SoldToADemon schreef:
M'n stukje is echt vaag though haha
Haar lach weerkaatste door het steegje terwijl ze van tegel naar tegel sprong. Ze waren versierd met felle kleuren stoepkrijt die al enigszins weg waren gewassen door de motregen van die dag, maar dat maakte haar plezier er niet minder op. Het was de eerste keer in tijden dat ze weer op straat liep en ze genoot er dan ook met volle teugen van. De afgelopen maanden hadden bestaan uit het ene ziekenhuisbezoek na het andere, met als hoogtepunt een heftige periode op de intensive care waar eten door middel van een slangetje werd toegediend en ze te zwak was om ook maar haar arm op te tillen.
In eerste instantie had men gedacht dat het een eetstoornis was, doordat haar gelaat steeds magerder begon te ogen en haar energieniveau drastisch was gedaald, maar ze at gewoon, waardoor die oorzaak van de lijst werd geschrapt. Verschillende vormen van kanker werden genoemd, andere ziektes met moeilijke namen die dit mogelijk konden veroorzaken, maar de testen leverden niets op terwijl haar toestand wel steeds verder achteruit ging. Het was een zware tijd voor iedereen geweest, maar op de een of andere manier was zij redelijk positief gebleven. Vijf jaar oud en nu al begreep ze de ernst van de situatie en was zij degene die iedereen een hart onder de riem stak. ‘Het komt wel goed,’ zei ze dan, terwijl ze met haar kleine handje over haar vaders arm streek. Geen moment had ze eraan getwijfeld en zelfs nu hield ze dat vol.
‘Oma!’ Ze kwam tot stilstand en draaide zich naar me om, een brede glimlach op haar gezicht. ‘Oma kijk! Een parade!’ Ze rende naar het einde van het steegje en keek uit over de straat, waar een stoet met zwarte auto’s traag voorbij reed en een kinderliedje door luidsprekers schalde. Mensen liepen naast de auto’s, gekleed in zwart, met hun hoofden licht gebogen, alsof het bestuderen van de straat interessanter was dan wat er om hun heen afspeelde. Het meisje dacht hier anders over en begon in een volle sprint naar het begin van de optocht te rennen, om te achterhalen waar het voor was. Haar oma, een oudere vrouw, keek haar treurig glimlachend na. De realisatie zou snel komen, vreesde ze, maar ze hoopte dat het de energieke verschijning van het kleinkind dat ze nooit had leren kennen niet teniet zou doen. Dat het kind de situatie accepteerde en er het beste van zou maken, want werkelijk, zo slecht was het niet, zij leefde dit bestaan al jaren. Alleen de schok zou misschien hard aankomen, wanneer het meisje aan het begin van die stoet zou ontdekken dat ze eerder die week in haar slaap gestorven was.
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
ORPG < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: 
19
Automatisch vernieuwen: ingeschakeld
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
