en dat Newt er niet op zat te wachten om hier te blijven en er voor te zorgen dat hij dat ooit zou krijgen? Daar leek het in ieder geval wel op. Hadden een beetje bepaald dat we Nefeli zouden gaan zoeken, als ze mee zou willen in ieder geval. Dan gingen we met z’n allen weg hier. Anders gingen we zonder haar. Zouden wel eerst even wachten op Frypan, als hij nog terug zou komen. Vond het echt raar dat hij er nu niet was. Was misschien al de hele tijd een leeg bed geweest, omdat ik daar had moeten liggen, maar nu voelde het toch wel heel erg anders. Maakte me wel een beetje zorgen om hem? Had ook geen idee wat WICKED zou gaan doen, ze konden echt alles in hun hoofd hebben! En als ze je eenmaal zo ver hadden, konden ze alles met ze doen wat ze maar wilden. Misschien was Frypan er wel niet meer, net zoals Nefeli. Kans was er wel gewoon? Blaise had gezegd dat we WICKED niet moesten vertrouwen en ergens had ik dat daarvoor ook al niet gedaan. Vond het heel erg raar dat we hier al weken zaten en ze nog niets hadden gezegd? Nu was één van ons ineens ziek en de rest niet. Vond het allemaal heel erg raar en was vooral heel erg bang wat er ging gebeuren met Newt. Zou hij net zo gaan worden als de mensen buiten? Die we hadden gezien in de Scorch. Vond het toch wel raar dat ze hem hier dan gewoon hadden willen laten, want hadden wel heel erg moeilijk gedaan over Brenda en Jorge. Hadden Newt ook wel gewoon voorgesteld om zijn geheugen terug te geven, net zoals de rest van ons. Was toch vreemd? Vond het heel erg vreemd! Wilde hier eigenlijk wel blijven, alleen maar zodat we een medicijn voor hem zouden krijgen. Hadden WICKED nodig! Ondanks dat het een vreselijke plaats was en ze niet te vertrouwen waren. Ik hoorde de stem van Newt, wat betekende dat hij ook nog niet sliep. Wat ook niet gek was, hij had vandaag te horen gekregen dat hij ziek was, dood zou gaan! We hadden gedacht dat het allemaal zo was geweest bij ons, maar dat we iets hadden kunnen krijgen om beter te worden. Voor hem was er nog niets? "Nee." Zei ik zachtjes, terwijl ik mijn ogen opende, waardoor ik in het gezicht van Newt keek. Was iets veranderd. Wist niet precies wat, maar was wel duidelijk dat het nieuws iets met hem had gedaan? Stond toch ergens wel bezorgd en snapte ik maar al te goed! "Kan niet slapen." Wist niet precies hoe lang geleden de lichten uit waren gegaan. Daarna was er nog wel gepraat geweest. WICKED regelde het licht, maar ze konden niet meteen regelen wanneer we moesten slapen. Hadden toch nog genoeg dingen gehad om er over te praten, maar in mijn hoofd was dat toch ook al wel twee uur geleden, als het niet langer was. Sinds die tijd had ik mijn ogen dicht gehad, maar er was echt van alles door mijn hoofd gegaan. Bij Newt was het vast niet heel erg veel beter geweest? Dit was wel iets wat hem aan ging, hij zou ziek worden, zoveel pijn hebben en uiteindelijk doodgaan. Ik moest het misschien aanzien, wat natuurlijk vreselijk was, maar hij zal al die pijn krijgen! Ik zocht onder de deken met mijn hand naar de zijne en liet mijn vingers tussen de zijne glijden. Misschien was dit wel de laatste nacht dat we rustig samen in één bed konden liggen, er kon echt van alles gebeuren?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Newt.
Snapte dat ze niet kon slapen. Ik ook niet. Misschien moesten we het hier ook wel over hebben. Was namelijk best wel heftig. Had ook echt wel indruk op me gemaakt. Had alleen niet geweten hoe ik had moeten reageren op het nieuws dat ik dood zou gaan. Want dat zou hoe dan ook gebeuren. Wisten niet hoe snel het zou gaan gebeuren, maar gokte dat het niet nog jaren zou duren. Misschien dat het wel ineens een stuk sneller zou gaan en dat ik over een paar dagen al net zo ver heen was als de Cranks die we in de Scorch hadden gezien. Ik zuchtte toen ik de hand van Cleo in die van mij voelde en kneep er zachtjes in. Wilde haar helemaal niet alleen laten. Wist dat ze wel in een goede groep zat. Als ik aan Minho en Frypan zou vragen of ze goed voor Cleo zouden willen zorgen, dan zouden ze dat zeker doen. Toch zou het niet hetzelfde zijn als dat ik er zou zijn, en dat zou Cleo waarschijnlijk ook zeggen. Er was gewoon niks aan te doen? Er was geen medicijn en ik wilde WICKED ook niet meer vertrouwen met hun bloody mooie verhalen. Waren toch allemaal leugens. ‘We kunnen hier niet echt iets aan doen,’ fluisterde ik zacht. Waarschijnlijk was dat niet wat ze wilde horen, maar wat moest ik anders zeggen? Kon niet doen alsof het allemaal nog goed zou komen, want dat zou het niet. Zou dood gaan, was voor honderd procent zeker. Wisten alleen niet wanneer, maar het zou gebeuren. Dus konden beter maar wennen aan het idee? Dat was mijn kijk er op. Waarschijnlijk dacht Cleo er anders over, want ze was altijd positief geweest. Over alles! Dus nu zou ze dat waarschijnlijk ook zijn, maar er was weinig om positief over te zijn. ‘Denk dat het ook best gevaarlijk kan worden… Als ik echt net zo ziek ben als de Cranks die we hebben gezien.’ Cranks hadden ons aangevallen! Meerdere malen! Hadden allemaal geroepen dat ze vlees hadden gewild, ons vlees. Wist niet of ze dat nog bewust hadden meegemaakt, of dat het enkel de ziekte was die hun hoofd over had genomen, maar wilde niet dat ik ook zou worden? Zeker niet in de buurt van mijn vrienden! Wie weet wat ik zou doen! Misschien zou ik ze wel aanvallen als die ziekte mijn hele brein op had gegeten! Ik keek op naar Blaise, die voor de zoveelste keer rond draaide in zijn bed. Wist niet wat er met hem aan de hand was, maar hij was al de hele avond bezig. Misschien één of andere droom. Was in ieder geval duidelijk dat hij nog aan het slapen was, dus er was vast niks aan de hand. ‘Dus ik weet ook niet of ik wel met jullie mee moet gaan?’ Iets wat Cleo waarschijnlijk helemaal niet leuk zou vinden, maar ik wilde wel dat ze er even over na zou denken? Want het kon heel gevaarlijk worden als ik mee zou gaan. Kon ze misschien ook afremmen? Dat, omdat ik ziek was, het allemaal langer zou duren en dat wilden ze vast ook niet? Moesten hier snel weg! Was tenminste wel het plan, al moesten we eerst Nefeli zoeken. Niet dat zij iets kon veranderen aan de situatie waarin ik me nu bevond. Of ze moest wel een medicijn hebben, maar als ze echt voor WICKED werkte, dan zou ze dat waarschijnlijk niet geven? Al wist ik nu sowieso niet meer wat WICKED nou echt wilde. Leek iedereen te willen helpen, maar ondertussen hielden ze ons gevangen en logen ze ons voor over letterlijk alles! Was toch ook niet? Vond het niet meer dan logisch dat we hen niet meer wilden vertrouwen. Wilde het zelf in ieder geval niet meer! Anderen ook niet. Alleen Frypan, maar hij had enkel zijn geheugen terug gewild. Was vast niet zo dat hij WICKED nog steeds geweldig vond, of wat dan ook. Snapte ook niet echt hoe je dat nou kon vinden.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Was best wel bang voor wat er ging gebeuren. Vond het niet zo heel erg eng om te ontsnappen, was eerder bang om wat er ging gebeuren met Newt. Als hij echt de Flare had, zou hij zich echt vreselijk gaan voelen. Wilde nu niet eens meer denken aan de Cranks in de stad en ze zeker niet zo noemen, want misschien dat ik over een paar weken Newt dan ook zo moest noemen. Wilde helemaal niet aan hem denken op die manier. Moest gewoon mijn Newt blijven! Zoals we elkaar hadden leren kennen in de Glade. Was misschien wel de slechtste keuze ooit geweest om daar weg te gaan! Hadden het daar goed gehad. Was misschien niet alles wat we hier wel hadden. Hadden geen bed gehad en ook geen warme douche en zeker geen spiegels, maar zo erg was dat nog niet eens als ik het vergeleek met wat er nu allemaal was gebeurd. Het doolhof was vreselijk om door te moeten gaan, de Scorch nog veel erger en het gebeurde vaak genoeg ik wakker schrok uit een droom waar ik Grievers of Cranks had gezien. Zou het op een gegeven moment dan ook zo erg worden dat ik Newt op die manier ook moest zien? Wilde het niet! Moest beter worden! Mocht niet dat hij zoveel pijn had! "Er moet vast iets aan te doen zijn." Zei ik zachtjes. Vond het ergens echt geen goed idee om hier weg te gaan. WICKED was een rot organisatie en ze hadden ons veel te veel shit veroorzaakt, maar waren wel de enige die ons konden helpen. Was verder helemaal niemand die het medicijn kon hebben. Waren zelfs mensen hier buiten die ons iets aan wilden doen. In ieder geval de mensen die immuun waren. Was zo raar dat Newt en ik niet in dezelfde groep vielen. Moesten er nu wel het beste van maken. Moesten hier misschien wel blijven en er echt voor zorgen dat het medicijn zouden krijgen. Van mij mochten ze mij daarvoor best onderzoeken. Als dat nodig was om Newt beter te maken, natuurlijk mocht dat dan! Hadden net echter al afgesproken om hier weg te gaan. Ik haalde mijn schouders op. Kon me niet echt voorstellen dat Newt zo gevaarlijk voor me zou gaan worden en vond het al helemaal niet leuk dat hij zichzelf vergeleek met Cranks. Wilde er echt niet aan denken! Wilde Newt niet zo zien, maar de kans dat het die kant op zou gaan, was wel heel erg groot. "Hoeft niet, misschien reageert iedereen er anders op." Waren vast ook mensen die niet zo waren. Vond dat het zo was! Iedereen was anders, dus natuurlijk was er ook bij iedereen wat anders aan de hand?! Ik schudde met mijn hoofd. "Als we hier weggaan, gaan we met z’n allen. En als je niet met de rest mee wil, blijf ik bij je." Wilde het liefst bij de rest blijven. Vertrouwde Minho en Frypan in ieder geval wel. Blaise wist ik nog niet echt. Maar was wel veiliger om in een grote groep te blijven. Als Newt dat niet wilde, zou ik wel bij hem blijven, maar kon niet in zijn eentje achterblijven? Wist niet hoe erg het zou worden, maar had gewoon iemand nodig! Als hij zich niet goed voelde, moest er toch wel iemand een beetje voor hem kunnen zorgen. Daarbij wilde ik gewoon bij hem zijn, wat er ook aan de hand was! Hield van hem? Dus natuurlijk zou ik hem niet achterlaten, dat was echt het stomste wat ik ooit uit zijn mond had gehoord. Wilde hier echter ook geen ruzie maken. Lagen ergens in een kamer met wat anderen. Waren zelfs aan het slapen, wilde ze niet wakker maken. Wilde daarbij ook niet boos worden op Newt, had vandaag te horen gekregen dat hij dood zou gaan, natuurlijk was hij een beetje in de war. Maar kans was dat er een medicijn was en anders zou ik gewoon bij hem blijven zo lang het kon? Genieten van alle momenten die we nog wel konden hebben!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Newt.
Cleo probeerde echt positief te blijven, maar ik snapte niet echt hoe ze dat kon doen. Was niks positiefs aan dit alles en er zou ook niks positiefs meer komen! Was echt ziek en er was geen medicijn voor. Moest nog gemaakt worden, maar wist haast wel zeker dat we dat medicijn niet meer mee zouden maken. Anders hadden ze het toch al gehad? Was me wel duidelijk dat ze ons er voor nodig hadden. Wist ook niet of ze ons nog zouden proberen over te halen, of wat dan ook. Was in ieder geval wel zeker dat er geen medicijn was. Zou er ook nooit komen, dus was beter om te accepteren dat ik gewoon dood zou gaan! Was misschien stom, voelde ook stom, maar konden echt niks anders doen dan dat. Iets wat Cleo ook moest snappen. Was lief dat ze dacht er nog iets aan te doen was, maar als er al iets aan de doen zou zijn, dan zou WICKED compleet nutteloos zijn? Zij waren opzoek naar een medicijn. Eentje die er duidelijk nog niet was en ook niet zomaar zou komen. ‘Cleo…’ verzuchtte ik. Ondanks dat het donker was in de kamer, hadden we nog een beetje licht van de gang en daardoor kon ik haar gezicht nog onderscheiden tussen de kussens en dekens. ‘Er is niks aan te doen. Als er iets aan te doen zou zijn, dan hadden we de Scorch niet in gehoeven,’ zei ik zacht. Dat moest ze zelf toch ook wel begrijpen?! We hadden zoveel zieke mensen gezien en ik was er nu ook één van geworden. Misschien nog niet zo erg, maar ik was wel ziek en er was echt niks aan te doen. Anders had WICKED al die mensen in de stad ook al wel geholpen. Ik zuchtte en haalde mijn schouders op. Ik wist niet zeker of ik er anders op zou reageren dan anderen. Misschien wel, maar het leek me dat ik er uiteindelijk net zo slecht uit zou zien als de Cranks, en me misschien nog wel erger zou gedragen dan dat. Wilde niet dat Cleo er bij zou zijn als dat zou gebeuren? ‘We weten niet wat er gaat gebeuren. Misschien wordt het minder erg, kan ook erger worden.’ Het leek me niet dat ik er makkelijker van af zou komen dan anderen. Waarschijnlijk zou het net zo erg worden. Was ziek! Dan gebeurde dat gewoon. ‘Ik ga ook wel mee met jullie,’ mompelde ik. Wist dat ik hier niet in mijn eentje kon blijven en wilde ook wel zeker weten dat de rest hier veilig weg zou komen! Wist alleen niet of ik nog verder mee kon gaan, zeker niet als ik uiteindelijk echt symptomen zou vertonen! Als het echt zo erg zou worden dat ik ze misschien wel aan zou vallen, dan kon ik niet bij ze blijven en zeker niet bij Cleo! Ik schoof iets naar haar toe en nam haar hand goed tussen die van mij. ‘Je moet me beloven dat als het wel erg wordt, je met de anderen mee gaat en mij achterlaat,’ fluisterde ik. Ik kon niet met hen mee als ik gevaarlijk voor hen zou worden! Ze waren mijn vrienden en Cleo was nog zoveel meer dan dat! Ze was heel erg speciaal voor me en wilde haar echt geen pijn doen! Iets wat wel zou kunnen gebeuren als ik bij hen zou blijven, zeker als de symptomen erger zouden worden! Iets wat hoe dan ook zou gaan gebeuren. Cleo dacht misschien dat het wel mee zou vallen, maar zoiets viel niet mee. Het stond allemaal vast en het zou vroeg of laat gebeuren. De Flare zou mijn hersens aantasten en op een gegevenmoment zou ik te ver heen zijn om me nog te beseffen wat ik zou doen. De Cranks waren zo gewelddadig geweest en dat zou ik ook kunnen worden! Wisten het niet zeker, maar het zou kunnen! ‘Wil jullie echt geen pijn doen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Moest op de een of andere manier goed komen. WICKED had het de hele tijd over een medicijn gehad. Iets wat er misschien nog niet was, maar het zou er uiteindelijk wel komen. Vond dat we daarom ook wel moesten blijven. Aan de andere kant wist ik ook maar al te goed waarom de rest was. WICKED was niet te vertrouwen en misschien zou er wel geen medicijn komen. Wat nou als dit allemaal weer was voor die stomme Variabelen waar ze het over hadden gehad. Ergens hoopte ik daar wel op, dat het allemaal nep was en ze maar zeiden dat Newt ziek was en wij niet, om te zien hoe we daar op reageerden. Newt was wel echt het belangrijkste in de groep. Dat was hij altijd al wel geweest. Hij was diegene wie iedereen mocht, hij had altijd klaar gestaan om met iemand te praten en iedereen was bezorgd geweest toen het even niet goed was gegaan in het doolhof. Iedereen mocht hem, iets wat WICKED echt wel door had! Dus misschien deden ze maar alsof hij ziek was. Ze hadden toch ook gezegd dat we allemaal ziek waren geweest? Wat nou als de testen niet eens over waren, maar dit weer een hele nieuwe was. Misschien niet fysiek maar wel op een hele andere manier? Wist niet wat ik van WICKED moest verwachten. Maar of dit echt was of niet, was gewoon vreselijk! Wilde er niet over nadenken dat Newt dood zou gaan, mocht gewoon niet. "Weet het nooit met WICKED. Misschien is dit wel weer een van hun Variabele." Wilde ergens dat het zo was. Was wel heel erg fijn geweest! Maar natuurlijk zat er heel wat meer achter en kwamen we daar echt niet zomaar achter. Was WICKED! "Of misschien kunnen ze wel een medicijn maken." Ik vertrouwde ze niet en ik wist zeker dat Newt dat ook niet deed, maar waren el onze enige hoop. Als we hier weg zouden gaan en Newt bleek ziek, konden we daar helemaal niets aan doen. Leek me niet dat er andere mensen waren die een medicijn konden vinden. Al kon het best dat er nog heel wat mensen waren die er op een andere manier naar keken en dus ook naar een medicijn zochten. Daarvoor moesten we hier dan wel weer weg. Was heel erg raar! Wist soms echt niet meer wat ik moest denken en of de gedachten die ik had wel van mij waren of dat WICKED er iets mee te maken had. Al wist ik haast wel zeker dat dit allemaal van mezelf was. Vond het vreselijk dat Newt waarschijnlijk ziek was! "Maakt me niets uit hoe erg het wordt. Blijf bij je, wat er ook gebeurd." Maakte me echt niets uit. Ook als het heel erg was, erger dan wat we hadden gezien. Zou hem niet zomaar verlaten. Had gezien wat er met de mensen was gebeurd in de Scorch. Hadden niet echt meer voor zichzelf kunnen zorgen, dan moest ik voor Newt zorgen! Liet hem echt niet aan zijn lot over laten. Ik schudde mijn hoofd. "Dat kan ik niet beloven. Dat ga ik niet doen." Maakte me niets uit wat er ging gebeuren, ik bleef bij hem! Echt bij hem, wat hij ook wilde. "Je doet ons geen pijn. Dat weet ik zeker. Je doet me geen pijn." Hij bleef Newt en ik wist zeker dat het in hem bleef zitten. Ik gaf hem voorzichtig een kus. Hij moest weten dat ik hem niet zomaar zou verlaten en ik had ook wel echt vertrouwen in hem. Die mensen die we hadden gezien hadden geen andere mensen gehad. Geen mensen om wie ze hadden gegeven. Dus ik wist haast wel zeker dat het anders bij Newt zou gaan. Het zou beter gaan, misschien niet makkelijker. Maar we zouden er samen doorheen komen! Wat er ook ging gebeuren, ik bleef bij hem staan! Hem helpen waar het ook nodig was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Newt.
Wist dat Cleo het lief bedoelde. We hielden van elkaar en gaven veel om elkaar. Wist niet wat ik zou doen als ik te horen had gekregen dat Cleo ziek was geweest. Had het waarschijnlijk bloody vreselijk gevonden en kon me best voorstellen dat zij zich ook zo voelde, maar ze luisterde niet eens naar me! Dacht echt dat het allemaal goed zou komen, maar wist zeker dat het niet goed zou komen! Als er al een medicijn was, dan hadden ze me toch al lang beter gemaakt?! Tenzij ze gewoon wilden dat ik dood ging. Wist het ook echt niet meer met WICKED op dit moment! Hun acties waren nooit logisch geweest, alles was altijd weer terug gekomen op dat stomme medicijn, wat er nog niet eens was! Cleo had het over de Variabelen gehad dat het misschien wel daarvoor was, maar wist haast wel zeker dat dat niet het geval was. Was anders nu. Volgens mij waren alle leugens eindelijk voorbij, maar dat betekende ook dat ik echt ziek was. ‘Denk niet dat dit voor de Variabelen is. Denk dat het allemaal echt is,’ zei ik zachtjes. We waren al in WICKED. Waren we de vorige keer misschien ook geweest en toen hadden we ook opeens de Scorch in gemoeten. Iets wat vast ook allemaal voor Variabelen was geweest. Misschien hadden ze er wel expres voor gezorgd dat we gescheiden waren geraakt van Nefeli en Blaise. Kreeg ook echt het idee dat die twee belangrijker waren dan ons. Nefeli sowieso, want anders was ze hier wel geweest! Misschien dat zij er nog iets aan kon doen. Ze was een dokter? Tenminste, was bij ons de dokter geweest en dat had ze altijd goed gedaan. Misschien wist ze nu ook wel meer van de Flare. Al wist ik eigenlijk wel zeker dat ze me niet beter zou kunnen maken. ‘Cleo…’ Het was lief dat ze bij me wilde blijven, wat er ook zou gebeuren, maar volgens mij snapte ze niet hoe serieus dit was! Hoe gevaarlijk het kon worden als ze bij me in de buurt zou blijven. Die Cranks hadden ons aangevallen! Ze hadden zelfs elkaar aangevallen! Wie zei dat ik dat dan niet zou gaan doen? Cleo dacht misschien dat het niet zou gebeuren, maar ze was gewoon optimistisch? Wist namelijk zelf wel zeker dat het zo ver zou kunnen komen en wilde niet dat zij in de buurt zou zijn als het zou gebeuren! ‘Dat weet je niet,’ fluisterde ik tegen Cleo. Ze zei zelf dat ik haar geen pijn zou doen, maar ze wist niet hoe erg het zou kunnen worden? Misschien zou ik haar wel pijn doen! Cleo probeerde me te verzekeren dat er niets zou gebeuren door me een kus te geven, maar ik was er zelf echt niet zeker van! Kon van alles gebeuren! Wist niet hoe snel het zou gaan, maar als het eenmaal te ver zou zijn, dan zou ik misschien wel dingen doen waar ik spijt van zou krijgen! Tenminste, als ik nog kon nadenken! Ik zuchtte en sloeg mijn arm rond haar middel, zodat ik haar tegen me aan kon trekken. ‘Probeer maar te slapen.’ Dit gesprek had helemaal geen nut! Cleo zou toch maar blijven herhalen dat ik niks zou doen en dat het allemaal wel goed zou komen. Iets wat hoe dan ook niet zou gaan gebeuren, maar Cleo was zo positief ingesteld dat ze zich daar toch niks van aan zou trekken. Ik begroef mijn gezicht voor een paar seconden in haar krullen, die heerlijk roken nu ze haar haren had gewassen. Toch mistte ik ook de frisse geur die ze hadden gehad in de Glade, al had ze soms ook vaak bij de dieren gezeten en hadden ze niet altijd naar gras en bomen geroken. Het was echter wel de geur van Cleo geweest en ergens mistte ik die nu wel, maar waarschijnlijk zou ze nooit meer ruiken zoals ze toen had gedaan. We zouden immers nooit meer terug komen in de Glade.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Begreep ook wel dat het voor Newt heel erg anders was omdat hij diegene was die ziek was. Dit alles was met hem aan de hand, maar ik vond dat hij zich juist positief op moest stellen. Was beter, want dan zou hij misschien beter worden, of in ieder geval minder snel ziek? Wist ook niet precies hoe het ging, maar misschien kon dat wel zo zijn! Positief zijn was heel erg belangrijk! En we mochten best denken dat WICKED dit allemaal deed voor de Variabelen! Met hen wist je het nooit? Kon best dat ze wilden zien hoe we er allemaal op reageerden en tuulijk zouden ze dan Newt kiezen! Lag het beste in de groep! Iedereen mocht hem en had wel aan iedereen kunnen zien dat ze het allemaal wel moeilijk hadden gehad. Waren druk geweest met andere dingen, maar had Minho ook wel een keer vaker naar Newt zien kijken en zelfs Blaise had hem heel erg goed in de gaten gehouden. Vonden het allemaal heel erg en WICKED had dat vast geweten! Wisten alles! Ik wilde dat het iets voor de Variabelen is, het hoorde bij de leugens die ze ons allemaal hadden verteld! Waren er ondertussen wel heel erg veel?! "Wil niet dat het echt is." Fluisterde ik zachtjes. Mocht gewoon niet? Al was de kans er wel en dat vond ik heel erg vervelend! Newt mocht best wel weten dat ik het eng vond. Volgens mij vond hij het zelf ook wel eng. Hij kon in ieder geval niet slapen, wat ik ook wel begreep! Was heel erg eng! Zou liever zelf ziek willen zijn. Was ook niet heel erg fijn, maar wilde niet dat ik Newt langzaam dood zag zien gaan? Of zou worden zoals de Cranks die we hadden gezien. Leek me echt vreselijk? Maar zou echt niet van hem weg gaan? Wat hij ook wilde, hoe hij mijn naam ook zou zeggen. Ik zou hem echt niet verlaten, hoe graag hij het ook zou willen. Maakte me echt niets uit wat hij zou doen? Wist dat Newt daar zat en waarschijnlijk zou hij dat zelf ook wel weten! Ik zou bij hem blijven? Het was niet eerlijk om hem zomaar te verlaten en dat kon ik ook helemaal niet? Zou niet kunnen leven met het idee dat Newt nog ergens was? Of misschien niet?! Zou echt niet met dat idee kunnen leven. "Weet dat je altijd mijn Newt blijft, wat er ook gebeurd." Zei ik zachtjes. Was het enige wat ik wist! Hij zat daar altijd, ook als hij zou veranderen, dan was hij diep van binnen nog steeds zichzelf! Als hij nu zo zou denken wist ik wel zeker dat het zou gaan gebeuren. Bleef zichzelf! Was iets anders dan de andere Cranks? Ik zou hem niet verlaten, had altijd iemand die hem een beetje kon bedaren als dat nodig was. Hoopte dat het nooit zo ver zou komen, zou namelijk betekenen dat hij heel wat pijn had en dat was echt niet fijn? Ik zuchtte zachtjes, Newt wilde er duidelijk niet meer over praten, daarom vertelde hij me dat ik moest gaan slapen. Wilde op het moment toch niet slapen! Kon niet eens slapen! "Weet niet of ik wel kan slapen." Wist dat het nodig was, hadden heel wat dingen te doen! Zouden morgen in ieder geval opzoek gaan naar Nefeli! Wisten niet of we haar zouden vinden, maar gingen hier daarna in ieder geval weg! Hadden ook echt geen idee wat daar ging gebeuren? Of waar we naar toe moesten. Berg had ons hier naar toe genomen? Hadden geen idee hoe we hier waren gekomen? Misschien waren we bij woestijn in de buurt, maar kon ook best dat we heel ergens anders zaten. Streek zachtjes door het haar van Newt. "Houd van je." Fluisterde ik zachtjes. "Mag je niet vergeten, wat er ook gebeurd." Als ik het nu zei, dan kon hij later aan dit moment terug denken?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Newt.
Cleo luisterde niet eens naar me! Ze probeerde het misschien wel en ik snapte ook wel dat ze het nog positief in probeerde te zien, maar dat ging op dit moment gewoon niet! Er was niets positiefs aan deze hele situatie! Ik ging dood en volgens mij wilde Cleo dat gewoon niet accepteren. Iets wat misschien wel lief was, maar uiteindelijk zou ze het moeten accepteren. Er zou een dag komen waarop ik er niet meer zou zijn en daar zou ze mee om moeten kunnen gaan! Iets wat niet zou gebeuren als ze maar bleef hopen dat alles goed zou komen. Het was lief dat ze zei dat ik altijd haar Newt zou blijven, maar dat zou iet kunnen. Ik wist ook niet precies wat er allemaal zou gebeuren, maar de Cranks hadden niet veel persoonlijke trekken gehad. Alsof ze hun hele, eigen ik kwijt waren geweest. Als dat ook bij mij zou gebeuren, dan zou ik waarschijnlijk niet eens meer weten wie Cleo zou zijn. Iets wat haast te pijnlijk was om er over na te denken, maar het zou kunnen gebeuren! Dat wilde ik Cleo ook niet aan doen? Dat betekende namelijk dat ik niet altijd haar Newt zou blijven. Dat ik er niet altijd voor haar zou zijn om haar in mijn armen te nemen, of om met haar te praten als ze niet zou kunnen slapen. Er zou een dag komen waarop mijn geest én mijn lichaam niet meer de Newt zouden zijn die zij kende. Ik wilde er echter ook niet meer tegen in gaan. Wilde geen ruzie met Cleo? Was nu ook wel duidelijk dat ze niet echt naar me luisterde, dus ook niet als ik zou zeggen dat ik niet altijd haar Newt zou blijven. ‘Probeer maar gewoon te slapen,’ zei ik zachtjes. Moest vast wel lukken. Al was het mij de afgelopen paar uur ook niet gelukt, als we hier al een paar uur lagen. Het was moeilijk om de tijd in de gaten te houden als de enige tijdsbepaling die je had, de lichten in de kamer waren. WICKED deed ze uit en WICKED deed ze aan. Hadden geen idee hoe vroeg of laat het was als we hier lagen. Was best frustreren. Het tijdsbesef was volledig weggevaagd. De horloges die we ooit hadden gehad, waren kapot gegaan of WICKED had ze afgenomen. Wist het eigenlijk niet eens meer. Ik zuchtte toen Cleo fluisterde dat ze van me hield. Ik hield ook van haar! Dat deed ik al een hele tijd en wist niet of ik er ooit mee zou kunnen stoppen, maar ergens was het niet goed dat Cleo dit nu zei. Ook omdat me dat deed realiseren dat het lang niet zo makkelijk was om Cleo te vertellen dat ze weg moest gaan. Ze hield van me en dat maakte ze nu heel erg duidelijk. ‘Ik houd ook van jou,’ fluisterde ik terug. Ik sloot mijn ogen en focuste me alleen nog maar op Cleo haar vingers, die zachtjes door mijn haar gleden. In de Glade was alles zoveel simpeler geweest. Cleo had mijn dagen daar echt beter gemaakt en we hadden heel erg veel van elkaar genoten. We hadden bij elkaar gezeten, we hadden met elkaar gepraat en we hadden het vooral heel erg leuk met elkaar gehad. Nu was het allemaal zo anders. Ik had het idee dat de Glade zo ver van ons weg was dat het leek alsof de versies van onszelf ergens tussen de Glade en de Scorch waren verdwenen. Waarschijnlijk zouden we die nooit meer terug krijgen. Dat terwijl we daar echt gelukkig waren geweest. Ik zuchtte en nam Cleo haar hand weer vast, waarna ik de deken iets verder over me heen trok. Moesten maar gewoon proberen te slapen. Morgen zouden we opzoek gaan naar Nefeli en waarschijnlijk zelfs hier weg gaan, als we haar zouden vinden. Al zouden we misschien ook wel weg gaan zonder haar. Blaise misschien niet, maar volgens mij wilde de rest hier niet langer blijven.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De volgende ochtend (:
---
Blaise.
Het was echt een vreselijke nacht geweest. Sinds ik hier was gekomen waren de dromen wat minder geworden. Helemaal toen ik blijkbaar door had gehad dat dit de gangen waren, waar ik over had gedroomd. Ik had de hele tijd gedroomd over WICKED. Sinds ik hier was, was het heel wat rustiger geworden in mijn hoofd, in de nacht in ieder geval. De zorgen overdag waren echt tien keer zo erg geweest. Er kon van alles met Nefeli aan de hand zijn! Ik vond het vreemd dat ze gisteren niet bij de rest van ons had gestaan. Iedereen was er geweest, van onze groep in ieder geval. Ik had Jorge, Brenda en Seth ook niet gezien. Over dat laatste was ik niet heel erg rouwig? Ik gunde hem ook niet dat er iets ergs met hem aan de hand was, dat gunde ik helemaal niemand! Ik wist niet eens of hij wel in de Berg was gestapt samen met de rest. Ik was ineens niet meer bij bewustzijn geweest en ik wist ook niet precies hoe lang het had geduurd. Ik had wel meegekregen van de rest dat ze hier al weken hadden gezeten. Weken en gisteren hadden ze pas te horen gekregen dat ze hun geheugen terug konden krijgen? Frypan was de enige geweest die toe had gezegd, waardoor het vanmorgen behoorlijk hectisch was geweest. Hij was op me af komen stormen en hij had me tegen de muur aangedrukt. Het ergste was nog wel dat ik het niet eens heel erg goed had gezien! Vanmorgen was ik wakker geworden en had ik gemerkt dat ik niet meer heel erg goed had kunnen zien. Mijn zicht was wat waziger geweest dan ik gewend had. Natuurlijk kon ik nog genoeg zien, ik had Frypan ook wel aan zien komen! Toch was het echt belachelijk dat hij ineens op me af was komen rennen en van alles uit had geroepen! Hij had geroepen dat ik te maken had met dit alles! Iets wat Nefeli me ook al wel had verteld, maar er was ook nog heel wat anders over zijn lippen gekomen! Dat was iets geweest over mijn ouders en dat ze hier hadden gewerkt! Dat ze hier nog steeds werkten! Iets wat ik me eigenlijk niet kon voorstellen, anders hadden ze dat toch al wel laten weten? Dan hadden ze me echt niet in mijn eentje in een kamertje laten zitten! Het leek me ook niet dat ze me dan in het doolhof hadden gestuurd! Het was heel erg gevaarlijk! Echt vreselijk gevaarlijk! Daar zou je je kind toch niet naar toe sturen? Ik zou het in ieder geval niet doen. Dat was ook de reden dat ik Frypan niet wilde geloven, ondanks dat hij zelf toch ook wel kon bedenken dat het niet zo kon zijn! Ik wilde het in ieder geval niet geloven. Het was wel even hectisch geweest, want het had toch wel even geduurd voordat ik de rest zo ver had gekregen om toch naar Nefeli te zoeken! We hadden niet geweten waar we toe hadden gemoeten, dat hadden we gisteravond in ieder geval gedacht! Maar mijn dromen waren weer over de gangen gegaan. Nu waren er echter duidelijke verschillen! Misschien was dat wel waar Nefeli was. Ik had ook over haar gedroomd! Ik vond dat we het moesten proberen! Iets wat de rest ook had gevonden gelukkig! Waardoor we nu onderweg waren door de gangen die ik in mijn dromen had gezien! Ik hoopte echt dat het goed kwam! Dat we echt bij de juiste kamer uit zouden komen. Het moest aan het einde van de deze gang zijn! Het was een beetje wazig, maar ik zag geen raam. Dus we zouden er niet doorheen kunnen kijken om te weten of Nefeli daar echt was. "We moeten proberen de deur open te rammen." Ik keek om naar de rest, die achter me stonden. "Weet je zeker dat dit de goede plaats is?" Ik knikte "Dit was de plaats uit mijn droom." "Ziet er allemaal bloody hetzelfde uit!" Zei Newt. Iets waar ik hem wel gelijk in moest geven. Ik kreeg het uiteindelijk toch voor elkaar dat we de deur samen open zouden rammen, wat we ook deden!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Mijn herinneringen hadden betekend dat ik ooit bij WICKED had gehoord, maar dat was wel het laatste wat ik had gewild toen ik er achter was gekomen. Het had er echter behoorlijk op geleken dat ik geen keuze had gehad. Nadat ik mijn geheugen terug had gekregen en ik Blaise had gezien, was ik volledig geïsoleerd geraakt van de groep én van Blaise. Ik wist niet eens meer hoe lang het precies geleden was dat ik hem voor het laatst had gezien, maar het voelde als weken. Iets wat ook kwam door wat WICKED allemaal met me had willen doen. Nu ik mijn geheugen weer terug had gehad, wat volgens hen gunstiger was geweest voor het vinden van het medicijn, hadden ze allerlei testen met me uit willen voeren. Eerst waren het testen geweest om te testen hoe stabiel ik mentaal was geweest, maar de testen waren steeds erger geworden. Ze hadden willen zien of ik anders zou reageren op de Variabelen nu ik al mijn herinneringen weer terug had, nu ik meer wist over de hele situatie. Ik wist niet hoe ze het precies hadden gedaan, maar ze hadden bepaalde beelden in mijn hoofd kunnen opwekken. Beelden die ik al eerder had gezien. De dood van Chuck, Alby die gestoken werd, Cleo en ik die door het doolhof hadden gerend en Grievers die recht voor mijn neus hadden gestaan. Ik had die momenten niet één keer moeten herbeleven, maar veel vaker en het was me echt zwaar gevallen. Ik had ook niemand om mee te praten, ik kon mijn gedachten niet meer hardop uitspreken. De mensen van WICKED deden wel alsof ze me kenden, alsof we collega’s waren, maar dat waren we niet. Juist door alle kennis die ik nu van WICKED had, waren ze in mijn hoofd nog groter en slechter geworden dan dat ze al waren geweest. Ik werd al dagen van mijn eigen kamer naar andere kamers gebracht. Ik wist niet of de rest hier nog was, maar ik hoopte dat ze hier weg waren. Dat Blaise duidelijk had kunnen maken dat dit een slechte plek was en dat ze hier weg moesten. Toch had ik het niet kunnen laten om een bril mee te nemen voor Blaise. Ik wist niet eens of hij nog hier was, en of hij een bril nodig zou hebben, maar ik had hem gepakt toen ik hem had zien liggen. Ook omdat het een beetje een herinnering was aan Blaise? Als ik aan hem dacht, zag ik hem ook vaak voor me met bril. Als hij weg was, dan hadden we in ieder geval één zoen samen gedeeld en ik was blij dat we die zoen hadden. Ik schrok op toen ik hard gebonk tegen de deur aan hoorde. Als ze iets van me wilden, liepen ze meestal gewoon binnen. Het gebonk bleef zich ook herhalen en uiteindelijk schoot de deur open, waardoor ik Blaise, Newt, en Minho tegelijk mijn kamer binnen zag wankelen. ‘Oh mijn god,’ zei ik zachtjes en ik kroop van het bed af, waarna zo snel als ik kon naar Blaise toe liep. Ik sloeg mijn armen om hem heen en trok hem zo dicht mogelijk tegen me aan. Hij had me gevonden! Ik wist namelijk wel zeker dat hij degene was die naar me opzoek had willen gaan. Ik wist niet of de anderen hun geheugen terug hadden, maar ik gaf ze geen ongelijk als ze nu dachten dat ik bij WICKED hoorde. Al hadden ze dat ook van Blaise kunnen denken, en ze waren wel met hem mee gegaan om hem te helpen. ‘Ik ben zo blij dat jullie er zijn,’ fluisterde ik. Ik had ze echt gemist! Ik had hier niet weg gekund. Ze hadden me letterlijk elke avond opgesloten en er had altijd iemand naast me gelopen als we in de gangen waren geweest. Ik had niet weg kunnen rennen, ondanks dat ik dat heel graag had gewild. ‘Ze zijn echt vreselijk… Ze doen letterlijk alles om het medicijn te maken.’ Ik snapte dat ze een medicijn wilde vinden, maar mensen doden en traumatiseren was niet de goede manier!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise.
Het was niet makkelijk geweest om de rest hier mee naar toe te nemen. Al had ik wel precies geweten wat ik had moeten doen, waar ik naar toe had moeten lopen. Het was automatisch gegaan! De gangen die ik in mijn dromen had gezien, waren ook echte gangen geweest. Waar we nu daadwerkelijk door heen waren gelopen. Ondanks dat ik niet heel erg zeker was geweest of we daadwerkelijk de juiste weg hadden gelopen! We hadden hier echt niet weg gekund zonder Nefeli! Niet alleen omdat we een moment samen hadden gehad een paar weken geleden. Volgens mij kon je ons nu toch wel een beetje zien als een stel? Maar het ging er ook echt wel om dat Nefeli een deel was van onze groep, we konden helemaal niemand achterlaten. Zelfs Frypan was meegegaan? Ondanks dat het net toch wel heel erg hectisch was geweest. Ik wist ook niet waar die woorden vandaan waren gekomen. Het kon best dat ze waar waren, al had Nefeli me dat wel verteld. Ik kon er altijd met haar over praten. Dan moest ik haar wel eerst vinden! Daarom waren we nu ook bezig met de deur aan het inbeuken. Iets wat gek genoeg ook nog lukte? Wat me nog wel het meeste verbaasde was dat Nefeli echt in de kamer zat. In haar eentje ook nog wel! Er waren geen mensen van WICKED bij die ons tegen konden houden. De vorige keer dat ik haar had gezien was het dan ook wel niet zo geweest, maar na een heel bijzonder moment was ik wel weggetrokken! Iets waar ik best wel van baalde, al vond ik het ook heel erg vervelend dat ik gewoon niet wist wat er met Nefeli aan de hand was. Weken lang had ze ergens in een kamertje gezeten! Gelukkig had ik haar nu weer bij me en het voelde ook echt heel erg fijn om haar in mijn armen te hebben. We hadden hier echter niet heel erg veel tijd voor! We moesten zo snel mogelijk weg, voordat iemand doorhad dat we uit waren gebroken en ons tegen zou houden! Het was al een wonder dat we hier waren gekomen zonder dat iemand ons door had gehad. Ergens vertrouwde ik het niet echt. Wat nou als dit weer een van hun plannetjes was? Met hen wist ik het echt niet? Ik wist wel dat ik hier niet langer wilde blijven en ik hoopte dat Nefeli er hetzelfde over dacht. Al leek dat wel het geval te zijn toen ze zei dat deze mensen echt vreselijk waren. Ze deden er echt alles aan om een medicijn te maken, wat waarschijnlijk betekende dat ze echt alles zouden doen en laten, het maakte echt niets uit wat er met ons zou gaan gebeuren. Ik keek om naar Newt, hij was diegene die ziek was. De enige van ons. Misschien dat hij met deze informatie toch wilde blijven? Als we weg zouden gaan, zou hij nooit een medicijn krijgen! Dan zou hij dood gaan en ik wist ook niet precies wat we met hem aan moesten? Niet als het te heftig werd. Ik zag dat hij met zijn hoofd schudde, wat mij al wel genoeg zei. Hij wilde hier ook niet blijven. "We moeten hier weg." Zei ik tegen Nefeli. Ik had er echt geen twijfel over, ze zou gewoon meegaan. Ik zag het niet voor me dat ze hier wilde blijven! Ze had net nog gezegd dat deze mensen vreselijk waren! Als je zoiets vond, dan wilde je echt niet bij mensen blijven. "Ga je mee?" Ik wilde haar niet verplichten om mee te gaan, ondanks dat ik haar wel heel erg graag mee wilde hebben. Eigenlijk wilde ik haar het liefste meetrekken. Ik wist ook niet waar we heen moesten. Nefeli wist meer hiervan? Dus zij zou de weg wel eens kunnen weten! Lopend kwamen we niet heel erg ver, dus we hadden gisteren al wel een beetje afgesproken om een Berg te zoeken? Ik wist niet of het moeilijk was om zo’n ding te besturen, maar ik had er wel wat van herkend?

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld