Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk dat dat wel goed komt.' verzekerde hij haar, waarna hij verder ging met zijn eten. Als ze van elkaar hielden, zouden ze ook wel uit dat kinderprobleem komen. Hij had zo veel verhalen gehoord over mensen die nooit kinderen wilden, maar uiteindelijk toch kinderen kregen en nog nooit zo gelukkig geweest waren. Dat was wat kinderen deden, hoewel hij wel geloofde dat ik het ook heel erg zwaar was.
Zijn blik gleed even naar Ivy, ze zag er niet helemaal gerust uit. Misschien was ze helemaal niet klaar om over de toekomst te denken, dat kon natuurlijk. Ze waren ook jong, ze hoefden er niet mee bezig te zijn. Hij at het laatste stuk van zijn sandwich en schoof het bord toen een klein stukje naar voren. Zijn blik gleed naar het bord van Ivy, die in haar aardbei prikte en hem een framboos gaf. Een lichte frons verscheen op zijn gezicht, voelde ze zich niet goed? Het was niet Erin, Erin was alleen nog maar aardig en nieuwsgierig geweest naar hen toe. Niemand had tot noch toe iets verkeerds gezegd, toch?
'Wil je later kinderen, Oliver?' hij keek even op, zijn blik gleed naar Alistair. Alistair glimlachte even naar hem, maar hij wist dat dit soort vragen nooit zomaar gesteld werden.
'Als dat mogelijk is, ja.' beantwoordde hij zijn vraag. Hij had dat al eens aan Ivy verteld toen Suzan het vroeg, hij had het nooit achter gehouden. Alistair knikte even goedkeurend en at het laatste ei van zijn ontbijt. Erin prikte een stukje fruit aan haar vork en at het langzaam op, waarna ze even naar Alistair glimlachte.
'Maak de man gelukkig, zusje.' grapte de man, waardoor hij even zijn hoofd schudde en naar Ivy keek.
'Ze hoeft geen kinderen te krijgen als ze dat niet wilt, ik ben ook gelukkig zonder kinderen.' zei hij, voor hij weer naar Alistair keek. Hij hield van Ivy, hij had geen kinderen nodig om gelukkig te zijn. Het was iets waar ze het later misschien over moesten hebben, maar niet nu. Ze was nergens toe verplicht, hij zou het ook niets vinden als ze zich ertoe verplicht voelde omdat ze wist dat hij graag kinderen wilde.

Account verwijderd

schreef:
Ivy nam een vlugge slok koffie en ging wat rechter gaan zitten. Ze schonk Oliver een glimlach toen hij fronste en legdd haar hand om zijn arm. Natuurlijk had hij haar ongerustheid opgemerkt, hoe kon het ook anders. Ze drukte een vlug kusje op zijn wang. "He jullie twee mogen altijd eens langskomen als jullie zin hebben" merkte Erin op met een glimlach. Ivy glimlachte terug. "Sure, dat doen we graag" zei Ivy met een knikje. Waarom hielden mensen er zo van dat Oliver en ij op bezoek kwamen? Ivy luisterde naar Oliver. Het was geen geheim dat hij kinderen wou. Ze lachte om Alistair. "Jaja" gniffelde ze even. Ze bloosde toen Oliver zei dat ze geen kinderen hoefde te krijgen. "Geloof me, ik wil ooit kinderen" stelde ze hem gerust. "Ik was gewoon bang om dat eerder te zeggen, ik wou je niet wegjagen" bekende ze. Ivy schoof haar bord voorzichtjes van haar af en legde haar vork neer. Erin dacht even na. "Als Alistair en ik ooit trouwen Ivy, zou jij dan één van mijn bruidsmeisjes willen zijn?" Ivy keek verrast op en lachte. "Ja tuurlijk" ging ze akkoord. Alistair lachte even. "Dames, volgens mij is dat nu nog net iets te vroeg" Ivy trok een wenkbrauw op. "Je trouwt maar beter met haar, want ik mag Erin" lachte ze, waarna ze de vrouw een glimlach toewierp. Ivy haalde even een hand door haar haren en streek haar trui recht. Het was een wonder dat ze nog niets gemorst had deze ochtend. Ze wiebelde even met haar voeten.

Account verwijderd

schreef:
Het was wel duidelijk dat Ivy Erin graag mocht toen ze haar verzekerde dat ze graag eens langs zouden komen, hij was blij dat deze vriendin haar wel beviel. Het zou ook geen drama geweest zijn als ze haar niet gemogen had, hij wist zeker dat Alistair zijn zusje zou blijven zien, maar het was voor alle partijen beter dat ze elkaar wel mochten. Hij mocht Erin ook wel, maar hij vond zelden iemand niet aardig. Op het instituut was er maar één persoon waar hij een hekel aan had en dat was Joel, dat was niet geheel zonder reden.
'Je wilt kinderen?' vroeg hij een beetje verbaasd, waardoor Alistair in de lach schoot. Hij kon een grijns niet bedwingen, hij was blij dat ze kinderen wilde. Hij was ook gelukkig zonder kinderen, maar dat nam niet weg dat hij ze wel heel graag wilde. Dat ze het niet gezegd had omdat ze hem niet weg wilde jagen, begreep hij wel. Ten slotte had hij ook vaak genoeg iets niet gezegd omdat hij dacht dat het nog wat te vroeg was. Maar sinds ze een serieuze relatie hadden, kwamen die gedachten over de toekomst wel regelmatig naar boven.
Een lach gleed over zijn lippen toen ze het al over trouwen hadden, het was inderdaad vrij snel om nu al iemand als bruidsmeisje te vragen. Het mocht wel, maar het was vrij snel. Alistair leek daar hetzelfde over te denken, hoewel hij ergens een vermoeden had dat een bruiloft misschien niet eens zo lang zou duren. Hij kon zich herinneren dat Ivy hem verteld had dat Alistair wilde settelen, dat betekende meestal trouwen en kinderen krijgen. Misschien over een half jaar, als het niet sneller ging.
'Houd je het stilzitten nog vol?' vroeg hij lachend, toen hij haar wat onrustig met haar voeten zag wiebelen. Nog geen uur geleden was ze ontzettend vermoeid geweest, maar nu leek ze weer zo energiek als dat ze altijd was. Hij had de neiging om zijn armen om haar heen te slaan, maar hij besloot dat niet te doen. Ze hadden nog meer dan genoeg tijd vandaag, hij kon heus wel een ochtendje zonder. Hij moest het een hele week zonder haar doen, dus een ochtendje zou ook te overleven moeten zijn.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaf Oliver een gekwetste por. "Waarom? Denk je dat ik niet goed voor kinderen kan zorgen misschien?" Ze trok een wenkbrauw naar hem op. "Okey, ik weet dat ik het vaak druk heb en al dat, maar ik wil echt nog wel ooit ergens een huis samen kopen, trouwen en kinderen krijgen" Zo, het was er uit. Ivy's wangen werden weer rood. Was het wel verstandig om dat te zeggen? Shit. Eenmaal ze de grijns zag op Olivers gezich kon ze zichzelf ook niet meer bedwingen. Ze glimlachte en drukte een kus op zijn wang. "Jij wilt wel héél graag kinderen he?" Lachte ze vrolijk. Ivy lachte zachtjes. Wie weet, als alles goed liep... Ivy luisterde naar wat Erin allemaal vertelde over haar ouders die haar nogal streng hadden opgevoed en dat ze uit die barriere was gebroken en gaf Oliver een prik in zijn zij. "Stttt jij, de koffie heeft gewerkt" grapte ze. Ivy glimlachte breed en leunde op haar hand om naar Erin te luisteren. "He, en Alistair vertelt altijd zo'n leuke verhalen over je, hij heeft me zelfs al een paar filmpjes getoond" Ivy veerde een beetje recht. "Welke filmpjes?" Ze keek Alistair dreigend aan, die haar een grijns toewierp. "Wel, één van die filmpjes waarin jij aan het zingen bent in een zeemeerminpakje waarin je struikelt" Alistair wiebelde met zijn wenkbrauwen. Ivy kreunde even en lachte toen. "Ha, maar wat het goed maakt is dat jij van zetel naar zetel spring in je spidermanpakje op de achtergrond" grinnikte ze. Alistair keek naar Oliver. "Hmmm, Oliver, misschien moet je toch maar eens aandringen bij Ivy om die video te zien" lachte hij. Ivy rolde met haar ogen. "No way dat hij die video te zien krijgt" protesteerde ze. Ivy lachte en dronk de rest van haar koffie op. "Ik denk dat ik liever een paar video's van hem wil zien" hintte ze Oliver subtiel. Ze glimlachte naar hem.

Account verwijderd

schreef:
'Nee, helemaal niet. Ik denk dat je een goede moeder zou zijn, maar ik dacht dat je geen kinderen wilde.' verklaarde hij. Ivy was waarschijnlijk het leuke soort moeder, de soort moeder die haar kinderen allemaal pakjes aantrok om er vervolgens foto's van te maken en ze ergens op te hangen. Ze was waarschijnlijk het soort moeder dat onvoorwaardelijk veel van haar kinderen hield, hij had haar manier van houden van wel opgemerkt.
Heel even stond hij versteld van haar woorden, hij had niet verwacht dat ze haar toekomst zo wilde zien. Het bleef Ivy, enthousiaste en vrolijke Ivy. Ze was zo druk met het instituut, dat hij dacht dat ze voorlopig geen leven zag buiten het instituut. Misschien was dat waarom hij zich nooit volledig op het instituut kon richten, hij had een leven daarbuiten gehad voor hij hier aangekomen was.
Hij knikte, hij wilde graag kinderen. Hij wist niet of het leven nut had, of dat het doel had, maar hij vond dat kinderen in een leven hoorde. Als jij dood was, ging een deel van jou toch altijd verder en zo was je nooit volledig verdwenen. Hij was niet bang om dood te gaan, maar een deel van hem zou nooit willen verdwijnen.
Erin begon te vertellen over haar ouders en hij lachte even om Ivy, waarna hij weer naar Erin luisterde. Zijn ouders hadden hem niet beschermend opgevoed, daar was hij blij mee op momenten als dezen. Hij begon opnieuw te lachen toen Erin vertelde over de filmpjes die ze van Ivy gezien had, die had hij niet gezien. Hij had één filmpje gezien van Ivy en Alistair, maar dat was in een serieuze situatie geweest.
'Ik weet niet of er echt video's van mij zijn, mijn ouders hadden altijd meer met foto's.' vertelde hij. Als er video's waren, had hij die in elk geval nooit gezien. Hij kon er wel een keer naar vragen, misschien lagen ze ergens opgeborgen in een kast en waren zijn ouders het helemaal vergeten omdat ze zo druk waren met foto's.
'Maar weet je zeker dat ik die video nooit te zien krijg?' vroeg hij lachend aan Ivy. Hij zou hem best wel eens willen zien, Ivy was erg schattig als kind. En bovendien hoorde hij haar zelden zingen, hij vond het leuk om haar te horen en zien zingen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy fronste even. Ze wist niet of ze een goede moeder zou kunnen zijn, ze was er nogal bang voor. Ze was bang dat ze wat verkeerds zou doen of zeggen wat alles zou verpesten. Ivy keek even naar Oliver met een glimlach. Wie weet, misschien zouden ze later inderdaad kinderen hebben. Maar daarvoor zouden ze toch moeten wachten. Ivy glimlachte en trok een gezicht. "Wel, ik ga na de missie eens bellen naar je ouders om te vragen of ze nog video's hebben liggen, anders heb je een probleem" grapte ze. Ivy gniffelde even en schudde haar hoofd. "Nopeeee" lachte ze. Ivy zag Alistair even op zijn horloge kijken en fronsen. "Guys, we moeten zo eens door, ik moet nog naar mijn werk en Erin heeft met een vriendin afgesproken om te gaan shoppen" Alistair riep een bediende en betaalde voordat iemand nog de kans had om te protesteren. " Erin rolde even lachend met haar ogen en stond om. "Werk?" Vroeg Ivy met een frons. "Oh ja, ik werk nu bij de controle van de overheid, ik zoek opuit welke misdadigers er gaves bezitten en dat soort stuff" legde Alistair eenvoudig uit. Ivy knikte even, dat was waarschijnlijk ook wel nodig. Tegenwoordig de dag had de politie ook wel speciale wapens nodig voor de ergste soort begaafde misdadigers. Erin gaf Ivy en Oliver een snelle knuffel en kus op de wang. "Fijn om jullie te ontmoeten, kom snel eens langs he?" Ivy knikte. "Natuurlijk" Ze gaf Alistair nog een knuffel en genoot stiekem van de omhelzing die ze al een lange tijd niet had gekregen. Ivy wist wel dat Alistair zich expres sterk hield voor haar, ze was niet dom. Hij wou haar niet ongerust maken. Maar Ivy kon hem er niet over aanspreken, Alistair kon gewoon niet over dat soort dingen praten. Gelukkig had hij Erin nu. Ze keek de twee na toen ze vertrokken en zuchtte lichtjes.

Account verwijderd

schreef:
Het was niet verrassend dat Ivy zijn ouders zou bellen voor video's, dus lachte hij alleen maar. Hij protesteerde niet, als er video's waren, mocht ze die best zien. Zijn ouders zouden het waarschijnlijk wel leuk vinden dat ze belde, ze waren dol op haar. Ze hoefden zich in elk geval niet druk te maken over familieproblemen, haar broer leek hem te mogen en zijn ouders mochten haar. Dat er geen problemen waren, was zeker een groot voordeel.
'Het is vast niet zo erg.' hij wilde de video wel zien, het viel vast allemaal wel mee. Wat zij vreselijk vond, vond hij vaak wel schattig. Vanmorgen hadden ze dat alweer bewezen, zij leek haar vermoeidheid te haten, maar hij vond het wel schattig om haar ook eens zo vermoeid te zien. Zijn eigen vermoeidheid was ondertussen ook weggetrokken, hij was ondertussen al wel een poosje op.
Hij knikte toen Alistair zei dat ze er eigenlijk vandoor moesten. Zij hadden vandaag geen verplichtingen, maar dat betekende niet dat niemand die had. Geïnteresseerd luisterde hij naar Alistair's baan, hij had het goed getroffen. Mensen met een gave leken sowieso een voorsprong te hebben, meestal waren zij een stuk geschikter voor bepaalde banen dan dat mensen zonder gave waren. Het was één van de punten waardoor er tegenwoordig rellen uitbraken, mensen zonder gaven waren het er niet langer mee eens dat de wereld zo verdeeld was. Er waren genoeg mensen met gaven die neerkeken op mensen zonder, hij vond dat een beetje idioot.
Hij nam kort afscheid van Erin en Alistair en keek toen naar Ivy, hij wist vrij zeker dat ze haar broer miste, maar ze hadden het er nooit over gehad. De manier waarop ze de twee nakeek, was vrij duidelijk.
'Dat ging wel goed, toch? Erin leek je wel te mogen.' begon hij, waarna hij haar een glimlach schonk. Erin leek hem ook wel vriendelijk, geen vrouw die ruzie zou zoeken met het zusje van haar vriend.
'Heeft Alistair dezelfde gave als jij?' hij was best nieuwsgierig naar zijn gave, hij leek minder ongeduldig dan Ivy was en hij at ook lang niet zo veel suiker als dat Ivy deed. Het kwam regelmatig voor dat broers en zussen dezelfde gaven hadden, maar het was niet altijd zo.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knabbelde op haar onderlip en draaide zich even verward om. "Oh, ehhh, ja, dat ging goed" Ze dacht even na. "Erin lijkt me echt een geweldige vrouw voor Al" merkte ze op met een glimlach. Ze was blij dat haar broer met zo iemand samen was. Erin was meer dan zijn gebruikelijke knappe meisjes. Ivy schudde haar hoofd. "Nah, niemand van onze familie heeft dezelfde gaves, ik denk dat we nogal vreemd zijn op dat vlak" lachte Ivy. De meeste gezinnen die ze kende hadden wel twee personen let dezelfde gave, maar bij haar dus niet. Ze had Oliver nog nooit verteld wat Alistairs gave was, ze washet waarschijnlijk vergeten. Ze stond op en trok haar jas aan. "Alistair kan de tijd stilzetten en heel even terugspoelen, maar dat tweede mag hij nooit gebruiken van de overheid" Ze fronste even en legde de kraag van haar jas goed. "Dante zei altijd dat hij niet wou dat er meerder tijdlijnen ontstonden, dat het gevaarlijk was en voor catastrophes kon zorgen" legde ze uit. Alistair had er nooitvragen bij gesteld, ze wisten allebei dat het niet kon. "Hij heeft ooit nog geprobeerd om onze ouders te redden, het eindigde op het feit dat hij meer dan 6 maanden in coma lag" Ze schudde haar hoofd, het was geen leuke herinnering. "Maar de tijd stilzetten kan wel nog handig zijn, hij heeft tijdens een vuurgevecht dus altijd genoeg tijd om na te denken over wat zijn stappen zullen zijn en een plan uit te bedenken" Ze sloeg een arm om zijn arm en glimlachte. "Maar nu, de rest van de dag liggen in bed was het plan toch?" Ze glimlachte en knikte nogmaals vriendelijk naar de vrouw aan de kassa voordat ze naar buiten liepen.

Account verwijderd

schreef:
Hij knikte begrijpend, Erin leek hem iemand dat het wel begreep. Ze had niet verteld of dat ze een gave had, maar dat was ook niet belangrijk. Alistair had iemand nodig die het begreep, net zoals hij iemand nodig had gehad die het begreep. Ivy had hem nooit veroordeeld, ze had er nog geen enkele keer iets verkeerds over gezegd. En hij wist dat ze ook niet verkeerd over hem dacht, dat zou er ondertussen al wel uit gekomen zijn.
'Handig.' merkte hij op. Tijd kon een hoop in je leven veranderen, hij had ook een hoop kunnen veranderen als hij de gave had om tijd te beïnvloeden. Achteraf werd voor hem steeds minder duidelijk of dat hij het gedaan had, of dat hij de tijd veranderd had als hij dat had gekund. Hij was toen gelukkig geweest, maar nu ook, hij wist niet meer wat hij wel en niet had veranderd. Vroeger was alles zo duidelijk, toen had hij het willen veranderen, nu was hij er niet meer zeker van.
'Jullie gaven zijn wel aan elkaar gelinkt. Voor jou gaat de wereld langzaam, voor hem staat de wereld stil.' zei hij bedenkelijk. Haar snelheid veranderde tijd voor haar, zijn gave liet tijd verdwijnen. Even dacht hij daarover na, maar hij schudde toen de gedachte uit zijn hoofd. Hij vond het begrijpelijk dat Alistair geprobeerd had zijn ouders te redden, maar hij vond het vervelend voor haar. Ze had al geen ouders meer, ze was haar broer ook verloren voor zes maanden. Hij duwde een kus tegen haar wang en liep toen mee naar buiten.
'Dat is wel het plan. Ik kan me niets beters bedenken op onze laatste dag hier.' hij glimlachte even en keek over straat, waarna hij zijn blik weer naar Ivy liet glijden. Hij wierp een laatste blik op haar hakken, voor hem bleef het een wonder hoe vrouwen in staat waren op die kleine puntjes te lopen, maar liep toen door. Het instituut was niet ver, ze waren al snel weer binnen en hadden haar kamer ook al snel weer bereikt.
'Ik heb geen verstand van films, jij kunt er een uitzoeken als je wilt.' gaf hij toe. Hij had geen films gezien in zijn tijd bij de bende en daarvoor keek hij er slechts af en toe een. Hij vond films wel leuk, maar hij had er meestal geen tijd voor. Hij hing zijn jas weer op en liet zijn blik even naar Baylor glijden, die op de grond lag te slapen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy haalde haar schouders op. "Ja, dat is het wel" zei ze met een glimlachje. Ze liepen samen rustig naar huis en Ivy droomde ondertussen een beetje weg. "Hmmmhmmm.." Mompelde ze even toen hij begon uit te leggen dat hun gaven wel aan elkaar waren gelinkt. Daar had hij wel een punt. Ze glimlachte en wiebelde even met hun vingers. "Ik vind het een geweldig plan" lachte ze even vrolijk. Ze kon ook niets beters bedenken. Ze spaarden hun krachten wat uit en niets was leuker dan met Oliver samen wat lui te zijn. Eenmaal ze binnen waren smeet Ivy zachtjes haar hakken in een hoekje en sprong ze even op en neer. "Freedom" lachte ze. Het was niet alsof de schoenen pijn deden, maar het was al een tijdje geleden dat ze hakken had aangehad en ze moest er wat aan wennen. Ze hing haar jas aan de haak en plofte op het bed. Haar ogen gleden naar Baylor. Ivy knikte even en zette haar laptop aan. Een televisie had ze niet op haar kamer, ze had het nooit echt nodig gehad. Ivy zocht wat op het internet en gaapte kort. "Arghhh, ik vind niets" mompelde ze gefristreerd, terwijl ze doorscrollde. "Okey, romantiek wordt hem niet.." Mompelde ze even. Ze had niets tegen romantische films, maar er waren heus wel wat betere films. "King Kong, The Notebook, Titanic" Ze lachte even toen ze Titanic zag, het deed haar denken aan gisteren, in het zwembad. "Hmmm, Jurassic Park?" Ivy trok een wenkbrauw op naar Oliver en huppelde uit haar bed om de gordijnen wat naar beneden te trekken, zodat het net dat beetje donkerder was. Snel kroop ze weer onder de dekens en klopte naast haar op het bed.

Account verwijderd

schreef:
Dat hij graag helemaal niets deed, was ondertussen wel duidelijk. Hij vond het leuk dat Ivy daar zo nu en dan in mee ging, dat betekende dat hij niet altijd actief hoefde te zijn als ze eens niets te doen hadden. Ivy had veel meer energie dan hij, dat werd nu opnieuw duidelijk. Hij lachte even om haar opmerking over hakken, waarschijnlijk was het lopen op platte schoenen toch net wat gemakkelijker. Ivy leek altijd vrolijk, alsof alles een feestje was. De enkele keren dat hij haar gezien had terwijl ze zich niet helemaal goed voelde, waren ook altijd maar kort geweest. Ivy herstelde haarzelf vaak snel, alsof ze nooit lang bij negatieve gevoelens bleef hangen.
'We gaan niet de Titanic kijken.' waarschuwde hij Ivy, waarna hij ging zitten en Ivy bekeek terwijl ze naar de ramen huppelde, hij lachte even zacht. Ivy had nog wat kinderlijke trekjes, dat vond hij wel leuk. Voor iemand die vaak serieus was, was zoiets een leuke afwisseling.
'Jurrassic Park lijkt me prima. Dat is die over de dinosauriërs toch?' vroeg hij. Hij geloofde dat hij de film als kind eens gezien had, maar hij kon zich er nog maar weinig van herinneren. Zijn ouders hadden de film te eng voor hem gevonden, maar hij had stiekem toch gekeken. Hoe de film was, wist hij al niet meer, maar hij kon zich herinneren dat hij het stiekem gedaan had.
'Maak me wakker als ik dreig in slaap te vallen.' zei hij. Hij wist dat hij vaak slaperig werd als hij in bed lag en niets deed, de vele trainingen eisten hun tol. Hij ging naast haar liggen en trok de dekens over zich heen, waarna hij zijn armen om Ivy heen liet glijden en hij een kus tegen haar schouder duwde. Hij liet zijn blik naar het beeldscherm glijden. Hij kon zich inderdaad niets meer herinneren, alle beelden leken nieuw voor hem. Heel even fronste hij toen de eerste persoon opgegeten werd, maar hij zei er verder niets over. Het was best een goede film, na de eerste twintig minuten had hij in elk geval nog niet de neiging gehad om in slaap te vallen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy pruillipte even toen hij zei dat ze niet naar Titanic gingen kijken en ze pruillipte. "Why not?" Grapte ze. Ze had waarschijnlijk nooit zoveel zin gehad om niets te doen. Ivy trok het deken wat goed en knikte. 'Yep daarover gaat het inderdaad" lachte ze. Ze gaf hem een klopje tegen zijn schouders. "Als je in slaap valt mag je vanavond alleen slapen, ik kan niet helemaal zielig alleen films kijken" dreigde ze. Ze wiebelde totdat ze goed lach en glimlachte. "Ik verkies jou boven een zetel" grijnste ze. Ze keken rustig naar de film en Ivy lachte om zijn gezicht toen de eerste persoon werd opgegeten. "Jezus, kijk nu niet zo, het is een film Ollie" plaagde ze hem. Ivy gniffelde even en draaide zich om naar hem. Ze gaapte even kort en haalde een hand door zijn haren. "Kunnen we dit vaker doen?" Mompelde ze even, waarna ze een kus op zijn lippen drukte. "Volgende keer kies jij de film tho" mompelde ze. Opeens klonk er een hard gebrul uit de laptop en Baylor en Ivy sprongen op hetzelfde moment een beetje op. De hond keek hen slaperig aan en Ivy lachte. "Ohhh" gniffelde ze. Dat was zielig. "Kom Baylor, kom" Ze klopte op het bed, en haar hond sprong meteen op hun schoten. Hij likte even Olivers hand en nestelde zich dan weer goed. "Als we samen ooit een huis kopen, dan nemen we toch wel een tweede hond he?" Ze trok een zielig gezicht en drukte een vederlicht kusje op zijn lippen om haar woorden wat kracht bij te zetten. "Please?"

Account verwijderd

schreef:
Een lach gleed over zijn lippen, nu had hij een goede reden om niet in slaap te vallen. Het zag er niet naar uit dat hij in slaap zou vallen, maar hij zou zichzelf nu extra in de gaten moeten houden. Ietwat afwezig streelde hij door haar haren, waarna hij zichzelf dwong om weer op de film te letten.
'Je doet het me niet aan om me op de laatste avond alleen te laten slapen.' waarschuwde hij, waarna hij lachte. Dat het een zielige film was, zag hij niet echt. Hij zag behoorlijk wat bloed, een stel doden en wat dinosauriërs, niets om bij te huilen. Een lichte glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze vertelde dat ze liever bij hem zat, hij vond dat niet erg. Hij vond het leuker om bij haar te zijn dan ergens apart te zitten.
'Ik heb geen verstand van films, Iv. Waarschijnlijk eindigen we dan met een film die zo slecht is dat je na een minuut of twintig al slaapt.' klaagde hij. Deze film was wel leuk, maar de films die hij gekeken had en hij zich kon herinneren, waren films die een jongen van zestien leuk vond. Het waren geen goede films, daar was hij zeker van. Hij kon nog altijd online opzoeken wat goede films waren, dan zou hij gewoon voor de film gaan die op nummer één stond.
Hij schoot in de lach toen zowel Baylor als Ivy schrokken, misschien leken honden dan toch op hun baasje. Hij liet Baylor op bed springen en aaide de hond kort, waarna zijn blik naar Ivy gleed toen ze vroeg om een tweede hond.
'Misschien.' opperde hij, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde. Hij had geen bezwaar tegen een tweede hond, maar dat zou hij niet meteen vertellen.
'Misschien moeten we eerst een huis kopen voor we gaan bedenken of er een tweede hond komt.' hij streelde even met zijn duim over haar wang en keek toen opnieuw naar het beeldscherm, hij hield zijn hoofd wat schuin en fronste. Hij had even iets gemist, waardoor hij nu niet begreep waar ze het over hadden. Hij keek even beschuldigend naar Ivy en lachte toen opnieuw, het was vast niet zo'n belangrijk deel. Hij zakte een beetje onderuit en gaapte opnieuw. Hij was niet moe, maar meestal begon hij te gapen als hij zo rustig was.

Account verwijderd

schreef:
"Ha, misschien doe ik je dat wel aan" dreigde ze met een plagerige glimlach om haar mondhoeken. Eerlijk? Ze zou hem dat nooit aandoen, Ivy kon zelf al amper slapen zonder hem. Ze fronste toen er een kleinere dino werd opgereten door een t-rex en wees beschuldigend naar het beeld. 'Dat zzg er verschrikkelijk nep uit, dat kun je niet ontkennen" gromde ze. Elk normaal persoon zou er niet eens op letten en gewoon hun blik afwenden, dus Ivy was niet echt een normaal persoon. Ze tuitte bedenkelijk haar lippen en keek verder. "Oh kom op, je kent toch al Titanic, dus zoooo erg kan het niet zijn" bemoedigde ze hem lachend. "En slapen vind ik ook niet zo erg" grijnste ze. 'Slapen is leuk" voegde ze eraan toe, terwijl ze zich weer neervlijde tegen zijn borstkas. "Oh kom op Ollie, please?" Ze keek hem aan en liet expres tranen in haar ogen komen om hem over te halen. Ze had er talent voor om mensen te overtuigen, wat kon ze zeggen. Ze moest een tweede hond krijgen. "Okey, eerst het huis..." stemde ze in, met een gespeelde diepe zucht. Maar ze wist dat ze had gewonnen, die tweede hond zou er wel komen, ze was er zeker van. Ivy schoot in de lach om zijn beschuldigende blik en haakte haar vinger om de kraag van zijn shirt. Ze drukte een kus op zijn lippen. "Je laat je maar al te graag afleiden door mij, beken het maar" grapte ze even speels. Ze wiebelde even plagend op zijn schoot en ging toen weer goed gaan liggen. Ze fixeerde jaar blik weer op het scherm en keek mooi verder. Af en toe trommelde ze nerveus met haar vingers op haar benen. "Echt waar, als dat kleine jongentje wordt opgegeten ga ik gaan protesteren bij Spielberg" gromde ze gefrustreerd.

Account verwijderd

schreef:
'Nee, niet waar. Je wilt helemaal niet zonder mij slapen.' merkte hij op met een grijns op zijn gezicht. Hij sliep ook niet graag meer zonder haar, hij was aan haar warmte gewend, het zou nu raar zijn om zonder haar te slapen. Het was gek hoe snel je aan dingen wende, hij had meer dan drie jaar alleen geslapen, maar hij had nog geen week nodig gehad om aan haar aanwezigheid te wennen.
'Het is ook een film, Iv. Alles is nep.' hij lachte even. Hij probeerde zich wel te focussen op de film, maar hij miste een hoop door hun gesprek. Niet dat hij dat nu zo erg vond, hij was ook graag met haar in gesprek. Bovendien kon hij de film nog wel volgen, hij begreep de grote lijnen wel. Enkele gesprekken waren voor hem wat vreemd, maar de rest kon hij nog wel redelijk begrijpen.
'Niet doen.' mopperde hij toen ze hem smekend aankeek. Ze had toch al gewonnen, vanaf het moment dat ze het gevraagd had, wist hij al dat er toch wel een tweede hond zou komen als ze samen zouden gaan wonen. Hij had niets tegen honden en hij zag haar graag gelukkig, dus die tweede hond zou ook geen probleem zijn. Bovendien zorgde ze goed voor Baylor en leek ze niet op de hond uitgekeken, dus zag hij geen enkel bezwaar.
'Ik kan er niets aan doen, je bent gewoon heel afleidend. En ik vind het ook niet zo erg nee, maar dat komt omdat je gewoon een leuke afleiding bent.' vertelde hij. Hij had zich al meerdere malen door haar laten afleiden, maar hij vond het niet zo erg. Ivy amuseerde hem, ze was een leuke afleiding. Het maakte niet uit wat ze deden, ze hoefde niet eens moeite te doen om hem af te leiden.
'En stop met wiebelen.' dat was afleidend. Hij duwde snel een kus tegen haar lippen, waarna hij opkeek toen de zoveelste persoon opgegeten werd. Dinosauriërs waren duidelijk vrij agressief.
Even lachte hij om haar opmerking over het kind, hij wist vrij zeker dat het kind niet opgegeten zou worden. Hij kon het zich niet herinneren, maar in films werden vrijwel nooit kinderen opgeofferd. Mensen vonden het niet leuk om kinderen te zien verdwijnen en uiteindelijk werden films gemaakt om mensen te amuseren.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld