Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Orpg ft. ORPGaccountjex

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
De reactie die hij toegesnauwd kreeg had hij verwacht en hij wist dat hij het verdiende. Hij was dan ook ontzettend boos op zichzelf, hij had bijna het meisje waarvan hij hield vermoord. Als ze niets had gezegd, was ze er geweest en had Hunter haar dood op zijn geweten gehad. "Dat weet ik, Izzy. Ik deed dit niet met opzet, had ik eerder geweten dat jij het was, had ik ook helemaal niet gestoken," zei hij lichtelijk gefrustreerd. Hij had geen idee hoe hij het kon oplossen. Zou ze boos blijven? Zou ze hem willen aangeven? Kwam het überhaupt wel goed met haar wonde zonder vreemde ontstekingen? Hij bleef zich zorgen maken, niet over zijn gevangenschap als het uitkwam of ze hem toch wilde aangeven, hij maakte zich zorgen over haar. Natuurlijk deed hij had, hij hield ontzettend veel van haar en het was nooit zijn bedoeling geweest om haar neer te steken met het mes. Nog nooit eerder had hij zich zo schuldig gevoeld over iets, kon hij het wel rechtzetten. Wie weet was ze zo woedend dat ze hem niet meer wilde zien? De gedachte alleen al deed hem pijn, ondanks hij de schuldige was.
"Well, I deserved that," mompelde hij onverstaanbaar nadat hij Izzy's woedende uitspraak te horen kreeg. Het was niet fijn om zulke dingen uit de mond van zijn vriendin te horen, maar het was zijn verdiende loon. Hij had precies hetzelfde gehandeld als hij in haar schoenen stond. Wie niet? Wat hij vooral hoopte was dat ze niet bang geworden was voor hem. Hij had gezworen haar nooit wat aan te doen, maar hij had het wel gedaan, onbewust.
Toen ze begon te lopen, wandelde hij maar met hem mee. Hij hield haar goed in de gaten aangezien ze redelijk veel bloed verloor en hij niet wilde dat ze plotseling flauw ging vallen. Een heel erg zwakke glimlach ontstond op zijn gezicht toen hij zag dat Izzy wat muntstukken aan een bedelaar gaf. Ze was veel te goed voor de wereld, veel te goed voor hem. Dat ze bij hem wilde blijven na alle daden verwonderde hem al, maar nu was het onduidelijk wat ze van plan was. Hij wilde niet dat ze hem verliet, maar als ze het wilde doordat ze ook bang geworden was, moest dat maar.
Toen ze bij zijn huis aankwamen, nam hij meteen de sleutel en draaide hij het slot open. Hij liet Izzy eerst binnen en volgde haar naar de woonkamer en wachtte even tot ze op de bank zat. "Ik ehm... Ga even wat spullen halen," zei hij waarna hij naar de keuken ging en in de laatjes zocht naar de spullen die hij nodig had om de wonde te verzorgen.

LadyStardust
Youtube ster

LadyStardust schreef:
'Oh echt waar? Als je het geweten had?' Ze had moeite met haar stem in bedwang houden, sinds ze op het punt van schreeuwen stond. De wond deed haar niet half zoveel pijn als het feit dat Hunter haar gestoken had. Ze vertrouwde hem, en toch kon hij zoiets doen. Helemaal zeker wist ze niet of hij wel had gezien wie ze was als ze hem niet weggeduwd had. Het maakte dat er kippenvel op haar armen vormde. Hij was de persoon die ze noet hoefde te vrezen en toch had ze nu echt haar twijfels over hem. Het voelde niet goed om zo over hem te denken, maar dit had haar einde kunnen zijn. Ze wilde niet bang voor hem te hoeven zijn, ze wilde van hem kunnen houden zonder hem te vrezen. Dat deed ze ook wel, vanmiddag nog zelfs, maar nu wist ze het absoluut niet meer zeker.
'You deserve much worse, and I truly hope you're aware of that.' Ze klink wat minder kwaad, maar dat was ze zeker nog wel. Haar uitspraken waren nog aan de milde kant en waren niets vergeleken met de woede die in haar speelde. Ze kon hem wel wat aandoen, maar als ze eerlijk moest zijn durfde ze het gewoon niet. Hij had haar bang gemaakt, bang dat hij haar meer pijn zou doen. Zo wilde ze niet over hem hoeven te denken. Al die tijd die ze al samen door hadden gebracht was hij zo lief, alles behave eng.
Zodra ze bij hem thuis aankwam en op de bank plaatsnam knikte ze even. Haar hand nog altijd om de wond geklemd en daardoor ook helemaal bedekt in bloed. De dikke rode vloeistof droop over haar hand, beide armen, en liet smerige vlekken achter op haar jurk. Ze voelde zich niet bepaald super, en het voelde alsof ze elk moment flauw kon vallen, maar ze hield zich sterk. De stemmen in haar hoofd leken alsmaar luider te gaan praten en het maakte dat ze het liefst wilde schreeuwen. Alles bij elkaar maakte dat ze zwarte vlekken voor haar ogen begon te zien. 'Schiet op, Hunter!' Riep ze naar de jongen, met enkele tekenen van angst hoorbaar in haar stem. Ze was dan ook wel degelijk bang. Ze wilde dit alles overleven, ze wilde niet flauwvallen en de kans hebben dat ze niet wakker zou worden. Daarbij wilde ze ook het liefste terug naar het kasteel, maar dat zou een domme keuze zijn. Het zou vragen oproepen bij de bewaking, en waarschijnlijk zou het betekenen dat ze niet langer buiten mocht komen.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
"Je weet dat ik je nooit pijn had willen doen. Ik dacht dat je iemand anders was. Waarom ben je zelfs zo laat nog buiten? Je weet dat het gevaarlijk is buiten, vooral in de avond," zei Hunter. Het was onverstandig geweest van haar om haarzelf buiten de muren van het kasteel te bevinden tijdens het late uur. Was ze op weg naar hem? Als dat het was, was dat het geeneens waard geweest aangezien ze waarschijnlijk toch maar voor een tiental minuten kon blijven. Natuurlijk vond hij het fijn dat ze naar hem toe kwam, maar hij wilde niet dat ze in haar eentje door het dorp liep, vooral niet wanneer het donker was. Niet alleen hij was gevaarlijk, er liepen nog meerdere moordenaars rond in het dorp en dat wist ze.
Hij reageerde niet meer op haar woorden. Waarom zou hij? Hij wist dat hij het verdiende, maar zij wist ook dat het nooit zijn bedoeling was geweest om haar pijn te doen. Hij begreep haar boosheid en daar kon hij tegen, maar vooral het feit dat hij haar vertrouwen verpest had deed hem pijn. Hoe hij dit kon oplossen bleef één groot vraagteken, maar het was een zorg voor later. Eerst en vooral moest hij ervoor zorgen dat de wonde verzorgd was. Doordat hij zijn mes er niet volledig in had gestoken, kon het niet heel erg diep zijn, maar wel diep genoeg om een fontein van bloed te veroorzaken. Hoe langer de discussie doorging, des te meer bloed ze zou verliezen en dat wilde hij vermeiden.
Hectisch haalde hij alle laatjes overhoop om de spullen die hij zocht te vinden. Opgelucht zuchtte hij toen hij alles in zijn handen had, behalve een doek die hij in een mum van tijd ook genomen had. Snel ging hij weer naar de woonkamer waar hij naast haar op de bank ging zitten met alle spullen die hij nodig had om de wonde te verzorgen. Hij schoof haar mouw van haar jurk een beetje aan de kant zodat hij beter bij de wonde kon die er zeker niet prettig uitzag. De doek die hij bij zich had, duwde hij zeer stevig tegen de wonde aan. "Dit kan even pijn doen, maar het zorgt ervoor dat het bloeden stopt," vertelde hij zonder haar aan te kijken. Zijn blik hield hij simpelweg op de doek gericht aangezien hij wel genoeg boze blikken had gekregen. Desondanks alles wist hij hoe hij wonden moest verzorgen, dat had zijn vader hem nog geleerd net voor zijn dood. Het was dan toch niet voor niets geweest.

LadyStardust
Youtube ster

LadyStardust schreef:
'Ja natuurlijk, Hunter. Ik word wel vaker verward met anderen!' Sprak ze kwaad en ietwat sarcastisch. 'Om naar jou toe te kunnen. In de nacht merken ze het niet, dus kan ik langer blijven. Meerdere uren misschien zelfs.' De teleurstelling was hoorbaar in haar stem, maar veel emotie was niet zichtbaar in haar gezicht.
Izzy sprak geen woord, ze antwoordde niet op wat hij zei of wat dan ook. De pijn die ze voelde door haar arm was niets vergeleken met de pijn van toen hij het mes haar arm doorboorde. Ergens voelde ze angst voor Hunter, erger dan gewoonlijk. Normaal was het slechts een licht wantrouwen dat hij haar iets aan zou doen. Hij was immers een beruchte crimineel. Toch trok het haar aan. Hij was fascinerend. Het had haar altijd al geboeid. Mensen die anders waren dan de rest. Dieven, moordenaars, kortom alle criminelen. Zelf was ze ook niet helemaal normaal, vanwege de stemmen. Het maakte dat ze zich nog meer aangetrokken voelde tot de criminelen. Hunter was echter anders in haar ogen. Niet minder gevaarlijk, wel voor haar, daar was ze tenminste heilig van overtuigd. Hij paste gewoon niet helemaal tussen de typische moordenaars. Hij leek slimmer, alsof hij beter nadacht over het moorden dan de meesten. Dat leek ergens toch ook niet zo, sinds hij dom genoeg was om haar iets aan te doen. Tranen vormden zich in haar ogen, door zowel de pijn van de wond, als de pijn die Hunter haar aan had gedaan door haar vertrouwen zobte schenden. 'You're an idiot.' Mompelde ze toen, lichtelijk lachend. Ze kon niet boos op hem blijven. Ze hield van hem, teveel misschien. Hij zorgde tenminste voor haar. Nog beter dan haar vader, wie haar het liefst ontliep leek het wel.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Zonder één enkel woord uit te spreken, ging hij verder met het verzorgen van haar wonde. Dat was verstandiger dan zijn excuses aanbieden terwijl het bloed uit haar arm stroomde. Na een tijdje op de wonde drukken met de doek, was het bloeden een stuk minder geworden waardoor hij de doek ook weghaalde. Hij pakte en doekje en deed daar een middel op dat de wonde kon ontsmetten. Haar waarschuwen voordat hij het doekje zachtjes tegen haar wonde drukte deed hij echter niet, ze wist zelf ook wel hoe erg ontsmettingsmiddel kon prikken. Toen hij de wonde zorgvuldig ontsmet had, haalde hij ook dat doekje weg en deed hij er een ander doekje op waarna hij het vastmaakte door een verband rondom haar arm te doen zodat het doekje beter zou blijven zitten en de wonde dus was afgeschermd voor de bacteriën die rondvlogen.
Een zeer zwakke glimlach ontstond op zijn gezicht toen ze mompelde dat hij een idioot was. Hij was het inderdaad. Hoe kon hij zo dom zijn om een mes in Izzy's arm te steken? Het was onbewust en zonder dat hij het wilde, maar toch. Dat maakte de situatie niet beter. "I know," mompelde hij. Hoe kon hij het ooit goedmaken met haar? Hij voelde zich ontzettend schuldig en dat was niet wat hij gewend was aangezien hij zich nooit eerder schuldig had gevoeld na een moord. Hij hield van haar, dus het was logisch dat hij zich schuldig voelde. Als ze het niet had overleefd, had hij zichzelf sowieso aangegeven. Izzy was het enige waar hij voor leefde en vrijheid wilde. Als hij haar niet had gehad, was hij allang aan het wegrotten in één van de cellen in het kasteel. "I'm really sorry, Izzy. I never wanted to hurt you," zei hij, ook al had hij al vaker verteld dat hij het niet wilde en dat het niet zijn bedoeling was. Hij kon er niet tegen als ze boos was op hem.

LadyStardust
Youtube ster

LadyStardust schreef:
Izzy klemde haar tanden op elkaar zodra het ontsmettingsmiddel in aanraking met haar huid kwam. De pijn was verschrikkelijk, al kon ze dit nog wel hebben. Gelukkig duurde het niet lang en voor ze het wist was haar wond verzorgt. Een waterig glumlachje vormde op haar gezicht en ze keek even naar Hunter.
Zijn woorden kwamen al snel haar gehoor binnen. Mompelend, maar hoorbaar. Ze lachte zachtjes en schudde haar hoofd. Ze meende de opmerking wel, maar het was niet haar bedoeling om hem een schuldgevoel aan te praten. Het mocht zijn schuld dan wel zijn, ze kon gewoon niet boos op hem blijven.
'I know.' Murmelde ze, waarna ze zijn hoofd tussen haar handen nam en haar lippen op de zijne drukte. De woede leek in één keer uit haar lichaam te vloeien en zelfs de stemmen waren even stil. Zo zat ze even. Liefdevol bij de jongen wie haar zojuist nog gestoken had. Het deed haar niets meer, de emoties die ze toen voelde waren weggevaagd en hadden plaats gemaakt voor een schuldgevoel. Natuurlijk wist ze wel dat Hunter het niet wilde. En als dat niet het geval was, dan was ze zelf gewoon te dom om hem te vergeven. Soms vroeg ze zich af of ze haar gezond verstand was verloren. Houden van een moordenaar koste meer dan wat liefde. Maar Izzy had simpelweg genoeg problemen dat het voor haar geen probleem was. Daarbij bleef hij fascinerend in haar ogen. Het feit dat hij twee kanten had vond ze prachtig. Hoe hij mensen vermoordde zonder enige emotie te tonen, en dan weer zo lief tegen haar kon zijn. Ze wist over zijn verleden en hoe het hem had gemaakt tot de persoon wie hij nu is, maar toch bleef het haar verbazen.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Hij was blij dat hij eindelijk klaar was met het verzorgen van haar wonde. Het moest vreselijk veel pijn hebben gedaan en hij had al genoeg pijn aangericht. Hunter voelde zich echt nooit schuldig, maar nu hij Izzy, het meisje waarvan hij ontzettend veel hield had gestoken voelde hij zich schuldiger dan ooit. Izzy was de enige waaraan hij over zijn verleden had verteld, over hoe zijn vader in elkaar zat en hoe hij zich had gevormd tot een moordenaar. Soms dacht hij eraan om er gewoon mee te stoppen en zijn leven te leiden zoals elke andere jongeman van zijn leeftijd zou doen, maar hij kon het niet. Het was een manier om zijn agressiviteit tot een normaal niveau te houden wanneer hij bij bijvoorbeeld Izzy was. Bij haar was hij namelijk altijd heel rustig. Bovendien deed hij het om geld te krijgen. Zijn slachtoffers hadden altijd wel wat geld en daar kon hij ook gewoon gebruik van maken als ze uiteindelijk toch dood waren.
Onverwachts merkte hij hoe Izzy zijn hoofd vastnam en zijn haar lippen tegen de zijne duwde. Het maakte het steeds iets rustiger, maar zijn schuldgevoel bleef. Hij wist dat ze te goed was voor hem, nooit zou ze een vlieg kwaad doen terwijl Hunter al tientallen mensen had vermoord. De kleine kans op een toekomst die ze misschien samen hadden kunnen hebben, had hij verpest door zijn daden. Een toekomst opbouwen met Izzy was sowieso al bijna onmogelijk geweest, maar nu hij een gezochte crimineel was, kon hij het zeker vergeten. "I love you so much," murmelde hij tegen haar lippen aan. Hij vertelde vaak hoeveel hij van haar hield, maar hij kon ook niet anders. Hij hield heel erg veel van haar en wilde niet dat ze aan hem zou gaan twijfelen door wat hij allemaal deed. Daarnevens wilde hij het nu zeggen nu het nog kon. Binnen de kortste keren kon hij opgepakt worden of zou Izzy moeten trouwen met iemand van adel.

LadyStardust
Youtube ster

LadyStardust schreef:
Na een tijdje liet ze hem los en glimlachte zwakjes. 'I love you too... Though there's something I may have to tell you.' Zei ze zacht, terwijl ze dicht tegen hem aankroop. 'You see, my dad wants to have Spain as one of his allies, so he forced me to get married to this Spanish prince guy... But I don't want to Hunter, I really don't.' Een hint van angst was hoorbaar in haar stem, puur omdat ze de Spanjaard niet kende en met niemand anders dan Hunter wilde trouwen. De gedachte alleen al dat haar vader iemand voor haar had gevonden, vond ze vreselijk. Voor enkele seconden keek ze hem aan, angst duidelijk te zien in haar ogen, evenals verdriet. Ze wist amper een kleine twee weken van het gehele trouw plan af, maar ze wilde het Hunter gewoon nog niet vertellen. Daarbij wilde ze er zelf gewoon niet aan denken.

WIP

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld