Forum

Alby.

Ondanks alles werd het langzaam weer wat normaler in de Glade. Door het ding wat er met Cleo en Steve was gebeurd, was het allemaal toch net wat anders geweest. Ik had flink duidelijk moeten maken dat niemand aan Cleo zou mogen zitten. Iets waarvan ik had gedacht dat ik dat al duidelijk had gemaakt toen we haar uit de Box hadden gehaald! Het was misschien overdreven geweest, maar ik had het al kunnen zien gebeuren en ik had nu ook nog eens mijn gelijk gekregen! Steve had zijn prijs ervoor moeten betalen, hoe erg die misschien ook was geweest. Het was verschrikkelijk wat er was gebeurd en ik kon ook echt aan Cleo merken dat ze er onder leed? Dat ze het niet fijn vond als iemand te dichtbij kwam, ondanks dat ze wist dat niemand haar aan zou raken op een manier die zij niet wilde. Ze wisten nu dat ik het meende met de straf die er op stond. Ik wist ook wel dat Newt en Cleo heel close waren, maar daar zag ik het gevaar niet van in? Het was Newt! Die jongen deed weinig fout en al helemaal bij Cleo. Ik had die twee de afgelopen week niet heel erg vaak samen gezien, maar misschien kwam dat ook wel weer omdat Cleo weer last had van de bleeding. Zo noemden we het voor nu maar even. De vorige keer was het in een week over geweest en nu was het weer terug, ongeveer na een maandje. Dus misschien zat er wel steeds een maand tussen? Ik snapte nog steeds niet helemaal wat er aan de hand was, maar Cleo had aan gegeven dat ze wel wilde werken en dat het ook wel kon. Ik had haar echter wel gedwongen om rustig aan te doen en dat was de reden dat ze al een tijdje bij de diertjes zat, maar dat vond ze ook fijn om te doen, dus waarom zou ik haar daar ook in tegenhouden? Het was ook nog eens haar taak, aangezien niemand anders dat soort dingen had willen doen. Cleo vond het echter leuk om te doen en dat was voor ons ook alleen maar makkelijk. Zelf liep ik een beetje rond, zodat ik kon kijken of er nog ergens hulp nodig was, zodat ik daar kon helpen. De Runners waren al een hele tijd vertrokken en ze zouden over een uurtje al weer terug komen. Dan hadden ze nog genoeg speling met de deuren, want ik wilde absoluut niet dat iemand daar achterbleef. We waren hier allemaal belangrijk. Iedereen had zijn eigen deel en dat deel voerde je ook gewoon uit, hoe stom het misschien ook was. Ik hoorde plotseling geschreeuw van achteren en ik draaide me om, waardoor ik zag hoe Minho en de anderen uit het doolhof kwamen rennen, maar zonder Newt. In eerste instantie dacht ik dat hij er nog wel achteraan zou komen, maar dat kwam hij niet. Daarom rende ik er ook meteen heen, net zoals een paar anderen in de Glade. Ze hoorden nu nog niet terug te zijn en al helemaal niet zonder Newt! Ze kwamen altijd met z’n allen terug! ‘Minho, wat is er aan de hand? Waar’s Newt?’ vroeg ik en ik keek de groep rond, om er zeker van te zijn dat ik hem niet over het hoofd had gezien. Minho stond te hijgen en leunde voorover om op adem te komen, maar toen hij naar me op keek, wist ik dat het niet goed was. Er was iets met Newt aan de hand, anders waren ze hier niet gekomen! ‘Weet ik niet… We hadden afgesproken… Maar hij… Hij was er niet,’ bracht Minho hijgend uit. Ze waren Newt kwijt?! Hoe konden ze Newt nou kwijt zijn?! ‘Je moet ons helpen om hem te zoeken. Hij kan overal zijn en we hebben nog maar een uur,’ zei Minho en ik knikte meteen. Ik kende het doolhof ook, dus ik wist wat ik moest doen! ‘Gally, jij hebt de leiding tot ik terug ben!’ Iemand moest de leiding nemen! Ik gaf de rest van de Runners geen tijd om nog verder op adem te komen en rende het doolhof in. ‘Welke kant?!’ Newt had een deel toegewezen gekregen, dus daar was hij vast!

Cleo.
Het was niet fijn om buikpijn te hebben, maar het was nou eenmaal zo en het was niet zo dat ik nu alles onder het bloed smeerde. Gelukkig niet! Het spul wat ik had gekregen hielp echt! De buikpijn ging er niet van weg, maar zo lang ik maar bezig was viel het wel mee! Ik vond het niet erg om bezig te zijn met de diertjes, het was juist heel erg leuk om te doen, ook als ik met niet heel erg lekker voelde. Ik wilde niet dat het ging zoals de vorige keer. Newt had toen wel echt heel erg goed voor ze gezorgd, toch had ik me schuldig gevoeld dat ik niet even met ze had geknuffeld. Dat verdienden ze namelijk echt! Zo lang hadden ze hier niet, dus ze moesten wel de beste tijd hebben! Daar probeerde ik echt zoveel mogelijk voor te zorgen, al kon ik ook niet alles tegengaan! Niemand kon dat! Soms gebeurden er hier ook wel wat ongelukjes net zoals met ons gebeurde! Niet hele grote, maar ik kon wel merken dat er soms een beestje was, dat dan last had van een poot. Dan konden ze gewoon wat moeilijker lopen! Ik probeerde altijd wel naar hen toe te stappen en er voor te zorgen dat ze net zo vertroeteld werden als de rest, misschien nog wel meer! Wat ze wel verdienden als ze zielig waren! Ik merkte dat er al mensen uit het doolhof kwamen, wat ik vanaf deze plek heel erg goed kon zien. Ik had ze nog niet echt terug verwacht over een uur pas! Niet dat het heel lang was en misschien had ik me wel een beetje verkeken op de tijd! Anders zou ik er wel hebben gestaan! Newt kwam terug uit het doolhof en hij verdiende een knuffel als hij terug kwam! Nu kon ik niet snel meer wat te eten halen, wat wel jammer was, want dat verdiende hij ook! Net zoals de rest! Het was niet makkelijk om de hele dag te rennen! Ik streek zachtjes over het kopje van het geitje heen. "Moet gaan, kom straks weer terug, samen met Newt." Ze vonden hem ook leuk! Newt was ook gewoon heel erg leuk! Ik stond op en liep naar het hek, die ik opende om naar buiten te komen. Er waren een paar geitjes die achter me aan liepen! Iets wat niet uitmaakte, al mochten ze niet naar buiten, daarom  deed ik het hek al snel weer dicht. Ik liep richting de uitgang waar de Runners uit waren gekomen, maar tot mijn verbazing renden ze al heel erg snel weer naar binnen. Wat was hier aan de hand? Dit klopte niet! Alby rende zelfs mee! Ik snapte het echt niet, was er iets gebeurd? Hadden ze iets gevonden? Ik versnelde mijn pas, zodat ik eerder bij de deuren was. Waar een paar mensen stonden, waaronder Gally. "Gally, wat is er aan de hand?" Ik keek om me heen, ik snapte het echt niet! En nu ik het me zo bedacht had ik Newt ook net niet bij de rest naar buiten zien komen, maar ik had ver weg gezeten, dus ik had het ook niet kunnen zien? "Waarom is Alby het doolhof in?" Ik snapte het niet! Hij hoorde daar niet. Volgens mij was hij hiervoor wel Runner geweest, maar alsnog! "Hebben ze iets gevonden?" Daar leek het op toch? Ik wist het niet. Ik zag hem met zijn hoofd schudden. "Ze zijn Newt kwijt." Hoorde ik Zart zeggen, waardoor ik meteen om keek. Newt kwijt? Ze waren Newt kwijt?! Hoe konden ze Newt nog kwijt raken. "Slinthead." Hoorde ik Gally mompelen, iets wat volgens mij niet over Newt ging, maar over Zart. Ik kon me er echter niet druk over maken. Ze waren Newt kwijt! Ik moest daar naar binnen! Ik moest helpen met zoeken, ze konden Newt niet kwijt zijn, hij moest bij de rest zijn en weer naar buiten komen. Daarom wilde ik ook naar binnen rennen. Iets wat waar ik niet eens de kans voor kreeg, omdat er een paar armen strak om me heen zaten.

Alby.

Ik kon niet geloven dat ze Newt kwijt waren! Hoe kon dat gebeuren?! Newt was ervaren genoeg om zelf rond te rennen. Hij wist waar hij heen moest en hij wist hoe hij terug moest komen! Daarom vond ik het zo vreemd dat hij niet op tijd terug was gekomen om af te spreken met de andere Runners! Hij hoorde daar te zijn! Dat hij daar niet was, zei al genoeg! Normaal hadden we de regel dat niemand anders het doolhof in mocht, wie er ook achter bleef. Dit was echter wel Newt waar we het over hadden! Hij moest terug komen en ik zou er ook alles aan doen om hem weer terug te halen voordat de deuren dicht zouden gaan! Als we niet op tijd terug zouden zijn, dan zouden we hier met z’n allen vast zitten. Ik wilde er namelijk niet eens aan denken dat we terug zouden gaan zonder Newt. We moesten hem vinden en we zouden hem proberen terug te brengen wat er ook aan de hand was! Er moest wel iets zijn, want anders zou hij wel op tijd terug zijn geweest! Als er één ding was waar je van op aan kon bij Newt, was dat hij op tijd was en dat hij zijn zaken op orde had. ‘Links!’ hoorde ik Minho roepen en ik knikte, waarna ik de linker gang in rende. Ik besloot iets langzamer te gaan, aangezien Minho wist waar we heen moesten. Hij wist vast welke route Newt had gelopen. Tenzij hij van de route af was gegaan. Dan zou hij echt overal en nergens kunnen zijn! Ik hoopte dat die shuck ergens hier in de buurt was en dat we hem zouden kunnen vinden. Ik wilde niet eens denken aan wat er was gebeurd. Misschien was hij gevallen en had hij zich zo erg bezeerd, dat hij niet terug had kunnen komen. Misschien was hij een Griever tegen gekomen, maar een Griever hoorde hier niet overdag te zijn! Er waren zoveel verschillende situaties, maar niets klonk realistisch! Daarom had ik ook geen idee waar ik me op voor moest bereiden. We kwamen aan bij een kruising en ik keek zoekend om me heen. ‘Minho en ik gaan naar links, twee gaan rechtdoor en twee gaan naar rechts. Over tien minuten wil ik jullie hier allemaal zien.’ Ik wilde niet nog meer mensen kwijtraken! Tien minuten was alles wat we nodig hadden om hier te zoeken. Tenminste, ik hoopte dat het zo was. Ik tikte Minho op zijn schouder en rende weer naar links, terwijl ik zo goed mogelijk om me heen keek. Er moest toch ergens een spoor zijn van Newt? ‘Newt?!’ riep ik, in de hoop dat hij me zou horen. Als zij me zou horen, dan zou hij terug kunnen roepen. Zelfs als hij gewond zou zijn, zou hij zijn stem kunnen gebruiken! Dan zouden we hem tenminste vinden! Ik hoorde echter niks terug en ik wist niet of dat goed was of niet! ‘Newt?!’ probeerde ik nog een keer en Minho viel me al snel bij. Minho rende een andere gang in en ik rende achter hem aan, waardoor ik opeens tot stilstand kwam omdat Minho gestopt was met rennen. Ik wilde zeggen dat we hier geen tijd voor hadden, tot ik zat waarom hij was gestopt. Het was Newt. Zijn lichaam lag levenloos op de grond, aan de zijkant van de gang. Zijn been lag in een rare hoek en er lag een hoop bloed. ‘Newt!’ riep ik uit en ik rende naar hem toe, terwijl Minho bleef staan. Ik knielde naast Newt neer en probeerde hem met trillende handen overeind te krijgen. Dit was mijn beste vriend! Mijn beste vriend lag langs de zijkant dood te bloeden, als hij al niet dood was! ‘Wat sta je daar nou te staan?! Kom helpen, slinthead!’ schreeuwde ik naar Minho. Hij moest me komen helpen, zodat we Newt hier weg konden halen! Ik zou Newt hier niet achterlaten, wat er ook zou gebeuren! Ik wist niet wat er was gebeurd, maar ik zou hem hier niet achterlaten als een hapje voor de Grievers. Newt ging mee terug, hoe erg hij er misschien ook aan toe was. 

Cleo.
Er waren zoveel dingen die er in dat doolhof konden gebeuren! Heel veel! Ik had er nooit te veel over nagedacht omdat de jongens altijd op tijd terug waren geweest! Nu waren ze Newt kwijt! Newt was kwijt! Dat was echt een heel erg eng idee! Er waren zoveel dingen er konden gebeuren! De Grievers waren echt hele enge wezens van wat ik had gehoord. Ze lieten niemand leven als er iemand achter bleef in dat doolhof! Newt mocht niet achterblijven! Hij moest terug komen! Ik had hem nodig! Iedereen hier had hem nodig! Hij mocht niet kwijt zijn in het doolhof! Ze moesten hem vinden! Ik wilde daar naar binnen om hem te vinden. Ik kende het doolhof, ik was er misschien nog nooit in geweest, maar ik wist ondertussen wel hoe het eruit zag! Ik had vaak genoeg naar de kaarten gekeken! Dit ging om Newt, het maakte me niets uit wat er allemaal in dat doolhof was! Als Newt daar nog ergens was, moesten we er voor zorgen dat hij naar buiten kwam en ik wilde daar mee helpen! Gally liet het me echter niet mijn gang gaan! Hij hield me zo sterk vast, dat ik gewoon geen kant op kon. Ik probeerde het wel, ik was zo sterk aan het tegenstribbelen. Ik moest daar naar binnen, ik kon hier toch niet blijven en wachten! Waar moest ik op wachten! Newt moest naar buiten komen, maar als ze hem kwijt waren, wat betekende dat? Was hij verdwaald geweest? Was er iets anders gebeurd! Ik wist het niet, maar ik hier niet staan en wachten totdat hij misschien naar buiten kwam! Zo lang duurde het nou ook niet meer voordat de deuren dicht gingen en ik was zo bang dat ze het niet zouden halen. Er moesten meer mensen gaan zingen! Er waren niet veel mensen die wisten hoe het doolhof eruit zag, maar ik wist het! Ik kon helpen. "Kom op Gally! Ik wil naar binnen! We moeten Newt zoeken!" We moesten gewoon naar binnen! Ik in ieder geval. Ik kon hier niet blijven staan. "Ik laat je niet naar binnen." Ik probeerde los te komen, iets wat echt niet ging, Gally was heel erg sterk! "Ik moet!" Ik moest echt! Ik wilde naar Newt, ik wilde niet dat hij daar binnen bleef. Ik voelde de tranen in mijn ogen komen, het idee dat ik niets kon doen was waardeloos! Ik snapte ook wel dat ik niet naar binnen mocht, maar Alby had dat ook gedaan! Ook voor Newt. Hij was dan wel de leider en mocht vast naar binnen als hij dat wilde, maar ik wist zeker dat het was omdat hij en Newt zo goed bevriend was. Daarom zou ik ook naar binnen mogen toch?! Ik wilde naar binnen! "Het gaat gewoon niet. Je kunt beter hier blijven. Ze vinden hem wel." Ik liet me door Gally iets naar achteren trekken. "Kom, dan blijven we hier zitten, als je dat wilt." Ik haalde mijn schouders op. Ik wilde naar binnen! Iets wat hij duidelijk niet ging laten gebeuren en op het moment was het ook wel duidelijk dat hij niet zomaar bij me uit de buurt zou gaan. Ik liet me uiteindelijk maar bij Gally op de grond trekken, wat niet goede voelde. Ik wilde niet zitten! Ik wilde staan! Ik wilde rennen, in het doolhof! Ik wilde Newt! "Zart. Zorg jij er voor dat jouw jongens gewoon doorwerken en die van mij ook? En kun je even naar Clint en Jeff, om ze hier heen te sturen?" Ik keek in paniek om. Gally wilde Clint en Jeff hier hebben! Hij wilde ze echt hier hebben! Dat betekende dat hij dacht dat er iets ergs aan de hand zou zijn met Newt! Dat mocht helemaal niet! Ik wilde overeind komen, maar ik voelde al snel een hand op mijn schouder die me naar beneden drukte. "Newt heeft er niets aan als jij het doolhof in gaat. Het kan alleen maar mis gaan." Het vertrouwen was weer geweldig! Ik snapte het ook wel, maar ik wilde iets doen! Helpen! 

Alby.

Minho kon daar niet zomaar blijven staan! We hadden geen tijd te verliezen! Ik wist niet hoe erg Newt er aan toe was, maar het was duidelijk dat hij hier al een tijdje lag, aan al dat bloed te zien. Er was iets heel erg mis gegaan, maar ik wist niet wat! Hij was niet dood, tenminste, hij leek niet dood. De Grievers hadden hem dus niet gepakt. Dat kon niet! Die zouden hem hier niet achterlaten, niet op deze manier! Ze zouden hem helemaal verslinden, want dat was wat ze deden! Dat was nu echter niet gebeurd en daarom snapte ik er ook helemaal niks van! Was hij gevallen? Dit leek veel erger dan iets wat veroorzaakt was door een val? Dus dat kon het dan toch ook niet zijn? Wat er ook was gebeurd, we moesten zorgen dat Newt zo snel mogelijk weer terug zou komen in de Glade! Jeff en Clint zouden hem kunnen helpen! Hoe wist ik niet, maar ze zouden mooi alles proberen wat er in hun shucking hoofden op zou komen! We hadden het hier wel over Newt! We waren hier beide al vanaf het begin geweest en ik was niet van plan om hem kwijt te raken, wat er ook zou gebeuren! Ik zou hem niet achterlaten in het doolhof en ik zou hem zeker niet dood laten gaan, niet als ik hem nog zou kunnen redden! Clint en Jeff zouden er maar alles aan moeten doen wat ze zouden kunnen doen! Newt was voor veel meer mensen belangrijk! Misschien nog wel het meeste voor Cleo. Die twee hadden iets samen. Ik wist niet wat het was, maar het was duidelijk dat Cleo het niet zou overleven als er iets met Newt zou gebeuren en dat zou ik dan ook niet laten gebeuren! Minho leek eindelijk in beweging te komen en rende naar ons toe, maar hij leek duidelijk niet te weten wat hij moest doen. Alsof ik het wil wist! Ik wist alleen dat we Newt hier zo snel mogelijk weg moesten krijgen! Ik legde mijn armen zo goed mogelijk onder Newt en tilde hem op. ‘Minho,’ sprak ik zachtjes en ik keek hem aan. ‘Ik wil dat je terug gaat waar we net hebben afgesproken en daar op de anderen wacht. Niemand blijft hier achter.’ Ik wist niet wat er met Newt was gebeurd, maar misschien liep hier wel iets rond en zat het achter ons aan! Al leek het er niet op dat Newt aan was gevallen. Ik wilde echter niet nog meer jongens verliezen! Minho knikte en hij rende al weer terug. Ik probeerde zo snel mogelijk achter hem aan te rennen, maar ik had Newt in mijn armen en dat maakte alles al een stuk moeilijker! Ik wist dat ik langzaam moest lopen, want anders zou alles nog erger kunnen worden. Misschien had hij nog wel een bloeding in zijn lichaam, of zou zijn been er nog erger aan toe zijn als ik harder zou rennen, maar ik wilde wel zo snel mogelijk terug naar de Glade! Iets wat Newt waarschijnlijk ook wel zou willen als hij iemand zo tegen was gekomen? Dan had hij ook gedaan wat nodig was geweest, ondanks de gevolgen! Minho bleef achter op de kruising en ik rende terug naar de Glade. Na een paar minuten kwamen de deuren in zicht en ik kon vanaf hier al zien dat Cleo en Gally voor de deur zaten te wachten. Ik zag nog twee anderen, wat hopelijk Jeff en Clint waren. Gally was vast wel zo slim geweest om ze op te halen. Tenminste, dat hoopte ik! ‘Ik heb hem gevonden!’ riep ik naar iedereen die bij de deur zat, want het waren niet alleen Cleo en Gally! Ik stopte met rennen toen ik eenmaal op het gras van de Glade stond en ik keek hijgend naar Newt in mijn armen. ‘Hij moet met jullie mee, zo snel mogelijk. Doe wat jullie kunnen. Maakt me niet uit wat, maar zorg dat Newt bij ons blijft,’ zei ik terwijl ik Newt aan Jeff overdroeg. Dat was het belangrijkste!

Cleo.
Hier wachten was echt helemaal niets! Ik wist niet wat daar binnen gebeurde! Niemand wist dat! Het was afwachten, maar op wat? Ik wilde niet dat er iets aan de hand was met Newt! Maar hoe had hij kwijt kunnen raken? Ik kon me niet voorstellen dat hij verdwaald was, echt niet! Ondertussen leek hij het doolhof te kunnen dromen. De dingen die we samen in kaart brachten, kon hij ook zo opzeggen. Hij hoefde er echt niet altijd een blaadje bij hebben! Wat als er een Griever was geweest?! Het kon niet, niet overdag in ieder geval! Toch was het ook een mogelijkheid? Er moest iets zijn gebeurd waardoor Newt niet terug was gekomen! Ik was zo bang! Echt heel erg bang! Er mocht helemaal niets met Newt aan de hand zijn! Echt niet! Dat kon gewoon niet! Ik wilde dat het goed ging! Het idee dat Jeff en Clint op moesten worden gehaald was helemaal eng! Dat betekende dat Gally dacht dat er echt iets aan de hand was met Newt, dat hij moest worden geholpen door hen twee! Zoiets mocht niet! Toch ging Zart echt op pad en het duurde niet heel erg lang voordat Jeff en Clint bij ons stonden te wachten. Ik voelde echt een knoop in mijn maag, ik was zo zenuwachtig! Ze moesten op tijd terug zijn! Met Newt! Er mocht helemaal niemand iets overkomen, maar vooral Newt niet! Hij was het belangrijkste wat ik hier had! Dit klonk allemaal heel erg egoïstisch, maar ik wilde niet dat hij hier niet meer terug kwam! Ik wilde hem hier hebben! Echt heel erg graag! Ik wilde daarbij gewoon niet dat hij pijn had, want dat idee was echt het vreselijkst! Hij had het heel erg gevonden dat ik pijn had gehad en nu snapte ik eigenlijk pas echt hoe het voelde. Ik voelde me radeloos, ik wist ook nog totaal niet wat er aan de hand was, maar het idee dat hij misschien wel pijn had was het ergste! Ik bleef het doolhof zo goed mogelijk in de gaten houden, zodat ik het meteen kon zien als iemand naar buiten kwam lopen! Ik zag Alby op een gegeven moment lopen, met Newt in zijn armen! Dit was niet goed! Echt niet goed! Ik kwam meteen overeind, nu kon Gally me echt niet tegenhouden! Ik wilde ook niet het doolhof in! Ik wilde gewoon naar Newt! Hij was terug, maar hij kon duidelijk niet zelf lopen! Hij was niet eens bij bewust zijn! Er was overal bloed te zien! Dit was echt heel erg! Echt erg! Dit mocht niet echt zijn! Dit moest een of andere domme nachtmerrie zijn! Dat was het gewoon, over een paar minuten zou ik wakker worden! Ik moest nu wakker worden, want ik wilde dit beeld niet meer zien! Ik werd echter niet wakker, dit was echt, heel echt. Ik zag dat Alby, Newt overdroeg aan Jeff. Ik wilde hem vasthouden, zeggen dat het goed zou komen, maar op het moment dat ik dichter naar hen toe wilde stappen, voelde ik al weer hoe Gally mijn arm vastnam. "Laat me los!" Ik snapte dat ik het doolhof niet in mocht, dat was gevaarlijk, maar ik mocht wel naar Newt nu! Ik moest naar Newt! Ik wilde met hem praten, ondanks dat hij me misschien niet kon horen! Ik wilde hem zeggen dat het goed kwam. Ik wilde weten hoe het er dichterbij uitzag. Ik voelde de tranen over mijn wangen stromen, maar dat maakte me niets uit. Ik wilde echt naar Newt! "Jeff en Clint moeten hun werk doen. Elke seconde extra kan er voor zorgen dat ze dat niet meer kunnen doen Cleo. Laat ze hun werk doen. Je kunt straks vast naar hem toe." Ik wilde nu naar hem toe! Ik wilde niet straks! Nu! Meteen! Ik probeerde mijn arm los te trekken. Dit was echt oneerlijk! Ik wilde alleen maar even kijken hoe het ging! "Dit is beter voor je." 

Alby.

Ik wist echt niet wat ik nu moest doen. Dit was nog nooit voorgekomen. Het was eigenlijk nog nooit voorgekomen dat iemand terug was gerend omdat ze hulp nodig hadden gehad om te zoeken. Meestal kwamen ze er te laat achter. Nu waren ze op tijd geweest! Nu hadden ze op tijd geweten dat er iets met Newt aan de hand was geweest en ik was blij dat ik het doolhof in was gegaan, maar het was verschrikkelijk dat ik Newt zo had moeten vinden. Ik wist ook niet wat er met hem was gebeurd! Het kon toch niet zo zijn dat hij aan was gevallen? Als dat zo was geweest, dan hadden de Grievers hem vast wel meegenomen. Dan hadden ze hem daar niet laten liggen! Dus het moest iets anders zijn geweest! Ik wist alleen niet wat. De enige die het wist, was Newt. Ik kon het nu echter niet aan hem vragen. Misschien kon ik dat wel nooit meer doen! Iets waar ik liever niet aan wilde denken. Jeff en Clint wisten wat ze deden. Ze wisten hoe ze Newt er weer bovenop zouden kunnen krijgen. Tenminste, ik hoopte dat ze het wisten. We konden Newt namelijk echt niet missen! In mijn ogen was Newt heel belangrijk. Hij kon het haast met iedereen vinden en hij wist hoe het er hier aan toe ging. Hij was een hele goede rechterhand en ik wilde hem ook echt niet kwijt! Al wist ik zeker dat er nog iemand anders was die hem ook niet kwijt wilde en dat was Cleo. Die twee waren zo close met elkaar en ik merkte nu ook maar al te goed dat Cleo naar hem toe wilde, maar dat kon niet! Gally had het ook al gezegd! Ze moest de jongens eerst hun werk laten doen. Daarna zou ik haar wel mee willen nemen naar Newt, maar wie weet zou hij dan nog steeds niet bij zijn en dan zou het ook niet heel erg veel uit maken wat er om hem heen gebeurde! Ik keek de jongens na en schudde mijn hoofd, waarna ik om me heen keek. Het was en behoorlijke chaos, vooral omdat iedereen Newt had gezien. Er waren zoveel mensen die vroegen wat er was gebeurd, maar ik wist het ook niet! Ik wist helemaal niks! ‘Iedereen, ga alsjeblieft weer aan het werk. Ik zal Newt in de gaten houden en als ik iets weet, zal ik dat vertellen,’ deelde ik mee. Ik wist ook niet wat ik anders moest doen! Ik wist niet of het zo sterk en helder over was gekomen zoals ik had gewild, maar ze wisten nu in ieder geval dat ik ook niet meer wist! Ik liep op Cleo en Gally af en nam Cleo voorzichtig in mijn armen. Het leek me dat ze nu wel iemand kon gebruiken en ik kon dat ook. Ik had mijn beste vriend net op de grond zien liggen en hij had zo goed als dood geleken! Ik hield Cleo dicht tegen me aan en streek zacht door haar krullen. ‘Als Jeff en Clint klaar zijn, mag je naar hem toe. Oké?’ fluisterde ik zachtjes tegen haar. Cleo gaf echt heel erg veel om Newt! Die twee hadden vanaf het begin al een hele goede klik gehad. Ik wist niet precies hoe dat zo was gekomen, maar misschien was het wel omdat Newt haar als één van de weinigen had verwelkomt zoals hij dat bij ieder ander had gedaan! De rest had Cleo behoorlijk vreemd gevonden, maar ondertussen was het niet meer dan normaal! Ze hoorde er echt bij en volgens mij wist dat ze dat zelf ook wel. Ik zuchtte en bleef Cleo vasthouden. Ik wilde gewoon iemand vasthouden en op de één of andere manier was Cleo daar de juiste persoon voor. Zij was ook heel close met Newt, dus ze begreep het? Tenminste, dat gevoel had ik wel. 

Cleo.
Hij was terug! Ze hadden Newt in ieder geval gevonden! Toch zorgde dat er niet voor dat ik me minder zorgen maakte, ik vond dit echt heel erg! Hij had zo slap in de armen van Alby gelegen dat het had geleken alsof hij niet meer leefde? Dat deed hij gelukkig wel, want anders zouden Clint en Jeff niet naar hem hoeven te kijken. Hij leefde nog en dat moest hij ook blijven doen! Ik wilde niet dat hij dood ging? Toch had het er niet heel erg goed uitgezien. Hij had helemaal onder het bloed gezeten! Ik had niet eens goed mogen kijken! Door Gally had ik gewoon niet dichterbij gekund! Het was zo oneerlijk! Ik wilde hem gewoon vasthouden? Dat had hij ook met mij gedaan toen het niet goed was gegaan! Dit was misschien anders, want Newt was duidelijk niet meer bij! Maar dat maakte me niets uit! Ik wilde zijn hand vasthouden en weten of alles nog goed ging! Het mocht namelijk niet slecht gaan! Hij moest hij blijven! Bij ons! Bij mij! Newt was heel erg belangrijk, niet alleen voor de Glade maar ook voor mij? Hij kon me altijd vrolijk maken, door er alleen maar te zijn. Ook als het even niet goed ging, dan was het al heel erg fijn dat hij bij me kwam zitten en zijn armen om me heen sloeg! De afgelopen tijd had hij iets minder gedaan, maar dat kwam vast door het gedoe met Steve. Iets wat wel helemaal weer overwaaide. Nu was er echter een kans dat ik zijn armen niet meer om me heen kreeg! Iets wat ik niet wilde! Ik was gek op Newt! Echt gek! We hadden gewoon iets samen? Iets bijzonders! Iets wat heel erg fijn was, ik vond het zo fijn als hij dicht bij me was! Nu was het alles behalve fijn, want hij voelde zich slecht en ik mocht niet eens bij hem! Het maakte me niets uit dat hij niet bij was, daar kon ik zijn hand nog wel om vasthouden! Ik zag Alby op ons af komen lopen, hij ging duidelijk ook niet mee met Newt. Iets wat hij misschien ook wel wilde? Die twee waren zo goed bevriend! Hij had hem volgens mij op deze manier gevonden, want Minho en de rest van de Runners waren nog niet terug? Iets wat me afschuwelijk leek! Hij had Newt wel zo snel mogelijk terug gebracht en dat zei wel hoe sterk Alby was? Fysiek en mentaal! Al leek hij het nu ook wel moeilijk te hebben en dat snapte ik! Hij was ook bang dat er iets met Newt gebeurde, dat hij er ineens niet meer was. Ik wilde er niet eens aan denken dat dat gebeurde! Ik voelde de armen van Alby om me heen, ze leken niet op de armen van Newt, maar op het moment waren die armen heel erg welkom! Ik had gewoon iemand nodig die me stevig vasthield en volgens mij had Alby dat ook nodig! Daarom sloeg ik mijn armen ook om hem heen. Hij hoefde even niet sterk te zijn. Hij was misschien de leider en iedereen verwachtten het zowat van hem, maar op dit soort momenten kon helemaal niemand sterk zijn! Ik knikte, ik wilde heel erg graag naar Newt toe en nu zou ik in ieder geval kunnen gaan! Niet meteen, maar als Jeff en Clint klaar waren. Het was in ieder geval iets. Ik streek zachtjes over de rug van Alby heen, dit was ook lastig voor hem! "Wil je ergens zitten?" vroeg ik zachtjes. Hij had behoorlijk hard gerend om Newt te vinden volgens mij! En dit hele gevoel was gewoon slopend! Het voelde zo vermoeiend! De tranen, maar ook het zware gevoel dat het misschien niet goed zou gaan komen. Het moest goedkomen! Ik wilde Alby ook niet meteen lastig met vragen die hij misschien ook niet kon of wilde beantwoorden.

Alby.

Ik was degene die hem had gevonden. Misschien samen met Minho, maar ik had het idee gehad dat Minho zijn hersenen opeens niet meer hadden gewerkt. Daardoor had ik degene moeten zijn die naar Newt toe was gerend en was ik degene die hem op had moeten pakken, zodat ik hem daar weer weg kon krijgen. Ik wist dat het gekkenwerk was geweest om zelf het doolhof in te gaan, want het was een regel. Eentje die ik nu had gebroken. Aan de andere kant wist ik ook heel erg zeker dat niemand dat erg zou vinden. Iedereen was gek op Newt! Daarbij was het wel zo dat ik het doolhof kende. Ik had er zelf ook in gerend, voordat ik leider was geworden. Dus ik wist wel welke kant ik op had gemoeten en hoe dat hele ding in elkaar zat! Ik kon mijn keuze straks in ieder geval verantwoorden, als mensen me daar naar zouden vragen. Niet dat ze er naar zouden vragen, want iedereen maakte zich druk om Newt! Zelfs nu hij weer terecht was, maakten ze zich nog druk om hem en dat snapte ik volledig, want dat deed ik ook! Ik wilde ook weten hoe het met hem ging. Ik wilde weten hoe groot de kans was dat hij nog zou leven. Als hij dood was, dan had ik hem daar alsnog weg gehaald. Dan zou hij hier in ieder geval een verdiend afscheid krijgen, maar ik wilde er niet vanuit gaan dat hij uiteindelijk dood zou gaan! Ik wilde gewoon dat Newt zijn verwondingen niet zo heel erg waren en dat hij er wel weer bovenop zou komen. Iets wat ook wel zou gebeuren, want Newt was sterk! Sterk genoeg om een val, of wat er dan ook was gebeurd, te kunnen overleven! Ik voelde de armen van Cleo om me heen, waardoor ikzelf iets rustiger werd. Het was fijn om iemand zo vast te hebben, om te weten dat er iemand voor me was, ondanks dat zij in tranen was om wat er net was gebeurd en om wat ze had gezien. Volgens mij zat er veel meer tussen die twee dan alleen vriendschap. Iets wat ik ook wel wist. Ik had het immers zelf aan Newt gevraagd! Ik had toen wel iets drank van Gally op gehad, maar ik wist nog wat ik had gevraagd en ik wist wat hij had gezegd! Ik wist ook zeker dat Cleo precies hetzelfde voor hem voelde en dat dit haar daarom zo zwaar viel. Ik knikte langzaam toen ze vroeg of ik ergens wilde gaan zitten. Dat wilde ik inderdaad! Ik nam haar hand voorzichtig vast en liep met haar naar de Homestead, waar ik voor ging zitten. Ik wilde niet naar binnen, aangezien ik Jeff en Clint niet wilden storen. Elke seconde was kostbaar en het was belangrijk dat die goed zou worden benut. Dat betekende dat ze niet gestoord mochten worden, zelfs niet door ons. Ik keek naar mijn handen en slikte toen ik zag dat er opgedroogd bloed op zat. Dat was niet mijn bloed! Dat was het bloed van Newt! Ik had het bloed van mijn beste vriend op mijn handen en hoe langer ik er naar keek, hoe erger ik me er bij voelde. Ik hoorde zijn bloed niet op mijn handen te hebben! Ik veegde mijn handen af in het gras, hopend dat het iets beter zou worden. Iets wat het natuurlijk niet werd. ‘Cleo?’ vroeg ik zacht en ik wees naar de bak met water, die bij haar in de buurt stond. ‘Zou je die aan kunnen geven?’ Ik moest dat bloed gewoon van mijn vingers af hebben! Ik wilde niet dat zijn bloed aan mijn vingers kleefde. Het was al erg genoeg dat ik hem zo had moeten vinden. Dat beeld zou ik nooit uit mijn hoofd krijgen, dus ik hoefde absoluut geen bloed op mijn handen om me daar nog aan te herinneren!

Cleo.
Ik kon gewoon niet geloven dat dit allemaal gebeurde. Ik had nooit gedacht dat er iets ergs zou gebeuren met Newt en al helemaal niet in het doolhof. Hij had precies geweten waar hij naar toe had moeten! Hij wist hoe het doolhof eruit zag, we hadden het er wel eens over gehad. Ik snapte maar al te goed dat hij daar niet graag naar binnen ging, wat aan sommige dingen ook wel duidelijk te zien en te horen waren geweest. Toch deed hij het iedere keer maar weer. Er waren geen Grievers overdag geweest, tot nu toe. Dat had hij heel erg duidelijk gemaakt toen ik er een keer naar had gevraagd. Het leek echter alsof er wel zoiets was gebeurd. Dat hij aan was gevallen. Ik kon me namelijk niet voorstellen dat hij ergens over was gestruikeld en daardoor niet meer bij bewustzijn was. Ik wist het niet en volgens mij had Alby ook geen idee wat er was gebeurd. Het leek me vreselijk om iemand zo te moeten vinden, zeker als diegene je beste vriend was! Iets wat Newt echt was voor Alby! Die twee gingen zo goed met elkaar om, volgens mij begrepen ze elkaar in de meest uiteenlopende dingen. Waarschijnlijk was Newt daarom ook niet elke dag meer in het doolhof. Er had iemand moeten zijn die Alby hielp en ik kon me niemand anders voorstellen dan Newt. Ik kon me sowieso niet voorstellen hoe het moest zijn geweest toen Nick de leider was. Haast niemand praatte over hem, misschien was de herinneringen te pijnlijk? Ik wilde niet dat zoiets bij Newt gebeurde! Hij moest het redden! Hij mocht geen Glader worden waar iedereen de naam nog van wist, wie ze allemaal hadden gemogen, maar niet meer over wilden praten omdat hij er niet meer was. Hij moest hier blijven! Voor ons allemaal! Ook voor bij natuurlijk. Ik kon gewoon niet zonder hem hier? Het was zo normaal geworden om te wachten bij het doolhof op de dagen dat hij moest rennen. Om zoveel mogelijk met hem te doen op de dagen dat hij hier in de Glade was. Vandaag had ik niet eens op hem kunnen wachten! Ik liet me meenemen door Alby naar de Homestead en ergens had ik er op gehoopt dat we daar ook naar binnen gingen. Ik liet mijn ogen over het gebouwtje glijden. Newt lag daar ergens! Ze waren voor hem aan het zorgen en dat moesten ze zo goed mogelijk doen! Hij moest er namelijk echt weer bovenop komen! Daarvoor moesten Jeff en Clint echt hun werk doen, iets wat heel erg moeilijk was! Ik wilde echt weten hoe het daar ging. Toch ging ik naast Alby zitten en sloeg ik mijn arm om zijn middel heen. Ik had net maar al te goed gevoeld dat hij een omhelzing wel kon gebruiken, misschien nog wel meer dan ik het nodig had gehad. Hij had vreselijke dingen gezien! Ik keek opzij toen Alby mijn naam noemde en mijn ogen gleden vervolgens naar de bak met water waar hij naar wees. Ik knikte, ten teken dat ik hem wel aan zou geven. Daarvoor moest ik hem wel even loslaten, maar ik pakte de bak en zette die tussen ons in. Mijn ogen gleden naar de handen van Alby, die hij duidelijk wilde wassen. Er zat bloed op! Het bloed van Newt. Volgens mij was ik nog niet gestopt met huilen en als ik dat wel was, begon ik daar nu weer mee. Alby zat onder het bloed van Newt! Dat was echt niet goed! Ik had wel gezien dat het er niet goed uit had gezien, maar ik had van Gally niet dichtbij mogen komen! Ik had niet kunnen zien hoeveel bloed er op was geweld! Ik keek achterom, omdat ik echt wilde dat Jeff en Clint uit het bloody gebouw zouden komen! Ze moesten komen en zeggen dat alles goed kwam! Dat we naar Newt toe mochten! Ik wilde Newt nu echt zien! 

Alby.

Newt zou me echt moeten vertellen wat er was gebeurd! Er moest een reden zijn waarom hij daar had gelegen en ik probeerde het elke keer weer opnieuw te bedenken, maar ik kwam er gewoon niet op! Eén ding was zeker en dat was dat de Grievers hem met rust hadden gelaten. Ze hadden hem daar niet laten liggen als ze hem iets aan hadden willen doen. Dus dan zou het iets anders moeten zijn geweest. Misschien dat hij was gevallen, maar ik snapte ook niet hoe hij zich dan zo erg had kunnen bezeren? Natuurlijk struikelde je wel eens, viel je over een steen, maar dat betekende niet dat je zulke erge verwondingen kreeg? Newt zijn been had echt in een rare hoek gelegen en hij had op veel meer plekken een wond gehad! Of het bloed had zich gewoon verspreid, dat wist ik ook niet. Ik snapte gewoon niet wat er was gebeurd en dat frustreerde me echt heel erg! Wat als Newt niet wakker zou worden? Dan zouden we helemaal niks weten! Of wat als hij wel wakker zou worden, maar ook niks meer zou weten? Dan zouden we het hem ook niet kunnen vertellen en dat maakte het ook niet beter! Het was echt een verschrikkelijke situatie en ik wist niet wat ik er mee aan moest, hoe graag ik dat ook wilde! Cleo pakte gelukkig snel de bak met water, zodat ik mijn handen kon wassen. Ze bleef me vasthouden, maar ik wist niet of het voor mij was of voor haarzelf. Volgens mij had zij er nog veel meer behoefte aan dan ikzelf, maar ze was ook de hele tijd aan het huilen! Iets waardoor ik mezelf wel verplicht voelde om haar te troosten. Ik waste snel mijn handen in het water en schoof de emmer vervolgens een stukje naar voren, waarna ik mijn armen weer stevig om haar heen sloeg en haar tegen me aan trok. Ik wist ook niet zo goed wat ik moest zeggen of doen om het beter te maken. De enige die dit beter kon maken, was Newt! Als Newt nu gewoon weer de Homestead uit zou komen, dan zou alles weer goed zijn. Jammer genoeg was dat niet mogelijk. Het was onmogelijk dat hij weer overeind zou komen en zou kunnen lopen, terwijl hij er zo erg bij had gelegen.  Ik zuchtte en legde mijn hoofd tegen dat van Cleo, al kwam ik snel weer overeind toen ik Jeff naar buiten zag lopen. ‘Cleo,’ zei ik zachtjes en ik knikte naar Jeff. Ik hoopte dat hij met goed nieuws zou komen! Dat ze wisten wat er aan de hand was, maar ik had geen idee of dat een realistisch beeld was. Niet na wat er net was gebeurd! Jeff kwam naar ons toe lopen en ik bleef Cleo goed vasthouden, want wie weet zouden we slecht nieuws krijgen en dat was iets wat Cleo echt niet aan zou kunnen. Ik ook niet, maar Cleo al helemaal niet! ‘Het goede nieuws is: hij is niet dood,’ mompelde Jeff. Dat was tenminste iets! ‘Het slechte nieuws is: kunnen niet veel doen. We hebben een spalk gemaakt voor zijn been, is waarschijnlijk op meerdere plekken gebroken. Hij is bewusteloos, maar daar kunnen we niks aan doen.’ Ik zuchtte en knikte langzaam. Hij was niet dood en ze hadden hun best gedaan. Wie weet zou hij over een tijdje wel weer wakker worden? Je wist het nooit! Daar hoopte ik wel op, maar het kon ook wel eens heel verkeerd aflopen. ‘Dankjewel, Jeff,’ zei ik zachtjes. ‘Mogen we naar hem toe?’ Volgens mij wilde Cleo echt heel erg graag naar hem toe! Als we niet met z’n tweetje zouden mogen, dan zou ik haar eerst laten gaan. Ik wist niet zo goed wat ik er aan zou hebben om Newt nu te zien, maar volgens mij wilde Cleo hem wel zien. Dan verdiende ze het gewoon om als eerste met Jeff mee terug te gaan. 

Cleo.
Iedereen was aangedaan door wat ze net hadden gezien. Alby had ze wel weer aan het werk gestuurd, maar het was wel duidelijk te zien dat iedereen af en toe even deze kant op keek. Newt was heel erg belangrijk, voor echt iedereen. Hij lag goed bij iedereen! Iets wat ook alleen meer logisch was! Newt was heel erg aardig? Hij was wel meer dan alleen maar aardig! Ik kon het me niet voorstellen dat ik zonder hem moest. Daar wilde ik niet eens aan denken. Het mocht gewoon niet gebeuren! Newt en ik waren niet echt vrienden, er zat wel meer dan dat tussen ons! Ik wist niet of dat wederzijds was, maar voor mij was het wel zo! Er mocht gewoon niets gebeuren! Dan was ik diegene die het belangrijkste voor me was kwijt! Dat mocht gewoon niet! Voor de rest was het ook belangrijk dat Newt bleef. Er waren gewoon dingen die hij deed, die er voor zorgde dat mensen een lach op hun gezicht hadden als hij van ze weg liep. Hij vond het nooit erg om iemand te helpen, het maakte niet eens heel erg veel uit wat het precies was! Natuurlijk was hij ook beter in sommige dingen dan in anderen, maar hij hielp wel overal mee! Ik keek op toen ik Alby mij naam hoorde zeggen. Ik wist niet eens echt waar ik op gefocust was geweest. Ik wist nu helemaal niet meer wat ik moest doen! Ik veegde een paar tranen weg en keek op naar Jeff, die duidelijk bij ons was komen staan. Ik voelde mijn hart alleen maar harder in mijn lichaam kloppen. Gelukkig zei Jeff dat Newt niet dood was! Dat was goed! Hij was niet dood! Het ging ook niet goed, dat was wel duidelijk, maar hij was niet dood! Dat was het belangrijkste! Dan kwam het misschien nog goed. Jeff leek het misschien niet te weten, maar ik wilde niet opgeven? Het moest gewoon goedkomen met Newt! Ik keek Jeff volgens mij een beetje te smekend aan toen Alby vroeg of we naar binnen mochten om Newt te zien. Ik wilde hem heel erg graag zien! Ik wist dat het misschien niet een heel erg fijn beeld was om te zien, maar dat maakte me niets uit! Het was Newt en ik wilde bij hem zijn! Ik wilde hem gewoon even zien en misschien bij hem blijven zitten om te wachten totdat hij weer bij bewustzijn kwam. Ik had mijn taken dan wel, maar ik vond dit belangrijker! Ik was niet echt heel erg netjes als het daarom ging, want volgens mij was ik wel diegene die het vaakst haar taak even opzij schoof. Maar dat was gekomen door de dingen die er waren gebeurd! Het was niet zo dat ik het niet wilde! "Jullie mogen bij hem als jullie dat willen. Ik raad wel aan om zo voorzichtig mogelijk met hem te zijn." Jeff keek mij aan, waardoor ik wel begreep wat hij bedoelde. Geen knuffels! Iets wat ik wel moeilijk vond? Ik wilde Newt nu het liefst zo goed mogelijk vasthouden. Ik stond op, want we mochten duidelijk mee en ik wist niet hoe snel ik naar binnen moest komen! Alby wilde hem ook vast graag zien, maar hij mocht ook wel naar binnen toch? Jeff en Clint waren er net ook met z’n tweeën geweest en het was niet zo dat het te druk werd, want Newt was nog niet echt bij. Ik wist niet precies hoe dat werkte, maar ik wilde gewoon naar binnen en dat deed ik ook gewoon! Ik schrok wel even toen ik Newt op het bed zag liggen, volgens mij hadden ze heel erg veel bloed al weg gehaald, maar toch zag het er alsnog niet prettig uit. Ik liep naar het bed toe en het was moeilijk om mijn armen niet om hem heen te slaan! Echt heel erg moeilijk! Daarom leunde ik ook naar voren en gaf ik Newt een kus op zijn voorhoofd, waarna ik zijn hand vast pakte, dat mocht vast wel? "Hee Newt." Fluisterde ik zachtjes, misschien hoorde hij het wel? 

Alby.

Uiteindelijk konden Jeff en Clint ook niet meer doen, dat begreep ik ook nog wel. Ze hadden niet de medische kennis die een dokter had, maar ze hadden wel deze taak gekregen en daar was ook een reden voor. Ze wist net wat meer dan de rest, maar ik snapte ook wel waarom ze niet meer konden doen. Ze konden hem niet opeens weer bij bewust zijn laten komen en als ze iets in zijn lichaam aan de hand was, hadden ze daar waarschijnlijk geen weet van! Dus daar zouden ze dan ook niks aan kunnen doen. Het was jammer, maar ik wist dat ze alles hadden gedaan wat ze hadden kunnen doen! Het was al heel wat dat ze er voor hadden kunnen zorgen dat zijn been weer zou kunnen helen, want die was duidelijk op meerdere plekken gebroken geweest. Ik kon me alleen maar indenken hoeveel pijn dat wel niet zou moeten doen! Ik hoopte dat als Newt wakker zou worden, hij er niet heel erg veel van zou voelen, maar ik wist ook wel dat het ene domme verwachting was. Waarschijnlijk zou het hem heel erg veel pijn doen, maar hoe zouden we dat ook in godsnaam moeten oplossen? Pijn ging nou eenmaal niet zomaar weg! Ik knikte toen Jeff zei dat we bij hem mochten, dat was al heel wat! We moesten wel rustig aan doen, maar ik was ook niet heel erg veel van plan. Ik wist eigenlijk niet wat ik zou doen als ik Newt daar zou zien liggen. Dit was meer voor Cleo dan voor mij. Ze vond het duidelijk ook heel fijn dat we nu naar Newt konden en ergens verdiende ze dat ook gewoon? Ze verdiende het om Newt te zien en wie weet zou Newt er ook wel wat aan hebben? Ik kwam overeind en volgde hen naar binnen. Ik zuchtte toen ik Newt zag liggen. Ondanks dat het meeste vloed weg was, zag het er nog steeds niet fraai uit. Toch leek het net alsof hij sliep en ergens was dat een fijne gedachte. Want als iemand sliep, kon hij ook weer wakker worden en het was van belang dat Newt wakker zou worden. Niet alleen voor mij, maar ook voor de rest van de Glade. Hij hielp niet alleen mij, hij hielp ons allemaal. Hij had Cleo opgenomen in de groep als ieder ander en daardoor had de rest dat ook gedaan. Newt was degene die het allemaal bij elkaar hield en dat konden we niet missen. Zonder Newt zou het allemaal uit elkaar vallen en ik wilde niet eens weten hoe dat er uit zou zien. Ik liep naar de andere kant van het bed en ik keek naar Cleo, die de hand van Newt stevig vast had genomen. Dat was vast niet zo heel erg? Het was alleen maar zijn hand, die op een paar schaafwonden er best goed uit zag. Die was in ieder geval niet gebroken! Volgens mij was zijn been er toch wel het slechts aan toe. Ik zag dat Jeff en Clint zachtjes in gesprek waren en ze keken zo nu en dan naar Cleo. Ik wist niet wat het betekende, maar het was duidelijk dat ze het over haar hadden! Clint knikte naar Jeff en hij kwam vervolgens naar ons toe. ‘Cleo?’ Clint raakte voorzichtig haar schouder aan, waarschijnlijk omdat ze het nog altijd niet fijn vond om zomaar aangeraakt te worden. Al leek ze daar bij Newt nooit echt moeite mee te hebben. ‘We hebben iemand nodig die bij hem kan blijven. Die hem soms wat eten en drinken kan geven. Denk je dat jij dat kan doen? Tenminste, als Alby iemand anders kan vinden voor jouw taken?’ vertelde Clint en zijn blik rustte op mij. Ik keek van hem naar Newt en vervolgens naar zijn hand, die stevig in de hand van Cleo lag. ‘Ik vind vast wel iemand anders. Als Cleo het wil doen, mag ze bij Newt blijven.’ 

Cleo.
Ik vond het heel erg fijn dat ik in ieder geval bij Newt mocht zijn. Ze hielden me niet meer bij hem uit de buurt, gelukkig! Nu kon ik met mijn eigen ogen zien hoe het met hem ging. Ik moest ook wel zeggen dat ik liever iets anders zag, maar ik kon het wel aan. Wat Gally ook had gezegd, ik had het niet beter voor mezelf gevonden om bij Newt uit de buurt te blijven. Ik wilde juist weten hoe het met hem ging, ondanks dat het misschien niet heel erg goed ging. Ik kon ook wel zien dat hij er totaal niet goed ging. Ergens lag Newt er best vredig mee, alsof hij rustig aan het slapen was. Hopelijk was het ook zo, alsof hij aan het slapen was. Dat betekende namelijk dat hij over een tijdje ook weer wakker zou worden. Hij moest wel wakker worden! Jeff en Clint konden daar duidelijk niet heel erg veel meer aan doen. Ze hadden hun best gedaan, ze hadden tenminste iets kunnen doen. Uiteindelijk was dat meer dan dat ze bij mij hadden kunnen doen. Bij mij had het ook heel erg uitzichtloos geleken, alsof ik dood zou gaan bloeden. Uiteindelijk was dat niet zo geweest, jammer genoeg zat ik nu weer precies met hetzelfde. Ik was niet belangrijk op het moment! De Bleeding kon me echt totaal niet boeien! Ik wilde gewoon dat het goed ging met Newt! Ik kon echter ook niet. Ik wilde hier wel blijven en wachten totdat Newt weer bij was, want dat ging gebeuren. Het moest gebeuren! Ik vond het best eng om hem zo te zien. Zijn huid leek zo bleek! Alsof het helemaal wit weg was getrokken, al de warmte weg was! Ik hield de hand van Newt zo goed mogelijk vast. Ik hoopte echt dat hij voelde dat ik er was, ondanks dat hij misschien wel in een soort van slaap was. Dan voelde je toch ook wel dingen en soms had je dromen? Misschien dat hij dan wel over mij droomde. Dacht dat dit allemaal een droom was, terwijl het wel echt was. Ik hoopte in ieder geval dat hij geen pijn had. Ik streek zachtjes met mijn vingers over die van Newt heen. Normaal gesproken had hij al niet zulke zachte vingers, we waren allemaal bezig met onze handen waardoor ze gewoon ruw werden. Nu waren er echter wel wat wondjes te zien. Geen diepe sneden, maar vooral schaafwonden. Die konden echter ook pijnlijk zijn! Ik voelde een hand op mijn schouder, nog steeds kon ik er een beetje van schrikken, zeker als ik ver in gedachten was. Nu was het niet echt het geval, ik had Clint aan horen komen lopen, daarom dat ik niet echt was geschrokken? Ik richtte mijn aandacht even op Clint, in plaats van Newt. Al wilde ik vooral naar die laatste kijken, het liefst om te zien dat hij zijn ogen opende! Nu kon ik hem echter even niet naar hem kijken. Ik keek van Clint, die voorstelde of ik een beetje voor Newt wilde zorgen, naar Alby, die daar toestemming voor moest geven. Ik wilde het wel! Ik wilde hier het liefste niet weg! Daarom kon ik me beter nuttig waren. Newt had ook te eten en te drinken nodig. Ik wist niet hoe lang het ging duren voordat Newt bij kwam, maar het leek me niet dat hij dagen lang met zijn ogen dicht lag? Ik wist namelijk niet hoe ik hem dan te eten en te drinken moest geven! "Natuurlijk wil ik dat." Ik vond het echt heel erg lief dat Alby er ook mee instemde! Ik wilde hier wel echt blijven! Daarom bewoog ik met mijn lippen om een dankjewel te zeggen, zonder echt wat te zeggen. "Hij zou veel moeten eten om weer aan te sterken, zijn lichaam heeft heel erg veel energie nodig om er weer bovenop te komen. Voor het eten moeten we dan nog even met Frypan overleggen." Zei Clint. Ik knikte, ik zou wel met Frypan praten, hij wilde vast iets extra’s maken voor Newt.  

Alby.

Als er iemand was die Newt zou kunnen verzorgen, dan was het Cleo wel! Natuurlijk was het de taak van Jeff en Clint, maar ze konden niet altijd bij hem zijn! Cleo kon dat wel! Ze had haar eigen taken, maar waren die nou echt heel erg belangrijk? Ik zei graag dat ieder zijn taak even belangrijk was en dat het ook allemaal meetelde. Dat deed het ook wel, maar als we een paar dagen één iemand minder hadden die mee zou helpen met het schoonmaken, was dat niet heel erg? Cleo wilde vast wel de dieren blijven voeren, maar dat was niet een heel tijdrovend werkje? Dus dat zou ze wel kunnen blijven doen! Als ze echt haar tijd met Newt door zou willen brengen, zou ik wel iemand vinden die haar een beetje zou kunnen helpen door haar taken over te nemen! Het was heel belangrijk dat iemand op Newt zou letten en volgens mij was Cleo daar wel echt de geschikte persoon voor! Ze was echt dol op Newt en volgens mij speelde er nog veel meer gevoelens tussen die twee. Alleen al hoe ze nu naar hem keek! Ze wilde hem echt niet kwijt, ik ook niet! Niemand wilde Newt missen, want Newt hoorde hier gewoon thuis. Hij was bevriend met zo goed als iedereen en we hadden ook heel erg veel aan hem? Ik had vooral heel erg veel aan hem! Hij was redelijk, hij dacht anders na over dingen en daardoor kwamen we soms op een veel betere beslissing dan de beslissing waar ik in eerste instantie voor zou hebben gekozen. Zonder Newt zou ik het alleen moeten doen en dat wilde ik echt niet! Ik wilde er niet eens aan denken dat ik zonder hem dingen zou moeten beslissen, want ik had hem daar wel echt bij nodig! Gelukkig wilde Cleo ook voor hem zorgen. Ze leek er zelfs heel erg blij mee te zijn! Ik wist wel zeker dat Newt er ook blij mee zou zijn als hij dit allemaal mee zou krijgen. Als er één iemand was waarvan hij zou willen dat ze voor hem zou zorgen, dan was het Cleo! ‘Frypan wil vast wel zorgen dat er genoeg eten is voor Newt, daar moeten we ons niet druk over maken.’ Frypan deed het maar gewoon! Hij was ook bevriend met Newt, dus hij wilde vast zijn vriend goed te eten geven! Cleo zou hem waarschijnlijk wel moeten voeren, als Newt nog niet bij zijn bewustzijn zou zijn, maar ik wist zeker dat Cleo dat zou kunnen. Ze was heel erg zorgzaam! Ze zorgde immers ook heel erg goed voor de dieren! Dus dit zou ze ook wel kunnen! Ze zou heel erg goed voor hem zorgen, alleen al omdat hij Newt was! ‘Ik ga straks wel naar Fypan.’ Dan was het tenminste ook meteen geregeld en dan zou Newt vanavond al wat te eten kunnen krijgen. Iets wat volgens Clint en Jeff wel echt belangrijk was! In dat geval zouden we ons daar ook allemaal voor in moeten zetten, want we wilden allemaal dat Newt zo snel mogelijk wakker worden en weer rond zou lopen alsof er niets was gebeurd. Ik liep om het bed heen en ik sloeg mijn armen om Cleo heen, aangezien ik gokte dat ze hier zou blijven. ‘Hij is vast heel blij dat je bij hem wil blijven,’ fluisterde ik zachtjes. Misschien wist hij wel dat ze bij hem was? Ik wist niet hoe ver hun band ging, maar ik wist dat ze echt dol waren op elkaar. Dus wie weet voelde Newt wel dat ze in de buurt was en dat ze hem ook niet zomaar alleen zou laten. Iets wat Cleo echt nooit zou doen! Ze zou er hoe dan ook voor zorgen dat ze bij Newt kon blijven en dat het allemaal weer beter zou gaan met hem. ‘Het komt wel weer goed,’ beloofde ik zachtjes. Het moest gewoon goed komen!