Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
rosalie33 schreef:
Jennifer schudde haar hoofd toen hij voorstelde om wat dekens te pakken. 'Nee, blijf maar liggen, ik pak het zo wel,' zei ze met een klein glimlachje. Sem moest zijn rust nu nemen, zeker na de val die hij net had gemaakt. Het zag er erg pijnlijk uit, en aan zijn reactie te zien was de val ook erg pijnlijk. Ze h oopte maar dat hij zich morgen al weer wat beter voelde, aangezien hij een zware dag voor de boeg had. Ergens maakte Jennifer zich wel wat zorgen. Wat nou als hij morgen niet helemaal uitgerust was, of dat hij te laat zelfs te laat zou komen? Het was nog nooit eerder gebeurd, dat wist ze zelf ook wel, maar het idee dat het dit keer fout kon gaan bleef er bij Jennifer in zitten.
'Dankjewel, ik weet alles te vinden hoor. Ik zal zo wel wat soep opwarmen of zo, weet je zeker dat ik niks voor jou moet klaarmaken?' Ze zuchtte een keer onhoorbaar en kwam overeind. Er verscheen een klein glimlachje op Jennifer's gezicht toen Sem dat zei. 'Maak je daar maar geen zorgen om, ik kan mij makkelijk aanpassen in andere omgevingen, en natuurlijk moet ik dit wel doen. Ik ben je assistent. Het voelt als mijn plicht om jou te verzorgen als jij je niet goed voelt,' zei ze vervolgens. 'Ik pak wel even wat dekens van boven. Moet je nog wat hebben?' Vroeg ze terwijl ze Sem doordringend aankeek. Ze vond het niet erg om twee keer heen en weer te lopen, maar ze liep liever in één keer en nam dan ook alles in één keer mee. Zelf had ze niets bij zich, alleen haar handtas, waar altijd een kleine toilettas in zat met allemaal badkamer spulletjes. Het was best gek dat ze daarmee rondliep, maar zo kon ze zich overal en nergens opfrissen tussen alle vergaderingen en het werk door.
'Eh, Sem?' Zei Jennifer wat vragend. 'Heb je misschien een t shirt waar ik in kan slapen of zo? Ik wilde namelijk nog even mijn blouse wassen en strijken zodat ik die morgen gewoon weer kan aantrekken,' zei ze. Een lichte blos kleurde haar wangen toen ze naar een t shirt vroeg. Ze vond het best gek om dat aan hem te vragen, aangezien ze zijn assistent was en het nou niet echt normaal was om in een t shirt van hem rond te lopen. Ach, zo gek was het ook weer niet. Ze had nog een trui van haar broer waar ze wel eens in rondliep in haar vrije tijd. Kort perste ze haar lippen op elkaar toen ze aan het telefoongesprek van net terugdacht. Ze vond het echt enorm lullig om haar broer alleen naar het ziekenhuis te laten gaan, maar ze vond dat ze bij Sem moest blijven, en haar moeder zou het ook wel begrijpen...
Jennifer schudde haar hoofd toen hij voorstelde om wat dekens te pakken. 'Nee, blijf maar liggen, ik pak het zo wel,' zei ze met een klein glimlachje. Sem moest zijn rust nu nemen, zeker na de val die hij net had gemaakt. Het zag er erg pijnlijk uit, en aan zijn reactie te zien was de val ook erg pijnlijk. Ze h oopte maar dat hij zich morgen al weer wat beter voelde, aangezien hij een zware dag voor de boeg had. Ergens maakte Jennifer zich wel wat zorgen. Wat nou als hij morgen niet helemaal uitgerust was, of dat hij te laat zelfs te laat zou komen? Het was nog nooit eerder gebeurd, dat wist ze zelf ook wel, maar het idee dat het dit keer fout kon gaan bleef er bij Jennifer in zitten.
'Dankjewel, ik weet alles te vinden hoor. Ik zal zo wel wat soep opwarmen of zo, weet je zeker dat ik niks voor jou moet klaarmaken?' Ze zuchtte een keer onhoorbaar en kwam overeind. Er verscheen een klein glimlachje op Jennifer's gezicht toen Sem dat zei. 'Maak je daar maar geen zorgen om, ik kan mij makkelijk aanpassen in andere omgevingen, en natuurlijk moet ik dit wel doen. Ik ben je assistent. Het voelt als mijn plicht om jou te verzorgen als jij je niet goed voelt,' zei ze vervolgens. 'Ik pak wel even wat dekens van boven. Moet je nog wat hebben?' Vroeg ze terwijl ze Sem doordringend aankeek. Ze vond het niet erg om twee keer heen en weer te lopen, maar ze liep liever in één keer en nam dan ook alles in één keer mee. Zelf had ze niets bij zich, alleen haar handtas, waar altijd een kleine toilettas in zat met allemaal badkamer spulletjes. Het was best gek dat ze daarmee rondliep, maar zo kon ze zich overal en nergens opfrissen tussen alle vergaderingen en het werk door.
'Eh, Sem?' Zei Jennifer wat vragend. 'Heb je misschien een t shirt waar ik in kan slapen of zo? Ik wilde namelijk nog even mijn blouse wassen en strijken zodat ik die morgen gewoon weer kan aantrekken,' zei ze. Een lichte blos kleurde haar wangen toen ze naar een t shirt vroeg. Ze vond het best gek om dat aan hem te vragen, aangezien ze zijn assistent was en het nou niet echt normaal was om in een t shirt van hem rond te lopen. Ach, zo gek was het ook weer niet. Ze had nog een trui van haar broer waar ze wel eens in rondliep in haar vrije tijd. Kort perste ze haar lippen op elkaar toen ze aan het telefoongesprek van net terugdacht. Ze vond het echt enorm lullig om haar broer alleen naar het ziekenhuis te laten gaan, maar ze vond dat ze bij Sem moest blijven, en haar moeder zou het ook wel begrijpen...
16