schreef:
Tijdsprong
Bijna anderhalf jaar en Ivy was nog niet klaar om weg te gaan. Soms dacht hij dat ze er nooit voor klaar zou zijn, dat ze het gewoon niet kon. Hij begon er zelden over. Hoewel ze ondertussen al bijna anderhalf jaar een relatie hadden, wilde hij haar nog steeds niet pushen om weg te gaan. Soms dacht hij er aan om alleen weg te gaan, maar dat kon hij ook niet. Ondanks zijn eigen verlangen om weg te gaan, plaatste hij Ivy boven hemzelf.
'Je doet het weer.' Hij schudde zijn hoofd even en keek met een frons naar Derek. Derek was nog steeds met Elise. Zij leken geen plannen te hebben. Voor zover hij wist, waren ze niet van plan het instituut te verlaten, kinderen te krijgen of te trouwen. Ooit misschien wel, maar voorlopig leek dat nog niet te gebeuren.
'Ik denk niet dat Ivy ooit echt weg zal willen gaan,' mompelde hij. Hij keek even naar Ivy, zij leek nog altijd met even veel plezier hier te zitten. Ondanks de missies, waar hij overigens een gruwelijke hekel aan had, leek ze het prima te vinden hier. Hij dacht daar anders over, hoewel hij dat haar niet vertelde. Ergens had hij nog steeds hoop dat ze binnenkort zou bedenken dat het tijd was om verder te gaan dan dit. Dat had hij echter de afgelopen zes maanden al gedacht. Hij haalde een hand door zijn haar.
'Misschien heeft ze gewoon een zetje nodig?' Derek glimlachte even bemoedigend. Hij had het zogenaamde zetje wel, maar hij deed er niets mee. De ring lag onaangeraakt in een lade, heel ver weggestopt. Hij wist dat hij met haar wilde trouwen, maar hij twijfelde aan het moment. Hij had altijd gedacht dat ze wel samen hadden gewoond tegen de tijd dat het zo ver was, maar dat was niet zo. En dus twijfelde hij of dat hij het wel moest doen. Hij hield van Ivy, hij hield heel erg veel van Ivy, maar hij zou zijn leven niet hier door kunnen brengen. Hij hief zijn schouders op en gooide het gewicht terug op het rek, waarna hij weer ging zitten. Zijn blik gleed even naar de klok, nog een uur voor ze konden gaan eten. Hij zag Ivy niet meer zo veel tijdens de training, Dante had besloten dat hij meer met nieuwelingen moest trainen. De helft van de week was hij bezig met de nieuweling. Vandaag mocht hij tot zijn grote opluchting met Derek trainen. Meestal keek hij dus op afstand naar Ivy, wat hij ook leuk vond. Hoewel hij stiekem altijd wel uitkeek naar het eten, want alleen maar op afstand bewonderen, was minder leuk dan van dichtbij bewonderen.
'Het komt vast wel een keer.' Hij wist niet of hij het zei om Derek te overtuigen, of zichzelf. Als vanzelf gleed zijn blik weer naar Ivy. Als hij eens de tijd had om naar haar te kijken, deed hij dat graag.