Forum

Cleo.
Ik wilde de mensen hier niet achter laten! Ik wilde meer tijd hier! Het zou niet eerlijk zijn als ik hier nu al weg moest, om welke reden dan ook. Dood gaan was iets engs. Je wist niet wat er gebeurde. Het leek me heel erg pijnlijk. Zeker als het op deze manier, de pijn in mijn buik was al niet fijn. Als het alleen maar erger werd als je dood ging, was ik echt heel erg bang voor dat moment. Maar ook voor hetgeen waar ik dan heen ging. Het kon gewoon niet iets goeds zijn. Ik had misschien ook niet geweten van deze plaats, die uiteindelijk toch wel goed uit had gepakt, maar dat betekende niet dat de volgende plek dat ook zou zijn. Ging je überhaupt wel ergens heen als je dood ging? Ik wist niet meer precies hoe dat ging, volgens mij waren daar altijd discussies over geweest? Het maakte ook niet uit, ik wilde hier niet weg! En ik zou er alles aan willen doen zodat ik hier ook echt niet weg ging. Ik wilde bij de rest in de buurt blijven. Bij Newt zijn, want we hadden het echt heel erg fijn samen. We zorgen er wel voor dat we een leuke tijd hadden samen. Dat we allebei gewoon even een plekje en tijd hadden waardoor het gewoon goed was. Volgens mij had Newt dat wel een beetje nodig nadat hij uit de doolhof was gekomen, want dat was geen fijne plaats. Het was zo’n eng idee dat daar monsters rondliepen. Misschien alleen nadat de muren dicht waren, maar ergens was ik al wel bang geweest dat het een keer anders was. Er mocht Newt niets gebeuren, waarschijnlijk dacht hij nu precies hetzelfde over mij? Ik kroop meteen tegen Newt aan toen hij naast me kwam zitten. We zaten hier in de douches, iets wat niet echt de beste plaats was, maar ik wilde nu gewoon even niet op stond. Daar kon ik mezelf niet toe brengen. Ik voelde de lippen van Newt voorzichtig tegen mijn voorhoofd aan, normaal gesproken had ik vast langer stil gestaan bij dit moment, maar nu was ik gewoon veel te overstuur. Het was fijn dat hij liet weten dat hij er voor me was, maar hij kon ook helemaal niets doen? Hij kon dit ook niet beter maken, hoe graag ik dat ook wilde. Ik wilde dat hij me kon helpen! "Ik hoop het." fluisterde ik. Ik hoopte echt dat het goed kwam, het moest goedkomen! Dit konden niet mijn laatste dagen worden. Vandaag had juist een leuke dag moeten worden! Ik had er voor moeten zorgen dat de nieuwe Greenie zich op zijn gemak voelde! Niet dat zoiets makkelijk was, maar ik had er wel een klein beetje voor kunnen zorgen. Nu wist ik niet eens hoe ik naar de Box toe zou moeten lopen. "Er is niets mis. Niets anders." Ik wilde niet te veel in detail treden, het was ook vreemd om te doen, maar ik wilde wel dat hij wist wat er precies aan de hand was. "Ik denk dat Jeff gelijk heeft." Het was iets inwendigs, iets in mijn lichaam. "En dat er heel er weinig aan te doen is." Door hen in ieder geval. Ik wilde er niet eens aan denken dat ze zouden gaan voelen wat er precies aan de hand was. Daar zou ik me alleen maar ongemakkelijk bij voelen en als het iets was geweest, dan had ik dat zelf ook wel gemerkt! Het al ongemakkelijk om er over te praten, terwijl ik niet eens echt had gezegd wat ik had gedaan. Al kon Newt maar al te goed raden wat het was. Gelukkig had hij Jeff en Clint duidelijk gemaakt dat ik het heel erg goed zelf had gekund. Ondanks dat ik misschien een klein beetje in paniek was geraakt. Ik voelde nog steeds paniek en dat ging ook niet zomaar weg!

Newt.

Er was vast wel iets wat we zouden kunnen doen? Al zouden we Cleo de hele dag in bed moeten houden, dan nog zou het iets zijn! Meer dan nu in ieder geval, want nu konden we helemaal niks doen! We hadden ook geen idee wat er aan de hand was, maar het was duidelijk niet over en er was iets aan de hand, want Cleo keek nog steeds heel erg bang! Iets waar ik zelf ook alleen maar bang van werd, want ik wilde gewoon niet dat er iets met haar aan de hand was! Dat verdiende ze echt niet! Het was Cleo! Ze hoorde gewoon niet ziek te zijn, het paste niet bij haar. Ze hoorde vrolijk en springerig te zijn. Ze hoorde te lachen, zo hard dat je haar soms aan de andere kant van de ruimte nog kon horen! Dat was de Cleo die ik had leren kennen en die ik ook weer wilde zien! Al was het duidelijk dat ik die Cleo niet meer zo snel terug zou krijgen, want ze voelde zich echt slecht! Iets wat ik heel vervelend voor haar vond. Het was veel leuker als ze lachte en dat wilde ik haar ook weer zien doen. Ik legde mijn hoofd tegen dat van haar en zuchtte zachtjes toen ze zei dat er niets aan de hand was, of dat er in ieder geval niet iets anders dan anders was! Dat was niet echt goed nieuws! Want als er wel iets anders was, dan hadden we haar in ieder geval iets beter kunnen helpen! Nu was het maar een beetje gokken wat er aan de hand was en Jeff en Clint leken het ook niet te weten, wat niet heel erg veel hielp! ‘Er is vast iets aan te doen. Ik weet zeker dat er iets aan te doen is.’ Het kon gewoon niet zo zijn dat er helemaal niets was! Misschien was dit wel iets wat vaker voor kwam buiten het doolhof? Misschien zou de Box vandaag een medicijn naar boven sturen? Het zou niet de eerste keer zijn dat we wat speciale dingen hadden gekregen! Het was nooit veel, maar het was genoeg om ons in leven te houden en misschien zouden ze dat nu ook wel doen voor Cleo! Er moest gewoon iets zijn! Ik weigerde te geloven dat we helemaal niets zouden kunnen doen en dat we Cleo aan haar lot over moesten laten! ‘Gally wilde dat je weet dat hij hoopt dat het beter met je gaat,’ zei ik zachtjes. ‘Hij kwam net langs.’ Die jongen was misschien niet de meest vriendelijke die we hier rond hadden lopen, maar hij had zijn hart echt niet op de verkeerde plek zitten. Hij en Cleo hadden volgens mij wel vaker gepraat. Dat kon haast niet anders, als hij duidelijk zoveel om haar gaf dat hij even bij haar had willen kijken om te vragen of alles wel goed ging met haar. Dat gaf toch wel aan dat ze vrienden waren. Ik ging met mijn hand door de krullen van Cleo, terwijl ik mijn andere arm nog goed om haar heen had. Ik wist niet of ze hier wilde blijven zitten, maar het leek me niet heel erg handig? We zouden sowieso een keer terug moeten naar Jeff en Clint om te vertellen wat er aan de hand was! ‘Wil je weer terug naar je kamer?’ Misschien dat ik met Alby kon regelen dat ze in bed kon blijven liggen vandaag? Ik wist het ook niet, maar als ze zich echt slecht voelde, dan kon ze niet aan het werk! Ik zou haar werk ook wel kunnen doen voor vandaag? Al hadden we dan wel een probleem met de Newbie die straks naar boven zou komen, want het was Cleo haar taak om hem, of haar, te verwelkomen en daar was Alby best streng is. Ik zou hem zo maar uit moeten leggen wat er precies aan de hand was. 

Cleo.
Het was fijn dat Newt in ieder geval positief leek te blijven en misschien had hij ook wel gelijk? Het kon best dat er iets aan te doen was. De kans was waarschijnlijk heel erg klein, maar hij kon er zijn. Ik vond dat het er moest zijn. Ik was echt bang om dood te gaan. Het was al zo’n woord wat je liever niet wilde horen. Dood. Het was zo’n vreselijk woord! Ik was hier nog lang niet klaar. Ik wilde meemaken dat we hier uitkwamen en weten hoe het er buiten was en tot die tijd wilde ik gewoon het beste maken van deze situatie. Iedereen deed zijn deel en als er dan ineens iemand weg was, leek het me wel dat het heel erg aanpassen was. Iedereen was iets waard, het maakte echt niets uit of diegene Slopper was of Runner. Volgens mij zagen de meeste mensen de Sloppers echt als een groepje sukkels, maar dat waren we niet? Er waren misschien heel veel tussen die niet echt goed waren geweest in de rest van de taken. Die planken hadden laten vallen bij de Builders en gillend weg waren gerend bij Slicers, maar schoonmaken moest ook gebeuren. Daarbij waren de jongens echt heel erg gezellig! In het begin hadden ze me vreemd gevonden, net zoals iedereen eigenlijk, maar dat was ondertussen wel weggegaan! Ik wilde daar niet ineens weg gaan. Ik wilde niet weg van dit alles! Wat dit alles ook was. "Er is iets aan te doen." zei ik zachtjes. Ik wilde Newt echt heel erg graag geloven. Ik wist niet of dat de meest verstandige keuze was, maar Newt had eigenlijk nog nooit iets tegen me gezegd dat niet had geklopt. Niet dat hij iets wist van medische dingen. Daarbij wilde ik niet dat hij zich nog meer zorgen zou gaan maken. Ik had het hem al lastig genoeg gemaakt door meteen om hem te roepen. Ik kon gewoon zien dat hij zich zorgen maakte! Dat zou ik ook doen als er zoiets met hem aan de hand was. "Dat is aardig van hem." Gally was echt wel aardig. Hij liet het volgens mij niet heel erg veel zien, maar hij kon heel erg aardig zijn. Ik had volgens mij een soort van respect bij hem afgedrongen door de opmerking over de ezel, want sindsdien had hij niet eens geprobeerd om iets naars over me te zeggen? We hadden zelfs gesprekken met elkaar gevoerd en ik had zijn haar geknipt, iets wat ergens nog best gezellig was geweest. Naast Newt en misschien Alby, mocht ik Gally hier toch wel het meeste. Soms kwamen er zulke grappig dingen over zijn lippen heen. Het klonk soms misschien chagrijnig, maar dat maakte het juist weer grappig. Ik knikte, het was beter om terug te gaan naar mijn kamer. Al zat ik er nou ook niet echt op te wachten om daar de hele dag te moeten zitten. Het was niet fijn om de hele tijd in een bed te liggen en je maar te bedenken dat er iets niet goed met je was. Niet dat het een slim was om nu heel wat te gaan doen. Ik hoopte dat Alby dat zou begrijpen. Als hij vond dat ik toch moest werken, zou ik dat waarschijnlijk wel doen. Ergens moest ik ook gewoon meehelpen. Het was niet zo dat ik iets met mijn handen of voeten had waardoor ik mijn werk niet kon doen. "Ja." zei ik nog even voor de duidelijk. Ik had echt geen zin om hier op de grond te blijven zitten! Ik liet Newt los en kroop voorzichtig overeind. De pijn in mijn buik was echt vreselijk, maar ik moest er maar even doorheen bijten. Ik wist niet hoe lang deze pijn door zou gaan. Waarschijnlijk lang en het kon best erger worden. Iets waar ik echt niet op zat te wachten. Ik wachtte totdat Newt overeind was gekomen en sloeg mijn arm om zijn middel, zodat we samen terug konden lopen naar mijn kamer. 

Newt.

Ik weigerde gewoon te geloven dat er niets aan te doen was! Er moest toch wel iets zijn? Misschien was het gewoon een kwaaltje. Al kon ik echt geen kwaaltje bedenken waar bloed uit je kwam! Ik zou ook niet weten wat ik zou moeten doen als er bij mij beneden opeens bloed uit zou komen! Ik vond dat Cleo het nog behoorlijk goed oppakte, al was het wel echt aan haar te zien dat ze bang was. Het was ook niet meer dan logisch, iedereen zou bang zijn! Ze was echter niet aan het schreeuwen en het gillen, maar ergens was dat ook wel eng? Daardoor wist ik niet precies wat er aan de hand was en of het echt pijn deed of niet! Het was sowieso al lastig om dat in te schatten, want je kon niet precies weten wat iemand anders voelde! Dat ging gewoon niet, hoe graag je dat misschien ook wilde. Daarom hoopte ik maar dat Cleo aan zou geven als er iets aan de hand was, zodat ik zou weten wat ik zou moeten doen, of misschien wel anders zou moeten doen! ‘Er is iets aan te doen,’ herhaalde ik mezelf nog een keer, ik wilde ook dat Cleo het geloofde! Er was misschien wel iets aan de hand, dat viel niet te ontkennen, maar er moest wel iets zijn wat we konden doen! Wie weet zou de Box vanmiddag wel iets naar boven brengen en dan zouden we daar wel verder mee kunnen! Wie die dingen ook naar ons stuurde, het was duidelijk dat ze wisten wat hier aan de hand was en in dat geval zouden ze ook moeten zien dat er iets met Cleo aan de hand was! Het was alles behalve slim om te vertrouwen op de Box, maar dit was het enige wat ik kon bedenken op dit moment! Ik knikte langzaam, het was inderdaad aardig van Gally. Hij zou het waarschijnlijk ontkennen als ik het later zou vertellen, maar dat was gewoon hoe hij was. Hij was niet zomaar aardig voor iemand en ik begreep ook niet helemaal waarom Cleo opeens niet meer een vervelend iemand voor hem was, maar het was wel beter zo! Want je kon Gally uiteindelijk beter te vriend houden. Als je hem tegen je had, was er een grote kans dat de rest van de Glade ook snel tegen je zou zijn, ondanks dat Alby de leider was. Ik kwam zelf ook overeind en sloeg mijn arm goed om Cleo heen, zodat ik haar een beetje kon ondersteunen. Ik wist niet of ze het nodig had, maar ze had haar arm wel rond mijn middel geslagen, dus misschien wel? Daarom hield ik haar ook goed vast, terwijl we terug liepen naar haar kamer. Eenmaal daar aangekomen, waren Jeff en Clint er nog altijd, die hadden natuurlijk gewacht tot Cleo weer een keer terug zou komen, zodat ze zouden weten wat er aan de hand was. Ik liep eerst met Cleo naar haar bed en zette haar daar neer, terwijl ik het bloed op het laken probeerde te negeren. Dat zouden we toch echt schoon moeten maken, al was dat eigenlijk de taak van de Slopper en dus van Cleo, maar we konden haar dit toch niet zelf schoon laten maken? ‘En? Weten jullie al wat meer?’ vroeg Jeff. Ik wist niet of hij nou echt nieuwsgierig was naar wat er precies met Cleo aan de hand was, maar dit was wel zijn baan en ik wist dat hij dit zo serieus mogelijk probeerde te nemen, ondanks dat er normaal niet heel vee te doen was voor hem. Alleen het oplappen van Winston en de andere Slicers, als ze weer eens in zichzelf hadden gesneden. Ik schudde mijn hoofd, we waren niet echt meer te weten gekomen. ‘Volgens Cleo is alles goed, in ieder geval niet anders.’ Dat was wat ze tegen mij had gezegd!  

Cleo.
Ik hoopte echt dat er iets aan te doen was. Wat als er niets aan te doen was? Wat dan?! Hoe lang had ik dan nog hier! Waarschijnlijk niet heel erg lang. Ik wist ook wel dat je harder kon bloeden. Als ik dat had gedaan was ik er al lang niet meer geweest, maar op een gegeven moment kon mijn lichaam het gewoon niet aan! Dan werd het gewoon te veel en zou ik heel erg langzaam wegzakken. Dat mocht niet gebeuren. Ik was zo bang! Echt vreselijk bang, maar ik wist dat ik er zelf ook helemaal niets aan kon doen. Als ik mezelf zou blijven zeggen dat er niets aan te doen was, werd het alleen maar erger. Daarom wilde ik Newt echt heel erg graag geloven! Dat was beter! Ondanks dat ik het misschien niet helemaal geloofde, probeerde ik dat wel te doen. Ik wilde niet zomaar opgeven, dat kon ik niet maken! Natuurlijk zou het leven hier gewoon door gaan als ik hier niet meer was. Maar ik wilde er niet eens aan denken. Als het aan mij lag waren ze nog lang niet van me af! Er moest toch iemand zijn die de diertjes liefde bleef geven? Ik kroop met een beetje hulp van Newt op het bed. Het was vies, dus het was niet heel erg fijn om er op te moeten zitten, al zat ik nu nog naast het bloed. Toch was het geen fijn idee dat het uit mij kwam. Dat het echt was en niet een of andere stomme droom. Het lag er echt. Er zaten hele vlekken in de lakens die over de balen hooi heen waren gegooid, want dat was hoe mijn bed eruit zag. Het was beter dan de grond. Ik vond het echt heel erg aardig dat ze zoiets voor mij hadden geregeld, terwijl de rest buiten sliep. Op de grond en sommige in een hangmat. Ik knikte op de woorden van Newt. "Er is niets anders." zei ik ten teken dat Newt gelijk had. Dat was ik hem had verteld en het was ook echt zo. Er was niet anders geweest. Op het moment was het toch niet heel erg fijn om dit te bespreken. Het was wel een deel van mij wat andere mensen niet hoefden te zien, ze hoefden er in mijn ogen niet over te denken? Ik zag Jeff en Clint beiden behoorlijk bedenkelijk kijken. Ik snapte maar al te goed wat dat betekende. Het betekende dat ze niet wisten wat er aan de hand was. Dat wist ik ook niet! Ze wisten waarschijnlijk ook niet wat ze er aan moesten doen. "Het geeft niet." zei ik zachtjes, voordat ze iets konden zeggen. Ik kon hen helemaal niets kwalijk nemen! Ze hadden ook niet zo heel erg veel medische kennis en dat snapte ik wel, ze deden zo goed mogelijk hun best. Ik kon wel gaan roepen dat ze iets moesten vinden, maar dat konden ze niet en dat snapte ik. "Ik denk dat we het even aan moeten kijken? Rustig aan doen, vooral niet te veel bewegen wat dat is niet goed met bloedverlies en wel veel eten. Want dat lijkt me wel goed." Ik zag Jeff knikken ten teken dat hij vond dat hij zelf iets heel slims had gezegd. Waarschijnlijk had hij dat ook wel. Niet dat ik er zelf op zat te wachten om de hele dag op bed te liggen. Dan zou ik alleen maar nadenken over hoe ik me precies voelde er wat er aan de hand kon zijn! Ik keek op toen ik voetstappen hoorde en al snel stond Alby in de deuropening. "He. Ik hoorde van Gally dat er iets aan de hand was?" Ik zag dat hij even naar Newt keek, waarschijnlijk vond hij het niet leuk dat hij niet Newt niet in het doolhof was, terwijl hij dat wel hoorde te zijn. Ik zag Alby vervolgens nog even rond kijken. "Oh shuck." Dat was duidelijk de reactie op het bloed, waardoor ik mijn benen iets dichter tegen me aan trok. Ik begon nu echt nog banger te worden. Iedereen reageerde geschrokken! 

Newt.

Er moest gewoon iets aan te doen zijn. Het maakte me niet uit dat Cleo niks had gevonden en geen idee had wat er precies aan de hand was! Dat betekende niet dat er helemaal niks zou zijn wat kon helpen! Dan moest ik maar vertrouwen op de Box! Iets wat ik liever niet wilde doen, maar op dit moment zou ik dat wel moeten doen! Want er was niks anders! Jeff en Clint leken het ook niet te weten en ik wist dat ze hun best deden, het was alleen behoorlijk frustrerend dat zij als Med-jacks gewoon niet wisten wat er aan de hand was! Dat hoorden ze ergens wel te weten! Daarvoor waren ze Med-jacks! Al was het ook weer niet zo dat iedereen precies wist wat hun baan inhield! Ze hadden volgens mij niet echt een idee, maar die banen moesten wel gevuld worden en de taken moesten worden gedaan, dus we konden maar beter doen alsof iemand er iets van af wist en het proberen, dan dat we sowieso geen mensen zouden hebben die dit soort dingen zouden kunnen! Hoe stom het nu ook was dat we niks konden doen aan de situatie van Cleo! Ik keek naar Cleo en knielde naast haar neer op de grond, aangezien ik liever niet op dat bed wilde zitten. Dat klonk misschien een beetje stom, maar ik wilde wel bij haar zijn! Alleen niet liever op het bed! Ik nam haar hand goed vast en ik keek naar Jeff, wie duidelijk wel een idee had van wat we zouden moeten doen. Het was misschien niet heel erg veel, maar het was meer dan dat we eerst hadden gehad en we konden zo in ieder geval weer verder, in ieder geval tot de Box kwam! ‘Ik zal zo naar Frypan gaan om te vragen of hij wat eten voor je heeft,’ beloofde ik Cleo. Jeff had immers gezegd dat veel eten goed was! Frypan had vast nog wel wat eten en anders zou hij het maar voor haar maken. We hadden het hier wel over Cleo! ‘En ik zorg dat we dit bed schoonmaken.’ Dat was ook wel iets wat moest gebeuren! Cleo kon hier toch niet voor de rest van de dag blijven zitten en doen alsof haar bed niet onder het bloed zat? Dat zat het namelijk wel! Dus we zouden het maar gewoon op moeten ruimen, ondanks dat het smerig was. Als Cleo het uiteindelijk zelf zou moeten doen, dan zou ik haar toch wel een beetje helpen, want het was gemeen om te zeggen dat ze dit helemaal in haar eentje op zou moeten ruimen, terwijl zij ook niet echt wist wat er allemaal aan de hand was! Ik keek geschrokken op toen ik de stem van Alby hoorde, wie duidelijk ook geschrokken was door wat hij hier aantrof. Blijkbaar had Gally verteld dat er iets aan de hand was en Alby zou Alby niet zijn als hij zou kijken wat er precies aan de hand was! ‘Wat is er met haar gebeurd? Cleo, heeft iemand dit gedaan?’ De toon in zijn stem was duidelijk genoeg. Niemand zou haar aan mogen raken en daardoor had ik ook de neiging om heel snel de hand van Cleo los te laten, maar ze had me nodig! Ze voelde zich echt slecht en ik wilde haar wel vasthouden en er voor haar zijn! ‘Het is inwendig,’ hoorde ik Clint zacht protesteren. ‘Ze heeft zelf gekeken.’ Anders zou Alby waarschijnlijk niet geloven dat dit niet door iemand was gedaan. Ergens was dat ook logisch, want er lag bloed in het bed! Best veel bloed! Dus het was niet meer dan logisch dat hij zoiets dacht, maar zo was het niet! Niemand had Cleo aangeraakt en dat zou ik ook echt niet laten gebeuren! Niemand mocht aan haar zitten en als iemand er anders over dacht, dan zou ik er wel voor zorgen dat hij er spijt van zou krijgen!

Cleo.
Het was niet echt mijn bedoeling geweest om er voor te zorgen dat ik iedereen van hun werk af hield. Ik kon er ook niets aan doen dat ik ziek was, als ik dat al was. Ik kon er in ieder geval niets aan doen dat ik bloedde. Het was heel erg vervelend! En het hielp eigenlijk niet zo goed dat er heel wat mensen hier waren of waren geweest. Ik hield ze ten eerste van hun werk af. Newt was het doolhof niet ingegaan, ondanks dat hij dat vandaag wel had moeten doen. Jeff en Clint waren niet op hun plek, waardoor ze zo iemand konden missen die hun hulp ook nodig had en nu was Alby hier ook nog. Ik snapte wel dat hij hier hoorde te zijn, hij was de leider en hij wilde weten wat er precies aan de hand was. Ergens was het heel erg lief dat ze hier toch echt wel wat om me leken te geven. In een paar weken was het echt helemaal veranderd. In het begin had amper iemand iets met me te maken willen hebben, nu was ik toch wel één van hen geworden. Het mocht niet ineens anders zijn! Ik wilde gewoon niet geloven dat dit misschien de laatste dag was! Mijn laatste dag! Hoe dubbel zou dat zijn, als er vandaag een nieuw iemand in de Box naar boven kwam? Vreselijk! Ik was ook echt bang, maar ik wilde me vast blijven houden aan de woorden die Newt had gezegd. Er was iets aan te doen. Er moest een oplossing zijn, dat kon haast niet anders. Ik moest zo snel mogelijk uit dit bed kunnen kopen, iets wat op het moment niet leek te gaan. Het was alsof ik er aan vastgenageld was. Ik durfde niet eens op te staan, bang dat er weer een vlek te vinden was. Toch kon ik hier ook niet te lang blijven. Ik had mijn taken en die moest ik uitvoeren. Ik maakte onder een heel streng oog van Frypan, vaak in de ochtend de keukens klaar, nadat het ontbijt was gemaakt. Het was handig, omdat ik dan altijd hetgeen wat over was gebleven aan voedsel van de vorige dag en wat we niet meer konden gebruiken, meenam voor de diertjes. De diertjes verwachtten mij ook! Het liefst wilde ik nu tussen ze in liggen, zodat ik goed met ze kon knuffelen. Vooral de geitjes vonden dat leuk, maar de schaapjes vonden het ook niet heel erg. Ik had op het moment gewoon een knuffel nodig. Al kon ik ook niet klagen over de handen van Newt. Ondanks dat ik in paniek was, hadden die wel wat geruststellends. Ik keek verbaasd naar Alby en begon met mijn hoofd te schudden. Niemand had dit gedaan! Ik was niet gestoken met een mes of wat dan ook. Ik was gewoon zo wakker geworden. Ergens had ik gewild dat het zoiets was geweest, want dan hadden we in ieder geval geweten wat we er aan hadden moeten doen. "Het is inderdaad iets inwendigs." Zei ik spijtig, waarschijnlijk snapte Alby wel dat daar echt amper iets aan te doen was. Ik had het ook begrepen? Ik kneep in de hand van Newt en zuchtte zachtjes. Ik vond dit echt niet fijn. "Het bed moet schoongemaakt worden." Ik knikte, dat had Newt net ook al gezegd. Het grootste probleem was dat ik het waarschijnlijk schoon moest maken. Ik was immers een Slopper en dat was precies wat ik deed. Ik hoorde schoon te maken. "Doe rustig aan. We kijken wel wat we doen met de Newbie. Ik denk dat Ben sowieso nog wat goed te maken heeft. Dus hij heeft vandaag een lange dag." Ik probeerde te glimlachen, al ging me dat niet heel erg goed af. Op het moment vond ik niets echt heel erg grappig. Ik zag hoe Alby naar Clint en Jeff knikte en vervolgens wegliep, waarschijnlijk omdat hij over me wilde praten, maar niet waar ik bij was. Het klonk stom, maar ergens was dat best wel duidelijk? "Blijf je hier?" vroeg ik zachtjes aan Newt. Ik wilde eigenlijk niet dat hij weg ging. 

Newt.

Het beste was als er iemand bij Cleo in de buurt zou blijven? Dan zou diegene in de gaten kunnen houden als er iets aan de hand was! Misschien werd het wel erger, misschien werd het ook wel beter? Ik vond het beter om daar een beetje op te letten en dat wilde ik best doen? Ik ging nu toch niet meer het doolhof in, dus dan kon ik net zo goed hier blijven om een beetje op Cleo te letten en voor haar te zorgen! Ik kende Cleo, ze zou het niks vinden om hier in haar eentje te liggen. Ze was iemand die gewoon graag praatte, maar ook iemand die graag bezig was en dingen deed. Dat kon nu niet en ik kon me voorstellen dat ze dat echt heel erg vond! Volgens mij had ze zich ook wel verheugd op de Newbie die zou komen! Dan zou ze immers haar kennis over kunnen brengen op iemand anders, iemand die hier over een paar uur zou komen. Dat zou ze nu echter niet kunnen doen en dat was best wel jammer? Ik vond het in ieder geval heel jammer voor haar, maar ik vond het nog veel erger dat ze zich echt niet lekker leek te voelen en dat er echt iets serieus aan de hand was! Dat bloes was wel echt iets wat serieus was! Het was immers zoveel bloed, het kon niet dat dit heel normaal was! Toch wist ik dat er iets aan te doen moest zijn. Dat hoorde gewoon! Ik keek naar Alby en vervolgens naar Clint en Jeff, die weer uit de kamer verdwenen. Waarschijnlijk wilden ze het nog over Cleo hebben zonder dat ze het zelf zou horen, maar als Cleo wilde weten wat er zou worden besproken, dan zou ik dat wel aan Alby vragen. We waren goed bevriend, dus ik gokte dat hij me wel zou kunnen vertellen wat er was verteld. Dit ging immers wel om Cleo! Mijn schaapje! Dat klonk misschien een beetje stom, maar het was wel zo en daarom wilde ik ook goed voor haar zorgen. ‘Ik blijf bij je,’ beloofde ik haar. ‘Ik wil echter wel wat te eten voor je halen en ik wil ook wel kijken of ik het bed kan verschonen?’ Dat moest ook gebeuren! Ik snapte dat ze mij hier wilde houden, ik wilde ook graag bij haar blijven! Ze kon echter niet in het vieze bed blijven zitten, dat was ook niks! Dat konden we beter eerst schoonmaken, of in ieder geval vervangen. Misschien dat de andere Sloppers bezig waren met het wassen, dan zouden ze dit ook wel kunnen doen. Al vroeg ik me af hoe schoon ze dit nog zouden krijgen, want het bloed was wel rood en ondanks dat het laken niet echt spierwit was, had het wel een lichte kleur. Ik kon me niet voorstellen dat het bloed daar nog uit zou kunnen! ‘Zal ik eerst wat te eten voor je halen, of wil je eerst een schoon bed?’ We konden het altijd nog verdelen, als Cleo toch nog iets zou willen doen. Dan zou ik wat eten voor haar kunnen halen bij Frypan en dan vervolgens terug komen, om haar nog te helpen als ze iets nodig had. ‘En ik wil ook wel even naar de beestjes om te vertellen dat je vandaag niet komt?’ zei ik met een halve glimlach. Die beestjes waren echt heel erg gesteld op Cleo. Ik had niet eens geweten dat het mogelijk was, maar het was wel zo! Die beestjes herkenden haar echt! Als ze er al aan kwam lopen, renden ze heel vrolijk haar kant op en als ze weer weg ging, dan liepen ze nog een tijdje met haar mee. Alsof ze het echt allemaal begrepen! Dat was toch wel heel speciaal, maar Cleo was ook speciaal! Het was jammer voor de dieren dat ze haar nu zouden moeten missen, want ze zorgde goed voor hen. 

Cleo.
Ik wist niet waar Alby het over wilde hebben zonder dat ik het te horen kreeg, maar misschien was hij wel bang dat er iets was wat ik niet aankon. Als er echt iets ernstigs was en Jeff en Clint wisten dat, dan wilde ik daar wel echt iets over horen. Het ging over mijn leven en ik kon het wel aan. Ik was nu toch alleen maar bang dat ik dood zou gaan, dat was hetgeen wat het meeste door mijn hoofd heen ging. Het kon echter ook wel dat Alby een idee had en dat hij die aan Jeff en Clint voor wilde leggen? Ik wist het ook niet! Maar het was ook niet zo dat ik af moest gaan luisteren want het kon ook best dat het totaal ergens anders over ging. Iedereen moest uiteindelijk wel de kans krijgen om rustig te kunnen praten. Ik zou het ook niet leuk vinden dat ik af werd geluisterd, waar het ook over ging! Hier had je niet heel erg veel privacy, er was gewoon niet echt een plaats waar je rustig kon zijn. Al had ik helemaal niets te klagen, want ik had mijn eigen kamer natuurlijk. Ik had me hier vaak genoeg terug kunnen trekken als ik dat had gewild. Ik was echter niet heel erg graag alleen? Ik was liever bij de rest. Ik wilde niet hier alleen zitten terwijl de rest het nog gezellig had buiten. Het was echt niet elke dag dat er een feest was, maar we maakten het wel gezellig. Tijdens het eten, maar ook bij andere dingen die we deden. Ik probeerde het normaal gesproken in ieder geval zo gezellig mogelijk te maken! Ik knikte, eten was een goed idee, Jeff had dat gezegd. Ergens was het ook wel logisch, want eten hield je sterk, terwijl bloedverlies je zwakker maakte dus dat moest je een beetje in balans blijven houden. Ergens had ik ook wel honger, ik had immers nog geen ontbijt gehad! "Eten is goed." zei ik zachtjes, misschien dat ik dan zelf nog wel mijn bed schoon kon maken. Ik voelde me misschien niet geweldig, maar ik wilde niet dat Newt het schoon moest maken? Hij was geen Slopper en het was nou niet heel erg fris om bloed op te moeten ruimen. Dit was minder erg dan wanneer er dieren waren geslacht, want hier kon je het laken gewoon van aftrekken en er een nieuwe opgooien, maar toch was het niet geweldig om te doen? "Ik denk dat ze dat wel even nodig hebben. Ze moeten niet denken dat ik ze in de steek laat vandaag." Ik vond het echt niet fijn dat ik vandaag niet naar de diertjes kon om een beetje met ze te spelen en natuurlijk ook eten te geven! Ze verdienden wel even aandacht en als Newt ze dat kon geven, was dat wel fijn. Toch vond ik het ook wel fijn als hij hier weer snel naar toe zou komen. Ik wilde hier echt niet te lang alleen zitten of liggen, dan maakte ik mezelf alleen maar gek. Newt ging vandaag toch niet meer het doolhof in, dat kon volgens mij al niet meer. Ze hadden altijd een heel strak schema en het mocht niet gebeuren dat iemand daar binnen op werd gesloten! Ik streek zachtjes met mijn hand door het haar van Newt, het was al weer een klein beetje gegroeid sinds ik het had geknipt. Ik kon het zo nog een keer doen als hij dat wilde. "Dankjewel Newt." Zei ik zachtjes. Hij had vandaag al heel erg veel voor me gedaan! Echt veel! Iets wat hij niet zomaar had hoeven doen? Al had ik precies hetzelfde voor hem gedaan, we hadden echt een hele goede band gekregen in een maand, wat ook best wel logisch was als je zoveel met elkaar om ging. Ik leunde iets naar voren zodat ik hem een kus op zijn wang kon geven.

Een paar uurtjes later (:

~

Newt.

Ik had geprobeerd om zo goed mogelijk te zorgen voor Cleo. Ik had wat te eten voor haar gehaald en had aan Frypan uitgelegd dat ze zich niet heel erg goed voelde, dus hij had zijn best gedaan om wat lekker eten voor haar te maken. Of in ieder geval eten waar ze zich iets beter door zou voelen. Cleo had haar bed verschoond, al waren we er al heel snel achter gekomen dat het helemaal niks uitmaakte, want na een tijdje was het gewoon weer rood geworden van het bloed! Daarom was ik opzoek gegaan naar een ander laken, zodat ik dat onder Cleo had kunnen leggen. Dat zou dan ook wel vies worden, maar het was beter dan dat we steeds maar weer het bed zouden moeten verschonen! Al werd haar kleding ook duidelijk vies en ik wist ook niet hoe we dat zouden moeten kunnen stoppen. Mijn hoop was nog steeds een beetje gevestigd op de Box, waar iets in zou moeten zitten om Cleo hier doorheen te helpen. Voor mijn gevoel had de Box al een hele tijd geleden moeten komen, maar aan mijn horloge te zien zou hij pas over een paar minuten komen! De tijd ging gewoon een stuk langzamer, maar voor mijn gevoel verloren we zoveel tijd! We wisten nog steeds niet wat er aan de hand was! Alby was wel eens komen kijken en Clint en Jeff waren ook nog een keer langs geweest. Ik was zo goed als de hele tijd bij Cleo gebleven, iets wat ze volgens mij wel fijn vond. Ik was net nog wel even naar de diertjes gegaan, omdat Cleo aan had gegeven dat ze normaal altijd de restjes van het eten daarheen bracht. Dat had ik maar voor haar gedaan, anders zou ze zich ook nog eens zorgen maken over de dieren, terwijl dat helemaal niet nodig was! Ze moest zich vooral richten op haarzelf en niet meer dan dat! Ik had een stoel naast haar bed gezet, zodat ik bij Cleo had kunnen blijven. Ze was net eindelijk gaan liggen, want volgens mij was dat iets beter voor haar. Al had ik eigenlijk geen idee wat het precies was, maar liggen leek me beter dan rechtop zitten! Ik speelde een beetje met haar krullen en keek weer op mijn horloge. ‘Als de Box er straks is, ga ik even kijken.’ Ik wilde gewoon weten of er iets voor Cleo in zou zitten! Misschien wat medicijnen, of iets wat er voor zou zorgen dat het bloeden zou stoppen! Want dat laatste was toch wel het belangrijkste in mijn ogen! Dat ze niet meer zo zou bloeden. Het zou natuurlijk nog veel beter zijn als ze zich ook niet meer slecht zou voelen, maar ik vond het bloeden toch een stuk enger en daarom was het ook belangrijk dat we daar iets voor zouden krijgen! Ik hoorde het alarm, wat betekende dat de Box omhoog zou komen. Ik zuchtte en kwam langzaam overeind. ‘Ik ben zo terug, beloofd.’ Ik zou Cleo hier echt niet een hele tijd alleen laten! Ik wilde alleen maar snel kijken wie de nieuwe Newbie was, al boeide me dat eigenlijk ook niet heel erg veel. Het was vooral belangrijk om te weten of er iets voor Cleo was! Ik liep dan ook naar buiten, naar het midden van de Glade. Ik zag nog net hoe Ben iemand uit de Box trok. Het was een jongen! Geen meisje. Dus misschien hadden ze maar één meisje omhoog willen sturen? ‘Newt, kijk!’ hoorde ik Winston roepen en hij gebaarde dat ik moest komen. Ik liep er snel heen, in de hoop dat het iets voor Cleo was. In plaats van dat, vond ik Winston en Zart, wie een paar pakjes uit de Box hadden gehaald. Ik wist niet precies wat de dingen waren die er in hadden gezeten, maar Zart had al iets wits op zijn hoofd geplakt en hij had in zijn handen een soort cilindervormige dingen met touwtjes er aan. ‘Wat denk je dat het zijn?’

Cleo.
Het was echt helemaal niets om de hele dag op een kamer te zitten. We hadden niet voor niet allemaal een taak waarmee je de hele dag druk mee was. Ik snapte nu precies waarom dat was. Van hier zitten werd je namelijk alleen maar moe en je voelde je niet eens voldaan. Als ik de hele dag had gewerkt en ik was moe, was dat om een reden. Nu had ik alleen maar op het bed gezeten en ik was vanzelf moe geworden, door helemaal niets doen! Misschien kwam het ook wel door het bloedverlies, daardoor raakte je lichaam ook uitgeput. Daarom had ik wel zoveel mogelijk proberen te eten, zoals Jeff had gezegd. Frypan had speciaal iets voor me gemaakt, wat ik wel echt heel erg lief had gevonden. Ik had er best wel wat van opgegeten, maar het was echt onmogelijk veel geweest, dus uiteindelijk had ik gedeeld met Newt. Gelukkig was hij zoveel mogelijk bij me gebleven, al had hij ook een paar dingen voor me gedaan, zoals het eten halen, maar hij was ook naar de diertjes gegaan! Gelukkig, want die hadden ook even aandacht moeten hebben. Ik voelde me al schuldig dat ik niet had kunnen komen, maar gelukkig was Newt er even geweest om er voor te zorgen dat ze zich niet in de steek gelaten voelden. Ik wist zeker dat ze dat namelijk deden als ze merkten dat ik er een dagje niet was. In één maandje waren ze toch echt wel gek op mij geworden volgens mij. Ze liepen zelfs met me mee als ik langs het hek liep! Dat deden ze echt niet bij iedereen! Ik knikte, het was goed dat hij naar de Box ging. We hadden het er over gehad en het kon best dat daar iets in zat wat mij zou kunnen helpen. Ik hoopte dat het zo was. Ik vond het wel heel erg vervelend dat ik de Newbie niet rond kon leiden. Ik was heel erg benieuwd wie er naar boven kwam en hoe het bij diegene was. Natuurlijk was ik, net zoals iedereen volgens mij, nieuwsgierig of het een jongen of een meisje was! Het maakte niet zo heel erg veel uit. Het ging om de persoon en niet zo zeer om het geslacht toch? Ik had dat al lang gemerkt en volgens mij deden dat jongens dat hier ondertussen ook wel. Ik hoorde een snerpend geluid, iets wat duidelijk betekende dat de Box er was. Ik kon me niet herinneren dat ik het geluid had gehoord toen ik naar boven was gekomen. Er waren ook genoeg dingen door mijn hoofd heen gegaan en ik had het geluid van de bewegende Box vooral gehoord, heel lang. Het had zo lang geleken en ik was echt wel bang geweest en ik kon me voorstellen dat diegene die daar nu in zat dat ook was! "Ga maar." Zei ik zachtjes. We moesten weten of er iets in zat voor mij, om mij te helpen. Het klonk heel erg egoïstisch en dat was het misschien ook wel, maar ik wilde gewoon dat ik beter werd, dat het bloed stopte en dat die shucking buikpijn weg ging! Ik werd nu wel echt heel erg nieuwsgierig wie er precies in de Box stond, daarom besloot ik ook voorzichtig op te staan. Ik liep naar een andere kamer, waarvan ik wist dat er een opening was zodat je naar buiten kon kijken en hij keek precies uit op de rest van de Glade. Ook de Box. Daarom liep ik daar ook naar toe en legde ik mijn handen op de omraming, zodat ik goed naar buiten kon kijken. Ik kon echter niet geweldig veel zien. Heel veel jongens, die om de Box heen stonden. Zo was het ook bij mij geweest. Ik wilde er echt heel erg graag naar toe. Ik wilde diegene die naar boven was gekomen begeleiden op zijn eerste dag, er voor zorgen dat hij of zij iets rustiger werd. Ik kon echter niet zomaar naar beneden als er zo weer bloed langs mijn benen zou glijden.

Newt.

Ergens stelde het me gerust dat er geen meisjes meer omhoog zouden komen. Er was gewoon weer een jongen naar boven gekomen, zoals het hoorde. Natuurlijk was die jongen totaal geschrokken van alles wat er was gebeurd en snapte hij niet waarom hij hier was, maar dat was ondertussen een beetje oud nieuws en ik vond een Newbie op dit moment niet heel erg interessant! Niet als er hier iets was wat er voor kon zorgen dat Cleo zich iets beter zou kunnen voelen! Misschien hadden ze wel een doosje met medicijnen gestuurd, of een soort drankje! Wie het dan ook stuurde, er waren mensen. Ik kon het me niet voorstellen dat dit naar boven werd gestuurd door iets anders dan mensen! Daarnaast was er altijd wel een soort afzender te vinden op de dingen die we kregen. Vaak stond er WICKED op de producten geschreven. We wisten niet wat het was, maar het kwam daar duidelijk vandaan! Ik hoopte dat er ook iets in die Box zou zitten dat Cleo zou kunnen helpen, want dit was geen doen zo! Zeker niet als we dit voor de rest van de tijd zouden moeten doen! Dat zou Cleo echt niks vinden! Ze had ook nog eens pijn! Ik wist niet hoe erg het was, maar soms had ik gezien dat haar gezocht was vertrokken en dat betekende toch wel dat het echt pijn deed! Dus ze zouden iets moeten sturen om die pijn weg te halen! Ik wilde haar gewoon horen lachen, ik wilde dat ze het leuk had! Want ik was er juist achter gekomen dat het heel erg leuk was als Cleo in de buurt was! Ze maakte me echt aan het lachen, iets wat vandaag niet was gelukt. Ik had zelf wel geprobeerd om haar te laten lachen, maar dat was ook niet helemaal goed gegaan! Dan had ik een halve glimlach gekregen, maar niet meer dan dat! Ik wilde veel meer dan een halve glimlach! Ik wilde haar horen lachen, haar wangen iets boller zien worden en haar ogen wat kleiner. Dat was de Cleo die ik heel erg leuk vond! Ik keek naar Zart en de dingen die hij in zijn hand had. ‘Geen idee,’ mompelde ik. Het zag er vreemd uit? Ik had geen idee wat we er mee moesten, maar het zag er nou ook niet echt uit als iets waar Cleo iets aan zou hebben. ‘Misschien zijn ze tegen bloedneuzen,’ opperde Winston, terwijl hij één van de cilindervormige dingen in de neus van Zart duwde. Ik schudde mijn hoofd en sprong de Box in, om te kijken of er nog iets anders was wat misschien voor Cleo was. Op de dozen en andere dingen na die we iedere maand kregen, zag ik niet echt iets liggen en daardoor verloor ik de hoop toch een beetje. Ik wilde al weer uit de Box klimmen, tot ik een papiertje op de grond zag liggen. Ik trok mijn wenkbrauwen op en pakte hem van de grond, waar ik las: Voor Cleo. Voor Cleo?! Wat was er voor Cleo!? Ik keek nog eens goed om me heen, maar daar was echt niks! Niks wat we normaal niet kregen! ‘Jongens?!’ Ik kwam met een beetje moeite weer uit de Box en liep naar Zart en Winston, wie ondertussen meer jongens om hen heen hadden om de nieuwe spullen te laten zien. ‘Hebben jullie dit gezien?’ vroeg ik aan ze en ik gaf het briefje. Het enige wat ik me kon bedenken was dat deze spullen voor Cleo waren! Dat sloeg misschien nergens op, maar dit waren de enige spullen die we niet kenden en had Winston net niet iets gezegd over het stoppen van een bloedneus? Ze zagen er overigens allemaal belachelijk uit. Iedereen had ondertussen al wel zo’n ding in hun neus en anderen hadden het langwerpige dingen op hun armen en gezicht geplakt. Ik kon me niet voorstellen wat Cleo hier aan zou hebben. 

Cleo.
Ik had er zo graag bij willen staan, maar ik wist dat naar buiten gaan nu niet zo’n heel erg goed idee was. Als ik weer krampen kreeg in mijn buik was het gewoon niet fijn om te lang te staan. Dan wilde ik gewoon zoveel mogelijk ineen kruipen. De pijn was echt heel erg vreemd, het was er namelijk niet de hele tijd. Soms leek het bloeden ook veel minder te zijn dan op het andere. We waren er echter wel achter gekomen dat het wel door bleef gaan. Gelukkig hoefde ik nu niet telkens het bed weer schoon te maken doordat we er nog een laken op hadden gelegd. Ik hoopte echt dat het snel over was, al lag het een beetje aan hetgeen wat er in de Box zat. Misschien hadden ze een medicijn. Newt had gezegd over een medicijn wat ze hadden gekregen voor Grievers, want die beesten konden blijkbaar steken en zo’n steek was echt niet fijn. Volgens mij hadden ze het medicijn nog nooit gebruikt, want diegene die uiteindelijk waren gestoken door die dingen waren ’s avonds in het doolhof geweest. Die konden het niet navertellen. Er waren meerder mensen aan dood gegaan. Er waren zelfs volgens mij wel mensen dood gegaan in de Glade zelf. Zoals Nick! Ze hadden er zelfs een plaats voor, eentje waar volgens mij niemand heel erg graag kwam. Het was ook een duistere plaats, het was volgens mij helemaal niet fijn om na te denken aan de mensen die hier hun dood hadden gevonden. Maar misschien waren ze uiteindelijk wel op een hele goede plek uitgekomen? Ik wist niet hoe dat zat, maar volgens mij was het wel zoiets. Hoe het ook was, ik wilde niet op die plek komen te liggen! Ik wilde verder in dit leven. Het hier vol blijven maken. Ik zag dat er heel wat jongens buiten waren met iets wits, het leek alsof ze er echt helemaal onder zaten of ze het over hadden en het zag er best wel grappig uit. Ik had echt geen idee wat het precies was, maar ze leken er wel heel erg veel lol in te hebben. Dat was echter niet echt wat ik zocht. Ik wist niet eens wat het was, dus heel erg boeiend kon het niet zijn. Ik zocht diegene die net naar boven was gekomen. Ik was vanaf nu niet meer de Greenie! Iets wat ergens best wel fijn voelde, al had ik wel gewild dat ik hier iets aan had kunnen doen. Ik wilde hem of haar rondleiden! Helpen met de dingen! Diegene had vast heel erg veel vragen, dat kon haast niet anders. Je wist helemaal niets meer, echt niets! Ineens kwam je op een hele nieuwe plaats terecht, terwijl je alleen maar je naam wist en dan staarden heel wat mensen je aan. Niet dat ze dat nu deden, ze leken echt te druk te zijn met het geen wat naar boven was gekomen. Uiteindelijk kwam mijn blik uit bij Alby en Ben, die samen stonden met een jongen die ik nog niet kende! Dat was de Newbie! Het was een jongen! Het had me helemaal niets uitgemaakt of het een jongen of een meisje was geweest. Echt niet. Uiteindelijk ging het echt om de persoon. Ik vond het echter wel heel erg jammer dat ik daar niet kon staan en hem kon ontmoeten! Ik besloot dat ik genoeg had gezien en daarom liep ik ook weer terug naar mijn bed waar ik weer op ging zitten. Ik hoopte dat Newt snel terug kwam en natuurlijk het liefst met zulk goed mogelijk nieuws. Ik liet mezelf achterover zakken en zuchtte zachtjes. Als er niets was, dan moest ik hier de komende tijd echt blijven liggen en daar had ik geen zin in. Ik werd na één dag al gek! Ik moest gewoon dingen doen! 

Newt.

Als deze dingen echt voor Cleo waren, dan konden ze er niet mee gaan spelen! Ik snapte ook niet heel erg goed wat ze dan precies zouden moeten doen. Het waren niet echt medicijnen! Al leek het me ook niet dat ze die dingen in haar neus moest stoppen, maar misschien ergens anders? Ik wilde er niet eens aan denken! Het was gewoon te smerig. Al die klunk kwam al uit haar lichaam, dat wilde je toch ook niet opvangen of zo? Ik snapte er gewoon niet veel van, maar dit was het enige wat in de Box had gezeten dat niet voor ons was. Het was in ieder geval niet normaal dat we dit kregen en er zat een briefje bij voor Cleo! Al hadden ze dat duidelijk genegeerd. Ze waren aan het spelen met die dingen, maar dat hoorden ze niet te doen! Niet als het echt voor haar was! Ze leken niet te weten waar het briefje vandaan kwam, maar volgens mij hadden ze het gewoon lekker handig aan de kant laten liggen en gedaan alsof. Iets wat totaal niet leuk was, zeker nu niet! Het was belangrijk dat Cleo hulp kreeg en als dit de hulp was die haar werd geboden, dan zouden we het daar mee moeten doen. ‘Waar komen die dingen uit?’ vroeg ik zuchtend aan de jongens, terwijl ze aan het lachen waren om de dingen die ze in hun handen hadden. Zart wees naar een doos die op de grond stond. Ik pakte hem op en keek er fronsend in. Er zaten een hoop kleinere doosjes en pakjes in. Ik vroeg me af of dit allemaal voor één keer was, maar dit was wel heel erg veel. Ik keek naar Winston, wie ook nog een ding op zijn arm had geplakt en ik trok het er snel af, waarna ik die weer in de doos stopte en wegliep van de groep. Ik kon nu maar beter zo snel mogelijk naar Cleo gaan, want misschien had ze dit wel heel erg nodig! In dat geval was er gewoon geen seconde te verliezen en daarom liep ik ook weer terug naar de Homestead. Ik liep naar binnen en duwde de deur van haar kamer met mijn lichaam open. ‘Heb iets gevonden, maar weet niet wat het is,’ mompelde ik en ik zette de doos maar neer op haar bed. Ik haalde er een paar pakjes uit. Er stond nog wel tekst bij, als een soort gebruiksaanwijzing, maar ik stopte met lezen op het moment dat het ging over dingen naar binnen brengen. Ik trok een vies gezicht en legde het snel terug, waarna ik naar Cleo keek. ‘De anderen waren er mee aan het spelen, maar dit kon ik nog redden. Ik weet niet of het genoeg is.’ Het leek me van wel? Het waren echt heel erg veel pakjes! Al was er ook wel heel erg veel bloed geweest vandaag en dat was alles behalve fijn! Het was vooral heel erg vies! Dus misschien hadden we ook wel zoveel nodig? Ik had echt geen idee! Misschien kon Cleo dat wel het beste inschatten, want dit gebeurde met haar. Ze stond nu in ieder geval en ik hoopte dat het betekende dat ze zich iets beter voelde en dat ze geen last meer had van haar buik. ‘We hebben geen medicijnen gekregen, volgens mij. Of die Shucks moeten denken dat dat een soort snoepjes zijn.’ Ze hadden immers ook gedacht dat ze hier hele leuke dingen mee hadden kunnen doen, maar dat was niet zo! Dit was voor Cleo en het was duidelijk om het bloed op te vangen! Dat was in ieder geval wat ik er van had begrepen toen ik vluchtig de achterkant had gelezen. Iets wat ik beter niet had kunnen doen. Het leek me gewoon een heel vies idee! Dat bloed kwam er nu tenminste nog uit! Anders droeg je het allemaal al bij je!

Cleo.
Nu was ik echt benieuwd naar de nieuwe jongen! Dat was ook echt wel geweest als het een meisje was geweest. Toch leek het nu gewoon weer bij af te zijn. Er kwam weer een jongen, dus misschien was ik wel een foutje geweest. We waren hier neer gezet door mensen en misschien hadden ze ondertussen wel door dat ik hier helemaal niet hoorde. Ik vond het geen fijn idee, maar misschien vonden zij dat wel? Dat ze daardoor wilde dat ik niet meer leefde. Geen idee. Het waren rare mensen, ze hadden dit allemaal opgezet! Wie zette nou een heel doolhof in elkaar, met vreselijke monsters? We waren hier dan wel veilig en het was heel wat dat ze dat voor ons deden, maar ik wist verder echt niet waar ze allemaal mee bezig waren. Niemand wist dat! Ik had ook geen idee hoe ze het dan voor elkaar hadden moeten krijgen dat ik zo bloedde. Dat lukte niemand. Als er iets was gebeurd, dan had ik dat echt wel gevoeld, maar dat had ik niet gedaan! Ik liep naar Newt toe, toen hij binnen kwam lopen. Hij had wat gevonden! Hij wist niet precies wat het was, maar het was iets. Ieder klein beetje kon er voor zorgen dat het beter met me ging. Newt had wel gezegd dat we moesten hopen op de Box en dat er misschien iets naar boven kwam wat er voor zorgde dat ik beter werd. Ik had er echt op gehoopt! Maar ergens was het eng om ergens op hopen, terwijl je helemaal geen weet had wat het precies was. Toch was er nu iets! Ik kroop op het bed waar Newt alles op had gelegd. Er zaten allemaal pakjes in een doos, waardoor ik mijn wenkbrauwen even optrok. Geen medicijnen? Helemaal niets wat je in kon nemen! Iets heel anders en ik snapte helemaal niet wat we er mee moesten. Newt leek het niet echt eens te zijn met hetgeen wat hij las op de achterkant van de verpakking, waardoor ik zelf ook een pakje pakte. Ik las wat er op de achterkant stond. We lazen hier niet vaak, maar het was wel duidelijk dat we het nog wel konden. Iets wat ik best wel een vreemd idee vond. Alles was raar, we konden er zelf ook niet heel erg veel meer van maken. Ik las de tekst en snapte waarom Newt zo’n vies gezicht had getrokken. "Oooh." Mompelde ik. Het klonk vies! Ik moest dit in mijn lichaam brengen en ik wist precies waar. Maar dat was toch raar? Ik moest het bloed opvangen? Misschien zou het bloed daardoor wel stoppen. Er stond wel dat je het vaker op een dag moest doen. "Dit is niet echt speelgoed." Het was een vreemd idee dat de rest hier mee aan het spelen was, terwijl dit in mijn lichaam moest. Op een hele vreemde plaats nog wel. Iets waar de jongens liever niet over wilde denken, dat wist ik zeker. Ik wilde ook liever niet over denken, maar dit was mijn lichaam en ik moest er iets aan gaan doen. "Denk niet dat zo bloody stom zijn." Dat leek me niet? Ze wisten ondertussen wel dat ze zoiets niet konden doen. Ik pakte een van de andere dingen die nog in de doos zaten. Volgens mij was het de bedoeling dat ik ze tegelijk gebruikte? De afbeelding die hier in stond, maakte wel duidelijk dat dit in je ondergoed moest en niet in jezelf. Dus misschien was het dubbel? Daardoor zal in ieder geval niet alles meer onder bloed komen en dat was al een hele opluchting? "Ik denk dat ik dit maar ga proberen?" Ik wilde er ook niet te veel of te lang over nadenken. Het was vies, heel erg vies en het idee dat het in me moest, maakte het niet beter. Maar het moest maar. Zeker als het kon helpen!