Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRO☼ If we should die tonight, we should all

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise.
Het voelde heel erg anders als verwacht. Ik had dan al wel met mijn voeten door het water gelopen en ik was ook wel een douche gewend, maar toch had ik gedacht dat het veel zwaarder was geweest in het water. Ik kwam echter heel erg makkelijk vooruit. Er was nog steeds iets van zand onder me voeten, maar het voelde echt heel erg anders dan op het strand. Het was veel zachter en ik had her en der wel harde dingen onder mijn voeten gevoeld, het waren vast schelpen. Die dingen intrigeerden me echt heel erg, net zoals het water eigenlijk. Het was allemaal nieuw en ik snapte niet hoe dit kon bestaan? Iets wat raar was, want volgens mij was dit voor iedereen heel erg normaal. Ik had namelijk niemand raar naar de zee zien staren? Niet iedereen hoefde te weten wat ik hier van vond, maar ik was blij dat ik Nefeli had. Ik had haar altijd gehad. Voor mij was dat vanaf het moment in de Glade, maar het ging nog zoveel verder terug. Toch ging het om wat er nu was, hoe het was tussen ons. In het begin had ik nooit gedacht dat ik Nefeli ooit op een andere manier had kunnen zien als het meisje dat me alles had verteld wat ik had willen horen. Ze was toen al mijn vriendin geweest, maar nu was ze zoveel meer. We hadden er niet heel erg veel over gesproken, maar van wat ik wist hadden we een relatie. Ik vond het heel erg fijn om bij haar in de buurt te zijn, haar dicht tegen me aan te trekken. Nu we hier zo stonden, vond ik het toch ook echt niet erg om naar haar te kijken, zeker niet toen ze weer verder het water uit kwam. Van wat ik wist was het niet heel erg normaal om op deze manier te staan. Hoorde meiden en jongens niet op deze manier naast elkaar te staan alsof het het gewoonste van de wereld was. Toch voelde het wel zo? Ik voelde me niet ongemakkelijk om naakt tegenover Nefeli te staan en zij leek er ook echt geen moeite mee te hebben. Iets wat ook niet wilde, ze was echt heel erg mooi. De zon was bijna onder, maar het scheen nog achter haar, waardoor haar haren nog roder leken. De druppels erop leken er voor te zorgen dat haar haar schitterde. Ik vond het zo mooi om te zien? Nefeli was mooi om te zien en ze zorgde echt wel voor een vrolijk gevoel dat door heel mijn lichaam. Alles was goed bij haar in de buurt, zeker nu. Ik sloeg mijn armen voorzichtig om Nefeli heen en gaf haar een kus, omdat ze toch dichtbij stond. Ik hoefde dat soort dingen niet bij andere mensen in de buurt te doen, maar nu hadden we toch even de tijd samen. Tijd alleen. Alleen met Nefeli voelde zoveel beter als in een hele grote groep met al die mensen. Het werken was niet erg, maar toch had ik wel een beetje het gevoel dat ze me meer in de gaten hielden omdat ik een zoon van mensen uit WICKED was? "Drijven." Praatte ik Nefeli na, heel veel woorden waren nieuw voor me, wat eigenlijk best wel vreemd was. Ik keek twijfelend van Nefeli naar het water, omdat ze vroeg of ik het meteen zelf wilde proberen of dat zij het eerst voor moest doen. Nefeli maakte het als iets wat makkelijk was, iets waar ze me bij mee kon helpen en ik vertrouwde haar volkomen. Ze zou me niet laten verdrinken! Ze had me niet dood laten gaan op die tafel, ondanks dat het haar leven had kunnen kosten. Er was geen twijfel geweest. Dus natuurlijk zou ze me nu ook niets laten gebeuren. "Ik denk dat ik het wel zelf wil proberen?" Ik wist echter niet hoe ik op mijn rug moest komen? Ik zou op het water moeten blijven liggen, maar de rest van mijn lichaam zat nu ook onder water. Het was niet zo dat je op het water kon lopen? Dus hoe kon je er dan wel op blijven liggen?!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Misschien dat we normaal gesproken niet zo tegenover elkaar hoorden te staan, maar het was anders nu? We hadden een relatie. We hadden het misschien nog niet zo benoemd en we hadden het er ook niet echt over gehad, maar we wisten wel wat we voor elkaar voelden? We gaven elkaar vaak genoeg een kus of een knuffel, of we hielden elkaars handen vast. Er was altijd wel een soort van contact? Dit was eigenlijk de eerste keer dat we elkaar op deze manier zagen, naakt. Het deed me wel wat, maar alleen op een goede manier? Ik vond het niet erg om zo voor Blaise te staan, want ik wist wie Blaise was. Hij kende me. Misschien niet op deze manier, maar hij kende me goed genoeg. Ik kende hem ook goed genoeg om te weten dat hij niet opeens af zou knappen op wat er al die tijd onder kleding had gezeten. Onze band was meer dan dat. Het voelde zo comfortabel tussen ons dat ik er niet eens over na had gedacht of het wel vreemd had kunnen worden op het moment dat ik mijn kleding uit had getrokken. Het was ook niet vreemd, het voelde niet anders. Het voelde alleen maar fijner, op de één of andere manier. Al had het altijd al goed tussen ons gezeten, zelfs toen we nog jonge kinderen waren geweest. Het vertrouwen was er altijd al geweest. ‘Dan gaan we het proberen,’ zei ik glimlachend. Ik had het ook wel eerst voor willen doen. Het was echt niet moeilijk! Al was het voor mij gewoon iets wat ik vroeger had geleerd. Dus ik kon moeilijk uitroepen dat het makkelijk was en dat Blaise zich geen zorgen zou hoeven maken. Hij wist niet eens precies wat drijven was, hoe het er uit zag en wat hij moest doen, dus ik begreep het wel dat hij het lastig vond om zich er een voorstelling bij te maken. Ik hoopte ook dat ik het echt goed aan hem uit zou kunnen leggen, zodat hij het ook echt zou snappen! Drijven was iets heel erg simpels, maar ergens was het ook wel iets heel erg vreemds als je het nog nooit had gezien! ‘Je moet eerst een heel stuk door je knieën, zodat je ongeveer tot je schouders in het water zit,’ legde ik aan hem uit, terwijl ik zijn handen vastnam en hem zo voorzichtig mogelijk met me meetrok naar beneden. Hij was natuurlijk wel iets langer dan ik, maar volgens mij zaten we wel op een redelijke hoogte. ‘Eigenlijk moet je heel ontspannen gaan liggen. Want als je je spieren aanspant, wordt het alleen maar moeilijker om rustig te blijven liggen.’ Ik wist ook niet echt hoe ik het anders uit moest leggen. Je kon op je rug en op je buik drijven, maar het leek me beter als we gewoon zouden beginnen met het drijven op de rug! Zwemmen deed je natuurlijk, meestal, op je buik, maar Blaise moest eerst snappen dat er niks ergens zou kunnen gebeuren als hij in het water zou liggen! Dat betekende dat we het beste konden beginnen met drijven! Al was het wel echt lastig om aan hem uit te leggen wat hij precies moest doen. ‘Ik houd je straks gewoon vast, zodat er niks kan gebeuren. Als jij er klaar voor bent, kan je rustig op je rug gaan liggen.’ Ik verplaatste mijn handen naar zijn middel, zodat ik ze straks onder zijn rug zou kunnen leggen als het nodig zou zijn. Ik snapte wel dat Blaise het redelijk spannend vond, maar het zou echt het beste werken als hij rustig zou gaan liggen en er niet teveel aan zou denken. ‘En als je het toch niet fijn vindt, dan moet je het aangeven en dan stoppen we gewoon,’ liet ik hem weten. Hij moest zich ook gewoon veilig bij me voelen? Dat was eigenlijk het belangrijkste van alles!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise.
Volgens mij had ik genoeg lessen gehad vroeger, ze waren ergens anders op gefocust als die van Nefeli, maar ik wist ook wel dingen van het menselijk lichaam en dat soort dingen. Ik had geen idee of ik ooit gedragscodes had geleerd, maar ik wist wel dat mensen het niet heel erg normaal vonden om naakt tegenover elkaar te staan. Ik zag het probleem er echter niet van in. Nu in ieder geval niet. Ik vond het juist fijn om zo bij Nefeli te zijn. Alsof het allemaal niets uitmaakte. Kleren maakten ook helemaal niets uit. Soms waren die dingen zo vies en zweterig, dan was dit eigenlijk wel beter. Niet dat ik naakt door het kamp zou gaan lopen of wat dan ook. Maar hier met Nefeli voelde het gewoon op zijn plaats. Het maakte helemaal niets uit wat er te zien was of niet. Het voelde ook niet alsof ik me ergens voor moest schamen! Iets wat Nefeli ook echt niet hoefde te doen. Ik had misschien geen andere meisjes naakt gezien, maar dat hoefde ik ook niet? Ik vond het niet vervelend om Nefeli te kijken op deze manier. Toch ging het niet om haar lichaam, ondanks dat ik mijn ogen er wel eventjes overheen laten glijden, maar het ging niet om een naakt lichaam dat voor me stond. Nefeli stond voor me, het meisje met wie ik zo’n band had dat het gewoon goed voelde om bij haar in de buurt te zijn. Natuurlijk had ze plaatsen als de Scorch ook niet helemaal goed kunnen maken, maar het had wel veiliger gevoeld bij haar in de buurt, wat in mijn ogen ook wel kwam doordat ze me begreep. Ze deed haar best om te weten wat ik voelde en daar mocht ik best over praten. We waren twee mensen van de logica, maar bij ons samen volgden we juist ons hart, wat alleen maar goed voelde. Soms had ik de behoefte om naar haar toe te leunen en haar een kus te geven, mijn hand even door haar haar te halen en haar heel erg dicht tegen me aan te trekken als we zouden gaan slapen. Nu was ze ook dichtbij en wist ik gewoon dat dit goed zou komen, ondanks dat ik het wel echt heel erg eng begon te vinden? Helemaal toen ik door mijn knieën moest gaan en mijn gezicht daardoor dus steeds dichterbij mijn gezicht kwam! Ik kneep in de handen van Nefeli, om haar toch even te laten weten dat ik dit best spannend vond. Bij haar kon dat ook wel gewoon? Er waren vast genoeg mensen die me uit hadden gelachen! Maar dit was voor haar heel erg normaal, leek het in ieder geval wel. Ondanks dat het echt niet zo normaal was om niet te kunnen zwemmen! Ik voelde hoe de handen van Nefeli verplaatsten naar mijn middel, waar ze heel erg zacht aanvoelde. Nu werd het toch wel tijd om te doen wat ze zei! Op mijn rug gaan liggen, rustig zijn, mijn spieren niet te veel aanspannen. Volgens mij kwamen dit soort dingen voor mensen als iets heel erg makkelijks, maar voor mij was dat niet zo? Het klonk als zoveel! Toch deed ik wat Nefeli zei en liet me voorzichtig verder achterover zakken, zodat ik op mijn rug in het water lag, als je het zo al wilde noemen. Echt liggen was het namelijk niet? Toch verbaasde me het een beetje dat ik niet meteen naar de bodem zakte. Volgens mij was dat ook niet de bedoeling, al kon het ook wel een beetje komen doordat Nefeli haar handen nu op mijn rug had liggen, dat hield me ook wel een klein beetje tegen. Toch was het heel erg raar, ik kon naar de lucht kijken, ik lag hier gewoon. Ik wist niet precies wat ik verder moest doen? Hier liggen? Hoe moest je zwemmen? Ik had echt geen idee, ik zou vast iets met mijn benen en armen moeten doen, maar ik had geen idee wat!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Het was best schattig om Blaise hier zo te zien liggen. Het leek alsof hij echt niet wist wat hij precies moest doen, maar ondertussen keek hij wel naar de lucht en alles om hem heen. Het maakte hem gewoon veel kleiner en jonger dan dat hij eigenlijk was. Blaise was ouder dan ik, iets wat ik eigenlijk ook alleen maar wist omdat ik mijn geheugen weer terug had gekregen. Ik had op sommige momenten ook wel tegen hem op gekeken. Vooral op de momenten waarop hij me mee had genomen naar de verschillende kamers en sectoren binnen WICKED. Hij had het toch maar gedurfd, ondanks dat zijn ouders er behoorlijke straffen op hadden staan. Straffen die we beide ook wel eens hadden gekregen, maar we hadden altijd wel een manier gevonden om weer bij elkaar te komen. Op een gegeven moment hadden ze ons maar gelaten, maar ik gokte dat ze ons altijd in de gaten hadden gehouden. Zelfs op hele onschuldige momenten. Nu deed Blaise me wel weer een beetje denken aan het jongetje van acht dat buiten mijn lokaal had gewacht totdat ik, hopelijk, een keer naar buiten was gekomen. Al was het duidelijk aan zijn lichaam te zien dat hij geen klein jongetje meer was, maar het was de blik in zijn ogen die me er aan deed denken. Hij was nieuwsgierig en de nieuwsgierigheid leek het te winnen van de angst voor het water en het zwemmen. ‘Het is echt lang geleden dat ik heb gezwommen, en dat ik het heb geleerd,’ zei ik, vooral omdat ik Blaise een beetje wilde afleiden nu hij hier mee bezig was. Het was waarschijnlijk makkelijker als hij niet na hoefde te denken over wat hij aan het doen was. Het was wel aan hem te zien dat hij er echt over aan het nadenken was, terwijl zwemmen eigenlijk iets was waar je niet over na hoorde te denken. Je deed het gewoon! Al was dat voor mij een stuk makkelijker om te zeggen. ‘Volgens mij heb ik het geleerd in het weeshuis. Er was een heel klein zwembad in het gebouw. Ik weet eigenlijk niet eens meer waarom ze het ons wilden leren. Misschien omdat ze het belangrijk vonden. Misschien ook wel omdat we in een stad woonden waar een groot meer was en de Cranks niet het water in konden zonder te verdrinken.’ Ik gokte eigenlijk dat laatste. Cranks waren alles behalve slim, dus misschien was het zwemmen een manier geweest om te vluchten, omdat ze dan niet achter ons aan hadden kunnen komen. Ik keek naar Blaise, wie volgens mij wel een beetje meer aan het ontspannen was. Het voelde in ieder geval alsof zijn lichaam en hersenen niet meer bezig waren met nadenken over het drijven, maar alsof hij echt aan het drijven was, ondanks dat mijn handen nog onder hem lagen. ‘Je doet het echt heel erg goed,’ verzekerde ik Blaise, ondanks dat hij eigenlijk alleen maar lag. Ik had mijn handen onder zijn rug liggen en ik probeerde hem zo goed mogelijk boven water te houden, al deed hij het meeste eigenlijk zelf. Ik wilde echter niet opeens mijn handen wegtrekken, want waarschijnlijk zou hij dan in paniek raken en dat was niet de bedoeling. ‘Ik haal één van mijn hand weg, niet schrikken,’ liet ik hem weten, waarna ik voorzichtig één van mijn handen onder hem weghaalde. Ik nam wel zijn hand vast, aangezien ik hier nog steeds voor hem was en hem nog altijd iets naar boven zou kunnen trekken als hij toch wel in paniek zou raken. Het leek echter wel goed te gaan, al was het wel lastiger om hem met één hand zelf boven water te houden, maar volgens mij ging het heel erg goed en zou hij zelfs kunnen drijven zonder mijn hulp. ‘Kan ik mijn andere hand weghalen?’ Als hij het liever niet had, dan zouden we nog een tijdje blijven staan op deze manier. Dat vond ik ook niet erg.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise.
Ergens was het best wel fijn om hier te liggen, het voelde rustig. Alsof ik nergens meer over na hoefde te denken. Ik hoorde alles wel, maar heel erg ver weg. Nefeli was met me aan het praten en haar stem hoorde ik wel en ik kon de woorden ook wel uit elkaar halen, waar ik ergens wel blij mee was, omdat ze best wel iets belangrijks te vertellen had. Ik vond het heel erg fijn als Nefeli me iets vertelde over wat er was gebeurd vroeger, ondanks dat het wel heel erg moeilijk voor haar was geweest. Ze had een heel ander leven gehad voor WICKED. Ergens had het geleken alsof WICKED het geholpen, ze hadden mensen uit een weeshuis meegenomen om voor hen te zorgen. Kleine kinderen hoorden ook niet in zo’n plaats. Blijkbaar waren er alleen maar kleine kinderen geweest zonder ouders. Nefeli haar ouders waren ziek geworden, waardoor ze uiteindelijk alleen was geweest en ook in dat weeshuis had moeten wonen. Nefeli legde wel uit waarom ze had leren zwemmen en het leek me best wel logisch. Daarom knikte ik ook. Het liefst kwam ik weer overeind, om mijn armen om haar heen te slaan. Het klonk misschien als wel iets heel erg leuks, ze had het geleerd met de rest van de kinderen, maar volgens mij had ze het niet een hele leuke tijd gevonden. Natuurlijk niet! Want ze had ineens zonder haar ouders gemoeten en dan was ze ook nog op een plaats geweest waar ook Cranks hadden kunnen komen, waar mensen ook nog eens ziek hadden kunnen worden, want de meeste mensen waren niet immuun. Zelfs heel erg veel mensen van WICKED waren dat niet? Misschien waren mijn ouders dat ook wel niet geweest, ergens was het best wel logisch als ze dat niet waren, want anders hadden ze zichzelf ook wel kunnen testen! Ik glimlachte toen Nefeli zei dat ik het goed deed. Ik wist eigenlijk niet echt wat ik aan het doen was. Ik lag hier gewoon een beetje en het ging best wel goed. Dat kwam ook wel door de hand van Nefeli en ineens haalde ze haar hand weg. Ze had het misschien aangegeven, maar het voelde wel heel erg anders zonder! Alsof ik elk moment verder naar beneden kon zakken, daarom wist ik niet zeker of ze haar andere hand ook weg kon halen. Toch knikte ik maar heel erg voorzichtig met mijn hoofd. Ik moest toch ook wel zonder haar kunnen drijven! Anders zou ik niet kunnen leren zwemmen, dit was maar het begin en ergens was dat best wel eng. Uiteindelijk voelde ik ook hoe de andere hand van Nefeli weg ging. In het begin ging het heel erg goed. Ik had echt het gevoel dat ik in mijn eentje kon blijven. Dat ik een tijdje zo kon blijven liggen, totdat er iets gebeurde en ik wist niet eens precies wat! Ik voelde mijn benen ineens naar beneden gaan en het was alsof de rest ieder moment weg kon worden getrokken! Daarom begon ik met mijn benen te bewegen, net zoals met mijn vrije arm, Nefeli had de andere hand nog vast, dus daar kon ik niet heel erg veel mee! Dit ging ook echt alles behalve goed! Het voelde alsof ik ieder moment met mijn hoofd onder water kreeg en doordat ik me zo bewoog gebeurde dat uiteindelijk ook. Ik wist niet hoe snel ik mijn benen onder mijn lichaam moest krijgen zodat ik weer kon staan, wat uiteindelijk lukte, volgens mij ook wel met de hulp van Nefeli. Ik voelde hoe mijn ademhaling veel hoger was dan normaal. Mijn ogen brandde, volgens mij van het water! Ik kon dit echt niet en ik wist niet of het wel een goed idee was om uiteindelijk proberen te zwemmen! Dit ging al niet goed in mijn eentje. Het was vast niet de bedoeling om na één keer op te geven, maar dit was echt heel erg eng!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Blaise en ik hadden het wel gehad over mijn verleden. Als er iemand was met wie ik er over kon praten, dan was het Blaise! Ik kon me niet heel erg veel meer herinneren van mijn ouders. Ik wist dat ze ziek waren geweest en dat ik daardoor naar het weeshuis had gemoeten, maar ik kon me verder niet heel erg veel van hen herinneren? Het weeshuis was niet geweldig geweest, maar volgens mij was geen enkele plek op de wereld in die tijd goed geweest. Ik had onderdak gehad, eten en drinken en zelfs andere kinderen waar ik mee had kunnen praten. WICKED was misschien wel veiliger voor me geweest, maar ik wist niet of het ook beter was geweest. Al had ik zonder hen nooit Blaise ontmoet! Al hadden we beide nooit daar moeten zitten. Deze plek had vast al een hele tijd bestaan, hier hadden we al die tijd al moeten zitten. Blijkbaar was het toch geen goed idee geweest om mijn handen onder Blaise weg te halen. Ondanks dat het wel even goed was gegaan, begon hij toch opeens te spartelen en ik deed mijn best om hem boven water te houden, maar doordat hij zoveel bewoog, was het juist alleen maar lastiger om dat te doen! Hij probeerde zichzelf ook boven water te houden en uiteindelijk lukte het hem wel, maar volgens mij was hij echt heel erg geschrokken! Ik hoorde er niet om te lachen, maar ergens was het heel schattig dat hij een beetje in paniek was geraakt! Het was natuurlijk helemaal niet leuk, want hij had zich wel kunnen verslikken en hij had zelfs kunnen verlammen van angst, maar hij stond er nu wel heel schattig bij, met zijn natte, zwarte haren en zijn handen die probeerden het zout uit zijn ogen te wrijven. ‘Het helpt beter als je niet probeert te wrijven, anders doet het alleen maar meer pijn,’ zei ik zachtjes en ik nam zijn handen vast, zodat ik ze uit zijn ogen kon halen. Ik streek vervolgens zijn natte haren uit zijn gezicht en ging iets op mijn tenen staan, zodat ik hem een kus kon geven. ‘Het lukt niemand meteen de eerste keer, maar je was echt heel erg goed bezig. We proberen het wel weer een andere keer, als je nu liever wil stoppen.’ Leren zwemmen was veel makkelijker als je jonger was? Vooral omdat je dan nog niet echt nadacht over alles wat er mis kon gaan! Nu had Blaise waarschijnlijk gedacht aan hoe hij hier zomaar had kunnen liggen, over hoe het mogelijk was dat hij nog niet was gezonken. Misschien dat een kleine beweging er voor had gezorgd dat hij de controle was verloren, waardoor hij het idee had gehad dat er iets zou gaan gebeuren. Er was uiteindelijk niets gebeurd, in ieder geval niets ergs, maar ik snapte wel dat hij het hierdoor even niet wilde proberen. Ik besloot om mijn armen om hem heen te slaan en hem dicht tegen me aan te trekken, zodat ik hem een knuffel kon geven. Hij was best geschrokken en volgens mij werkte een knuffel dan gewoon het beste. We zouden hier ook best een tijdje kunnen blijven staan. We zouden door het water kunnen lopen, of juist aan de waterkant zitten. Het maakte mij echt niets uit. We zouden zelfs weer terug kunnen gaan, als Blaise liever niet meer in de buurt zou willen zijn van het water. ‘We hoeven niet verder te oefenen. We kunnen ook wat anders doen, als je dat liever wil?’ Het maakte mij echt niks uit! Als Blaise zich niet meer veilig voelde in het water, dan konden we hier beter weg gaan! Het was maar net wat hij wilde. Ik zou me ook niet zo veilig voelen, al was een gevoel van veiligheid niet iets wat we de laatste tijd veel hadden gehad. Nu kwam dat gelukkig weer terug, wat ook deels door Blaise kwam!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise.
Ik had niets anders kunnen doen! Ik had daar ineens gelegen en het had gevoeld alsof ik naar onder was gezakt! Daarna was er echt overal water geweest in mijn gezicht! Iets wat gewoon heel erg pijn deed aan mijn ogen! Ik snapte niet hoe het zo pijn kon doen, want als je onder de douche stond dan deed het ook niet pijn? Alleen als je zeep had en het in je ogen kwam? Dit was heel erg anders? Dus ik was best wel in paniek geweest. Nu stond ik in ieder geval! Ik keek naar Nefeli, die zei dat wrijven niet hielp, maar het deed wel echt heel erg pijn! Het stak gewoon in mijn ogen en dat moest er uit? Misschien ging het er alleen nog maar meer in omdat ik aan het wrijven was. Ik wist het ook niet echt? Het was in ieder geval niet een heel erg fijn gevoel. Ik wist ook niet of ik het nog wel een keer weer kon doen, dan zou het misschien wel net zo gaan en nu ik had gevoeld hoe het water was, voelde het ook niet veiliger! Ik wist ook wel dat ik niet was verdronken, Nefeli was hier wel geweest om me te helpen, maar toch was het ook wel heel erg eng?! Ik knikte, ik hoefde het niet nu meteen weer verder te oefenen! Dit was al een hele stap, we waren best ver in het water en ik had al op mijn rug in het water gelegen. Ik bleef hier dan liever nog een tijdje staan, als Nefeli in het water wilde blijven en wel wilde zwemmen. Ik kon hier staan en dat betekende volgens mij wel dat het goed zou gaan, tenzij ik om zou vallen! Dat ging echter ook niet zomaar? Het wat er was wel rustig, dus ik zou ook niet zomaar terug kunnen worden getrokken. Ik legde mijn handen op de heupen van Nefeli, zodat k haar nog dicht tegen me aan kon hebben? Ze vond het niet erg om te stoppen. "Als jij wil zwemmen vindt ik dat niet erg? Dan blijf ik wel hier of ga ik op het zand zitten." Dat vond ik sowieso wel iets leuker, daar waren heel wat van de schelpjes en die waren echt heel erg interessant? Dan kon ik er een paar pakken en ze goed bekijken. Misschien kon ik er zelfs een paar meenemen naar het kamp? Al was dat een beetje zonder, want mensen zouden er op kunnen gaan staan. Er was niet echt een plaats waar we ze konden bewaren zonder dat ze kapot zouden gaan. Er kwam wel een soort van plaats die we in de Glade ook hadden gehad. Daar waren we nu mee aan het bouwen. Al vond ik het ook helemaal niet erg om buiten te slapen, zo lang het niet ging regenen, zou dat ook niet hoeven. Tot nu hadden we nog niet heel erg veel wolken gehad? Ik trok Nefeli nog iets beter tegen me aan, zodat ik mijn lippen even zachtjes op die van haar kon leggen. We waren hier nu toch alleen, ik hoefde echt geen mensen die me allemaal raar aankeken. Ondanks dat het niet eens zoiets heel erg raar was. Ik was juist blij dat Nefeli en ik dit konden doen? Het betekende dat we konden laten zien hoe gek we op elkaar waren zonder dat we dat aan elkaar hoefden te vertellen. Met een kus kon je al heel erg veel laten zien? Het maakte alles hier ook wel een beetje beter. Ik voelde me ineens heel wat meer ontspannen en zelfs in het water staan vond ik niet heel erg meer. Bij Nefeli in de buurt voelde het toch sowieso iets veiliger dan bij de rest van de mensen hier. Ze begreep me sowieso meer? Misschien omdat we elkaar zo lang kenden, maar misschien ook wel omdat onze karakters wel op elkaar leken?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een paar jaar later (:
~
Nefeli.
Zelf had ik nooit het begin van de Glade meegemaakt. Tenminste, ik had enkel van de observanten in WICKED meegekregen hoe het er aan toe was gegaan. Nu had ik echter gezien hoe zoiets op werd gebouwd, hoe er een soort samenleving werd gecreëerd door de jaren heen. Het was nu al een hele tijd geleden dat we hier waren beland. Geen van ons had toen echt geweten wat we hadden moeten doen, behalve dat we hier met alle mensen iets van hadden moeten maken. Dat was niet altijd even makkelijk geweest, maar ik kon nu wel zeggen dat we echt ons best hadden gedaan om een fijne plek voor iedereen op te brouwen. We hadden uiteindelijk wel een groep met leiders aan moeten wijzen, omdat het anders niet goed was gegaan. Vanzelfsprekend waren we gaan voor de mensen die ons ook hadden geleid door de Scorch, of zelfs nog terug in de Glade. Er waren nog meer doolhoven geweest, dus we hadden nu wel een behoorlijk grote groep met leiders die er ook echt verstand van hadden. Door die leiders was er ook heel wat meer gekomen. We hadden allemaal een plek om te wonen, dankzij degenen die alles hadden gebouwd. De taken hier waren wel redelijk gelijk aan de Glade. We hadden mensen nodig die het eten verzorgden, in de manier van koken, maar we hadden ook mensen nodig die opzoek gingen naar eten. We hadden zelfs ook weer dieren, waar uiteraard Cleo en nog een paar anderen voor zorgden. We hadden genoeg om van te leven en ik kon oprecht zeggen dat ik gelukkig was. Dat kwam natuurlijk alle anderen om me heen, maar het kwam wel het meeste door Blaise! Ik was echt dol op hem en het ging na al die tijd nog steeds goed tussen ons. Het bewijs daarvan zat momenteel op mijn schoot. Een klein jongetje van een paar maanden, wie ondertussen al behoorlijke wat zwarte haartjes had gekregen. Ook had hij een paar sproetjes op zijn wangen en neus. Soms was het nog moeilijk om te bevatten dat Blaise en ik een zoontje hadden, maar ik was wel heel trots om dat te kunnen zeggen. Vooral omdat we hem hadden vernoemd naar Chuck. Dat jochie was echt heel belangrijk voor ons geweest en we hadden hem toch een soort van plekje willen geven hier. Niet alleen op de plek waar we nu waren, maar ook in ons gezinnetje, want dat waren we nu toch wel. Ik hield Chuck goed op mijn schoot terwijl ik de touwtjes met schelpjes een beetje bewoog. Iets wat hij helemaal geweldig leek te vinden, omdat het bewoog en het geluid maakte. De schelpjes kwamen allemaal van het strand. Blaise had er elke dag eentje meegenomen, al vanaf de dag dat ik hem had willen leren zwemmen. Het was zijn manier om te zeggen dat hij het, toentertijd, heel bijzonder had gevonden, wat er tussen ons was gebeurd. Tot nu toe had hij elke dag een schelpje meegenomen. Volgens mij zou hij er nooit mee stoppen. Zelfs nu we Chuckie hadden, ging hij er mee door. Ondertussen hadden we echt al een hele verzameling. Toen het er op een gegeven moment heel erg veel waren geworden, had ik alle schelpjes aan een touwtje gebonden. Nu hingen ze bij ons bed, tegen de muur aan, en er hingen er zelfs een paar boven het bedje van Chuck. Hij was wel echt een lieverdje. Ondanks dat hij onmogelijk echt op Chuck leek, had hij wel dezelfde glinstering in zijn ogen. Misschien was het ook wel de glinstering van een onschuldig kind, maar hij deed me soms echt aan Chuck denken. Al zou hij natuurlijk altijd zichzelf zijn, maar dat was eigenlijk ook het enige wat Blaise en ik van hem vroegen. Blaise was enkel even wat eten halen, dus hij zou vast wel weer terug komen. Chuckie en ik zaten hier prima.

Newt.
Zou haast zeggen dat er niets veranderd was. Leek alsof we weer in de Glade zaten, maar dan zonder de muren van het doolhof om ons heen. Was echter heel erg veel veranderd. Waren hier niet alleen maar met onze groep, maar ook met alle anderen. Werden niet meer bekeken door WICKED, hoefden ons nergens meer zorgen om te maken. Waren we aan het begin nog wel voorzichtig mee geweest. Hadden niet zomaar willen geloven dat er niets meer zou gebeuren, dat dit niet weer een nieuwe test zou zijn. Was echter niks meer gebeurd. Waren hier echt veilig, konden hier gewoon ons leven leiden. Was daar wel echt blij mee. Had Cleo, maar had ook nog eens mijn zusje! Hadden elkaar weer gevonden, na al die tijd. Cleo had ook haar broertje, wat er voor zorgde dat we toch vaak met z’n viertjes zaten. Vond het alleen maar leuk. Cleo verdiende familie, die ze ook wel had gevonden in haar broertje. Al zou Cleo niet Cleo zijn als ze niet nog een extra familie had, namelijk de diertjes! Was de eerste geweest die graag voor de dieren had willen zorgen. Had ze ook in de Glade gedaan, dus was logisch dat ze het nu weer had willen doen! Zelfs nu we hier een paar jaar zaten, vond ze het nog helemaal geweldig. Kon haar ook altijd bij de dieren vinden, vooral bij de schaapjes. Was ze echt heel erg dol op. Net zoals in de Glade had ze ieder diertje weer een naam gegeven en ze was zo enthousiast als de schapen, of andere dieren, weer kindjes kregen. Dan had ze al weer een hele lijst met namen. Vond het heel knap, want naar mijn mening had ze nog geen één keer dezelfde naam aan een schaapje gegeven, terwijl we er nu toch best veel hadden. Ik zat zelf met Cleo tussen de schaapjes op dit moment. Had haar tussen mijn benen getrokken, terwijl Cleo weer een lammetje op haar schoot had. Had mijn kin op haar schouder gelegd, zodat ik zo mee kon kijken met wat ze deed. Had zelfs een bekertje met wat melk wat ze aan het lammetje gaf, want hij moest natuurlijk drinken. Vond echt lief. Zorgde zo goed voor alle diertjes! Voor iedereen eigenlijk. Zelfs tussen haar en Nefeli ging het redelijk. Waren geen vriendinnen, zouden het ook nooit worden, maar gingen wel normaal met elkaar om. Iets verderop lagen Lizzy en Kylen. Die twee waren heel erg goed bevriend geraakt. Zo goed zelfs dat er wel wat meer tussen die twee speelde dan alleen vriendschap. Vond het zelf wel lief. Wilde wel het beste voor Lizzy, want was natuurlijk mijn zusje. Wist echter ook dat ze me zou slaan als ik me er mee zou bemoeien. Wist ook wel dat Kylen een hele lieve jongen was. Leek soms een beetje Cleo. Had natuurlijk zijn eigen jongensdingen, maar zag wel echt dat hij het broertje van Cleo was! Dus vond het niet erg dat hij iets voor Lizzy voelde, en andersom. Was juist schattig, hoe ze er bij lagen. Lizzy lag op haar rug, terwijl Kylen op zijn zij naast haar lag. Hij leek ieder woord wat ze zei te volgen. Hij keek zo geïnteresseerd naar haar dat het echt lief was. ‘Volgens mij zien die twee elkaar echt zitten,’ zei ik tegen Cleo en ik knikte naar Kylen en Lizzy. Was al wel een tijdje aan de gang. Had echter nog niets gezien van een zoen of wat dan ook. Had er ook niks van Lizzy over gehoord. Had wel met Kylen gepraat en daar was wel uit gekomen dat hij Lizzy echt heel leuk vond. Kon het ook wel goed met hem vinden. Misschien durfde hij het ook wel beter tegen mij te zeggen dan tegen zijn zus, ondanks dat het juist om mijn zusje ging! Was wel echt schattig om te zien. Die twee waren echt druk met elkaar.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Alles was beter geworden, hadden hier echt iets opgebouwd! Was er best wel trots op. In het begin had het geleken alsof er iedere dag wat was veranderd. Er waren nieuwe gebouwtjes bijgekomen. Nu voelde het wel echt als de beste plaats waar we ooit waren geweest. Dit was ons huis. Het was niet makkelijk geweest in het begin. Iedereen had wel last gehad van wat er was gebeurd in WICKED of daar voor. Iedereen had wel nare dromen gehad of was geschrokken van iets wat ineens lawaai had gemaakt. Dat soort dingen vervaagden, gingen misschien niet helemaal weg, maar ze werden wel minder. We gingen allemaal verder en het was best allemaal rustig. Natuurlijk was er wel eens iets wat gewoon niet helemaal goed liep. Er waren mensen die af en toe ruzie hadden of gewoon een discussie, maar daar kwamen we ook allemaal overheen. Zaten niet hele dagen bij elkaar op de lip. Iedereen had zijn eigen dingen. Hadden zelfs eigen plaatsjes waar we konden wonen? Was niet heel erg groot, maar was overdekt en had een bed. Was ik wel heel erg blij mee? Had het ook niet erg gevonden om buiten te slapen, in het begin was dat wel fijn geweest. Na een tijdje had iedereen alleen last gekregen van zijn rug? Gaf ook helemaal niets, last van je rug hebben was zoveel beter dan ergens in de Glade zitten of in de Scorch! Was een goede plaats, waar we de afgelopen jaren echt gelukkig waren geworden. Kon weer werken met de diertjes, wat ik toch echt wel het liefste deed. Waren er heel wat meer dan in de Glade! Hadden ook heel erg veel plaats? Waren echt heel erg gelukkig en hadden misschien ook wel iets meer vlees nodig, maar waren zoveel andere dingen te eten? Hadden akkers met heel wat eten, fruitbomen, konden zelfs vis vangen uit de zee! Probeerde zelf nu wel zo min mogelijk vlees te eten? Kon het niet meer echt over mijn hart verkrijgen om de mama en papa op te eten van het schatje dat op mijn schoot zat. Ondanks dat het best wel sneu was, kon niet drinken bij haar moeder. Haar broertjes en zusjes waren veel sneller en duwden haar aan de kant en als ze dan wel wilde drinken, ging dat gewoon niet omdat haar moeder er geen zin meer in had. Probeerde zoveel mogelijk melk te verzamelen zodat ik het schaapje bij kon voeren, dat had ze namelijk nodig. Vond het helemaal niet erg? Vond het juist iets schattigs hebben en kwam altijd wel goed met de schaapjes. Groeiden misschien niet zo heel erg goed in het begin, maar werd wel beter. Was ook wel eens gebeurd dat het niet goed was gegaan, waren wel een lammetjes geboren die de eerste dag niet hadden overleefd! Ging nog met mijn vingers door het melk, waar ze het iets makkelijker vanaf sabbelde, kreeg dan alleen niet zo heel erg veel binnen, maar maakte me niets uit dat het lang duurde? Keek wat achter me, om een beetje naar Newt te kunnen kijken, volgde vervolgens zijn blik, kwam uit bij Lizzy en Kylen! Was wel echt te zien dat die twee elkaar leuk vonden? Had al een tijdje gedacht dat die elkaar leuk vonden. Hadden de afgelopen jaren veel tijd met elkaar doorgebracht, maar was nog niets gebeurd. Hadden misschien een duwtje nodig? "Zien elkaar heel erg zitten. Hebben misschien een klein beetje hulp nodig?" Vond het wel heel erg leuk! Zouden zo lief zijn samen, waren ze nu al! Was een beetje zoals mij en Newt, maar dan gewoon wat jonger? Verdienden het om iemand te hebben? Vond het zelf heel erg fijn dat ik Newt had, wat er ook gebeurde. Was fijn om zo iemand te hebben. Had nu Kylen ook en had zoveel dingen van vroeger geleerd! Waren wel echt een groepje met z’n vieren, maar hadden ook de rest nog!

Blaise.
Er was hier zoveel gebeurd, van alles veranderd. Het was ook wel hetzelfde gebleven. Ik voelde me hier nog steeds op mijn gemak. Ondanks dat we ons niet meteen geweldig hadden gevoeld. Iedereen was nog wel op zijn hoede geweest. Maar toch was dit de goede plaats geweest. Iets waar we nu al een tijdje in rust konden leven. We hadden allemaal een taak gekregen, net zoals in de Glade. Ik was nog steeds bezig met dinge bouwen of repareren, want ondanks dat we nu kleine hutjes hadden, kon er altijd wel iets gemaakt worden. We probeerde wel zoveel mogelijk van het land in tact te houden. De bomen iets verderop zorgden voor fruit, maar er waren genoeg bomen die om konden worden gehakt. Gelukkig had ik overdag genoeg tijd voor andere dingen. Ik bevond me iedere dag wel op het strand, het voelde daar gewoon fijn. De rest voelde fijn, maar daar was het altijd wel rustig, zeker als ik er op bepaalde momenten op de dag kwam. De schelpen waren één voor één prachtig, waardoor ik jaren geleden al was begonnen met het verzamelen van schelpjes. De eerste avond dat Nefeli mij had proberen te leren zwemmen, was achteraf toch een hele bijzondere geweest. Die dag erna had ik haar het eerste schelpje voor haar meegenomen en ik was er eigenlijk nooit mee opgehouden. Iedere dag leek het strand weer vol te liggen met mooiere schelpen, die ik gewoon mee moest nemen! Nefeli had ondertussen een hele rij met schelpjes en sinds dat kleine Chuckie er was, had ze ook iets moois voor hem gemaakt. Iets wat hij echt heel erg leuk leek te vinden. Misschien kwam het omdat het de schelpen waren waar glinsteringen van af kwamen of dat het lawaai maakte, hij zat er soms echt heel erg lief naar te krijgen, wat echt heel erg lief was om te zien! Ik kon het ergens nog niet echt geloven dat we nu een kindje hadden. Ik had er wel een hele tijd aan kunnen wennen toen de buik van Nefeli steeds boller was geweest. Op een gegeven moment hadden we hem zelfs kunnen voelen trappen. Natuurlijk hadden we toen nog niet geweten dat het een jongetje zou gaan worden. Ergens was ik heel erg blij dat het een jongetje was geworden. Het was een heel erg klein deeltje van Chuck terug hadden gekregen. We hadden hem dan ook naar Chuck vernoemd! En later zouden we hem gaan vertellen dat de jongen naar wie hij was vernoemd een van de beste personen was die we ooit hadden leren kennen. Ik had wat stukjes fruit op een plankje, samen met wat brood, wat Frypan had kunnen maken. Nu we echt goede oogst hadden ging dat soort dingen makkelijk om te maken. Ik was ook nog even langs het strand geweest om een schelp mee te nemen, want dat had ik vandaag nog niet gedaan! Ik had hem op het plateau liggen. Ik liep het hutje binnen, waar ik al werd begroet door het geweldige gezicht van Nefeli met Chuck op haar schoot. "He" zei ik glimlachend. Ik liep naar hen toe en gaf Nefeli eerst een kus, waarna ik door mijn knieën ging, om Chuck ook een kus te geven. "Wie heeft er honger?" Chuck die kon natuurlijk nog niet eten! Maar Nefeli had ook goed eten nodig, zodat ze kon zorgen dat hij weer eten kreeg. Ik ging zachtjes door de haartjes van Chuckie heen en gaf hem nog een kus voordat ik naast Nefeli ging zitten. "Ik dacht dat wat fruit en brood wel genoeg was?" En anders ging ik zo nog een keer? Daar was helemaal niets ergs aan. De meeste mensen aten wel samen, maar soms hadden we daar geen zin in? We hadden nu iets met z’n drieën, een eigen klein gezinnetje. Iets waardoor ik echt gelukkig was, ik kon me niet indenken dat ik me ooit zo goed had gevoeld?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Als je me een paar jaar geleden had verteld dat ik moeder zou worden van een kleintje, dan had ik het misschien niet eens geloofd! Zoiets klonk eigenlijk wel heel gek, maar ik had er echt geen spijt van gehad? Ik was juist heel blij geweest toen ik het door had gehad! Het had wel even geduurd, aangezien mijn ongesteldheid nooit helemaal op tijd was geweest door alle stress en wat er allemaal was gebeurd tijdens de Glade en in WICKED, dus er was niet meteen een belletje gaan rinkelen toen ik niet op tijd ongesteld was geworden! Pas toen ik echt elke ochtend misselijk was geworden, had ik me bedacht dat ik wel eens zwanger had kunnen zijn! Ik had het nog niet meteen hardop durven zeggen, ook omdat ik het niet echt zeker had geweten! Toch had ik het wel aan Blaise verteld, maar daarbij ook de boodschap dat het niet zeker was en dat ik het ook mis zou kunnen hebben. Ik had het echter bij het juiste eind gehad, want na een tijdje had ik toch steeds een bollere buik gekregen en toen had ik ook wel heel zeker geweten dat er een kleintje in mijn buik had gezeten! Een kleintje wie we nu ook eindelijk konden knuffelen en vertroetelen, waar ik heel blij mee was. Als je zoiets een hele tijd bij je droeg, dan wilde je het vroeg of laat echt zien! Nu kon ik elke dag naar Chuckie kijken. Het leukste was eigenlijk wel om hem te zien groeien, om te merken dat hij steeds beter dingen leerde te begrijpen. Hij was ook zo nieuwsgierig! Iets wat Blaise en ik beide wel waren, dus misschien was het ook wel niet zo gek, maar hij vond alle dingen die nieuw waren echt heel interessant! Ik keek op toen Blaise binnen kwam en glimlachte. ‘Kijk eens wie er weer terug is!’ zei ik tegen Chuck, al had hij al heel snel door dat zijn papa er weer was. Hij kreeg immers al twee dikke zoenen van Blaise! Ik vond het echt lief om te zien hoe Blaise met hem om ging. Hij wist eigenlijk niet eens meer hoe zijn ouders precies met hem om waren gegaan, maar dat was ergens misschien ook maar beter. Blaise ging sowieso heel erg goed om met zijn zoontje, beter dan dat zijn eigen ouders waarschijnlijk ooit hadden gedaan. ‘Fruit en brood is prima, dankjewel,’ zei ik glimlachend en ik gaf Blaise een kus op zijn wang. Ik nam Chuck iets beter op mijn schoot, aangezien ik niet wilde dat hij zou vallen of wat dan ook! Ik kon echter wel een paar druiven pakken en die vervolgens in mijn mond stoppen. Ik grinnikte zachtjes toen Chuck er naar begon te grijpen. ‘Daar ben je nog iets te klein voor, maar je mag ze binnenkort wel een keer proeven.’ Ik had niet heel erg veel geleerd over de baby’s, maar ik wist wel de standaardontwikkeling van de mens en daardoor wist ik wel een beetje wat een baby aankon en wat niet! Chuck was nog maar een paar maandjes oud, dus een paar druiven zouden alles behalve goed voor hem zijn. Hij had nog helemaal geen tandjes en volgens mij zou het ook wel even duren voordat die zouden komen! Het enige wat hij op dit moment kreeg, was moedermelk! Al konden we misschien vragen aan Frypan of hij het fruit zou kunnen stampen, zodat we er een soort papje van konden maken. Dan kon Chuck het wel eten. Het was ook wel belangrijk dat hij op een gegeven moment iets anders zou krijgen, want ik kon hem niet voor de rest van mijn leven melk blijven geven! Ik scheurde een stukje van het brood af en stopte dat vervolgens ook in mijn mond. Vervolgens keek ik naar Blaise. ‘Wil jij hem zo even vasthouden?’ Al wist ik daar eigenlijk het antwoord al op. Natuurlijk wilde hij zijn zoontje wel even vasthouden!

Newt.
Konden hier echt onszelf zijn. Had wel even geduurd. Waren toch niet helemaal onszelf geweest toen we bij WICKED aan waren gekomen. Door die dingen die ze in onze hoofden hadden gestopt, hadden ze ons bepaalde dingen kunnen laten zien, zelfs kunnen laten denken of laten voelen. Was echt verschrikkelijk geweest om dat te weten, want dat had alles wel anders gemaakt. Gelukkig zat alles nog steeds goed tussen mij en Cleo. Was oprecht geweest, echte gevoelens. Die waren er nu nog steeds. Was elke dag heel blij dat ik haar had! Misschien dat we ooit zelf een gezinnetje zouden starten, net zoals dat Nefeli en Blaise dat hadden gedaan. Volgens mij was iedereen er wel enthousiast over geweest. Vond het wel heel lief dat ze hem hadden vernoemd naar Chuck! Dat jochie had ook echt wat voor hen betekend en was een mooi idee dat Chuck nu toch nog een beetje hier was, ondanks dat het enkel maar een naam was. Ze leken in ieder geval heel gelukkig met de baby. Misschien dat Cleo en ik ook ooit zoiets zouden hebben, maar voor nu was ik ook tevreden met hoe het nu was. Konden hier gewoon samen zitten, praten over van alles en nog wat. Ik bleef kijken naar Lizzy en Kylen. Waren echt heel druk met elkaar in gesprek, ondanks dat het er best rustig uitzag vanaf hier. Ik keek weer naar Cleo toen ze begon te praten, maar keek al snel weer naar mijn zusje. ‘Wat voor hulp zat je aan te denken?’ vroeg ik lachend. Volgens mij was Lizzy wel de laatste persoon die mij ooit om hulp zou vragen. Was altijd al zo geweest. Stond sterk in haar schoenen en ze wist vaak wel wat ze wilde. Misschien was het nu wel anders met Kylen, omdat ze echt verliefd was. Vond het ergens wel heel schattig? Wist alleen vrijwel zeker dat ze mijn hulp niet zou accepteren. Misschien die van Cleo wel? Die twee waren hele goede vriendinnen geworden. Deden ook wel eens dingen samen, hadden het vast ook wel eens over jongens of wat dan ook. Wist niet of Lizzy het wel over mij wilde hebben, maar wist wel dat Cleo met gemak over Kylen zou praten, ondanks dat het haar broertje was! Daarnaast leek het allemaal nog heel erg onschuldig, hoe ze nu bij elkaar lagen. Waren alleen maar aan het praten! Was niet eens heel erg veel, maar was wel duidelijk dat ze iets in elkaar zagen! Anders keek je niet zo naar elkaar? Brachten ook veel tijd met elkaar door, dus kon eigenlijk niet anders dan dat ze elkaar wel zagen zitten! Misschien had Cleo ook wel gelijk en hadden ze echt een beetje hulp nodig. Misschien dat ik met Kylen kon gaan praten en Cleo met Lizzy. Wist niet hoe het tussen Cleo en Kylen zat, maar Lizzy zou mij nooit vertellen of ze iets voor Kylen voelde. Dus Cleo kon dan beter met haar praten! ‘Wil je gewoon met ze praten? Of meer?’ Misschien konden we wel iets voor ze regelen. Was hier best druk, maar er waren genoeg rustige plekjes waar ze naar toe zouden kunnen gaan. Misschien dat we een mooi plekje voor die twee konden zoeken en dat ze daar wat zouden kunnen eten, als ze dat tenminste zouden willen! Al leek het me dat ze dat wel wilden. Kon gewoon zien hoe gek ze op elkaar waren! ‘Misschien dat ik met Kylen kan praten en jij met Lizzy? Want Lizzy gaat mij niks vertellen.’ Wist ik gewoon zeker! Was misschien mijn zusje, maar zusjes hadden ook geheimen en volgens mij hadden ze nog het meeste geheimen voor hun oudere broer! Cleo was echter wel een vriendin van haar, dus leek me het beste als Cleo met haar ging praten! Lizzy vertelde haar vast meer. Had zelf wel een goede band met Kylen, dus misschien dat hij me nog wel wat meer zou kunnen vertellen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Was echt een mooie plaats, hadden zoveel geluk gehad. Hadden in het begin wel gedacht dat het snel op zou gaan, maar alles leek hier zo goed te groeien. Waren uiteindelijk aan alle kanten omringt door water, maar was groot genoeg hier voor de groep. Was niet eens zo dat we allemaal op een kluitje leefde. Hadden juist best wel veel de ruimte. Hadden we ook echt wel nodig gehad om er bovenop te komen. Newt had me eerlijk verteld wat er was gebeurd in het doolhof. Had het in het begin ook wel moeilijk gevonden om te horen. Had het gezegd toen hij de Flare had, maar had niet geweten of het echt was geweest. Had wel een beetje opgepast met wat hij deed, was weer zoveel gebeurd en misschien had hij wel dezelfde ideeën gehad. Newt had het niet heel erg leuk gevonden dat ik de hele tijd op hem had gelegd, hadden er ook wel echt over gepraat. Ging nu al jaren goed en konden nu ook echt wel gelukkig zijn. Onze relatie was heel erg goed. Kon hier echt onszelf zijn. In de Glade hadden we echt op moeten passen voor wat buiten de muren had gezeten. Was wel heel erg goed geweest tussen ons, maar daarna was het heel erg minder geworden. Nu was alles wel echt goed. Zaten heel erg graag bij elkaar. Zat graag zo dicht mogelijk tegen Newt aan en genoot echt van de tijd die we samen hadden. Waren soms wel druk met onze eigen dingen, maar hadden natuurlijk ons eigen plaatsje waar we konden zijn. Hoopte ergens wel dat we zoiets als Nefeli en Blaise konden hebben. Vond een kindje echt niet erg? Chuckie was echt heel erg lief. Nefeli en ik waren misschien nog steeds niet heel erg goede vriendinnen, maar konden op een goede manier overweg. Vond het leuk om ze samen met Chuckie te zien. Was natuurlijk heel erg anders dan de baby’s die de schaapjes kregen, maar zag daar ook echt wel dat de ouders van hun kleintjes hielden. Deden Blaise en Nefeli ook echt wel! Haalde mijn schouders op "Moeten gewoon zorgen dat ze de volgende stap durven te zitten of het voor hen zetten?" Was niet verkeerd om iets leuks voor dei tweeën te doen, waardoor ze echt samen konden zijn. Dan zagen ze vanzelf wel dat de andere hen heel erg leuk zag. Bij mij en Newt was het ook wel zo geweest? Hadden elkaar ook heel erg leuk gevonden, maar haddne dat in het begin ook niet echt durven zeggen of iets mee durven doen! Ging al een paar jaren zo bij Kylen en Lizzy volgens mij? "Meer is wel een goed idee? Gewoon een rustige mooie plek waar ze kunnen praten. Is alleen wel handig dat we alleen met ze praten." Moesten weten dat er niets ergs was aan elkaar leuk vinden! Was juist iets heel erg goeds! Kon iets heel erg moois worden! Ik moest zachtjes lachen, al wist ik wel dat Newt gelijk had. Lizzy zou hem niet zomaar iets vertellen. "Als jij met Kylen praat? Dan ga ik met Lizzy praten?" Kon het wel heel erg goed met Lizzy vinden, deden wel heel veel dingen samen. Was echt een stoer meisje. Kon echt heel erg goed voor haarzelf vinden, maar wist dat ze het ook heel erg fijn vond dat Newt hier was en dat hij zich soms een beetje zorgen om haar maakte? Ondanks dat ze dan deed alsof ze het vervelend vond. Ik zette Bumble voorzichtig van mijn schoot af omdat ze best veel had gedronken. Ik draaide me nog even bij, zodat ik Newt een kus kon geven en vervolgens op kon staan, zodat ik met Lizzy kon gaan praten. Volgens mij vond ze het niet heel erg leuk dat haar en Kylen stoorde, dat zei toch eigenlijk al wel genoeg! Die twee vonden elkaar leuk!
Blaise.
Vader zijn was eigenlijk iets heel erg fijns. Ik had geprobeerd om een zo’n goed mogelijk bedje te maken waar Chuckie in kon slapen, want dat had dat kleintje wel verdiend. Toch was er niets zo fijn om hem in de ochtend op te pakken en dicht bij ons te leggen. Er waren ook genoeg nachten waarop we hem even moesten pakken om er voor te zorgen dat hij stopte met huilen, maar ik vond het helemaal niet erg? Het was zo’n leuk jochie, er kwamen natuurlijk wel eens tranen, maar het gebeurde nu steeds vaker dat hij begon te lachen en echt heel erg veel geluidjes begon te maken. Hij vond het helemaal geweldig als je zelf dan mee deed. Het liefst nog als het geen woorden waren! Chuck was echt een schatje en soms vond ik het wel heel erg jammer dat ik niet de hele dag bij hem kon zijn. Nefeli nam hem normaal gesproken mee als ze iemand na moest kijken. Ze had zelf een plaatsje waar ze mensen nakeek als ze zich niet lekker voelde of er iets was gebeurd, daar hadden we ook wel een bedje. Ondanks dat we allemaal taken hadden, betekende dat niet dat we hele dagen druk waren. Dit was een plaats waar dan wel echt gewerkt moest worden voor alles, maar we probeerden ook wel om rust te pakken. In het begin waren er namelijk heel veel mensen die er aan onderdoor waren gegaan. Slapeloze nachten, maar ook gewoon lichaamsdelen die niet meer mee wilden doen. Nu waren mensen veel rustiger bezig, maar gebeurde er ook heel erg veel en iedereen leek weg gelukkig. Ik wist in ieder geval dat ik gelukkig was. Ik probeerde zo weinig mogelijk aan WICKED te denken en alles wat ze ons aan hadden gedaan. Het zou nooit helemaal weg gaan en het was nou eenmaal een deel van ons, maar dat betekende niet dat we er in moesten blijven hangen. Als er iets was, kon ik altijd bij Nefeli terecht en zij bij mij. We konden praten over wat er was gebeurd. Maar het was zoveel fijner dat we echt verder konden gaan. Met ons jochie! "Natuurlijk!" Bracht ik glimlachend uit toen Nefeli vroeg of ik Chuckie wil vasthouden. Ik zette het plateau met het eten weg, zodat ik Chuck over kon nemen. Dan kon Nefeli ook rustig eten. Ik streek zachtjes over de rug van Chuck. "Ben je lief geweest voor mama toen ik weg was?" Soms was hij echt wel een hand vol, maar dat was Chuck ook wel geweest. Ergens leek het echt alsof we dat jochie terug hadden gekregen. Iets wat natuurlijk niet kon en Chuckie zou Chuck echt niet zomaar kunnen vervangen. Iets wat ook nooit de bedoeling was geweest? Chuckie was ons zoontje en het was fijn om een herinnering te hebben aan Chuck, maar dat hadden we een tijd geleden ook al gekregen, we hadden een rustig plaatsje gevonden waar we een soort herdenkingsplaats hadden gemaakt, daar gingen we nu sowieso één keer per week heen en als het kon, dan namen we bloemen mee of iets anders wat ons aan Chuck deed denken. Het was al lang niet echt iets verdrietigs meer om aan Chuck terug te denken, hij was een goede vriend geweest van ons beiden. Het had een beetje zoals een broertje gevonden. Chuckie was onze zoon! Ik hield Chuck iets omhoog, wat hij echt geweldig vond, want hij begon te kraaien! Ik vond het echt geweldig als hij dat deed! "Wat ben je groot!" Bracht ik lachend uit. Het zag er zo lief uit, want zijn oogjes werden heel erg groot en soms trok zijn neusje op als hij moest lachen! Iets wat echt al heel erg schattig was door de sproetjes die erop zaten. Iets wat ik bij Nefeli ook geweldig vond en het was zo leuk dat Chuckie het ook had!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
We waren nu toch wel echt een gezinnetje. Dat was wel echt iets wat ik ook goed aan ons kon merken. Op sommigen momenten wilden we ook met z’n drietjes zijn. Iets wat niet elke dag voor kwam, maar op sommige momenten wilde je gewoon echt bij elkaar zijn! Iets wat we zelf nooit echt mee hadden gemaakt. Ik wist natuurlijk niet precies hoe dat bij Blaise was gegaan, maar ik had mijn ouders nooit echt goed gekend? Ik kon ze me ook niet heel erg goed herinneren. Ik wilde echter wel dat Chuckie echt op zou groeien in een gezin. Dat hij zou weten dat zijn ouders heel erg veel van hem hielden en om hem gaven. Iets wat we ook deden! We probeerden Chuck niet te vervangen met hem, totaal niet. We wilden hem echter, over een paar jaar, wel vertellen waarom hij deze naam had en wat het voor ons betekende. ‘Hij is heel erg lief geweest voor mama,’ zei ik glimlachend. We hadden niet heel erg veel problemen met hem? Natuurlijk huilde hij wel eens, maar dat hoorde er bij! Het was niet heel erg fijn om elke avond gewekt te worden, maar Blaise en ik probeerden wel een beetje om en om uit bed te gaan, zodat we hem konden troosten. Soms legden we hem ook gewoon bij ons in bed, dat kon best? Het was ook wel heel erg leuk om hem tussen ons in te hebben! Hij was echt een lieverdje en ik kon me nog steeds verbazen over dat we dat samen hadden gemaakt! Het was in eerste instantie misschien niet echt de bedoeling geweest, maar Chuckie was meer dan gewild! We waren echt heel erg blij dat hij er nu was en we hadden nu ook een mooie plek waar hij op zou kunnen groeien! Het was hier mooi weer, er was veel ruimte waar hij zou kunnen spelen en vroeg of laat zouden er wel meer kinderen komen? We waren misschien één van de eersten, maar er waren hier wel meer koppels. Dus wie weet zou hij over een paar jaar wel een vriendje of vriendinnetje erbij krijgen! Al waren er ook genoeg ouderen die met hem wilden spelen! Ik nam hem wel mee als ik ging werken, al was dat eerder een beetje op aanbod dan dat ik het dagelijks deed! Het immers niet zo dat er iedere dag iemand ziek was, of dat er elke dag iemand was die zich verwondde. Als er wel iets aan de hand was, dan nam ik hem mee en legde ik hem daar gewoon in zijn bedje. Hij kon daar prima liggen en zo kon ik ook meteen naar hem toe als er iets aan de hand was! Ik at ondertussen van het brood en het fruit, terwijl ik naar Blaise en Chuck kreeg. Ik vond het echt lief hoe Blaise met hem speelde! Nu had hij Chuck omhoog getild, wat hij echt geweldig vond! Ik sloeg mijn arm rond Blaise zijn middel en legde mijn hoofd op zijn schouder, terwijl ik omhoog keek naar Chuckie. ‘Nu ben je echt een grote jongen,’ zei ik lachend en ik kriebelde hem over zijn buikje, waardoor hij alleen nog maar meer begon te kraaien. Hij was ook wel echt een vrolijke baby, waar ik heel blij mee was! Soms had je ook hele stille baby’s, of baby’s die niks anders deden dan huilen. Iets wat hij zo nu en dan wel eens deed, maar tot nu toe was het nog niet erg genoeg om er gek van te worden! Het hoorde er immers gewoon bij! ‘Uiteindelijk wordt je vast net zo groot en sterk als je papa,’ zei ik tegen Chuckie, waarna ik naar Blaise keek. Hij zou vast wel een beetje op Blaise lijken als het ging om zijn lichaam! Dat was iets wat we pas over een paar jaar konden zien, maar zonen leken meestal op hun vaders!

Newt.
Misschien dat Cleo en ik ooit wel samen een gezinnetje zouden krijgen. Hoefde me in ieder geval geen zorgen te maken om eventuele kindernamen, want Cleo kwam constant met nieuwe namen voor haar schaapjes. Volgens mij heette het lammetje op haar schoot Bumble, maar kon ook wel een andere naam hebben. Hield ze zelf eigenlijk niet uit elkaar! Cleo kon dat wel. Zag echt aan de kleinste dingetjes welk schaapje het precies was. Was wel leuk voor haar. Was heel graag bezig met de diertjes, wat er voor zorgde dat ze echt vermaak had. Was ook heel goed voor de rest, want als de dieren goed werden verzorgd, hadden we ook melk en kaas, en natuurlijk vlees! Vond Cleo niet zo leuk, maar sommigen hier hadden wel echt vlees nodig. Kon je dan ook niet zomaar van iemand wegnemen? ‘Dus we moeten ze aan het denken zetten en dan vervolgens moeten we iets bedenken voor die twee om samen te doen.’ Konden natuurlijk ergens samen gaan zitten, maar moesten ook wel echt iets leuks doen! Al was alles wel leuk als je het maar met de juiste persoon deed! Vond die dieren niet eens heel interessant, maar vond het wel heel erg leuk om er samen met Cleo te zitten. Juist omdat ze zelf zo enthousiast bezig was met al die diertjes! ‘Praat wel met Kylen,’ zei ik glimlachend. Vond het wel een leuk idee. Ergens was het ook wel heel grappig dat juist mijn zusje haar broertje leuk vond! Kon je ook niet veel aan doen. Gevoelens gebeurden gewoon. Was niks aan te veranderen, maar maakte eigenlijk ook niks uit? Zolang Kylen netjes met mijn zusje om zou gaan en haar goed zou behandelen, dan zou ik er niets van zeggen! Hij was wel het broertje van Cleo, dus hij wist wel een beetje hoe hij met meisjes om moest gaan! Cleo had al genoeg aan hem geleerd, ondanks dat we hier nog maar een paar jaar waren. Ik kwam overeind en wachtte even totdat Cleo bij Lizzy was, aangezien ik ze niet meteen wilde storen! Anders voelde het meteen ook wel als een soort aanval, wat het natuurlijk helemaal niet was! Wilden ze alleen maar helpen! Wachtte tot Cleo en Lizzy ergens naar toe waren gelopen en liep vervolgens naar Kylen, wie zelf nog in het gras zat. Nam plaats naast hem. Volgens mij had hij al wel een beetje door wat Cleo en ik probeerden te doen, maar probeerden hen alleen maar te helpen! Zelf deden ze namelijk niet zoveel! ‘Dus, jij en Lizzy?’ begon ik maar. Had geen zin om er echt doekjes omheen te draaien. Cleo had Lizzy niet voor niets apart genomen, wist Kylen ook wel. Was een slimme jongen! Had echt wel door wat we hier probeerden te doen. ‘Is dit zo’n gesprek waar je me duidelijk maakt dat ik niet aan je zusje mag zitten?’ vroeg Kylen lachend, met de typische kuiltjes die Cleo ook in haar wangen had. Ik moest er ook wel om lachen. Schudde mijn hoofd. ‘Was niet mijn intentie, maar kan het wel woorden,’ zei ik grijnzend en ik gaf hem plagend een duwtje. Zou er nooit echt over zeuren. Wist wel dat hij goed om zou gaan met Lizzy. Anders zou ze er zelf ook wel iets van zeggen, dus hoefde me daar niet echt zorgen om te maken! Zou vast niks gebeuren. Vertrouwde Kylen ook wel. ‘Cleo en ik vonden alleen dat het bloody sloom gaat tussen jullie twee, dus willen jullie een beetje helpen,’ legde ik uit. Ging gewoon heel sloom tussen die twee. Dat terwijl dat echt niet nodig was! Konden het juist heel erg leuk met elkaar hebben? Was zelf nog heel erg verliefd op Cleo en dat gunde ik eigenlijk anderen ook wel! Vooral mijn eigen zusje? Hadden alleen maar elkaar en wilde toch wel dat mijn zusje ook gelukkig was en hier een echt leven op zou bouwen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Ging heel erg goed tussen Lizzy en Kylen, had Lizzy net zelf ook wel verteld. We hadden een tijdje rustig gepraat over wat ze nou precies van Kylen had gevonden en of ze ook echt iets met hem zou willen! Iets wat allemaal heel erg positief was. Ik gunde mijn broertje ook een leuk meisje aan wie hij veel had, iets wat Lizzy echt wel was. In de afgelopen jaar had ik haar echt heel erg goed leren kennen en ik wist dat ze heel erg veel eigenschappen hetzelfde had als Newt, maar ze was ook gewoon echt een heel stoer meisje. Durfde dingen! Vond het daarom wel een beetje raar dat ze Kylen nooit had laten weten ze van hem had gevonden. Was juist diegene die naar hem toe zou stappen om te zeggen wat ze van hem vond. Had me verteld dat ze niet had gewild dat er iets zou gaan veranderen als Kylen haar niet leuk vond, maar was zo duidelijk! Had ik haar ook wel laten weten. Kylen vond haar leuk! Iets wat ook echt wel uit het gesprek tussen hem en Newt was gebleven. Hadden wat geregeld voor die twee. Zaten nu samen op een mooi plaatsje in het bos, met wat eten wat Frypan had gemaakt. Waren heel erg dicht tegen elkaar aangekropen. Was zelf heel erg benieuwd geweest naar hoe het tussen die twee was gegaan, dus had even willen kijken. Newt was er in het begin niet helemaal mee eens geweest, maar was uiteindelijk toch meegegaan. Voor nu was het ook wel genoeg, zag hoe ze naar elkaar toe leunden en hoe ze elkaar uiteindelijk een kus gaven. Meer hoefde ik ook niet te zien, verdienden ook privacy. Vond het echter wel heel erg fijn om te zien! Ons idee was gelukt! Liep samen met Newt een stukje terug. "Kan niet geloven dat het is gelukt. Zijn eindelijk bij elkaar." Was ik echt heel erg blij mee! Was ook echt gewoon heel erg lief! Verdienden elkaar echt! Liep iets verder, zodat ik mijn armen om Newt heen kon slaan. "Ben echt blij voor ze." Was ik echt! Vond het ook niet vreemd? Was juist heel erg leuk dat mijn broertje iets met Newt zijn zusje had! Kon ook best toch? Als je elkaar leuk vond maakte dat soort dingen echt niet uit! Was toch ook niet alsof het een soort van familie was. Toch voelde het nu wel zo. Alsof we ons eigen kleine familietje hadden. Niet zoals Blaise en Nefeli, die hadden echt een gezinnetje. Wij hadden een familie. "Zijn samen een familie." Zei ik zachtjes. Vond het echt! "Zijn een familie." Zei Newt terug. Gaf hem een kus en liet mijn hoofd vervolgens tegen zijn borstkas aan rusten. Vond het zo fijn dat we hier waren. Alles was hier goed, hadden hier echt iets op kunnen bouwen. Waren zelfs hier wel rotte tijden geweest, maar waren we doorheen gekomen. Hadden het samen gedaan. Kon altijd rekenen op Newt was er dagen waren dat ik even terug moest denken aan alles wat er was gebeurd. Wilde altijd luisteren als Newt dat nodig had. Trok hem graag dicht tegen mijn aan als ik zag dat hij dat kon gebruiken. "Kan soms nog steeds niet geloven dat we hier met z’n vieren zijn. Dat alles goed is." Zei ik zachtjes. Voelde de handen van Newt door mijn haar heen gaan. "Ik ook niet. Is zo bloody veel gebeurd." Nu ging het goed, heel erg goed! Waren gelukkig, kon het in de ogen van Newt, voelde het aan de rust die in mijn lichaam zat. Zag het aan de manier hoe Kylen en Lizzy net dicht tegen elkaar aan waren gekomen. "Hebben elkaar altijd gehad." Newt was er vanaf het eerste moment in de Glade geweest, maar daarvoor hadden we het blijkbaar ook goed met elkaar kunnen vinden. "Was zo anders geweest als ik jou niet had gehad." Hoorde ik Newt zeggen. Ik knikte, was echt anders geweest! "Houd van je." Zei ik en bezegelde die woorden met een kus.

Blaise.
Ik genoot echt zoveel mogelijk van de tijd die Chuck wakker was en ik er bij kon zijn. We waren iedere dag wel bezig met iets nieuws te bouwen, er moesten gewoon dingen worden gerepareerd en soms hadden we iets nieuws nodig. Toch had ik niet hele dagen werk, ook wel omdat mensen leken te begrijpen dat ik echt heel erg graag tijd door wilde brengen met Nefeli en Chuck. Nefeli werkte niet hele dagen en natuurlijk vermaakte zich ook wel in haar eentje, maar het was zoveel fijner om samen te zijn. We hadden wel vrienden gemaakt. Er waren genoeg mensen met wie we het goed konden vinden, toch vond ik het heel erg fijn om met z’n drietjes te zijn. Het was een soort van bubbel, eentje waar ik echt gek op was. Ik wilde er zoveel mogelijk inzitten en genieten van de tijd die we samen hadden. We waardeerden al die tijd we konden krijgen, want we wisten maar al te goed hoe het was om bang te zijn dat een dag je laatste kon zijn. Ik was daar meerdere keren bang voor geweest, maar nu hoefde dat niet meer. Nefeli en ik hadden besloten om een stukje te gaan lopen, samen met Chuckie. Hij liet zich goed vasthouden. We hadden iets gevonden waardoor we hem in doeken konden wikkelen en zo mee konden nemen, maar ik vond het ook niet erg om hem gewoon vast te houden. Zolang hij het dan maar niet in zijn hoofd kreeg om te veel te bewegen, want het was niet de bedoeling om hem te laten vallen. Voor nu waren we goed overgekomen naar de plaats die we hadden gemaakt voor Chuck. Dat hadden Nefeli en ik al een paar jaar geleden gedaan en in het begin waren we er bijna elke dag wel te vinden geweest. Nu werd het wel iets minder, maar er ging geen dag voorbij dat ik niet aan Chuck dacht. Ik vond ook niet dat we hem moesten vergeten? We waren zoveel mensen verloren door alles wat er was gebeurd. Mijn ouders waren twee van die mensen, toch had ik bij hen niet hetzelfde gevoel. Zeker niet nu ik zelf vader was geworden. Ik zou mijn kind nooit zoiets aan kunnen doen. Natuurlijk hadden ze ergens wel iets goeds willen doen, ze hadden een ziekte willen genezen, maar Nefeli had ook wel verteld dat er zoveel meer aan had gezeten, want WICKED was uiteindelijk wel diegene die de ziekte had ontwikkeld! Door hen waren mensen juist ziek geworden. Dat was echt te belachelijk voor woorden. Toch was het echt niet in te denken om zoiets bij je zoon te doen. Ik wilde dat Chuckie gelukkig werd in het leven, een leuke jeugd kreeg, voor zover hij dat hier zou kunnen krijgen. Uiteindelijk gelukkig zou worden. Ik wist zeker dat die dingen konden. Maar ik zou hem nooit, maar dan ook nooit gebruiken om iets waar ik zelf alleen maar beter van werd? Ik wilde hem beschermen tegen alle pijn in de wereld. Ik sloeg één arm om Nefeli en gaf haar een kus op haar wang. Ik hield Chuckie goed vast met mijn andere arm. "Ooit vertellen we je over de dingen die er met je papa zijn gebeurd." Zei ik zachtjes. Ik gaf hem een kus op zijn haar. "Hoe sterk je mama was. Hoe vreselijke je opa en oma waren. Hoe geweldig de jongen was naar wie we je hebben vernoemd." Zei ik zachtjes. Ik wilde niet dat hij opgroeide met halve waarheden, zoals ik dat waarschijnlijk had gedaan. Chuckie zou best mogen weten wat er was gebeurd, ik vond in ieder geval dat hij moest weten naar wie hij was vernoemd, want Chuck was een geweldige jongen geweest en onze Chuckie mocht best trots op zijn op zijn naam, net zoals dat hij trots mocht zijn op zijn moeder. Als zij er niet was geweest, was ik hier ook niet geweest. Ik had zoveel aan Nefeli te danken en het mooiste was zeker het mannetje dat op mijn schoot zat.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld