Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Natuurlijk bloosde ze. Het was waarschijnlijk de vierhonderdste keer dat hij haar naakt zag, maar toch begon ze nog altijd te blozen als hij haar bekeek. Het was lief. Hoewel hij alles al kende, leek het nog steeds alsof ze verwachtte dat hij haar niet mooi vond. Alsof dat ooit zou gebeuren. Ze zou altijd mooi blijven. Zelfs als ze aankwam en oud werd, zou hij haar mooi vinden. Dat was nu eenmaal wat er gebeurde als je van iemand hield. Desondanks wist hij zeker dat ze nu mooi in het algemeen was. Het was niet voor niets dat ze een hoop aandacht kreeg op het gala en mannen haar nakeken als ze ergens naartoe gingen.
Hij knikte toen ze zei dat het nog wat oefening vergde. Ze hadden alle tijd om dat te oefenen. Niet nu, maar als ze terug waren. Als hij alleen woonde. Hij was bijna vergeten dat hij wegging, dat hij helemaal niet meer met haar zou trainen en hij niet meer naast haar in slaap zou vallen. Hij ging weg en hij ging weg zonder haar. Moest hij haar vragen of ze met hem mee wilde? Ze mocht met hem mee. Ondanks hun break, wilde hij nog steeds alles wat hij eerder ook gewild had. Hij wilde nog steeds trouwen en kinderen krijgen. Misschien was het toch niet zo ver weg als hij de afgelopen twee maanden gedacht had. Hij had gedacht dat hij alleen zou blijven. Hij wilde zelfs alleen blijven. Hij hield van Ivy, dus hij zou toch nooit meer iemand anders vinden. Nu bleek dat Ivy ook van hem hield. Misschien was hij toch niet gedoemd tot een ongelukkig leven.
Hij keek even naar Ivy toen ze hem vragend aankeek. Dit was het allerlaatste moment waarop hij nog terug kon. Hij wilde helemaal niet terug. Zelfs als dit een eenmalig ding was, wilde hij niet terug. Hij was ook al te ver om terug te gaan. Dus trok hij het ding uit. Hij was zeker, hij ging er vanuit dat zij ook zeker was. Hij zou het vanzelf wel zien. Hij wist echter dat ze moesten praten. Niet nu, maar zo. Hij streek even wat haren uit haar gezicht en drukte een kus tegen haar lippen, waarna hij voor een tweede keer afdwaalde naar haar hals. Hoewel hij maar al te graag duizenden plekjes wilde veroorzaken, besloot hij het niet te doen. Niemand kon weten dat dit gebeurd was. Claire mocht het niet weten. Het zou opvallen als er op magische wijze blauwe en rode plekken in haar nek verschenen. Dus deed hij het niet, hoewel hij er wel meerdere kusjes tegenaan duwde.

Account verwijderd

schreef:
Het verbaasde haar dat Oliver niet één keer interesse had getoond in een vrouw die Jason aan hem voorstelde. Nou ja, het was niet alsof die vrouwen lelijk waren ofzo, verre van. Maar het was lief, en het maakte haar best wel gelukkig, ook al zou ze dat nooit hebben gezegd toen. Maar het was zo. Zelfs toen het uit was, was hij haar trouw gebleven. En omgekeerd ook. Ook al dacht ze toen nog dat hij haar had bedrogen, zij was net zoals hem nooit met iemand het bed in gedoken, ze had nooit interesse getoond, ze had gewoon nooit interesse gehad in iemand anders dan Oliver. Ivy lachte toen hij knikte. Ze waren het er allebei over eens dat ze nog wel veel zouden oefenen. Dus dat was wel een goed teken. Ha. Ivy ontmoette zijn blik en drukte nog een lange kus op zijn lippen. Ze hielp hem met zijn boxer uit te trekken en liet haar blik over hem glijden. He, als hij dat mocht doen, mocht zij toch ook wel haar pleziertje hebben zeker? Damn, Oliver was echt op elk vlak perfect. Maar dan ook echt op elk vlak. Haar hand gleed even plagerig naar beneden waar ze zachtjes streelde. Ze drukte een kus op zijn lippen toen hij wat geluiden maakte. Ze werd echter al snel afgeleid door de kussen in haar hals. Ze wist dat hij voorzichtiger was bij haar hals, zodat niemand het zou zien. "Er zijn nog andere plekken op mijn lichaam waar je plekjes mag veroorzaken zonder dat ze het merken" mompelde ze even. Hmmm, ze miste zijn plekjes maar al te erg, en het kon haar niet schelen dat ze er zou hebben. Het was niet alsof ze zouden gaan zwemmen op missie, dus in feite kon hij zich op alle onzichtbare plekken uitleven. Ze was al redelijk zeker dat er op zijn rug wat rode lijntjes stonden, niet veel, maar toch al een paar. Ze werkte zichzelf uit haar slipje en trok zijn gezicht weer naar het hare om hem te kussen.

Account verwijderd

schreef:
Eerlijk was eerlijk, hij had zich wel even zorgen gemaakt toen ze met Sean op het gala verschenen was. Sean liep met Ivy zoals hij met Ivy gelopen had en hij had daadwerkelijk geloofd dat de twee ergens mee bezig waren. Hij kon zich ook nog herinneren dat Sean interesse in Ivy gehad had toen ze gewoon nog een relatie hadden. Het was logisch dat de man naar Ivy toegegaan was op het moment dat bekend werd dat ze geen relatie meer hadden. Het nieuws had zich vrij snel verspreid. Bovendien was het ook overduidelijk. Terwijl ze eerst altijd samen waren gaan eten, kwamen ze nu gescheiden aan. Hij ging nooit in haar buurt zitten en vaak keek hij haar niet eens aan. Hij wilde geen ruzie maken. De sfeer aan tafel was vaak om te snijden en hij raakte haar nooit meer aan. Andersom ook niet. Iedereen die een beetje op hen lette, zou zien dat ze niet langer samen waren. Er werd op hen gelet.
Ivy's gelach deed hem goed. Het maakte hem vrolijk om haar te zien lachen. Hij had haar al een hele tijd niet meer vrolijk gezien. Dat was iets waar ze aan moesten werken. Als ze besloten hun relatie een tweede kans te geven, kon ze niet zo vrolijk blijven. Claire zou het te gauw doorhebben. Hij keek naar Ivy terwijl ze hem bestudeerde. Hij voelde zich daar niet ongemakkelijk bij. Al helemaal niet omdat ze hem al zo vaak naakt gezien had. Er was niks veranderd in de tussentijd. Hij bromde even toen ze zachtjes begon te strelen, maar ze raakte al snel afgeleid. Zij raakte sneller afgeleid dan hij.
'Breng me niet op ideeën, Ivy Winters. Anders heb je straks helemaal geen rust meer,' lachte hij zachtjes. Hij had nog meer dan genoeg tijd om haar lichaam te verpesten met blauwe en rode plekjes, maar niet nu. Nu wilde hij gewoon graag zo dichtbij mogelijk zijn. Hij glimlachte even toen er helemaal geen kleren meer over waren. Wie had dat gedacht? Hij kuste haar lippen liet zijn vingers zacht en langzaam naar haar heupen glijden. Hoewel zijn verlangen enorm was, was hij zacht en langzaam. Terwijl hij hun lichamen met elkaar herenigde, stopte hij even met ademen. Twee maanden had hij naar haar verlangd, wetende dat het over was. En nu, na twee maanden, bleek het toch niet helemaal over te zijn. Hij hapte zachtjes naar adem en drukte zijn lippen tegen de hare. Daar kreeg hij geen genoeg van.

Account verwijderd

schreef:
Het zou hen wel lukken om het verborgen te houden zolang de missie verderliep. Maar wat zou er gebeuren na de missie? Ze had geen idee. Oliver wist dat Ivy het niet fijn vond als ze niet kon tonden dat ze van hem hield in het openbaar. Het was niet echt iets voor hen om het verborgen te houden. Maar nu was het noodzakelijk. Ze wou niet dat het weer verkeerd liep, en verkeerd lopen kon het vlug met Claire in het team. Ze moesten het even geheimhouden, en na de missie zouden ze wel een oplossing vinden. Ivy had Oliver nog niets verteld, maar ze had een plan gevonden om Claire weg te krijgen uit het instituut. Dante wist er zelfs al van. Ze had geen idee hoeveel mensen er waren die wisten wat er aan de hand was met Claire's gave, maar ze wist wel dat er waren. Ze kende wat mensen met de gave om meteen bij te eerste blik op iemand te merken wat voor gave die persoon had en ze kende mensen die als het ware een schild hadden waardoor ze immuun waren voor alles. Ivy pruillipte even toen hij zei dat ze hem niet op ideeën mocht brengen. "Ik heb nu al geen rust, die plekjes kunnen er wel bij" protesteerde ze zachtjes. Ze kreunde toen hij hun lichaam herenigde en haar adem stokte even terwijl ze de lakens hard vastgreep. Ze kon geen woord uitbrengen terwijl ze hard hijgde. "Please Oliver, ik wil niet dat je je inhoudt" kreunde ze hard. Ivy deed geen moeite meer om de geluidjes die over haar lippen gleden, te stoppen. Waarom zou ze ook? Er was niemand in de buurt en hij mocht weten hoe hij har liet voelen. Zijn lippen smoorden echter die geluidjes licht en ze duwde haar heupen hard tegen hem aan. Shit... Ze wou hem hebben, ze wou zo dicht bij Oliver zijn als ze kon. Ze bewoog haar lichaam tegen het zijne, in de hoop hem nog dieper te krijgen. Haar handen gleden van de lakens naar zijn rug, terwijl ze hem tegen zich trok. Haar mond liet Olivers lippen even los om naar adem te happen.

Account verwijderd

schreef:
Het was maar goed dat de rest van het team weg was. De muren waren misschien enigszins geluiddicht, maar niet geheel geluiddicht. De rest zou hen hoe dan ook gehoord hebben. Het was niet alsof hij dat vreselijk vond, maar de rest kon het niet weten. Claire zou het allemaal opnieuw verpesten. Claire had een hekel aan hem en een hekel aan Ivy, ze wilde hen ongelukkig zien. Claire mocht niet weten dat ze tijd met elkaar doorbrachten en ze mocht al helemaal niet eten dat ze op deze manier tijd met elkaar doorbrachten. Ivy mocht dan misschien immuun geworden zijn, de vrouw had nog steeds genoeg manieren om hen tegen elkaar op te zetten. Hij raakte er bijna gefrustreerd van. Hij wilde niet dat hij zijn relatie met Ivy geheim moest houden. Hij wilde geen afstand van haar houden en apart van haar leven zodat Claire er niet achter kwam. Het kwam bijna nooit voor dat ze samen alleen werden gelaten, dus wanneer moesten ze elkaar dan zien? Ze moesten er iets op bedenken. Als ze nog met hem verder wilde in elk geval.
'Ongeduldige,' merkte hij op. Ivy was over het algemeen de meest ongeduldige van hen twee. Hij had nog meer dan genoeg tijd voor alles. Niet vandaag of nu, maar hij zou wel een manier vinden. Ze konden niet alles tegelijk doen. Ze hadden meer dan genoeg tijd het allemaal een keer te doen.
Het amuseerde hem dat Ivy zo gevoelig was, hoewel hij dat momenteel ook was. Zijn ademhaling veranderde in gehijg en hij dacht dat zijn hart uit zijn borstkas zou vallen als het zo doorging. Het kon hem niets schelen. Ivy was vrij luid, dat maakte het alleen maar erger. Hij werd er zelf ook luid van. Ivy drukte haar heupen tegen hem aan en trok zijn lichaam naar haar toe, in een poging hem nog dichterbij te krijgen. Dat ging niet op deze manier, maar wel op een andere manier. Hij draaide hen, waarna hij kus tegen haar lippen duwde.
'Vandaag laten we jou bepalen,' bracht hij uit. Hij kon zich niet herinneren dat ze dat ooit eens serieus gedaan hadden. Voor even misschien, maar meestal draaiden ze snel weer. Nu kon Ivy haar eigen tempo bepalen. Hij weigerde haar pijn te doen en hij kon niet bepalen waar haar grens lag, dus nu kon ze dat zelf doen. Hij duwde zichzelf iets overeind en drukte een paar kusjes tegen haar hals, waarna zijn lippen afgleden naar haar sleutelbeen. Haar shirts kwamen meestal niet ver onder haar sleutelbeen, dus verplaatste hij zijn lippen naar iets onder haar sleutelbeen en zoog hij zachtjes aan het stukje huid.

Account verwijderd

schreef:
Stiekem was Ivy al een plan aan het bedenken hoe Oliver en zij elkaar nog konden zien zonder dat iemand het doorhad. Deze keer was het wel gelukt omdat ze zogezegd rugpijn had, maar die smoes kon ze niet altijd gebruiken. Het goede nieuws was wel dat Ivy, als ze haar gave gebruikte, ze makkelijk en snel konden afspreken ergens. Maar ze was er zeker van dat het wel zou lukken als ze het echt wilden. En zij wou het alleszins. Ze wou niet meer van hem gescheiden worden, om wat voor reden dan ook. En als hij verder zou willen... Ivy grijnste toen hij zei dat ze ongeduldig was en haalde even lichtjes haar schouders op. Ze had nooit ontkend dat ze dat was. Zij was de ongeduldige van de relatie, dat was geen geheim. Ze was gewoon bang dat hij zich toch nou zou bedenken en ze dit nooit meer zouden doen, dan zou ze liever een heel erg goed moment hebben. Ivy voelde zijn hart kloppen en hij waarschijnlijk ook het hare. Ivy grinnikte even tussen het hijgen door. Hij was ook al luider geworden, waarschijnlijk haar invloed. Ze vond het leuk als hij luid was, dan wist ze tenminste dat hij evenveel genoot als zij deed. En ja, ze genoot enorm. Ivy kreunde even hard tien hij hen omdraaide en ze zo anders op hem kwam te zitten. Haar adem stokte even en ze drukte een kus op zijn lippen toen hij dat zei. Ze zou iets willen zeggen, maar ze kreeg niets uit haar mond. Het voelde zo goed. "Ik wil gewoon niet dat je je inhoudt, voor één keer" kreunde ze moeilijk tussen haar geluidjes door. Ze wist heus wel dat Oliver zich meestal inhield om haar geen pijn te doen, maar ze wou dat hij zich niet inhield. Ze kon het wel aan en het liet haar zoveel beter voelen te weten dat hij ook wel eens de controle kon verliezen. Ivy liet haar hals naar achteren vallen toen hij kussen drukte op haar hals en net onder haar sleutelbeen, waar hij zachtjes aan zoog. Ze ging even van hem en ging vervolgens recher gaan zitten, waarbij ze hem zachtjes vastnam in in haarzelf duwde. Ze kreunde even hard toen ze hem zichzelf voelde opspannen en ze legde haar handen op zijn borstkas terwijl ze eerst langzaam op en neer op hem bewoog. Ze hijgde hard. Shit, shit. "Ol- Ollie, dit voelt zo goed" hijgde ze verlangend. Ze versnelde het tempo even en kreunde elke keer dat hij zich diep in haar dreef.

Account verwijderd

schreef:
Er was nog zo veel dat hij moest vertellen. Hij moest haar vertellen dat hij weg zou gaan, dat hij haar op het instituut achter zou laten. Het huis was gekocht en elk vrije uur dat hij had, had hij besteedt aan het opknappen van het huisje. Het lag mooi en het was erg licht, maar het was wel verwaarloosd. Zeker een maand lang hij elk vrije uur erin gestopt. Hij zocht naar afleiding. Hij wilde niet aan Ivy of het instituut denken, dus ging hij in de weer met het schilderen en opknappen van het gehele huisje. Het zag er mooi uit nu, vond hij zelf. Alleen de inrichting had hij niet voor elkaar gekregen, maar dat zou hij wel laten oplossen. Misschien wilde Ivy het wel inrichten, als ze hun relatie echt een tweede kans wilde geven. Hij wist dat ze dat leuk vond. Misschien konden ze het samen doen, als ze daar een kans voor kregen. Het moest onschuldig lijken.
Hij wist dat ze graag wilde dat hij zich eens niet inhield. Toch deed hij dat altijd. Hij wilde haar geen pijn doen. Hoe kon het nu nog fijn zijn als hij haar pijn deed? Hij begreep er niet zo veel van. Misschien deed het ook wel geen pijn, maar dat kon hij zich bijna niet voorstellen. Hij woog zeker het dubbele van Ivy en zijn spiermassa was waarschijnlijk ook dubbel dat van Ivy. Hij was sterker en zwaarder dan dat zij was, waarom zou ze in hemelsnaam willen dat hij dat allemaal gebruikte? Het was voor hem prima zoals het was, hij hoefde zich niet helemaal te gaan. Hij vond het ook fijn als ze het rustig aan deden, hoewel ze dat momenteel ook niet echt deden.
Het was uitproberen. Hij wist niet of het iets zou zijn. Hij wist dat hij sowieso al ontiegelijk vermoeid was en hoewel de adrenaline door zijn lichaam schoot, zou hij zo des te vermoeider zijn. Op deze manier was dat misschien anders. Hij zou het zo wel merken. Ivy was luid en hij was er niet veel beter aan toe. Het was maar goed ook dat de rest er niet was. Hoewel hij altijd van controle hield, was dit opmerkelijk goed en dat was te horen. Daar kwam nog eens bij dat hij een aardig goed zicht op Ivy had. Het was over het algemeen al bekend dat hij niet veel meer nodig had dan zicht. Hij liet zijn handen naar haar heupen glijden en paste zich aan aan haar tempo. Zij had alle macht vandaag, hij zou haar wel volgen. Zo lang ze haar gave niet gebruikte, kon hij haar wel bijhouden. Gebruikte ze haar gave als ze opgewonden was? Tot nu toe niet. Maar vandaag was anders. Ze waren luider dan ze normaal waren. Hoewel ze normaal ook al redelijk luid te noemen waren. Het was maar goed dat hij geen buren had.

Account verwijderd

schreef:
Ze zouden nog wel tijd hebben om te praten na dit, ze moesten best wel even stappen en ze was er zeker van dat ze nog wel iets te eten zouden halen of even kort op café gingen. Intussen... Ivy drukte een kus op zijn lippen en smoorde even de geluiden die ze allebei maakten. Damn it. Ze wist niet wat ze leuker vond. Dat hij bovenop haar lag of zij bovenop hem. Hmm, misschien toch het tweede. Alhoewel, afwisseling was ook wel fijn. Ze voelde zijn handen naar haar heupen glijden en pruillipte even toen hij haar grijnzend aankeek. "En toch...vind ik het leuker als jij de leiding neemt" klaagde ze even. Haar haren zat al helemaal in de war en de plukken staken alle kanten uit. Als ze straks nog veel tijd hadden, was dat het eerste wat ze zou doen. Haarzelf wat opfixen, zodat de rest niet te vreemd keek. Haar hoofd zou dan waarschijnlijk wel alles verraden. En dat wouden ze dus niet. De adrenaline stroomde door haar lichaam. Ivy beet even op haar onderlip. "Je hebt geen idee hoe erg ik me nu moet inhouden om mijn gave niet te gebruiken" mompelde ze even, terwijl ze een pluk haar uit haar gezicht blies en haar heupen even tegen zijn lichaam aan schuurde. Ze wou haar gave niet gebruiken tijdens zoiets. Ze wou het normaal houden. Nou ja, seks met Oliver was niet echt normaal te noemen tho, maar toch. Ze vond niet dat je je gave in zoiets moest gebruiken. Ze wist ook niet of Oliver dat zo fijn zou vinden. Ze zouden er het wel eens over hebben. Ivy streelde zijn gezicht even. Damn, bezweet en opgewonden zag hij er sexy uit. Ze streelde wat haren uit zijn gezicht. Waarschijnlijk zat er wel een rode blos op haar wangen, dat kon ook niet anders. Ze verplaatste haar handen even naar het hoofdsteun van het bed en had zo meer grip. Ze zou het niet meer lang volhouden. Verdorie. "Hoe-hoe dicht ben je?" kreunde ze even. Zijn handen gleden even over haar rug en haar handen gleden weer terug naar zijn borstkas en schouders. Shit, ze voelde zijn spieren opspannen en wist dat hij dichtbij was. Zij ook.

Account verwijderd

schreef:
Kort dacht hij na, voor zo ver dat mogelijk was. Hij wist niet wat hij leuker vond. Een combinatie van beide, waarschijnlijk. Soms was het ene leuker dan het ander. Nu vond hij dit leuker dan andersom, maar misschien de volgende keer niet. Ze zouden het wel zien. Ze hadden meer dan genoeg tijd om uit te vogelen wat er precies het beste bij hen paste. Er waren nog een hele hoop meer opties dan alleen dit. Hoewel hij geen trek had in exotische dingen. Hij hoefde geen gekke dingen uit te halen.
'Ik niet. Nu,' merkte hij met een grijns op. Nu vond hij dit overduidelijk leuker. Hij vond het leuk om haar zo te zien, met haar haar alle kanten op en een blos op haar wangen terwijl ze luid kreunde. Ja, dat amuseerde hem wel. Dat zou hij wel vaker willen zien. Hij liet zijn vingers even door haar haren glijden. Het zat in de war, maar het was nog steeds gemakkelijk om zijn vingers er doorheen te halen. Ze moest er zo wel iets aan doen. Hij vond het wel leuk, maar de rest zou het allicht wat vreemd vinden.
Hij lachte zachtjes toen ze begon te mompelen. Hij begreep het wel, het was iets onbekends. Ze wisten niet of het wat was of niet. Hetzelfde gold voor hem. Hij hield zich ook in. Zij was snel, maar hij was sterk. Hij wilde haar geen pijn doen en hij wist dat dat andersom ook zo was. Dat was waarom ze haar gave niet gebruikte. Dat was waarom hij nooit de controle volledig verloor.
Toen Ivy haar handen verplaatste naar de hoofdsteun van het bed, zag hij zijn kans om iets overeind te komen en opnieuw enkele kusjes tegen haar hals te duwen. Het had zo zijn voordelen om elke dag te trainen. Zijn bovenlichaam functioneerde prima zonder zijn benen. Hij hijgde behoorlijk en hij bromde slechts toen ze hem vroeg hoe dichtbij hij was. Hij hoopte maar gewoon dat ze begreep dat hij dichtbij was. Dat was hij ook. Zijn handen gleden naar haar rug en haar handen gleden weer naar zijn borstkas. Hij kon voelen dat zijn spieren zich al samentrokken, waardoor hij wist dat hij nog maar kort had. Dat was het moment dat hij hen opnieuw draaide. Hij wilde dat Ivy er eerder was dan hij. Dus bewoog hij, sneller dan zij had gedaan, om daar voor te zorgen. Net zo lang tot hij niet meer verder kon en hij uitgeput naast haar terecht kwam. Hij had niet eens gelet op zijn eigen lawaai, maar hij was vrij zeker dat het niet stilletjes geweest was. Hij haalde een hand door zijn haar en probeerde zijn ademhaling onder controle te krijgen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy rolde even grijnzend met haar ogen toen hij zei dat hij dit nu wel leuker vond momenteel. Hmmmhmm. Ze vond het wel leuk als Oliver het leuk vond, dus dat was geen probleem. Ivy voelde zijn vingers door haar haren glijden en glimlachte even, waarna ze plagerig een kusje drukte op zijn vingers. Wel, de tijd dat ze zijn haar niet meer kon aanraken was ook wel voorbij nu. Gelukkig maar, want nu kon ze er zeker niet meer genoeg van krijgen. De grijns op zijn gezicht was niet te missen, waardoor ze zeker wist dat het er verschrikkelijk uit zag. Over een bad hair day gesproken. Ze haalde vluchtig een hand door haar lichte lokken en glimlachte. "Beter?" vroeg ze geamuseerd aan hem. Ze drukte een kus op zijn onderlip toen hij zachtjes lachte. Hij hield ervan om haar wat te plagen, dat had ze wel door. Zij vond het ook niet erg. Ze maakte even een geluidje toen hij zijn bovenlichaam overeind duwde en wat kussen drukte op haar hals. Dat was wel handig. Ha, wel, er waren ook wel wat voordelen op dat vlak door hun trainingen in het instituut. Ze hadden nog wel tijd om het één en het ander uit te proberen. Ze streelde zijn hals en lachte toen hij wat bromde. Ja, hij was dichtbij. Geschrokken maakte ze een geluidje toen hij hen in een kort moment omdraaide en sneller ging dan ze hadden gedaan. Ze kreunde hard bij zijn stoten en bewoog haar lichaam met zijn tempo mee. Hij had het toch niet kunnen laten om hen nog om te draaien. Het einde was niet geluidloos te noemen, verre van. Hij kwam niet lang achter haar en ze rolde zich van onder hem om vervolgens even te hijgen en een kussen tegen zich aan te drukken. "Wow" Ze staarde even verwonderd naar het plafond en trok haar benen vermoeid op. "Wat..was..dat?" Ze draaide haar hoofd even om hem grijnzend aan te kijken.

Account verwijderd

schreef:
Als ze dit nog eens wilden doen, moesten ze misschien maar naar een andere manier zoeken. Het was niet handig als ze de rest wakker zouden houden. Niet alleen voor hen niet, omdat Claire het zou weten, maar ook voor de rest. Zij zouden niet meer kunnen slapen. Ze moesten of werken aan hun geluid en stil zijn, of ze moesten gewoon naar een andere plek zoeken. Zou het niet opvallen als ze elke keer op hetzelfde moment weg waren?
Het duurde even voor hij zijn ademhaling weer onder controle had, maar het was het waard. Hij had haar twee maanden gemist, dat was een mislukte ademhaling wel waard. Hij keek opzij toen Ivy iets zei. Ivy keek hem al snel met een grijns aan. Ze zag er misschien wel net zo vermoeid uit als hij. Niet verrassend, want hij had haar het werk laten doen vandaag. Met succes, want hij had het wel leuk gevonden.
'Wij die twee maanden geen seks meer gehad hebben,' lachte hij zachtjes. Het was goed geweest. Anders dan normaal, maar zeker goed. Hij zou het zo nog eens doen. Hij gaapte even en sloot kort zijn ogen, waarna hij weer naar Ivy keek en hij een kus tegen haar lippen duwde. Ze zag er liet uit met die grijns op haar gezicht en haar warrige haren. Hij liet zijn vingers even over haar been lopen. Moest hij het nu maar meteen zeggen? Zou dat iets verpesten? Ze zei dat ze bij hem wilde zijn, maar wilde ze dat nog steeds als hij haar vertelde dat ze niet meer in hetzelfde gebouw woonden? Een frons verscheen op zijn gezicht. Hij kon het maar beter nu doen, toch?
'Ik moet je nog iets vertellen. Ik wilde het eigenlijk pas de laatste dag vertellen, maar gezien de omstandigheden lijkt het me beter als ik het maar meteen doe,' begon hij voorzichtig. Hij kon het beter maar meteen doen.
'Ik kom niet meer terug naar het instituut na deze missie, Iv.' Hij bestudeerde haar. Hij wilde niet dat ze voor een verrassing kwam te staan als ze naar huis gingen. Hij zou met hen meegaan, maar alleen om zijn spullen te pakken. Hij zou het haar eerder verteld hebben, maar ze waren niet samen geweest en hij had gedacht dat het haar niet uitmaakte.
'En ik ga niet van je vragen daar het instituut voor te verlaten. We zorgen er wel voor dat het werkt, als je dat nog wil bedoel ik.' Hij liet zijn vingers even op haar been liggen en keek daarnaar. Hij wilde graag dat het zou werken. Ze mocht altijd langskomen en hij kon ook naar het instituut komen. Hij wilde toch nog niet meteen gaan werken.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gniffelde even toen hij zei dat ze al twee maanden geen seks meer hadden gehad. "Ha, damn we zijn braaf" grapte ze. Ivy keek hem vrolijk aan en glimlachte. Ze was veel te blij dat hij geen relatie was begonnen met iemand anders en ze zou dat niet geheimhouden voor hem. Hij mocht het wel weten. Ze genoot van zijn kus en krulde zich tegen hem op. Het was wel vermoeiend, en waarschijnlijk was ze nu vermoeiender dan dat ze was geweest zonder slaap in de periode dat ze niet samen waren, maar deze vermoeidheid kon ze wel aan. Met plezier. Zijn vingers gleden over haar been en ze keek even verward op toen hij zei dat hij iets wou vertellen. "Tell me" Ze drukte een kus op zijn lippen toen hij fronste. Ze merkte het op toen hij voorzichtjes zei dat hij het de laatste dag wou vertellen en keek hem bezorgd aan waarna ze ongemakkelijk een hand door haar haren haalde. Wou hij niet verder met haar? Had hij spijt? Even begon ze bijna te paniekeren. Ivy haalde bijna opgelucht adem toen hij zei wat hij wou zeggen. Hij wou niet weg van haar...maar wel van het instituut. Even wist ze niet wat te doen toen ze doorhad wat hij nu net had gezegd. "Oh" zei ze een beetje verbaasd na even nadenken. Ze beet even op haar onderlip en knikte. "Okey.." voegde ze eraan toe met een glimlachje. Ze zou hem niet tegenhouden, ze wist wat hij wou. Ivy fronste even bij zijn woorden en keek hem ietswat verbaasd aan. "Wil, wil je dat ik meega?" vroeg ze, waarna ze lichtjes glimlachte. Ivy drukte een kus op zijn onderlip en keek hem vragend. Ze lachte even om zijn verbaasde uitdrukking en ze haalde lichtjes haar schouders op. "Ik had al een aanvraag ingediend bij Dante en alles was al geregeld toen we nog bij elkaar waren, ik was al van plan weg te gaan" gaf ze toe. "Ik heb geen zin om van je weg te blijven Oliver, zeker niet als Claire daar blijft" protesteerde ze. Ze raakte zijn vingers even kort aan die op haar been lagen.

Account verwijderd

schreef:
'Als je maar niet denkt dat dat nog eens gaat gebeuren. Ik vond een week al lang,' klaagde hij. Hij kon zich hun eerste missie nog zeer goed herinneren. Ze hadden elkaar een week niet gezien en hij had zich al gevoeld alsof hij al jaren alleen was. Na een week was het verlangen naar haar al groots geweest, moest je je voorstellen hoe hij zich gevoeld had na twee maanden. Nu voelde hij zich al beter, hoewel hij er voorlopig nog niet helemaal overheen zou zijn.
Ivy krulde haar lichaam tegen hem op en hij trok de dekens over hen heen, waarna hij zijn armen om haar heen liet glijden. Het was lang geleden dat ze zo bij elkaar gelegen hadden. Hij keek er nu alweer tegenop om vanavond alleen naar bed te gaan. Ondanks de recentelijke ontwikkelingen konden ze niet bij elkaar slapen. Dat kon alleen als niemand het zou zien of opmerken en dat zou een hele klus zijn.
Hij zag hoe Ivy bijna in paniek schoot. Hij kon ook wel raden waarom. Dat was echter totaal niet waar hij over wilde praten. Hij hield van haar, het zou niet om hun relatie gaan. Niet op een negatieve manier. Hij was niet achterlijk, hij wilde Ivy geen tweede keer verliezen. Hij knikte even toen ze enigszins verbaasd reageerde. Hij dacht dat ze het wel had zien aankomen. Hij bestudeerde haar en keek wat verbaasd toen ze vroeg of hij wilde dat ze met hem meeging. Ivy gaf ontzettend veel om het instituut, hij had niet gedacht dat ze het überhaupt voor zou stellen. Bedenkelijk luisterde hij naar haar woorden. Ze had dus wel echt met hem mee willen gaan na vijf maanden. Ze zou hem niet verteld hebben dat ze toch nog langer wilde blijven.
'Ik wilde al samenwonen na een half jaar, Iv. Ik wil graag dat je meegaat. Ik wil alleen niet dat je meegaat als je denkt dat je er ongelukkig van gaat worden. Als je gelukkiger bent op het instituut, vinden we wel een andere manier om het te laten werken.' Hij streelde zacht door haar haren. Natuurlijk wilde hij graag dat ze met hem meeging, maar hij ging er niet meer vanuit dat dat zou gebeuren. Ze had het al te vaak en te lang uitgesteld. Hij wilde haar gelukkig zien en dat werd ze van het instituut, dus vond hij dat ze moest blijven. Hij hief even zijn schouders op.
'Je moet kiezen wat jij wilt, niet wat ik wil,' mompelde hij. Als het aan hem gelegen had, woonden ze al anderhalf jaar samen en waren ze al lang verloofd. Misschien al wel getrouwd.

Account verwijderd

schreef:
"Nee nee, denk je dat ik dat ga overleven? Ik weiger dat te doen" gromde ze even. Ze was niet van plan nog eens zo lang van hem weg te blijven. Eerlijk, ze was niet van plan ooit nog bij hem weg te gaan als het aan haar lach. Ivy gaapte even toen hij de dekens over hen heen trok en knipperde slaperig met haar ogen. Hmm, ze vroeg zich af of haar bed ook zo goed lag. Of was het alleen maar Oliver die het zo goed leek te maken? "Als ik in slaap val, moet je me maar wakker maken" zei ze zachtjes. Ze streelde zijn wang met de toppen van haar vingers en kroop weer in zijn gespierde, warme armen, na lange tijd weer eens. Hmmm, zo zou ze wel in slaap kunnen vallen ja. Ze was bijna vergeten hoe zijn warmte voelde, zijn omhelzing. En ze snapte weer waarom ze niet zonder had gekund. Ze legde haar hoofd op zijn borstkas en keek hem aan toen hij knikte. Ze had het wel zien aankomen, maar niet meteen na de missie. Ze had gedacht dat hij nog wat rust zou nemen na de missie, maar blijkbaar vond hij zijn rust in het verhuizen. Het was Olivers droom om een eigen leven op te richten, buiten het instituut. En dat wist ze. Ivy luisterde naar zijn woorden en keek hem met grote ogen aan, waarna ze even op haar onderlip beet. "Ik wil met je meegaan Oliver, ik ga niet ongelukkig worden, niet met jou" zei ze vastberaden. Ze duwde even haar wang zachtjes tegen zijn hand die haar haren streelde, en drukte een kus op de rug ervan. Ze knikte even. "Ik weet wat ik wil, en ik wil hetzelfde als jou" zei ze eerlijk. "He, in die twee maanden tijd heb ik genoeg kunnen nadenken hoor" protesteerde ze, in de hoop de sfeer een beetje luchtiger te maken. "Het enige wat ik nodig heb, ben jij" voegde ze eraan toe.

Account verwijderd

schreef:
Hij lachte toen ze vertelde dat ze weigerde nog eens twee maanden niets te doen. Het waren lange maanden geweest, dat moest hij toegeven. Hij had zich ontzettend eenzaam gevoeld en er was geen dag voorbij gegaan waarop hij niet dacht aan Ivy en wat ze allemaal gehad hadden als Claire niet was komen opdagen. Claire had een hoop voor hen verpest. Hij hoopte alleen dat het geen blijvende schade achter zou laten. Hij wilde niet dat het ineens niet meer werkte omdat ze veranderd waren. Hij dacht van niet, ze klikten nog te goed.
'Ik denk dat als jij in slaap valt, ik ook in slaap val,' gaf hij toe. Hij had ontzettend weinig geslapen de afgelopen tijd. Nu ze weer vertrouwd in zijn armen lag, voelde hij zich al ontzettend slaperig worden. Hij had een slaapgebrek en dat zou hij op een of andere manier toch moeten oplossen. Hij stak zijn arm uit en pakte zijn telefoon van het nachtkastje, waarna hij een bericht naar Derek stuurde. Derek was een van de weinigen die hij volledig vertrouwde. Hij vroeg de man om hem te bellen tien minuten voor ze weer thuis zouden komen. Derek stelde geen vragen. Hij zou het de man later wel uitleggen en hij wist dat Derek dat wist. Alle andere berichten die hij had, negeerde hij zoals gewoonlijk. Jason had zijn nummer natuurlijk verspreidt op het moment dat hij weer alleen was en hij kreeg regelmatig berichten van vrouwen die hij niet kende. Het maakte hem weinig uit, hij had er toch nooit op gereageerd. Hij was er vrij consequent in.
Zijn blik gleed naar Ivy en een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij wilde graag dat Ivy met hem meeging. Hij wilde graag met haar samenwonen en een normaal leven met haar opbouwen. Een leven zoals iedereen. Een leven zoals Alistair nu ook had. Hij drukte een kus tegen haar lippen en knikte toen. Hij geloofde haar wel.
'Ik heb alleen nog maar een bed en een keuken. Ik was zo druk met verbouwen, dat ik het niet kon inrichten,' gaf hij toe. Over de badkamer had hij het langst gedaan, dat was een regelrecht drama geweest. Nu stond het er mooi bij, gelukkig. Alles wat je nodig had voor je basisbehoeften was aanwezig, maar verder was er niets. Hij had het er gewoon te druk voor.
'Jij mag het doen, als je dat leuk vindt?' Hij keek vragend naar haar. Hij kon het ook zelf doen, als zij het niet wilde doen. Het gaf niet als ze daar nog niet aan toe was.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld