Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG// Betrayal

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Adoria Robertson,

Die middag vond er heel veel plaats. Haar besluit om naar Ethan te gaan, stond vast. Ze had het pad gevolgd wat haar uiteindelijk bracht bij het enorme ziekenhuis. Het wemelde er van de patiënten die, wegens teveel bloedverlies, op dezelfde afdeling lagen als Ethan. Vreemd was het niet. Het was logisch dat, zelfs al was het een dorp, het meer patiënten moest behouden dan een stad zonder vampiers. Ze stonden hoe dan ook bekend om hun 'wrede' daden.

Flashback
''Op welke kamer ligt Ethan Blackfield?'' vroeg ze aan de twee jongedames die voor het bureau stonden.
''Kamer 16, maar nu is niet het moment om hem te bezoeken. Hij heeft een flinke hersenschudding opgelopen,'' vertelde ze haar. Alles wat ze zei, klonk eigenaardig. Hoe kon een jongeman een hersenschudding krijgen na een klap tegen de tafels? Maar het was niet het antwoord waar ze voor kwam. Ze wilde hem helpen, koste wat het zou moeten kosten.
''Oh, oké. Dan kom ik later wel weer terug.'' Ze draaide zich om en stelde haarzelf voor om weer te vertrekken, maar in plaats daarvan liep ze haastend verder door toen ze de uitgang tegen het lijf kwam. Het was niets voor haar om de regels te overtreden, maar wat maakte het nu nog uit? Ze had de balans van natuur al verbroken dus hoe kon het nog erger worden?Met haastige passen zette ze zich voort naar kamer zestien.
''Waar ben ik?'' Zijn stem galmde door de kale ruimte. Zijzelf keek vol ongeloof naar het lijkbleke gezicht van Ethan. Een straal bloed droop langs zijn mondhoek naar zijn nek, terwijl de pijn nog altijd op zijn gezicht geschreven stond. Herken je het gevoel dat je voor een beslissing jezelf beter voelt dan na je de keuze hebt gemaakt? Dat was precies wat zij ook voelde.
Afwezig veegde ze met haar duim het bloed van zijn gezicht af. ''Je bent in het ziekenhuis, maar er is verder niets aan de hand. Geloof me,'' zei ze, daar heb ik al voor gezorgd. Ze duwde de deken van zijn lichaam weg. Hij vroeg zoveel vragen zoals: ''wat was er gebeurd?'' en ''wie heeft dit gedaan?'', maar op geen enkele vraag gaf ze antwoord. We moeten gaan, voordat we gezien worden. Wat zullen ze wel niet van me denken?
Ze hielp hem het bed uit. Hij stopte niet met het stellen van zijn vragen, wat ze desondanks totaal begreep, maar het was nu niet hetgeen waar ze zich mee bezig moest houden. Hij zou later wel de antwoorden krijgen, op welke vraag dan ook. ''We moeten gaan. Stel géén vragen, gewoon gaan.''

Met Ethan aan het stuur en Emily naast haar, vulde hun gelach de ruimte van de auto.
''Kom op, zo erg zie ik er toch niet uit?''
''Oh, jawel,'' lachte Emily en Adoria in koor. De gebeurtenis van de bar, waren ze totaal vergeten. Het was niet de tijd om de beelden opnieuw in hun hoofd af te laten spelen. Het was feest dus waarom zouden ze daar nog aan denken?
''Je smoking kon je beter thuis laten. Het is een jongerenfeest, geen bal,'' zei ze, toekijkend hoe hij zijn auto parkeerde op één van de weinige parkeerplaatsen die nog over waren. ''Ik val nu tenminste op.''
Rollend met haar ogen stapte ze de auto uit. ''Zolang je maar zorgt dat je niet te veel alcohol binnenkrijgt, vind ik het prima,'' zei ze, voordat ze naar de ingang liep.

Het witte moet een jurk voorstellen, (in mijn gedachtes )

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Jack Ivashkov

Voetstappen kwamen zijn kant op. Het geschreeuw van Tyler verstoorde de muziek in Jack's oren. Langzaam keek hij op van de rode beker in zijn handen, en meteen verscheen een grijns op zijn gezicht. "Hé Ivashkov! De party is binnen, mocht je het nog niet opgemerkt hebben!" Lachend schudde hij zijn hoofd en nam een slok van zijn bier. Een echte opmerking voor zijn vriend, een echte party animal. Blijkbaar had hij het van Jason overgenomen, want hij leek zijn tijd hier geweldig te vinden. Nog niet vaak had Jack die jongen zo blij gezien als nu. Tyler ging naast hem zitten, en plaatste zijn voeten op het bankje voor hen. Een pakje sigaretten haalde hij uit zijn zak tevoorschijn, samen met een aansteker. "Je ziet eruit alsof je er een nodig hebt" Jack keek hem fronsend aan, al kon hij het niet laten om even te grinniken. "Het is dus zo erg?"
Een sigaret werd in zijn handen gedrukt, aangestoken en al. Jack deed niet vaak aan roken, maar soms rookte hij er wel eens eentje mee met Tyler. Hij vond het niet zo verslavend, het had gewoon een kalmerend effect op hem. Rustig bracht hij de sigaret naar zijn lippen en nam een flinke teug. Het gevoel van de rook die zich in zijn luchtwegen verspreidde, liet hem voor even alles vergeten. Een slechte gewoonte, maar ach, wat kon het ook kwaad. Hij liet het even op zich inwerken en blies het in kleine beetjes weer uit.
"Waarom ben je niet binnen? Kon je geen leuke meiden vinden?" vroeg Jack grijnzend. Het was een van de vele redenen dat ze zichzelf naar feesten als deze sleepten. De meiden op de campus waren echt bloedmooi, vergeleken met die bij hen thuis. En bovendien hielden ze wel van een goed feestje. Tyler lachte naar hem en nam zelf ook een trek van zijn sigaret. "Nahh, er zitten best mooie tussen hoor. Die meid die Jason voor je had geregeld ziet er ook nog niet eens zo slecht uit."
"Ja, ze is inderdaad knap. Maar voor de rest vind ik haar echt niets. Ze praat me te veel." zuchtte hij. "En daarbij, ik kan haar niet uitstaan." Hij keek voor kort opzij. Het gezicht van Tyler was veranderd. Een grote grijns stond op zijn gezicht, zijn ogen glunderend. "Betekent dat dan dat ze nog single is?" Die jongen bleef hem maar verassen. Jack had dit niet van hem verwacht. Een half jaartje geleden had Tyler dat nooit gevraagd, toen stapte hij amper op meiden af. Jack lachte naar hem en nam nog een teug.
"She's all yours man."

Ik zal het inbeelden hahaha
Sorry voor het kortere stukje, weinig inspiratie :/

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Adoria Robertson,

''Gaat er heftig aan toe daarbinnen,'' zei Emily, een glimlach
Verbouwereerd hield ze haar blik gericht op een donkerharige jongen toen ze naar de ingang keek. De rook die de jongen uitademde, verdween binnen enkele secondes de lucht in. Het was Jack, rokend. Ontsteld bracht ze haar hand naar haar bovenbeen. Roken was al enorm slecht, maar ze maakte zich vooral zorgen over het feit dat hij was komen opdagen. Wat bracht hem nog hier na het incident?
''Je zag hem dus ook.'' Het gemompel van Emily deed haar ontwaken uit haar gedachtes. Een frons verscheen op haar voorhoofd, terwijl ze langzaam haar blik weer afwendde. De glimlach van haar vriendin was verdwenen. Enkel frustratie was nog te zien. ''Wat doet hij nu weer? Had hij niet wat met zijn vader?''
''Doe niet zo onbeleefd, Em,'' verdedigde ze hem, ''je hebt verder geen last van hem als je hem met rust laat.''
''Over wie hebben we het?'' Beiden zwegen.
Ze rolde met haar ogen en schudde kort van onwetendheid met haar hoofd. Negeren was niet hetgeen wat ze graag deed, maar het was voor nu de enige oplossing. Ze kwam hier om alle zorgen te vergeten. Niet om toe te kijken hoe iemand zichzelf lam dronk. Tenslotte was hij niet alleen hier. Hij had zijn vriend bij hem, nietwaar?
Zwijgend, alsof ze niets in de gaten had, liep ze de twee traptredens op waarna ze hun veranda betrad. Waarschijnlijk was Jack net zo verbaasd als zij was. Het was tenslotte Ethan die haar stappen volgde en hoe raar was het als iemand al na vijf uur ontslagen werd uit het ziekenhuis?
In een fractie van een seconde plaatste ze haar hand op de houten deur waarna ze het naar achteren duwde. Van een kier ging het naar een grote opening waar ze door heen liep. De muziek dreunde al meteen in haar oren. Het was zo hard, dat het moeite kostte om boven het volume te komen, maar desalniettemin stoorde het haar niet. Een grijns verscheen echter niet op haar gezicht. Ze stond geen minuut binnen of het schuldgevoel knaagde al aan haar. Het leek nu net alsof ze geen zin had in het gezeur van hem, terwijl dat echt het tegenovergestelde was van wat ze werkelijk dacht.
Ze sloeg haar ogen neer. ''Hé! Wij - de bar. - je komen?'' waren de woorden die haar vriendin hoorbaar schreeuwde. Meer woorden waren er ook niet nodig. Ze begreep meteen al wat ze bedoelde; de 'dranktafel'. Een zwakke glimlach verscheen op haar gezicht. ''Sure!''

No problemm, dat van mij is ook niet al te groot ;p

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Jack Ivashkov

"Jason heeft ook al iemand gevonden, zie ik" Met de sigaret tussen zijn lippen keek hij wat opzij naar de ingang. Maar het was niet Jason, die zijn blik vasthield. Het was Adoria. Haar golvende rode haar was niet te missen, zelfs niet in het donker zoals nu. Hij zag haar vriendin erbij lopen samen met een of andere jongen. Wie het was kon hij niet zien, en eigenlijk kon het Jack weinig schelen. Adoria zag hem toch niet staan, dat was nu wel duidelijk geworden. Ze liep tenslotte langs hem heen zonder ook maar iets te zeggen. Jack was er niet geschokt over, hij had nou niet echt bepaald een goede indruk gemaakt vanmiddag.
"Hé, waar ben je met je gedachten?" De schaterende lach van Tyler overtrof zelfs de harde muziek nog. Jack keek haar nog kort na en wendde zijn ogen dan weer van haar af. "Nergens." mompelde hij hoofdschuddend. "En ja, hij heeft inderdaad weer een nieuwe gevonden. Hij weet ze wel uit te kiezen zeg." Een klein, getint meisje liep naast Jason uit de deuren van het huis. Haar kleding was sletterig, waar Jason altijd al op viel. Een kort zwart rokje sierde haar heupen, samen met een te strak topje. Haar haren had ze in een staart gebonden. Lange bruine lokken die tot haar taille reikten zwierden mee op het snelle looptempo waarmee ze de tuin verlieten. "She's hot though"
Een grijns verscheen op Jack's gezicht, wanneer hij nog een trek nam van zijn sigaret. Hij snapte echt niet wat Jason in dat soort meiden zag. Ze ging te gemakkelijk mee, naar zijn mening. Overigens had ze weinig kleding aan, wat het wel onmiskenbaar maakte waar ze voor kwam. Immers dacht Jason er ook zo over, dus in dat opzicht pasten ze wel bij elkaar. Maar Jack wist al te goed dat dit niet langer dan een dag zou duren. Hij maakte zich er geen druk om, zolang ze maar weg bleven uit zijn kamer.
Desondanks moest hij wel toegeven dat ze er aardig goed uitzag. Jason had wel smaak, al kon Jack niet begrijpen waarom hij zo kickte op meiden scoren. Toch knikte hij toestemmend naar Tyler en blies het kleine beetje rook in kringetjes uit. Spoedig verdwenen ze uit zijn mond, in de koude buitenlucht die hem omringde. De sigaret was al bijna op, slechts een klein deel was nog over. Jack liet het langzaam uit zijn handen vallen en trapte hem met zijn schoen uit.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Adoria Robertson,

Geschater klonk boven de muziek uit die luid in de zaal galmde. De sterke geur van alcohol hing als een enorme walm boven de mensenmassa, maar het leek niemand zorgen te baren. Ze dansten vrolijk mee met de muziek, terwijl hun monden op en neer gingen om geluid te produceren wat boven de muziek zou uitkomen.
Gefrustreerd wurmde ze zich door de mensen heen. Het was precies hetgeen waar ze niet tegen kon; drukte. Als Ethan en Emily hier niet waren, was ze er nooit heengegaan. Ze zat zelfs nog liever met haar broer op één bank dan dat ze het hier twee minuten moest volhouden.
Rollend met haar ogen pakte ze haar vriendin's arm vast. ''Kunnen we zo naar de toiletten?'' vroeg ze, al schreeuwde ze eerder. Emily daarentegen leek het niet te waarderen. Ze negeerde haar, terwijl ze ruw haar arm terugtrok en alvast passen naar achteren zette. Oké, dan ga ik wel alleen. Zwijgend volgde ze haar passen. Het ging niet al te snel. Voornamelijk door de reden dat Ethan voorop liep. Hij was over het algemeen best bekend in dit dorp dus hij kon het niet laten om iedereen gedag te zeggen. Het was storend, maar ze hield haar mond gesloten. Zo was hij nu eenmaal, beleefd en vriendelijk.
''Het is hier wel druk, nietwaar?'' Het felle licht van de lampen boven haar, scheen volop in Emily's gezicht. Het deden haar ogen nog meer glinsteren, vooral toen ze plaatsnam op één van de krukken. ''Maar dat was ook wel te verwachten, Em. De vorige keer was het hier ook belachelijk druk.'' Het zei wel iets. Als zowat iedere student het feest wilde betreden, kon je de naam ''partybeest'' wel aan je naam toevoegen.
Ze greep naar drie plastic bekers die voor haar op een glazen tafel stonden. ''Wat willen jullie hebben?''
''Water.''
''Als jij niet op me lette, had ik voor bier gekozen, maar je bent er nu dus doe ook maar water.''
Kort lachend vulde ze de twee bekers vol met water. Zijzelf had alle redenen toe om alcohol te nemen, maar om Ethan er niet mee op te zadelen, vulde ze ook de derde beker met 'water', zelfs al had ze er een grote hekel aan. Ze zag liever een hoeveelheid bloed in haar beker, ongeacht van wie het mocht zijn.
Met een zwakke glimlach op haar gezicht gaf ze de bekers aan hen, die ze vrijwel meteen aannamen. ''Dank je, Ad. Dat was precies wat ik nodig had,'' riep Ethan in haar oor. Yeah, right.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Jack Ivashkov

Acuut kreeg hij een reactie van Tyler, het moment dat hij de sigaret uit zijn handen had laten vallen. Het viel wel te verwachten, maar Jack wilde niet te hard van stapel lopen. Het was zijn taak om ze thuis te krijgen vanavond, aangezien Tyler waarschijnlijk wel weer dronken zou worden. Van Jason zouden ze geen last hebben, die had het al druk genoeg. Hem zouden ze morgen wel zien, met of zonder het meisje. Het maakte Jack eigenlijk vrij weinig uit wat die jongen allemaal uitvoerde. Zolang hij er maar niet bij betrokken werd, vond hij het wel best.
"Wil je er nog een?" Het pakje op de tafel werd naar hem toegeschoven, samen met de aansteker. Hoe groot de neiging ook was, hij wilde er nu nog niet aan toegeven. "Misschien later," zei hij met een ijzige grijns op zijn gezicht. Het laatste beetje van het bier dronk hij uit de beker, waarna hij het naast zich neer gooide en een opgeluchte zucht zijn lippen verliet. "Ik ga nog wat drinken halen, wil je ook?" Jack wist dat hij het niet moest doen, maar hij kon het niet laten. Tevens kon hij zich niet de hele avond in de tuin verschuilen, toch?
Tyler rolde lachend met zijn ogen en gaf toen ook toe. "Als het iets sterks is, dan graag." Typisch, zij beide hielden niet van alcoholvrije drank. Het was voor watjes, als je het hen vroeg. En werkelijk? Jack zocht voor een reden om naar binnen te gaan. Iets binnenin hem was nieuwsgierig naar wie die jongen nou was, met wie Adoria en haar vriendin liepen. De enige manier om erachter te komen was om zich binnen te wagen tussen de menigte.
"Komt goed." Jack duwde zichzelf overeind en kwam van de tafel af. Zijn evenwicht kon hij nog bewaren, bleek het. Misschien had die wodka dan toch niet zoveel effect gehad op hem, die middag. "I'll be right back," mompelde hij nog, volgend door zijn passen die de veranda opliepen.

Het harde geluid van de muziek en schreeuwende mensen kwam bij hem binnen, zodra Jack binnen stapte. Het was overweldigend, en voor een klein moment keek hij zoekend rond. Er was geen bar, zoals in het café van vanmiddag. Hier was een dranktafel, oftewel een tafel vol met rode plastic bekers en flessen drank. Het maakte het gemakkelijk om snel wat te pakken, en het was gratis dus waarom ook niet? Hij zag in elk geval geen reden om er niet heen te gaan.
Jack duwde zijn weg door de feestende menigte. Hij irriteerde zich flink aan al die dronken mensen. De walm van zweet en alcohol, vermengd met sigaretten maakte hem misselijk.
Het was er benauwd geworden. Felle lichten schenen in zijn ogen, en maakten dat hij ze samen moest knijpen om voldoende te kunnen zien.
Hij was dan ook opgelucht toen hij zichzelf door de groep mensen heen wist te slepen, en aankwam bij de dranktafel. Echter bleek dat hij niet de enige was die behoefte had aan drank. Adoria stond daar, met een beker in haar handen. Naast haar stond haar vriendin, en een gezicht die hij uit duizenden nog herkende. Ethan. Wat deed hij dan weer hier? Was hij niet meegenomen door de hulpverleners? Fronsend keek hij naar de jongen in de smoking. Nu begreep hij er al helemaal niets meer van. Hij wist zich intussen al snel weer te herstellen en liep langs ze heen, naar de andere kant van de tafel. Kalm, alsof hij helemaal niets door had, pakte hij er twee bekers en keek kort naar alle soorten drank die voor hem uitgestald stonden. Als Adoria zo deed, dan kon hij dat ook.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Adoria Robertson,

''Kom op, Ad, wees wat gezelliger. Het is een feest, hield je daar niet zo van?''
Een diepe zucht rolde over haar lippen. -, hield je daar niet zo van? Ja, hield. Ze was niet meer het 'feestbeest' wat jaren geleden nog rondliep. Ze was veranderd, net zoals iedereen in dit dorp.
''Ik ben hier gekomen voor jullie, niet voor mezelf.'' Er ging geen minuut voorbij waarbij ze niet geraakt werd door een of ander dansstel. Excuses? Die kreeg ze niet. Ze waren te druk bezig met het vermaken van hunzelf. Iets wat moeilijker werd, omdat er steeds meer mensen de zaal vulden. Het was gewoonweg te krap voor de hoeveelheid mensen die zich wilden vertonen. ''Maar dat betekent toch niet dat je hier de hele tijd moet zitten? Kom op,'' zei Emily, terwijl ze ondertussen haar hand naar haar uitstak toen ze beide voeten op de grond had staan, ''let's dance.'' Lachend pakte ze haar hand vast. Ze had gelijk. Ze kon hier niet de hele zitten toekijken hoe andere mensen wél plezier hadden.
Maar voordat ze zich kon laten meetrekken, merkte ze al meteen de jongeman op die naar de tafel liep. Al haar aandacht voor Emily ging opnieuw verloren. Ruw trok ze haar hand weer terug.
Onbehaaglijk bleef ze naar het lichaam kijken, haar handen geplaatst op de tafel, zwijgend. Het was belachelijk dat ze hem negeerde bij de ingang, maar ze had wel verwacht dat hij dit keer het initiatief zou nemen om een conversatie te voeren.
Ze merkte snel genoeg dat het kijken veranderden in staren. Het waren haar twee vrienden die met die opmerking kwamen, zelfs al hadden ze het tegen mekaar in plaats van tegen haar. Ze duwde haar lichaam licht weg van de tafel. ''Ik had niet verwacht dat je nog zou komen,'' vertelde ze zo luid mogelijk waarna ze een flinke teug water naar binnen werkte. Haar blik hield ze neutraal. Er was geen reden om 'vrolijk' te zijn of boos. Zij was tenslotte degene die begon met het negeren. Schoorvoetend liep ze naar de andere kant van de tafel waar hij stond. ''Het spijt me voor mijn actie daarnet. Het was ronduit idioot van me om je te negeren en het was echt niet de bedoeling om de indruk te geven dat ik je niet meer zie staan, want ik zie je wél staan.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Jack Ivashkov

Zijn handen liet hij glijden langs de flessen sterke drank. De keuze was er groot, tot zijn verbazing. Weliswaar kon Jack niet goed zien wat wat was, dus na een paar seconden te hebben gekeken pakte hij er random eentje van de tafel. Het zal vast wel goed zijn, dacht hij bij zichzelf. En anders kon hij zo weer teruggaan en iets anders pakken. Het was niet dat hij ervoor moest betalen.
Vanuit zijn ooghoeken zag hij Adoria op hem afkomen. Schuifelend kwam ze dichterbij, terwijl ze moeizaam probeerde met haar stem boven de muziek uit te komen. Het was haar gelukt ook, haar woorden kwamen luid en duidelijk bij hem binnen. Hij keek voor een klein moment op, verbaasd dat ze op hem af kwam lopen. Net had ze hem het signaal gegeven dat ze uit zijn buurt wilde blijven, en nu wilde ze ineens wel met hem praten? Deze dag werd steeds beter en beter...
"Ik eerlijk gezegd ook niet," zei hij keihard terug, in de poging om zichzelf ook verstaanbaar te kunnen maken. Als Jason en Tyler hem hier niet heen gesleept hadden, was hij gewoon thuis gebleven. Eerlijk gezegd klonk het idee van een serie kijken op Netflix nog niet eens zo slecht, nu hij er zo over nadacht.
Haar excuses deden hem weinig. Jack kon het wel waarderen, maar hij hoefde het niet te horen. Het was verleden tijd, al geweest, en ze kon er toch niets meer aan veranderen. "It's okay. Ik snap het. Wat zou een meisje als jij met iemand als ik moeten, toch?" In een handomdraai maakte hij de fles open en schonk beide bekers vol. Nog steeds was hij er niet achter wat het was, maar het had een sterke geur. Voor Jack was het genoeg om te weten dat het alcohol bevatte, en dus drinkbaar was op een feest. "En je vriendin lijkt mijn aanwezigheid ook niet zo te waarderen, zo te zien." Rustig zette hij de fles weer terug en draaide de dop er weer op, met de bekers voor hem neergezet op de tafel. Om ze in zijn handen te laten vond hij nu niet zo'n goed idee. Hij wilde het niet laten lijken dat hij zelf in zijn eentje beide bekers leeg ging drinken. Ook werd het zo uit zijn handen gestoten door voorbijgangers, het was hem al vaker gebeurd. Het laatste waar hij nu zin in had, was terug gaan naar het studentenhuis met zijn kleren doorweekt van de drank.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
'Wat zou een meisje als jij met iemand als ik moeten, toch?"
Verbijsterd keek ze op uit haar gedachtes. De ogen die ze hiervoor nog op haar vrienden had gericht, richtte ze meteen op Jack, fronsend. Een compliment? Een belediging? Ze had geen idee, maar zijn uitspraak sloeg werkelijk nergens op. Waarom zou hij überhaupt zo negatief denken?
''Je maakt een grap, nietwaar?'' Een lichte zucht rolde over haar lippen toen hij over haar vriendin begon. Het was schamend dat Emily haar mening niet voor één keer voor zichzelf kon houden. Ze lostte er niets mee op en het zette zowel haar als Adoria in een slecht daglicht. Ze kon het dan ook niet laten om Emily een felle blik te geven.
''Wat kan jou mijn vriendin's mening nu schelen? Het gaat tussen jou en mij, niet tussen jou en haar.'' Tot haar grote ergernis kwam haar volume niet boven het muziek uit. Het leek wel alsof de muziek bij elke seconde een toon omhoog ging en de stemmen van de mensen te veel moeite deden om erbovenuit te komen. Het was ongelooflijk hoe hard de muziek gedraaid werd. Ze verafschuwde het; ze haatte het.
Ruw zette ze haar glas neer op de tafel. Enkele waterspetters kwamen terecht op haar hand, maar desalniettemin leek het haar niet te storen. Ze greep naar zijn pols en trok hem vervolgens mee naar de 'tuin'. De muziek was nog steeds al te goed hoorbaar, maar het was beter dan de/het veranda waar zijn vriend eventueel nog kon staan.
Eenmaal buiten, trok ze haar hand meteen terug. De glazen deur sloot ze achter zich, zelfs al stonden de 'buitenmensen' haar met een blik vol walging aankeken. ''Kijk,'' zei ze waarna ze zich naar hem richtte, ''mijn vriendin heeft hier echt niets mee te maken. Ik ga met zoveel mensen om waar ze maar al te graag haar mening over heeft en uit en het boeit me tot op de dag van vandaag nog steeds niets.'' Een lichte paniek ging door haar lichaam. Ze wist niet wat te zeggen om hem op andere gedachtes te brengen, maar ze begreep ook niet waarom hij juist dat denkt en waarom hij Emily erbij betrok. Wat maakte haar hem nu uit?

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Jack Ivashkov

Misschien was het maar beter als hij gewoon uit haar buurt zou blijven. Hij bracht problemen met zich mee, waar hij ook maar heen ging. Zelfs nu hij naar de andere kant van Amerika was gereisd, achtervolgde het hem nog. Misschien was het goed dat Adoria hem negeerde en doorging met haar leven, alsof hij er niet was. Zo kon Jack haar niet meetrekken in wat hem allemaal nog te wachten stond. Want één ding was zeker; het was nog lang niet voorbij.
"Zie ik eruit alsof ik een grap maak? Je begrijpt het niet," zei hij, lichtelijk gefrustreerd. Was het dan niet duidelijk? Elke keer als hij Adoria tegenkwam, gebeurde er weer wat. Wat had ze bij hem te zoeken? Zelfs hij wist dat ze beter verdiende dan hem, en hij kende haar nog maar wat? Één dag? Zei dat dan niet genoeg?
Hij probeerde haar te volgen, maar meer dan wat klanken kon hij niet horen. Haar lippen bewogen wel degelijk, toch kwam er niets bij hem binnen. De muziek overtrof het allemaal en maakte het onmogelijk voor Jack om haar te kunnen verstaan. Op dit soort momenten vervloekte hij feesten als deze, om de simpele reden dat alleen de dreunende muziek hem al een flinke hoofdpijn kon bezorgen. Ergens was hij dan ook opgelucht wanneer hij mee werd getrokken, richting de uitgang. Het kwam wel onverwachts. Hij had niet eens tijd gehad om de twee bekers mee te nemen, waarvoor hij zich door deze drukte gesleept had. "Hé, wat doe je," zei hij verontwaardigd, ondanks dat hij zich er prima bewust was dat Adoria hem toch niet kon horen. Waar kwam die actie van haar ineens vandaan?
Al snel stonden ze buiten, ergens aan de andere kant van het huis. Een onbekend gedeelte voor hem. Tyler was er niet, voor zover Jack kon zien. Een aantal mensen zaten er te praten en te lachen, zich vol te zuipen of sigaretten te roken. De muziek verplaatste zich wat meer naar de achtergrond, en bood ze een goede kans om rustig te kunnen praten. Althans, rustig was waarschijnlijk niet het goede woord. Aan haar blik te zien was Jack niet de enige met zijn frustraties, en iets zei hem dat het geen gemakkelijk gesprek zou worden.
De mensen om hen heen negeerde hij maar, het maakte hem verder weinig uit hoe ze over hem dachten. Van Jack mochten ze kijken wat ze wilden, roddels zouden zich toch verspreiden. Het was hoe de studenten van tegenwoordig zich blijkbaar gedroegen. Natuurlijk irriteerde hij zich er wel aan, hij hield er niet van om bekeken te worden. Hij hield zich in en wist zich er verder buiten te houden. "Luister, ik heb nooit gezegd dat het me boeide wat je vriendin van me vond. Vanaf het moment dat ik je tegenkwam, had ik al door gehad dat ik niet op haar vriendenlijst sta," zei hij hoofdschuddend. Een neutrale blik keerde terug op zijn gezicht, en blokkeerde alles wat er door hem heen ging. "Ik had gewoon uit jouw buurt moeten blijven, snap je dat dan niet?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
De trillingen van de muziek kon ze ook hier, op de koude en harde stenen, nog voelen. Het vloeistof wat zich in de bekers bevond, bewoog doodleuk mee met de muziek. Ook hieraan kon je zien dat de muziek gewoonweg te luid was. Ze verbaasde zich over het feit dat de anderen er zich niet aan ergerde. Bewegende lichamen stonden met een overdreven glimlach naar elkaar te kijken, zelfs nu nog.
''Nee. Om eerlijk te zijn begrijp ik totaal niet waar je je nu druk om maakt.''
Een diepe zucht rolde over haar lippen. Zijn uitspraken frustreerde haar enorm, maar ze deed haar best om hem zo goed mogelijk te verbergen. Hoewel het haar niet altijd lukte, zoals nu. ''Als ik je dwarszit, kan je dat ook gewoon duidelijk maken in plaats van te vertellen dat je uit mijn buurt had moeten blijven zonder enige verduidelijking,'' zei ze, terwijl ze ondertussen haar rug recht maakte. De ogen van anderen voelden ze in haar rug branden. Het leek wel alsof iedereen die hier aanwezig was, hun gesprek belangrijker vonden dat hun eigen gesprek. Of is dat gewoon een gedachte? Ze keek verbouwereerd om zich heen, maar er was geen enkel persoon die naar haar leek te keken. Focus, Ad.
Direct richtte ze haar ogen weer op hem. ''Doe of deed ik soms iets fout?'' Aan de toon die ze sloeg, kon je meteen merken dat ze zich aangevallen voelde en misschien was ze dat wel? Alles voelde heel ondankbaar. Het kwetste haar dat hij blijkbaar zulke gedachtes door zijn hoofd liet rondgaan. Waarom dacht hij überhaupt dat hij uit haar buurt had moeten blijven? Voelde hij zich dan niet welkom bij haar? Of lag het gewoon aan hem en niet aan haar?

** Look at this piece of art ♥

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Alles wat hij zei, wat dan ook, niets leek te helpen. Sterker nog; het had het allemaal nog erger gemaakt dan dat het al was. Hij zuchtte diep en wendde zijn blik voor even van Adoria af. De mensen om hen heen waren nog altijd druk aan het praten en eens om de zoveel tijd galmde de lachbuien over de muziek heen. Het was onduidelijk wat ze zo grappig vonden, en het waren ook niet zijn zaken. Ze waren hier om alles te vergeten, een leuke avond te hebben voordat morgen de saaie lesuren weer zouden beginnen. Het boeide ze voor geen meter wat er allemaal gebeurde om hen heen, iets waar Jack nu wel blij mee was. Het gaf hem een wat minder gevoel dat ze afgeluisterd werden, en al snel draaide hij zich weer tot Adoria.
"Nee, je snapt het niet. Natuurlijk zit je me niet dwars, het tegenovergestelde zelfs," zei hij oprecht tegen haar. Zij was niet het probleem, maar hij. Was dat dan nog niet duidelijk? "Je weet niet hoe het er bij mij aan toe gaat." Het meisje voor hem verdiende veel beter, zelfs Jack kon het nog inzien. Ze verdiende beter dan een of andere kerel die zijn eigen leven nog niet eens op orde had, zoals bij hem het geval was. Het beste wat hij kon doen, was zich buiten haar leven houden. Haar haar eigen gang laten gaan, en verder kijken hoe hij zijn leven voort kon zetten. Hoe moeilijk het ook voor hem was om toe te geven.

"Ik vroeg me al af waar je bleef." Het grijnzende gezicht van Tyler verscheen naast hem, en meteen draaide Jack zich bij. Hoe had hij hem dan zo snel gevonden? En was hij al zo lang weggeweest? Voor kort keek hij op zijn horloge, waarna hij zijn hoofd weer omhoog hefde. Een zwakke glimlach vormde zich, bij het zien van zijn vriend. Het maakte in elk geval de situatie tussen hem en Adoria al wat beter. Een kans om hun gesprek te laten varen, en de laatste avond tenminste nog een beetje gezellig te maken. Hij keek over en weer tussen de twee en trok toen zijn mond open. "Dit is Tyler, mijn eeh... huisgenoot."

Aahh omg die jongen is zo knap ❤️
Damn

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Een grote ergernis ontstond toen de stem van een ander luid en de duidelijk haar gehoor doording. De grijns op zijn jonge gezicht beviel haar totaal niet, maar desondanks versprak ze haar niet. Het was tenslotte zijn komst wat haar irriteerde, niet hemzelf. Ze wilde maar al te graag ingaan op Jack zijn uitspraken, maar ze kon geen enkel woord geven in het bijzijn van de andere jongen. Het ging hem tenslotte niets aan, zelfs al zou het een vriend van hem kunnen zijn.
Denigrerend bestudeerde ze de jongen, wiens naam Tyler bleek te zijn. Er was niet veel verschil te vinden tussen hem en Jack. Beiden hadden donker haar en dezelfde bouw; gespierd.
Haar opgekropte irritatie verdween echter toen anderen zich een beeld brandden op haar netvlies. Het bracht haar terug naar de echte wereld, waar mensen de tijd niet hadden om lang na te denken. Een glimlach verscheen niet, maar uit beleefdheid stak ze alsnog haar hand naar hem uit. "Robertson, Adoria Robertson,'' herstelde ze zich. Wachtend op zijn begroeting, wierp ze haar ogen langzamerhand weer op Jack. Zijn huisgenoot mocht hun 'gesprek' wel verstoren, toch zou ze zijn uitspraken niet vergeten. Iemand zijn situatie thuis leren kennen binnen een dag was hooguit onmogelijk, maar elke aanwezige in de bar had wel zo zijn ideeën welke richting het opging. Daarnaast was zij ook niet degene als wie ze zich voorstelde; een doodnormale tiener.
''Is dat één van je twee vrienden waar je verder genoeg aan hebt?'' vroeg ze aan Jack toen Tyler haar hand geschud had. Nonchalant trok ze haar hand terug waarna ze beide armen langs haar lichaam liet bungelen. Haar koude blik stond al een tijd op haar gezicht en iets in haar vertelde haar dat het nog lang zou blijven staan.

I know, hij is echt een engel (Chico Lachowski is zijn naam voor het geval je het niet mocht weten)

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Observerend keek hij naar Tyler, in zijn hoofd aan het afvragen wat hij er deed. Was het de drank die zo lang op zich liet wachten wat maakte dat hij kwam kijken, of het feit dat Jack na al die tijd met een meisje stond te praten die ze nog niet kenden? Jason was er in elk geval niet om commentaar te leveren. Hij was er dankbaar voor, het had de situatie heel wat ongemakkelijker gemaakt.
"Zijn beste vriend," verbeterde Tyler hem met een knipoog. Jack rolde met zijn ogen maar reageerde er verder niet op. Wat had het tenslotte voor zin? "Tyler McCain is de naam." Ze schudden elkaar de hand, al was de gastvrijheid bij Adoria ver te zoeken. Haar postuur en blik vertelden hem genoeg. Dit gesprek was nog lang niet voorbij. Het negeren van haar gedrag leek hem de beste optie voor nu, om nog een discussie te voorkomen. Met Tyler erbij leek het hem geen goed idee, of een goede indruk, zowel voor Adoria als voor hem. Hij zette het gesprek dan ook zo kalm mogelijk voort, met een kleine glimlach die zijn lippen sierde. "Ja. Een van de weinigen hier die lijkt te snappen hoe je lol moet trappen." Hij meende het oprecht, ondanks het feit dat het er een beetje sarcastisch uitkwam. Bij deze mensen hoorde Adoria ook, maar hij ging er verder niet op in.
"Damn right. Ze hebben hier nog veel te leren." Werd hem lachend verteld. Typisch, echter zeker geen leugen. In de lessen was het er stil, tijdens de pauzes was het er stil en zo ook in de vrije middagen. De enige momenten waarop er nog wat te beleven viel, was tijdens studentenfeesten als deze. Het grote voordeel aan op een immense universiteit zitten.
Een frons verscheen op Jack's gezicht en de glimlach verwaterde langzaam. Het was een opmerking waarvan hij had gehoopt dat die niet zou komen. Ontactisch, impulsief zonder na te denken, zoals zijn vriend altijd al in elkaar had gezeten. Het was overduidelijk maar het maakte nog niet dat hij erover moest beginnen, tegenover Adoria. "Ben je boos?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Iedereen heeft 'lol' op zijn eigen manier,'' zei ze, lichtelijk gekwetst, omdat ze werkelijk geen idee had of ze nu bij één van de weinigen hoorde of niet.
Een lichte frons verscheen op haar voorhoofd toen ze zijn vraag hoorde. ''Ben je boos?'' Ze trok haar jurk lichtelijk omlaag, haar blik kort gericht op Tyler. Moest ik wel het antwoord geven? Maar na secondes nagedacht te hebben, kon het haar vrijwel niet tot niets schelen wat zijn -beste- vriend van haar zou denken. Een goede eerste indruk had ze toch al niet gegeven.
''Nee, maar het ergert me dat je zoiets überhaupt durft te denken. Je doet nu net alsof je het ongelooflijk zwaar hebt, terwijl je het echt niet zwaarder hebt dan ik.''
Liegen, stelen; het waren één van de vele dingen die ze te doen had, wilde ze in leven blijven. Het liegen was echter het grootste probleem. Haar vriendin dacht al die tijden dan ze net zoals haar was, terwijl ze in werkelijkheid het bloed uit ziekenhuizen stal om haarzelf te kunnen voeden. Het was ronduit walgelijk dat de andere vampiers, waaronder haar broeder, het niet inzagen hoe wreed ze wel niet waren. Integendeel, zij lieten zien en merken dat ze er van genoten.
Pas na de enkele secondes verstreken waren, besefte ze dat ze haar mond had voorbijgepraat. Moedeloos sloeg ze haar ogen neer, gevolgd door haar hand die ze door haar haren liet gaan. Misschien had hij nog wel gelijk ook? Was ik überhaupt wel in staat om hem te kunnen helpen op de manier wat hij van mij verwachtte? Meteen keek ze weer omhoog, recht in de ogen van Jack alsof Tyler weer verdwenen was. ''Het spijt me, maar je moet beseffen dat ik je alleen wil helpen. Ik heb genoeg mensen meegemaakt die problemen hadden en geen hulp aangeboden kregen,'' zei ze, doelend op de gebeurtenissen met zijn vader. Ze had verder geen idee of zijn vrienden het al wisten over de daden van Jack's vader, maar het leek haar sterk dat ze het wél wisten. Anders zou het probleem toch al lang opgelost zijn?

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld