Forum

Cleo.
Ik had ze niet allemaal standaard namen willen geven. Veel van namen voor dieren wist ik nou ook weer niet, maar ik had ze vernoemd naar het eerste wat in mijn hoofd op was gekomen. Iets wat wel grappige dingen op had geleverd. Ik hoopte dat ze het eens waren met hun namen, niet dat ze er naar zouden gaan luisteren. Het waren geen mensen, bij hen ging het echt heel erg anders. Namen waren meer iets wat aangaf dat een mens van ze hield, of in ieder geval om ze gaf. Dat deed ik wel echt! Ik verwachtte ook niet dat ze ineens naar me zouden luisteren als ik hun naam riep, ergens zou ik dat alleen maar eng vinden? Schapen en andere dieren konden niet praten en ik wist wel zeker dat ze een hele andere taal hadden dan wij, dus ze konden ons vast niet verstaan. Misschien dat er een soort van gewenning was, net zoals ze nu allemaal naar het hek kwamen omdat ze normaal eten kregen. Ik hoopte dat ze het niet erg vonden dat we nu hier kwamen zonder eten! Als ik eten verwachtte en iemand deed alsof diegene dat kwam brengen, maar kwam met lege handen aan, werd ik nou ook weer niet heel erg vrolijk. Maar er leek niets mis te zijn, ik had nog geen boos gemekker gehoord van de geitjes en geen raar geblaad van de schapen. "Als je haar ooit eten hebt gegeven ben je niet zo slecht en je neemt nu de tijd om haar te leren kennen, dus ik weet zeker dat ze je wel mag." Hij kwam hier wel naar toe! Dat was al heel wat, ik had nog geen één van de jongens hier zo zien zitten. Ik was hier nou ook niet lang genoeg om daar over te oordelen, misschien deden ze dat wel, maar hadden ze er gewoon nog geen tijd voor had gehad? "Ja Marshmallow?" Newt leek niet echt te weten wat een Marshmallow was, maar ik kon het me nog wel herinneren! "Het is een soort van eten? Het is wit en ongeveer zo groot." Ik hield mijn vingers even voor hem om de grootte aan te geven. "Je duwt het op een stok en je steek het in het vuur en dan heb je een heel zoet iets?" Dat kon ik me nog herinneren, net zoals wel meer dingen, het knippen bijvoorbeeld! Ik had alleen geen idee waar het allemaal vandaan kwam. Ik kon mezelf voor het vuur zien zitten en die dingen maken. "Misschien niet de beste naam, door het vuur en het eten, maar ze lijkt er wel op. Want ze zien er schattig, lief en wit uit, dus ze is een Marshmallow?" Zo had ik wel meer dieren een naam gegeven die ik gewoon bij hen vond passen. Ik glimlachte toen Newt zijn hand door het hek heen stak, om Marshmallow even te aaien! Het was duidelijk dat hij het niet zo heel erg vond om hier bij haar te zitten en haar wat aandacht te geven, maar er waren nog zoveel andere diertjes die aandacht verdienden. In dit gedeelte waren een beetje de kleine dieren, in het andere waren de koeien en varkens. Hier vooral de schapen en geitjes. "De rest is ook heel erg lief!" De geitjes waren ook echt schattig, die waren eigenlijk nog wel iets knuffelbare. Ik kwam voorzichtig weer overeind en klom voorzichtig over het hek heen, wat ik vanmiddag ook even had gedaan. Ik was eerst bang geweest dat de dieren te veel op me af ware gekomen en dat ik op de een of andere manier geplet zou worden, maar dat had heel erg mee gevallen. Ik ging op het klein beetje gras zitten wat er was, zodat ik niet meteen onder de modder zou zitten en wachtte totdat er een paar diertjes naar me toe kwamen lopen, wat ze ook nog wel deden. Al waren anderen die het niet boeiend genoeg vonden en ondertussen al weer terug waren gelopen om wat water te drinken. 

Een weekje later? (:

~

Newt.

De rest van de Gladers leken steeds beter om te gaan met Cleo. Ze had al bij een paar anderen de haren geknipt, wat goed was gegaan. Daardoor hadden de anderen haar ook iets meer leren kennen en hadden ze ingezien dat er echt niks mis was met haar. Gally leek haar zelfs ook wel te mogen! Ook had ze meegelopen met iedereen. Natuurlijk was ze behoorlijk van de kaart geweest toen ze mee had mogen lopen met Winston, want ze had een varken moeten slachten en dat was niks voor Cleo. Het was mij al wel duidelijk geweest dat Cleo gewoon bij ons moest komen om te mappen, want dat was waar ze goed in was geweest en dat had Alby ook gevonden! Hij was ook een Runner geweest, dus hij had ook precies geweten hoe het er uit had moeten zien! Daarom hadden we besloten dat Cleo gewoon bij de Mapmakers zou komen, maar overdag alsnog dingen schoon gaan maken. Daar hadden we aan toegevoegd dat ze ook voor de dieren mocht zorgen, want dat vond ze echt helemaal geweldig en Marshmallow was niet de enige naam die ze had bedacht, dat had ze me een paar dagen geleden wel uitgelegd. Ze had elk dier aangewezen en bij elk dier een uitleg gegeven over de naam. Iets waardoor ik eigenlijk de rest van de dag vrolijk was geweest, maar dat kwam echt door haar? Cleo was gewoon zo vrolijk en lacherig dat je er vanzelf ook vrolijk van werd! Ik vond het nog altijd niks om rond te rennen in het doolhof, want er was niet veel meer om naar te zoeken. Ik vond het echter wel fijn om er aan te denken dat als ik terug kwam, ik naast Cleo kon zitten en we samen de plattegrond verder uit konden werken. We hadden het heel gezellig samen en Minho vond ons nog steeds behoorlijk irritant, maar hij zag wel in dat we Cleo echt goed konden gebruiken en daarom liet hij het meeste ook wel toe. Vanavond hadden we iets anders gepland dan het gebruikelijke. De voorbereidingen waren al een tijdje bezig. Frypan had heel wat eten gemaakt, de Builders hadden een hoop oud hout bij elkaar gezocht en hadden net het vuur aangestoken. Het was al behoorlijk donker geworden, waardoor het een leuk sfeertje gaf. We hadden wat boomstammen rond het vuur gelegd, die dienden als stoelen en er zat ook al een groepje met zelfgemaakte trommels en andere instrumenten, waar ze zachtjes op speelden. Ik had vandaag niet het doolhof in gemoeten, maar ik had geholpen in de tuinen. Cleo was waarschijnlijk nog in de Mapping kamer, waar ze bezig was met de laatste plattegronden en daarom liep ik er ook heen. Ik klopte op de deur en stak mijn hoofd om de hoek, om te kijken wie er nog waren. Het bleek dat het alleen Cleo was, waarschijnlijk omdat ze nu wel wisten dat ze het ook in haar eentje kon. ‘Hé Greenie, kom op. Werktijd is over.’ Ik liep naar haar toe en ging achter haar staan, zodat ik met mijn handen door haar krullen kon gaan. Tevens keek ik ook even over haar schouder naar wat ze aan het doen was. Er lagen wat meerdere papieren op de tafel en volgens mij had ze een paar stukken naast elkaar gelegd, om te kijken of het allemaal wel bij elkaar aansloot. Iets wat het deed. Dus het was duidelijk dat dit echt een goede plek voor haar was en dat ze hier gewoon hoorde te werken. ‘Het wordt heel leuk? Waarschijnlijk probeert Gally wel weer om iemand te verslaan tijdens een spelletje.’ Het was een soort stoeien, niks gevaarlijks? Gewoon elkaar uit de ring proberen te duwen, iets waar Gally meestal heel erg goed in was. Het was echter wel heel grappig om naar te kijken. Zeker als Gally eens niet won. 

Cleo.
Ik raakte hier steeds meer gewend, maar misschien wel het belangrijkste, de rest raakte steeds meer aan mij gewend en dat maakte het juist heel erg fijn. Ik had zelfs een paar andere jongens hun haar kunnen knippen, waar ze heel erg blij mee waren geweest! Alby had het ook niet erg gevonden, waardoor ik zijn haar ook had geknipt en hij zelfs verteld dat ik het wel vaker mocht doen! Dan moesten er wel jongens zijn die het wilden natuurlijk, het was niet de bedoeling dat ik haren ging knippen van mensen die dat niet eens wilde. Het kwam er een beetje op neer dat het viel onder de taak die ik hier had gekregen. Ik had alles uitgeprobeerd en daar was toch wel uitgekomen dat ik het best in de Maproom kon werken. Iets wat ik ook leuk vond om te doen! Het was echter wel zo dat ik daar niet de hele dag werk aan had, vooral als de Runners terug waren en dat was pas laat op de middag. Daarom was ik daarnaast Slopper geworden. Wat meer omvattend was dan dat ik dacht. Alby had me er vooral op gewezen dat ik de dieren mocht verzorgen als ze me nergens anders nodig hadden en het haren knippen viel ook een beetje onder de Slopper-taak. Ik vond het allemaal prima. Ik had nu mijn eigen plekje of plekjes en mensen leek het niet erg te vinden om met me samen te werken. De Sloppers in ieder geval niet. Als ik naast Newt zat in de Maproom, dan kwam er nog wel eens gelach naar voren, waar Minho zich dan wel weer een beetje aan irriteerde. Maar ik deed mijn werk? En volgens mij deed ik het behoorlijk goed. Nu was ik nog in mijn eentje over, om te kijken naar alle tekeningen. Ik wist niet of het wel effectief genoeg was als mensen echt de hele tijd met elkaar zouden blijven rennen, wat ze nu nog wel deden volgens. Ik wist niet precies hoe het er aan toe ging in het doolhof, maar het was wel duidelijk dat het behoorlijk groot was en als je je opsplitste, dan leek me dat makkelijker. Misschien konden ze op de een of andere manier dan een doorgang weten te vinden van de secties. Wat volgens de jongens nog maar één of twee keer eerder was gelukt. Ik had natuurlijk niets te zeggen over wat er allemaal gebeurde daar, maar als het naar één jaar niet was gelukt, dan leek het me dan toch wel handig dat ze iets aanpaste? Ik keek om door het geklop en glimlachte toen ik Newt zag staan. Het was fijn om hem veel in de buurt te hebben. Helemaal omdat hij echt kon lachen om de domme grapjes of opmerkingen die ik maakte. Het was leuk om iemand aan het lachen te maken? Hier was dat echt nodig. Als je lachte voelde je je al snel beter?! En ik vond dat Newt dat verdiende, iedereen hier wel, maar Newt was toch diegene geweest die me als eerste geaccepteerd. Ik vond dat hij het dan net iets meer verdiende? Ik voelde de handen van Newt door mijn krullen heen gaan, dat was van de week wel vaker gebeurd en hij leek het fijn te vinden. Ik vond het ook fijn! Ik keek nog naar de papieren, die nu wel echt aan de kant moesten. Iedereen had vanavond een leuke avond willen hebben, iets wat hier blijkbaar wel vaker gebeurde en ik vond het best leuk dat ik daar nu ook bij kon zijn. Ik had er al wel iets over gehoord, maar dit was de eerste keer dat ik er ook bij was! "Ik ben echt heel erg benieuwd." Zei ik lachend. Ik wist echt niet wat voor spelletjes het waren, maar spelletjes klonken leuk? Ik schoof de papieren bij elkaar en legde ze voorzichtig samen weg. Ik vond het niet zo’n fijn idee dat ze verkreukeld raakten. 

Newt.

Cleo en ik hadden best veel tijd doorgebracht samen? Dat kwam natuurlijk omdat zij bij de Mappers terecht was gekomen en ik om de dag nog rende in het doolhof, dus dan kwamen we elkaar vanzelf tegen en maakten we samen de plattegronden, maar buiten dat hadden we ook veel samen gedaan? Ik had Cleo zo nu en dan geholpen met de klusjes die ze had moeten doen als Slopper en als ik niks had hoeven doen, en zij ook niet, had ik haar bij de dieren kunnen vinden en dan was ik er gewoon bij gaan zitten, zodat we samen konden praten. Ik had nog naar haar schaaps geïnformeerd en ze zeid at ze heel erg vooruit was gegaan. Het was allemaal een beetje klunk, dat wist ik ook wel, maar ik voelde me gewoon veel vrolijker door Cleo in de buurt? Dat was weg als ik in het doolhof was, maar als ik dan weer naast Cleo zat, dan moest ik vanzelf weer lachen. Ze was zelf gewoon zo vrolijk en ze liet me ook altijd wel met haar krullen spelen, wat ik nu ook deed. Ik wist ook niet waarom, maar ik vond het fijn om er aan te zitten en er gewoon een beetje doorheen te woelen. Ik werd er zelf rustig van en het zorgde voor een beetje afleiding? Het voelde ook gewoon heel erg fijn! Cleo had er geen erg in, dus het was geen probleem dat ik het deed. Anders was ik wel gestopt. ‘Probeer alleen een beetje op te letten met wat je drinkt. Gally’s mengsel kan lekker zijn, maar de eerste paar slokken zijn bloody smerig.’ Dat was echt zo! De eerste paar keer hadden we het allemaal uitgespuugd. Niemand wist ook precies wat er in had gezeten, dat wisten we nu nog steeds. Het kon echter wel echt aanslaan en dan werden we vanzelf een beetje lacherig en wat losser. Iets wat op sommige momenten nog niet eens zo heel erg verkeerd was! Gelukkig legde Cleo al haar spullen aan de kant, waar ze best voorzichtig mee was. Ze was heel netjes met haar papieren en haar spullen, wat ook goed was. We moesten immers niets kwijtraken. We hadden alles, maar dan ook echt alles, bewaard. Vanaf de eerste keer dat we hadden bedacht om het op te schrijven, tot nu. Het waren een hoop papieren, maar we hadden toen gehoopt dat er ooit een oplossing uit zou komen. Jammer genoeg was dat nog niet het geval. Ik nam de hand van Cleo vast en nam haar mee naar de plek van het kampvuur. Het was groot genoeg om vanaf de hele Glade te kunnen zien, maar dat was ook wel de bedoeling geweest. Dit was wel de perfect gelegenheid voor Cleo om nog wat te praten met de anderen en te laten zien dat ze hier ook hoorde, al ging het echt stukken beter. Ze zagen haar in ieder geval niet meer als een eng iets, wat ze ook echt niet was. Cleo was juist het tegenovergestelde van eng! Als ik ergens bang voor was, dan zou zij juist de eerste zijn naar wie ik toe zou gaan om er over te praten. Er was gewoon iets aan Cleo waardoor je niet bang kon zijn bij haar in de buurt. Ze was misschien niet heel rustig, maar ze had wel iets over haar heen waardoor het leek alsof ze die angst met gemak weg zou kunnen nemen. ‘Kijk, Gally is al bezig,’ zei ik en ik wees naar Gally, wie midden in een ring stond, samen met één van de anderen. Met gemak kreeg hij de andere jongen, wie ook nog eens veel jonger was dan Gally, uit de ring. De meesten joelden, er waren maar een paar die de arme Shank opvingen omdat hij had verloren. ‘Als ik jou was, zou ik het gevecht maar niet aan gaan.’ Dit zou ze nooit van hem winnen. Al had Alby het ook heel duidelijk gemaakt dat niemand haar pijn mocht doen.  

Cleo.
Ik had echt alles gedaan, zoals ik dat had gewild. De Slicers had ik liever overgeslagen, maar ik had gezegd dat ik alles had willen doen, dat ik een eerlijke kans had willen hebben, dus had ik maar moeten accepteren dat ik dat ook had moeten doen. Winston had wel zo aardig mogelijk proberen te doen, maar ergens was het heel erg geweest! Ik wist ook wel dat er moest worden gegeten en dat het vlees heel erg belangrijk was voor ons lichaam en dat soort dingen. Vlees was gewoon heel erg belangrijk en daarvoor moesten de diertjes gewoon worden geslacht. Ik had alleen niet willen zien hoe dat precies in zijn werk ging! Ik kon het vreselijke geluid wat het varken had gemaakt nog zo goed voor de geest halen. Het was door merg en benen gegaan! Echt een vreselijk geluid en de rest van de dag was ik wel een beetje van streek geweest. Ik had niet eens bij de varkens kunnen zitten die dag want dat had gewoon vreselijk gevoeld! Nu ging het wel weer goed, het moest gebeuren en dat bleef ik mezelf wel zeggen. "Good that." Zei ik lachend. Ik was ergens wel heel erg benieuwd naar het drankje van Gally? Newt zei dat het wel lekker was, maar ook weer vies? Iets wat wel echt heel erg dubbel was! Dat maakte me gewoon nieuwsgierig? Ik liep samen met Newt naar buiten, terwijl ik zijn hand gewoon vast bleef houden. Daar was toch niets ergs aan? Alby had misschien gezegd dat niemand me aan mocht raken, maar dat was een klein beetje onmogelijk? Newt zat ook vaak genoeg aan mijn haren en dat was ook fijn? Handen vasthouden was toch ook niets ergs? Ik vond het fijn en het was handig om elkaar niet kwijt te raken? Daarom kneep ik ook even zachtjes in de hand van Newt, omdat ik het fijn vond. Ik keek om me heen, de Glade leek veranderd te zijn door alleen maar het vuur. Alsof iedereen ineens wat gezelliger was! Meer positiefs in zag! En dit was ook wel heel erg positief, er was muziek, mensen waren op verschillende plaatsen aan het praten en daar kwam heel erg veel gelach bij kijken! Het klonk heel erg leuk, gezellig. Mijn blik bleef ook bij Gally hangen die bezig was met iemand uit een de ring werken, iets wat best wel makkelijk leek te gaan. "Ik heb het idee dat ik dat spelletje niet kan winnen." Ik had aan iets heel wat anders gedacht als ik het woord spelletje hoorde. Een spelletje hoorde leuk te zijn voor alle mensen die daar aan meededen. Hier was het vooral heel erg leuk als je won? Ik wilde het best wel proberen, maar ik wist ook wel dat ik niet heel erg sterk was. Daarom was het van de week bij de Builders ook helemaal niet goed gegaan. Ik kon die stomme planken niet heel erg lang boven mijn hoofd houden! Dat was heel erg zwaar? Gally was niet zo heel erg blij met me geweest, maar dat had ik wel begrepen. Uiteindelijk was hij dan wel heel erg blij geweest met het feit dat ik mensen hun haar had geknipt, waardoor ze beter konden zien tijdens het bouwen. Want volgens hem was het af en toe nog wel eens mis gegaan als hun hoor voor hun ogen was gekomen tijdens het bouwen? "Heb jij het ooit gedaan?" Ik was wel benieuwd of hij ooit tegenover Gally had gestaan of tegenover andere mensen? Ik had geen idee of je iemand uit moest dagen of dat je daar maar gewoon moest staan totdat iemand kwam. Het maakte ook niet uit, ergens was het een raar spelletje. Je mocht hier niemand pijn doen, maar toch deden ze dat nu wel? Voor hun plezier! "Ik ga wel wat van dat drankje halen, want nu ben ik behoorlijk benieuwd. Kan ik ook wat voor jouw meenemen?" Als ik toch liep, kon ik net zo goed iets voor hem meenemen? 

Newt.

‘Luister nou eens, je pikt de woorden wel heel snel op,’ zei ik lachend tegen Cleo, toen ik hoorde dat ze “good that” had gezegd. Ze zei steeds meer dingen en volgens mij kwam het ook steeds meer vanzelf, zoals het bij iedereen ging? Ze bracht ook wel heel veel tijd door met de rest, al was ze voornamelijk bij mij in de buurt en misschien kwam het daardoor ook wel? Ik wist het niet, maar ik vond het wel heel erg leuk klinken als ze het zei! Dan leek het net alsof ze hier al veel langer was dan een weekje, alsof ze hier al maanden was. Ergens had ik gewild dat het zo was? Cleo maakte alles gewoon net wat leuker en gezelliger! Ze kon er voor zorgen dat ik druk niet meer zo voelde en dat was een goed iets, zeker als ik net uit het doolhof kwam. Dan was het fijn om ergens anders aan te denken, om haar te horen lachen alsof er hier helemaal niks aan de hand was. Alsof deze plek nog niet eens zo slecht was. Misschien was deze plek ook wel niet zo slecht, als je maar de juiste mensen om je heen had en nu had ik die! Ik had Cleo! Natuurlijk waren Minho en Alby er ook en dat vond ik ook echt fijn, maar Cleo liet me gewoon lachen op een manier die zij echt niet voor elkaar zouden krijgen? Ze deed het gewoon vanzelf! ‘Misschien wil je ook wel, Alby zou hem immers wat aan doen als hij je zou slaan.’ Al had ik liever niet dat Cleo het ook maar zou proberen en ik was blij dat ze zelf ook wel in zag dat dit geen spelletje voor haar was om te doen! Ze kon vast genoeg andere dingen doen? We hadden ook genoeg andere dingen te doen en het ging voornamelijk om de gezelligheid die we hier hadden! Dat we met z’n allen konden zitten en het konden hebben over de leuke dingen die we hier soms deden, want het was niet allemaal slecht. Tenminste, als je niet in het doolhof kwam, viel het nog wel mee. We hadden eten, we hadden een plek om te slapen en we gingen goed met elkaar om. Zolang je niet elke dag een doolhof in moest om een uitweg te zoeken, waarvan de kans steeds kleiner werd, viel het nog best mee. Ik keek naar Gally en knikte kort. ‘Een paar keer, maar Gally is behoorlijk sterk.’ Het was niet zo dat ik niet sterk was, maar we waren sterk op verschillende punten. Mijn uithoudingsvermogen was een stuk beter dan dat van hem, maar hij was in zijn armen wel weer behoorlijk sterk en dat had hij toch ook wel laten merken. Dat was ook één van de redenen waarom hij bij de Builders zat. Hij was gewoon sterk en handig in dat soort dingen. Ik keek weer naar Cleo en knikte. ‘Graag, tot zo.’ Het was lief dat ze ook aanbood om voor mij wat mee te nemen? Ik liet haar hand los en keek toe hoe ze weg liep, met al haar krullen nog achter zich aan. Ik grinnikte en schudde mijn hoofd. Het bleef een leuk gezicht. ‘Jij en Cleo kunnen het goed vinden, of niet?’ hoorde ik opeens naast me en ik keek opzij, waar ik Alby zag staan. Ik stak mijn handen in mijn broekzakken en haalde mijn schouders op. ‘We zijn vrienden, en we werken vaak samen tijdens het mappen.’ Dat was gewoon zo? Dat wist hij ook! Hij had haar immers daar neergezet! ‘Maar je vind haar leuk. Het is te zien, je bent zo anders bij haar in de buurt,’ zei Alby en hij keek me doordringend aan, waardoor ik niet zo goed wist wat ik daar nog op moest antwoorden. Hij had wel gelijk, maar hij was ook degene die had gezegd dat niemand aan Cleo mocht komen!

Cleo.
De woorden kwamen er steeds makkelijker uit. Het voelde niet meer raar om sommigen te zeggen. Natuurlijk was het niet zo dat ik meteen van alles uitriep. Maar dingen zoals Good that had ik ondertussen al zo vaak gehoord, dat ik het zelf ook niet meer raar vond om het te gebruiken. Alles begon hier steeds meer te wennen en ik was volgens mij niet de enige. De jongens raakten ook steeds meer een beetje aan mij gewend. Iets wat wel echt heel erg fijn was. We moesten dit immers met zijn allen doen, iets wat niet ging als ze mij maar bleven ontweken. Er waren nog wel steeds jongens die echt het liefste niet van mij wilden weten, met een boog om me heen liepen, maar dat werden er steeds minder. Ergens kwam dat waarschijnlijk ook wel omdat de meeste keepers het goede voorbeeld gaven? Minho was soms misschien een beetje geërgerd door mij en Newt, omdat we behoorlijk veel praatten, maar hij had ook al wel toegegeven dat ik echt goed was in het mappen en dat het fijn was om er iemand bij te hebben die er anders na keek. Misschien niet met die woorden, maar hij had ze wel zo bedoeld, dat wist ik haast wel zeker! Daarbij was Gally misschien wel het moeilijkste, wat ik van veel mensen had begrepen, maar hij leek het niet meer erg te vinden dat ik hier was? Dus dat was alleen maar fijn voor hoe verder dingen werkten. Ik had niets meer te klagen, dat had ik in het begin al niet echt gehad. Natuurlijk was het lastig om hier te komen en niets meer te weten over wie ik precies was en de mensen met wie ik ooit om was gegaan. Ik had echter wel een plaats gekregen waar ik me op mijn gemak kon voelen. Waar het eigenlijk niets uitmaakte hoe ik was geweest. Het ging om hoe ik nu was. Wat ik deed en wat ik wilde leren. Of ik het vermogen had om me aan te passen, iets wat ik volgens mij wel behoorlijk had. Ik had verhalen gehoord over Greenies die de eerste paar dagen niet eens wat hadden gezegd van de schrik. Dan was ik daar toch wel het tegenovergesteld van. Al was ik nou ook weer niet iemand geweest die echt over van alles en nog wat had gevraagd, want die hadden er volgens Newt ook tussen gezeten. Het was logisch dat je dingen wilde weten als je hier kwam, maar de jongens hier wisten ook echt niet alles? Zij hadden ook geen idee waarom we hier zaten en waarom dingen zo waren zoals ze waren. Het was gewoon zo en daar moesten we in leren leven. Ik liep naar één van de tafels waar we normaal aan aten. Frypan had duidelijk nog wat eten op tafel laten staan. Niet heel erg veel bijzonders, gewoon precies hetgeen wat we normaal aten? Maar zo kon iedereen nog wat pakken als ze honger kregen. Daarbij stond er ook wel wat te drinken klaar. "Hé Cleo!" zei Frypan vrolijk, waardoor ik even moest lachen. "Hee!" zei ik op dezelfde toon terug, hij was toch veel chiller als hij niet in de keuken stond. Hij kon er volgens mij niet tegen als je hem lastig viel. "Ik wil twee glazen van het spul van Gally?" Ik keek even over mijn schouder heen, om te kijken waar Newt precies was. Hij stond samen met Alby te praten. Die twee waren volgens mij wel heel erg goed bevriend. Natuurlijk moesten ze nu wel heel erg veel samen werken en dan kreeg je vanzelf een band? Iets wat Newt en ik ook wel hadden gekregen omdat we samen werkten? Voor hen was het nog een beetje anders, omdat samen nu dingen moesten doen die iemand anders ooit had gedaan. De vorige leider was overleden, ik had niet echt gevraagd hoe en wat, maar het leek me niet fijn om ineens in dezelfde positie dan te moeten staan? Frypan gaf me al twee koppen met het spul. "Doe voorzichtig. De eerste slokken kunnen echt ranzig zijn. Het wordt echter beter?" Ik knikte, dus het moest echt in het begin niet lekker zijn blijkbaar?

Newt.

Ik wist ook niet wat Alby nu wilde horen? Dat ik Cleo leuk vond? Ik vond haar ook leuk! Ze was heel erg grappig en zorgde gewoon voor een gevoel dat ik in een lange tijd niet had gehad. Voor het eerst in maanden vond ik het niet erg om hier te zijn, om ergens te zitten en om me heen te kijken. Als Cleo naast me zat, realiseerde ik me dat het hier nog niet zo slecht was. Dat we hier best zouden kunnen blijven. Zolang de muren dicht zouden blijven en de Grievers niet in de Glade zouden komen, was het hier uit te houden. Al helemaal met Cleo. Ik volgde Cleo met mijn ogen, wie nu bij Frypan stond. Ik glimlachte om de vrolijke begroeting van Frypan, het was duidelijk dat het nu veel beter ging tussen Cleo en de anderen. Dat was voor haar ook goed? Zo zag ze in dat anderen haar ook begonnen te accepteren. Iets wat ook wel moest gebeuren. We zaten hier met z’n allen. Je hoefde misschien niet iedereen aardig te vinden, maar het was wel belangrijk dat we dit met z’n allen deden en daarvoor moest je elkaar in ieder geval erkennen en respecteren! ‘Newt?’ Alby keek me nog altijd aan en toen herinnerde ik me dat hij waarschijnlijk nog verder wilde met dit gesprek, maar ik had maar heel even naar Cleo gekeken? ‘Maak je geen zorgen, ik weet wat je hebt gezegd.’ Het leek me dat het daar om ging? Hij had gezegd dat niemand Cleo aan had mogen zitten en als dat wel zou gebeuren, zouden er consequenties volgen. Ik wist niet of dat zou betekenen dat ik in de Slammer zou komen, of dat ik misschien wel zou worden verbannen naar het doolhof, maar geen van beide was echt geweldig. Al zat ik toch echt liever een paar dagen in de Slammer dan dat ik één nacht door zou moeten brengen in het doolhof. Dat was simpelweg niet te overleven! Al wilde ik het niet eens riskeren en als dat betekende dat ik niet meer zo vaak bij Cleo kon zijn, dan moest dat maar? Ik gokte dat Alby daar op doelde, dat ik gewoon wat minder om moest gaan met Cleo. Al had ik eigenlijk geen idee waar dit gesprek precies heen ging en ergens wilde ik ook helemaal niet minder om gaan met Cleo? Ze liet me juist heel vrolijk voelen! Dat wilde ik ook niet opgeven! ‘Die regel is er alleen maar om er voor te zorgen dat niemand haar bespringt,’ zei Alby en hij gebaarde vlug naar de andere jongens. ‘Die problemen kunnen we hier niet hebben.’ Ik knikte langzaam en keek weer naar Cleo. ‘Good that.’ Het was echt niet zo dat ik haar zou bespringen! Natuurlijk niet, ik had er nog niet eens aan gedacht! Cleo en ik waren gewoon vrienden. Hele goede vrienden, dat misschien wel, maar meer dan dat was het ook niet echt? Meer zou het toch ook niet kunnen zijn? Alby had het net zelf gezegd! We hadden helemaal geen tijd voor dat soort problemen, op wat voor manier dan ook. ‘Maar als Cleo het ook wil, wat duidelijk zo is, zie ik er niet echt een probleem in?’ zei Alby opeens en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Soms snapte ik echt helemaal niets van hem, dit hele gesprek was veel te verwarrend. Ik keek weer naar Cleo, wie nog steeds met Frypan stond te praten. ‘Wat wil ze?’ Ik had echt geen idee waar hij het nou over had! ‘Bij jou zijn. Ze vindt je leuk.’ Alby grijnsde en gaf me nog een klopje op mijn schouder, voordat hij verderliep. Ik staarde hem verward naar en schudde vervolgens mijn hoofd. ‘Shank,’ mompelde ik nog. Waarschijnlijk had hij al iets teveel van het spul van Gally op, dat kon haast niet anders. Anders zou hij dit soort gesprekken nooit met me voeren. 

Cleo.
Ik probeerde wel een beetje het positieve in dit alles te zien. Uiteindelijk was dit niet echt een vreselijke plek. Er waren mensen die deden alsof het wel zo was, maar het viel wel heel erg mee. Als je het doolhof en de Grievers niet meerekende. Maar uiteindelijk waren we daar niet, ze zaten in de Glade, waar het behoorlijk veilig was. Er waren geen mensen die hier ooit een Griever had gezien, zelfs niet overdag in het doolhof, dus ze kwamen ook niet naar buiten overdag! Het was allemaal veilig en daarbij was het ook best wel fijn? Ik vond het in ieder geval fijn als ik bij Newt in de buurt was? Dan maakte het helemaal niets uit, we probeerden er samen zoveel mogelijk leuks van te maken. Er moest ook gewerkt worden en dat deed ik ook echt wel zo serieus mogelijk, maar dat betekende niet dat we het niet leuk mochten hebben? Ik vond dat het mocht en ik had Alby ook nog geen commentaar horen geven? Uiteindelijk ging het er toch wel om wat hij te zeggen had. Hij was de leider. Minho kon het misschien niet zo leuk vinden dat Newt en ik veel praatten onder het werken, maar dat deden we nou eenmaal? Ons werk ging er niet van achteruit! Daarbij was het echt niet alleen maar tijdens het mappen? Ook als ik moest schoonmaken kwam Newt wel eens bij me om me te helpen. Het was wel fijn dat hij om de dag in de Glade was en zoveel mogelijk hielp met de dingen die er te doen waren. Het was leuk om met hem samen te werken? Leuker dan met de rest. Het was niet netjes om dat in de gezichten van de rest te zeggen, maar het was wel echt hoe ik het voelde. Newt vond het ook niet erg om na het werken mee te gaan naar de diertjes, dus dat was helemaal leuk? Ik rook even aan het goedje dat in de koppen zat, het rook al niet heel erg lekker. Ik wilde pas een slok nemen als ik in ieder geval veilig weer aan de overkant was. Het was ook niet netjes om het al te op te drinken, terwijl Newt dan zo alleen moest drinken. Het was ook veel gezelliger om samen te doen? Ook met eten, het was niet gezellig om in je eentje te eten! Ik kwam Alby op de weg naar Newt nog tegen, die het duidelijk heel erg goed naar zijn zin had, te zien aan de glimlach op zijn gezicht in ieder geval. Het was ook fijn om hem een keer wat losser te zien, wat duidelijk wel gebeurde met zo’n avond! Ik liep verder naar Newt en gaf één van de koppen aan hem. "Volgens mij heeft iedereen het echt heel erg goed naar zijn zin." Dat was eigenlijk wel heel erg duidelijk. Er was zelfs muziek. Ik had geen idee hoe ze überhaupt nog wisten hoe ze maat moesten houden. Ik kon me niet herinneren dat ik muziek kon maken? Maar misschien was het bij hen net zoiets als bij mij het haar knippen was geweest? Het was in ieder geval heel erg leuk dat ze zoiets konden! Heel erg gezellig! "Wil je hier blijven staan of wil je ergens gaan zitten?" Het maakte mij niet zo heel erg veel uit! Newt had vandaag dan wel niet in het doolhof rond moeten rennen, waardoor zijn benen vast niet heel erg moe waren, maar morgen moest hij wel weer naar binnen. Hij kon vast zijn rust wel even gebruiken. Toch besloot ik dat ik eerst het drankje probeerde. Voorzichtig nam ik een slokje van de substantie. Het kwam raar door mijn keel heen, het voelde vreemd. Raar en ik kon de smaak niet heel erg goed beschrijven. Het was inderdaad niet lekker! Maar het was nou ook weer niet zo vies dat ik het meteen uit wilde spugen. Ik snapte echt niet waarom mensen het zo lekker leken te vinden, al was dit wel precies waar ze me voor gewaarschuwd hadden.  

Newt.

Nu ik net toe had gegeven dat ik Cleo leuk vond, voelde het gewoon anders om naar haar te kijken. Alsof ze ieder moment door zou hebben wat ik over haar had gezegd! Ze kwam zelfs Alby nog tegen op haar weg terug met de twee potten vol drinken en ik was heel even bang dat hij nog iets tegen haar zou zeggen, maar dat deed hij niet! Waarschijnlijk begroette hij haar, maar dat was ook het enige. Ik glimlachte toen ze terug was en pakte één van de glazen potten uit haar handen. ‘Dankjewel.’ Het was lief dat ze iets voor me mee had willen nemen? Al was Cleo gewoon zo! Ze dacht aan dat soort dingen, ze dacht aan anderen! Ze hield rekening met mensen en ze dacht na over dingen! Ze was gewoon iemand die me echt op kon vrolijken en het was fijn om iemand in de buurt te hebben die dat kon doen. Cleo liet me inzien dat deze plek helemaal niet zo slecht was. Daarom kwam ik zo vaak bij haar zitten! Zelfs als ze schoonmaakte, had ze nog een lach op haar gezicht en leek het haar allemaal niet zoveel uit te maken. Ze probeerde het beste van dit alles te maken en daardoor had ik me beseft dat ik dat ook moest doen. Het doolhof was misschien een shuckplaats om te zijn en we zouden misschien geen uitweg vinden, maar we waren hier wel veilig. We waren hier en Cleo was hier! Dat was toch wel het beste! Ze maakte het hier gewoon een stuk beter en daar wilde ik van genieten! Gewoon van de leuke dingen die we samen deden, al was het maar ergens zitten en gewoon praten terwijl zij ergens mee bezig was. Het was gewoon fijn om haar hier te hebben. Ik keek nog eens goed om me heen en ik knikte. ‘Dat is de bedoeling. We werken zoveel, soms is het oké om dit soort dingen te doen. Gewoon voor onszelf.’ Er was niet echt iets speciaals aan de hand? We wilden het ook gewoon leuk hebben, muziek maken en er van genieten dat we hier veilig zaten en konden doen wat we maar willen. Soms liep er wel eens iets uit de hand, maar dat gebeurde dan. Ik nam een slok van het drinken. Ondertussen was ik gewend aan de smaak, maar nog steeds was het zo dat het na een paar slokken beter werd. ‘We kunnen ergens gaan zitten?’ Ik keek opzij naar Cleo, die ook net een slok had genomen en ik schoot in de lach om haar gezicht. Het leek alsof ze toch haar gezicht een beetje in de plooi probeerde te houden, maar het was duidelijk dat ze de eerste slok niet echt lekker vond. Iets wat eigenlijk bij iedereen het geval was, maar ze hield het nog wel binnen en dat zei ook wel weer wat, want niet iedereen lukte dat! ‘Het wordt echt beter,’ beloofde ik haar. Ik keek twijfelend naar Cleo, aangezien ik haar hand vast wilde nemen. Dat voelde nu echter zo anders nu ik hardop tegen iemand had gezegd dat ik Cleo leuk vond. Alby had gezegd dat hij het niet erg vond, dat het niet erg was als Cleo er ook niks op tegen had, maar wat als ze dat nou wel had? We waren vrienden en misschien wilde ze wel niet meer zijn? Al dacht ik hier echt veel te veel over na, aangezien ik net ook haar hand vast had genomen en dat had haar toch ook niks uitgemaakt? Ik nam daarom ook voorzichtig haar hand vast en nam haar mee naar één van de boomstammen, waar ik op ging zitten. Ik nam nog een slok van het drinken en zette de pot vervolgens naast me neer, waarna ik nog eens goed om me heen keek. Cleo had gelijk. Iedereen leek het naar zijn zin te hebben, zelfs wij. 

Cleo.
We waren nu op de helft van de vier weken. Ik was wel benieuwd naar de volgende Greenie. Niemand had een idee of het weer een meisje zou worden of dat we weer terug zouden gaan naar de jongens. Ik wilde me er niet te veel zorgen over maken. Ik vond het niet erg dat ik hier als enig meisje was. In het begin was het niet leuk geweest, omdat ze niets van mij gewend waren, maar ondertussen was ik er wel aan gewend. Uiteindelijk ging het er ook helemaal niet om wat iemands geslacht was? Het ging erom dat je het met iemand anders kon vinden, ongeacht hoe diegene precies was? Uiteindelijk maakte het toch ook niets uit hoe iemand eruit zag? We zaten hier een heel tijd en de jongens wisten niet eens precies hoe ze eruit zagen. Zelf in ieder geval. Ik vroeg me wel af of ze andere mensen naar dingen hadden gevraagd. Maar het leek me wel dat ze iets wisten? Het was nou niet echt zo dat ik aan iedere jongen had gevraagd hoe ik eruit zag. Eigenlijk had ik dat nog niet gedaan, maar ik hoefde dat ook echt niet te horen van zomaar iemand? Als ik het al wilde weten, dan zou ik het wel aan Newt vragen, want ik wist bij hem zeker dat hij het zo zorgvuldig mogelijk zou vertellen. Uiterlijk telde niet, maar het was ook heel erg vreemd om niet precies te weten hoe je gezicht eruit zag? Ik kon de rest van mijn lichaam dan wel gewoon zien, maar mijn gezicht was een groot raadsel, naast de krullen en de kleur? Ik knikte, ik was het wel eens met Newt. We verdienden het om ook even lol te hebben. Iedereen was iedere dag weer druk met alle taken. Iets wat ook wel voor een sleur kon zorgen. Ik had er echt geen last van, maar dat kwam misschien ook wel omdat iedere dag bij mij een beetje verschillend was. Als Slopper moest je misschien veel schoonmaken, maar je was ook wel telkens op verschillende plaatsen! Daarbij hoorde bij mijn taak ook dat ik de dieren mocht verzorgen, als ze me niet meer nodig hadden en natuurlijk ook het haren knippen! "Lach me niet uit!" zei ik lachend. Ik snapte dat het er heel erg grappig uit moest zien. Ik had het niet heel erg lekker gevonden dus waarschijnlijk was er een heel erg raar gezicht vanaf gekomen. Daarbij vond ik het alleen maar leuk als Newt lachte. Het was leuk om hem te horen lachen! Daardoor moest je eigenlijk vanzelf ook lachen? Daarbij had het gewoon iets waardoor je wel naar hem moest blijven kijken! Zijn ogen trokken zo lief samen als hij aan het lachen was! Ik geloofde Newt wel als hij zei dat het drankje wel beter werd. Andere mensen hadden het ook gezegd! "Ik vraag me echt af wat er in zit." Niemand leek dat te weten! Behalve Gally dan! Ik moest bij hem maar even gaan vissen, want ergens leek het zo smerig dat het ook nog wel eens kon zijn dat hij er modder bij in had gegooid. Of iets anders waardoor het dikker werd! Ik glimlachte toen ik de hand van Newt voelde en kneep er even in. Het was ondertussen wel een beetje gewoonte geworden, maar een hele fijne gewoonte! Het was heel normaal om zijn hand vast te houden, alsof ik niets anders gewend was. Daarbij was het makkelijk als je elkaar niet kwijt wilde raken. Niet dat dat ging hier in de Glade, maar alsnog! Ik vond ook niet dat we echt een reden nodig hadden om dat te doen. Het voelde goed, dat vond ik, dat vond hij duidelijk ook, dus mochten we elkaars hand toch wel vasthouden? Ik liet mezelf op de boomstam neer zakken en legde onze handen op mijn been. Ik wilde niet dat hij losliet en anders bungelden ze zo ongemakkelijk tussen ons in. Dit was veel makkelijker! 

Newt.

Cleo leek hier echt te wennen en dat was goed. Over een paar weken zou er al weer een nieuwe Greenie komen en dat betekende dat zij hem dan rond zou moeten leiden, of haar. We hadden nog steeds geen idee wat als volgende naar boven zou komen, maar we zouden het vanzelf wel zien. Of het nou een meisje of een jongen was, Cleo zou het rond moeten leiden en het een beetje wegwijs moeten maken. Iets waar ik alle vertrouwen in had. Als ik hier naar boven zou komen, dan zou ik liever haar gezicht als eerste willen zien. Een vriendelijk, rustig gezicht met hele glimmende, bruine ogen. Dat was beter dan het gelach van de jongens omdat er weer een nieuw iemand, waarschijnlijk doodsbang, in de Box zat. Cleo zou hoe dan ook de Newbie goed rondleiden en er voor zorgen dat ook hij zich hier thuis zou voelen, net zoals dat zij dat nu deed. Het was nog steeds een beetje nieuw en voor de meesten nog vreemd, maar er werd steeds vaker met haar gepraat en dat leek ze wel te waarderen. Zo hoefde ze tenminste niet constant in het schaaps te praten met haar vriendjes. ‘Sorry! Je trok een leuk gezicht!’ zei ik lachend. Het was echt zo! Al had ze een heel leuk gezicht, ze kon heel veel gekke bekken trekken. Soms zat ze heel geconcentreerd aan de tafel of op de grond, als ze bezig was met het mappen. Toch keek ze dan heel grappig, omdat ze fronste of omdat ze het puntje van haar tong uitstak, alsof het beter hielp. En dan had je ook nog de momentjes waarop ze geïrriteerd raakte door haar krullen en die uit frustratie uit haar gezicht duwde. Het was gewoon leuk om naar al die verschillende uitdrukkingen te kijken, net zoals nu! Het had er gewoon heel erg grappig uit gezien! Ik keek bedenkelijk naar het drinken en ik haalde mijn schouders op. ‘Gally weet ‘t. Hij vertelt het aan niemand en dat is maar beter ook.’ Volgens mij wilde helemaal niemand weten wat hier precies in zat en als Cleo het toch wel wilde weten, dan zou ze het altijd kunnen vragen. Ik wist haast wel zeker dat het geen antwoord op zou leveren. Het was zijn geheime recept en hij zou het aan niemand prijsgeven, al helemaal niet aan Cleo. Zelfs niet nu die twee het iets beter met elkaar leken te vinden! Ik keek naar onze handen, die Cleo op haar been had gelegd. Ik glimlachte en kneep zachtjes in haar hand, terwijl ik met mijn duim langs haar vingers streelde. We hadden niet echt de schoonste handen, maar dat was hier ook echt geen prioriteit. We waren allemaal aan het werk en we deden allemaal dingen. Handen wassen was niet iets wat we nou heel erg vaak deden. De handen van Cleo waren ook niet meer al te schoon, maar ze moest natuurlijk ook zoveel opruimen en dan zat ze ook nog eens bij al die dieren, waardoor het vast niet beter werd. Schone handen of niet, ik was blij dat we elkaars handen nog vasthielden en dat ze me niet los wilde laten. Ik staarde naar het vuur en liet mijn hoofd voorzichtig tegen de schouder van Cleo aanzakken, al zat dat niet echt geweldig omdat ik langer was. Daarom liet ik mezelf maar van de boomstam afglijden en legde ik op die manier mijn hoofd tegen de schouder van Cleo, wat een stuk beter werkte. Dit zat gewoon fijner en volgens mij vond ze het niet zo erg. Anders zou ze me maar een duw tegen mijn hoofd aan moeten geven. ‘Misschien kunnen we zo wel dansen?’ stelde ik voor. Ik had hier nou niet echt gedanst, maar dansen klonk als iets wat meisjes leuk vonden om te doen en ik gokte dat Cleo ook bij die groep hoorde, dus als ze het zou willen, zou ik dat best met haar willen doen. 

Cleo.
Iedereen verdiende een avondje waarop hij zich gewoon even geen zorgen hoefde te maken van hetgeen wat ze overdag moesten doen. Daarom was Alby misschien ook wel zo vrolijk geweest. Voor één avond hoefde hij niet na te denken over alles wat er moest gebeuren. Hij was even geen leider en dat verdiende hij ook wel echt. Alby was echt heel erg druk met dingen regelen. Newt hielp hem, iets wat ze beiden volgens mij wel heel erg fijn vonden. Niemand vond het erg om naar Newt te luisteren. Hij was heel anders dan Alby. Mensen luisterden naar Alby omdat ze misschien een beetje bang voor hem waren? In ieder geval voor wat hij kon gaan doen als je niet luisterde, want dat vond hij vast niet leuk. Mensen luisterden meer naar Newt omdat ze het gevoel hadden alsof hij ook naar hen luisterde, dan kon je toch geen nee zeggen als hij iets vroeg? Bij ons zat het dan weer net een beetje anders, we praatten echt heel erg veel met elkaar. Ik kon me niet voorstellen dat er een dag zou komen waarop ik niet met hem praatte? Zelfs als hij de hele dag in het doolhof was geweest, maakte hij toch wel even tijd om bij me te komen zitten als ik bezig was in de maproom. Volgens mij was het zo vermoeiend dat ze het liefst na het eten al weer gingen slapen, maar vaak bleef Newt dan ook wel op. Ik lag niet heel erg vroeg in bed, maar dat hoefde ook niet perse? Vanavond helemaal niet, toch werd er van ons morgen wel weer verwacht dat we op tijd met onze taken zouden beginnen. Daar was niets ergs aan. "Jij mag me uitlachen." Zei ik lachend. Ik vond het alleen maar leuk als hij lachte! Of het nou om mij was of niet. Het was al wel vaker gebeurd dat hij om mij moest lachen en soms deed ik het er ook wel een beetje om? Ik wilde hem gewoon laten lachen! Iedereen verdiende het om te lachen, dat was alleen maar goed voor je! Je moest hier positief in staan want anders ging het gewoon niet heel erg goed. "Misschien dat we het niet eens willen weten." Ik was bang dat er iets raars in zat, het maakte uiteindelijk niet heel erg veel uit. Als het maar lekker was om te eten. Ik vond het nog niet lekker, maar uiteindelijk kwam dat wel! Dat zei iedereen! Gally dronk het volgens mij zelf ook wel, waardoor het al iets meer te vertrouwen werd. Dan zat er niets in wat écht heel erg smerig was? Ik nam nog een slok, die inderdaad al iets beter smaakte als de eerste. Nog steeds niet lekker, maar het was iets anders dan normaal? Als je alleen maar water kreeg was het ook wel lekker om een keer wat anders te hebben. Ik zette de mok naast me neer op de grond. Ik keek naar de vlammen die met elkaar aan het spelen waren, het was heel erg bijzonder om te zien. Het was iets gevaarlijks, maar het was ook weer iets heel erg moois! Ik voelde Newt’s hoofd voor heel even op mijn schouder, net op het moment dat ik mijn hoofd tegen de zijne aan wilde leggen, was hij al weer weg! Alsof toch had bedacht dat hij het niet had gewild. Maar blijkbaar wilde hij het wel, want hij ging wat lager zitten, zodat hij er iets beter bij kon. Daardoor kon ik mijn hoofd ook weer op de zijne laten rusten. Het was fijn om rustig met hem te zitten, het voelde vertrouwd, maar dat kwam misschien ook wel omdat we echt iedere dag samen waren, we dan ook echt dicht bij elkaar waren? Ik kneep nog even zachtjes in zijn hand, terwijl ik naar het vuur keek. Ik hoopte dat hij geen last van mijn krullen die in zijn gezicht zouden komen te hangen. "Dansen?" vroeg ik glimlachend. Dat klonk echt heel erg leuk en zolang hij dat niet erg zou vinden, wilde ik ook wel dansen! "Dat lijkt me heel erg leuk om te doen."

Newt.

‘Ik mag je uitleggen, want je bent een Schaapje,’ zei ik lachend. Zo had ik haar genoemd en zo bleef ik haar ook noemen. Het ging vanzelf! Ze had gewoon zoveel krullen dat ik er vanzelf aan moest denken en ze kon heel erg vrolijk over die beestjes praten? Laatst kwam ze nog naar me toegerend om me te vertellen dat toen ze aan was komen lopen, de dieren naar haar toe waren gerend en dat toen ze ergens anders heen was gelopen, ze haar hadden gevolgd! Het was ongelooflijk hoe bij ze kon zijn met de kleine dingetjes, met dieren die haar volgden! Het klonk zo simpel en ik wilde ook echt proberen om al de vrolijke dingen te waarderen en er om te lachen zoals Cleo dat ook deed! Al moest ik voornamelijk heel erg om haar lachen, net zoals toen ze me had verteld over de diertjes. Ze was zo vrolijk geweest dat ik er vanzelf om had moeten glimlachen, terwijl zij maar was blijven praten over hoe de diertjes haar constant hadden achtervolgd en om haar aandacht hadden gevraagd. Het had echt heel erg lief geklonken en ze had er vooral heel erg lief uit gezien! ‘We willen het absoluut niet weten,’ verzekerde ik haar. Ik wist niet eens waar het naar smaakte en ik had dan ook geen idee welke ingrediënten er dan in zouden moeten zitten, maar ik wist ook wel zeker dat ik me bloody dood zou schrikken als Gally me zou vertellen wat er in zou zitten. Waarschijnlijk zaten er dingen in die niet heel erg smakelijk waren, dus we konden maar beter niet nadenken over wat het precies was. Het kon namelijk best zo zijn dat we het dan niet meer zouden drinken, wat best zonde was! Al kon het soms ook heel erg aanslaan en dat was niet altijd even handig. Aan het begin was het dan nog leuk. Dan werd iedereen wat losser en was het gezellig, maar het kon ook te ver gaan. Sommige jongens wilden dan vechten, om de één of andere reden en dat was niet de bedoeling! Dat soort dingen deden we niet meer, niet na wat er allemaal met Nick was gebeurd, wie de leider was geweest voor Alby. Alby had hele duidelijke regels benoemd, al had hij dat ook gedaan toen Cleo hier was gekomen en hij had net nog gezegd dat ik wel iets met Cleo mocht doen, mocht ik dat willen? Ik wilde er niet eens over nadenken. Ik was al lang blij dat hij me genoeg vertrouwde om met Cleo om te gaan en bij haar te zijn, op wat voor manier dan ook! Ik glimlachte toen ik Cleo haar hoofd tegen het mijne aanvoelde en ik voelde ook een paar van haar krullen kriebelen tegens mijn wang. Ik pakte er voorzichtig eentje vast en begon er een beetje mee te spelen. Het was leuk om te doen en het leidde een beetje af? Al was er nu niets waarvan het me af zou moeten leiden. Ik zat hier met Cleo en eigenlijk was dit moment zo goed als perfect! Er viel helemaal niets te klagen! ‘Ik weet niet of ik goed kan dansen, maar ik wil het wel proberen,’ zei ik lachend. Voor Cleo wilde ik het best proberen! Ik had geen idee hoe we zouden dansen op de muziek, want het was nou niet echt de muziek waar je op hoorde te dansen, maar we zouden gewoon gaan dansen. Het leek Cleo heel erg leuk om te doen, dus dan wilde ik het ook met haar doen! Het ging er juist om dat we leuke dingen zouden doen, dat we een leuke avond zouden hebben! Als daar het dansen bij hoorde, dan zou ik met haar gaan dansen tot ze me aan de kant zou duwen omdat ik er helemaal niets van kon!

Cleo.
Newt was de enige die met Schaapje mocht noemen. Gally had het niet meer gedaan sinds ik hem uit had gemaakt voor ezel en dat was maar goed ook. Schaapje moest geen belediging worden, ik vond het alleen maar leuk om te horen! Newt bedoelde het goed, het ging om mijn krullen, maar ook om het feit dat ik wel heel erg vaak bij de schaapjes en de andere diertjes zat. Ze waren ook gewoon leuk en ze verdiende aandacht! Volgens mij zagen ze mij ondertussen ook al wel als een soort van vriendinnetje. Ze waren namelijk altijd heel erg enthousiast als ik er aan kwam! Ze herkende me gewoon! Dat was echt geweldig, ze kwamen er dan echt aanrennen en als ik langs het hek liep, renden ze gewoon mee! Ze wilden mijn aandacht net zo graag als ik hen die aandacht gaf, dus natuurlijk bleef ik daar komen. Het was wel erg om zo vaak afscheid te moeten nemen van de diertjes, maar ik wilde me er niet te veel door laten doen. Het gebeurde, het moest gebeuren, ik zou daar helemaal niets aan kunnen veranderen. Daarbij was er ook wel iets moois, want volgens mij kreeg één van de geitjes baby’tjes! Dat moest natuurlijk ook wel, want anders zou er op een gegeven moment geen een dier meer zijn! Wat ik er van had begrepen kwamen ze niet in de Box naar boven, wat maar goed was voor hen ook! Misschien wisten zij nog wel waar ze vandaan kwamen? Wat er allemaal was gebeurd in hun leven. Al kon het best wel zo zijn dat er nu alleen nog maar dieren waren die hier waren geboren. Dat viel eigenlijk niet te zeggen! De jongens hadden er volgens mij nooit echt op gelet. Het maakte ook niets uit, het was niet zo dat de dieren ineens zouden gaan praten en vertelden waar we vandaan kwamen! Ik voelde hoe de vingers van Newt voorzichtig met mijn krullen in de weer gingen. Het was fijn om iemand te hebben die er mee speelde. Newt ging er heel erg voorzichtig mee om en als hij het fijn vond mocht hij dat wel blijven doen, hij deed het vaker! Ik vond het ook leuk om mijn handen door zijn haar heen te halen. Van de jongens van wie ik het haar had geknipt had hij toch wel het leukste haar! Het fijnste? Ik vond het in ieder geval het fijnst om mijn handen er door heen te halen, maar dat kwam misschien ook wel omdat Newt het gewoon toe liet? Ik zag Gally er nou nog niet voor dat ik ineens mijn handen door zijn haar heen mocht halen, dan kreeg ik eerder een tik tegen mijn handen aan. Ik hoefde ook niet met zijn haren te spelen! Ik had de haren van Newt om mee te spelen! "Ik weet ook niet of ik er goed in ben, maar we kunnen het samen proberen?" We konden het in ieder geval proberen, als het helemaal niets was, dan konden we altijd weer gaan zitten, want dit was ook echt niet erg? Het was fijn om zo met Newt te zitten, dicht tegen elkaar. Onze hoofden tegen elkaar aan, onze handen in elkaar, kijkend naar het vuur. Het voelde rustgevend. Ik stond voorzichtig op en trok Newt met me mee omdat ik zijn hand nog steeds vast had. Ik liep een stukje voorbij het vuur, want ik wilde niet dat we onze broeken ineens in brand hadden staan. Ondertussen had ik wel van broek moeten wisselen, wat betekende dat ik een broek aan had die veel te groot was. Mijn schone broek lag nog wel klaar, maar het was beter om kleding een langere tijd te dragen? Het maakte nou niet zo heel erg veel uit hoe vies je was, daarbij was het best waterverspilling om te wassen en heel schoon kreeg je het niet eens! Ik liet de hand van Newt los, zodat ik mijn beide armen om hem heen kon slaan, dat hoorde volgens mij wel bij dansen!