Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Even dacht hij over haar opmerking na, waarna hij zijn hoofd schudde. Hij geloofde wel dat ze zoiets zou doen, maar hij was er toch ook vrij zeker van dat ze hem niet gezien had voor de rondleiding.
'Ik denk dat ik het wel geweten had als je je mij gezien had.' zei hij bedenkelijk. Hij was vrij oplettend en hij had Ivy sowieso gezien, hij wist zeker dat ze hem direct opgevallen zou zijn. Dat was natuurlijk ook gebeurd toen ze hem opgehaald had voor de rondleiding.
'Nou ja, als je het ooit wel wilt, het aanbod blijft staan.' hij vond het altijd een beetje sneu dat vrouwen er zo veel last van hadden, dat was eigenlijk ook niet helemaal eerlijk. Vrouwen liepen meerdere dagen per jaar met buikpijn rond, terwijl mannen daar nooit last van hadden.
'Ik heb jou eigenlijk nog nooit chagrijnig gezien.' hij had al een hoop gezien, maar dat toch niet. Hij had haar al boos, verdrietig, blij en alle andere emoties die je je kon bedenken gezien, maar nog nooit chagrijnig. Hij was waarschijnlijk vaker chagrijnig te noemen dan hij. Hij was ook niet echt chagrijnig, maar hij hield stiekem toch wel van rust in de ochtend en een hele hoop herrie kon hij toch echt niet aan.
'Hopelijk niet. Dan ga ik je wel chagrijnig zien, want je moet toch echt met de pil stoppen als je zwanger wilt worden.' mompelde hij. Hij was benieuwd hoe chagrijnig Ivy zou zijn, hij kon zich niet voorstellen dat ze chagrijnig zou zijn. Ivy was altijd vrolijk en enthousiast, ze was nooit chagrijnig.
'Je vindt het helemaal niet verschrikkelijk.' merkte hij op, waarna hij glimlachte. Hij keek even naar haar toen ze ging liggen en klaagde dat ze niet wilde gaan. Hij kende het gevoel. Hij liet zijn armen om haar middel glijden en trok haar toen tegen zich aan.
'Niet ontvoeren, maar ik kan nog altijd doen alsof ik ziek ben. Of ik doe alsof ik het niet aan kan om jou de hele avond in een jurk te zien, Jason zou het waarschijnlijk tegen iedereen vertellen en niemand zou het raar vinden als we ineens weg zijn.' mompelde hij. Hij streek even door haar haar en gaapte toen. Hij lag veel liever hier met Ivy dan dat hij naar dat feest ging, maar helaas had hij niet echt een keuze.

Account verwijderd

schreef:
Ivy trok een wenkbrauw op. "Nah, ik denk het niet dat je me zou gezien hebben, ik zou weg zijn voordat je ook maar je blik op me had gericht" zei ze grijnzend. Haar gave zorgde ervoor dat ze zo onopvallend was op sommige momenten, en misschien ook wel het feit dat ze klein was. "Hmmm, je kan me wel op andere dagen ijs komen brengen" stelde ze voor. Ze hief haar handen onschuldig op in de lucht. "Ik zou nooit nee zeggen tegen ijs" lachte ze. "En dan koop ik wel een pot citroenijs voor je in de zomer" ze wiebelde even op het bed. Ze zou het niet vergeten dat de frisse smaak zijn lievelingsijs was. Ivy fronste even. "Heb je dat nog niet?" Vroeg ze verbaasd. Ze gaapte even en strekte haar armen uit. "Ook niet wanneer Jason ons pest?" Vroeg ze verbaasd. Het kon best wel zijn dat hij haar nog nooit chagrijnig had gezien, ze probeerde meestal wel vrolijk te zijn, het maakte alles veel beter als je vrolijk was. En het was nu ook niet alsof ze moest vrolijk zijn, ze was het gewoon. Ivy glimlachte kleintjes en legde haar hoofd op zijn borstkas. Kinderen met Oliver, die gedachte beviel haar gewoon enorm. Ze moest toegeven dat ze er wel wat nerveus voor was. Ze had het gevoel alsof ze nooit zou kunnen zorgen voor een kind, ze was bang dat ze wat verkeerds zou doen en alleen zou achterblijven. Ivy knikte met een peinzend gezicht. "Oh, ik vind het wel verschrikkelijk, ik vind jou de meeste verschrikkelijke man die er bestaat" protesteerde ze met een lichte glimlach om haar lippen. Ze schoot in de lach om zijn smoesjes. "Ik vind het ontvoeren toch een veel beter plan" grapte ze. Ivy sloot haar ogen even kort en krulde haar benen tegen hem op. "Of we rennen gewoon door de zaak, doen dat we gek zijn en we worden weggestuurd" mompelde ze slaperig. Ze gaapte nogmaals kort.

Account verwijderd

schreef:
'Maar ik ga er even vanuit dat je je gave niet gebruikt op onnodige momenten.' zei hij, waarna hij even glimlachte. Als ze inderdaad haar gave had gebruikt, was het voor hem onmogelijk geweest om haar te zien. Maar als ze haar gave niet gebruikt had, had hij haar zeker weten wel gezien. Ivy was nogal een opvallende verschijning, vond hij dan. Er waren vast mannen die haar minder opvallend vonden, maar hij zou haar niet over het hoofd zien.
'Op vakantie.' beloofde hij haar. Het was daar warmer dan hier, hij had het nooit zo op ijs als het buiten koud was. Het was nu ook niet echt koud, maar warm was het ook niet te noemen. Op vakantie zou het warmer zijn, daar zou hij het niet zo erg vinden om ijs voor haar te kopen.
'Nee. Geïrriteerd misschien, maar nooit echt chagrijnig. Elke ochtend kom je vrolijk uit bed en zelfs als je moe bent, word je niet chagrijnig.' merkte hij op. Hij was wat dat betreft wel anders, hoewel hij vaak stil werd in plaats van opmerkingen te maken waarvan hij wist dat het de ander zou kwetsen, was hij wel eens chagrijnig te noemen. Hij liet zijn vingers zacht door haar haren gaan en gaapte. Hij was niet zo ontzettend moe, maar hij begon wel te gapen. En dat terwijl ze nog best wel wat uren te gaan hadden.
'Eerst kinderen of eerst trouwen?' vroeg hij, puur uit nieuwsgierigheid. Er waren een hoop mensen die op een bepaalde manier opgevoed waren, zij kon ook een volgorde prefereren. Hij moest toegeven dat hij niet echt een volgorde had, ten slotte wisten ze nooit hoe het zou lopen.
'Misschien moeten we dan maar niet op vakantie gaan.' grapte hij toen ze hem vertelde dat hij de meest verschrikkelijke man op aarde was. Het was maar goed dat ze niet echt zo over hem dacht, hij kon al bijna voor zich zien hoe vreselijk het leven in een team dan zou zijn.
'Of we zeggen gewoon dat we liever op vakantie gaan dan de avond daar door te brengen en vertrekken.' het was wel de meest eerlijke optie. Hij zou er niet zo veel moeite mee hebben, hij wist vrij zeker dat ze de feesten geen verplichtingen waren. Iedereen ging er heen uit beleefdheid, maar ze konden hem niets doen als hij besloot niet of erg kort te gaan.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte en knikte. Hmmm, ze gebruikte best wel vaak haar gave, ze vond het gewoon handig. En hem bespieden was wel een nodige situatie. Ivy mompelde even wat en knikte tevreden. "Goed zo" lachte Ivy. "Ik hou je aan je woord" grijnste ze. Ivy gaf hem een lichte por en drukte een paar kussen op zijn lippen. "He, ik ben heus wel chagrijnig als ik net uit bed kom" zei ze geamuseerd. "Het valt gewoon niet zo op" Ze streek met haar vinger langs zijn kaaklijn. "Ik ben best wel cahrgijnig als jij het bed al uit bent zonder me wakker te maken, ik vind het fijn om je te zien als ik wakker word" gaf ze toe. Het gaf haar een leuk gevoel, en het maakte het net allemaal iets echter. Het voelde nog steeds alsof Oliver meteen elk moment kon weg zijn, ze was het toch nog niet helemaal gewend, wat vreemd was. Ze had het gewoon nooit echt verwacht dat ze weer iemand zou kunnen vertrouwen. Ivy dacht even na. "Eerst trouwen, maar gewoon om de praktische kant" gaf ze toe. "Ik wil er nog goed uit zien in een trouwjurk en misschien heb ik wel last van zwangerschapsvet" Ze trok een raar gezicht. "Oh, en mijn broer zou je vermoorden mochten we niet eerst getrouwd zijn" grapte ze. "Okey, niet waar, maar Alistair zou niet echt tevreden zijn mocht hij het nieuws horen" voegde ze eraan toe. Ivy glimlachte lichtjes. "Maar het zou geen drama zijn mocht het wel eerst een kind zijn en dan trouwen" gaf ze toe. Ze pruillipte even toen hij zei dat ze toen maar niet op reis moesten gaan. "Als jij niet wilt" zei ze zielig tegen Oliver. Ze hield haar hoofd even schuin en keek hem aan met een pruillip op haar gezicht. "Maar dan kan je me ook niet in die bikini's zien" zuchtte ze dramatisch. Ivy knikte even. "Wat nou als we een paar minuten overleven en dan rennen" vroeg ze met een blik op zijn gezicht. "Vijf minuutjes ofzo? Oh, en Derek gaat zo mijn auto brengen die in de garage staat, aangezien jij er geen hebt en het is perfect om er te raken met de auto". Ze drukte een kus op zijn kaaklijn en glimlachte.,

Account verwijderd

schreef:
Eigenlijk waren ze maar een problematisch stel, maar dat leek hij te vergeten als hij met haar was. Haar ouders waren overleden, ze was erg onzeker en ze had jaren gedacht dat haar broer niet van haar hield. Hij had jarenlang mensen pijn gedaan door zijn eigen verdriet, nadat zijn verloofde overleed. Als je het zo bekeek, zou je zeggen dat ze nooit bij elkaar konden passen, maar het tegendeel was waar. Hij hield van haar en zij van hem. Ze maakte hem gelukkig en andersom. Hij glimlachte even bij die gedachte.
'Misschien ben ik te druk met mijn eigen humeur om dat te zien.' gaf hij toe. Ze was dan in elk geval niet erg chagrijnig, want dan was het hem wel opgevallen.
'Zo charmant ben ik nu ook weer niet als ik wakker word.' iedereen maakte er nog regelmatig grappen over. Daar maakte hij zich niet druk over, hij kon er ook niets aan doen dat hij er elke ochtend vermoeid uit zag. Zij leek het niet zo erg te vinden dat hij er zo uit zag, dat was best lief.
'Zwangerschapsvet.' herhaalde hij, waarna hij zijn hoofd schudde. Hij bewoog zich een beetje en duwde haar shirt toen een klein stukje omhoog, waarna hij drie kusjes tegen haar buik drukte. Hij geloofde niet dat ze daar last van zou krijgen, ze was te getraind. Zelfs als ze iets zwaarder werd, had ze het er erg snel af getraind.
'Je zou er ook nog mooi uitzien in een trouwjurk met zwangerschapsvet.' mompelde hij, waarna hij weer naast haar ging liggen. Sinds hij wist dat hij wilde trouwen met de vrouw met wie hij kinderen kreeg, maakte de volgorde hem niet uit. Kinderen of niet, hij zou toch wel willen trouwen.
'Ik denk niet dat het lang duurt voor Alistair met het nieuws aan komt dat hij gaat trouwen.' zei hij. Alistair leek maar al te graag ergens te settelen, hij geloofde niet dat Alistair veel tijd zou nemen als hij wist dat hij iemand gevonden had waarvan hij hield.
'Dat is waar, misschien moeten we dan toch maar gaan.' knikte hij. Hij zou de kans om haar in bikini te zien toch echt niet voorbij laten schieten.
'We gaan niet rennen. Ik weet zeker dat de rest het wel begrijpt. En wil je dat ik rijd? Dan kan jij nog slapen.' hij glimlachte toen ze een kus tegen zijn kaaklijn duwde en raakte toen kort haar wang aan, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even. "Hmmm, egoïst" plaagde ze hem. Ze nam het hem helemaal niet kwalijk, ze begreep wel dat hij zich altijd zo voelde in de ochtend, hij was nu eenmaal geen ochtendmens. "Volgende keer zeg ik het je wel als ik chagrijnig ben" grapte ze. "Dan kan je me wel eens zien, chagrijnig" mompelde ze. Ze lachte even. "Ik vind je nochtans heel, heel, heel erg charmant" protesteerde ze. Ze haalde een hand door zijn haren en stak haar haren weer goed. "En ik klaag niet, ik zou elke ochtend met je kunnen wakker worden hoor" fluisterde ze. Ivy beet op haar onderlip en lachte zachtjes toen hij haar shirt wat omhoogduwde en enkele kusje op haar buik drukte. "Hmmmm, kan toch?" Mompelde ze lachend. Ze woelde even door zijn haren en maakte een protesterend geluidje. "Ehem, ik denk niet dat ik er nog goed uit zie met zwangerschapsvet in een trouwjurk" gromde ze. Ze wou er super uitzien op haar huwelijksdag. Ze drukte een kus op zijn schouder en genoot van zijn lichaamswarmte. "Wel, ik vind het leuk dat hij gaat trouwen, he, je gaat toch wel mee he als ik bruidmeisje mag zijn?" Vroeg ze hem vrolijk. Ze raakte zijn hand aan. "Tochhhh?" Vroeg ze met grote ogen. Ze keek hem aan met een grijns en wiebelde even. "Ik hoop toch dat ik bruidmeisje kan zijn, ik heb nog nooit zoiets gedaan...wacht, wat als ik val?" Ze fronste even. Ze was best wel onhandig als ze enorm gestresseerd was, en ze deed vaak domme dingen op zulke momenten. Het erge was dat ze niet gestresseerd was voor de levensbedreigende missies, maar wel om nieuwe mensen te ontmoeten en naar feesten te gaan, hoe erg was dat nu. Ivy zuchtte zachtjes en knikte. "Sure" mompelde ze even. "Ik hoop toch dat ze het begrijpen" voegde ze eraan toe met een glimlach. Ivy schudde haar hoofd. "Maakt voor mij niets uit, we kunnen ook even wisselen?" Stelde ze voor. Ze had er geen problemen mee dat hij reed, maar ze dacht wel dat hij ook wat slaap kon gebruiken.

Account verwijderd

schreef:
Hij deed het niet expres, helemaal niet zelfs. Alle beschikbare aandacht ging altijd naar Ivy, maar hij moest toegeven dat hij nooit zo heel veel aandacht had als hij wakker werd. Natuurlijk waren er wel uitzonderingen, maar over het algemeen was hij er nooit helemaal bij op een normale ochtend.
'Ik heb het gevoel alsof je niet vervelend chagrijnig bent.' mompelde hij. Als ze echt al eens chagrijnig was geweest in zijn bijzijn, was dat hem toch helemaal niet opgevallen. Misschien werd ze gewoon stiller als ze chagrijnig was en hield ze alle opmerkingen voor haarzelf, dat kon natuurlijk ook.
'Ik klaag ook niet.' als er iets was waar hij nooit over zou klagen, was het wel het slapen met Ivy. En dan bedoelde hij gewoon echt slapen. Hij was een stuk geruster als hij naast haar in slaap viel, een stuk zekerder. Hij sliep simpelweg beter met haar in zijn armen. Daarnaast was het wakker worden ook een stuk fijner, ze was toch een beetje het zonneschijntje waardoor hij minder chagrijnig werd.
'Ik weet zeker dat je er nog goed uitziet in een trouwjurk met zwangerschapsvet. Maar ik denk eigenlijk niet dat jij daar last van gaat krijgen.' Ivy's lichaam was in een perfectie conditie, hij achtte de kans erg klein dat ze er veel vet aan over zou houden. Bovendien zou hij het ook niet erg vinden als ze wel iets zwaarder werd, momenteel was ze erg iel en soms was hij bang dat hij haar zou breken. Hij was zeker twee keer zo zwaar als zij was. Hij glimlachte even en liet zijn vingertoppen zacht over haar buik, zij en rug glijden. Hij raakte haar huid graag aan.
'Ik denk dat je eerder getuige zult zijn, maar natuurlijk ga ik mee. En ik trek je heus wel weer overeind als je valt.' verzekerde hij haar. Met haar gave zou waarschijnlijk niemand zien dat ze viel, dat zou ze vast wel op kunnen lossen op een of andere manier. Maar zo lang hij bij haar was, zou hij er heus wel voor zorgen dat dat niet nodig was.
'Ze begrijpen het wel. Derek heeft Elise een week niet gezien en Suzan heeft Jules ook gemist, zij zullen het sowieso wel begrijpen.' hij maakte zich er niet al te druk over. Dat was waarschijnlijk het grote verschil tussen hen, hij maakte zich niet druk over wat anderen dachten en zij wel. Dat vulde elkaar goed aan, zo was hij niet te zorgeloos en had zij niet te veel zorgen.
'Als je daar niet te moe voor bent dan, prima.' hij glimlachte even, hij had er altijd veel moeite mee om iets te doen nadat hij wakker werd. Als ze te moe was, kon hij ook de hele weg rijden en vervolgens de halve dag slapen zodra ze aangekomen waren.

Account verwijderd

schreef:
Het was niet alsof ze nooit chagrijnig werd, helemaal niet. Ze kon best wel chagrijnig worden als ze een slechte nachtrust had gehad of als Jason haar weer eens plaagde om een heleboel redenen. Ze keek Oliver even aan en hield haar hoofd wat schuin. "Hmmm misschien niet, ik ben eerder stil chagrijnig" gaf ze toe. "Stiekem scheld ik dan mensen uit in mijn gedachten" grapte ze. Het was wel waar nochtans. Niet over Oliver, over hem kon ze zeker niet klagen. Ze zag er geen reden voor. Hij was altijd lief tegen haar. Ze trok een wenkbrauw op. "Snurk ik niet?" Grapte ze. Ze tikte met haar nagels op zijn borstkas. "Of ben je mijn ochtendhoofd nooit beu?" Voegde ze er lachend aan toe. Ze ontmoette zijn ogen kort en glimlachte. Ze legde haar hoofd wat beter en luisterde naar wat hij zei. "Ehe, misschien heb ik er inderdaad geen last van, misschien wel" Ze haalde haar schouders op. "Misschien moet ik het maar eens vragen aan Dante" grijnste ze grappend. Ze liet haar vingers glijden over zijn sleutelbeen en maakte een lachend geluidje. "Al denk ik niet dat hij dat enorm op de prijs zou stellen als ik hem daarvoor zou komen storen" voegde ze eraan toe. Ivy fronste even. "Juist, getuige, argh, ik vergeet steeds dat het hier anders is, in Ierland is het traditie dat de bruidmeisjes jonge vrouwen zijn en geen kleine meisjes" merkte ze op met een glimlachje. Maar getuige zou ook super zijn. "Oh, ik weet dat je me gaat opvangen" zei ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Als je me laat vallen ben ik hoogstwaarschijnlijk van plan je te vermoorden" gromde ze. Ivy keek even naar de klok en fronste nogmaals. Ze zouden nog een snelle snack moeten eten en dan zich klaarmaken. Ze knikte even. Ze zouden het wel begrijpen. "En dan moet ik straks nog Baylor bij Ryan laten" zei ze met een glimlachje. Gelukkig zocht de hond haar teamleider graag, Baylor was altijd rustig in de buurt van Ryan. Ivy knikte nogmaals. "Geen probleem, dan kunnen we gewoon wisselen in het midden ofzo" zei Ivy terwijl ze zichzelf dwong om op te staan. "Kom op, we moeten nog eten"

Account verwijderd

schreef:
Dus ze was op dezelfde manier chagrijnig als hij. Interessant. Hij wist wel dat Ivy en hij op een hoop vlakken wel op elkaar leken, maar op een hoop andere vlakken leken ze juist helemaal niet op elkaar. Hij vond het verschil wel leuk, hij wist dat hij het nodig had voor zijn eigen balans. Hij had ook dingen gedaan die voorkomen hadden kunnen worden als iemand tegen hem gezegd had dat het niet slim was, maar hij had niemand gehad die dat deed. Ivy deed hem inzien dat hij sommige dingen aan moest passen aan anderen.
'En met welke scheldwoorden ben je al voor mij gekomen?' vroeg hij geamuseerd. Hij was eigenlijk wel benieuwd hoe ze over hem dacht als ze geen goede bui had. Ze zouden het waarschijnlijk vanzelf wel merken als ze met haar pil stopte, dan zouden ze wel zien hoe ze over hem dacht als ze zich niet goed voelde.
'Jouw ochtendhoofd is best sexy hoor.' zei hij, waarna hij even glimlachte. Hij kon er niets aan doen, maar het was wel zo. Meestal droeg ze zijn shirt, zat haar haar in de war en had ze een blos op haar wangen van de slaap, het was best sexy.
'Ik denk ook niet dat het iets uit zou maken, je zou mooi zijn met en je bent ook mooi zonder.' stelde hij vast. Het zou hem niets uitmaken, zo oppervlakkig was hij helemaal niet. Waarschijnlijk zou hij het zelfs mooi vinden, wetende waar het vandaan kwam.
'Bruidsmeisjes hoeven niet jong te zijn. Ik denk alleen dat jij de meest belangrijke persoon in Alistairs leven bent en dat hij je zal vragen als getuige in plaats van bruidsmeisje.' hij schoot in de lach toen ze zei dat ze hem zou vermoorden als hij haar liet vallen. Dat zou ze toch niet doen, maar hij zou haar ook zeker niet laten vallen.
'Ik wil niet eten.' mopperde hij toen ze zich uit zijn armen bevrijdde en overeind kwam. Eigenlijk wilde hij wel eten, hij had honger, maar hij wilde niet dat ze zijn armen zou verlaten. Hij kon het niet helpen dat hij haar aanwezigheid harder nodig had dan normaal, hij had haar een week niet gezien en daar bovenop was hij haar ook nog bijna verloren.
'Goed dan.' gromde hij. Hij duwde zichzelf van het bed en pakte zijn shirt, waarna hij deze weer over zijn hoofd trok en naar Ivy keek.

Account verwijderd

schreef:
Ivy keek hem speels aan. "Oh, ik ben al op veel namen voor je gekomen hoor, maar geen van die waren scheldwoorden" zei ze met een glimlach. Ze had tot nu toe nog niets vervelends of slecht over hem gedacht, het was gewoon onmogelijk om hem vervelend te vinden. Ivy rolde lachend met haar ogen. "Tuurlijk, liefste Oliver, volgens mij ken je het verschil niet tussen er extreem mottig uitzien en sexy zijn" lachte ze. Ze grijnsde en gaf hem een tik. "En jij ziet er veel te geweldig uit als je slaapt, ik snap niet hoe het kan dat jouw haar nooit in de war zit als je slaapt en het mijne wel" protesteerde ze. "Het is bijna niet eerlijk" Oliver droeg af en toe wel een klein dotje in zijn haren als hij sliep, maar het was nog steeds niet eerlijk. Ivy bloosde lichtjes toen hij dat zei en gaf hem een tikje tegen zijn oor. "Hmmm, ik denk dat hij eerder met de belangrijkste persoon in zijn leven gaat trouwen" gaf ze toe. Ze haalde even een hand door haar haren. "Het is best wel raar om te beseffen eigenlijk, vroeger was het altijd Alistair en ik tegen de wereld, you know" Ze fronste even. Ze snapte heus wel dat ze doorgingen met hun leven en dat er al veel was veranderd, maar het gaf haar nog steeds een raar gevoel. Ivy trok een wenkbrauw op. "Jij wilt altijd eten" lachte Ivy even. Ze gniffelde even toen hij wat gromde en keek hem geamuseerd aan. "Good boy" plaagde ze hem wat terwijl ze de veters van haar schoenen dichttrok. Ze schoot in de lach toen Baylor op haar voet ging zitten, wat haar tegenhield om verder te lopen. "Kom op luie hond" grapte ze terwijl ze Baylor zachtjes wegduwde en de deur opendeed. Meteen huppelde de hond vrolijk naar buiten met hen mee. "Ik denk dat de foto's die ik heb laten afdrukken ook zijn aangekomen, ik ga dan wel eens kijken naar mijn postbus in de hal" merkte ze nog op. Iedereen had wel een eigen locker in de hal waar de post in terecht kwam.

Account verwijderd

schreef:
'Ik weet niet zeker of ik wil weten wat die namen zijn, maar dankje, denk ik.' zei hij met een frons. Hij had nooit echt andere namen voor Ivy bedacht, het bleef vrijwel altijd bij Ivy en Iv. Er waren vast een paar namen die hij kon bedenken in verband met haar gave, maar hij vond Ivy ook erg mooi.
'Ik zal je een geheim verklappen. Vrouwen hoeven geen make-up te dragen en weet ik wat dragen om sexy te zijn' hij raakte even haar wang aan en glimlachte toen. Ze kon ook sexy zijn als ze make-up droeg en iets uit haar kast trok, maar dat waren heus niet de enige momenten waarop ze sexy was.
'Mannenhaar is gewoon makkelijker dan vrouwenhaar.' stelde hij vast. Hij had nooit problemen gehad met zijn haar, het zat nooit helemaal door de war of vol met klitten, het viel allemaal wel mee. Hij hoefde ook geen tachtig potjes te gebruiken om zijn haar gezond te houden, daar had hij allemaal geen problemen mee.
'Dat is een andere soort belangrijk.' sprak hij haar tegen. Hij hield op een andere manier van zijn ouders dan hij van Ivy hield. Dat betekende niet dat zijn ouders minder belangrijk waren, maar hij hield gewoon niet van hen zoals hij van Ivy hield. Hij knikte begrijpend toen ze over Alistair begon, nu was het allemaal anders. Dat hoorde je wel vaker, dat zoiets veranderde naarmate je ouder werd. Hij keek even naar haar en trok toen zijn schoenen aan, waarna hij haar naar buiten volgde.
'Ik houd wel een plek voor je vrij.' besloot hij, waarna hij een kus tegen haar wang duwde en verder alleen naar de eetzaal liep. Hij moest nog wat aan Suzan vragen en het was een stuk gemakkelijker als Ivy daar niet bij was. De rest vond hij al snel aan een tafel.
'Waar heb je Ivy gelaten?' vroeg Suzan, natuurlijk was dat het eerste waar Suzan aan dacht.
'Ze is haar foto's ophalen.' verklaarde hij, waarna Suzan knikte en om haar heen keek. Ze zouden waarschijnlijk pas beginnen met eten als Ivy zich bij hen voegde, wat dat betreft was het team best wel sociaal.
'Ik heb de spullen trouwens in je tas gestopt.' zei Suzan enthousiast. Hij glimlachte even dankbaar, nu had hij in elk geval een begin voor de date. Hij zou daar nog wel het een en ander moeten halen, maar daar had hij meer dan genoeg tijd voor.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schoot in de lach toen hij zo naar haar fronste. "Je doet net alsof ik de ergste namen heb bedacht voor je" protesteerde ze even. Ze schudde grijnzend haar hoofd en drukte een kus op zijn lippen. "Nah, ik heb geen namen voor je, je bent gewoon mijn Ollie" gaf ze toe. Ze had nu nog niet echt iets typisch voor hem, alhoewel ze zichzelf er soms op betrapte hem 'schat', 'babe' of 'lieverd' te noemen, ze kon er niets aan doen. Het was gewoon uit haar mond voor ze het ook maar goed en wel besefte. Ivy trok een wenkbrauw op. "Oh, dat weet ik heus wel hoor, maar toch ga ik er nog steeds van uit dat ik beter niet naar buiten kan lopen als ik net wakker ben" lachte ze. Ze fronste even. En het was nou niet alsof ze expres makeup aandeed om aandacht te zoeken, ze vond het gewoon gigantisch leuk om het aan te brengen en ze genoot er best wel van. Ivy glimlachte en hapte even plagerig naar zijn vinger toen hij haar wang aanraakte. Ze fronste opnieuw toen hij zei dat mannenhaar gewoon makkelijker was dan vrouwenhaar. Niet eerlijk dus. Had ze maar zijn haar. Ivy zuchtte even. "Ik weet het, ik weet het" lachte ze zachtjes. Ze gaf hem een stoot en drukte nog een kus op zijn lippen waarna ze knikte. "Dankjewel" zei ze vrolijk toen hij zei dat hij wel een plaats voor haar zou bewaren aan tafel. "Ik zie je straks wel, gedraag je" grapte ze, waarna ze naar de hal liep op haar gemak. Ze viste haar sleutel uit haar broekzak en opende haar locker waar ze een geel, blauw gestreepte envelop vond met de naam van de drukkerij erbij. "Super" mompelde ze even met een grijns om haar gezicht. Ze stopte de envelop in de zak van haar trui, ze zou ze straks wel na het eten nog vlug eens bekijken. Ivy liep weer naar de eetzaal waar ze al gauw de rest van het team zag zitten. "He" zei ze vrolijk waarna ze naast Oliver plofte en de rest aankeek. Suzan keek haar breed glimlachend aan, waardoor Ivy even fronste. "Is er wat?" vroeg ze verward terwijl ze een hand door haar haren haalde. "Nee, nope, niets belangrijks" Ivy schudde even verbaasd haar hoofd en keek toen naar Ryan. "He, Ryan, zouden jullie het erg vinden als we het feest gewoon overslaan? We hebben er allebei niet echt zin in" gaf ze toe. Ryan fronste even en aarzelde, waarna hij toch toegaf. "Okey, dan houd ik jullie certificaten wel bij, als jullie echt niet willen komen" Ivy glimlachte dankbaar en keek Oliver even aan. Mooi. Derek kuchte even. "He, Iv, ik wist niet zeker welke auto je wou gebruiken, maar ik heb je Mercedes-Benz S-Class meegenomen, is dat okey? Ik denk niet dat je kevertje het zou halen en je Ferrari wil ik ook zelf niet besturen" gaf Derek toe. Ivy glimlachte breed. "Geen probleem, dankje Der" Ze nam een broodje van de schaal met belegde broodjes. Ze had een zwak voor auto's, dat kon ze niet ontkennen. Ivy hield gewoon van auto's, vooral snelle auto's. Nou ja, haar kevertje was nu ook weer niet echt snel, die had ze gewoon gekocht voor het vintage gevoel dat ze erbij had.

Account verwijderd

schreef:
Wat Suzan allemaal ingepakt had, zou hij op vakantie wel zien. Mocht het allemaal niet goed zijn, kon hij daar nog altijd iets beters bedenken. Hij dacht echter niet dat dat het geval was, Suzan leek hem niet de vrouw om expres dingen in te pakken waar hij helemaal niets mee kon. Waarschijnlijk had ze er gewoon een stel kaarsen en kussen in geduwd. Zoiets in elk geval, hij zou het morgen wel bekijken.
Het duurde niet erg lang voordat Ivy zich weer bij hen voegde en bijna had hij de neiging om Suzan een stoot te geven vanwege de grijns op haar gezicht. Dat deed hij echter niet, dan zou het alleen maar opvallen dat hij er iets mee te maken had. Hij was benieuwd of Ivy het leuk zou vinden, maar hij hoopte van wel. Als ze het niets vond, konden ze nog altijd besluiten weer op te ruimen en ergens anders heen te gaan. Ze konden ook wel uitgaan, als ze dat leuker vond.
'Daar gaat je kans om mij in een pak te zien.' grapte hij. Hij vond het helemaal niet erg, ze zouden vroeger weg zijn als ze niet naar het feest gingen. Zijn blik gleed naar zijn horloge, ze zouden helemaal niet zo laat aan komen als ze na het eten ongeveer zouden vertrekken. Het zou ook niet vroeg zijn, maar in elk geval zouden ze niet de halve nacht missen.
'Maar dan moet je wel je jurken meenemen op vakantie.' besloot hij. Ze zou ze kunnen dragen op hun date, dat zou hij niet erg vinden.
Hij had net een hap genomen van een broodje toen Derek over de auto begon. Waarschijnlijk leek hij al verbaasd toen ze het hadden over een Mercedes, sinds hij alleen maar haar typische kevertje kende, maar hij verslikte zich in het brood toen ze ook nog over een Ferrari begonnen. Hij wist wel dat Ivy geld had, maar niet dat ze zo veel geld had. Jason schoot direct in de lach en Ryan keek hem een beetje vreemd aan.
'Iemand wist niet dat Ivy een rijke dame is.' lachte Suzan vrolijk. Zijn blik gleed even naar Suzan, waarna hij naar Ivy keek. Ivy was duidelijk een stuk rijker dan hij ingeschat had.
'Ik wist wel dat ze geld had, maar niet dat ze van auto's hield of dat ze zo veel geld heeft dat ze er drie heeft staan.' zei hij, waarna hij fronste. Hij vond het wel leuk dat ze van auto's hield, daar niet van, maar hij was toch wel een beetje verbaasd. Er was duidelijk nog een hoop wat hij niet wist.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even. "Oh, jij gaat dat pak ook meenemen als we op vakantie zijn" protesteerde ze. "Ik heb je niet voor niets gedwongen om er één te kopen" dreigde ze. Elise keek hen nieuwsgierig aan. "Oh, juist ja, hoe was het shoppen, leuke dingen gevonden?" Ivy knikte even. "Yep, twee jurken, een pak en een paar bikini's" zei ze vrolijk. Jason gniffelde. "Oh, en Oliver leeft nog?" Ivy rolde lachend met haar ogen. "Ja hoor, ik heb me ingehouden" grapte ze. Ivy knikte even. "Doe ik sowieso" antwoordde ze toen Oliver zei dat ze dan wel jurken moest meenemen op vakantie. "Ik heb er al een paar zitten in de koffers, en straks prop ik nog jouw pak erin, je weet maar nooit of we er de gelegenheid voor vinden" lachte ze. Ivy bloosde even toen Oliver zich verslikte bij het horen van de auto's en ze haalde nogal onhandig een hand door haar haren. Ze ontmoette zijn blik en glimlachte kleintjes. "Ik ben niet zoooo rijk, de Mercedes heb ik nog gekregen van Alistair en de Ferrari heb ik tweedehands gekocht" legde ze uit. "De man met die Ferrari gebruikte hem toch niet" Ze haalde haar schouders lichtjes op. Ivy bloosde nogmaals toen hij wat zei over het feit dat hij niet wist dat ze zo veel geld had. Ivy kuchte zachtjes. "Ik heb het er gewoon niet graag over, het is nog steeds mijn ouders' geld" zei ze zachtjes. "Ik voel me schuldig als ik er te veel van gebruik dus gebruik ik meestal nog mijn loon die ik hier verdien op het instituut en laat ik dat geld gewoon staan op de bankrekening mocht ik het echt nodig hebben" zei ze zachtjes. Ze nam een hap van het broodje en fronste lichtjes. Het maakte haar helemaal niets uit, en ze had het er gewoon niet graag over. "En ik had nu niet zoveel andere dingen om mijn geld aan uit te besteedden, ik zat toch maar heel de dag hier" protesteerde ze nog. Suzan rolde met haar ogen en lachte even. "Je moet je niet beledigd voelen Iv" lachte ze. Ivy sloeg even haar armen over elkaar en schudde haar hoofd. "Ik ben niet beledigd" zei ze zachtjes. Ze nam een slokje water van haar glas. "Dus, we mogen toch wel eens op bezoek komen he, in die week?" Ivy knikte even bij het horen van Dereks vraag. "Sure, jullie zijn altijd welkom" zei ze iets vrolijker. Ze ging wat beter gaan zitten.

Account verwijderd

schreef:
Hij trok even een gezicht toen ze hem vertelde dat ze zijn pak ook mee zouden nemen op vakantie, wanneer zou hij dat nou dragen? Nou ja, het kon ook geen kwaad, maar hij verwachtte niet dat hij het zou dragen daar. Misschien een avond voor haar plezier. Vanavond in elk geval niet. Hij had zich ook afgevraagd of dat ze van plan waren te reizen in hun pak en jurk, of dat ze nog terug zouden gaan om om te kleden. Dat hadden ze ook gewoon in de auto kunnen doen, bedacht hij zich nu.
'Jij hebt geen gelegenheid nodig voor een jurk.' zei hij, waarna Jason begon te knikken. In elk geval was iemand het met hem eens. Wat hem betreft kon ze ook gewoon de hele dag in een jurk rondlopen en zo nu en dan haar jurk uittrekken om te zwemmen en te zonnen in haar bikini.
Hij luisterde naar haar verhaal over auto's, waarna hij knikte. Hij begreep het ook wel, het was alleen dat hij er nooit echt over nagedacht had. Ze had hem verteld dat ze geld geërfd had, maar hij was gewoon wat verbaasd dat ze geld aan auto's uitgaf, hij had haar niet gezien als een vrouw die echt iets om auto's gaf.
'Je zou je niet schuldig moeten voelen.' mompelde hij. Haar ouders zouden ook niet willen dat ze zich er schuldig over zou voelen, dat wist hij in elk geval zeker. Elke ouder wilde dat zijn of haar kind gelukkig was, niet dat ze zich schuldig voelden. Als hij dood zou gaan en zijn kinderen geld na zou laten, zou hij ook willen dat ze het geld gebruikten om er zelf gelukkig van te worden, hij had er ten slotte niets meer aan.
'Maar ik weet zeker dat je nog wel iets krijgt om je geld aan te besteden.' kinderen, bijvoorbeeld. Maar dat zei hij niet hardop, ze hadden het er nooit echt over gehad in het bijzijn van de rest. Daar hadden ze ook nog een hele tijd voor. Hij duwde een kus tegen haar wang en kwam toen overeind, hij at graag warm.
'Jullie wel, Jason niet.' grapte hij, waarna hij de rest even verliet om eten te gaan halen. Hij at 's avonds liever warm, dus moest hij net wat meer moeite doen. Het duurde echter niet lang voor hij weer terug was met een bord bami. Ryan wist altijd wat er op het menu stond, maar voor hem was het altijd een verrassing. Hij ging weer naast Ivy zitten. Kort keek hij naar haar, waarna een glimlach rond zijn lippen speelde, het zou niet lang meer duren voor ze op vakantie zouden gaan.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld