Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Tijdsprong :c

'Kom op, Ollie. Je kunt er niet mee stoppen. Iedereen is dol op je.' Celeste sloeg haar armen over elkaar en keek hem aan. Hij wilde er wel mee stoppen. Met het geven van trainingen dan. Ook met het instituut, maar elke keer dat hij van plan was het Ivy te vertellen, bedacht hij zich weer. Het moment dat hij haar zag, was het moment dat hij zich bedacht dat hij haar niet hier alleen kon laten. Dan zagen ze elkaar nog minder dan ze al deden.
'Ik vind het niet leuk om Ivy zo weinig te zien. Bovendien ben ik niet van plan nog een termijn van zes maanden te doen. Ik ben hier geen zes maanden meer,' zei hij. Hij had met zichzelf afgesproken dat de vijf maanden die Ivy haarzelf gegeven ook zijn laatste vijf maanden zou zijn. Ook als Ivy uiteindelijk anders besloot. Hij ging haar niet nog eens een paar maanden gegeven. Dat ging hij niet volhouden.
'Ik zou willen dat Leya zo veel van mij hield als dat jij van Ivy houdt. Het leven is zoveel gemakkelijker dan,' bromde Celeste. Celeste en Leya gingen de afgelopen tijd niet meer zo goed, maar hij wist niet waarom. Als Celeste het wilde zou vertellen, zou ze dat vanzelf wel doen. Hij klopt Celeste even op haar schouder en kwam toen overeind. Hij wist niet zeker of dat Ivy al klaar was met haar training, maar anders zou hij nog altijd even met Baylor kunnen wandelen.
'Ik ben er de komende weken nog wel voor de training, maar ik ga het niet verlengen. Ik zie je morgen weer.' Hij glimlachte even naar Celeste. Celeste had altijd het idee dat zijn relatie met Ivy perfect was, maar dat was het niet. Hoewel hij dol op Ivy was, hadden zij ook hun problemen. Het instituut was hun grootste valkuil. Waarschijnlijk hadden ze helemaal geen problemen als ze ergens samen woonde. Dat wilde Ivy echter niet. Hij stak even zijn hand naar de vrouw op en verliet toen de trainingszaal. De training was vandaag niet eens zo zwaar geweest, maar hij was wel vermoeid. Vorige week had hij weer een nachtelijke training gegeven en hij kreeg niet de tijd om daar overheen te komen. Hij haalde een hand door zijn haar en schudde zijn hoofd. Hij was blij als hij klaar was met het instituut. Hij kon alleen maar hopen dat Ivy besloot met hem mee te gaan, maar hij ging er niet vanuit.
Hij bereikte de kamer van Ivy al snel, waarna hij de deur openmaakte en hij naar binnen liep.

Account verwijderd

schreef:
Nog 1 maand had ze over op het instituut, vandaag was het precies 4 maanden geleden dat ze Oliver had gezegd dat ze zou weggaan na 5 maanden. Oliver wist er niets van, maar ze had al van alles afgesproken met Dante over het ontslag dat ze zou nemen. Ze was nog altijd welkom als ze echt zou willen met trainingen en rondleiden enzo, maar ze zou zich niet meer aan de schema's moeten houden die ze nu hadden. Ze was gestreseerd, en die stress nam telkens maar meer toe. Ze was bang om weg te gaan en een eigen leven te maken met eigen keuzes. Want welke keuze je ook maakte, soms kon je niet voorzien of die keuze nu goed was of slecht. Oliver had ze niets gezegd omdat ze bang wat dat hij te opgetogen zou raken en ze zich zou bedenken. Ze moest er gewoon rustig over kunnen nadenken en dan zou alles wel goed komen. Ivy liet het warme water even over haar lichaam lopen en smeerde de douchegel over haar lichaam toen ze Oliver de kamer in hoorde komen. Ivy gluurde even om de deur en zwaaide naar hem, waardoor enkele schuimpjes in het rond vlogen. "Hey, hoe was de training?" Ze glimlachte even vrolijk en sipoelde alles van haar lichaam. "Is het Celeste al gelukt om je te overmannen?" Grapte ze. Ivy sloeg een handdoek om haar lichaam heen en trippelde voorzichtjes naar hem toe, zodat ze niet zou uitglijden. Ze drukte een kus op zijn lippen en bekeek hem even vrolijk. "He, vind je het erg als ik wat pizza ga bestellen straks voor ons beiden? Ik heb net genoeg tijd om samen met je te eten, maar het moet wel hier, dus ga ik gewoon een pizza gaan halen in superspeed" grapte ze. Ivy keek even uit het raam. Ha, het was echt lekker zonnig, en ze vond het geweldig. Het maakte alles zo vrolijk.

Account verwijderd

schreef:
Al gauw werd duidelijk dat hij niet alleen was in haar kamer. Hij keek even de badkamer in en glimlachte toen Ivy om de deur gluurde en naar hem zwaaide. Hoewel ze zo hun problemen hadden, leek ze nog altijd zo vrolijk. Ze was eigenlijk altijd vrolijker dan hij was. Zij was extraverter dan hij was. Hij viel ook niet echt introvert te noemen, maar echt extravert was hij ook niet.
'Niet anders dan normaal. Ik denk niet dat iemand ooit naar mijn trainingen uitkijkt. Op Celeste na dan.' Celeste wilde graag. Ze was ook sterk verbeterd. Misschien dat de enkele vrouwen die hij trainde naar zijn training uitkeken, maar dat was dan niet om de goede reden. Geen van de mensen die hij trainde, wilde het ook echt doen. Ze vonden het allemaal een beetje onzin, want ze hadden hun gave om hen te beschermen. Ergens zat daar ook een kern van waarheid in, maar desondanks was het toch handig. Zelfs voor hem was het handig en hij was in principe onaanraakbaar als hij dat wilde. Hij lachte even.
'Iv, je weet toch dat haar dat nooit gaat lukken? Ik moet het ze allemaal leren op de manier die het instituut voorschrijft. Ik heb niet dezelfde training gehad als jullie.' Zijn leerlingen begrepen er nooit iets van. Het was vrij komisch. Het was ook niet helemaal eerlijk dat hij andere technieken gebruikte dan zij deden, maar zo zou het altijd een uitdaging voor hen blijven. Bovendien gaf hij zich ook wel eens over, zodat zij gemotiveerd bleven en het idee hadden dat het wel mogelijk was.
'Ik vind het nooit erg om pizza te eten,' merkte hij op met een grijns. Hij drukte een kus tegen haar lippen en liet zijn hand even op haar heup liggen, waarna hij kort naar haar keek. Ten slotte had ze alleen een handdoek omgeslagen en was het te aanlokkelijk om niet te kijken.
'Zo lang je maar niet zo gaat, want dan ga ik het zelf wel halen.' Hij drukte een kusje tegen haar wang en liet haar toen gaan. Hij had een ding voor ongezond eten tegenwoordig.

Account verwijderd

schreef:
"Wel, ik zou wel uitkijken naar mijn trainingen als die gegeven werden door jou" zei ze met een lachje. Ivy schudde haar hoofd even. "Ik denk dat er wel wat mensen zijn die uitkijken naar je trainingen, je bent een geweldige coach, dat weet iedereen" zei ze eerlijk. Dante sprak altijd enorm lovend over Oliver en je mocht geluk hebben als je getraind werd door hem. De beste nieuwelingen waren die van Oliver. Celeste was daar één van. Oliver hielp hem op beide vlakken, fysiek en mentaal. En ook met gaves en zonder gaves. Het was allemaal even belangrijk. Ivy lachte toen hij zei dat het haar nooit zou lukken. "Nah, het gaat haar ooit wel lukken, en dan krijgt ze 20 euro van Jason" Het was haar niet ontgaan dat de twee een weddenschap hadden gesloten, en het amuseerde haar wel. Ivy liet haar hand even rusten op zijn borstkas en schudde lachend haar hoofd. "Dat weet ik" gniffelde ze toen hij zei dat hij het nooit erg vond om pizza te geven. Ze genoot van de zachte kus op haar lippen en hield even zijn lippen vast. "Ik neem er wel twee mee, je ziet er hongerig uit" Ze voelde even zijn vingers over haar heup glijden en lachte om zijn woorden. "Oh, maar misschien krijgen we wel korting als ik zo ga" grapte ze. Ivy keek hem vrolijk aan en gaf hem een por. "Douche jij maar, dan ben ik weer terug voordat je weer uit de douche bent" Ze liep naar de kast en zocht een wit topje uit en een jeans. Haar ogen gleden even naar het bed om te checken of Baylor nog steeds aan het slapen was. Dat was hij ook. Ze glimlachte toen ze vanuit haar ooghoeken Oliver naar de douche zag lopen en kleedde haar om. "He Ollie, ik ga even die kortingskaart uit je portefeuille stelen he?" Ze liep naar het bureau waar ze zijn portefeuille openklapte en tussen al zijn kaartjes zocht naar de Freddie en Bernie pizzeria klantenkaart. Het was hun favoriete pizzeria. Ze waren allemaal zelfgemaakt en smaakten verrukkelijk. Ivy stak de kaart in haar achterzak en keek even naar zijn foto's. Er zaten enorm leuke tussen van hen twee. En die van haar als baby zat er nog steeds in. Ivy fronste even toen ze een klein hoekje zag zitten achter de foto van op de schaatsbaan. Ze wiebelde heel voorzichtjes het plaatje eruit en haar lichaam verstijfde toen ze zag wat erop stond. What the... Verward keek ze naar de deur die openstond van de badkamer en terug naar de foto. Was dit echt? Nee... Haar vingers beefden lichtjes.

Account verwijderd

schreef:
'Maar jij zou niet naar mijn training uitkijken om de training zelf. Want ik denk dat het je werkelijk niets kan schelen hoe je je arm moet buigen als je een stoot met je elleboog wil uitdelen,' merkte hij op. Hij zou het niet erg vinden als hij haar moest trainen, dat zou leuk zijn. Het zou hem waarschijnlijk een hoop kusjes opleveren. Hij zou er waarschijnlijk ook een hoop uitdelen. Hij miste al die kusjes wel.
'Dat vind jij. Ik weet niet zo zeker of de rest er ook zo over denkt.' Hij kon zich niet voorstellen dat ze zo dol op hem waren. Hij deed gewoon wat hem opgedragen werd. Het was niet alsof hij er nu echt passie voor had. Hij wilde gewoon graag zijn tijd uitzitten en vertrekken. Hij voelde zich een beetje opgesloten. Hij wist dat Celeste dol op hem was, maar zij was ook de enige leerling waar hij ook van kon zeggen dat ze een vriendin was. Zij was niet alleen een leerling. Met de rest sprak hij ook een hoop, maar met Celeste was het anders.
'Twintig euro? Dan moet ik haar misschien eens laten winnen,' zei hij bedenkelijk. Van hem mocht Jason zijn twintig euro wel verliezen. Hij lachte even. Hij wist niet dat Celeste en Jason een weddenschap hadden. Het hele team kende Celeste ondertussen wel. Het kwam regelmatig voor dat ze ergens zaten en dat Celeste vanuit het niets bovenop hem sprong. Iedereen vond het wel komisch. Leya had hij ook eens ontmoet, maar zij was nogal teruggetrokken en leek er geen interesse in te hebben om een vriendschap met hem op te bouwen.
Hij knikte en drukte nog een kus tegen haar lippen. Hij moest inderdaad wel douchen, maar hij vond het altijd naar om weg te gaan als ze wat tijd hadden.
'En waag het niet je niet om te kleden,' grapte hij, waarna hij de badkamer in liep. Hij wreef even door zijn ogen en keek naar de spiegel. Hij zag er moe uit. Hij was ook moe. Een zucht gleed over zijn lippen. Nog een maand, dan zou hij hoe dan ook vertrekken. Hij keek even de kamer in en fronste toen. Ivy zag er een beetje geschokt uit.
'Wat is er? Zit de kortingskaart er niet meer in?' vroeg hij met een glimlach op zijn gezicht. Hij leunde even tegen de wasbak om naar Ivy te kunnen kijken.

Account verwijderd

schreef:
"Okey, dat is waar" gaf Ivy lachend toe. "Ik ga niet eens proberen dat te ontkennen" gniffelde ze. Het zou haar wel nog interesseren, maar de meeste dingen had ze ondertussen al geleerd van hem en van de rest van het instituut en andere kampen. Ivy luisterde naar wat hij zei en knikte even. "Wel, ik denk echt dat ze je een prima coach vinden, en ben zeker dat ze dat zullen zeggen als ik het hen vraag" zei ze vrolijk. "Tuurlijk is het wel lastig, maar je geeft gewoon enorm goed advies en probeert hen te helpen, meer hebben ze niet nodig" Ivy lachte even om wat hij zei en gaf hem een stoot. "He, haar niet laten winnen, anders is dat niet eerlijk" protesteerde ze. "Misschien moet ik ook maar eens geld gaan inzetten, alleen twijfel ik, op jou of op Celeste, hmmm" Ze dacht even na. Celeste zou hem wel kunnen verassen met haar hulp, misschien. Ivy rolde lachend met haar ogen toen hij zei dat ze het niet mocht wagen haar niet om te kleden. "Ehe" lachte ze zachtjes. Oliver was best wel traag vandaag, wat ze hem niet verwijtte. Ivy bleef staren naar de foto, naar Oliver oh zo bekende gelaat en de lippen van Claire op de zijne. Je kon het niet voor andere mensen aanzien, het waren duidelijk Oliver en Claire. Claire nog wel. Was alles wat hij haar verteld had een leugen? Was Claire zelf maar een beetje gevaarlijk? Wat had hij bedoeld met blijf uit haar buurt? Wou hij niet dat zij het te weten kwam? Ze kon gewoon niet geloven wat ze zag. Ivy werd al vlug uit haar gedachten getrokken toen ze Olivers stem hoorde en maakte een geluidje waarna ze hem de foto voorhield. "What the fuck is dit?" De tranen liepen al direct over haar wangen terwijl ze de foto in zijn handen duwde. Ze kreeg er amper een woord uit en beet hard op haar onderlip terwijl ze haar bevende handen onder controle probeerde te krijgen.

Account verwijderd

schreef:
'Ik wil je wel trainen. We kunnen het ook hier doen, misschien is dat nog wel leuker.' Hij stak zijn tong even naar haar uit. Ivy was hier al veel langer dan hij was, zij had helemaal geen training nodig.
'Natuurlijk zeggen ze dat. Jij bent mijn vriendin en gaat het aan mij vertellen, dan gaan ze echt niets slechts zeggen,' lachte hij. Ze waren niet achterlijk. Als Ivy het wist, wist hij het ook. Als hij ergens achter kwam, vertelde hij het Ivy ook altijd. Hoewel iedereen altijd wel positief was over Ivy.
'Ach, we zullen het wel zien. Zo lang heb ik niet meer gegaan.' Hij zou hoe dan ook stoppen. Zelfs als hij zou blijven, zou hij stoppen met het trainen. Hij wist dat Dante daar van baalde, maar hij was niet van plan nog eens een paar maanden door te gaan. Dante had graag dat hij mensen trainde, want blijkbaar waren zijn resultaten uitstekend, maar het was niet wat hij wilde met zijn leven. Hij lachte even en schudde zijn hoofd. Hij zou er wel over nadenken. Hij gunde Celeste de overwinning wel, ze deed echt haar best.
Hij fronste even toen Ivy niet direct reageerde. Ze keek alleen maar geschokt naar zijn portemonnee. Normaal gesproken zou hij er om lachen, maar nu leek ze wel heel erg serieus. Meestal herkende hij het wel als ze acteerde. Hij opende even zijn mond om iets te zeggen, maar al snel duwde ze een foto in zijn handen. Verbaasd keek hij naar haar. Wat had hij verkeerd gedaan? Hij keek even naar de foto in zijn handen en stond even met zijn mond vol tanden. Hij had geen idee hoe hij aan die foto kwam. Hij wist niet eens dat er een foto was. Hij kon het zich echter niet allemaal meer herinneren. Hij vergat het als zij wilde dat hij het vergat.
'Nee, Ivy, dit is niet wat je denkt dat het is,' begon hij. Hij verfrommelde de foto in zijn hand en begon zijn hoofd te schudden.
'Ik zou nooit.. Ik heb het daar niet eens in gestopt. Ik wist niet eens dat die foto er was. Laat het me uitleggen alsjeblieft,' smeekte hij bijna. Ze begreep het niet. Hij was niet met een ander gegaan. Hij schudde zijn hoofd. Claire moest het erin gestopt hebben, dat kon niet anders. Natuurlijk had ze dat gedaan, want ze wilde dat hij ongelukkig was. En nu dacht Ivy ook nog dat hij met Claire ging. Hij werd misselijk van het idee.

Account verwijderd

schreef:
Ivy rolde grijnzend met haar ogen toen hij zei dat hij haar hier ook wel wou trainen. "Wel, dan hebben we al genoeg training gehad" grapte ze. Ivy pruillipte even toen hij dat zei en knikte even. "Maar toch ben ik er nog steeds van overtuigd dat ze je mogen" zei ze vrolijk. "Anders zouden ze al lang zijn gestopt met de training" voegde ze er overtuigd aan toe. Ze kon zich niet inbeelden dat één van zijn 'studenten' hem niet mocht. Dat was gewoon niet zo. Ivy knikte even en dacht na. Dante vond het wel jammer dat hij zou stoppen, maar Ivy wist niet wat ze ervan moest denken. Ze was blij dat ze dan wat meer tijd konden doorbrengen met elkaar. Alhoewel, blijkbaar had hij die tijd zonder haar met iemand anders besteed. "Hoezo is dit niet wat ik denk Oliver?" Vroeg ze van streek. Ze wees naar de foto en schudde haar hoofd kwaad. "Dit is duidelijk, je bent al even erg als Joel" snikte ze. Ze luisterde niet naar hem toen hij van alles zat te protesteren. "Oliver, hij zat in jouw portefeuille achter onze foto, je wist het maar al te goed" Ze wendde zich af van hem en schudde haar hoofd. "Ik snap niet..waarom, wat heb ik verkeerd gedaan?" Ze snifte even en haalde gefrustreerd een hand door haar haren. "Ik dacht echt dat je anders was" Ze liep kwaad naar de deur en hield hem open voor hem. Ze aarzelde even. Ze kon niet opnieuw zo makkelijk iemand vergeven, deze keer zou ze ook respect aan haarzelf betuigen door het niet gewoon te negeren. Ze had het moeten weten. "Ga weg" zei ze zachtjes, zijn blik vermijdend. "Ga maar verdorie naar Claire" beet ze hem kwaad toe. Ze had niets meer te zeggen tegen hem. Ze wist niet wat te zeggen, wat te voelen. Ze was kwaad, gekwetst en misselijk tegelijk. Hij had haar al die tijd aan het lijntje gehouden, net zoals Joel. Ze hoefde hem niet meer te zien, ze moesten er geen woorden aan vuil maken.

Account verwijderd

schreef:
Ze begreep het niet. Natuurlijk begreep ze het niet, want hij had het bewust achtergehouden. Hij had haar niets verteld om haar te beschermen en hoewel zij beschermd was, was hij dat niet. Claire wist hoe zwak hij tegenover haar stond. Hij had een te grote zwakte voor Ivy.
'Het is niet wat je denkt,' herhaalde hij. Het was niet wat ze dacht. Hij was niet bij Claire. Alleen de gedachte al maakte hem misselijk. Hij zou nooit bij Claire kunnen zijn. Zij was de laatste met wie hij kon zijn. Elke andere vrouw op het instituut was beter.
'Nee, niet waar. Ik ben niet bij Claire geweest, Ivy. Of wel, ik ben ooit bij Claire geweest. Maar het is niet zoals je denkt dat het is. Ik was bij Claire toen ik nog in die bende zat. En ik was niet bij Claire omdat ik van haar hield, maar omdat zij wilde dat ik bij haar was.' Hij schudde zijn hoofd. Hij kon niet geloven dat dit echt gebeurde. Hij kon niet geloven dat Claire hem dit aandeed. Hoe kon hij zo stom zijn om er vanuit te gaan dat ze wel door die vijf maanden heen gingen komen. Natuurlijk zou Claire hem niet gelukkig laten gaan.
'Ik heb die foto daar niet ingestopt, Iv. Ik zweer dat ik niet bij Claire ben geweest. Ik kan haar niet eens aankijken zonder misselijk te worden.' Hij had heus wel door hoe wanhopig hij klonk. Hij kon Ivy niet kwijtraken, dat kon hij niet.
'Ik ben niet bij Claire geweest,' herhaalde hij. Hij was echt niet bij Claire geweest. Hij was dol op Ivy, hij had niet eens oog voor iemand anders. Hij keek naar haar toen ze deur voor hem opentrok en hij schudde zijn hand. Hij raakte haar pols even aan.
'Je moet me geloven, Iv. Jij bent de enige waar ik de afgelopen twee jaar bij ben geweest en waar ik bij wil blijven. Ik zou nooit iemand anders willen. Al helemaal niet Claire.' Hij haalde gefrustreerd een hand door zijn haren. Waarom begreep ze nu niet dat hij niet bij Claire was geweest? Dat Claire de boel manipuleerde? Ivy kon het niet uitmaken. Nee, hij wist dat hij dat niet zou aankunnen. Hij wilde bij haar blijven, met haar trouwen en kinderen krijgen. Hij wilde dat ze nog steeds bij hem was als ze oud en grijs was.
'Niet doen, alsjeblieft,' smeekte hij.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schudde haar hoofd. Hoe kon het niet zijn wat ze dacht dat het was? Ze vond een foto van hen twee kussend en hij durfde het nog te ontkennen. Ze schudde haar hoofd nogmaals haar hoofd toen hij begon met zijn gepraat. "Bullshit" zei ze terwijl haar stem even oversloeg. "Als dat echt zo was, had je het me verteld" zei ze kwaad. "Jullie twee waren zogezegd alleen maar vrienden" zei ze met een kwade stem. "Als je echt ook maar een klein beetje om me hebt gegeven, zou je het hebben gezegd Oliver" zei ze kwaad. Ze geloofde hem niet. Tuurlijk geloofde ze hem niet. Hij had alle tijd gehad om het haar te zeggen en hij had het niet gedaan. Waarom wist ze niet. Ze vond het laf. "Je zou het verdorie hebben gezegd" snifte ze. Ze luisterde niet eens meer naar zijn wanhopige woorden. "En zeg me dan eens hoe die foto in godsnaam in jouw portefeuille is terechtgekomen die jij altijd bij je hebt?" Ivy gaf hem een duw in de richting van de deur. "Laat me eens raden, grote boze Claire heeft iemand gedwongen om je portefeuille te stelen om onze relatie kapot te maken? Want ze mocht je vroeger niet?" Sarcastisch vlogen de woorden uit haar mond en trok haar pols had weg van hem. "Raak me niet aan" zei ze gekrenkt. Ze schudde haar hoofd. "Ik geloof je niet Oliver, nee, ik kan je niet geloven" Hoe graag ze dat zou willen, Joel had precies hetzelfde gezegd. Ze schudde haar hoofd even en lachte schamper terwijl de tranen over haar gezicht rolden. Vlug veegde ze ze weg. "Weet je, je zegt precies dezelfde dingen die Joel vroeger heeft gezegd, zegt dat niet al veel?" Ze snifte even. Hij had niets van bewijs dat wat hij zei waar was, en ze kon het niet aan. "Ga gewoon weg...alsjeblieft" Haar gedachten waren als een wervelkolk. "Ik wil je niet zien" Ze schudde haar hoofd even.

Account verwijderd

schreef:
Het frustreerde hem da ze het niet begreep. Hij zou haar nooit bedriegen. Nooit. Hij zou het nooit over zijn hart kunnen verkrijgen om haar te bedriegen. Hij hield meer van Ivy dan hij van wat dan ook hield. Toch geloofde ze hem niet. Ondanks dat hij zo hard had gewerkt om haar duidelijk te maken dat hij van haar hield en hij bij haar wilde blijven. Hij schudde zijn hoofd en legde gefrustreerd zijn handen in zijn nek.
'Ik kon het je niet vertellen, Iv. Als ik dat zou doen, was ik je hoe dan ook kwijtgeraakt. Ik heb zelfs nog de sms op mijn telefoon. Ik zou je nooit bedriegen.' Hij begreep dat ze kwaad was, maar hij begreep niet waarom ze niet naar hem wilde luisteren. Ze dacht er niet eens over na dat hij er misschien niets tegen kon doen. Hij had de sms nog. Onbewust had hij misschien wel iets zoals dit verwacht.
'Verdomme Ivy, natuurlijk geef ik om je. Denk je dat ik hier anderhalf jaar op je zou wachten als ik niet om je gaf? Je weet hoe ongelukkig ik ben hier en desondanks ben ik anderhalf jaar voor je gebleven,' gromde hij. Hij was alleen maar gebleven voor haar, niet omdat hij het leuk vond. Natuurlijk was het zo gegaan, maar Ivy zei het alsof het onmogelijk was. Ongelofelijk dat ze hem zo behandelde. Hij had anderhalf jaar op haar gewacht en nu begon ze ook nog te beweren dat hij niet om haar gaf.
'Ik snap niet hoe je mij niet kan geloven. Je luistert niet eens naar me. Verdomme Ivy, als ik niet bij je had willen zijn, was ik anderhalf jaar geleden wel weggegaan. Je weet dat ik helemaal geen reden had om hier te zijn.' Hij schudde zijn hoofd. Had ze zo weinig vertrouwen in hem?
'Nee, Joel heeft je bedrogen, maar ik niet. En ik weet wel dat je vertrouwen geschaad is door hem, maar ik heb je niet bedrogen en ik houd van je. Je moet me vertrouwen.' Hij was wanhopig. Hij had haar vertrouwen nodig. Hij kon niet verder zonder haar.
'Maak het niet uit met me, Iv. Ik heb je nooit bedrogen. Je weet hoe vreselijk ik dat zou vinden.' Hij sloeg zijn armen over elkaar. Hij kon niet weggaan. Als hij wegging, was het voorbij. Dan was het allemaal voorbij. Al die maanden samen. Hij schudde zijn hoofd.

Account verwijderd

schreef:
"Hoezo zou je me zijn kwijtgeraakt?." Haar stem schoot kwaad de hoogte in en ze schudde haar hoofd. "Je zou me niet zijn kwijtgeraakt, alq het al zonzou zijn...maar nu weet ik niet eens hoe en of ik je kan geloven" beet ze hem woedend toe. Ze wist niet wat ze van hem moest denken. Zelfs Ryan had haar nog vorige week gezegd dat Oliver zich vreemd gedrieg de laaste tijd. Het moest wel wat met Claire te maken hebben, toch? Ze wreef even door haar ogen en weigerde hem aan te kijken. Ze kromp ineen toen hij begon over het vertrekken uit het instituut. "Misschien ben je wel voor Claire gebleven" gromde ze kwaad. Ze sloeg haar armen over elkaar. Ze beet op haar onderlip en schudde haar hoofd. Ze wist niet dat hij zo erg ongelikkig was hier, ze dacht verdorie dat hij er vrede mee had genomen. Ze maakte een geluidje toen hij zei dat hij niet snapte dat ze hem niet geloofde. "Omdat ik een fucking foto van jullie beiden, al kussend in je portefeuille heb gevonden en niemand aan je portefeuille komt behalve wij" zei ze kwaad. Ze wisten allebei hoe goed Oliver lette op zijn spullen, het kon onmogelijk zomaar in zijn portefeuille geschoven zijn, behalve als hij dat zelf deed. Ze schudde haar hoofd verwoest en keek hem eindelijk aan met een frons op haar gezicht. Haar mond vertrok even toen hij begin over Joek. "Nee.." Zei ze terwijl ze haar hoodd even schudde. Ze kon hem niet vertrouwen. En zelfs als Oliver haar niet had bedrogen, wat wel zo was, had hij iets belangrijks expres voor haar achtergehouden. Ze was geen klein meisje, ze kon het heus wel aan. De tranen liepen alweer snel over haar wangen en beet hard op haar onderlip. "Ik kan niet niet Oliver, niet opnieuw, en als je om me gaf zou je nu weggaan" zei ze zacht.

Account verwijderd

schreef:
Eerder was hij nog niet boos geweest, maar hij voelde het wel aankomen. Hij was gefrustreerd en hij stond machteloos. Hij was al maanden machteloos. En nu had hij verloren. Het was ook stom om te denken dat het misschien anders was. Hij had moeten weten dat hij vroeg of laat zou verliezen. Claire was te machtig. Claire had alle macht als ze dat wilde en vandaag had ze dat opnieuw laten zien.
'Je kent haar niet, Ivy. Jij ziet haar als de lieve vrouw die haar leven wil beteren. Ze brengt je om als je haar irriteert. En geloof me, je irriteert haar mateloos,' gromde hij. Zijn relatie met Ivy zat haar enorm in de weg. Het was slechts een kwestie van tijd geweest voor ze zou besluiten dat het wilde beëindigen. Dat moment was dus gekomen. Natuurlijk was het gekomen.
'Verdomme Ivy, waarom zou ik in hemelsnaam voor Claire blijven? Zij zou wel gaan. En bovendien ben jij ook niet achterlijk. Als ik iets met Claire gehad had, zou ik je dan echt zo vaak vragen of je weg wilde gaan? Als ik bij Claire had willen zijn, had ik niet zo graag weg gewild.' Hij deed daadwerkelijk zijn best om rustig te praten, maar hij hoorde zelf ook dat dat mislukte. Hij was ontzettend gefrustreerd.
'En ik heb je al gezegd dat ik niet weet hoe die foto daar komt. Ik heb je niet bedrogen, Ivy. Ik houd meer van jou dan ik van wat dan ook houd. Waarom zou ik dat in hemelsnaam op willen geven?' vroeg hij. Hij schudde zijn hoofd. Hij kon niet geloven dat ze hem niet geloofde. Hij was twee jaar bij haar geweest, hij had niet één keer iets verdachts gedaan. Hij had haar bijna gesmeekt om weg te gaan, waarom zou hij dat doen als hij bij Claire was. Het was niet eens logisch. Hij keek naar Ivy en graaide toen in zijn broekzak, waarna hij de sleutel pakte en die in haar hand duwde.
'Twee jaar en nog steeds geen vertrouwen. Ik zou jou wel vertrouwd hebben,' beet hij haar toe, waarna hij de kamer verliet en die met een klap achter zich dicht sloeg. Claire had wat ze wilde en hij was er helemaal klaar mee. Hij zou niet nog eens aan een relatie beginnen. Het was niet alsof hij ooit geluk had met zijn relaties. Uit pure onmacht sloeg hij tegen de muur. Ivy dacht dat hij vreemdgegaan was en het zou niet lang duren voor de rest van het team dat ook dacht. Misschien kon hij maar beter meteen vertrekken. Hij dwong zichzelf te lopen en hij keek niet eens op toen hij met flinke kracht tegen iemand aanbotste.
'Oliver?' Hij keek even naar Derek, maar hij zei verder niets. Hij had het Derek niet verteld.

Account verwijderd

schreef:
Haar gedachten aren als verschillende puzzelstukjes die niet tot dezelfde puzzel behoorden. Hoe vaak ze ook probeerde, ze kon maar niet beslissen en snappen wat er precies aan de hand was. Ze voelde haar niet als zichzelf. Een paar maanden geleden was ze altijd rustig geweest in haar hoofd, ze had het zichzelf aangeleerd. Nu leek het alsof dat allemaal verdwenen was. Ze kon niet helder nadenken na het zien van de foto en het deed haar pijn. "Wel jij ziet haar misschien niet zo maar ik vind dat ze een kans verdient, ik heb jou ook een kans gegeven" beet ze hem toe. Ivy maakte een gefrustreerd geluidje. "Ik weet het allemaal niet meer Oliver, maar één ding is zeker, je had het me eerder moeten vertellen" siste ze kwaad. Ze schudde haar hoofd nogmaals en vloekte binnensmonds. Ze wist niet wat ze moest denken van de woorden die hij uitsprak. Ze wou hem oprecht geloven, maar iets weerhield haar. Wat nou als hun relatie gewoon één grote fout was geweest? Net zoals bij Joel? Bij Joel voelde het in het begin ook zoals nu. Het maakte geen sense, dit hele gedoe, maar ze kon niet bij hem blijven. Ze kon het gewoon niet. Ze voelde het koude metaal van de sleutel in haar handpalm en deinsde achteruit toen de deur dichtvloog voor haar neus. Ze barste in zachte snikjes uit en liet zich zakken tegen de deur, waarna ze haar hoofd tussen haar handen verborg. Verdorie... De tranen bleven lopen uit haar handen. Het was bijna ondraaglijk. Ze kon niet geloven dat dit echt zonet was gebeurd. Er was nog nooit zo'n heisa geweest tussen hen beiden. En...nu was ze hem kwijt. Ze schudde haar hoofd even en keek even stug voor haar uit. Hij had haar bedrogen, ze was hem niet kwijt, ze had hem nooit gekend. De gedachten werden als het ware ingeplant in haar hoofd. Ivy kneep de sleutel hard in haar handpalm en negeerde de pijn die dat teweegbracht.

Account verwijderd

schreef:
Waarschijnlijk zou hij inzakken op het moment dat hij niet meer kwaad was. Er zat weinig anders op dan kwaad blijven. De eerste keer had hij amper overleefd, hij betwijfelde of het hem een tweede keer zou lukken. Hij had meer controle over zijn gave nu. Hij kon het uitschakelen nu.
'Ivy en ik zijn uit elkaar,' gromde hij slechts, voor hij met een flinke pas verder liep. Het hele team zou toch een hekel aan hem hebben, waarom zou hij dan moeite doen om aardig te zijn? Hij bond zijn haar bij elkaar terwijl hij richting de uitgang liep. Hij was niet van plan terug te komen. Zijn spullen konden hier blijven, daar gaf hij niets om. Hij gaf niets om het hele instituut. Hij gaf alleen om Ivy. Derek gaf het echter niet zo snel op en volgde hem naar de uitgang, naar buiten en zelfs naar het park. Totdat hij zich omdraaide.
'Aan je reactie te zien, was jij niet degene die er einde aan gemaakt heeft.' Derek klonk kalm en ging op een bankje zitten. Hij was nog te gefrustreerd en boos om stil te zitten, dus begon hij te ijsberen. Hoe had het zo ver kunnen komen? Hij schudde zijn hoofd. Hij keek naar Derek, schudde zijn hoofd opnieuw en ijsbeerde op en neer. Hij had verloren. Alweer. Hij was Adelaide verloren, vervolgens was Claire machtiger geweest dan hij en nu had hij Ivy ook verloren. Hij verloor elke keer.
'Claire is niet wie jullie denken dat ze is,' begon hij. Hij had niets meer te verliezen. Hij had Ivy toch al verloren. Zij dacht dat hij met Claire was. De vrouw met wie hij simpelweg niet kon zijn, omdat hij van haar walgde. Niet alleen van haar, maar ook van zichzelf. Hij begon te vertellen. Derek onderbrak hem niet één keer en keek alleen maar naar hem. Hij keek niet naar Derek. Het verhaal dat hij vertelde, was niet direct een verhaal dat hij graag vertelde. Hij walgde ervan.
'En nu denkt Ivy dat ik haar bedrogen heb met Claire,' sloot hij af. Hij schudde zijn hoofd. Ivy dacht dat hij vreemdging, hoe kon ze dat in hemelsnaam denken? Hij was twee jaar bij haar geweest. Ze wist hoe fel hij tegen vreemdgaan was. Als hij voor een ander viel, zou hij daar niets mee doen tot het uit was met zijn relatie. Hij zou zoiets niet kunnen doen. Dat wist ze.
'Shit,' zei Derek. De man keek hem volledig verdwaasd aan. De man schudde zijn hoofd en kwam overeind, waarna hij even op zijn schouder klopte en naar het instituut gebaarde.
'Misschien moet je haar wat tijd gunnen, Oliver. Ivy is dol op je, waarschijnlijk bedenkt ze zich zelf ook wel dat het hele verhaal van geen kant klopt en dat je haar niet bedrogen hebt.' Hij hief slechts zijn schouders op. Hij wist niet of Ivy hem zou geloven, niet na Joel. Hoewel hij haar echt niet bedrogen had.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld