Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy maakte een protesterend geluidje. "Dit is zo niet eerlijk" gromde ze toen hij zei dat ze geen gelegenheid nodig had om een jurk te dragen. "Mannen zouden moeten een pak kunnen dragen op gewone dagen, in hun vrije tijd" gromde ze even terwijl ze een stukje salade opat dat tussen haar broodje zat. Ze wees Jason beschuldigend aan. "En waag het niet het met Oliver eens te zijn, jij wilt me gewoon zien in die jurk die je me hebt cadeau gegeven" driegde ze. Jason schudde lachend zijn hoofd en nam een slok van zijn biertje. Ivy vroeg zich af wie er vanavond dronken zou eindigen. Waarschijnlijk Jason, heel misschien Suzan, maar ze wist het niet zeker omdat Jules er ook bij zou zijn. Ivy zuchtte even en schudde haar hoofd. "Het is niet alsof ik zo verslaafd ben aan auto's ofzo, ik was nogal jong en redelijk spontaan toen ik ze kocht"'gaf ze toe. "Hmm, ik denk niet dat ik mijn geld daar nog zou aan uitgeven nu" fronste ze. Ze had al een deel aandelen gekocht met een klein deeltje van het geld en de rest stond nog steeds op haar bankrekening. Jason lachte even. "Mag ik dan je Ferrari, of dan toch ten minste die kever" Ivy keek hem gechoqueerd aan. "Alles behalve mijn kever, die is mijn trots" lachte Ivy. Ze was er gewoon dol op. Het was misschien wel vreemd, maar ze vond het gewoon een super auto. Ivy glimlachte lichtjes toen Oliver zei dat ze wel iets zou vinden om haar geld aan te besteden. Waarschijnlijk dachten ze nu wel hetzelfde. Maar al dan nog zou ze er nog iets mee willen doen, iets voor het liefdadigheidswerk. Maar ze wist alleen nog niet precies wat. Ze gaf hem een zachte tik toen hij een kus op haar wang drukte en warm eten ging halen. Ivy at de rest van haar broodje op. Ze begon weer te zijn zoals vroeger, gezond eten, gezond denken. Ze wist hoe het werkte na een missie, dan had ze vaak breakdowns, als effect op al de spanning. Het enige wat ze eraan kon doen was rustig blijven en zichzelf dwingen normaal te doen. Dan kwam het allemaal wdl goed. Niets om zich er zorgen over te maken. Ivy dronk de rest van haar glas water op en glimlachte terug toen Oliver ging zitten. Ze maakte een geluidje toen ze zag wat er op het bord lag. "Verdomme, ik had ook warm moeten eten, ik ben dol op bami" kreunde ze. "Nu zit ik veel te vol" klaagde ze. Ze trommelde met haar vingers op de tafel en nam nog een kleine appel uit de fruitmand.

Account verwijderd

schreef:
Het was in principe mogelijk om een pak te dragen in je vrije tijd, maar het was niet zo gewoon als het dragen van een jurk. Daar had hij toch een voordeel, want hij zag haar erg graag in een jurk. Die blauwe jurk stond haar erg mooi, hij zou haar graag in die jurk zien. En ze kon hem ook in het openbaar dragen, dus hopelijk zou hij de jurk vaker dan één keer zien.
'Over die jurk gesproken, neem je die ook mee?' vroeg hij. Die mocht ze wel in haar vrije tijd dragen, als er geen mannen in de buurt waren die naar haar konden kijken. Alleen hij. Ook dat zou hij helemaal niet erg vinden, de jurk die Jason had uitgekozen maakte het bijna onmogelijk voor hem om niet aan haar te zitten. Het was niet alsof hij nu alleen maar om uiterlijk gaf, maar haar uiterlijk vond hij toch ook wel erg leuk. Hetzelfde gold voor haar, als hij haar woorden mocht geloven, dus ze nam het hem vast niet kwalijk.
'Dat is maar goed ook, anders zou je waarschijnlijk meer om auto's geven dan ik.' lachte hij. Hij vond auto's wel mooi, maar het was geen echte hobby. Als voor Ivy wel een hobby was, zouden hun rollen toch echt omgedraaid zijn. Hij was niet zo ouderwets dat hij dat erg zou vinden, maar hij zou het wel komisch vinden.
Hij keek even naar zijn eten en draaide toen wat bami om zijn vork, waarna hij een hap van zijn eten nam. De bami was prima te eten, zoals altijd. Heel even volgde hij het gesprek tussen Derek en Ryan, maar al snel werd zijn aandacht weer door Ivy getrokken. Hij fronste even en lachte toen, hij wist dat Ivy dol was op bami. Als hij had geweten dat ze dat zouden eten, zou hij haar wel gestopt hebben voor ze een broodje had gepakt.
'Je hebt pas één broodje op. Je voelt je wel oké toch?' vroeg hij zacht, waarna hij even naar het brood keek. Ivy was geen grote eter, zo nu en dan twijfelde hij of ze te weinig at of niet. Waarschijnlijk was hij gewoon overbezorgd.
'Als je je bedenkt mag je altijd van mijn bord mee eten.' hij gebaarde even naar haar vork en nam toen nog een hap. Vergeleken met haar voelde hij zich altijd een grote eter, hij at een broodje en een bord vol met bami, waarna hij makkelijk nog een appel of ander stuk fruit naar binnen kon werken.

Account verwijderd

schreef:
Ivy haalde haar schouders even op en glimlachte plagerig naar hem. "Misschien..." Ze grijnste even en schudde toen haar hoofd. "Nah, ik denk niet dat ik hem dan al ga dragen, misschien later" Ivy dacht even na. "En hij raakt ook niet meer in de koffer" gaf ze lachend toe. Ivy gaf hem een por. Ze wist heus wel dat hij haar maar al te graag zou willen zien in die jurk, maar misschien later. Ivy gniffelde zachtjes en schudde haar hoofd lachend. "Nah" mompelde ze grijnzend. "Dat zou inderdaad wel komisch zijn" gaf ze vrolijk toe. Ivy maakte weer even een geluidje en stal met haar vork een stukje wortel uit Olivers bord. "Grrrr" mompelde ze even kort. Waarom had niemand haar verteld dat het freaking bami was als avondeten? Ivy keek hem verbaasd aan en knikte. "Ja, ik voel me geweldig, maak je maargeen zorgen" Ze drukte een kus op zijn lippen en lachte even. "En eet maar je bami op, anders steel ik het misschien straks wel" grapte ze terwijl ze knabbelde aan haar appel die bijna op was. Ivy keek even naar het horloge om haar pols en gaf hem een stoot. "Ik denk dat we dan zo eens moeten vertrekken" zei ze enthousiast. Ze wachtte braafjes tot hij klaar was eten en stond toen op. "He, ik help jullie wel met de koffers, dan kan ik ook nog eens kijken waar alles staat voor Baylor" stelde Ryan voor terwijl hij vlug nog zijn drankje opdronk en rechtstond om met hem mee te lopen. Ivy knikte even en wikkelde haar vingers in die van Oliver. Ze liepen naar haar kamer waar Ivy het bed even goed opmaakte en alles wat op de juiste plaats zette. Ze knikte naar een grote doos in de hoek van haar kamer. "Daar staat alles in dat je kan gebruiken voor Bay" zei ze terwijl ze de hond knuffelde en hem even achter zijn oren krabde. "Geen probleem, ik weet wat ik moet doen" verzekerde Ryan haar. Ivy knikte even dankbaar en nam een koffer mee. "De rest van het team komt straks wel als jullie vertrekken" Ivy knikte. "Oh god, Ryan, zorg alsjeblieft dat Jason niet in de kofferbak kruipt"

Account verwijderd

schreef:
'Dan al? Je hebt hem al een hele tijd hoor.' mopperde hij, waarna hij even naar haar keek. Hij moest toch toegeven dat hij haar maar al te graag in die jurk zag. Hij had het één keer gezien, maar dat was vrij kort en ze had alleen maar stilgestaan in de badkamer. Ze had zich niet eens zeker genoeg gevoeld om de badkamer uit te komen en het aan hem te laten zien.
'Zeker weten?' hij wist wel dat ze zo slank moest blijven om haar gave, maar hij betwijfelde of ze op zo weinig voedsel kon leven. Misschien at hij ook gewoon wat veel, misschien was het voor haar wel genoeg, maar hij kon het toch niet laten om zich een beetje zorgen over haar te maken. Misschien moest hij er toch eens op letten op vakantie, of zou hij dan geen goede vriend zijn?
'Je mag het wel stelen.' verzekerde hij haar. Hij duwde nog een hap naar binnen en glimlachte even. In elk geval at ze nog een appel, dat was een goed teken. Ze zouden het er op vakantie toch wel over hebben. Als hij eraan dacht in elk geval. Hij wilde er zeker van zijn dat het allemaal goed met haar ging.
'Dan komen we nog best op tijd aan.' hij keek even naar zijn horloge, het was toch handig dat ze niet naar dat feest gingen. Nu waren ze nog in staat iets te doen als ze aankwamen, hij vond het altijd leuk om te kijken waar ze beland waren als hij ergens kwam. Hij at de rest van zijn eten en kwam toen overeind. Hij keek even naar hun handen en liep toen door. Ivy had het woord en hij had niet echt iets toe te voegen, dus knikte hij slechts toen Jason hen vertelde dat ze de rest van het team zo wel zouden zien.
'Ik rijd hem persoonlijk weer terug als hij in de kofferbak kruipt.' gromde hij. Hoewel hij de man graag mocht, had hij geen zin om zijn grappen een week lang aan te horen en geen seconde alleen met Ivy te zijn. Hij tilde zijn koffer op, die duidelijk zwaarder was dan gisteren, en keek toen naar Ivy.
'Klaar om te gaan?' vroeg hij. Het was geen spits meer, dus waarschijnlijk konden ze wel doorrijden en zouden ze rond een uur of twaalf aan komen. Ze hadden wel eens langere nachten gehad. Hij duwde een kus tegen Ivy's lippen en keek toen om zich heen. Hij had niet echt een lijst, maar hij had niet het gevoel dat hij iets vergat.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte om zijn gemopper en gaf hem een stoot. Ze boog zich naar zijn oor. "He, ik heb nog wel betere dingen mee dan die jurk hoor" fluisterde ze zachtjes met een grijns. Ze ging weer goed zitten en haalde een hand door haar haren. Ze had best wel leuke dingen ingepakt, waarvan ze zeker wist dat Oliver ze leuk zou vinden. Maar dat moest de rest niet weten. Ze knikte even. "Heel zeker" zei ze met een glimlachje. "Maar lief dat je je zorgen maakt, maar doe dat maar niet, het gaat prima met me" zei ze eerlijk. Het was schattig dat hij zich zo'n zorgen maakte, maar ze zou zichzelf heus niet uithongeren. Ze lachte even toen hij zei dat ze zijn eten wel mocht stelen. Tuurlijk mocht dat van hem, hij was gewoon een lieverd. Ivy schoot in de lach toen hij zei dat hij Jason persoonlijk zou terugrijden als hij zoiets zou uithalen. "Je kan hem ook gewoon ergens afzetten aan een station ofzo" grapte ze. Ze zag het al voor zich. Nah, Ivy had niet echt de behoefte aan een Jason op een rustige vakantie. Jason zou die vakantie wat minder rustig maken, dat was zeker. Ivy knikte nogmaals. "Helemaal klaar om te gaan" zei ze vrolijk. Ze genoot van de kus op haar lippen en woelde even door zijn haren. "Let's go" zei ze vrolijk terwijl ze de trolley achter haar aan rolde naar de voordeur. Ryan had Baylor al aan zijn zij lopen en Ivy glimlachte even. "He, Ryan, ik zou hem wel vasthouden als we vertrekken, ik ben bang dat hij anders meeloopt met de auto ofzo" gaf ze toe. Het zou wel een streek zijn die Baylor zou uithalen. Ryan knikte even. "Sure, geen zorgen" zei hij met een glimlach. Ze liepen naar buiten en Ivy grijnste toen Derek naar haar zwaaide met de autosleutels in zijn handen. Ze ving ze in een reflex op en gaf ze aan Oliver. "Is het beter als jij eerst rijdt? Want als je nu slaapt denk ik dat je straks niet meer kan rijden" lachte ze zachtjes. Ze glimlachte lief en deed de koffer open van haar auto, waar Derek hielp met de koffers erin te duwen. "He, vermaak jullie je maar op je vakantie he?" Zei Elise met een lieve glimlach. Ze drukte een vlugge kus op Ivy's wang. "Doen we" Ivy grijnste even naar Oliver.

Account verwijderd

schreef:
Waarschijnlijk was het niet alleen voor hem de eerste keer in een lange tijd dat hij helemaal niets hoefde te doen. Als hij goed opgelet had, was Ivy ook nooit echt op vakantie geweest. Hij kon zich het verhaal van Joel nog wel herinneren. Hij wist niet hoe lang Joel en Ivy samen geweest waren en hij wist ook niet hoeveel tijd er gezeten had tussen de relatie van Joel en die van hen, maar hij durfde wel met zekerheid te zeggen dat ze al een hele tijd geen rust meer gehad had. Hij wist dat het goed zou zijn voor hem, maar waarschijnlijk ook voor haar.
Zijn blik gleed even naar Baylor toen Ivy vertelde dat Ryan hem vast moet houden, zoiets zou hij ook nog wel zien gebeuren. Natuurlijk zou de hond de auto niet bij kunnen houden en zou hij het niet voor elkaar krijgen mee te gaan, maar het was geen fijn idee dat de hond hen zou volgen en ergens de weg kwijt zou raken. Bij die gedachte keek hij naar Ivy, hij vroeg zich af of ze het er moeilijk mee had om Baylor een week achter te laten. Ten slotte was het haar hond en was ze er elke dag een hoop mee bezig, nu zou ze het beest een week niet zien.
'Waarschijnlijk wel.' gaf hij toe. Hij nam de sleutels aan en draaide ze in zijn hand. Hij zou willen dat het anders was, maar zeer waarschijnlijk was hij te slaperig om te rijden als hij eenmaal een paar uur geslapen had. Nu voelde hij zich nog prima, dus het was beter als hij eerst reed. Hij legde zijn tas achterin de kofferbak en keek toen even naar de rest, het was toch een raar idee dat ze ze een week niet zouden zien. Al maanden bracht hij elke dag door met deze mensen.
'Ik denk dat dat geen probleem gaat worden.' zei hij, terugdenkend aan de woorden van Ivy tijdens het eten. Hij lachte toen Ivy hem een grijns toewierp. Hij kon het niet helpen dat hij nadacht over wat het precies kon zijn dat nog beter was dan die jurk, maar hij kon zich zo niets bedenken. Voor zo ver hij wist had hij haar zien inpakken, maar misschien had hij ook gewoon niet echt opgelet of had ze ook nog dingen gepakt toen hij er even niet bij was. Wat het ook was, hij zou het vast vanzelf wel zien.
'Dan zien we jullie over een week wel weer.' zei Ryan, waarna hij even glimlachte. Hij knikte, waarna hij kort afscheid nam van het team. Jason kon zijn grijns niet verhullen, dat was geen verrassing. Hij schudde even lachend zijn hoofd en stapte toen in de auto, waarna hij rustig wachtte tot Ivy ook klaar was om te vertrekken.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even en keek een beetje bezorgd naar Baylor. Ze voelde de tranen in haar ogen prikken en veegde ze vlug weg. "Ivy Winters, zit je nu bijna te huilen om je hond?" vroeg Suzan met een lichte grijns om haar mond. Ivy lachte zachtjes. "Sorry, het is gewoon zo vreemd" gaf ze toe. Ze ging op haar hurken zitten en knuffelde Baylor, die haar een lik gaf. "Braaf zijn he, buddy?" Ze drukte een kus op zijn snuit en glimlachte lichtjes. Ze keek naar Ryan en glimlachte. Hij zou heus wel goed zorgen voor haar hond, maar het was gewoon haar allereerste huisdier en ze was dol op de hond. Ze zou niet weten wat ze zou doen mocht het beestje iets overkomen. "Oh come on, het is maar een weekje" mopperde Jason even. Ivy knikte zachtjes en stond op waarna ze hem een glimlach schonk. "I know, I know" Ze wuifde het weg. "Ik stel me aan" lachte ze terwijl ze een hand door haar haren haalde. "We kunnen Baylor gewoon niet elke dag meenemen als we veel willen doen op vakantie en ik denk dat we allebei wel eens willen uitslapen" zei ze met een glimlachje. Ryan fronste even. "Dus nu dwingen jullie mij om elke dag vroeg op te staan?" Grapte hij, om haar wat gerust te stellen. Ivy lachte zachtjes en gaf hem een zachte por waarna ze naar de auto liep en de kofferbak sloot. Ivy lachte even om Oliver en nam afscheid van de rest. "Okey, tot over een week, of als jullie op bezoek komen vroeger" zei Ivy met een grijns. Ze waren altijd welkom om te komen, misschien zou ze zelfs wel missen in een weekje tijd. Ze stapte in en ging gaan zitten op de passagiersstoel, waarna ze nog even naar Oliver glimlachte. "Sorry als ik in slaap val" zei ze met een grijns. Ze draaide de muziek aan en al snel waren ze al vertrokken. "We're going on a trip, in our favourite rocketship" zong Ivy zachtjes met een grijns op haar gezicht. Ze kon er niet aan doen, het was iets dat ze al sinds kleinsaf meezong als ze met haar ouders op reis gingen. De kleine Einsteins was gewoon vroeger haar lievelingsserie geweest op tv en de deuntjes brachten haar leuke herinneringen op. "Oeh, ik hoop dat het lekker warm is" zuchtte Ivy dromerig.

Account verwijderd

schreef:
Het duurde niet erg lang voor Ivy ook in de auto kwam zitten. Hij kon het niet laten om even naar haar te kijken om haar humeur te peilen, maar hij dacht dat het wel meeviel. Hij wist wel dat ze er moeite mee had om Baylor achter te laten en hij dacht zelfs dat ze het team stiekem zou gaan missen, maar verder leek ze zich niet zo vreselijk te voelen. Mocht het echt niet gaan, konden ze nog altijd terug rijden. Ze waren niet afhankelijk van een vlucht, in principe konden ze gaan en staan waar ze zelf wilden.
'Dat is eigenlijk de bedoeling.' als ze in slaap viel, hoefde ze niet zo vermoeid te reizen. En bovendien zou het sowieso niet fijn zijn als ze aan zouden komen en ze nog te vermoeid was om heel even rond te kijken. Hij pakte heel even haar hand, waarna hij haar hand naar zijn gezicht bracht en een kus tegen de rug van haar hand duwde. Daarna liet hij haar hand weer gaan, waarna hij nog heel even in de spiegel keek naar het team en toen wegreed. Het was toch raar om het team zo achter te laten, maar hij kon niet zeggen dat het vervelend was. Hij was wel toe aan een weekje met Ivy alleen, hij vond tijd met haar alleen ook nodig. Het was niet alsof ze op het instituut geen tijd alleen hadden, maar het kwam regelmatig voor dat er mensen binnen liepen of dat ze een verplichting hadden waardoor ze nooit echt tijd samen hadden.
'Warmer dan hier in elk geval.' zei hij, waarna hij even glimlachte. Ze hadden nog wel wat uren te gaan en sinds het op het instituut ook niet meer zo koud was, wist hij zeker dat het daar wel oké zou zijn.
'Ga nu maar slapen, anders ben je straks te moe om te rijden.' mompelde hij, waarna hij kort zijn blik op haar liet rusten en toen weer op de weg lette. Hij was blij dat hij meteen zijn rijbewijs had gehaald toen dat mogelijk was geweest, in de bende had hij hem zeker niet gehaald en hij betwijfelde of hij het gehaald had tijdens zijn tijd op het instituut, zo veel tijd had hij niet. Gelukkig hoefde hij zich daar niet druk over te maken. De auto was prima, de weg was rustig, ze konden gewoon doorrijden.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even en knikte. "Maar als ik in slaap val, ben ik bang dat je me niet wilt wakker maken en gewoon blijft doorrijden" gaf ze toe. Oliver maakte haar niet graag wakker. Ze bloosde lichtjes toen hij een kus op haar hand drukte en glimlachte. Het was vreemd om het team zo achter te laten, ook al was het niet voor lang. Hoe zou het dan zijn als ze op reis gingen voor een maand? Of als ze weggingen van het instituut? Ze wou er liever nog niet te veel aan denken. Het was fijn om eens tijd met Oliver alleen door te brengen, zonder de dagelijkse trainingen en verplichtingen. In het instituut was alles bijna volgens planning, met uren om te ontbijten, enzovoort. Nu konden ze zelf eens hun dag regelen. Ivy glimlachte terug. "Hmm" mompelde ze even. Ivy keek hem aan en drukte een vlugge kus op zijn wang. "Beloof me dat je me wakker maakt als we halverwege zijn" zei ze met een glimlach. Ze wist wel dat hij ook de hele dag kon rijden maar dan zou hij vast wel vermoeid zijn als ze aankwamen. Ivy knikte even en in een seconde lag ze op de achterbank. "He, deze keer mocht ik toch wel mijn gave gebruiken he? Ik wil geen ongeluk veroorzaken omdat ik mezelf naar achter moet wurmen" protesteerde ze. Ze drukte een kus op zijn schouder. "Oh, en ik heb je hoofdkussen meegepikt" gaf ze toe terwijl ze zijn kussen nam en een dekentje uit de koffer. "Jouw kussen ligt zoveel beter dan het mijne" grapte ze. Okey nee, ze had gewoon een kussen genomen van haar bed en toevallig was dat het zijne. Ze ging plat liggen en gaapte even. Gelukkig rook de auto niet muffig, ze haatte de geur van stof. En hij rook ook niet te nieuw, hij rook gewoon...ehmmm...nou ja, gewoon. "Hmmm, stiekem vind ik het heel erg leuk dat we niet moeten gaan naar dat feest, anders was ik nog meer vermoeid" zuchtte ze. Ze krulde haar benen op op de zwarte leren zetels en trok het deken wat beter over zich. "Slaapzacht" zei ze met een kleine glimlach. Ze gaapte even en voelde haar ogen na een halfuurtje al dichtvallen.

Account verwijderd

schreef:
Hoewel hij in eerste instantie ook gedacht had dat hij haar niet wakker zou maken om te rijden, was die gedachte na een paar uur toch veranderd. Hij zou het waarschijnlijk wel halen zonder ongelukken, maar hij wist dat hij te vermoeid zou zijn om nog iets te doen als hij door zou rijden. In principe was dat ook niet zo'n groot probleem, maar hij wist dat hij Ivy beloofd had haar wakker te maken als ze op de helft waren. Ze waren al over de helft, waarschijnlijk veertig minuten over de helft, maar hij had besloten te stoppen op een parkeerplaats zodat ze rustig de tijd had om wakker te worden voor ze zou gaan rijden. De dichtstbijzijnde parkeerplaats was drie kwartier over de helft. Hij kon zich er niet druk over maken, ze had nog steeds een paar uur rijden te gaan.
Die laatste vijf minuten luisterde hij naar de radio die hij zacht aangezet had, naar liedjes die hij nog niet eerder gehoord had. Hij was geen grote muziekfan, hij luisterde gewoon naar wat er op dat moment op de radio was. Hij had alleen zeer weinig tijd om naar de radio te luisteren en wanneer hij naar de radio luisterde, was elke lied nieuw voor hem. Ach, het had zo zijn charmes om alles voor de eerste keer te horen. Als ze begonnen te praten, besefte hij dat hij afgesloten was van de wereld voor drie jaar, de meeste namen herkende hij niet. Ondertussen werd het beter, iedereen lichtte hem in over dingen die hij toch echt hoorde te weten.
De parkeerplaats was niet druk, er stonden slechts twee andere auto's. Niet erg verrassend, het was al een hele tijd avond en normale mensen zaten nu thuis op de bank. Hij gaapte even, parkeerde de auto en wreef even in zijn ogen, waarna hij even achterom naar Ivy keek. Hij kon het niet laten om even te glimlachen, Ivy zag er lief uit als ze sliep. Hij stak even zijn arm uit om zacht door haar haren heen te kunnen gaan.
'Iv, wakker worden.' zei hij, waarna hij het haar uit haar gezicht streek en haar bekeek. Als ze te moe was, kon hij nog altijd die laatste paar uur alsnog rijden. Hij zou wel vermoeid zijn, maar hij kon beter doorgaan dan even slapen en vervolgens weer moeten rijden.
'Weet je zeker dat je wilt rijden?' vroeg hij. Nu kon ze hem nog vertellen dat ze te vermoeid was. Even keek hij op zijn horloge, het was langer rijden dan hij ingeschat had, Ivy had nog tweeënhalf uur te gaan.

Account verwijderd

schreef:
Pas na een hele tijd werd Ivy weer wakker gemaakt door Oliver. Ze gaapte even slaperig en opende haar ogen even, waarna ze recht ging gaan zitten en haar haar wat fixte. Ze knipperde even verward met haar ogen en knikte even. "Sorry, wat zei je?" vroeg ze verward. Toen besefte hij pas zijn woorden. "Ehe, heel zeker, hoe was het rijden zonder mijn typische gebabbel?" grapte ze terwijl ze de auto uitstapte om even haar benen te strekken. Ze was nog wat slaperig, maar dat ging zo wel over. Ze zou redelijk snel wakker zijn. Ivy keek even om haar heen. Het was al avond en de verlichting zorgde ervoor dat de straat toch nog goed te zien was. Ivy drukte een kus op zijn lippen en knikte naar zijn hoofdkussen. "Ik heb niet gekwijld op je kussen" zei ze met een glimlach. Het verbaasde haar dat ze echt nog goed had geslapen in de auto, ze had geen last gehad van putten in de straat ofzo. Oliver reed snel, maar ook wel rustig en veilig. Ze zocht even in haar tas naar de thermoskan met koffie erin die gelukkig nog steeds warm was en ze dronk er een paar vlugge slokken van. "Wil je ook?" vroeg ze Oliver met een kleine glimlach. Ze trok haar kleren wat recht en wisselde met hem van plaats, waarna ze de stoel wat naar voren schoof zodat ze goed zat. "Nog iets interessants gebeurd terwijl ik was aan het slapen?" vroeg ze vrolijk. Ze keek even op de gps en knikte even toen ze zag dat het nog tweeënhalf uur rijden was. Dat zou geen probleem zijn. Ze kon het perfect aan. Ze keek hem aan en gaf hem een por. "Slaap jij nu maar eens, je ziet er veel te vermoeid uit" gaf ze toe. Ze keek even om haar heen en volgde met haar vinger het lijntje op de gps. "Hmmm, I got it" zei ze even bestuderend. Ivy zou wel de weg vinden, het was redelijk simpel. "Ik maak je wel wakker als we er zijn"

Account verwijderd

schreef:
Ivy zag er altijd jong uit als ze wakker werd, jong en zorgeloos. Hij vond haar er lief uitzien als ze sliep, dat kon hij niet ontkennen. Ze was echter al snel echt wakker en hij lachte zachtjes toen ze een beetje verward naar hem keek en hem vroeg wat hij gezegd had. Misschien had hij haar gewoon laten slapen.
'Stil.' antwoordde hij. Op een gegeven moment had hij zelfs de radio zachtjes aangezet omdat hij bang was dat hij in slaap zou vallen achter het stuur. De eerste twee uur had hij daar nog geen last van gehad, maar rijden werd toch vermoeiend als het stil was en het ook steeds later werd. Hij stapte uit de auto en leunde even tegen de auto terwijl Ivy haar benen strekte. Hij vond het verrassend hoe snel ze over haar slaap heen was. Ze leek niet zo vermoeid als hij was en dat terwijl hij niet eens geslapen had. Aan de andere kant, niet iedereen was zoals hij.
'Als je dat wel gedaan had, had ik ook gewoon het kussen om kunnen draaien.' lachte hij. Hij kon zich er niet echt druk over maken of dat ze op zijn kussen gekwijld had of niet. Als hij het kussen omgedraaid had, had hij er geen last van. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem vroeg of hij ook koffie wilde, hij wilde de overgebleven uren nog slapen. Als hij nu sliep, zou hij straks tijdelijk vermoeid zijn, maar hij zou het wel langer volhouden dan als hij niet sliep. Koffie maakte hem niet druk, maar het hield hem wel wakker.
'Nee, niet echt. Het is nogal rustig op de weg.' vertelde hij haar, waarna hij gaapte en het kussen van de achterbank pakte. Hij zou niet achterin gaan liggen, daar was hij simpelweg te lang voor. Het paste niet. Hij ging op de bijrijdersstoel zitten en duwde de stoel toen een stuk naar achter, waardoor hij wat meer onderuit lag.
'Hmhm.' mompelde hij toen ze hem vertelde dat hij er vermoeid uit zag en dat ze hem wel wakker zou maken als ze er waren. Hij gaapte opnieuw en sloot toen zijn ogen. Waarschijnlijk had hij nog geen vijf minuten nodig voor hij in slaap viel, hij had er nog nooit moeite mee gehad om in slaap te vallen. Nu al helemaal niet meer, Ivy zorgde voor genoeg rust.

Account verwijderd

schreef:
Oliver lag al snel te slapen, en het was best wel saai om met niemand te babbelen. Ondertussen moesten ze er al bijna zijn, ze zaten niet meer op de snelweg en reden nu langs het ene stadje naar het andere. Ze keek even naar Oliver die achterover lag op de passagiersstoel en die zachtjes aan het ademen was. Een glimlach verspreidde zich om haar mondhoeken, die ze onmogelijk kon tegenhouden. Ze beet zachtjes op haar onderlip. Hij zag er zo rustig uit, zorgeloos. Ivy keek weer voor zich. Tot nu toe was alles vlot gegaan op de weg, ze hadden nog geen file gehad, dus dat was super. Problemen om wakker te blijven, waren er op één of andere manier niet. Ze had zachtjes de muziek aangezet op de radio en zong af en toe wat mee met de tekst. Maar niet te luid,om Oliver niet wakker te maken. Ivy keek even op de beschrijving van het huisje en knikte toen even als bevestiging voor haarzelf. Eerst moesten ze naar het hoofdgebouw om wat documenten te ondertekenen en de sleutels af te halen. Ze reed na vijftien minuutjes voorzichtig het paadje op en stopte de auto. Ze aarzelde even maar liet Oliver toch nog slapen. Hij kon de slaap wel gebruiken naar het schijnt. Ivy beet kort op haar onderlip en stapte uit de auto waarna ze naar binnen liep. Het verwonderde haar dat er nog steeds mensen aan het werk waren zo laat, maar het kon ook zijn dat ze gewoon waren opgebleven om hen te ontvangen. "Ivy Winters?" De man aan de balie glimlachte vriendelijk naar haar en stond op om haar hand te schudden . "Goeienavond" zei hij haar. Ivy glimlachte vriendelijk terug. "Was het moeilijk om het gebouw te vinden?" De man liep terug naar de balie en rommelde wat in de kastjes. "Nee hoor, dat viel heus mee, en we gebruiken de gps" zei ze glimlachend. De man knikte even. "Dus Oliver Forbes en Ivy Winters?" Ze knikte even en keek naar de documenten die ze kreeg toegeschoven. "Gewoon hier even tekenen alsjeblieft" Vlug bekeek Ivy alles. Ze had geleerd altijd het contract te lezen voor ze ook daadwerkelijk tekende. Het ging voornamelijk over schadevergoedingen en regels, dus dat was mooi in orde. Ze zette haar handtekening op het voorziene lijntje onderaan de pagina en schoof de papieren terug. "Dankjewel" De man schoof haar een paar brochures en de sleutels toe. "Het telefoonnummer van het kantoor staat op de eerste pagina samen met een kaartje en jullie verblijfsplaats" Ivy bladerde even vlug door en knikte. Er zaten ook wat toeristische folders tussen die ze misschien konden gebruiken en wat postkaartjes. Ze stak de sleutels in haar jaszak en glimlachte. "Okey, super, dankjewel" bedankte Ivy de man vriendelijk. "Graag gedaan, geniet van jullie week vakantie" Ivy liep terug naar de auto en keek even vlug naar de kaart terwijl ze de gps opnieuw instelde. Ze keek even vlugjes naar Oliver die nog steeds aan het slapen was en reed toen naar het vakantiehuisje, dat al snel te vinden was na een kwartiertje rijden. Ze haalde haar autosleutels uit de auto en kuste Olivers wang. "We zijn er"

Account verwijderd

schreef:
Vroeger had hij nooit kunnen slapen tijdens het reizen, dat was drastisch veranderd toen hij de puberteit ingegaan was en een soort ochtendhumeur ontwikkeld had. Sindsdien had hij altijd en overal kunnen slapen, zelfs zittend in een kroeg. Dat was hem maar één keer gebeurd, maar toen had hij al twee nachten niet meer geslapen. Stom natuurlijk, maar als puber deed hij ook wel eens dingen die hij beter niet kon doen. Het was waarschijnlijk geweest toen hij een jaar of zeventien geweest was en zijn vriendin mocht blijven slapen, slapen was er nooit echt van gekomen. Zo zag je maar weer hoe dingen veranderden als je ouder werd. Toen had hij nog bij zijn ouders gewoond, had hij stress gehad omdat ze in de kamer tegenover hem sliepen.
Hij wreef in zijn ogen voor hij zijn ogen opende, hij had al voorspeld dat hij vermoeid zou zijn, maar het was niet zo erg als hij verwacht had. Hij gaapte en opende zijn ogen toen, waarna hij zijn hoofd schudde en even om zich heen keek. Hij kon de omgeving niet zo goed zien, maar wat hij kon zien beviel hem wel. De huisjes stonden niet boven op elkaar gebouwd, er zat redelijk wat ruimte tussen. Daarnaast kon hij de zee vanuit hier zien, dus ze zaten inderdaad heel erg dichtbij. Hij knikte even, haar woorden waren een beetje laat aangekomen. Hij fronste even toen hij zich bedacht dat Ivy al een kaart had, was ze naar binnen geweest? Hij had niets gemerkt.
'Laten we maar eens gaan kijken dan.' zei hij, waarna hij even glimlachte en toen de deur open trok. Hij opende de kofferbak en tilde hun koffers eruit, waarna hij ze voor het huisje plaatste. Ivy had de sleutels. Hij keek even om zich heen, tot noch toe leek het hem allemaal erg mooi.
'Wil je eerst onze spullen uitpakken of wil je meteen naar bed?' vroeg hij. Hij wist niet zeker hoe vermoeid ze was en met beide opties had hij geen probleem. Waarschijnlijk zou hij nog wel vlug rondkijken voor hij naar bed zou gaan, maar hij had er geen problemen mee om de spullen ingepakt te laten staan voor vandaag. Als hij de foto's mocht geloven, zaten ze in een best wel luxe huisje. Dat was voor hem niet nodig, maar hij moest toegeven dat hij dan toch altijd benieuwd was wat ze allemaal hadden.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte toen hij wakker werd en drukte een kus op zijn lippen. "Goed geslapen?" grapte ze. Ivy keek hem geamuseerd aan en stapte uit. Ivy huppelde naar de voordeur en opende die met de sleutel die ze gekregen hadden. Het slot maakte een zacht klikkend geluidje en Ivy keek om haar heen. "Dit is echt een prachtige buurt" zei ze met een glimlach. Het was er nu toch rustig en ze konden de zee zien. Het was gewoon zo rustig. Ivy knikte even kort en keek hem aan. "Hmmmm, ik denk dat we wel de koffers kunnen uitpakken?" stelde ze voor met een korte glimlach. Ze haalde even een hand door haar ogen. Ze was best wel vermoeid, maar de koffers uitpakken zou nog wel moeten kunnen lukken. Ivy opende de deur wijd open en zocht met haar linkerhand het licht terwijl ze met haar andere hand de koffer meetrok naar binnen. "Wow" Ze keek nieuwsgierig om haar heen. De plek had wel nog veel luxe en was gezellig. Het was best wel fijn om te verblijven op een leuke plek. Ivy glimlachte en omhelsde hem, waarna ze een paar kussen op zijn lippen drukte. "Het begin van een weekje vakantie" fluisterde ze even zachtjes. Ze plofte op de zetel voor een paar seconden,, maar stond al snel weer op om de rest te verkennen. "Er is zo veel glas, geweldig" zei ze met een vrolijke blik. Ivy keek hem aan en trok een gek gezicht. "Het is vreemd om hier te zijn zonder het team, maar niet verkeerd" gaf ze toe. Het was eens iets anders dan gewoonlijk. Ivy stak haar haren in een dot en sprong op. Het vakantiehuisje had maar één verdieping, maar wel met ruime, luxueuze kamers. Meer hadden ze niet echt nodig. Ze liep regelrecht naar de keuken en keek nieuwsgierig rond. Ze konden hier allebei wel leuke dingen koken. Ze deed de koelkast open. "Oh, kijk, ze hebben er al wat eten voor ons ingestopt" zei ze vrolijk. Ivy haalde er een doosje uit met chocolade-pralines en glimlachte. "Geweldig" zei ze enthousiast. Ze zette het doosje weer terug en sloot de deur van de koelkast opnieuw. "Waar is de badkamer?" vroeg ze haarzelf nieuwsgierig luidop af. Ze verstrengelde haar vingers met die van Oliver. "Ik ben gewoon enorm enthousiast" gaf ze lachend toe. Ivy was plotseling haar vermoeidheid kwijtgeraakt door haar nieuwsgierigheid om het huis helemaal te onderzoeken. Ze wou gewoon weten wat Suzan nu eigenlijk had uitgekozen voor hen. En tot nu toe beviel het haar wel. Ze hing de sleutels aan de haak bij de deur, waar ook nog een paar reservesleutels hingen. De brochures legde ze op de keukentafel.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld