Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Als er iets was waar hij naar uit keek, was het wel het ontbijt. Ze konden zelf beslissen hoe laat ze zouden ontbijten, zelf beslissen wat ze zouden eten en de gesprekken aan tafel gingen over waar zij het over wilden hebben. Hij kon wel genieten van ochtenden, als ze maar rustig genoeg waren en hij geen verplichtingen had waardoor hij zich moest haasten.
'Je wilt een tweede husky kopen? Op vakantie?' vroeg hij een beetje verward. Hij wist dat ze graag een hond erbij wilde, maar ze hadden Baylor nog niet zo lang en bovendien was het niet zo handig om op vakantie een hond aan te schaffen. Misschien moesten ze het daar later nog even over hebben.
Hij lachte even toen ze hem een wijsneus noemde en beantwoordde haar twee kussen toen kort. Hij vond het leuk als ze hem kuste, zelfs als daar geen reden voor was. Hij vond het ook leuk als er wel een reden voor was, zoals nu. Hij was daadwerkelijk gelukkig met haar, met alles van haar. De relatie deed hem goed, maakte hem een beter mens. Nog altijd bedacht hij zich dat hij blij was dat hij Ivy die dag gewoon gezoend had, dat ze eindelijk meer konden zijn dan vrienden. Hij wist niet wat hij gedaan had als ze hem afgewezen had, maar hij was blij dat hij daar niet over hoefde te denken. Nee, hij had een vaste relatie die hem erg goed deed. Hoewel hij haar vriendschap ook gewaardeerd had, was dit beter.
'En als het je dan toch niet bevalt, kun je er altijd nog een einde aan maken en weer met elke vrouw slapen die je aantrekkelijk vindt. Maar om eerlijk te zijn denk ik niet dat je nog anders wilt.' zei hij. Hij had genoeg ervaring met vaste relaties om dat te weten, hij was zo veel liever bij één vrouw dan bij tien vrouwen. Zijn blik gleed even naar Ivy, een grijns speelde rond zijn lippen, misschien zou Jason dan toch nog aan een vaste relatie beginnen. Dan moesten ze alleen voor Ryan nog iemand vinden.
'Precies, tijd voor eten. Ik kan jullie gezwijmel niet meer aan.' lachte Jason, om zijn eerdere woorden te ontkrachten. Hij geloofde er echter wel in dat Jason misschien toch iets meer zocht dan hij altijd gedaan had. Hij trok zijn schoenen aan en liep achter Jason en Ivy aan naar buiten, waarna ze richting de keuken liepen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even. "Nee dummy, dat moet staan op de to-do list van ons leven" zei ze op dramatische toon, terwijl ze een denkbeeldige regenboog maakte in de lucht met haar handen. Ze gniffelde even en keek hem plagerig aan. De to-do list van hun leven klonk best wel goed, als moest ze het zelf toegeven. Hopelijk konden ze er ook wel een paar dingen van waarmaken. Ze had nog zoveel dromen die ze wou vervullen in haar leven. Ivy fronste even. "Oh nee, ik hou hem tegen als hij zich bedenkt en weer met alle vrouwen wilt slapen, ik wacht niet mooi af tot hij een soa heeft opgelopen" gromde ze even. Jason trok een gezicht naar haar en schoot in de lach. Ivy wees hem aan. "Niet grappig Jason" gromde ze even. Het was heus niet onmogelijk. Ivy stond op en lachte om Olivers grijns. Ze fixte haar haren en nam Baylor op die haar benen was aan het likken. ZE maakte even een geluidje. "Zwaar beest" lachte ze even, waarna ze een boel kusjes op de snuit van de hond drukte. Baylor maakte even een knor geluidje en beet zachtjes in haar trui. "Getver, eerst Oliver, en nu zelfs Baylor, ik word ziek van je Ivy" lachte Jason. Ivy rolde met haar ogen en ze liepen richting de eetzaal. Ryan zat er al. Ivy glimlachte breed en zwaaide kort terwijl ze op de tafel afliepen. "Dankje Ryan, je had heus niet moeten betalen voor het vakantiehuisje, je weet dat..." Ryan lachte even en stak zijn hand uit. "Geen probleem Iv, ik doe het graag voor jullie twee" Ivy glimlachte dankbaar en zette Baylor op de grond, die rond de tafel toertjes begon te lopen. Ze gniffelde even en leunde op haar hand. "Trouwens, vinden jullie het erg als iemand even komt eten bij ons? Ik heb haar uitgenodigd" Ivy keek Ryan even stomverbaasd aan. "Ryan?" Jason trok een lachende wenkbrauw op. "Okey, misschien heb ik vandaag eens afgesproken met een vrouw..." Meer moest Ivy niet weten. Enthousiast sprong ze op, waarbij ze haar knie even stootte tegen de onderkant van de tafel. "Ryan?!" riep ze verbaasd uit. "Wie is het?" vroeg ze enorm nieuwsgierig. Ryan lachte zachtjes en haalde een hand door zijn haren. "Raven"

Account verwijderd

schreef:
De to-do lijst van hun leven, dat klonk zo slecht nog niet. Daar kon hij nog een hoop aan toevoegen, er was nog een hoop wat hij wilde doen in zijn leven en dus in hun leven. Hij ging er niet vanuit dat het snel over zou gaan, hij nam zelfs aan dat er een kans was dat hij bij Ivy zou blijven voor de rest van zijn leven. Ze hadden er geen vreemde leeftijd voor, er waren een hoop mensen die op hun leeftijd trouwden of kinderen krijgen. Als alles normaal gelopen was, was hij waarschijnlijk ook één van die mensen geweest. Hij was verloofd geweest op zijn twintigste, hij wist zeker dat hij getrouwd zou zijn geweest in de drie jaar die waren gevolgd als het net allemaal anders gelopen was.
'Alsof jij hem zou kunnen stoppen als hij besloot weer met iedereen te slapen.' zei hij, waarna hij even lachte. Jason zou zich niet tegen laten houden, hij zou het waarschijnlijk niet eens erg vinden als Ivy er naast zou gaan zitten, waarschijnlijk zou de man haar zelfs uitnodigen mee te doen.
Baylor en Ivy gingen erg goed samen, hij was blij dat ze de hond gekregen had. Ivy werd vrolijk van Baylor, waardoor hij ook vrolijk werd. Op de momenten waarop Ivy zo duidelijk liet merken dat ze van de hond hield, kon hij een glimlach nooit onderdrukken.
Hij volgde het gesprek tussen Ryan en Ivy, het was de eerste keer dat hij de man enige interesse had zien tonen in iemand anders. Hij had zich er nooit druk over gemaakt, maar hij was blij dat Ryan toch ergens afleiding vandaan kon halen. Van het hele team, had de man de meeste zorgen. Het was niet alleen zijn taak om met zijn eigen zorgen om te gaan, maar ook die van de rest van het team.
'Raven? De vrouw van de missie?' vroeg hij. Het kon natuurlijk een andere vrouw zijn, maar Ryan knikte direct. Hij had de vrouw niet erg lang gesproken, maar ze kwam best aardig over. Jason keek even beschuldigend naar Ryan, waardoor hij in de lach schoot. Hij had er nog geen minuut voor nodig gehad om uit te vinden dat Jason met de vrouw wilde slapen.
'Waarom is Ivy zo enthousiast?' vroeg Derek met een grijns op zijn gezicht toen hij zich bij hen voegde. Elise was er niet bij, misschien zou ze iets later komen. Derek plofte naast hem neer en keek toen naar Ivy.
'Ryan heeft Raven uitgenodigd vandaag.' verklaarde hij. Derek knikte goedkeurend, iedereen leek Raven graag te mogen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even en gaf Oliver een blik. "Je onderschat me" pruillipte ze, waarna ze meteen weer een speelse grijns naar hem wierp. Ivy lachte even. Desnoods stormde ze zijn kamer in en duwde hem van het bed. Maar het was hoog tijd dat Jason iemand vond die goed bij hem paste. Ivy glimlachte breed. Ze was dol op Raven, ze was zo'n uniek en lief persoon. "Heb je altijd al een zwak voor haar gehad?" Vroeg Ivy nieuwsgierig. Ze ging weer gaan zitten en keek Ryan aan. "Misschien..." mompelde hij even. Ivy's glimlach werd nog breder. "I see that as a yes" lachte ze zachtjes. Ze vond het zo fijn voor hem. Het was onverwacht, maar leuk. Ryan schudde zijn hoofd. "Maar he, guys, ik wil jullie even toespreken en laten weten dat het niets zal veranderen aan de missies" verzekerde Ryan. Derek schudde zijn hoofd. "Dat weten we" Hij schonk hem een kleine glimlach. "Oehhh ik vind het zo leuk" Ivy kon zichzelf niet tegenhouden en Derek lachte zachtjes. Het was gewoon het feit dat Ryan altijd zo serieus was en nooit een relatie had met iemand. Haar ogen gleden meteen weg toen ze iemand hoorde zitten. "He guys...Iv? Waarom kijk je zo vreemd?" Elise keek hen verward aan. "Ryan dated Raven" Elise glimlachte. "Oeh, leuk" Ivy knikte en wiebelde even op haar stoel. "Waar blijven Jules en Suze nu?" Mompelde ze even. Elise kuchte even. "Wel, zeg maar dat het er niet zo stil aan toe ging toen ik voorbij liep" mompelde die. Jason maakte een kotsgeluidje en een grimas verscheen op zijn gezicht. "Getverdemme" Ivy rolde met haar ogen en lachte. Al snel zag ze de zwartharige vrouw op hun tafel afbenen en ze glimlachte. Ryan wierp haar een blik toe en volgde haar ogen. Hij stond grijnzend op eenmaal hij Raven gezien had en drukte een kus op haar wang. Ivy kon zichzelf niet bedwingen. Het was gewoon te moeilijk niet te glimlachen. Ze leunde grijnzend op haar ene hand.

Account verwijderd

schreef:
Raven en Ryan, geen combinatie die hij direct gezien had, maar hij was blij voor de man. Hij kon het ook niet goed beoordelen, hij had Raven slechts één keer gezien voor een uurtje. Hij wist wel zeker dat hij de vrouw aardig vond, je had nooit lang nodig om zoiets te weten. Na een gesprek van een paar minuten wist je al of je iemand mocht, Raven mocht hij wel. Hij had ook binnen enkele minuten geweten dat hij Ivy erg leuk vond om bij in de buurt te zijn, dat was nooit meer veranderd.
'Heeft Raven een gave?' vroeg hij zich hardop af. Ze deed make-overs, daar had je geen gave voor nodig. Hij vond het niet erg als ze dat niet had, hij vond het ook niet erg als ze het wel had. Hoewel hij hoopte dat ze voor meer ingezet werd dan make-overs als ze wel een gave had, anders zou ze zich waarschijnlijk ook al snel vervelen. Nou ja, tenzij ze een passie had voor make-up en haarverf.
'Jij bent echt de laatste persoon die daar iets over kan zeggen, Jase.' lachte hij. Jason deed niets liever, hij kwam de hele dag zijn kamer niet uit als hij de kans had. Soms kwamen er zelfs meerdere vrouwen op een dag zijn kamer binnen, Jason kon dus weinig over Jules en Suzan zeggen.
'Als ze maar niet straks hier aan tafel komen zitten.' mopperde Jason, waardoor hij in de lach schoot. Hij kon zich er wel iets bij voorstellen, ergens was hij blij dat hij geen zusje had en niet met dat probleem zat. Hij wist dat hij vrij beschermend zou zijn, ook al was hij zelf ook niet in de positie er iets over te zeggen.
'Hé Raven.' begroette hij de vrouw toen ze naast Ryan ging zitten. Zijn blik gleed snel naar Ivy, die naar de twee keek alsof ze haar favoriete personages in een film waren.
'Kijk niet zo.' merkte Ryan met een grijns op. Hij wist dat ze er niets aan kon doen, iedereen had ook zo naar hen gekeken toen ze nog maar net samen waren. Of nee, daarvoor ook al. Iedereen leek te weten dat ze om elkaar heen draaiden voor ze het zelf geweten hadden.

Account verwijderd

schreef:
Zover ze het wist, had Raven geen gave. Ze had er toch nooit iets over gezegd of iets speciaals gedaan ermee. Raven was altijd met hen meegeweest op missies, misshien kon je haar zelf een deel van het team noemen. Maar Elise kende haar ook, aangezien ze wel vaker bij andere teams ook hielp. Ryan schudde zijn hoofd. "Geen gave nee" Een glimlach bleef hangen op zijn gezicht, Ivy werd er zelf bijna ook vrolijk van. Ze keek grijnzend anar Oliver. "Waren wij ook zo toen we net onze relatie begonnen" Ze haalde een hand door haar haren. Jason rolde met zijn ogen. "Raven werkt ook bij de overheid als ze niet mee is op missies, ze helpt bij het uitdenken en uitwerken van missies" Ivy knikte even, dat wist ze al..Raven ging zitten en Ivy zwaaide even kort. "He Raven" begroette ze de vrouw kort. "He allemaal" Ze ging aan de tafel zitten en keek rond. "Dus allemaal al bekomen van de missie?" Vroeg ze met een glimlachje. Haar blik gleed even hangen op Ivy, die braafjes knikte. "Yep, alles gaat super" zei Ivy. Haar hand gleed in die van Oliver en ze keek hem even aan. Het was moeilijk om een tijd niet naar hem te kijken, het was alsof ze haarzelf wou overtuigen dat ze echt zo iemand had. Ze bloosde lichtjes bij die gedachten en keek rond. "Wel, ik denk dat Jules en Suzan niet meer komen, let's eat" mompelde Jason even. Ivy stond deze keer wat rustiger op en nam haar bord. "Wat is het om te eten?" Vroeg ze nieuwsgierig aan Ryan. Ryan wist altijd het menu, hij was een soort van wandelende menu-kaart. "Bloemkool met witte saus, purreeaardappelen en nog iets van vlees dat ik vergeten ben" Ivy knikte kort en vulde haar bord. Veel lag er niet op. Ze was beslist dat ze niet veel zou eten. Ze was te traag geweest op de missie, dus moest ze trainen, minder eten en gefocust blijven. Het minder eten kon ze nu al beginnen, het trainen deed ze wel na de week rust met Oliver.

Account verwijderd

schreef:
Er was een hoop wat hij niet over Raven wist, maar hij wist dat hij daar in de loop van de tijd wel achter zou komen. Ze woonde niet hier, er woonde niemand zonder gave hier, maar misschien woonde ze in de buurt. Misschien zou Ryan dan eens wat vaker buiten komen, hij was altijd bezig met het team en het instituut. Raven was verbonden met het instituut dus de man zou er waarschijnlijk nog steeds veel mee bezig zijn, maar misschien wat minder.
'Jullie waren al zo voordat jullie relatie begon. Ik snap niet dat jullie het niet van elkaar zagen en er zo lang over deden.' mopperde Jason. Achteraf was het zo duidelijk dat ze het allemaal wisten, maar op dat moment had hij het niet door gehad. De flauwe opmerkingen, de grappen en de verschillende keren dat ze uit het niets begonnen te lachen, het was bijna knap dat ze het niet doorgehad hadden. Niemand had het hen verteld, het was vast sneller gegaan als ze hen verteld hadden dat het zo overduidelijk was dat de ander dezelfde gevoelens deelde.
Hij gaf niet echt een antwoord op Raven's vraag, de vraag was waarschijnlijk voornamelijk op Ivy gericht en het viel niet echt op dat hij geen antwoord gaf. Hij wist niet of hij er echt al van bekomen was, hij was nog vermoeid en de dingen die gebeurd waren zaten ook gewoon nog in zijn hoofd. Hij had net wat meer tijd nodig om het weer te vergeten.
Hij keek even naar Ivy toen ze haar hand in de zijne liet glijden en glimlachte toen, waarna hij even zachtjes in haar hand kneep. Zijn aandacht werd echter al snel weer getrokken door het gesprek over eten en nog geen twee minuten later zat hij weer aan tafel met een bord vol eten. Het zag er niet naar uit dat Jules en Suzan zich bij hen zouden voegen, maar hij sloot niet uit dat ze toch later nog zouden komen.
'Ik begreep waarom je niet zo veel at voor de missie, maar nu eet je nog steeds te weinig. Wat is er mis?' hij keek naar Ivy en haar bord, ze kon het niet volhouden op zo weinig eten. Zelfs in een week rust had ze meer eten nodig dan dat. Hij wist wel dat Ivy erg slank was en dat dat haar gave ten goede kwam, maar hij was niet van plan haar te laten verhongeren.

Account verwijderd

schreef:
Ivy bloosde even toen Jason hen vertelde dat ze dat al deden voordat ze waren gestart met hun relatie. "He, ik dacht voor een tijd dat hij gewoon zo vriendelijk tegen me was omdat ik de eerste persoon was die hij kende hier" protesteerde ze met rode wangen. "By the way, Oliver was so out of my limit" voegde ze eraan toe met een frons. Hij had toen al zoveel vrouwen die naar hem keken, Ivy dacht dat ze geen schijn van kans had bij hem. Nou ja, blijkbaar dus wel. Ze glimlachte toen hij zachtjes in haar hand kneep. Ze moest als vanzelf denken aan het moment dat ze elkaar voor het eerst hadden gekust. Ze werd er nog steeds verlegen van als ze eraan moest denken. Het was niet eens echt bedoeld om hen te koppelen, maar het was wel gelukt. Ivy fronste even en zuchtte zachtjes. "Ehmmm..." Ze beet even op haar onderlip, niet wetend wat te zeggen. Hoe moest ze hem dit uitleggen? En ze kon het toch moeilijk voor de rest van het team aan hem zeggen. Ze schudde zachtjes haar hoofd. "Ik leg je het zo wel uit" beloofde ze hem, waarna ze met haar vork in de brocolli prikte en een hapje nam,. "Don't worry" verzekerde ze hem. Ze zou heus wel nog genoeg eten, gewoon wat minder dan anders. "Er is niets mis" voegde ze eraan toe. Ze schonk een glas water in. Er was wel iets mis. Ze voelde zich ongelofelijk schuldig door de missie. Ze had niemand gered, hoe egoïstisch was ze zelfs? In plaats daarvan moest ze zekf gered worden. Het hoorde zo niet, ze moest zelf kunnen overleven, zonder anderen in gevaar te brengen. Ivy beet op haar onderlip en dacht even na. Haar ogen gleden even naar Oliver. Ze wist niet wat ze zou hebben gedaan mocht hij sterven, ze zou waarschijnlijk haarzelf enorm verweten hebben voor zijn dood, en terecht.

Account verwijderd

schreef:
'Ik ben best een vriendelijk persoon hoor. Over het algemeen dan.' merkte hij lachend op. Hij was ook vriendelijk naar haar toe geweest als ze niet zo aantrekkelijk of lief was, hij zocht niet expres naar problemen. Tot nu toe was hij naar iedereen aardig geweest, op Joel na dan. Maar Joel had het er zelf ook naar gemaakt, hij had nooit problemen met de man gehad als hij dat niet opzocht.
'Dat was ik helemaal niet.' sprak hij haar tegen. Ze onderschatte haarzelf enorm, je zou het bijna zonde kunnen noemen. Hij vond het niet nodig dat ze haarzelf ontzettend mooi vond, maar ze leek niets aan haarzelf te waarderen. Hij vertelde haar bijna dagelijks dat hij haar mooi vond, maar op een of andere manier leek zij het daar helemaal niet mee eens te zijn. Zonde, want ze was het wel degelijk. En hij was niet de enige die het zag. Jason zag het ook, de man uit het restaurant van voor de missie ook en hij wist zeker dat hier ook nog behoorlijk wat mannen rondliepen die het erg jammer vonden dat ze met hem ging.
'Weet je nog die eerste avond? Toen dachten we allemaal al dat jullie zo aangetrokken waren tot elkaar dat jullie er direct voor gingen. Ten slotte gingen jullie wel samen naar huis.' vertelde Derek. Hij fronste even, ze waren inderdaad met zijn tweeën terug gegaan, maar het had niet de reden gehad die zij hadden gedacht. Hij hief zijn schouders slechts op, hij wist niet wat hij daarop moest zeggen.
Toen Ivy wat ongemakkelijk vertelde dat ze het straks wel uit zou leggen, knikte hij. Hij begreep dat ze het niet hier aan tafel uit wilde leggen, hier zou ze niet alleen zijn mening krijgen, maar ook die van de rest. Hij geloofde echter helemaal niet dat er niets mis was, hoewel hij er geen opmerking over maakte en zich maar focuste op zijn eten.
Toen hij bijna klaar was, hoorde hij Suzan's enthousiaste stem al door de zaal. Jason keek alsof hij weg wilde rennen en Derek en Elise schoten direct in de lach. Suzan trok Jules aan zijn hand mee naar de tafel, met hun borden al in hun hand. Een beetje in de war keek Suzan naar Jason, Elise en Derek, maar ze zei niets. Misschien was het ook maar goed als ze het er niet over zouden hebben.
'Sorry dat we wat later zijn. Jullie hoeven niet op ons te wachten hoor, ik zie dat jullie allemaal al bijna klaar zijn.' vertelde Suzan, waarna ze even glimlachte en direct aan haar eten begon.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gniffelde even. "Nah, ik vind je geen aardig persoon meer" plaagde ze hem. Ze dronk haar glas op en at de rest van haar bord op. Ivy lachte even om zijn reactie en gaf hem een kus. "Dat weet ik nu ook, trouwens, je laat me altijd zekerder over mezelf voelen" zei ze eerlijk. Ze aarzelde even en haakde kort haar schouders op, wat ze nu ging vertellen wist iedereen van het team al, het was niet alsof ze iets nieuws hoorden. "Al sinds mijn ouders stierven en Alistair wegging heb ik zo'n zelfbeeld gehad, het is gewoon iets dat er in is gewreven tot het niet meer kon ontsnappen" Ze dacht even na. "Ik denk dat ik in die tijd vooral een reden zocht waarom Alistair was vertrokken, hij schaamde zich voor me, ik was vervelend, irritant,..." Ze prutste even aan de armband om haar pols en keek hem nerveus aan. "Je wou me vijf jaren geleden niet zien, ik was een regelrechte puinhoop" mompelde ze. Ze was een puinhoop geweest, dat viel langs geen kanten te ontkennen. Iedereen had het wel gezien aan haar. "Maar, nu heb ik een paar mensen die er altijd voor me zijn" Ze glimlachte even en keek de groep rond. Ze was ze gewoon zo dankbaar. Natuurlijk was het gevoel van een mislukkeling te zijn nooit helemaal weggegaan, maar misschien ooit? Ze wou niet voor eeuwig zo leven. Ivy lachte even naar Derek. "Ik was emotioneel en gefrustreerd en het enige van die avond dat ik me nog heel goed herinner is dat ik een glas heb leeggegoten op iemand" Ze trok een onschuldig gezicht en wees Suzan aan. "Dat komt door jou en je films" beschuldigde ze haar met een lach. Suzan trok onschuldig haar wenkbrauwen op. "Het was heus niet mijn schuld" gromde die. Ivy gniffelde even zachtjes en gaf Oliver een stoot. "Maar gaan we dan? We moeten nog de koffers inpakken"

Account verwijderd

schreef:
Zekerder, maar niet zeker genoeg. Hij wist ook wel dat hij dat nooit zo snel kon bereiken, hij had waarschijnlijk nog heel wat maanden of misschien jaren te gaan voor ze zich wel zeker voelde, maar dat had hij er wel voor over. Zij was niet zeker, maar hij wel. Hij wist heel erg zeker dat ze erg mooi was, ze verdiende heus alle goede dingen wel. Het was ook niet alsof ze van binnen een slecht mens was, waardoor hij geen reden zag waarom hij te goed zou zijn voor haar. Als er iemand was in hun relatie die beter was, was zij het wel. Zij had in elk geval altijd aan de goede kant gestaan, zij had geen grote fouten gemaakt.
'Maar je weet nu dat Alistair niet wegging om die redenen.' zei hij, waarna hij even glimlachte. Alistair had een missie, hij had haar niet verlaten omdat ze het vervelende zusje was of omdat ze gewoon niet leuk was. Ze was niet vervelend of irritant, hij wist zeker dat ze dat toen ook niet geweest was.
'In elk geval kan ik je nooit veroordelen voor het zijn van een puinhoop.' gaf hij toe. Uiteindelijk was hij de man die zo in de knoop had gezeten in zijn leven dat hij een hoop schade aan de levens van anderen toegebracht had. Zij was misschien een puinhoop geweest, maar ze had nooit voor de verkeerde kant gekozen.
'En ik denk dat ik je stiekem toen ook graag gezien had.' merkte hij op, waardoor Derek begon te lachen en hij zijn schouders ophief. Het was waar, hij zou het erg leuk vinden om een zeventienjarige Ivy te zien, hij was erg benieuwd hoe ze er toen uitgezien had.
'Ik kan het me nog erg goed herinneren.' gaf hij toe. Hij had Ivy toen ook al erg aantrekkelijk gevonden en het was zijn eerste dag, hij zou het niet vergeten.
'Ja.' antwoordde hij, waarna hij even glimlachte en een kus tegen haar lippen duwde. Hij had zin in de vakantie, hij had zelfs zin in de koffers inpakken. Hij nam kort afscheid van de rest en wierp een laatste blik op Raven en Ryan, de twee hadden in elk geval wel erg veel aandacht voor elkaar.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte terug. "Hmm, nu wel ja, alleen jammer dat niemand het me toen verteld had, dat zou een heleboel problemen voorkomen hebben" gaf ze toe. Ze nam het Alistair niet kwalijk, ze begreep zijn keuze. Maar het was wel jammer, al die verspilde jaren. Ivy liet haar hand even door zijn haren gaan. "Ik zie je nu niet meteen als een puinhoop, je bent altijd zo rustig en kalm" gaf ze toe. Ze keek hem even aan. Het enige echt kwetsbare momentje van Oliver was in de trein, op weg naar de missie. Ivy schoot even in de lach toe hij zei dat hij haar wel zou willen hebben gezien als 17-jarige. "Tuurlijk zou je dat hebben gewild" gniffelde ze. "Maar vertrouw me, zoveel ben ik niet veranderd" gaf ze toe. Ze lachte even. "Oh, ik had de puntjes van mijn haar zwart gekleurd, dat weet ik wel nog" zei ze met een grijns. Ze was in die tijd nogal gek geweest op alternatieve muziek en ze wou iets dat daarbij paste. Ze probeerde graag nieuwe dingen uit. Ivy gaf hem een por. "Tuurlijk kan jij het je nog herinneren, jij had niet zoveek op" lachte ze. Ze stonden op en ze keek even naar Oliver. Ze wou van alles genieten dat ze gingen doen, zelfs de koffers inpakken. De dingen die ze morgen zou kopen propte ze er morgen zelf nog wel in. Ze stonden op en namen afscheid van de rest. "Arghhh, ik ben nog steeds een beetje slaperig, heb je zin om me te dragen?" Grapte ze. Ze liepen naar haar kamer en Ivy plofte op het bed, waarop ze niet lang bleef liggen. Ze sprong half naar de kleerkast en smeet de deuren open. "Dusssss, wqt moet ik zeker meenemen?" Ze wiebelde even peinzend met haar wenkbrauwen terwijl ze er een paar dingen uitnam en in de donkerblauwe koffer legde.

Account verwijderd

schreef:
Het was goed dat hij tegenwoordig anders was, dat hij niet overkwam als een puinhoop. Dat was hij wel geweest, maar tegenwoordig ging het stukken beter. Het was ook een hele tijd geleden, er was een hoop gebeurd.
'Nu wel.' hij had een hoop verkeerde dingen gedaan, het was bijna een wonder dat hij het allemaal overleefd had. Zijn gave had een grote invloed gehad, het was niet mogelijk voor hem om zichzelf iets aan te doen. Op de momenten waarop er ook maar iets met zijn lichaam zou gebeuren, veranderde hij. Alles ging dwars door hem heen.
'Dan had ik je al helemaal graag gezien.' gaf hij toe. Als ze niet zo veel veranderd was, was ze toen ook al aantrekkelijk geweest. Toen had hij een relatie gehad en was zij een puinhoop geweest, maar hij kon zich voorstellen hoe anders alles geweest was als hij geen relatie gehad had en ook op het instituut terechtgekomen was. Misschien hadden ze dan ook een relatie gehad, misschien was ze dan niet zo onzeker geweest.
De rest volgde hen niet, ze waren nog bezig met eten of hadden te gezellige gesprekken. Hij was benieuwd hoe lang Raven en Ryan zouden blijven zitten, of ze vanavond ook zou blijven. Morgenochtend zouden ze het weten, als Raven er in elk geval niet vandoor ging.
'Handschoenen.' grapte hij, waarna hij even lachte en naast haar voor de kledingkast ging staan. Hij pakte een paar broeken, shirts, een zwembroek en nog wat overige dingen die hij droeg en gooide die in één van zijn sporttassen. Hij had niet al te veel nodig, het was maar een week en het zou redelijk warm zijn, dus had hij ook geen truien of jassen nodig.
'Ik heb trouwens nog een cadeau tegoed.' ze hadden het erover gehad tijdens de douche, maar vervolgens was het niet meer besproken. Hij was best benieuwd wat ze gekocht had, hij had namelijk geen idee. Ze had helemaal geen tijd gehad iets te kopen, ze waren al de hele tijd samen geweest en hij had haar niks zien kopen. Hij fronste even en keek toen naar haar.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even. "Ik denk dat ik jongere Oliver even graag zou zien als tegenwoordige Oliver" zei ze met een glimlach. Zolang hij maar geen kort haar had. Ook al zou hij daar ook niet super, super slecht mee staan. Oliver stond met niets echt slecht. Of toch niet dat ze het wist. Ivy keek even in haar kast en trok een gezicht. "Pfff, ik heb niets dat ik kan dragen" mopperde ze. Ze nam een paar topjes uit de kast en dropte ze bij Olivers kleren. Ze trok een wenkbrauw op naar hem en lachte. "Ik doe wel een nagelknipper mee" grapte ze terwijl ze naar de badkamer liep en haar toilettas meenam. Ivy keek even in de kast en fronste. "Heb je nog een zonnebril?" Vroeg Ivy terwijl ze naar zijn spullen keek. Ze kon het niet laten om toch weer zijn roze shirts mee te nelen, ze vond ze gewoon zo leuk om in te slapen. En ze waren gepersonaliseerd. Ivy nam haar lingerie van hun hangertjes en keek even nieuwsgierig naar Oliver. Ivy keek hem onschuldig aan. "Oh, heb je dat?" Plaagde ze hem. "Wel, ik heb me bedacht, je krijgt het niet" grapte ze, terwijl ze op haar tenen stond om hem een zachte kus te geven. Ivy lachte om zijn gefronste blik en sprong naar het bed, waar ze de lade van het nachtkastje opentrok en het zwarte doosje tevoorschijn uit haalde. "Kijk niet zo, ik weet dat je denkt dat ik geen tijd heb om dingen te kopen zondar dat je het ziet, maar ik heb nog steeds mijn gave, remember?" Gniffelde ze. Ze gaf hem vrolijk het doosje en glimlachte. "Oh, en terugbetalen is verboden" voegde ze er grijnzend aan toe. Ze kende hem al goed genoeg nu. Hij zou het nog wel durven te doen.

Account verwijderd

schreef:
'De tegenwoordige Oliver is beter dan de Oliver van de afgelopen paar jaar.' hij had haar graag gezien voor die drie jaar, niet tijdens die drie jaar. Nou ja, bijna vier jaar ondertussen. Maar de afgelopen tijd was hij goed geweest, ze kon terug naar de tijd dat ze elkaar al wel kenden. Maar nee, tijdens die drie jaar hadden ze elkaar niet tegen moeten komen. Hij was er niet aan toe geweest, hij had haar nooit in zijn leven laten komen.
'Wat is het toch met vrouwen en het eeuwige missen van kleren.' lachte hij. Vrouwen klaagden altijd over het missen van kleren en dat terwijl hun kast altijd weer bomvol hing. Datzelfde gold voor Ivy, haar kast hing vol, maar toch had ze niets wat ze kon dragen.
'Ik denk dat ik er wel een op mijn kamer heb liggen.' zei hij. Hij had nooit een zonnebril op, maar hij had er vast wel ergens een liggen. En anders zou hij er daar wel een kopen, als hij er een nodig zou hebben. Hij bruinde vrij snel, dus je zag de zonnebril ook in zijn gezicht gebruind zitten als hij er wel een droeg.
Hij keek even naar de dingen die ze in de tas gooide en een lichte glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze de lingerie in de tas gooide. Hij had nooit gezegd dat het mooi was, maar hij vond het wel mooi. Meestal nam hij echter niet de tijd er uitgebreid naar te kijken, daar was hij meestal te druk voor.
'Je mag je gave helemaal niet gebruiken momenteel.' zei hij beschuldigend. Ze moest even rust houden in verband met haar been, haar gave zou haar been geen goed doen. Hij pakte het doosje aan en bekeek het kort, maar het liet niet zien wat het was. Even keek hij op naar Ivy, waarna hij lachte toen ze besloot dat hij het niet terug mocht betalen. Hij trok het dekseltje van het doosje en keek naar het horloge dat erin lag. Het was een mooi horloge, dat zeker. Hij pakte het ding uit het doosje en knikte het toen om zijn pols, waarna hij even glimlachte.
'Dankje.' hij raakte haar wang even aan en duwde toen een kus tegen haar lippen, het was een lief gebaar. Hij sloeg allebei zijn armen om haar heen en draaide toen een rondje, waarna hij zachtjes lachte en haar weer op de grond plaatste.
'Ik houd van je.' mompelde hij, voor hij nog een kus tegen haar lippen duwde.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld