schreef:
Het was best lief dat ze niet kon slapen als hij niet meer bij haar lag. Lief, maar ook onhandig. Ze hadden pas een missie gehad, er zouden er nog velen volgen en hij wist zeker dat ze niet elke nacht samen konden slapen. Tenzij Ryan met identiteiten aankwam die gelinkt aan elkaar waren, ze konden nog altijd getrouwd zijn. Hij vroeg zich even af of dat mogelijk was, maar duwde de gedachte toen al snel weer weg. Hij wilde vooral niet aan missies denken nu, hij was hier om het te vergeten.
'Oh, gaan we nu ook al pesten in het dagelijks leven?' vroeg hij, waarna hij even lachend zijn hoofd schudde. Ivy en plagen gingen goed samen, dat wist hij ondertussen wel. Soms plaagde ze hem een hoop, soms niet. Tegenwoordig viel het mee, maar dat was waarschijnlijk door de missie en het feit dat ze daarna gewoon druk waren met bijkomen en een vakantie regelen. Als hij haar moest geloven, zou er nog wel verandering komen op het plaag vlak.
'Daar zou ik niets op tegen hebben.' elke ochtend naast Ivy wakker worden, samen ontbijten, een eigen plaats. Hij wilde het allemaal, maar hij wist dat dat er nu nog niet in zat. Hij wilde het wel, maar hij had het idee dat zij nog geen afstand wilde nemen van het instituut. Zo lang ze daar niet aan toe was, zou hij het ook niet voorstellen.
'Oké, misschien denk ik er ook wel graag aan. Maar ik mag dat.' besloot hij. Sinds ze een relatie hadden, vond hij dat hij er wel over mocht denken. Zo lang het bij denken bleef, had zij er ook geen last van. Het was ook heus niet alsof hij er nu zo ontzettend veel aan dacht, maar soms kon hij het ook gewoon niet helpen. Hij vroeg zich af hoe dat bij vrouwen werkte, waarschijnlijk anders.
'Weet ik. Ik ook van jou.' gaf hij toe. Hij hield van Ivy, een hoop. En ze wist het, hij had het haar al meerdere malen verteld.
'Niet echt.' hij wilde voornamelijk niet te actief zijn, verder kon het hem niet zo veel schelen. Zo lang hij bij Ivy kon zijn en zij vrolijk was, vond hij het allemaal prima. Hij was al blij met deze vakantie zelf, gewoon het samen met haar zijn en het zelf beslissen wat ze wanneer zouden doen.
'Dan weten we ook weer hoe we je krasprobleem op kunnen lossen.' grapte hij, waarna hij een kusje tegen haar lippen duwde en hij even om zich heen keek. Douchen, ja. Hij was er wel aan toe, als hij eerlijk was. Hij begreep waarom ze het gisterenavond niet gedaan hadden, maar nu werd het toch echt tijd.
'Ik ga in elk geval douchen. Je kunt erbij komen of wachten tot ik klaar ben, wat je wilt.' hij raakte kort haar wang aan en liep toen naar de slaapkamer, waarna hij een stel kleren pakte en hij de badkamer op liep. Hij kleedde zich uit en legde al zijn kleren op de wasbak, waarna hij de kraan van de douche open draaide en hij onder de douche stapte.